Τα τύμπανα του πολέμου ηχούν στην Ευρώπη

 

Μια μέρα πριν από τη σύνοδο κορυφής της ΕΕ, ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου και πρώην επικεφαλής του Eurogroup, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, μιλώντας σε γερμανικά μέσα ενημέρωσης, εκδήλωσε έντονη ανησυχία για τις «επερχόμενες οικονομικές εξελίξεις». Είπε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπη με μια «κοινωνική επανάσταση» αν δεν προσαρμόσει την πολιτική λιτότητας που ακολουθεί.
«Όποιος νομίζει ότι τα ζητήματα του πολέμου και της ειρήνης στην Ευρώπη έχουν λυθεί κάνει ένα γιγαντιαίο λάθος», είπε και εξήγησε ότι «Οι δαίμονες δεν έχουν εξαλειφθεί, απλά κοιμούνται, όπως μας έδειξαν οι πόλεμοι στη Βοσνία και στο Κόσοβο». Και για όσους κοιτούσαν το ταβάνι υπογράμμισε «βγήκαν ξανά στην επιφάνεια αισθήματα που νομίζαμε ότι είχαν μείνει στο παρελθόν», σημειώνει, προσθέτοντας ότι και ο ιταλικός προεκλογικός αγώνας ήταν επίσης «αντιγερμανικός», ως εκ τούτου και «αντιευρωπαϊκός».

Τις ανησυχίες του Γιούνκερ ασπάζεται ο George Friedman , CEO του αμερικανικού think tank Stratfor, ο οποίος σε ανάλυσή του επισημαίνει ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 μετεξελίχθηκε σταδιακά σε παγκόσμια κρίση ανεργίας και τώρα μετατρέπεται σε πολιτική κρίση. Αναφερόμενος στην Ιταλία, εκτιμά πως η πρόταση του Κινήματος των «Πέντε Αστέρων» υπέρ της χρεοκοπίας δεν έρχεται από ένα κόμμα του περιθωρίου αφού κέρδισε το 25% των ψήφων, ενώ ο φιλοευρωπαίος Μάριο Μόντι, μόλις και μετά βίας κέρδισε το 10% των ψήφων. Θεωρεί λοιπόν ότι η ανάδυση νέων πολιτικών κομμάτων που μιλούν υπέρ των ανέργων και των νεόπτωχων είναι μια καινούργια δυναμική, είτε πρόκειται για τη Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα είτε για τα κινήματα ανεξαρτησίας της Καταλονίας, η ανάπτυξη κομμάτων που θέλουν να επανακαθορίσουν το σύστημα που έχει στραφεί τόσο πολύ κατά της μεσαίας τάξης είναι αναπόφευκτη.

Ο Friedman επισημαίνει ότι η Γερμανία, «η τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, είναι το κέντρο βάρους της Ευρώπης. Οι εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών ισοδυναμούν με το 51% του γερμανικού ΑΕΠ, και περισσότερο από το ήμισυ των γερμανικών εξαγωγών κατευθύνεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η Γερμανία θεωρεί τη ζώνη ελεύθερου εμπορίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης ζωτικής σημασίας για την επιβίωσή της. Χωρίς την ελεύθερη πρόσβαση σε αυτές τις αγορές, οι εξαγωγές της θα συρρικνώνονταν δραματικά και η ανεργία θα εκτινασσόταν στα ύψη. Το ευρώ είναι ένα εργαλείο που η Γερμανία, με την υπέρμετρη επιρροή της, χρησιμοποιεί για να διαχειριστεί τις εμπορικές της σχέσεις – και αυτή η διαχείριση φέρνει σε μειονεκτική θέση τα άλλα μέλη της ευρωζώνης». Ο Friedman θεωρεί ότι οι συνθήκες στην Ευρώπη μοιάζουν προπολεμικές. Με δυο λόγια ακούει κι αυτός τα τύμπανα του πολέμου.

Όποιος δεν τα ακούει είναι ή κουφός ή βλάκας. Η κλοπή των καταθέσεων της Κύπρου που επιχειρεί το Eurogroup και οι οριακές πλέον καταστάσεις στην Ελλάδα, δυναμώνουν την έντασή τους. Το γεγονός ότι ο Ολάντ δεν είναι αντάξιος της Γαλλίας, δεν σημαίνει ότι η Γαλλία θα περιμένει πέντε χρόνια για να απαλλαγεί από αυτόν. Ο ευρωπαϊκός Νότος βράζει, κι αν δεν βρεθεί κάποιος σοφός να σηκώσει το καπάκι, τότε, το σύστημα έχει διαρθρωτικό πρόβλημα. Και τα προβλήματα, η Ιστορία τα λύνει.