Παπανδρέου σε Λοβέρδο: Κρίμα Αντρέα, τα νέα κόμματα δεν γίνονται σε ρήξη με την αλήθεια - Λοβέρδος: Η Ελλάδα των κηπουρών τελείωσε

 

Σκληρή ανακοίνωση κατά του Ανδρέα Λοβέρδου εξέδωσε το γραφείο του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, με αφορμή τις δηλώσεις του ότι ο ίδιος και ορισμένοι ακόμη υπουργοί προσπάθησαν να μη προσφύγει η χώρα στο Μνημόνιο αλλά δεν τα κατάφεραν γιατί επέμεναν ο κ. Παπανδρέου, ο κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου και η κυρία Λούκα Κατσέλη.

Ο κ. Παπανδρέου κατηγορεί τον...

πρώην υπουργό του για "ρήξη με την αλήθεια" και τον χαρακτηρίζει ουσιαστικά υποκριτή. Του θυμίζει επίσης ότι όλες οι αποφάσεις ελήφθησαν ομόφωνα από το υπουργικό συμβούλιο.

Αναλυτικά, η ανακοίνωση του κ. Παπανδρέου έχει ως εξής:

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μέλος της οποίας υπήρξε ο Ανδρέας Λοβέρδος, με ομόφωνες, ιστορικές, δύσκολες αλλά γενναίες αποφάσεις, έκανε το πατριωτικό της καθήκον και έσωσε τη χώρα και την ελληνική οικογένεια από το ολοκαύτωμα της βίαιης χρεοκοπίας τον Μάιο του 2010.

Σήμερα, οι βασικές πολιτικές επιλογές εκείνης της περιόδου έχουν πλέον υιοθετηθεί και από πολιτικές δυνάμεις που πριν τις πολεμούσαν λυσσαλέα και τις απέρριπταν.

Την ώρα, λοιπόν, που η πολιτική μας δικαιώνεται πλέον και από τους τότε πολιτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ο Ανδρέας Λοβέρδος "θυμήθηκε" σήμερα να αποποιηθεί τον αγώνα μας. Αγώνα στον οποίο συμμετείχε ο ίδιος ως υπουργός με όλες του τις δυνάμεις.

Γιατί τέτοια ρήξη με την αλήθεια;

Θα περιμέναμε περισσότερη γενναιότητα και λιγότερη υποκρισία.

Υποτίθεται ότι ο Ανδρέας Λοβέρδος ηγείται "κίνησης". Φαίνεται ότι για λίγη δημοσιότητα θέλει να την οικοδομήσει πάνω στις σαθρές βάσεις που διαμορφώνει η παραποίηση της αλήθειας. Είναι σίγουρο ότι δύσκολα θα ορθοποδήσει -όπως και όλες εκείνες που στηρίζονται στην παραποίηση των αληθινών γεγονότων εκείνης της εποχής.

Αποτελεί, δυστυχώς, κρίμα για την πολιτική ζωή του τόπου η υποκρισία, η οποία μάλιστα έρχεται στη δημοσιότητα με τόση ευκολία.

Και είναι βέβαιο ότι, τέτοιου είδους αντιλήψεις, νοοτροπίες και συμπεριφορές, ούτε την ανανέωση, ούτε την προοδευτική μεταρρύθμιση της χώρας μπορούν να σηματοδοτήσουν.

Και ας επαναλάβουμε τα αυτονόητα. Ολόκληρο το Υπουργικό Συμβούλιο, πρωτοστατούντος του Πρωθυπουργού θέλησε, όλοι θελήσαμε, να αποφύγουμε την ένταξη μας στον μηχανισμό στήριξης. Και αγωνιστήκαμε σκληρά γι' αυτό. Όμως, αυτή η απόφαση αποτέλεσε την καλύτερη επιλογή, την πατριωτική επιλογή υπό τις κρατούσες τότε συνθήκες.

Συνθήκες που είχαν ήδη διαμορφωθεί και χαρακτηρίζονταν από το βάρος ενός πρωτόγνωρου ελλείμματος που κληρονόμησε η τότε κυβέρνηση, την αναξιοπιστία μας στη ευρωπαϊκή κοινότητα και τον ουσιαστικό αποκλεισμό της χώρας μας από τις αγορές λόγω των ανακολουθιών και της αλλοίωσης των πραγματικών στοιχείων της οικονομίας από την προηγούμενη κυβέρνηση.

Τέλος, θυμίζουμε ότι, η απόφαση για την ένταξη της χώρας στον μηχανισμό στήριξης, ελήφθη ομόφωνα από το Υπουργικό Συμβούλιο.

Κρίμα, Αντρέα.

Από iefimerida

Η επιδείνωση είναι ραγδαία σε πολλούς τομείς.

 

Του Γιώργου Δελαστίκ

Χειροτερεύει διαρκώς η οικονομική κατάσταση των Ελλήνων και της οικονομίας της χώρας μας σε πάμπολλους τομείς. Αποκαρδιωτικά είναι τα στοιχεία για το 2012 που κάθε τόσο βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Αυτό που αποτυπώνει πάντως με πιο χαρακτηριστικό τρόπο την προϊούσα επιδείνωση είναι...
η εκτίναξη των χρεών των πολιτών προς την εφορία κατά τη διάρκεια της χρονιάς που πέρασε.

Μέσα στο 2013 λοιπόν δημιουργήθηκαν νέα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο που ανέρχονται στο αστρονομικό ύψος των 13,2 δισεκατομμυρίων ευρώ! Είναι αποκαλυπτικό το γεγονός ότι τους πρώτους επτά μήνες του 2012, συμπεριλαμβανομένου δηλαδή και του Ιουλίου, τα νέα ληξιπρόθεσμα χρέη ανέρχονταν σε 3,88 δισ. ευρώ. Από τον Αύγουστο όμως αρχίζει η περίοδος κατά την οποία εκατομμύρια Ελληνες πρέπει να πληρώσουν τον φόρο εισοδήματος.

Αμέσως άρχισε η έκρηξη. Μόνο μέσα στον Αύγουστο... διπλασιάστηκε σχεδόν το ποσό των καινούργιων ληξιπρόθεσμων χρεών - από 3,88 δισ. ευρώ που ήταν στο τέλος Ιουλίου απογειώθηκε στα 6,87 δισ. στο τέλος Αυγούστου. Μέσα στο πεντάμηνο Αυγούστου - Δεκεμβρίου τα μέχρι τότε νέα ληξιπρόθεσμα χρέη σχεδόν... τετραπλασιάστηκαν!

Αυξήθηκαν κατά περίπου 10 (!) δισεκατομμύρια ευρώ και στις 31 Δεκεμβρίου 2012 ανήλθαν στο προαναφερθέν ποσό των 13,2 δισεκατομμυρίων ευρώ. Είναι φανερό ότι οι Ελληνες αδυνατούν να ανταποκριθούν στο διαρκώς εντεινόμενο φορολογικό τους «γδάρσιμο». Χρωστούν ολοένα και περισσότερα στην εφορία.

Προσπαθούν με διάφορες ρυθμίσεις να ανταποκριθούν, αλλά όλο και λιγότερο θα είναι σε θέση να πληρώνουν τις δόσεις χαμηλότερου ύψους, καθώς τα εισοδήματά τους διαρκώς συρρικνώνονται και η ανεργία καλπάζει με εφιαλτικούς ρυθμούς. Παράλληλα, η διαρκώς επεκτεινόμενη ανασφάλιστη εργασία σε διάφορους κλάδους που εκτιμάται δειγματοληπτικά ότι ίσως προσεγγίζει σήμερα το 36% (!) οδηγεί αφενός στην καταβαράθρωση των αμοιβών και αφετέρου στην ακόμη μεγαλύτερη οικονομική δυσπραγία των ασφαλιστικών ταμείων. Τα νέα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο προστιθέμενα στα μέχρι και το 2011 συσσωρευμένα παλιά χρέη των 43,5 δισ. ευρώ εκτίναξαν το σύνολο των χρεών προς το Δημόσιο στο νέο ύψος-ρεκόρ των 56,7 δισεκατομμυρίων!

Το ακόμη πιο τραγικό είναι ότι η ΕΕ πιέζει αφόρητα την κυβέρνηση όχι να πιάσει τους μεγάλους φοροφυγάδες που χρωστούν το σύνολο σχεδόν των 43,5 δισεκατομμυρίων, αλλά να αρχίσει αμέσως τις κατασχέσεις μισθών και συντάξεων ή καταθέσεων και περιουσιακών στοιχείων των 2,3 εκατομμυρίων Ελλήνων που είναι μικροοφειλέτες του Δημοσίου και όλοι μαζί χρωστούν συνολικά μόλις 1,1 δισεκατομμύριο! Οι ξένοι επικυρίαρχοι δηλαδή αδιαφορούν για τους εύπορους ή πλούσιους που χρωστούν τα σαράντα δισεκατομμύρια και απαιτούν ο Σαμαράς να αρπάζει τις συντάξεις των γέρων και τους μισθούς των εργαζομένων, καταδικάζοντάς τους στην πείνα! Αυτό είναι σήμερα το «ευρωπαϊκό ιδανικό» της Ευρωζώνης και της ΕΕ, όπως αποδεικνύεται στην πράξη και όχι στα λόγια.

Και ενώ το κράτος όλο και περισσότερο δυσκολεύεται να εισπράξει από τους πολίτες τους υπέρογκους φόρους που τους επιβάλλει, με τη μνημονιακή πολιτική που ακολουθεί «στραγγίζει» τον κόσμο από διαθέσιμα χρήματα και έτσι στραγγαλίζει πληθώρα οικονομικών τομέων, κάνοντας ακόμη πιο δύσκολη την ανάκαμψη της οικονομίας. Είναι αποκαλυπτική η κατάσταση της οικοδομής. Μείωση της οικοδομικής δραστηριότητας κατά 16,5% το 2009 έναντι του 2008. Νέα μείωση 23,3% το 2010 και επιπλέον καταβαράθρωση κατά 37,7% το 2011. Για το πρώτο δεκάμηνο του 2012 νέα πτώση κατά 27%, με την πιθανότητα αυτό το ποσοστό να χειροτερέψει όταν ολοκληρωθούν όλα τα στοιχεία για τη χρονιά που πέρασε.

Αυτό υποδηλώνουν τα τελευταία στοιχεία που έχουμε, του Οκτωβρίου, όταν η ιδιωτική οικοδομική δραστηριότητα μειώθηκε κατά 42,7% σε αριθμό οικοδομικών αδειών και κατά 27% σε όγκο κατασκευών. Επειδή τα μαθηματικά στις περιπτώσεις των ποσοστών δίνουν απατηλές εντυπώσεις από πρώτη ματιά, σε απλά ελληνικά οι προαναφερθέντες αριθμοί σημαίνουν ότι για να φτάσει η οικοδομική δραστηριότητα από το σημερινό της επίπεδο σε εκείνο του 2008 πρέπει να αυξηθεί σχεδόν κατά... 400%!!! Η Ελλάδα βρίσκεται σε τέτοια παρακμή που ακόμη και ο αριθμός των επιβατών που διακινούνται μέσω του αεροδρομίου της Αθήνας έχει μειωθεί κατά 25% από το 2009 ως το 2012. Τι να πει κανείς...

Από:  ethnos.gr

Θλίψη, σήψη και...γατάκια!

 

Από Τάσος Νικολογιάννης | Σάββατο, 19 Ιαν 2013 21:33

 l

 

Ο Τάσος Νικολογιάννης γράφει στο blog του στο gazzetta.gr για τη νέα ισοπαλία του Παναθηναϊκού, τις αποδοκιμασίες από την κερκίδα, ενώ χαρακτηρίζει κάποιους... γατάκια για το μέγεθος του συλλόγου.

Μιλάμε για την απόλυτη θλίψη και την σήψη βλέποντας αυτά που συνέβησαν στο ΟΑΚΑ. Ο Παναθηναϊκός έφερε άλλη μία ισοπαλία στην έδρα του με τον Πανθρακικό , αλλά στο τέλος σώθηκε από την ήττα. Θλίψη σε πιάνει βλέποντας τον σημερινό Παναθηναϊκό και κάποιους παίκτες που παίζουν και αποδεικνύονται …γατάκια για το μέγεθος του συλλόγου.

Σήψη υπάρχει βλέποντας τα όσα εξωαγωνιστικά συνέβησαν. Ο ….Βύντρα προκάλεσε το ντου οπαδών σε κεντρικές θύρες, επειδή εκεί κάποιοι άλλοι οπαδοί της ομάδας χειροκροτούσαν τον παίκτη, που έβριζαν εν χορώ οι πρώτοι. Είδα κόσμο και γυναικόπαιδα να τρέπονται σε φυγή από τις θύρες αυτές με τρόμο.

Απίστευτα πράγματα! Επίσης στα επίσημα παραλίγο να έρθουν στα χέρια δύο οπαδοί της ομάδας επειδή διαφώνησαν για μία φάση που έγινε στην περιοχή του Παναθηναϊκού. Ο ένας από τους δύο είχε κάνει το…..λάθος να φέρει μαζί του στο γήπεδο το κοριτσάκι του, που φώναζε «μπαμπά, μπαμπά» ανησυχώντας , για την υγεία του. Και ενώ όλα αυτά γινόντουσαν στο γήπεδο παιζόταν μπάλα.

Ο Παναθηναϊκός έχει γίνει η χαρά της …ανατροπής. Προηγήθηκε με Αρη, με Γιάννενα, με Ατρόμητο,με Λεβαδειακό και με Πανθρακικό και κανένα παιχνίδι δεν κέρδισε. Ο Τοτσέ έβαλε το γκολ στο 74 και ενώ όλοι πίστεψαν μετά το 1-0 ότι η ομάδα θα πάει και για ένα δεύτερο, έγινε ο Πανθρακικός ξαφνικά….Μπαρτσελόνα, έχανε την μία ευκαιρία μετά την άλλη , ισοφάρισε και θα μπορούσε να κάνει την ολική ανατροπή.

Οι παίκτες γύρισαν πίσω χωρίς να έχουν τέτοια εντολή, αφού ο Φάμπρι εμφανώς τους φώναζε να βγουν μπροστά και για αυτό στο τέλος ήταν έξαλλος. Εκτός αυτού συνέχεια οι παίκτες «πούλαγαν» την μπάλα και η κατοχή πήγε περίπατο. Ο Παναθηναϊκός είναι βαριά άρρωστος σε όλα τα επίπεδα και αυτή είναι η βασική αιτία, αυτού που βλέπουμε.

Από κει και πέρα είναι φανερή η έλλειψη παικτών με προσωπικότητα, για να κάνουν τα ...βασικά και αρκετοί από αυτούς που παίζουν αποδεικνύονται γατάκια, μπροστά σε αυτούς που έφυγαν πρόσφατα από την ομάδα, η μπροστά σε παικταράδες που φόρεσαν πιο παλιά την φανέλα αυτή. Αυτός ο Παναθηναϊκός προκαλεί μόνο θλίψη και βλέπω τα χειρότερα μπροστά. Νομίζω ότι έχει και άλλο πάτο το βαρέλι και σε λίγο στο γήπεδο θα είναι τριψήφιος ο αριθμός εισιτηρίων. Με τι κέφι να πας να δεις και τι να δεις; Τον εμφύλιο στις εξέδρες , η το θλιβερό θέαμα στο γήπεδο;

Υπολογίστε τη σύνταξη που θα πάρετε

 

Οικονομία

Υπολογίστε τη σύνταξη που θα πάρετε

Στοιχεία για τον προσδιορισμό της κλάσης υπολογισμού της σύνταξης, σε περίπτωση υποβολής αίτησης για συνταξιοδότηση μέσα στο έτος 2013 δίνει σχετική εγκύκλιος του ΙΚΑ. Ειδικότερα το ΙΚΑ παραθέτει τους συντελεστές με τους οποίους πρέπει να αναπροσαρμοστούν οι συντάξιμες αποδοχές του ασφαλισμένου, που επιλέγει από την τελευταία 10ετία την καλύτερη 5ετία.

Αναλυτικότερα:

Οι αποδοχές του έτους 2003 κατά το λόγο: 51,11/41,19 =1,2408

Οι αποδοχές του έτους 2004 κατά το λόγο: 51,11/43,25 =1,1817

Οι αποδοχές του έτους 2005 κατά το λόγο: 51,11/44,98 =1,1362

Οι αποδοχές του έτους 2006 κατά το λόγο: 51,11/46,78 =1,0925

Οι αποδοχές του έτους 2007 κατά το λόγο: 51,11/48,65 =1,0505

Οι αποδοχές του έτους 2008 κατά το λόγο: 51,11/51,11 =1

Οι αποδοχές του έτους 2009 κατά το λόγο: 51,11/51,11 =1

Οι αποδοχές του έτους 2010 κατά το λόγο: 51,11/51,11 =1

Οι αποδοχές του έτους 2011 κατά το λόγο: 51,11/51,11 =1

Οι αποδοχές του έτους 2012 κατά το λόγο: 51,11/51,11 =1

Στη συνέχεια το σύνολο των αναπροσαρμοσθεισών συντάξιμων αποδοχών των συμφερότερων πέντε ετών θα διαιρεθεί με το σύνολο των ημερών εργασίας που πραγματοποίησε ο ασφαλισμένος μέσα σε αυτά τα πέντε έτη, οι οποίες δε μπορεί να είναι λιγότερες από 1000 ημέρες. Με το μέσο ημερομίσθιο που θα προκύψει, θα γίνει η κατάταξη σε ασφαλιστική κλάση, βάσει των πινάκων που ισχύουν έως 31/12/2012.

Υπενθυμίζεται ότι στην περίπτωση που δεν συμπληρώνονται 1000 ημέρες εργασίας μέσα στα πέντε έτη που επελέγησαν ως συμφερότερα εντός της τελευταίας δεκαετίας, λαμβάνονται υπόψη οι αποδοχές του αμέσως προηγούμενου του έτους από εκείνο κατά το οποίο υποβάλλεται η αίτηση συνταξιοδότησης, αν και δεν έχει επιλεγεί.

Επειδή, όμως, οι αποδοχές αυτού του τελευταίου έτους μπορεί να είναι χαμηλότερες από αυτές των υπολοίπων ετών και επειδή οι υπολογισμοί με βάση άλλες πενταετίες είναι πάρα πολλοί – γεγονός ιδιαίτερα χρονοβόρο για τη υπηρεσία – θα καλείται ο ασφαλισμένος να επιλέξει κάποια άλλη 5ετία, στην οποία συμπληρώνονται 1000 ημέρες εργασίας και στη συνέχεια θα γίνεται διπλός υπολογισμός της ασφαλιστικής κλάσης. Εφόσον με την επιλεγείσα από τον ασφαλισμένο 5ετία προκύπτει μεγαλύτερη ασφαλιστική κλάση, η σύνταξη θα απονέμεται βάσει αυτής, δεδομένου ότι η βούληση του νομοθέτη επιδιώκει το συμφέρον του ασφαλισμένου.

Για τον προσδιορισμό των συντάξιμων αποδοχών θα ληφθεί υπόψη το σύνολο των μηνιαίων πραγματικών αποδοχών και μέχρι το ύψος της ανώτατης ασφαλιστικής κλάσης, για το οποίο καταβλήθηκαν ασφαλιστικές εισφορές, χωρίς τον υπολογισμό των δώρων εορτών και του επιδόματος άδειας.
Στις περιπτώσεις που όλες οι συντάξιμες αποδοχές ανάγονται σε χρονικό διάστημα πριν την 31/12/1990 ή την 31/12/1991, η κατάταξη σε ασφαλιστική κλάση θα γίνεται μέχρι την 22η ή την 25η κλάση αντίστοιχα, δηλαδή την ανώτερη ασφαλιστική κλάση που ίσχυε.

Στην περίπτωση που υπάλληλος του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ ή άλλου Ν.Π.Δ.Δ που υπάγεται στο ειδικό συνταξιοδοτικό καθεστώς του ν. 3163/1955 επιλέξει να συνταξιοδοτηθεί με τις διατάξεις της νομοθεσίας του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ που αφορούν τους κοινούς ασφαλισμένους, (α.ν. 1846/1951, όπως ισχύει), η ασφαλιστική κλάση, η οποία αποτελεί τη βάση υπολογισμού του ποσού της σύνταξης, προσδιορίζεται από το σύνολο των μηνιαίων αποδοχών για τις οποίες έχουν καταβληθεί εισφορές υπέρ Ο.Ε.Κ και ασθένειας, δηλαδή οι αποδοχές με κωδ. 501.

Συνεπώς, τα ποσά που έχουν καταβληθεί ως αποζημίωση στους υπαλλήλους που απασχολούνται στα Κλιμάκια Εργασίας για την Επιτάχυνση των Συντάξεων, θα συνυπολογισθούν για την εύρεση της ασφαλιστικής κλάσης. Ο υπολογισμός του ποσού της σύνταξης δεν μεταβάλλεται για τις συντάξεις που απονέμονται από 1/1/2013,αφού σύμφωνα με την ανωτέρω διάταξη, η διαφοροποίηση θα επέλθει για όσους θα θεμελιώσουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα από την 1/1/2015 και μετά.

Πηγή: real.gr

Σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης

 

 

Τη μεγαλύτερη περίοδο κρίσης της ιστορίας του διανύει σε όλα τα επίπεδα ο Παναθηναϊκός. Η χθεσινή ισοπαλία με τον Πανθρακικό στο ΟΑΚΑ απομάκρυνε κι άλλο τους «πράσινους» από τονμίνιμουμ στόχο της πρόκρισης στα play offs και προκάλεσε ακόμη περισσότερους λόγους αναστάτωσης στις τάξεις της ομάδας. Η ομάδα κατέρρευσε αγωνιστικά μετά το γκολ του Τοτσέ, απειλήθηκε πολλές φορές, ισοφαρίστηκε και κινδύνευσε να χάσει το παιχνίδι. Με τέτοια απόδοση η πεντάδα δείχνει μακρινός στόχος…

Το σκηνικό ήρθαν να συμπληρώσουν οι αποδοκιμασίες του κοινού σε ποδοσφαιριστές (με τον Βύντρα στο στόχαστρο μερίδας οπαδών από το πρώτο λεπτό), αλλά και οι έξαλλες αντιδράσεις του Φάμπρι στον αγωνιστικό χώρο και τα αποδυτήρια. Και μέσα σε όλα αυτά, ασφαλώς υπάρχουν και τα τεράστια οικονομικά προβλήματα που απειλούν τη βιωσιμότητα της ΠΑΕ.

Τα έμαθε ο Αλαφούζος

Ο Γιάννης Αλαφούζος βρίσκεται από χθες στις ΗΠΑ και δεν ήταν στο γήπεδο, ωστόσο ενημερώθηκε για όσα συνέβησαν. Από κύκλους της διοίκησης δεν κρυβόταν ο προβληματισμός για την όλη κατάσταση, αλλά τηρούν στάση αναμονής. «Δεν πρόκειται να πάρουμε εν θερμώ αποφάσεις. Προσπαθήσαμε να κάνουμε ένα ηλεκτροσόκ. Δεν έχει πετύχει. Έχουμε τρία πολύ κρίσιμα ματς που θα κρίνουν τους στόχους μας. Έπειτα από αυτά θα πάρουμε οποιαδήποτε απόφαση», έλεγαν στην ΠΑΕ.

Όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά, για αλλαγές εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου. Τα τρία προσεχή παιχνίδια, με Πλατανιά την Τετάρτη για το Κύπελλο (στη ρεβάνς του «εύθραυστου» 2-1 του ΟΑΚΑ) και με Ατρόμητο και Αστέρα Τρίπολης εκτός έδρας για το πρωτάθλημα, θα κρίνουν πολλά και… πολλούς.

* Βελγικά ΜΜΕ ανέφεραν πως η Άντερλεχτ είχε άνθρωπο στο ΟΑΚΑ για να παρακολουθήσει αγωνιζόμενο τον Λουκά Βύντρα. Ασφαλώς αν φτάσει πρόταση για τον διεθνή αμυντικό, ειδικά με το υπάρχον κλίμα σε βάρος του, δεν θα πουν όχι σε παραχώρησή του.

Πηγή: sport-fm

Συνέλαβαν Έλληνες φοιτητές επειδή έσκισαν πανό που ξεφτίλιζε τη χώρα!

Σ 

1

Ένα απίστευτο περιστατικό συνέβη στην Ουτρέχτη της Ολλανδίας.
Έξω από ένα θέατρο στην πόλη άγνωστοι για να κοροϊδέψουν την Ελλάδα κρέμασαν ένα πανό με την Ελληνική σημαία και από κάτω την λέξη sale – δηλαδή «Πωλείται». Όπως αναφέρει και το….

makeleio.gr, όταν το είδαν αυτό μερικοί Έλληνες φοιτητές εξοργίστηκαν. Χωρίς να χάσουν λεπτό σκαρφάλωσαν και άρχισαν να το σκίζουν με αποτέλεσμα να συλληφθούν από Ολλανδούς αστυνομικούς.

 

Δύο «δράκοι» στο ίδιο κελί

 

Στο ίδιο κελί των φυλακών των Γρεβενών, χωρίς άλλους κρατούμενους μαζί τους, σε πτέρυγα που θεωρείται ύψιστης ασφάλειας, κρατούνται ο 27χρονος φονιάς της Ξάνθης και ο 21χρονος Πακιστανός που κακοποίησε την 15χρονη Μυρτώ στην Πάρο. Και οι δύο αντιμετωπίζουν την….

ποινή της ισόβιας κάθειρξης. Και τα δύο εγκλήματα συγκλόνισαν την Ελλάδα και, όπως φαίνεται, δεν έχουν αφήσει ασυγκίνητο ούτε τον κόσμο της φυλακής, που, όπως έχει αποδείξει και στο παρελθόν, δεν συγχωρεί τους δράστες τέτοιων ειδεχθών πράξεων.

Όπως γράφει το «Έθνος της Κυριακής», παρά το γεγονός ότι οι φυλακές Γρεβενών έχουν υπερπληθώρα κρατουμένων, οι υπεύθυνοι των φυλακών αποφάσισαν να μεταχειριστούν «διαφορετικά» τους δύο «δράκους».

Τους κρατούν σε πτέρυγα υψηλής ασφάλειας, η οποία είναι η μοναδική αυτού του τύπου στην Ελλάδα, προαυλίζονται ξεχωριστά από τους άλλους, ενώ ξεχωριστά λαμβάνουν και τα γεύματα.

Ο δράστης της δολοφονίας της 34χρονης Ζωής, στην Ξάνθη μεταφέρθηκε στις φυλακές την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Αρχικά υπήρξε έντονος προβληματισμός για το πού θα μεταφερόταν και τελικά επελέγη η φυλακή των Γρεβενών. Λίγο καιρό νωρίτερα είχε μεταφερθεί εκεί και ο πακιστανός δράστης της σοκαριστικής επίθεσης με θύμα την 15χρονη Μυρτώ.

Ο Φαήλος γράφει για τα ρετάλια του Σημίτη, τα οθωμανικά SS και τον τελευταίο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ

 

Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη

Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα πολιτικό πτώμα. Ο Βενιζέλος, πιθανότατα, θα είναι ο τελευταίος πρόεδρος του. Εξ αυτού και το πρεσάρισμα που κάνει ο Τσίπρας, για να σκυλεύσει τα ρέστα του ελληνικού «υπαρκτού σοσιαλισμού» αλά μπαλκανέζ. Μπορεί ο οξύθυμος Ευάγγελος να «καθάρισε» στην Βουλή, λόγω αναγκαστικής συγκυβέρνησης αλλά στις άλλες κάλπες ο λαός θα τον στείλει για φρέσκα, στο ίδιο μαυσωλείο, όπου κείνται η Ένωση Κέντρου, το ΚΟΔΗΣΟ και το Κόμμα των Προοδευτικών.

Ο Τσίπρας, μετά το αργεντίνικο κάζο του, αφού είδε στο Μπουένος Άϋρες, live, μάχες σώμα με σώμα για μια φρατζόλα ψωμί και το ενδεχόμενο αποτέλεσμα των εξαρχειώτικων πολιτικών, που πουλάει για μεταξωτές κορδέλες, προσπαθεί να αρπάξει κανά ιμάτιο του ΠΑΣΟΚ. Όσοι όμως ήταν να πάνε στον ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ/Βίλα Αμαλία, πήγανε.

Στις επόμενες εκλογές οι θανάσιμες απώλειες του πάλαι ποτέ «Κινήματος» θα πάνε στη ΝΔ και στην ΔΗΜΑΡ. Αυτοί που ψήφισαν στις 17/6 τους πράσινους, δεν θέλουν ούτε να μυρίσουν το μαϊμού «ΠΑΣΟΚ» του Αλέξη, με τους βαρεμένους εκπροσώπους και τους «αντεξουσιαστές» με τα ταγάρια και τα παλαιστινιακά μαντήλια, που θα «καταγγείλουν» το Μνημόνιο αλλά θα το γυαλίσουν με βετέξ στο τέλος.

Άρα, το “ζήτημα Βενιζέλος”, στο οποίο η ΝΔ αναγκάστηκε να κάνει έναν πρακτικό συμβιβασμό, που πάει σκοινί – κορδόνι από την συμμετοχή στην κυβέρνηση Παπαδήμου, θα λυθεί αλλιώτικα, με τον μπρούτο τρόπο που το κάνει ο λαός. Η ζωή θα συνεχιστεί, χωρίς τον άνθρωπο που κάποτε τον νίκησε ο Ρέλος μ’ ένα ποτηράκι φραπέ, χωρίς το κόμμα του, το «κίνημα» που ξεχαρβάλωσε την Πατρίδα, δανείστηκε, διασπάθισε, κοινωνικοποίησε την διαφθορά, έφτιαξε ένας κράτος αρρωστιάρη δεινόσαυρο κι έκανε κακόφημες ακόμη και λέξεις, φράσεις, όπως «δημοκρατική παράταξη», «σοσιαλισμός», «κοινωνικοποίηση», «αγωνιστής του Πολυτεχνείου» κλπ. Τ’ ακούς, θυμάσαι και φτύνεις τον κόρφο σου.

Το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε. Γιατί χρέος της δικής μας παράταξης είναι να μαζέψουμε το παρόν και να οργανώσουμε ένα μέλλον της προκοπής. Η αντιπολίτευση ωρύεται για προδοσίες, αντίσταση, μοιράζει χαρακτηρισμούς κι απειλές, σαν να ‘ναι λιόσποροι.

Λοιπόν, και μάγκας και ζητιάνος δεν γίνεται. Το ξαναείπαμε. Όποιος πάει στην τράπεζα του και πει «σας χρωστάω τόσα, από δάνεια, κάρτες κλπ, θα μου κουρέψετε το χρέος μου, θα σας πληρώσω όποτε κι όπως με βολεύει κι εσείς θα συνεχίσετε να με χρηματοδοτείτε, για να ζω όπως πριν» και το καταφέρει, να μας πει την τράπεζα του, για να πάμε κι εμείς και τ’ όνομα του, για να τον κάνουμε Πρωθυπουργό! Διότι θα είναι πιο μάγκας, όχι μόνον απ’ το Σαμαρά αλλά κι απ’ τον Σακαφλιά.

Επειδή, όμως, πιο πιθανό είναι γίνει λοκατζής ο Λάκης Γαβαλάς, παρά να συμβεί το παραπάνω, ας έρθουμε στον πλανήτη Γη.

Η ηρωϊκότερη και αποτελεσματικότερη αντίσταση στους δανειστές και στους κερδοσκόπους θα είναι μία: να πάψουμε να τους χρειαζόμαστε το συντομότερο δυνατόν, ενθυμούμενοι πάντα πως η απειλή εξακολουθεί να ‘ναι χάρτινη. Αυτό δεν σημαίνει πως θα βαρέσουμε το κεφάλι μας στον τοίχο αλλά πως μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε ζητώντας αλλαγή των μέτρων και των πολιτικών που δεν απέδωσαν. Μετά τις εκλογές των φρίτσηδων, θυμηθείτε το, αρκετά πράγματα θ’ αλλάξουν, γιατί κι αυτοί ξέρουν πως δεν βγαίνει. Δεν τους συμφέρει να τα τινάξει ο πελάτης.

Δεν πρόκειται ποτέ να αποκαταστήσουμε εισοδήματα και παροχές που κόπηκαν με δανεικά. Τέλος. Γεια σας. Καπούτ.

Όσο καθυστερούμε την εξυγίανση, την ανάπτυξη και την δημιουργία αληθινού πλούτου, τόσο θα χρειαζόμαστε να κόβουμε μισθούς και συντάξεις, παροχές και να κολοβώνουμε κι άλλο το, ούτως ή άλλως, τρύπιο κοινωνικό κράτος μας. Αν δεν πάρουν μπροστά τα μεγάλα έργα, δεν απλοποιήσουμε το φορολογικό, δεν τσακίσουμε την γραφειοκρατία και την διαφθορά, αν δεν φτιάξουμε ένα υγιές κι ελκυστικό περιβάλλον για τις επενδύσεις, ένα μικρότερο αλλά σοβαρότερο κι ισχυρότερο κράτος, τότε θα κατεβαίνουμε κάθε λίγο κι ένα σκαλί στου κακού τη σκάλα.

Οι δημεγέρτες, που ονειρεύονται συμμαχίες με τον Τσάβεζ, ανύπαρκτους πακτωλούς από την ομόδοξη Ρωσία ή πως θα νικήσουν εκεί που ηττήθηκε η κουτσή και φλογερή Ρόζα, νομίζουν, ίσως, πως με μια τροπολογία θα καταργήσουμε το Μνημόνιο και θα αποκαταστήσουμε τα εισοδήματα. Με λίγα βουλευτικά ψηφαλάκια και λίγο χαρτί και μελάνι σ’ ένα ΦΕΚ, η χώρα θα μπει στη Μηχανή του Χρόνου και θα βγούμε ξανά κιμπάρηδες κι ωραίοι στην ρέκλα του 2006 ή ακόμη καλύτερα του 1999, όταν κάλπαζε το ΧΑΑ. Τότε που τον Οτσαλάν τον πηγαίνανε με την κουκούλα τα οθωμανικά SS αλλά εμείς εδώ Σημίτη και ξερό ψωμί γιατί, να τα διακοπογαμοδάνεια, οι μίζες και οι αυξήσεις κεφαλαίου σε επιχειρήσεις με «παραγωγική δύναμη» δυο δωμάτια, καφετιέρα και δυο ξανθιές με νύχι. Κι ύστερα άρχισε να κατρακυλάει ο «δείκτης ανάπτυξης της οικονομίας», γίνανε οι μετοχές κωλόχαρτα αλλά το ρωμέϊκο στις εκλογές, ουδόλως νοιάστηκε που γίναμε διεθνείς ρουφιάνοι, γιουσουφάκια του Ετσεβίτ, της ύαινας της Κύπρου. Ψηφίσανε Σημίτη, μπας και …ξανανέβει το ΧΑΑ. Ακόμη κλαίει το εφάπαξ ο παππούς.

Ποιος όμως και πως θα δημιουργήσει αληθινό πλούτο; Τι χρειάζεται πρωτίστως; Απλά οικονομολόγοι, λογιστές, τοκιστές και σουλατσαδόροι; Χρειάζονται κι οι τεχνοκράτες, για να εκτελούν τις εντολές και να μην κάνουμε λάθος στις αριθμητικές πράξεις εμείς του κλασσικού. Πρωτίστως όμως χρειάζεται να κερδίσουμε την πίστη του κόσμου, την ελπίδα του, την καρδιά και τον νου του. Κι αυτό, ας με συγχωρέσουν οι απόφοιτοι των κυριλέ ιδιωτικών σχολείων και τα βαριά διδακτορικά, θέλει ιδεολόγους μαχητές, που θα κάνουν τον απλό άνθρωπο να ζητάει στο σπίτι ησυχία, για ν’ ακούσει τι του λες. Να σε πιστεύει και να σε ακολουθεί. Δώσε στον Έλληνα ηγεσία δια του παραδείγματος, σκοπό που θα τον πιστέψει και πάει με την αρβύλα και την ξιφολόγχη ως την Άγκυρα. Επτά Μνημόνια τρώει λάχανο. Χωρίς παραδειγματική ηγεσία και πίστη στο σκοπό, δεν πάει ούτε μέχρι τη γωνία και θα σου ρίξει και φούμο.

Αυτό, η ανάταση, η συσπείρωση για τον αγώνα να απεξαρτηθούμε από τα δανεικά, δεν θα γίνει με τον φόβο και την επιβολή. Δεν θα γίνει με τα ρετάλια του Σημίτη, νεοφιλεύθερα κοχίμπα και τους σεσημασμένους κοσμικούς που πολιτεύονται από χόμπυ και φαμελιάρικη παράδοση. Δυστυχώς, απ‘ ότι φαίνεται, δεν θα γίνει ούτε μέσα από την μεγαλειώδη τρύπα στο νερό που παλεύει και διευρύνει ο Κωστής Χατζηδάκης στην ανάπτυξη. Είδατε κάτι; Μακριά δεν το βλέπω. Κοντά, βάζω τα γυαλιά της πρεσβυωπίας, πάλι δεν το βλέπω. Μόνο ελληνικές επιχειρήσεις να μας κουνάνε το μαντήλι και χιλιάδες εργαζόμενους να βουτάνε με το κεφάλι στην ανεργία. Αυτή η γάτα δεν πιάνει ποντίκια.

Ο κορμός της παράταξης αλλά και ο κορμός όλης της κοινωνίας, είναι νοικοκυραίοι, πατριώτες, νουνεχείς άνθρωποι, που θέλουν τάξη και ασφάλεια, ελληνική παιδεία, περήφανη εξωτερική πολιτική, δουλειά που να ζουν αξιοπρεπώς από αυτήν και την ησυχία τους. Να βλέπουν τα παιδιά τους να μεγαλώνουν, χωρίς να τρέμει το φυλλοκάρδι τους από την αγωνία του αύριο. Χωρίς να τους ευτελίζει η ανεργία και να τους εξοργίζει η ανομία και η ατιμωρησία.

Σε αυτά δεν μπορεί να ανταποκριθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν το ‘χει. Γι’ αυτό ο Τσίπρας δεν θα γίνει ποτέ πρωθυπουργός. Είναι ακόμη στη Βίλα Αμαλία. Είναι ακόμη στη Νομική, «αλληλέγγυος» στους κατσαπλιάδες καταληψίες.

Δικό μας χρέος είναι να ανταποκριθούμε σε αυτή την αποστολή. Όχι όμως με μια αλληλουχία συμβιβασμών σχεδόν με όλους και σχεδόν για όλα. Διότι το άθροισμα πολλών μικρών συμβιβασμών κάνει μια ολάκερη ήττα. Δεν μας αξίζει, δεν αξίζει στην Πατρίδα, δεν αξίζει στον Αντώνη Σαμαρά. Ας ακουμπήσουμε σε αυτή τη αρχή σταθερότητας που δημιουργήθηκε με κόπο, ας ανταμείψουμε την ιώβεια υπομονή κι εμπιστοσύνη που έδειξε ως τώρα ο Έλληνας με μια σειρά ταχέων ρήξεων.

Εκκίνηση όλων των μεγάλων έργων με διαγωνισμούς εξπρές κι αυστηρή επιτήρηση να μην υλοποιηθούν με εργοδότηση λαθρομεταναστών.

Μείωση των φορολογικών συντελεστών, του ΦΠΑ και των φόρων στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης. Μικρότεροι συντελεστές, περισσότερα έσοδα.

Απόκτηση όλων των λιστών, από όλες τις ξένες τράπεζες και φορολόγηση των αδήλωτων εισοδημάτων.

Υλοποίηση…χτες, της δέσμευσης μας «μια επένδυση, ένα γραφείο, μια αρμοδιότητα» με παροχή φορολογικών κινήτρων.

Ολοκλήρωση της πολιτικής μας στην ασφάλεια. Πλήρης κάλυψη στον κ. Δένδια να ξηλώσει όλο το σύστημα ανομίας στους αστικούς ιστούς και να τσακίσει την λαθρομετανάστευση.

Ένσημο Αμύνης, 3, 4 Ευρώ σε κάθε συναλλαγή, όπως παλιά το χαρτόσημο, που θα πηγαίνει απευθείας στον προϋπολογισμό του ΥΠΕΘΑ, αποκλειστικά για ανταλλακτικά, καύσιμα, πυρομαχικά και να δώσουμε κάτι πίσω στα στελέχη.

Διότι η ασφάλεια, εσωτερική κι εξωτερική, είναι η βάση όλων των άλλων δικαιωμάτων και δράσεων, της ανάπτυξης συμπεριλαμβανομένης.

Αυτά όλα όμως, χρειάζονται μάχη κι όχι διαχείριση και τους ανάλογους ανθρώπους…

http://www.antinews.gr/2013/01/19/200000/

Όλα τα λεφτά τα παραπολιτικά της “Δημοκρατίας”!

 

Α. Λοβέρδος: Από «κηπουρός», όψιμος αντιμνημονιακός!

 

Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013 19:38 Τελευταία ανανέωση: Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013 19:59

Πέρυσι ο Ανδρέας Λοβέρδος απειλούσε με μακελειό όποιον θα πείραζε τον Γιώργου Παπανδρέου ενώ τώρα λέει ότι ΓΑΠ και Παπακωνσταντίνου έβαλαν με το ζόρι την Ελλάδα στο ΔΝΤ βάσει σχεδίου!

Το ρόλο του αντιμνημονιακού παίζει τώρα ο κ. Ανδρέας Λοβέρδος, ο οποίος ξεχνά ότι σαν υπουργός Υγείας της κυβέρνησης Παπανδρέου ήταν ο πιο καλός μαθητής της τρόικας και ένας από τους πιο ανταγωνιστικούς υπουργούς στην εφαρμογή των αντιλαϊκών και αντικοινωνικών μέτρων στο πλαίσιο του Μνημονίου!

Είναι απίστευτο το θράσος ορισμένων, να θεωρούν ότι ο Ελληνικός λαός είναι χρυσόψαρο. Όταν όμως φθάνουμε στο σημείο να εμφανίζεται ο καταστροφέας της υγείας, ο πραίτωρας του Παπανδρεϊσμού ως «αντιμνημονιακός» έχουμε απωλέσει κάθε στοιχείο αυτοσεβασμού.

Η συνέντευξη που παρεχώρησε ο κ. Ανδρέας Λοβέρδος ως ανεξάρτητος βουλευτής και οσονούπω κομματάρχης στη ΝΕΤ αποτελεί αντικείμενο μελέτης για φοιτητές πολιτικών επιστημών.

Δεν πάει καιρός από τότε που ο κ. Λοβέρδος, με αφορμή την δικογραφία Πεπόνη, απειλούσε με «μακελειό» όποιον αγγίξει τον μέγα στοχαστή και πολιτικό του αφεντικό, τον κ. Γιώργο Παπανδρέου. Σημειώστε: απειλούσε με μακελειό για το σκάνδαλο του Μνημονίου! Αδιάψευστος μάρτυς είναι το βίντεο στο τέλος του κειμένου.

Σήμερα γνωρίζουμε ότι δεν έλεγε ψέμματα. Ο κ. Λοβέρδος θα μείνει στην ιστορία ως ο μακελάρης της Υγείας, ο υπουργός που έσυρε τον ελληνικό λαό σε τριτοκοσμικά γενόσημα μηδαμινής ποιότητας, στην τριτοκοσμική περίθαλψη και την εξαθλίωση.

Ο κ. Λοβέρδος τού «δεν υπάρχει σάλιο» σύντομα θα διαπιστώσει πως έκανε λάθος. Υπάρχει και άφθονο για τους πολιτικούς του επιπέδου του. Μπορεί η συνεχιζόμενη εξαπάτηση μπορεί να μένει ατιμώρητη, οι πολιτικοί απατεώνες όμως θα είναι κατάπτυστοι στα μάτια των Ελλήνων. Έστω κι όταν θέλουν να παραστήσουν τους αντιμνημονιακούς.

Τώρα αδειάζει Παπανδρέου - Παπακωνσταντίνου

Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι ένα ακόμα στοιχείο. Ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων Παπανδρέου, ο οποίος στις κρίσιμες πολιτικές αποφάσεις προτιμούσε να λείπει σε διασκέψεις του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας στη Βραζιλία και να διαμένει σε πανάκριβα ξενοδοχεία, εμφανίστηκε στη ΝΕΤ ως τιμητής και κριτής του παλιού πολιτικού προϊσταμένου του.

Ο κ. Λοβέρδος δήλωσε ότι ως πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου και ως υπουργός Οικονομικών ο κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου είχαν σχέδιο και ενέταξαν αναγκαστικώς την Ελλάδα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο! Κατά την εκτίμηση του πρώην υπουργού υπαίτιοι για την υπαγωγή της χώρας στο ΔΝΤ είναι οι κύριοι Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου, καθώς και η πρώην υπουργός Οικονομίας κ. Λούκα Κατσέλη.

Όταν ο παρουσιαστής της εκπομπής «Άλλη όψη» κ. Μανώλης Κοττάκης έκανε διευκρινιστική ερώτηση, ο κ. Λοβέρδος απάντησε πως σε εκείνο το σχέδιο αντέδρασε μαζί με άλλους δύο πρώην υπουργούς και «κηπουρούς». Ο ένας ήταν ο κ. Γιάννης Ραγκούσης (που όλοι γνωρίζουν πως ήταν προσωπική επιλογή του κ. Παπανδρέου και στενότατος συνεργάτης του) και η δεύτερη ήταν η κ. Άννα Διαμαντοπούλου (η οποία περνά στη νεότερη ιστορία όχι για όσα έπραξε ως υπουργός Παιδείας αλλά για τις περίφημες κόντρες της με τον άμεσο υφιστάμενό της, τον καθηγητή κ. Γιάννη Πανάρετο).

Σε ένα πράγμα θα συμφωνήσουμε με τον κ. Λοβέρδο: Να δοθούν στη δημοσιότητα τα πρακτικά των άτυπων υπουργικών συμβουλίων. Για να μάθουμε κι άλλα χρήσιμα πράγματα.

Read more: http://www.newsbomb.gr/politikh/story/271948/a-loverdos-apo-kipoyros--opsimos-antimnimoniakos#ixzz2IUv6LWiz

Το πρόβλημα είναι πως δεν υπάρχει κράτος...

Το πρόβλημα είναι πως δεν υπάρχει κράτος...

Ο Κώστας Γαβράς δεν μασάει τα λόγια του. Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε μιλά για όλα: για το περίφημο στικάκι και τον Παπακωνσταντίνου, για τη Γαλλία που γελάει μαζί μας, ακόμα και για τις λαμογιές του ... Μιαούλη (αθάνατο ελληνικό πνεύμα...).
Αλλά και για τη σύζυγό του, Μισέλ, και το γιο του, Ρομάν. Και φυσικά για τον αμείλικτο κόσμο των τραπεζών, που απογυμνώνει στη νέα του ταινία «Το κεφάλαιο»: ήρωάς του (τον ενσαρκώνει ο δημοφιλής Γάλλος κωμικός Γκαντ Ελμαλέχ) είναι ένας αμετανόητος «Ρομπέν των... πλουσίων»: «Θα τα παίρνουμε από τους φτωχούς και θα τα δίνουμε στους πλούσιους». Οχι, δεν πρόκειται περι επινοημένης ατάκας. Ο Γαβράς την άκουσε από τον πρόεδρο της Γκόλντμαν Σαξ, που είπε: «Τα παίρνουμε από τους φτωχούς γιατί, απλούστατα, είναι οι πιο πολλοί».

Το φιλμ προβάλλεται από προχθές, ενώ στις 29 του μήνα η Ταινιοθήκη ξεκινά ένα μεγάλο αναδρομικό αφιέρωμα στις ταινίες τού διεθνούς φήμης σκηνοθέτη. Αυτές στάθηκαν και η αφορμή μας για μια εφ' όλης της ύλης συζήτηση με τον σημαντικό Ελληνα σκηνοθέτη (και πρόεδρο της Cinematheque Francaise) που ζει και εργάζεται μόνιμα στο Παρίσι. Για άλλη μια φορά απέδειξε πως είναι ένας βαθιά σκεπτόμενος, προσγειωμένος και ευαίσθητος άνθρωπος, με χιούμορ και άμεσα αντανακλαστικά στην επικαιρότητα. Και, ταυτόχρονα, ένας πολύ γοητευτικός άντρας. Απ' αυτούς τους τυχερούς που γίνονται ομορφότεροι καθώς τους αγγίζει ο χρόνος...

- Εχετε πει πως η κρίση είναι μια ευκαιρία να αλλάξει ο Ελληνας νοοτροπία. Ομως αυτά ακριβώς λένε για μας με υψωμένο δάκτυλο και οι ξένοι. Αυτό δεν αποπροσανατολίζει λίγο από το πραγματικό πρόβλημα; Οτι δηλαδή η Ελλάδα ζει μια τραγωδία επιβίωσης;
«Ομως εγώ δεν είμαι ξένος. Είμαι Ελληνας. Και ξέρω τη νοοτροπία μας. Το βασικό πρόβλημα είναι πως δεν υπάρχει κράτος. Και γι' αυτό φταίμε και εμείς».

- Πώς βλέπετε να εξελίσσεται η κατάσταση στην Ελλάδα;

«Η Ελλάδα επιβίωσε και στο παρελθόν από όλες τις κακές ιστορίες. Ξέρετε πόσες χρεοκοπίες ζήσαμε; Τέσσερις! Εχουμε ζήσει και άλλη τρόικα. Και ο Μιαούλης τι έκανε, ξέρετε; Εκαψε το πρώτο πλοίο που αγόρασε ο Καποδίστριας για την Ελλάδα - και ας είχε τ' όνομά του. Διότι ο Μιαούλης και η κλίκα του ήθελαν να μαζεύουν όλους τους φόρους. Ξέρουμε ότι η Εκκλησία διαπραγματεύτηκε την πτώση της Κωνσταντινούπολης με τους Τούρκους; Εμείς το ξέρουμε, αλλά στα σχολεία δεν λέγονται αυτά... Είναι δυνατόν ένας υπουργός να λέει πως πήρε μια λίστα επισήμως από τη γαλλική κυβέρνηση και την... έχασε; Και όλος ο κόσμος το βρίσκει αυτό φυσικό; Ολη η Γαλλία γελάει με αυτό».

- Δεν θα γελούσαν και τόσο αν συνειδητοποιούσαν την πραγματική κατάσταση στην Ελλάδα: ανεργία, αυτοκτονίες, συσσίτια...

«Βέβαια, ο λαός δεν έφτασε μόνος του εδώ. Οι πολιτικοί τον οδήγησαν εδώ. Και έχει ευθύνη και η Ευρώπη που το άφησε αυτό να συνεχιστεί. Επρεπε να πει στην Ελλάδα: "Να γίνετε κράτος προτού μπείτε στην Ευρώπη"».

- Πάντως με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ ήσασταν επιεικής. Εσείς θα φεύγατε από τη χώρα σας, αν σας φορολογούσαν 75%;

«Μα, με φορολογούν 50 - 52%! Τα πληρώνω, όχι με ευχαρίστηση βέβαια, αλλά γιατί νομίζω πως κάπου καλά θα πάνε, πως δεν είναι λεφτά που κάποιοι κλέβουν. Και όχι, δεν θα έφευγα. Το αν είναι κανείς πατριώτης, φαίνεται και με τα χρήματα. Αλλά δεν είναι μόνο ο Ολάντ. Και ο Ρούσβελτ επέβαλε φόρους μέχρι 80% την εποχή της κρίσης. Οταν η πατρίδα έχει τεράστιες ανάγκες, οι πλούσιοι πρέπει να πληρώνουν περισσότερο. Δεν μπορεί να περιμένεις να πληρώσει αυτός που βγάζει 1.000 ευρώ».
- Ο τίτλος της νέας ταινίας σας, «Το κεφάλαιο», παραπέμπει (και) στο «Κεφάλαιο» του Μαρξ. Ή κάνω λάθος;

«Καθόλου. Αναφέρεται στο χρήμα και στη σχέση του με τους ανθρώπους. Το πώς αλλάζει την ψυχολογία τους. Πολλοί επιζητούν την εξουσία για να κερδίσουν χρήματα - και το αντίστροφο. Οσο περισσότερο το χρήμα τόσο μεγαλύτερη η αλλοτρίωση στον άνθρωπο, η απομόνωση».

- Εχετε πιάσει τον εαυτό σας να «κολάζεται» με το χρήμα;

«Φυσικά. Και προσπαθώ να αντισταθώ σ' αυτή την τάση μου. Το χρήμα είναι χρήσιμο για να ζει κανείς μια καλή ζωή. Αλλο αυτό όμως και άλλο να έχεις ως αυτοσκοπό τέσσερα σπίτια, γιοτ και ρολόγια των 500.000 ευρώ».

- Στην ταινία ο ήρωάς σας προτείνει ένα «μπόνους απόλυσης» για τα στελέχη της τράπεζας. Υπάρχει πράγματι τέτοιο μπόνους;

«Δεν λέγεται έτσι, το υπογράμμισα λίγο στην ταινία, αλλά υπάρχει. Στις εταιρείες που δεν αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα αλλά απολύουν για να αυξήσουν τα κέρδη τους, αυτός που υλοποιεί όλο αυτό το "κοινωνικό πρόγραμμα" (έτσι το λένε σήμερα!), λαμβάνει ένα παχυλό μπόνους. Αλλοι το λένε μισθό, αλλά ουσιαστικά είναι μπόνους απόλυσης».

- Πάντως στο «Τσεκούρι» ήσασταν προφητικός επιλέγοντας για πρωταγωνιστή σας έναν απολυμένο που παίρνει ανάποδες. Θα μπορούσατε να το είχατε γυρίσει σήμερα...

«Είναι ένα δράμα αυτό που ζουν οι άνθρωποι που έχουν ταυτιστεί με μια δουλειά και μια ωραία μέρα τούς πετάνε στο δρόμο για να αυξηθούν τα κέρδη της εταιρείας. Οταν όλη σου η ζωή και η οικογένεια εξαρτώνται από αυτή τη δουλειά, νιώθεις πως δεν είσαι τίποτα πια. Πώς μπορεί να αντιδράσει κανείς; Ε, στο "Τσεκούρι" ο ήρωας αρχίζει να δολοφονεί τους συνυποψηφίους του. Είναι, βέβαια, μια υπερβολή».

- Μην είστε και τόσο σίγουρος πια, εκεί που έχουν φτάσει τα πράγματα στην Ελλάδα... Αλήθεια, τι γράφουν για μας στη Γαλλία;

«Δυστυχώς, στη Γαλλία η Ελλάδα δεν έχει καμία παρουσία εκτός από αρνητικά δημοσιεύματα. Σαν να μην έχει καλλιτεχνική ύπαρξη. Οταν μιλάω για αρνητικά δημοσιεύματα, βέβαια, δεν εννοώ πως υπάρχει κάποια εμπάθεια εναντίον της Ελλάδας. Απλώς περιγράφουν την κατάστασή μας: λ.χ. πως γονείς εγκαταλείπουν τα παιδιά τους γιατί δεν μπορούν να τα μεγαλώσουν. Οτι τα ορφανοτροφεία είναι τίγκα».

- Καλά, και όλος αυτός ο ντόρος για το νέο ελληνικό σινεμά, για τις διακρίσεις του Λάνθιμου κ.λπ.; Τίποτε δεν γράφεται στη Γαλλία;

«Μα, τα φιλμ αυτά δεν τα έχουμε δει ποτέ. Προσπαθούμε να κάνουμε μια εβδομάδα ελληνικού κινηματογράφου, αλλά δεν υπάρχουν χρήματα από το υπουργείο. Ούτε εγώ έχω δει αυτά τα φιλμ. Και θέλω πολύ να τα δω».

- Ο γιος σας, ο Ρομάν, ακολουθεί τ' αχνάρια σας, αλλά η ματιά του είναι πολύ διαφορετική από τη δική σας... Και είναι πολύ τολμηρός.

(Χαμογελά) «Πράγματι. Κάνει και διαφημιστικά με τεράστια μπάτζετ: για τον Ντιορ, τη Σάμσουνγκ. Φτιάχνει και προκλητικά βιντεοκλίπ. Μάλιστα για ένα κλιπ που έκανε για τη ΜΙΑ, κέρδισε δύο υποψηφιότητες για Γκράμι».

- Σε πρόσφατη συζήτησή σας με το κοινό, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, είπατε πως δυσκολευτήκατε να βρείτε χρηματοδότηση επειδή η ταινία σας δεν έχει θετικό ήρωα. Και πως το φιλμ έγινε τελικά χάρη στην παραγωγό -και συζυγό σας- Μισέλ. Τη μνημονεύετε σε κάθε ευκαιρία με αγάπη. Αλήθεια, γνωριστήκατε στο χώρο του σινεμά;

«Καμία σχέση. Γνωριστήκαμε τυχαία, όταν ήταν ακόμα μανεκέν στη Σανέλ. Υστερα βέβαια βαρέθηκε, έγινε δημοσιογράφος και έφτασε μέχρι το Βιετνάμ. Εγραψε μάλιστα ένα βιβλίο. Φυσικά, όταν κάναμε παιδιά σταμάτησε τα ρεπορτάζ».

- Φυσικά; Ακούγεστε λίγο παραδοσιακός...

«Μα, όχι, εκείνη το θέλησε. Ισως εκείνη να είναι παραδοσιακή, μια που προέρχεται από τη Μεσόγειο, από τη Νίκαια. Αλλωστε ασχολήθηκε με το σινεμά. Αρχισε πρώτα να παράγει φιλμ άλλων. Στην πραγματικότητα έχει κάνει μόνο δύο με τρία δικά μου και δέκα με δώδεκα άλλων. Η βασική της αντίληψη είναι πως στον σκηνοθέτη πρέπει να δίνεις ό,τι χρειάζεται. Στην Αμερική η λογική είναι εντελώς διαφορετική: οι παραγωγοί είναι υπάλληλοι των μεγάλων εταιρειών».

- Το αφιέρωμα που σας ετοιμάζει η Ταινιοθήκη είναι πλήρες;

«Ναι, είναι η πρώτη πλήρης αναδρομική προβολή έργων μου που γίνεται στην Ελλάδα. Το μόνο που λείπει είναι η πτυχιακή μικρού μήκους που έκανα στην IDHEC το '55. Αλλα τότε δεν είχαμε τα μέσα, όπως σήμερα. Θα δείτε βέβαια και μικρού μήκους ταινίες μου - ως τμήματα σπονδυλωτών φιλμ που έχω κάνει».

- Σήμερα, που έχει μεσολαβήσει πια τόσος χρόνος, ξεχωρίζετε κάποια από τις 17 ταινίες της καριέρας σας;

«Δεν θεωρώ πως κάνω καριέρα. Καριέρα κάνουν οι στρατιωτικοί, οι πολιτικοί, οι δικαστικοί. Αλλά ναι, έχω μια αδυναμία στις ταινίες μου που δεν πέτυχαν. Οπως συμβαίνει με τους γονείς που έχουν πάντα μια κρυφή αδυναμία στα παιδιά που δεν τα κατάφεραν. Μια τέτοια περίπτωση είναι η ταινία μου "Hanna Κ.", του 1983. Ηταν ένα φιλμ για το ισραηλινό-παλαιστινιακό ζήτημα. Δεν τα πήγε τόσο καλά. Παίχτηκε στη Γαλλία, αλλά πουθενά αλλού».

- Γυρίσατε την ταινία από τη σκοπιά των Παλαιστινίων;

«Δεν τη γύρισα από καμία σκοπιά. Αυτό ήταν το θέμα. Τη γύρισα πριν καν ο Ράμπιν δηλώσει πως και οι Παλαιστίνιοι έχουν δικαίωμα σε μια χώρα».

- Κάποιο περισταστικό που δεν θα ξεχάσετε, από τα παρασκήνια των ταινιών σας;

«Οταν ετοίμαζα τον "Αγνοούμενο" ήθελα να χρησιμοποιήσω στο ρόλο του πατέρα τον Τζακ Λέμον. Ομως η Universal αρνιόταν πεισματικά. "Μα, είναι κωμικός", μου έλεγαν. Ευτυχώς επέμεινα: "Ή αυτός ή κανένας!"».

Ο ΓΑΒΡΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ «Ε»

«Είδα με χαρά μια διαφήμισή σας σε ένα λεωφορείο, που έλεγε: "Επιστρέφουμε!". Καλωσήρθατε! Συνεχίστε.».

enet.gr 

Κόλλησαν ένσημα βαρέα και ανθυγιεινά..

 

ΔΕΝ ΞΕΡΩ αν είχαν κατά νου τα... βαρέα και ανθυγιεινά οι κυβερνητικοί εταίροι όταν μιλούσαν για την ανάγκη καλύτερου συντονισμού της κυβέρνησης.
Ούτε μπορώ να αποφασίσω αν πρόκειται για θύματα ή για ήρωες. Με βεβαιότητα, όμως, αποφαίνομαι ότι... τα κεντρικά πρόσωπα του ολοήμερου (και ολονύκτιου) «καψωνιού» της Πέμπτης στη Βουλή είναι ο Δημήτρης Σταμάτης και ο Γιάννης Μανιάτης.
Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ Επικρατείας και στενός συνεργάτης του Πρωθυπουργού και ο γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ ήταν στο πόδι από το πρωί, τόσο για τις απαραίτητες συνεννοήσεις όσο και για το σχετικό «μασάζ» στους βουλευτές των κομμάτων τους. Αλλεπάλληλα ήταν τα τηλεφωνήματα και οι μεταξύ τους συνεννοήσεις, τόσο στο γραφείο του Σταμάτη όσο και στο γραφείο του Βαγγέλη Μεϊμαράκη στη Βουλή.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ, πάντως, οι μόνοι. Στενή ήταν η συνεργασία και με τον Βασίλη Οικονόμου της ΔΗΜΑΡ, ενώ πληροφορούμαι ότι το μεσημέρι της Πέμπτης συναντήθηκαν στο γραφείο του προέδρου της Βουλής και με τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος συνοδευόταν από τους Παναγιώτη Λαφαζάνη, Γιάννη Δραγασάκη και Δημήτρη Παπαδημούλη.

ΟΛΟΙ οι προαναφερθέντες, καθώς και οι Πάνος Καμμένος, Τάκης Μπαλτάκος, Χρήστος Μαρκογιαννάκης, Χαράλαμπος Αθανασίου, Μάκης Βορίδης, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, Απόστολος Κακλαμάνης, Ζωή Κωνσταντοπούλου και Νότης Μαριάς, δηλαδή περί τα 20 άτομα, στέκονταν όρθιοι αργά το βράδυ στο γραφείο του Μεϊμαράκη για να συμφωνήσουν για το θέμα των ψηφοδελτίων. Δηλαδή, είναι περίπου θαύμα που δεν κοιμήθηκαν εκεί. Πάντως, αν συνεννοούνταν πιο συχνά - έστω και έτσι - για θέματα μείζονος σημασίας για την πορεία της χώρας, θα είχαμε πράγματι γίνει η Δανία του Νότου...

πηγη "Μικροπολιτικός"

Οι παρατηρητές...

 

...και τα τηλεφωνήματα Βενιζέλου...
Tόσο ο Βενιζέλος όσο και ο  Τσίπρας είχαν τους παρατηρητές τους κατά τη διαλογή των ψήφων από τις τέσσερις κάλπες.
Ο Πρόεδρος του ΠαΣοΚ είχε τους... κκ. Λ. Γρηγοράκο και Π. Κουκουλόπουλο (με ειδική μάλιστα αποστολή) και ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ την (πανταχού παρούσα) κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου. 
Ο κ. Κουκουλόπουλος ενημέρωνε τον πρόεδρό του κάθε λίγο και λιγάκι ανεπισήμως πώς πάει η ψηφοφορία, ενώ ο κ. Γρηγοράκος του έφερε τα επίσημα αποτελέσματα.
Και τι έκανε μόλις τα πληροφορήθηκε ο Βενιζέλος; Τρία τηλεφωνήματα. Ενα στον πρωθυπουργό  Αντ. Σαμαρά, ένα στον Πρόεδρο της Βουλής  Ευ. Μεϊμαράκη και ένα στον  Δ. Σταμάτη (από τους πλέον στενούς συνεργάτες του πρωθυπουργού). 
Και στους τρεις είπε σχεδόν τα ίδια πράγματα: ότι κερδήθηκε μια μάχη κατά της αθλιότητας, ότι η σκευωρία κατέπεσε και τώρα (είπε στον κ. Σαμαρά) «θα πρέπει η χώρα να προχωρήσει μπροστά». Δεν γνωρίζω τι του απάντησε ο πρωθυπουργός, αλλά μου είπαν ότι το χαμόγελο από τα χείλη του κ. Βενιζέλου ξεχείλιζε.

πηγη "BHMAτοδότης"

Τα ρωσικά δισ. τινάζουν την μπάνκα στον αέρα...

 

Τις προθέσεις των Ρώσων να αναδείξουν την Ελλάδα σε νέο εταίρο τους στη ΝΑ Ευρώπη μαρτυρούν οι μη δεσμευτικές προσφορές τους στον διαγωνισμό για την αποκρατικοποίηση των ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ. Σύμφωνα με ... πληροφορίες του «Εθνους της Κυριακής», το συνολικό ποσό που προσφέρουν ανέρχεται στα 2,7 δισ. ευρώ, ενδεικτικό του θερμού ενδιαφέροντός τους.
Στρατηγικό της σύμμαχο επιδιώκει να κάνει εκ νέου την Ελλάδα η Μόσχα στα σχέδιά της για είσοδο στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Το γεωπολιτικό ενδιαφέρον των Ρώσων εκδηλώνεται μέσα από τη συμμετοχή εταιρειών-κολοσσών στις εν εξελίξει αλλά και στις επικείμενες αποκρατικοποιήσεις ελληνικών επιχειρήσεων. Επιστρέφουν έξι χρόνια μετά την πρώτη χείρα συμμαχίας που είχαν τείνει με τη διακρατική συμφωνία για την κατασκευή του πετρελαιαγωγού «Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη» και τα μνημόνια για τον αγωγό South Stream (νότιος διάδρομος μεταφοράς αερίου, Βουλγαρία - Ελλάδα - Ιταλία). Σχέδια τα οποία τελικά δεν ευδοκίμησαν κατόπιν εσφαλμένων χειρισμών των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Το πρώτο δυναμικό «παρών» οι Ρώσοι το δίνουν μέσα από τον διαγωνισμό για τη Δημόσια Επιχείρηση Αερίου (ΔΕΠΑ Α.Ε.) και τον Διαχειριστή Ελληνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου (ΔΕΣΦΑ Α.Ε.) υποβάλλοντας προσφορές δισεκατομμυρίων ευρώ. Ενδιαφέρον δείχνουν και για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, τη θυγατρική του ΟΣΕ, μέσω των Ρωσικών Σιδηροδρόμων.
τη νέα σκακιέρα που στήνουν οι Ρώσοι στη νότια περιοχή της Ευρώπης θέλουν την Ελλάδα εταίρο, κάτι που αναμένεται να επιβεβαιωθεί και στην προγραμματισμένη επίσκεψη του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στη Μόσχα τον επόμενο μήνα, όπου και θα συναντηθεί με τον Βλαντίμιρ Πούτιν.

Σύμφωνα με πληροφορίες του «Εθνους της Κυριακής», στον διαγωνισμό για την αποκρατικοποίηση της ΔΕΠΑ και της κατά 100% θυγατρικής της ΔΕΣΦΑ οι δύο ρωσικοί όμιλοι υπέβαλαν μη δεσμευτικές προσφορές, κατά τη διάρκεια της πρώτης φάσης του διαγωνισμού, συνολικού ύψους 2,7 δισ. ευρώ.
Τα ρωσικά δισ. τινάζουν την μπάνκα στον αέρα

Για την ακρίβεια, ο ενεργειακός γίγαντας Gazprom προσέφερε 900 εκατ. ευρώ για τη ΔΕΠΑ, ενώ η Negusneft του ομίλου Sintez δίνει 1,8 δισ. ευρώ και για τη ΔΕΠΑ και για τον ΔΕΣΦΑ. Οι προτάσεις αν μη τι άλλο δείχνουν το ισχυρό ενδιαφέρον των Ρώσων για την απόκτηση των εταιρειών.

Οι διαφορές
Μάλιστα, οι μη δεσμευτικές προσφορές των δύο επιχειρήσεων απέχουν παρασάγγας από τις αντίστοιχες των υπόλοιπων ανταγωνιστών τους οι οποίοι πέρασαν στην επόμενη (τελική) φάση του διαγωνισμού που κάνει το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας Ελληνικού Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ).

Ετσι, σύμφωνα πάντα με τις πληροφορίες του «ΕτΚ», η κοινοπραξία των ομίλων Βαρδινογιάννη και Μυτιληναίου πρότεινε 540 εκατ. ευρώ για τη ΔΕΠΑ, η Socar (κρατική επιχείρηση αερίου του Αζερμπαϊτζάν) πρότεινε 460 εκατ. ευρώ για τον ΔΕΣΦΑ και η «συμμαχία» του τσεχικού fund PPF και της ελληνικής εταιρείας ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ προσέφερε 400 εκατ. ευρώ για τον ΔΕΣΦΑ.

Ταυτόχρονα, όπως αναφέρουν επίσης αξιόπιστες πηγές στο «ΕτΚ», η Gazprom, που αποτελεί και τον μοναδικό προμηθευτή φυσικού αερίου της χώρας μέσα από τον υφιστάμενο ελληνοβουλγαρικό αγωγό βλέπει θετικά το αίτημα της ΔΕΠΑ για «καλύτερη τιμολογιακή πολιτική λόγω της οικονομικής ύφεσης».

Σημειώνεται ότι η Gazprom έχει σύμβαση με τη ΔΕΠΑ για την προμήθεια αερίου μέχρι το 2016 και option, δικαίωμα επέκτασης, για άλλα εννέα χρόνια. Αν ο ρωσικός κολοσσός τελικά προχωρήσει σε μείωση των τιμών, τότε αυτόματα αυτές θα μετακυλιστούν στη βιομηχανία, στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, καθώς και στα νοικοκυριά, που μέσω των τριών κατά 51% θυγατρικών της ΔΕΠΑ Εταιρειών Παροχής Αερίου (ΕΠΑ) Αττικής, Θεσσαλονίκης και Θεσσαλίας εφοδιάζονται με και καταναλώνουν φυσικό αέριο.

Ο δρόμος για την αποκρατικοποίηση των δύο εταιρειών δεν είναι, όμως, στρωμένος με ροδοπέταλα... Πρόσφατα Ουάσιγκτον και Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιδίωξαν να δείξουν την ενόχλησή τους στο προβάδισμα που έχουν οι ρωσικές εταιρείες.

«Η Ελλάδα πρέπει να συμμορφωθεί με τη δική της εθνική νομοθεσία και πρέπει να συμμορφωθεί και με τους κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αυτό που συμβουλεύουμε όλες τις χώρες είναι να έχουν διαφορετικές πηγές εφοδιασμού για τις εθνικές ενεργειακές τους ανάγκες, έτσι ώστε να μη βρεθούν υπό ομηρεία» είχε πει προ ημερών χαρακτηριστικά η εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Βικτόρια Νούλαντ.

Ανάλογα δημοσιεύματα ακολούθησαν και από το γνωστό ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters, το οποίο έκανε λόγο για ανησυχία των Βρυξελλών μήπως η ρωσική Gazprom καταλήξει να εξαγοράσει τη ΔΕΠΑ αποκτώντας δεσπόζουσα θέση σε χώρα-μέλος της ΕΕ, την ίδια στιγμή που ο ρωσικός όμιλος είναι ο στόχος μεγάλης έρευνας της ΕΕ για τον ανταγωνισμό. Κάποιοι μάλιστα σχολιάζουν πως ίσως για τον λόγο αυτόν αποχώρησαν από τη δεύτερη φάση του διαγωνισμού οι ευρωπαϊκές ENI (Ιταλία) και EdF (Γαλλία).

Οι πιέσεις
Πάντως, παρά τις πιέσεις που ασκούνται από ΗΠΑ και ΕΕ, οι Ρώσοι επιμένουν. Και είναι χαρακτηριστική η ανακοίνωση του έτερου ρωσικού ομίλου Sintez. Το πρακτορείο Bloomberg μετέδωσε σχετικά: «Η Sintez επιβεβαίωσε το ισχυρό ενδιαφέρον της για ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ και θα μελετήσει περαιτέρω τα περιουσιακά τους στοιχεία πριν υποβάλει ολοκληρωμένη δεσμευτική προσφορά».

Ενα δεύτερο αγκάθι που υπάρχει στη διαδικασία της αποκρατικοποίησης είναι και η τραγική οικονομική κατάσταση στην αγορά ενέργειας. Τα χρέη ξεπερνούν το 1,5 δισ. ευρώ. Μάλιστα οι οφειλές προς τη ΔΕΠΑ από πελάτες της υπολογίζονται γύρω στα 500 εκατ. ευρώ. Οφειλές που προέρχονται από παραγωγούς ηλεκτρικής ενέργειας αλλά και μεγάλες βιομηχανίες.

Βέβαια, το πρόβλημα έχει προκληθεί από τα χρέη που έχει ο Λειτουργός Αγοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΛΑΓΗΕ) προς τους παραγωγούς ρεύματος. Πρόκειται για ένα ντόμινο οφειλών που ξεκινούν από τους απλήρωτους λογαριασμούς ρεύματος ύψους 1,2 δισ. ευρώ νοικοκυριών και επιχειρήσεων προς τη ΔΕΗ.

Την ερχόμενη εβδομάδα, ίσως και την Τετάρτη 23 του μηνός, οι πέντε «μνηστήρες» θα κληθούν από το ΤΑΙΠΕΔ να παραλάβουν τα τέσσερα τεύχη δημοπράτησης προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για την υποβολή των δεσμευτικών τους προσφορών.

Επιπλέον οι εταιρείες θα έχουν πρόσβαση σε εικονική αίθουσα τεκμηρίωσης (virtual data room) που θα δημιουργηθεί στον όμιλο ΔΕΠΑ για να κάνουν ενδελεχείς ελέγχους, θα αποκτήσουν εκθέσεις ελέγχου (vendor due diligence reports) αλλά και σχέδια σύμβασης πώλησης μετόχων.

Η κυβέρνηση έχει διαμηνύσει πως θέλει η αποκρατικοποίηση της ΔΕΠΑ και του ΔΕΣΦΑ να έχει τελειώσει μέχρι τις 31 Μαρτίου.

Υπενθυμίζεται ότι ο διαγωνισμός αφορά στην απόκτηση του ομίλου ΔΕΠΑ είτε άνευ είτε κατόπιν ιδιοκτησιακού διαχωρισμού (ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ). Ειδικότερα στην περίπτωση άνευ ιδιοκτησιακού διαχωρισμού πωλείται το 100% του ομίλου ΔΕΠΑ, με το Δημόσιο όμως να διατηρεί το 34% της θυγατρικής της ΔΕΠΑ, δηλαδή του ΔΕΣΦΑ.

Στην περίπτωση πώλησης κατόπιν ιδιοκτησιακού διαχωρισμού, διατίθεται το 100% του ομίλου ΔΕΠΑ εξαιρουμένου του ΔΕΣΦΑ ή το 66% του ΔΕΣΦΑ με το Δημόσιο να διατηρεί το 34% του Διαχειριστή.

2,7 δισ. υπέβαλαν ως μη δεσμευτικές προτάσεις οι δύο όμιλοι στη διάρκεια της πρώτης φάσης του διαγωνισμού

ethnos.gr

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ Ένα κορίτσι για δύο Βουτσάς Λάσκαρη FULL

6 Μαθήματα Πολιτικής Οικονομίας σε πρώτο πρόσωπο. Kώστας Λαπαβίτσας Αναρτήθηκε από τον/την epikairos στο Ιανουαρίου 19, 2013

 

Μάθημα 1ο Οι “θεωρητικοί του ευρώ” και οι ”γενικοί θεωρητικοί”
Θυμάμαι καλά τις αρχές του 2010. Τότε που ανέβαιναν τα σπρεντ, πύκνωναν τα σύννεφα για την Ελλάδα στις διεθνείς αγορές και ο κ. Παπακωνσταντίνου, με το σακίδιο στην πλάτη, περιφερόταν από πρωτεύουσα σε πρωτεύουσα παριστάνοντας τον σωτήρα της διεφθαρμένης χώρας του.

Με ανησυχία παρακολουθούσε τις διαδρομές του η ελληνική κοινωνία, χωρίς όμως να αντιλαμβάνεται τι ακριβώς συμβαίνει.

Και πως να αντιληφθεί, αν θυμηθεί κανείς τι της έλεγαν οι ταγοί της και οι πνευματικοί της φορείς.
Από τη μια είχαμε αυτούς που μπορούμε να τους ονομάσουμε οι “θεωρητικοί του ευρώ”.

Δεν ήταν βέβαια ακριβώς αυτό τότε, ήταν μάλλον οι θεωρητικοί της υποτιθέμενης ελληνικής διαφθοράς και διπροσωπίας.

Η κρίση ήταν ελληνική υπόθεση γιατί το στραβό ελληνικό δημόσιο είχε καταστρέψει τον υγιή ιδιωτικό τομέα και προκάλεσε αναταραχή εκ του μη όντος στην ΟΝΕ. Χρειαζόταν τιμωρία, εξυγίανση και πειθαρχία. Αυτά έλεγαν οι Γερμανοί προκαθήμενοι της ΟΝΕ και υπερθεμάτιζε ο κ. Παπανδρέου με την κυβέρνησή του. Πλήθος οι πανεπιστημιακοί, πνευματικοί άνθρωποι, δημοσιογράφοι, ο ανθός της ελληνικής πνευματικής ζωής, που επικροτούσαν.

Η ΟΝΕ ήταν το απάνεμο λιμάνι, η ασφαλής προστασία για τη χώρα μας κι έπρεπε να ντρεπόμαστε που της δημιουργήσαμε τέτοια κρίση. Θα αφήσω κατά μέρος την προπέτεια να κουνάνε το δάχτυλο στον ελληνικό λαό άνθρωποι όπως ο κ. Παπακωνσταντίνου. Σημασία έχει ότι η συνομοταξία του γρήγορα μετατράπηκε στην “παράταξη του ευρώ”, χωρίς όμως να χάσει τον αρχικό πυρήνα των ιδεών της, ότι δηλαδή φταίει ο ελληνικός λαός και κυρίως ο δημόσιος τομέας της οικονομίας του.

Από την άλλη είχαμε τους “θεωρητικούς γενικώς”. Αυτοί προέρχονταν κυρίως από τον χώρο της Αριστεράς και άρα παρακολουθούσαν την κρίση από την σχετικά ασφαλή απόσταση όσων δεν έχουν αποφάσεις ευθύνης να λάβουν. Γενική κουβέντα περί καπιταλιστικών κρίσεων από το ΚΚΕ, με κεραυνούς μάλιστα εναντίον όσων τόνιζαν τη σημασία του χρέους κι επέμεναν ότι ούτε πρέπει, ούτε γίνεται να πληρωθεί. Οι προλετάριοι δεν είναι μπαταχτσήδες. Απόλυτο κομφούζιο στον ΣΥΡΙΖΑ, που αρχικά έλεγε ότι δεν υπάρχει κρίση κι ότι δεν κινδυνεύουμε με πτώχευση, μέχρι που οι οικονομικοί του εγκέφαλοι ανακάλυψαν ότι η Ελλάδα αντιμετώπιζε τέσσερις κρίσεις που συνέβαιναν ταυτοχρόνως, αλλά η χώρα μπορούσε να επιλέξει ποιαν από όλες θα αντιμετώπιζε. Απεραντολογία περί κρίσεων σε άλλα κομμάτια της Αριστεράς. Καμία συναίσθηση της απειλής που μόλις είχε σηκώσει κεφάλι.

Υπήρχαν βέβαια, οικονομολόγοι στις ΗΠΑ και αλλού που έλεγαν ότι τα πράγματα στην ΟΝΕ είναι πολύ πιο μπλεγμένα. Υπήρχαν και μεμονωμένες φωνές θαρραλέων ανθρώπων στην Ελλάδα, όχι απαραίτητα οικονομολόγων, που πολύ σωστά έλεγαν ότι το ελληνικό χρέος είναι μη βιώσιμο, αλλά αυτές κι αν ήταν περιθωριακές.

Μάθημα 2ο Οι μελέτες του RMF και τα βαθύτερα αίτια της ελληνικής κρίσης

Τον Μάρτιο του 2010 δημοσίευσα στο Λονδίνο, από κοινού με τους συνεργάτες μου στο RMF, μία μελέτη για την κρίση που είχε αρχίσει να διαφαίνεται. Ακολούθησαν άλλες δύο τους επόμενους δεκαοκτώ μήνες.

Οι μελέτες αυτές έδειχναν και θεμελίωναν εμπειρικά ότι άλλα είναι τα αίτια της ελληνικής κρίσης. Συγκεκριμένα, ότι πρόκειται για κρίση ολόκληρης της Ευρωζώνης και όχι μόνο της Ελλάδας. Η περιφέρεια, δηλαδή η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Ισπανία, δεν θα αργούσαν να ακολουθήσουν. Ο λόγος ήταν το άνοιγμα της ψαλίδας ανταγωνιστικότητας με το κέντρο, κυρίως με τη Γερμανία, γεγονός που έφερνε τεράστια ελλείμματα στις διεθνείς συναλλαγές της περιφέρειας και άρα πλεονάσματα για τη Γερμανία. Τα ελλείματα απαιτούσαν δανεισμό για να χρηματοδοτηθούν και άρα η περιφέρεια βούλιαζε στα χρέη, δημόσια και ιδωτικά. Γιατί όμως είχε ανοίξει η ψαλίδα; Διότι οι ονομαστικοί γερμανικοί μισθοί είχαν παγώσει, ενώ αυτοί της περιφέρειας συνέχισαν να αυξάνονται, έστω και με χαμηλούς ρυθμούς. Μέσα στα δέκα χρόνια της ΟΝΕ η διαφορά είχε γίνει δυσθεώρητη. Δεδομένου ότι δεν υπήρχαν πλέον εθνικά νομίσματα, ώστε να πέσει η αξία τους και να εξισορροπηθεί η κατάσταση, οι χώρες της περιφέρειας είχαν πιαστεί στη γερμανική παγίδα.

Τα βαθύτερα αίτια της κρίσης, συνεπώς, είναι ταξικά και εθνικά. Η ΟΝΕ έχει άνισο και εκμεταλλευτικό χαρακτήρα που εξυπηρετεί πάνω απ΄ όλα, τα συμφέροντα του μεγάλου γερμανικού εξαγωγικού κεφαλαίου και των μεγάλων τραπεζών. Μετατρέπεται δε σε όχημα γερμανικής κυριαρχίας σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Μάθημα 3ο Οι εκδοχές επίλυσης

Στο πλαίσιο αυτό τρεις ήταν οι εκδοχές για την επίλυση της κρίσης που καταδείκνυαν οι μελέτες του RMF. Η πρώτη ήταν να επιβληθεί σκληρή λιτότητα με ιδιωτικοποιήσεις και απελευθέρωση των αγορών. Η δεύτερη ήταν να γίνει μετάλλαξη της ΟΝΕ δημιουργώντας ένα “καλό ευρώ” υπέρ των εργαζομένων και των περιφερειακών χωρών. Η τρίτη ήταν η έξοδος από την ΟΝΕ με αθέτηση πληρωμών στο χρέος και αναδόμηση της εθνικής οικονομίας.

Ποιά ήταν η πιθανότερη; Δεν υπάρχουν “προφητείες” και “μαντεψιές”, Κασσάνδρες και άλλα μυθικά πρόσωπα στην πολιτική οικονομία. Μόνο εκτιμήσεις υπάρχουν, όπως σε όλα τα επιστημονικά πεδία. Τι έλεγαν λοιπόν οι καταγεγραμμένες εκτιμήσεις του RMF; Ότι το πιθανότερο είναι να επιλεγεί η εκδοχή της σκληρής λιτότητας, μαζί με την απελευθέρωση των αγορών και τις ιδιωτικοποιήσεις, που θα έχουν τραγικά αποτελέσματα για τις κοινωνίες. Η οποία επιλογή μάλιστα θα είναι και αντιφατική διότι δεν θα λύσει το κεντρικό πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας, παρά το εξαιρετικά υψηλό κοινωνικό κόστος, κι έτσι θα υποσκάψει κι άλλο το ευρώ. Ακόμη, οι εκτιμήσεις του RMF συνηγορούσαν στο ότι οι πιθανότητες να δημιουργηθεί ένα “καλό ευρώ” ήταν περίπου τόσες όσες να χιονίσει στην Αθήνα τον Αύγουστο. Τέλος, ότι η εκδοχή της εξόδου σαφώς υφίσταται και θα γίνει πιθανότερη μέσω της λιτότητας, αλλά μπορεί να είναι είτε συντηρητική, είτε προοδευτική.

Μάθημα 4ο Η συντηρητική έξοδος και η προοδευτική έξοδος

Η προοδευτική έξοδος ήταν η δική μου πρόταση. Και το σκεπτικό ήταν απλό. Από τη μια, η λιτότητα διαφαινόταν ότι θα είχε τραγικό κόστος και θα αποδεικνυόταν τελικά αδιέξοδη. Από την άλλη, η παύση πληρωμών στο χρέος παράλληλα με την έξοδο θα ήταν ένα μεγάλο σοκ για την ελληνική κοινωνία. Κρίνοντας όμως από παρόμοιες περιπτώσεις, όπως της Αργεντινής, το κόστος θα ήταν μικρότερο και η ανάκαμψη ταχύτερη και δυναμικότερη από την εκδοχή της λιτότητας. Το πιο σημαντικό από όλα όμως, ήταν ότι η λύση αυτή άνοιγε την προοπτική της κοινωνικής αλλαγής. Διότι, αντίθετα από ότι συνήθως πιστεύουν οι γενικώς θεωρητικολογούντες, η αλλαγή του νομίσματος μπορεί να έχει βαθύτατες επιπτώσεις στην κοινωνία.

Η Ελλάδα δε θα μπορούσε να γυρίσει στη δραχμή χωρίς εσωτερική κοινωνική σύγκρουση, χωρίς ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων, χωρίς εθνικοποίηση των τραπεζών, χωρίς δημόσια παρέμβαση κατά μήκος και πλάτος της κοινωνίας. Άνοιγε έτσι το πεδίο, για να απαλλαγεί η χώρα από τον εσμό των διεφθαρμένων και διαπλεκόμενων στρωμάτων που την είχαν φέρει στην καταστροφή. Τα οποία στρώματα, αν επικρατούσε η πολιτική της λιτότητας, σίγουρα θα διατηρούσαν τον έλεγχο και άρα θα την χρησιμοποιούσαν υπέρ εαυτών. Με την έξοδο, θα μπορούσε να γίνει πράξη ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα που θα άλλαζε τα πράγματα δραστικά υπέρ των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων. Ούτε φυσικά θα μπορούσε η Ελλάδα να γυρίσει στην δραχμή χωρίς σύγκρουση με τους δανειστές της, πάνω απ΄όλα, την κυρίαρχη Γερμανία. Θα μπορούσαν έτσι να προστατευτούν τα κυριαρχικά, αλλά και τα δημοκρατικά δικαιώματα του ελληνικού λαού. Το προαπαιτούμενο για όλα αυτά ήταν βέβαια η μετωπική λαϊκή συσπείρωση υπό την ηγεσία της Αριστεράς. Αυτό ακριβώς αποδείχτηκε η μεγαλύτερη δυσκολία, εν μέρει γιατί η Αριστερά άργησε τραγικά να κατανοήσει την σημασία του ευρώ στην κρίση.

Μάθημα 5ο Ποιος κατάλαβε πρώτος και τι

Οι υπάρχοντες μηχανισμοί εξουσίας το κατανόησαν πολύ γρηγορότερα και προχώρησαν στη διαμόρφωση της “παράταξης του ευρώ”. Μέσα στο 2010 η κρίση χτύπησε την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, δείχνοντας ότι το πρόβλημα ήταν όντως η δομή της Ευρωζώνης και όχι η υποτιθέμενη ελληνική διαφθορά. Οι χώρες του κέντρου της Ευρωζώνης έθεσαν την ελληνική άρχουσα τάξη και τις αντίστοιχες της περιφέρειας προ ενός εκβιαστικού διλήμματος: ή παίρνετε όλο και σκληρότερα μέτρα λιτότητας, ή βγαίνετε από την ΟΝΕ. Αντιμέτωπο με αυτόν τον εκβιασμό, το ελληνικό μπλοκ εξουσίας τάχιστα αντιλήφθηκε τους κοινωνικούς κινδύνους της εξόδου. Σε κλειστούς κύκλους διαβούλευσης ακούστηκε ακόμη και ότι θα έμπαινε σε αμφισβήτηση το κοινωνικό καθεστώς που επικράτησε μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο! Επιπλέον, η έξοδος κινδύνευε να αποκόψει την ελληνική άρχουσα τάξη από τους προστάτες της στη Δυτική Ευρώπη. Δεν υπήρχε επιλογή. Η Ελλάδα έπρεπε να παραμείνει στο ευρώ υπό οποιοδήποτε κόστος. Συνεπώς, γην και ύδωρ στη Γερμανία, με την προϋπόθεση ότι θα κρατούσε την Ελλάδα μέσα στην ΟΝΕ. Ταυτόχρονα, επιβολή βάρβαρης λιτότητας στο εσωτερικό και καθεστώς Άγριας Δύσης στην αγορά εργασίας.

Η παράταξη του ευρώ ουσιαστικά διαμορφώθηκε το 2011 με την αμέριστη συμπαράσταση των “θεωρητικών του ευρώ”, πανεπιστημιακών και άλλων, που συχνά ήταν οι ίδιοι άνθρωποι που οδήγησαν την Ελλάδα στην ΟΝΕ και έπαιξαν καίριο ρόλο κατά τη διεφθαρμένη δεκαετία του 2000. Δύο παράγοντες έδρασαν καταλυτικά στη διαμόρφωσή της. Απο τη μιά, η συστηματική κατατρομοκράτηση του λαού και κυρίως των μικρομεσαίων στρωμάτων για τις επιπτώσεις της εξόδου και κυρίως για την αξία των αποταμιεύσεων. Από την άλλη, ο ποταμός αοριστολογιών για «μεταρρυθμίσεις» που θα έβαζαν τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα σε άλλη βάση, κάνοντας την Ελλάδα παραγωγική και πλούσια. Η μεγαλύτερη ιδεολογική επιτυχία της “παράταξης του ευρώ” ήταν η απήχηση του επιχειρήματος: φανταστείτε τι θα γίνει αν φύγουμε. Όσο πιο τραγικά γίνονταν τα κοινωνικά πράγματα το 2011-12, όσο πιο απίστευτη η φτώχεια και η ανεργία, τόσο πιο πολύ χρησιμοποιούσαν το επιχείρημα αυτό οι “θεωρητικοί του ευρώ”. Αβάσιμο, αναπόδεικτο και αναμφίβολα γελοίο, αλλά δυστυχώς αποτελεσματικό.

Οι “γενικοί θεωρητικοί” κατάλαβαν τι συνέβαινε αργοτερα από τους “θεωρητικούς του ευρώ” και μόνο αφού το κυρίαρχο μπλοκ εξουσίας άρχισε στην πράξη να εκβιάζει τον ελληνικό λαό με το επιχείρημα “μέτρα ή δραχμή”. Μέχρι τότε, οι κυρίαρχες φωνές της Αριστεράς διατείνονταν ότι «το νόμισμα» δεν είναι παρά ένα επιφαινόμενο της κρίσης. Πως είναι δυνατόν οι μαρξιστές να του δίνουν σημασία; Και πως μπορεί η προοπτική της εξόδου να αποτελέσει αριστερή πρόταση; Οι πολέμιοί της ήταν δύο ειδών.

Από τη μια, υπήρχαν καθαρόαιμοι ευρωπαϊστές, οι γεννήτορες του είδους στη χώρα μας, που δεν μπορούσαν να φανταστούν οποιαδήποτε ρήξη με την “Ευρώπη”. Τους πλαισίωναν νεόκοποι ευρωπαϊστές, που ειδικεύονταν σε επαναστατικές ρητορείες περί διεθνισμού και παγκόσμιων εργατικών συμφερόντων, αλλά στην ουσία ήταν πειθήνιοι σοσιαλδημοκράτες. Τρόμαζαν και μόνο στην ιδέα της κοινωνικής αναταραχής που πραγματικά θα έθετε εν αμφιβόλω τα κυριαρχικά δικαιώματα του κεφαλαίου στην Ελλάδα.

Από την άλλη, υπήρχαν παραδοσιακοί αντιευρωπαϊστές που είχαν από νωρίς διαβλέψει την αντιφατικότητα του Μάαστριχτ. Όταν όμως έφτασε η ώρα της κρίσης, υποτίμησαν συστηματικά την σημασία και του χρέους και του ευρώ. Μόλις δε κατάλαβαν πόσο σοβαρά ήταν τα πράγματα για τις ελληνικές δομές εξουσίας, δεν τρόμαξαν λιγότερο από τους ευρωπαϊστές. Φρόντισαν κι αυτοί να κρυφτούν πίσω από προπέτασμα καπνού αφηρημένης επαναστατικότητας.

Μάθημα 6ο Το κρίσιμο 2011 – 12

Το 2011-12 έγινε ξεκάθαρο ότι η κοινωνία έπρεπε να διαλέξει ή τα μέτρα λιτότητας που θα κρατούσαν την χώρα στην ΟΝΕ, ή την απόρριψή τους με έξοδο και ότι αυτό συνεπάγονταν. Η άρχουσα τάξη έθεσε το ζήτημα πεντακάθαρα, ωμά και εκβιαστικά. Η απάντηση της Αριστεράς ήταν ανεπαρκέστατη. Ένα κομμάτι των ευρωπαϊστών, η ΔΗΜΑΡ, έκανε την επιλογή του και πήγε με την άρχουσα τάξη και την παράταξη του ευρώ. Το μεγαλύτερο κομμάτι έμεινε στον ΣΥΡΙΖΑ και καθόρισε την επίσημη γραμμή του, την ιδέα δηλαδή ότι το εκβιαστικό δίλημμα είναι πλαστό. Μια κυβέρνηση της Αριστεράς, η οποία θα στηρίζεται στο λαϊκό κίνημα και θα έχει γενικότερη ευρωπαϊκή στήριξη, θα μπορέσει να προχωρήσει σε ακύρωση των Μνημονίων αναιρώντας την λιτότητα, καθώς και σε επιθετική αναδιαπραγμάτευση που θα διαγράψει το χρέος, κρατώντας παράλληλα τη χώρα μέσα στην ΟΝΕ. Τέλος, το ΚΚΕ φρόντισε επανειλημμένως να ανακοινώσει στον ελληνικό λαό και στην άρχουσα τάξη του, ότι είναι μεν υπέρ της λαϊκής εξουσίας, της απαλλοτρίωσης των καπιταλιστών και της εξόδου από την ΕΕ, αλλα όχι υπέρ της εξόδου από την ΟΝΕ. Μόνο όταν λυθεί συνολικά το κοινωνικό, πολιτικό και εθνικό πρόβλημα της χώρας, θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου για να φύγει η Ελλάδα από την νομισματική ένωση που την πνίγει.

Η παράταξη του ευρώ κέρδισε τις εκλογές και συνέχισε την αμείλικτη πολιτική της λιτότητας. Ο πραγματικός νικητής ήταν όμως ο ΣΥΡΙΖΑ κι αυτό γιατί ήταν το μόνο κομμάτι της Αριστεράς που φάνηκε έτοιμο να αναλάβει την κυβέρνηση, ενώ παράλληλα υποσχέθηκε ότι θα άλλαζε δραστικά τα πράγματα χωρίς να βγάλει τη χώρα από την ΟΝΕ. Η υπόσχεση αυτή, για τους λόγους που ήδη ανέφερα, είναι αδύνατον να κρατηθεί στην πράξη. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα το διαπιστώσει πηγαίνοντας προς τις επόμενες εκλογές, καθώς θα πιέζεται να πάρει όλο και πιο συντηρητικές θέσεις που θα τη φέρνουν πιο κοντά στην παράταξη του ευρώ, όπως ίσως γίνει με αναδίπλωση στο θέμα της ακύρωσης των Μνημονίων. Αν δε αναλάβει την κυβέρνηση, τότε θα βρεθεί όντως αντιμέτωπη με την αδήριτη πραγματικότητα της γερμανικής ΟΝΕ και θα διαπιστώσει με τα ίδια της τα μάτια τα πραγματικά περιθώρια διαπραγμάτευσης.
Ο επίλογος δεν έχει γραφτεί ακόμα…

Η πρόταση της εξόδου από την ΟΝΕ δεν κατάφερε να κυριαρχήσει πολιτικά την τριετία που πέρασε. Είναι όμως βέβαιο ότι λειτούργησε ως ο άλλος πόλος που ξεκαθάρισε το πρόβλημα και ανάγκασε την παράταξη του ευρώ και τους ευρωπαϊστές να διαμορφώσουν τις θέσεις τους. Είναι επίσης βέβαιο ότι έπεισε ένα πολύ σημαντικό ποσοστό του εκλογικού σώματος, ίσως 20%-30%, παρά την συστηματική εκστρατεία κατατρομοκράτησης από πλευράς άρχουσας τάξης και παρά την αδυναμία διαμόρφωσης πολιτικού φορέα που θα την εκφράζει αξιόπιστα. Το ποσοστό αυτό αυτό περιλαμβάνει τα πιο ριζοσπαστικά κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας και της πολιτικής ζωής. Είναι αυτοί που καταλαβαίνουν ότι η έξοδος είναι όρος για να λυθεί η κρίση υπέρ των λαϊκών συμφερόντων, αλλά και για να υπάρξει ουσιαστική κοινωνική αλλαγή στην Ελλάδα για πρώτη φορά στον Μεταπόλεμο. Χωρίς έξοδο από το ευρώ θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να γύρει η πλάστιγγα υπέρ του κόσμου της εργασίας, να εκδιωχθεί η διαφθορά που νέμεται την κοινωνική και πολιτική εξουσία στη χώρα, να αναζωογονηθεί η κοινωνία από τα κάτω.

Κάθε άλλο παρά έχουν εκλείψει οι δυνάμεις που είναι έτοιμες να αγωνιστούν για την ριζοσπαστική κοινωνική αλλαγή σε αυτήν τη βάση. Βρίσκονται κατεσπαρμένες κατά μήκος του πολιτικού φάσματος, αλλά και ανάμεσα σε πλατιά στρώματα που έχουν απογοητευτεί από τα πολιτικά κόμματα και την πολιτική ζωή. Η νεολαία ιδίως που φέρει τεράστιο το βάρος της ανεργίας είναι έτοιμη να ακούσει νέες ιδέες για πραγματική ριζοσπαστική αλλαγή. Ο κύριος οργανωμένος όγκος των δυνάμεων αυτών βρίσκεται όμως εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί θα δοθεί η πολιτική μάχη που θα καθορίσει την πορεία της Ελλάδας και της κοινωνίας της τα επόμενα χρόνια. Όσο η “παράταξη του ευρώ” επιτείνει τον κοινωνικό όλεθρο, τόσο μεγαλύτερη θα γίνεται η σημασία αυτής της σύγκρουσης.

Είναι απολύτως απαραίτητο να συμπαραταχθούν όσοι δεν φοβούνται την έξοδο από την ΟΝΕ και επιζητούν την ριζοσπαστική αλλαγή της χώρας. Αυτό είναι προς το συμφέρον όλων των πολιτικών δυνάμεων που έχουν τέτοια γενική κατεύθυνση, είτε είναι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, είτε όχι, αλλά και όλων των κοινωνικών δυνάμεων που επιζητούν την απαλλαγή της χώρας από το άγος που την βαραίνει. Μόνο έτσι θα μπορέσουν τα εργατικά και λαϊκά στρώματα να κερδίσουν τον ταξικό πόλεμο που ξέσπασε το 2010.  L1

Kώστας Λαπαβίτσας