Ελίζαμπεθ Τέιλορ> Η κρυφή δεκατία ενός μύθου με βιολετί χρώμα

 

Από την Αλεξάνδρα Τσόλκα

Η ζωή του θρυλικού βλέμματος της μεγάλης οθόνης, της Ελίζαμπεθ Τέιλορ, δημοσιεύτηκε πρόσφατα πως γίνεται ταινία. Και ενώ μοιάζει να ξέρουμε τόσα πολλά για τη ζωή της, ένα μυστήριο πλανάται γύρω απ τα τελευταία χρόνια της, που επέλεξε να τα περάσει αποτραβηγμένη από κάθε δημοσιότητα. Ποια ήταν η αληθινή γυναίκα, λοιπόν, πίσω απ το μύθο; Η μοιραία καλλονή της μεγάλης οθόνης; Η μήπως η εκρηκτική, αποτραβηγμένη απ τη διασημότητα γυναίκα που ήξερε, πάνω απ όλα, πώς να ζήσει με το δικό της θριαμβικό τρόπο, στα όρια της τη ζωή, μέχρι εκείνο το πρωινό του Μάρτη, που έκλεισε για πάντα τα τεράστια βιολετί της μάτια;

23 Μαρτίου του 2011. Τίτλοι τέλους για την Ελίζαμπεθ Τέιλορ, σε ένα φιλμ ζωής που είχε μέσα θριάμβους, έρωτες, δόξα, μυθικά πλούτη και χωρίς όρια φήμη. Τα παιδιά, οι φίλοι ζωής, η οικογένεια της, δύσκολα παραδέχτηκαν το θάνατο της. Είχε πολλές φορές αναμετρηθεί με τον θάνατο και τον είχε νικήσει. Όχι όμως, αυτή τη φορά!  Ήταν στο νοσοκομείο «Κέδροι του Σινά», για έξι βδομάδες υποφέροντας από καρδιακή ανεπάρκεια. Η Τέιλορ, κατά τη διάρκεια της ζωής της, είχε παλέψει με  βαριές αρρώστιες και μεγάλους πόνους από παραμορφωτική, οξεία σκολίωση, οστεοπόρωση, όγκο στον εγκέφαλο, έμφραγμα, εγκεφαλικό, αλκοολισμό, κατάθλιψη, κατάγματα ισχίων. Νοσηλεύτηκε στα νοσοκομείο, για περισσότερες από 100 φορές. Φανατική του twitter, μετά από κάθε νοσηλεία της, επιβεβαίωνε στους εκατοντάδες χιλιάδες followers της πως ακόμα ζούσε, παρά το ότι τα ταμπλόιντ, κάθε φορά, την πέθαιναν.

Η τελευταία γιορτή
Τους τελευταίους έξι μήνες της ζωής, τους πέρασε καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι, αλλά με ένα πνεύμα, πάντα κοφτερό σαν διαμάντι απ αυτά που λάτρευε, περιγελούσε, κορόιδευε και –κυρίως- παραδεχόταν πως ένιωθε τεράστιο φόβο για το τέλος, που ερχόταν. Και ήταν τέτοιο το ένστικτο της, η γνώση της πως πέρασε η ζωή της, που αποφάσισε να κάνει το καθιερωμένο πάρτι για τα 79α γενέθλια της, ένα μήνα νωρίτερα απ το κανονικό, δηλαδή, τον Ιανουάριο του 2011.
Για την τελευταία γιορτή, το υπερπολυτελές σπίτι της στο Μπελ Ερ, γέμισε απ τα αγαπημένα της λουλούδια, τους λευκούς κρίνους, τις βιολέτες και τις γαρδένιες. Όταν οι καλεσμένοι της, η μεγάλη οικογένεια της και οι πολύ στενοί της φίλοι σήκωσαν τα κρυστάλλινα ποτήρια τους με τη σαμπάνια, για να της ευχηθούν, πολύ συγκινημένοι, η σταρ σάρκασε λέγοντας: «Όχι ακόμα! Μη βουρκώνετε. Δεν έχω ακόμα πεθάνει, χρυσά μου». Αμέσως μετά δήλωσε την άρνηση της να υποβληθεί σε νέες επεμβάσεις. Αρκούσε. Όχι άλλο αγώνα ζωής…
Για τα τελευταία δέκα τελευταία χρόνια της, τα ΜΜΕ δεν γνώριζαν τίποτα για αυτήν, που σταδιακά απέδρασε απ την δημόσια ζωή, απ τους προβολείς της διασημότητας και την υπέρ κοσμικότητα των μυθικών σταρ. Σταρ από τα12 της χρόνια, ένα πανέμορφο – παιδί θαύμα, γεύτηκε πρώιμα την αποδοχή, την αναγνώριση, την δόξα για να τα απομυθοποιήσει, χωρίς ποθημένα. Ξεπέρασε σε μακροημέρευση τους σταρς που μοιράστηκε την εποχής της, όπως τον αγαπημένο της Μοντγκόμερι Κλιφτ, τον προστατευόμενο της Ροκ Χάτσον, τον πολύτιμο της Πολ Νιούμαν, τον ταιριαστό της Λόρενς Χάρβεϊ και πέντε απ τους εφτά συζυγούς της, όπως τον Νικι Χίλτον, τον ηθοποιό Μάικλ Γουάιλντι, τον παραγωγό Μάικλ Τοντ, τον τραγουδιστή Εντι Φίσερ και φυσικά τον Ρίτσαρντ Μπάρντον που στάθηκε η παθιασμένη και μοιραία σχέση της ζωής της. Και έχει κούραση να συνεχίζεις σε μια μοναξιά, χωρίς εκείνους που με βεβαιότητα πορεύτηκες μαζί…

Η καθημερινότητα της
«Πέρα απ όλα, ξέρεις, υπάρχει και η ζωή», έλεγε συχνά. Έτσι προτιμούσε να βλέπει τα τέσσερα παιδιά της, τα δέκα εγγόνια της και τα τέσσερα δισεγγόνα της, να κάνει βόλτες στον μαγικό της κήπο που είχε η ίδια επιλέξει τα υπέροχα και μόνο με άρωμα λουλούδια του ή να ευχαριστιέται το σπίτι της, ένα παλάτι, που προστάτευε μια ομάδα ειδικά εκπαιδευμένων ισραηλινών σωματοφυλακών.
Μέσα στο αχανές οίκημα, η ίδια είχε έναν απόλυτα προσωπικό χώρο, με ένα σαλόνι, που στους τοίχους του, κρέμονταν πινάκες απ αυτούς που μόνο στα μουσεία, θαυμάζουμε οι κοινοί θνητοί. Βαν Γκογκ, Μονέ, Ματίς, Μοντιλιάνι, Πισάρο! Και ειδικοί φωτισμοί. Και πολύτιμες, μοναδικά σχεδιασμένες κορνίζες. Τα δυο Οσκαρ της! Ένα αυτόγραφο του Μαικλ Τζάκσον! Μια γυάλινη προτομή του αγαπημένου της μαλετέζ σκύλου, της Σούγκαρ.
Ακριβώς πάνω απ το χώρο υποδοχής της, βρίσκονταν η κρεβατοκάμαρα της, τόπος απαγορευμένος για οποιονδήποτε δεν ανήκε στην οικογένεια της. Πολυτέλεια και όλα τα επεισόδια του Low and Order, που έβλεπε παθιασμένα κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί. Αμέτρητοι αμέθυστοι, φιγούρες από πορσελάνη, φωτογραφίες των εγγονιών της και των παιδιών της απ όταν ήταν μικρά, σαν όλες τις γιαγιάδες.



Τα απογεύματα, έβλεπε τηλεμάρκεντινγκ στην τηλεόραση με την Σούγκαρ της αγκαλιά, ή άπλωνε την αμύθητη συλλογή της από κοσμήματα και κυρίως διαμάντια και την περίγραφε στο σκυλάκι της, αναλογιζομένη το παρελθόν και το πώς απέκτησε καθένα απ αυτά.
Ο βοηθός της Τιμ Μέντελσον, τα τελευταία της 25 χρόνια, εκμυστηρεύτηκε ότι η Τέιλορ ήταν «ιδιοφυής στο να δημιουργεί χάος πάντα. Η τυπική μέρα για αυτήν, περιλάμβανε το οτιδήποτε της τραβούσε την προσοχή να κάνει ανά πασά στιγμή. Θα μπορούσε να ασχολείται μόνο με το σκυλί της, η με έναν φίλο που χρειάζονταν βοήθεια και του αφοσιωνόταν ολοκληρωτικά, ή θα μπορούσε να αποφασίσει να περάσει μια ολόκληρη εβδομάδα στο κρεβάτι βλέποντας τηλεόραση».
Όσο κι αν εξαρτιόνταν πια απ την αναπηρική της καρέκλα, παρ όλα αυτά έκανε βόλτες συνεχώς στο Δυτικό Χόλιγουντ. Δε την σταματούσε ούτε ο πόνος, ούτε η αδυναμία της να κινηθεί. Φορώντας καουμπόικες μπότες, χτυπητά χρώματα, μες στα αγαπημένα της διαμάντια πάντα, το κοραλλί της κραγιόν, τα νύχια της πάντα μακριά και κόκκινα και τα μαλλιά της φουσκωτά χτενισμένα, πάντα στην απόχρωσης του «Λιζ Τειλορ μπλακ», όπως το βάφτισαν οι Αμερικανοί κομμωτές. Έχοντας μάθει να ζει με τον πόνο και την εξάρτηση παυσίπονων, μετά από δυο παραμονές στο Μπέτυ Φορντ για να απαλλαγεί απ τα χάπια και τον εθισμό της στο αλκοόλ, θα περίμενες να έχει χάσει την πνευματική της διαύγεια, νεανικότητα και οξυδέρκεια. Ακόμη και ο πιο πληθωρικός, δυναμικός χαρακτήρας θα νικιόταν. Όχι όμως η Ελιζπαμπεθ. Στη δική της παράσταση, η τρίτη πράξη έπρεπε να είναι θριαμβική, για μια ζωή που η ίδια την έκανε έργο τέχνης. Με δεδομένη την τελειότητα της ομορφιά της, τις επιτυχίες της στο σινεμά, την καταξίωση της, τα τελευταία χρόνια της ζωής, ένιωσε πως είχε πάρει πολλά και πως έπρεπε να τα επιστρέψει με πραγματικά διάθεση σωτηρίας για τον συνάνθρωπο της.

Ακτιβισμός - AIDS
«Κρυφά από τον τύπο και όχι για την δημιουργία εντυπώσεων, η Λίζι, συχνά το έσκαγε και επισκεπτόταν ιδρύματα με ασθένειες του AIDS ενώ ήθελε να το κρατάμε όλοι μυστικό» λέει ο κομμωτής και φίλος της Χοσέ. Η μετάλλαξη της από σταρ και καλλονή που έκοβε ανάσες, σε ακτιβίστρια για την αντιμετώπιση του AIDS και το τέλος της προκατάληψη για τους ασθενείς του, έγινε το 1985 με τον θάνατο του αγαπημένου της συμπρωταγωνιστή Ροκ Χάτσον. Ένιωσε συντριβή αλλά συνάμα ήταν έξαλλη με το ότι η κυβέρνηση Ρήγκαν, τότε, αδιαφορούσε για αυτήν την ασθένεια, την οποία θεωρούσε υπόθεση των ομοφυλοφίλων. Για την Ελιζαμπεθ Τέιλορ ήταν οδυνηρό πως ο Ροκ Χάτσον πέθανε, με την αγωνία όχι του θανάτου αλλά του να αρνείται πως είχε αυτή την ασθένεια – ντροπή τότε, το AIDS.
Έτσι, το 1985 ίδρυσε το Εθνικό Ίδρυμα Για την Καταπολέμηση του AIDS, ώστε να βρει κεφάλαια για να χρηματοδοτηθεί η έρευνα για την θεραπεία, υποκαθιστώντας στην ουσία του, το κράτος. Η αρρώστια θεωρούνταν ακόμα η πανούκλα των γκέι, όλοι την αγνοούσαν. Με την αγωνιστικότητα και την αφοσίωση της Τέιλορ, τα πράγματα άλλαξαν. Ο κόσμος ενημερώθηκε και ενεργοποιήθηκε, τα μεγάλα περιοδικά και οι εφημερίδες αρχινά να γραφούν για την ασθένεια και η άγνοια και η προκατάληψη υποχώρησαν.
«Ξέρω τι θα πουλήσω» είχε πει σε μια συνάντηση με τους απελπισμένους στην αρχή ακτιβιστές σαν και την ίδια. «Οι άνθρωποι θα πληρώσουν λεφτά» συνέχισε, «για να δουν πόσο χοντρή είμαι και τι πραγματικά χρώμα, έχουν τα μάτια μου, από κοντά». Όταν κανείς δεν πλησίαζε τους φορείς, η Τέιλορ αγκάλιασε και φίλησε τον Ροκ Χάτσον σε πανεθνικό δίκτυο ή πήγε στο Κογκρέσο για να καταγγείλει το ότι απέβαλλαν έναν μαθητή στο Κεντάκι, από το Γυμνάσιο, γιατί ήταν φορέας. Το Κογκρέσο ήταν ενάντια στον αγώνα της για να μη γίνονται διακρίσεις στους φορείς του AIDS.  Όταν τελείωσε την ομιλία της, όλοι είχαν πεισθεί και είχαν υποκύψει στην γοητεία της, όπως κολακευτικά της είπαν οι δημοσιογράφοι. «Δεν είναι θέμα γοητείας αλλά δικαίου» κατακεραύνωσε εκείνη.

11η Σεπτέμβρη: Είδωλα διασχίζουν τις εθνικές λεωφόρους
Η τελευταία μυστηριώδης δεκαετία στην ζωή της, ξεκινάει με ένα σχεδόν βιβλικό γεγονός για την Αμερικανική ιστορία. Την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμεβρίου. Ο Μαικλ Τζακσον ήταν στην Νέα Υόρκη, όπου είχε μόλις δώσει δυο κονσέρτα στο Μαντισον Σκουεαρ Γκαρντεν, όπου είχε προσκαλεσμένους τον Μάρλον Μπράντο και την Ελίζαμπεθ Τειλορ. Τα είδωλα του. Ήθελε να παρακολουθούν το σόου του απ την σκηνή σαν ογκόλιθοι, σαν δυο γιγαντιαίες φιγούρες των Νήσων του Πάσχα στην αμερικανική εκδοχή του. Οι ίδιοι όμως προτιμούσαν να απολαύσουν τις συναυλίες, καθισμένοι αναπαυτικά, μαζί με το κοινό. Και οι τρεις τους παγιδευτήκαν μέσα στην πόλη μετά την πτώση των διδύμων πύργων. Ο Μάικλ Τζάκσον, λέγεται, πως μια μέρα πριν την 11η Σεπτεμβρίου είχε δεχτεί ένα τηλεφώνημα από φίλους τους στην Σαουδική Αραβία ότι οι ΗΠΑ θα δεχτούν επίθεση. Άρχισε να ουρλιάζει μέσα στο ξενοδοχείο προειδοποιώντας τους πάντες να φύγουν και βέβαια και τον Μπράντο. Η Ελιζαμπεθ έμενε σε άλλο κοντινό ξενοδοχείο. Η ιστορία περιπλέκεται. Η μια εκδοχή λέει πως τα τρία είδωλα της σύγχρονης αμερικανικής κουλτούρας, σχεδίασαν την απόδραση τους, φοβούμενοι πως θα ναι επίσης στόχος. Ο Τζάκσον και ο Μπράντο δεν μπορούσαν να βγουν απ το γκαράζ γιατί οι θαυμαστές έπεφταν στα τζάμια του αυτοκινήτου, κραυγάζοντας και ουρλιάζοντας στους δρόμους. Μη μπορώντας να πετάξουν με αεροπλάνο οδήγησαν μέχρι την τέλος της πόλης. Όλα ήταν παράξενα σουρεαλιστικά. Ο Μαικλ Τζακσον κανονίζει όλοι οι άνθρωποι του και η συνοδεία του, να βρεθούν σε καταφύγιο, ασφαλείς, στο Νιου Τζερσει. Και μετά μαζί με την Τέιλορ και Μπράντο βρέθηκαν να οδηγούν συνεχώς και να διασχίζουν την Αμερική, φτάνοντας στο Οχάιο. Ο Μπραντο τους έσπαγε τα νεύρα γιατί επέμενε να σταματούν στο δρόμο σε κάθε Κεντάκι Φραιντ Τσικεν και Μπεργκεγρ Κινγκ, μέχρι το Οχαιο. Διασχίζοντας την Αμερική προκαλούσαν σοκ και αφήναν εμβρόντητους τους βενζινάδες και τους πωλητές σε κάθε τους στάση, που έχαναν τα λόγια τους.

Άνθρωποι, όμως, από το περιβάλλον της Τειλορ ορκίζονται πως εκείνη δεν ακολούθησε τους φίλους της στο αυτοκίνητο και στην φυγή, αλλά αμέσως μετά το χτύπημα της Αλ Κάιντα στην Νέα Υόρκη, πήγε στην εκκλησία και προσευχήθηκε, ενώ μετά κατέφυγε σε ένα ασφαλές άσυλο όπου έψαχνε για επιζώντες και στήριζε τις οικογένειες τους, ή όσους δεν μπορούσαν να γυρίσουν σπίτια τους από την σοκαρισμένη μεγάλη πόλη. Λένε ακόμη πως πήγε στο σημείο 0 και εμψύχωνε τους διασωθέντες. Τελικά όταν ανοίξανε τα αεροδρόμια επέστρεψε, ατάραχη, σπίτι της. Η ίδια δεν μίλησε ποτέ για εκείνες τις μέρες. Γεγονός είναι πάντως πως η σχέση της με τον Μαικλ Τζακσον είχε γίνει περισσότερο ουσιαστική και βαθιά.

Μάικλ Τζάκσον
Η φιλία της με τον Μάικλ Τζάκσον, ήταν βασισμένη στο ότι υπήρξαν και οι δυο παιδιά θαύματα, σταρς απ τα πολύ τρυφερά χρόνια και πως δεν έζησαν παιδική και νεανική ηλικία. Σκέτα προϊόντα συναλλαγών των γονιών, των στούντιο και των μάνατζερ τους. «Ο Μαικλ  είχε την χειρότερη παιδική ηλικία από όσους ανθρώπους ξέρω. Πιστεύω πως είχα την αμέσως επόμενη» είχε πει κάποτε η Τειλορ σε συνέντευξη της. Ο Μάικλ Τζακσον λάτρευε την θεότητα του Ελιζαμπέθ Τειλορ. «Είναι σαν σύζυγος και μητέρα για μένα» είχε εμπιστευτεί σε φίλο τους δημοσιογράφο. Είχε φτιάξει επίσης ένα ιερό σχεδόν, θρησκευτικής λατρείας στη NeverLand προς τιμήν της, θυμίζοντας περισσότερο εκκλησιά, πάρα σπίτι. Η Τέιλορ γνώριζε πολύ καλά, πόσο υστερόβουλοι γίνονται οι άνθρωποι και πόσο αθώος ήταν ο Μαικλ, ειδικά σε θέματα σεξ. Όταν λοιπόν, κλήθηκε ο Τζακσον να φιλήσει δημοσίως την Λίζα Μαρί Πρίσλει στην αναγγελία του ψεύτικου τους γάμου, ζήτησε απ την Ελίζαμπεθ συμβουλές για το πώς θα έπρεπε να φιλήσει ένα κορίτσι. Την ρώτησε πως  άρεσε να φιλούν την ίδια. «Το φιλί είναι σα να εισχωρείς σε άδυτα και να σκαρφαλώνει στην ψυχή του αλλού» απάντησε εκείνη. Ο Τζακσον δεν βοηθήθηκε καθόλου! Το δημόσιο φιλί υπήρξε αποτυχημένο και ξεσήκωσε μια θύελλα δημοσιευμάτων που το περιγελούσαν.

Κολυμπώντας με τους καρχαρίες
Ο τελευταίος της γάμος, που διαλύθηκε σύντομα, ήταν με έναν νέο και εύρωστο οικοδόμο, τον Φορτνέτσκι. Με το χωρισμό η Λιζ έπαθε κατάθλιψη. Ο 28χρονος κομμωτής Χοσέ Αμπέρ και ο σύντροφος του Τζέισον, την βοήθησαν να ξεπεράσει την απογοήτευση της. Την πείραζαν, την διασκέδαζαν, την έκαναν να νιώθει αξιαγάπητη. «Ας το δεχτούμε. Γκέι άνδρες την βοήθησαν να παραμείνει ζωντανή τα τελευταία δέκα χρονιά. Η γκέι κοινότητα την είχε μέγιστο ίνδαλμα της, όταν το ευρύ κοινό ξεχνούσε καν ότι υπάρχει» θυμάται ο κομμωτής. Ταξίδευαν οι τρεις τους,  συχνά στην Χαβάι και έμεινε σπίτι τους. Εκεί η Ελιζαμπεθ γνώρισε την πιο συγκλονιστική εμπειρία της, όπως λέγε, στην γεμάτη συγκλονιστικές στιγμές ζωή της: το να κολυμπάει με καρχαρίες! «Εξήντα χρόνια κολύμπαγα σε θολά νερά με τους καρχαρίες του Χόλιγουντ, τι θα πάθω κολυμπώντας με τους αληθινούς;» είχε πει γελώντας. Όταν ο οδηγός της ζήτησε να βγάλει τα δεκάδες χρυσά βραχιόλια που φορούσε με το ολόσωμο μαγιό της γιατί η λάμψη τους θα ερέθιζε τους καρχαρίες, του απάντησε «μα αυτό, χρυσέ μου, δεν το fucking ζητούμενο;». Και έτσι απλά, τον Αύγουστο του 2006, στα 74 της, η θρυλική Τειλορ έκανε μια βουτιά στον Ειρηνικό ωκεανό -μαζί με τα βραχιόλια της- και κολύμπησε με τα κήτη.

Τα αρώματα της…
Το 1987 έφτιαξε το δικό της άρωμα που κυκλοφόρησε από την Ελιζαμπεθ Αρντεν, επιχειρηματική κίνηση που μιμηθήκαν πλήθος σταρς μετά από αυτήν, με το όνομα «White diamonds» με έσοδα πάνω από ένα δισεκατομμύριο μέχρι σήμερα. Έμπνευση ήταν ο κήπος της και το εργαστήρι της το σπίτι της. Ακολούθησαν αρκετά αλλά αρώματα, με ιδιαίτερα αγαπητά τα Black Perls και Violet Eys. Για το Violet Eys που κυκλοφόρησε το 2010 φοβόταν να χρησιμοποιήσει αυτόν τον τίτλο, μιας και έτσι την απακαλούσε ο για δυο φορές σύζυγος της Ριτσαρντ Μπάρτον, με τον οποίο είχε θυελλώδη σχέση πάθους, ερωτών και καβγάδων.

Τελευταία επίσκεψη στην πατρίδα της, στην Αγγλία
Με τον θάνατο του Μάικλ Τζάκσον, η Τέιλορ συνειδητοποιεί πως όλοι οι άνθρωποι της χάθηκαν και βυθίζεται σε ατέρμονη μελαγχολία. «Η ζωή μου μοιάζει, τώρα, να είναι άδεια» παραδεχόταν. Έτσι, τον Απρίλη του 2010, επισκέφτηκε την πατρίδα της, την Αγγλία, γνωρίζοντας μέσα της πως ήταν η τελευταία φορά και ο αποχαιρετισμός της. Έμεινε στο Ντότσεστερ Χοτέλ που στέγαζε, κάποτε, τον θυελλώδη έρωτα της με τον Ρίτσαρντ Μπαρτον. Έδωσε ένα μεγάλο παρτυ στην σουίτα και ήπιε πολλά ποτήρια απ την αγαπημένη της Κρυστάλ. Προορισμός του ταξιδιού της; Το Μπακιχαμ. Ήταν εκεί γιατί η βασιλική οικογένεια τιμούσε τον Ρίτσαρντ Μπάρντον και έδινε το όνομα του σε ένα από τα πιο σπουδαία της θέατρα, στον τόπο του, στην Ουαλία. Η Ελιζαμπεθ Τειλορ εμφανίστηκε στο Μπακινγχαμ με κατακόκκινη, της φωτιάς, ριχτή τουαλέτα, πιο βασιλική απ τους ιδίους τους βασιλιάδες. Άφησε απ τα διάσημα βιολετιά ματιά να τρέξουν δάκρυα και δήλωσε με την χαϊδιάρικη διάσημη φωνή: «Ο Ρίτσαρντ, υψηλότατε, θα ήταν βαθιά συγκινημένος για την τιμή που του κάνετε, όπως είμαι και εγώ. Τίποτα άλλο».

Ο αποχαιρετισμός
Με τον θάνατο της, τα παιδιά της κληρονόμησαν το καθένα 100.000.000 δολάρια, μια περιουσία από κινηματογραφικά δικαιώματα αλλά και επιχειρηματικές δραστηριότητες. Γνώριζαν πως η Ελίζαμπεθ Τειλορ επιθυμούσε να ταφεί διπλά στον Ρίτσαρντ Μπαρντον στην Ελβετία, αλλά δεν μπόρεσαν να της ικανοποιήσουν την τελευταία της επιθυμία. Η Σάλι Μπάρτον, η χήρα του Ρίτσαρντ, είχε φροντίσει να αγοράσει όλους τους τάφους γύρω του. Έτσι η Τέιλορ, πλάγιασε στην αιωνιότητα, δίπλα απ τον πάντα φίλο και σύντροφο ζωής, Μάικλ Τζακσον.
Ακόμη και μετά τον θάνατο της έκανε τους πάντες να γελάσουν και ας πονούσαν βαθιά για αυτήν, αφού είχε κανονίσει να φτάσει με καθυστέρηση ενός τετάρτου στην κηδεία της, τηρώντας την φήμη της πως πάντα έστηνε κόσμο και αργούσε.



Ένα άλλο μεγάλο ίνδαλμα της αμερικανικής ποπ κουλτούρας, η Λιζα Μινελι, θυμάται πως η Τέιλορ ήταν μάρτυρας στον γάμο της με τον θεατρικό επιχειρηματία Ντέιβιντ Γκεστ. «Η Λιζ άργησε 45 λεπτά στήνοντας μας όλους, γιατί είχε ξεχάσει τα παπούτσια της στο ξενοδοχείο και επέστρεψε να τα πάρει. Φυσικά την περιμέναμε. Άξιζε πάντα να περιμένεις την Λίζι». Στον δεύτερο γάμο της με τον Μπαρτον τον είχε αφήσει να την περιμένει για μισή ώρα. Θυμωμένος αυτός είπε στους δικούς του, κοιτάζοντας το ρολόι του «ορκίζομαι πως αυτή η απίστευτη γυναίκα, θα αργήσει ακόμη και στον άλλον κόσμο». Αποτεφρώθηκε σύμφωνα με το εβραϊκό τυπικό, 48 ώρες μετά το θάνατο της, στις 23 Μαρτίου του 2011. Το φέρετρο της ήταν σκεπασμένο με λευκά κρίνα, γαρδένιες και βιολέτες.  Ανάμεσα σ άλλους αγαπημένους της, εκεί, στον τελευταίο αποχαιρετισμό βρισκόταν και ο Ιρλανδός Κόλιν Φαρέλ. Κάποτε του είχε κάνει την σπουδαιότερη αναγνώριση λέγοντας του πως της θυμίζει τον Ρίτσαρντ Μπαρντον. Του είχε ζητήσει να της διαβάσει για τελευταίο αντίο, τον «Αποχαιρετισμό», ένα αγαπημένο ποίημα του Μπαρντον. «Φάντασμα έχεις ομορφιά. Σκόρπισε την τώρα. Κάντο νωρίς, πολύ πριν το θάνατο σου. Επέστεψε την ομορφιά σου. Ομορφιά γύρνα στον Θεό. Ομορφιά! Κουβάλα την πάνω σου και σκόρπισε την γύρω σου». Και έτσι συναντηθήκαν οι δυο αρχετυπικοί εραστές ξανά μέσα από τις λέξεις, την ποίηση, την υποκριτική. Άλλωστε ο Ρίτσαρντ Μπάρτον χρόνια πριν είχε πει για αυτήν μια φράση πιο λαμπερή από όλα τα κοσμήματα της: «δεν έχεις ζήσει, αν δεν έχεις συναντήσει την Ελιζαμπεθ Τέιλορ».