Δ.Αβραμόπουλος με νόημα: "Δεν ρωτήσαμε κανέναν για να κάνουμε την εκτόξευση"...

ΟΛΟ ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΠΟΥ ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΕ ΤΗΣ ΒΟΛΗΣ

 

Μια φράση του υπουργού Εθνικής Άμυνας Δημήτρη Αβραμόπουλου που ειπώθηκε παρόντος του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ Μιχάλη Κωσταράκου "έλεγε" από μόνη της πολλά για το πολιτικό πρόβλημα που αντιμετώπισε επί 15 χρόνια (τόσα έκλειναν τον Μάρτιο επί ελληνικού εδάφους τα συστήματα) η ένταξη στο ελληνικό δίκτυο αεράμυνας του πλέον προηγμένου αντιαεροπορικού, αντιβαλλιστικού συστήματος S-300PMU1:

"Και να ξέρετε ότι δεν ρωτήσαμε κανέναν για να κάνουμε αυτό που κάναμε. Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα πρέπει να προχωρήσουε μπροστά με αποφασιστικότητα" είπε στον συνομιλητή του ο υπουργός και ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ έγνεψε και συνομολόγησε προσθέτοντας"Δυό χρόνια το προετοιμάζαμε με τον υπουργό, από την πρώτη ημέρα που ήρθε στο υπουργείο το 2011. Επρεπε να γίνει και έγινε".

Και αυτό βέβαια, αλλά αναδεικνύει τις ξένες παρεμβάσεις που γίνονταν τόσα χρόνια, όταν οι λοιπές πολιτικές ηγεσίες προφανώς ... ρωτούσαν αν επιτρέπεται να γίνει η βολή!

Και η απάντηση που λάμβαναν κάθε φορά ήταν, βέβαια, αρνητική! Αλλά πλέον τα πράγματα έχουν φτάσει στα άκρα. ¨οτι υπάρχει στο ελληνικό οπλοστάσιο πρέπει να αξιοποιηθεί. Οι ΗΠΑ έχουν "αποχωρητική" στάση από την περιοχή. Παίζουν ισχυρά ακόμα, αλλά δεν είναι οι ΗΠΑ του 1996 που απειλούσαν Τσιλέρ και Σημίτη.

Η Τουρκία έχει ξεφύγει, πλέον, παίζει δικό της παιχνίδι, δεν επηρεάζεται από τις ΗΠΑ ούτε ελέγχεται, στον βαθμό που συνέβαινε αυτό κάποτε.

Και το κυριότερο: Κονδύλια δεν υπάρχουν και δεν θα υπάρχουν και δέκα χρόνια ακόμα, τουλάχιστον...

Σε ότι αφορά αν τα συστήματα είναι διασυνδεδεμένα με το λοιπό δίκτυο αεράμυνας: Όλα τα ρωσικά συστήματα αντιαεροπορικά συστήματα (S-300PMU1, Tor M1, OSA AK) είναι διασυνδεδεμένα ή έχουν πλέον την δυνατότητα διασύνδεσης με τα αμερικανικά (Patriot MIM-104, I.Hawk) και γαλλικά (Crotale) αντιαεροπορικά συστήματα. Όχι τώρα, εδώ και χρόνια συμβαίνει αυτό.

Υπάρχει μία ελληνική εταιρεία προηγμένης τεχνολογίας η οποία έχει καταφέρει απόλυτα επιτυχημένα να "παντρέψει" τα ρωσικά με τα ΝΑΤΟϊκά πρωτόκολλα. Άρα κανένα τεχνικό πρόβλημα διασύνδεσης δεν υπήρχε από τα τέλη της περασμένης δεκαετίας, ήδη.

Απλά για τα ρωσικά συστήματα της 11ης Μοίρας Κατευθυνόμενων Βλημάτων (11 ΜΚΒ) της εδρεύουσας στο Ηράκλειο της Κρήτης, 126ης Σμηναρχίας Μάχης (126 ΣΜ), δηλαδή τις δύο πυροβολαρχίες S-300PMU1 και τα τέσσερα αυτοκινούμενα SHORADS Tor-M1 που κατά το ρωσικό δόγμα προστατεύουν από βολές βλημάτων cruise, πάσης φύσεως πυραυλικά βλήματα και κατευθυνόμενες GBU τς πυροβολαρχίες των S-300, τα πράγματα ήταν κάπως "ιδιόμορφα" σε ότι αφορά το πολιτικό καθεστώς τους.

Κατ'αρχήν τα S-300 μέχρι το 2007 ανήκαν στη Κύπρο και υπήρχε δικαιολογία σε όσους σαμποτάριζαν την ύπαρξή τους στα Επιτελεία (τα γνωστά "τσιράκια" της μεγάλης δυτικής πρεσβείας που εργάζονταν για διάφορες αμερικανικές εταιρείες αφανώς πριν και εμφανώς, μετά την αποστρατεία τους) για να μην γίνεται συντήρηση και βολή αποδοχής τους.

Μετά ανακάλυψαν άλλες δικαιολογίες: Ότι δεν μπορούσε να γίνει η βολή στην Κρήτη επειδή...είχαν μεγάλη ακτίνα οι S-300 και το ΝΑΤΟ δεν επέτρεπε να βρίσκονται κατοικοιμένοι οικισμοί εντός της ακτίνας δράσης τους!

Κατ'αυτόν τον τρόπο "ξεράθηκαν" και τα Tor-M1 της Αεροπορίας των οποίων η κατάσταση ήταν τραγική (του Στρατού είναι σε καλή κατάσταση λόγω ύπαρξης FOS).

Πριν από τρία χρόνια ένας νέος διοικητής στην 126η Σμηναρχία εργάστηκε σκληρά και κατάφερε να φέρει σε επιχειρησιακή ετοιμότητα το ραντάρ των S-300PMU1 παίρνοντας ανταλλακτικά από την δεύτερη πυροβολαρχία.

Να σημειώσουμε ότι ούτε καν στο δίκτυο έγκαιρης προειδοποίησης του ΝΑΤΟ, ούτε στο αντίστοιχο εθνικό δίκτυο υπάρχει ραντάρ το οποίο να μπορεί να εντοπίζει στόχους στα 300 χλμ. απόσταση, χωρίς να είναι σκαρφαλωμένο σε κορφή βουνού.

Πριν από ένα χρόνο υπογράφηκε η σχετική συμφωνία με την Ρωσία και ήρθε το κλιμάκιο της Rosoboronexport που σχεδόν "έκλαψε" όταν είδε την κατάσταση των Tor-M1 και των S-300PMU1, ειδικά σε ότι αφορούσε την επιχειρησιακή τους ετοιμότητα. "Δεν θέλουν πολλά πράγματα, αλλά με αυτά που λείπουν δεν μπορούν να λειτουργήσουν" είπαν τότε σε συνεργάτη του defencenet.gr με την δέσμευση να μην αναφερθεί η συζήτηση μέχρι να γίνει η βολή.

Τα βλήματα δεν είχαν κανένα πρόβλημα. Μπορεί η πιστοποίηση να είχε λήξει το 2008, αλλά ήξεραν ότι μέχρι και δέκα χρόνια μετά να γινόταν η βολή τα ηλεκτρονικά και τα προωθητικά τους δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα.

Στην αρχή επέλεξαν δύο και μετά άλλα δύο βλήματα. Ελέγχθηκαν και ήταν σε άψογη κατάσταση. Έμενε το ραντάρ και ο σταθμός καθοδήγησης. Έγιναν μερικά "μαζέματα" και όλα ήταν έτοιμα.

Είναι απίστευτο, αλλά κάποια ελάχιστα "μαζέματα" κρατούσαν αυτό το υπερόπλο μακριά από το ελληνικό οπλοστάσιο.

Kαι φτάσαμε στην βολή: To defencenet.gr σε παγκόσμια πρώτη μετάδοση έδωσε όλες τις λεπτομέριες και τα βίντεο-ντουκουμέντα της εκτόξευσης και της κατάρριψης.

Η μέγιστη ταχύτητα κίνησης του στόχου είχε οριστεί στα 420 χιλιόμετρα ανά ώρα, το ύψος πτήσης μεταξύ τριών και έξι χιλιάδων ποδών (914 ως 1828 μέτρα), ενώ η μέγιστη απόσταση κίνησης του (σε σχέση με το ΠΒΚ προσδιορίστηκε στα 70 χιλιόμετρα. Η προσβολή («splash») του στόχου έγινε σε high aspect μεταξύ 30 και 20 χιλιομέτρων.

Συγκεκριμένα, ο στόχος κινείται από τα 70 χιλιόμετρα με πορεία inbound (εισερχόμενη) προς το πεδίο βολής. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό, και για λόγους ασφαλείας, μετά την εντολή για εκτόξευση θα δίνονταν τέσσερα ως πέντε δευτερόλεπτα για να αποκτηθεί σταθερή διασύνδεση (μέσω ζεύξης δεδομένων) μεταξύ βλήματος και ραντάρ IGR (Illumination and Guidance Radar).

Εάν αυτό δεν ήταν δυνατό να επιτευχθεί τότε, για λόγους ασφαλείας, στα 11,5 δευτερόλεπτα από την εκτόξευση θα δινόταν εκτόξευσης και δεύτερου βλήματος το οποίο βρισκόταν σε δεύτερο εκτοξευτή σε κατάσταση αναμονής (stand-by) για την κατάρριψη του στόχου.

Με την υπογραφή σύμβασης FOS, τα υποσυστήματα που έχουν τεθεί εκτός λειτουργίας (εκτοξευτές, ραντάρ κλπ) θα επανέλθουν σε λειτουργική κατάσταση ενώ θα προχωρήσει και η επαναπιστοποίηση των βλημάτων.

Βέβαια, υπήρχε και ένας άλλος λόγος που οι ΗΠΑ αντιδρούσαν "όποτε τους ρωτούσαν" για την βολή: Πλέον ο διάδοχος των S-300PMU1, οι S-400 για τους οποίους έχουν ξεκινήσει συζητήσεις μεταξύ Ελλάδος και Ρωσίας από το 2008 με αρχηγό ΓΕΣ τον Δ.Γράψα, θα είναι υποψήφιοι επί ίσοις όροις με το συστήματα Patriot PAC-3 για τις δύο πυροβολαρχίες που μέχρι το 2020 θα πρέπει να ενταχθούν στο ελληνικό δίκτυο αεράμυνας.

Και εδώ μιλάμε για ακτίνα δράσης ... 250 χλμ. έναντι των 150 των S-300PMU1 και με εγγυημένη κατάρριψη σε ποσοστό 93% των τουρκικών βαλλιστικών πυραύλων Yildirimι/ΙΙ.

 Και αν οι προδιαγραφές για τους S-300PMU1 είναι εντυπωσιακές (το βλήμα επιτυγχάνει ταχύτητα Mach 6, μέγιστο βεληνεκές περί τα 150 χιλιόμετρα, ελάχιστο περί τα 5 χιλιόμετρα και μέγιστο ύψος 27 χιλιόμετρα. Στην αρχή της τροχιάς του το βλήμα κινείται με τον πυραυλοκινητήρα του και στη συνέχεια φτάνοντας στο μέγιστο της ταχύτητάς του, 6 φορές περίπου της ταχύτητας του ήχου, κατευθύνεται με αρχικές και στη συνέχεια με πιο λεπτομερείς διορθώσεις για την αναχαίτιση και προσβολή του στόχου από το αυτόματος σύστημα εγκλωβισμού στόχων TVM) φαντασθείτε τι μπορεί να κάνει το S-400...

Mέχρι τότε η τουρκική Αεροπορία θα ζει με το ... άγχος μήπως η μία από τις δύο πυροβολαρχίες ... εγκατασταθεί π.χ. στην Κάρπαθο και "κλειδώσει" ασφυκτικά ολόκληρη της ΝΑ Τουρκία και τις αεροπορικές βάσεις που βρίσκονται σε μια ακτίνα από το Καστελόριζο μέχρι την Σάμο...

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr