Δεν είναι μακάκας ο Σαμαράς, ώστε να προτείνει για Πρόεδρο Δημοκρατίας τον ξοφλημένο πάστορα Κουβέλη.
Σε καμμία περίπτωση ο ανηψιός της Πηνελόπης Δέλτα δεν θα ήθελε να ταυτισθεί με μια τραγελαφική πολιτική φιγούρα όπως ο πάστορας, τον οποίο ο Λυκούδης θέλει να τον κάνει Πρόεδρο για να καθήσει ο ίδιος στην καρέκλα της χαζοΔΗΜΑΡ.
Ο Σαμαράς θα υποστεί δεινή ιστορικά ήττα σε περίπτωση που προτείνει τον πολιτικό καιροσκόπο πάστορα για την Προεδρία.
Επειδή λοιπόν ο Σαμαράς δεν είναι μακάκας σάς αποκαλύπτουμε ότι ζήτησε από τους συμβούλους του στο Μαξίμου μια λίστα με ονόματα κύρους από το χώρο του Πολιτισμού γενικότερα με τον οποίο ο ίδιος έχει μια ιδιαίτερη σχέση.
Ο Σαμαράς θα επιλέξει υποψήφιο για Πρόεδρο Δημοκρατίας με τα κριτήρια που θα επιλογής που θα είχε και η Πηνελόπη Δέλτα.
Η δεύτερη αποκάλυψη που σας κάνουμε είναι ότι ο Σαμαράς θα ήθελε γυναίκα για Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Μια γυναίκα που θα συμβολίζει την αναγέννηση της Ελλάδας και ένα νέο ξεκίνημα.
Στην λίστα λοιπόν που έχει στα χέρια του ο Σαμαράς και η οποία εμπλουτίζεται καθημερινά σχεδόν με νέα-ως επί το πλείστον γυναικεία ονόματα-φιγουράρει στις πρώτες θέσεις το όνομα της συγγραφέως Ιωάννας Καρυστιάνη-συζύγου του Παντελή Βούλγαρη.
Η Ιωάννα συγκεντρώνει τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας με την οποία ο Σαμαράς θα ήθελε να ταυτίσει την γέννηση της Νέας Ελλάδας.
Η συγγραφέας της Μικράς Αγγλίας δεν έχει ουδεμία σχέση με τον καιροσκόπο πάστορα.
Ούτε συμβολίζει το νοσηρό πολιτικό κόσμο της μεταπολίτευσης.
Μια γυναίκα σαν την Ιωάννα έχει στο νου του ο Σαμαράς.
Ο πάστορας ήταν απλά ένας πεταμένος λαγός στα ΜΜΕ.
Η Ιωάννα Καρυστιάνη γεννήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου του 1952 στα Χανιά της Κρήτης από γονείς Μικρασιάτες. Σε μια πρόσφατη συνέντευξή της θα πει ανάμεσα στα άλλα>
Είστε αισιόδοξη για το μέλλον της χώρας; 
Δεν μπορώ να πω ότι είμαι αισιόδοξη ή απαισιόδοξη. Έχω τρομερό πόνο για όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου. Το θέμα της ανεργίας, για παράδειγμα, στην Ελλάδα οι κυβερνήσεις το λύνανε πάντα με τη βιομηχανία… διαβατηρίων. Πάρτε τα χαρτιά σας και φύγετε από τη χώρα δηλαδή. Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι εκατόμβη για το μέλλον. Νέα παιδιά που φεύγουν και δεν ξανάρχονται. Το δημόσιο χρέος είναι η καινούργια μορφή αποικιοκρατίας. Δείτε πόσα επίπονα μέτρα έχουν παρθεί και πάλι δεν φαίνεται να τιθασεύεται με τίποτα το χρέος. Είναι ένας νέος τρόπος να υποτάσσονται και διατηρούνται υπό έλεγχο τα πολιτικά συστήματα και οι λαοί ανά τον κόσμο. Χρειάζεται άλλη λογική για το αύριο από όλες τις πλευρές. Η αριστερά για να αποκτήσει σχέδιο θα πρέπει να έχει ένα στόχο. Για παράδειγμα, τι είδους ζωή θέλουμε για το αύριο; Πώς θέλουμε να είναι ο τόπος μας μετά από πέντε δέκα χρόνια;
Πώς γίνεται σε μια κοινωνία όπου η πληροφορία είναι άφθονη και δωρεάν να υπάρχει τόση αμορφωσιά; 
Θα πω κάτι πολύ παλιομοδίτικο. Το κλειδί είναι η παιδεία και η εκπαίδευση. Στις νεαρές ηλικίες αποκτάς συνείδηση, συγκρότηση, μαθαίνεις τα δικαιώματα, τις θεμελιώδεις αξίες της ζωής και την ιστορία του τόπου σου. Είναι μια ευκαιρία η εκπαιδευτική κοινότητα να αφυπνιστεί, χωρίς να περιμένει βοήθεια από κανένα υπουργείο. Όπως λέει και ο Σπύρος Μαλταμπές στην ταινία, «όποιος πνίγηκε μετάνιωσε» και σε αυτήν τη συγκυρία αυτό ισχύει απόλυτα. Ή θα παλέψουμε με τα κύματα ή θα πνιγούμε…