Πανικός στις βίλες της Φιλοθέης και του Παλαιού Ψυχικού με τα κλοπιμαία του Δημοσίου. Μετά την Γιάννα Αγγελοπούλου και ο Γιάννης Αλαφούζος ανοίγει τις πύλες του Ομίλου Σκάι-Καθημερινής στον Αλέξη Τσίπρα.
Είναι ο ΣΚΑΙ από τον οποίο ο Αλέξης Τσίπρας μετά την πύρινη ομιλία στο Συνέδριο της Λαμίας ξεκινάει για να καταλάβει τις διεφθαρμένες Βερσαλίες προκαλώντας τρόμο στους βαρώνους της διαπλοκής.
Το γεγονός ότι η οικογένεια Αλαφούζου, η οποία έχει δώσει ουκ ολίγες μάχες με τους υπόλοιπους πολιτικούς και επιχειρηματικούς νταβατζήδες, υποδέχεται τον Αλέξη Τσίπρα προκαλεί σοκ στο Μαξίμου. Κι αυτό γιατί γνωρίζουν πως αν ο Ομιλος Αλαφούζου προστεθεί σ΄αυτούς που υποστηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ, η πανωλεθρία της ΝΔ θα λάβει ιστορικές διαστάσεις.
Ακόμη και ο Μπάμπης-να κάμουμε τη δουλειά μας-Παπαδημητρίου είναι έτοιμος να αυτομολήσει στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο μηντιακός όμιλος της οικογένειας είναι δημιούργημα του κ. Αριστείδη Αλαφούζου ο οποίος μπορεί να διανύει την ένατη δεκαετία της ζωής του, αλλά εξακολουθεί να ελέγχει απόλυτα την οικονομική και επιχειρηματική αυτοκρατορία που οικοδόμησε.
Με έξι ναυτιλιακές εταιρείες, που αριθμούν ένα μεγάλο εμπορικό στόλο, με την κατασκευαστική εταιρεία «ΕΡΓΑΣ», τον «Σκάι», την «Καθημερινή», τον «Μελωδία», τον "RED 96,3" και συμμετοχές σε άλλες επικερδείς επιχειρήσεις, η οικογένειαΑλαφούζου είναι από τις πιο ισχυρές της χώρας.
Διάδοχοι του κ. Αριστείδη Αλαφούζου οι δύο γιοί του, οι κύριοι Γιάννης και Θεμιστοκλής Αλαφούζος. Ο πατέρας τους συνεχίζει να έχει τον πρώτο και κυρίαρχο ρόλο αλλά έχει εκχωρήσει αρκετή ελευθερία κινήσεων στους διαδόχους τους.
Ο Θέμης Αλαφούζος, κρατά χαμηλό προφίλ ασχολούμενος κυρίως με τις ναυτιλιακές επιχειρήσεις και την «Καθημερινή». Αντίθετα ο Γιάννης Αλαφούζος έχει χτίσει μία διαφορετική εικόνα σε σχέση με τα στερεότυπα που υπάρχουν για τους ισχυρούς επιχειρηματίες των ΜΜΕ.
Δεν φοβάται την έκθεση στη δημόσια σφαίρα, αντίθετα την επιδιώκει και έχει καταφέρει να οικοδομήσει ένα αντισυμβατικό προφίλ. Ανεβάζει προσωπικά σχόλια και συμμετέχει σε διαλόγους στο twitter ενώ δεν διστάζει να βγαίνει στο ραδιοφωνικό ή στον τηλεοπτικό «Σκάι» και να παρεμβαίνει για θέματα της επικαιρότητας έχοντας και οικολογικές ευαισθησίες.
Η ιστορία θα καταγράψει ότι ο κ. Αριστείδης Αλαφούζος είναι ο πρώτος Έλληνας εφοπλιστής που επεξέτεινε την επιχειρηματική του δραστηριότητα στο χώρο των ΜΜΕ.
Η κατάρρευση του εκδοτικού οργανισμού «Γραμμή» και η σύλληψη του κ. Γιώργου Κοσκωτά άφησε κυριολεκτικά στον αέρα τρία επιχειρηματικά «φιλέτα»: τον Ολυμπιακό, την «Καθημερινή» και το «Σκάι». Ο κ. Αριστείδης Αλαφούζος προσπέρασε το πρώτο και προχώρησε στην αγορά των άλλων δύο έχοντας και την ενθάρρυνση αν όχι παρότρυνση του τότε αρχηγού της Ν.Δ. κ. Κωνσταντίνου Μητσοτάκη που ήθελε να ελέγξει ένας φιλικός προς το ίδιο (εκείνη την εποχή) επιχειρηματίας την «Καθημερινή» που παραδοσιακά ήταν η πιο έγκυρη φωνή της συντηρητικής παράταξης.
Οι σχέσεις Αλαφούζου – Μητσοτάκη ήταν πράγματι φιλικές εκείνη την εποχή και αποδεικνύεται από τη στήριξη που παρείχαν στη ΝΔ η «Καθημερινή» και ο «Σκάι». Οι καλές σχέσεις έδειχναν να συνεχίζονται μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Κ. Μητσοτάκη τον Απρίλιο του 1990.
Το φθινόπωρο όμως του 1991 το σκηνικό άλλαξε και με αιχμή του δόρατος τον ραδιοφωνικό σταθμό «Σκάι» (και πρώτα βιολιά..... τον μακαρίτη Νίκο Κακαουνάκη και τον κ. Γιώργο Τράγκα) ξεκίνησε ένας ανελέητος πόλεμος ανάμεσα στους δύο άντρες που πήρε διαστάσεις και εναντίον της κυβέρνησης της ΝΔ.
Υπήρξε σφοδρή ανταλλαγή πυρών με πρωτοφανείς καταγγελίες ανάμεσα στις δύο πλευρές. Ο κ. Αριστείδης Αλαφούζοςκατηγορήθηκε για λαθρεμπόριο καυσίμων και η κυβέρνηση προσπάθησε να προκαλέσει προβλήματα με τη συχνότητα αλλά και την άδεια λειτουργίας του ραδιοφωνικού σταθμού «Σκάι».
Ο Α. Αλαφούζος δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια. Αντεπετέθη με μία σοβαρή καταγγελία σύμφωνα με την οποία ο κ. Μητσοτάκης είχε ζητήσει και είχε λάβει από τον ίδιο 1 εκατ. δολάρια, ως οικονομική ενίσχυση του κόμματος. Ο κ. Αλαφούζος παρουσίασε τα κουπόνια και ανέδειξε το γεγονός ότι τα χρήματα αυτά δεν πήγαν ποτέ στα ταμεία της Ν.Δ. Παράλληλα ο «Σκάι» χτυπούσε ανηλεώς την κυβέρνηση Μητσοτάκη, προσεγγίζοντας για πρώτη φορά τον Α. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ.
Η πτώση της κυβέρνησης της Ν.Δ. αποδόθηκε από τον κ. Μητσοτάκη σε επιχειρηματικά συμφέροντα μέσα στα οποία φρόντισε να υπάρχει και μία «φωτογραφία» του κ. Αλαφούζου.
Η πρώτη αποτυχημένη προσπάθεια δημιουργίας τηλεοπτικού σταθμού δεν πτόησε την οικογένεια Αλαφούζου αφού η ισχυρή βάση ρευστότητας που προερχόταν από τη ναυτιλιακή επιχειρηματική δραστηριότητα, της επέτρεψε να ξαναπροσπαθήσει.
Έτσι δημιουργήθηκε ο «Σκάι» με τη φιλοδοξία να αποτελέσει ένα εναλλακτικό τηλεοπτικό κανάλι με χαμηλό προϋπολογισμό, οικολογικό προφίλ και έγκυρη ενημέρωση. Το νέο στοιχείο ήταν η απόλυτη ευθυγράμμιση του τηλεοπτικού σταθμού με τη ναυαρχίδα του συγκροτήματος, την «Καθημερινή» κάτι που συνέβαινε κατά το παρελθόν.
Η οικογένεια Αλαφούζου δεν έχει συγκρουστεί μόνο με τον κ. Μητσοτάκη. Ακόμα πιο σκληρή ήταν η κόντρα της με τον επιχειρηματία κ. Σωκράτη Κόκκαλη αφού η «Καθημερινή» πρωτοστάτησε με δημοσιεύματα εναντίον του και οδήγησε αυτές τις υποθέσεις στο πεδίο της δικαστικής έρευνας.
Κόντρα υπήρξε και με τον εκδότη της «Αυριανής» κ. Γιώργο Κουρή με τον οποίο ο Γιάννης Αλαφούζος αποφάσισε να λύσει τις διαφορές τους στα δικαστήρια .
Η κόντρα αυτή συνεχίζεται και πολλοί συνδέουν τη φιλική σχέση που διατηρούν ο κ. Γιώργος Κούρης με τον κ. Σταύρο Ψυχάρη αλλά και τη διαχρονική σχέση του τελευταίου με τον κ. Σωκράτη Κόκκαλη.
Ανταγωνιστικές είναι οι σχέσεις της οικογένειας Αλαφούζου με τον όμιλο «Πήγασος» του κ. Γιώργου Μπόμπολα και συχνά – πυκνά βρέθηκαν στο στόχαστρο της «Καθημερινής» και του «Σκάι» υπουργοί όπως οι κ.κ. Γιώργος Σουφλιάς, Βάσω Παπανδρέου και Δημήτρης Ρέππας.
Κοινό χαρακτηριστικό και των τριών το γεγονός ότι διετέλεσαν υπουργοί ΠΕΧΩΔΕ.
Αντίθετα εξαιρετική αντιμετώπιση απολαμβάνουν οι κ.κ. Στέφανος Μάνος, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, Ντόρα Μπακογιάννη καιΓιώργος Φλωρίδης.
ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΜΙΑ ΣΤΟ ΜΑΞΙΜΟΥ ΜΕΣΩ ΦΑΛΗΡΟΥ
Η επαναστατική ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στη Λαμία προκάλεσε σοκ στο σύστημα. Ηδη κάποιοι ετοιμάζονται να μετοικήσουν στο εξωτερικό ενώ όσοι δεν προλάβουν θα κάνουν test drive στις Φυλακές Υψίστης Ασφαλείας του Χαράλαμπου Αθανασίου καθώς οι Γερμανοί βρίσκονται στα ίχνη μιας δωροδωκίας που θα ανατινάξει τον εγχώριο πολιτικό χάρτη.
Είπε ο Αλέξης Τσίπρας-ανάμεσα στα άλλα- στην ομιλία φωτιά της Λαμίας>
Βλέπουμε πόσο αδίστακτοι και θρασείς είναι ορισμένοι που κάθονται σε πολυτελείς καρέκλες οικονομικής εξουσίας διαχειριζόμενοι όχι τα δικά τους, μα τα δικά μας λεφτά, τα λεφτά του ελληνικού λαού.
Και παρόλα αυτά έχουν το θράσος να διαδίδουν ψευδείς ειδήσεις που στόχο έχουν να σπείρουν το πανικό και την αποσταθεροποίηση της οικονομίας.
Και δε διστάζουν προκειμένου να προβοκάρουν τον ΣΥΡΙΖΑ, να αποσταθεροποιήσουν την ίδια την οικονομία.
Αυτά είναι τα θρασίμια, για να θυμηθώ και μια προσφιλή έκφραση του κου Σαμαρά.
Αυτά είναι θρασίμια και όχι όσοι αγωνίζονται για αξιοπρέπεια και για δικαιώματα. 
Βλέπουμε, λοιπόν, τον τρόπο με τον οποίο το ευρωπαϊκό και το εγχώριο κατεστημένο, η διαπλοκή και τα κέντρα διαφθοράς, προσπαθούν να πνίξουν την ίδια τη δημοκρατία και κάθε ιδέα για αλλαγή με κοινωνική δικαιοσύνη.
Βλέπουμε, επίσης, τον κύριο να έχει οχυρωθεί στο Μαξίμου και να αρνείται κάθε ιδέα δημοκρατικής διεξόδου. 
Και να οδηγεί τη χώρα σε μια παρατεταμένη περίοδο ακραίας σύγκρουσης, μετατρέποντας την προεδρική εκλογή σε διαδικασία εκτροπής, επιχειρώντας με όλα τα μέσα να συρράψει μια ετερόκλητη και αναξιόπιστη πλειοψηφία των 180.
Χωρίς κανένα πια διεθνές κύρος, με την πιο μικρή λαϊκή συναίνεση που είχε ποτέ πρωθυπουργός μετά τη μεταπολίτευση, χρησιμοποιεί κάθε μέσο για να παραμείνει στο Μαξίμου.
Και να υπογράψει νέα ταπεινωτικά σύμφωνα με τους δανειστές, που θέλουν να δεσμεύσουν με την υπογραφή του τη νέα κυβέρνηση. 
Στη πραγματικότητα αυτή η κυβέρνηση μόνο ένα έργο μπορεί να επιτελέσει πια : Να δυσκολέψει τη ζωή της επόμενης κυβέρνησης. Μόνο αυτό μπορεί να κάνει και από ότι φαίνεται συντονίζεται σε αυτή τη προσπάθεια με τις προθέσεις της τρόικας.
Μέσα σε μια τέτοια κατάσταση, που καθιστά τη χώρα κάθε μέρα ολοένα και πιο ευάλωτη και την κυβέρνηση της ολοένα πιο επικίνδυνη, ορισμένοι έχουν αρχίσει μια προπαγάνδα για την ανάγκη, όπως λένε, της συνεννόησης, της συναίνεσης, που φτάνει μερικές φορές και σε σενάρια επιστημονικής φαντασίας της φοβισμένης από το ρεύμα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ διαπλοκής.
Ας το κάνω λοιπόν καθαρό προς όλους, εντός και εκτός Ελλάδας:
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να αποδεχτεί τα νέα μέτρα σε βάρος του λαού που ετοιμάζονται να υπογράψουν και να επιβάλλουν.
Γιατί είναι μέτρα πέρα για πέρα άδικα, πέρα για πέρα αναποτελεσματικά, πέρα για πέρα εκβιαστικά και τιμωρητικά.
Και αν μας ζητάνε κάποιοι συναίνεση, εμείς με τον κύριο Σαμαρά και τους συνεργούς του μόνο σε ένα πράγμα θα μπορούσαμε να συναινέσουμε :
Τίμιες, αδιάβλητες, καθαρές, εκλογές τώρα.
Αποτύχατε παταγωδώς. Μη συνεχίζετε να παίρνετε την Ελλάδα στο λαιμό σας.
Εκλογές τώρα, πριν τα νέα σκληρά μέτρα και τις συμφωνίες. 
Για να εναρμονιστεί η Βουλή με τη λαϊκή θέληση.
Για να εκλεγεί πρόεδρος που θα εκφράζει πραγματική τη λαϊκή πλειοψηφία και την εθνική ομοψυχία.
Για να δοθεί ισχυρή εντολή διαπραγμάτευσης στη νέα κυβέρνηση, ώστε να μπει η χώρα σε ένα άλλο δρόμο, εντελώς διαφορετικό από το δρόμο της καταστροφής και της απόγνωσης που ακολουθεί σήμερα.
Υπάρχει, όμως, τον τελευταίο καιρό και άλλη μια προπαγάνδα: Η προπαγάνδα της λείανσης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, λένε, θα λειάνει τις θέσεις του.
Θα κάνει πίσω σε όσα έχει δεσμευτεί, γιατί αυτό επιβάλλει η δύσκολη πραγματικότητα των δανειστών και της συντηρητικής Ευρώπης.
Και στο τέλος της γραφής, τι θα κάνει ;
Θα ακολουθήσει την πορεία της σημερινής κυβέρνησης, γιατί δεν θα μπορεί να κάνει αλλιώς.
Λοιπόν, ας είναι καθαρό:
Εμείς δεν διεκδικούμε την εξουσία για να συνεχίσουμε την ίδια πολιτική.
Αυτό δεν πρόκειται να γίνει.
Εμείς κατανοούμε τη σκληρή πραγματικότητα όχι για να υποταχτούμε και να δεχτούμε την υποταγή της Ελλάδας σ' αυτή.
Αλλά για να την αλλάξουμε.
Με σύνεση, με εξυπνάδα, με ευελιξία, με ρεαλισμό αν θέλετε.
Με γνώση των δυσκολιών.
Αλλά και με αποφασιστικότητα που απορρέει από την ίδια τη διαδρομή, τις θέσεις, την ψυχή της Αριστεράς.
Όσοι συνεπώς υπολογίζουν, ή και προσπαθούν να μας σπρώξουν, στο ρεαλισμό του μονόδρομου, στο ρεαλισμό της αποδοχής του μοιραίου, στο ρεαλισμό του καναπέ, στο ρεαλισμό της ψωροκώσταινας, είναι μακριά νυχτωμένοι.
Γιατί ο δικός μας ρεαλισμός είναι ο ρεαλισμός της ρήξης, της αντίστασης, της ανατροπής, της αλλαγής.
Είναι ο ρεαλισμός μιας κοινωνίας που θέλει να αλλάξει, που πρέπει να αλλάξει, και που μπορεί να αλλάξει.
Είναι ο ρεαλισμός των εκατοντάδων χιλιάδων απεργών προχτές, ο ρεαλισμός των κινημάτων, ο ρεαλισμός των απλών ανθρώπων που αναζητούν μια καλύτερη ζωή.
Και που παλεύουν γι' αυτή.
Κι εμείς αυτό το ρεαλισμό, που αλλάζει κοινωνίες και κινεί την Ιστορία, δεν πρόκειται να τον εγκαταλείψουμε ποτέ.