Aπό τον Θανάση Μαυρίδη
Ο Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου ετοιμάζεται να πάρει την ρεβάνς του απέναντι στην ιστορία, σε μία απέλπιδα προσπάθεια να την τιμωρήσει για τον άδικο τρόπο που αυτή του έχει φερθεί. Ο Αντώνης Σαμαράς αρνείται να διαβάσει γερμανικές εφημερίδες κι ο Αλέξης Τσίπρας τρέμει στην προοπτική να χρεωθεί την έξοδο της χώρας από το ευρώ. Είμαστε μία ευχάριστη ατμόσφαιρα. Κι η κυρία Μέρκελ δεν έχει πει ακόμη την τελευταία της λέξη...

Όποιος δεν πίστευε ότι υπήρχε πιθανότητα να επιστρέψει ο Γιώργος Παπανδρέου, έχει τώρα κάθε δικαίωμα να μην πιστεύει στα μάτια του. Ως αντίπαλο έχει τον Βαγγέλη Βενιζέλο, ο οποίος για έναν όχι και τόσο μεταφυσικό λόγο (εμπνεύστηκε το χαράτσι) δεν είναι και ιδιαίτερα δημοφιλής. Ή τουλάχιστον αυτό υποστηρίζουν τα ορφανά του Παπανδρεϊσμού.

Για ποιά ορφανά, όμως, μιλάμε; Είπαμε! Ο Γιώργος Παπανδρέου επιστρέφει κι απ΄ ότι φαίνεται είναι αποφασισμένος να λειτουργήσει ως οδοστρωτήρας και να πάρει στο διάβα του ποτάμια, γέφυρες και άλλα υλικά. Φθαρμένα ή όχι...

Το αν ο Γιώργος Παπανδρέου μπορεί να αναστήσει την κεντροαριστερά, αυτό είναι ένα άλλο στοίχημα και μένει να δούμε τι θα πουν κι οι ξενοδόχοι. Αφενός οι εναπομείνασες δυνάμεις στο ΠΑΣΟΚ και αφετέρου εκείνοι που αναζήτησαν στέγη στον ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός κι αν ο ΓΑΠ είναι τόσο εκδικητικός που θελήσει να γίνει μία ακόμη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ. Χλωμό...

Το σπουδαίο σε αυτή την ιστορία είναι ότι έχει ανοίξει η πόρτα των πολιτικών εξελίξεων. Κι αν ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν ο πρώτος που μπήκε στην αίθουσα, σε λίγο αυτή θα έχει γεμίσει κι από άλλους μνηστήρες. Το έπαθλο, όπως και στην Οδύσσεια, θα είναι η Πηνελόπη, η εξουσία. Ο λαός έπειτα από πολλές περιπέτειες θα επιστρέψει κάποτε για να πάρει εκείνο που του ανήκει. Στην περίπτωση του Οδυσσέα η περιπέτεια αυτή κράτησε 10 χρόνια. Αν μείνουμε πιστοί στο γράμμα του έπους, θα χρειαστούμε άλλα πέντε χρόνια. Προλαβαίνουμε;

Η μοίρα των μνηστήρων είναι γνωστή. Γνωστό, επίσης, είναι ότι στο τέλος θα κερδίσει ο πάνσοφος λαός. Το θέμα είναι τι θα συμβεί στο μεταξύ. Αν και η μυθολογία δεν μας βοηθάει ιδιαίτερα για να βρούμε μία αντιστοιχία στην κυρία Μέρκελ, η αλήθεια είναι ότι αυτή είναι η κεντρική ηρωίδα των σύγχρονων ιστορικών μας στιγμών.

Ένα καλό ερώτημα για τον κ. Σαμαρά είναι αν πραγματικά πιστεύει ότι είναι τυχαία η στροφή του γερμανικού τύπου ως προς το πρόσωπό του. Οι γερμανικές εφημερίδες δεν στηρίζουν την συγκυβέρνηση. Το πως και το γιατί θα πρέπει να αναζητηθεί στην ρητορική για σκίσιμο του μνημονίου.
Είναι σαφές ότι η Ελλάδα δεν είναι ευρωπαϊκή υπόθεση, αλλά γερμανική υπόθεση. Όπως κι ότι οι γερμανοί έχουν πάρει τις αποφάσεις τους για την Ελλάδα: Προτιμούν να χάσουν κάποια χρήματα παρά να επιτρέψουν και σε άλλους στην Ευρώπη να πιστεύουν ότι μπορούν να ακουμπήσουν το όπλο τους στο τραπέζι.

Αν είχαμε συνειδητοποιήσει τι ακριβώς συμβαίνει θα είχαμε ήδη συμφωνήσει για τα επόμενα βήματά μας και με γνώμονα το συμφέρον του Έθνους. Απ΄ ότι φαίνεται κάτι τέτοιο δεν έχει ακόμη συμβεί. Δεν έχουμε καταλάβει ότι ο Οδυσσέας για να καθίσει και πάλι στον θρόνο του θα πρέπει να σκοτώσει πρώτα όλους τους μνηστήρες.

Θανάσης Μαυρίδης 

thanasis.mavridis@capital.gr