Aπό τον Θανάση Μαυρίδη
Όποιος επιθυμεί την καταστροφή της χώρας για να αποδειχτεί η δήθεν ορθότητα της θέσης του, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μείνει στην εξουσία λίγες μόλις εβδομάδες, είναι απλά ηλίθιος. Κι όποιος πιστεύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει αυτά που λέει είναι αφελής. Όσοι έχουν ποντάρει στην πτώση του ευρώ από τα επίπεδα του 1,30 μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι! Τα μυθικά τους κέρδη θα πολλαπλασιαστούν μερικές φορές ακόμη. Εκείνοι μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι όσο το ελληνικό πολιτικό σύστημα δουλεύει γι αυτούς!

Γνωστός Έλληνας επιχειρηματίας συνάντησε την γερμανίδα καγκελάριο στην Αθήνα. Επιχείρησε να της αναπτύξει τις θέσεις της ελληνικής βιομηχανίας για το κόστος της ενέργειας, ελπίζοντας ότι θα έπειθε την σύγχρονη σιδηρά κυρία της Ευρώπης γα το δίκαιο των αιτημάτων των Ελλήνων βιομηχάνων. Τον σύστησαν, λοιπόν, παρουσία κι άλλων επιχειρηματιών κι ενώ πήρε μία βαθιά ανάσα για να πει αυτά για τα οποία είχε προετοιμαστεί, όπως κάναμε πιτσιρικάδες με το ποίημα, η καγκελάριος τον έκοψε με αυστηρό τόνο: "Δεν γνωρίζω το όνομά σας. Αν είχατε κάνει κάτι μεγάλο, κάτι σπουδαίο, θα σας γνώριζα". Ο άνθρωπος ένιωσε ότι χάθηκε το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Δεν περίμενε μία τέτοια αντίδραση και έχασε την φωνή του. Σε αυτή την κυρία, λοιπόν, θα πάει ο κ. Τσίπρας και θα την "αναγκάσει" να συμφωνήσει μαζί του!

Για τον κ. Σαμαρά δεν το συζητάμε διότι το γνωρίζει ήδη. Το πήρε το μάθημά του πριν λίγους μήνες, όταν την επισκέφτηκε στο Βερολίνο και της ζήτησε βοήθεια για να σκίσουν μαζί το... μνημόνιο. Πίστευε ότι η κυρία Μέρκελ είχε ποντάρει στο δικό του πολιτικό άστρο και ότι θα έκανε τα πάντα για την πολιτική του επιβίωση! Η καγκελάριος έβγαλε το σημειωματάριό της και άρχισε να τον ρωτάει διάφορες λεπτομέρειες της καθημερινότητας! Ο Αντώνης της έλεγε για το μέλλον της Ευρώπης κι εκείνη τον ρωτούσε για θέματα που οι Έλληνες πολιτικοί τα δίνουν για επίλυση στους γραμματείς τους! Πολύ απλά, εκείνη την ώρα δεν μιλούσαν την ίδια γλώσσα!

Οι Ευρωπαίοι έχουν μία άλλη πολιτική κουλτούρα από την δική μας. Εμείς φωνάζουμε, κουνάμε τα χέρια μας, αγαπάμε τους θεατρινισμούς. Εκείνοι είναι πάντα ευγενικοί, δείχνουν ότι σε ακούνε, αλλά στην πραγματικότητα ακούνε μόνο τον δικό τους σκοπό. Είναι σαν να μιλάς σε έναν άνθρωπο, εκείνος να σου χαμογελάει, εσύ να πιστεύεις ότι σε ακούει όλος προσοχή, αλλά στην πραγματικότητα την ώρα εκείνη που εσύ πιστεύεις ότι ακούει μόνο εσένα, αυτός ακούει την αγαπημένη του μουσική από το walkman!

Όσοι νομίζουν σήμερα ότι δήθεν διαπραγματεύονται μαζί τους επειδή τους ζητήθηκε να αναλύσουν τις θέσεις τους, δεν ξέρουν που ακριβώς έχουν μπλέξει! Κι αυτό ακριβώς είναι το επικίνδυνο του πράγματος: Το να θεωρούν ότι η επαγγελματική συμπεριφορά ενός ευγενικού συνομιλητή είναι ένδειξη αποδοχής. Ο κ. Τσίπρας το βίωσε αυτό στην συνάντησή του με τον κ. Ντράγκι και με την διάψευση που ακολούθησε. Φαίνεται, όμως, ότι μια φορά δεν είναι πάντα αρκετή για να αποκτήσει κανείς την απαραίτητη εμπειρία. Η κυρία Μέρκελ, πάντως, εμφανίζεται αρκετά σίγουρη ότι ο κ. Τσίπρας θα ακολουθήσει στο τέλος έναν πιο ορθολογικό δρόμο. Κάτι θα ξέρει...

Ο κ. Σαμαράς απέκτησε αρκετούς φίλους στην Ευρώπη, όταν η Ευρώπη έχασε την εμπιστοσύνη της στον κ. Παπανδρέου. Αν κρίνουμε από την εξέλιξη των πραγμάτων μπορούμε να ισχυριστούμε ότι οι φιλίες αυτές διαρκούν για όσο καιρό εξυπηρετούνται τα σχέδια των "φίλων". Για παράδειγμα, τα Μέσα Ενημέρωσης του δυτικού κόσμου δεν "παίζουν" σήμερα Σαμαρά! Κι αν μιλήσουμε για τα αγγλοσαξονικά μέσα, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι παρατηρούμε μια μικρή ως μεγάλη συμπάθεια προς τον κ. Τσίπρα.

Το πραγματικό ερώτημα που θα έπρεπε να απασχολεί τον κ. Τσίπρα δεν είναι το πόσο συμπαθής ή αντιπαθής είναι στο εξωτερικό, αλλά τι ακριβώς θέλουν οι άλλοι από τον ίδιο. Να το πούμε και διαφορετικά! Ο κ. Τσίπρας μπορεί να έχει τις αγνότερες των προθέσεων, όπως τις είχαν και οι προηγούμενοι Έλληνες πρωθυπουργοί (δεν θα μπορούσα να δεχτώ κάτι διαφορετικό). Σημασία όμως δεν έχει τι σκεφτόμαστε εμείς εδώ στην Ελλάδα, αλλά τι σκέφτονται οι άλλοι στο εξωτερικό!

Η Ελλάδα είναι μία μικρή χώρα. Μπορεί κάποιοι να ονειρεύονται ότι θα ξεκινήσουν την αλλαγή στην Ευρώπη με αφετηρία την Αθήνα, αλλά η άγνοιά τους μοιάζει να είναι εφιαλτική! Η Ελλάδα είναι ο αδύναμος κρίκος της Ευρωζώνης, όχι όμως και η αιτία της κρίσης. Αν οι Έλληνες πολιτικοί δεν χειριστούν σωστά την δύσκολη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, η Ελλάδα θα χρεωθεί πολιτικά τα όποια γεγονότα ακολουθήσουν. Για παράδειγμα, ένα ατύχημα στην Ελλάδα θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να κτυπηθεί ακόμη περισσότερο το ευρώ! Ποιοι έχουν όφελος από κάτι τέτοιο; Όσοι έχουν "επενδύσει" στη ν πτώση του νομίσματος από τα επίπεδα του 1,30 έχουν ήδη δεκαπλασιάσει τα χρήματά τους! Η απληστία είναι κι αυτή μέρος του παιγνιδιού!

Ένα παράδειγμα δώσαμε, δεν υποστηρίξαμε ότι όλα αυτά που γίνονται σήμερα στην Ελλάδα συμβαίνουν για να βγάλουν λεφτά οι κερδοσκόποι! Είναι όμως σαφές ότι ένα ατύχημα στην Ελλάδα θα μας "χρεώσει" πολιτικά την περαιτέρω πτώση του ευρώ ή ακόμη και άλλες εξελίξεις στην Ευρώπη. Θα είναι άδικο! Όσο άδικες ήταν οι επιθέσεις στην πρώτη περίοδο της κρίσης, όταν οι λαϊκιστές στην Ευρώπη ισχυριζόντουσαν ότι για την κρίση έφταιγαν οι τεμπέληδες Έλληνες!

Παρένθεση: Κι επειδή μιλάμε για ατύχημα και κάποιοι μπορεί να σκεφτούν ότι αναφερόμαστε στην περίπτωση που κερδίσει τις επικείμενες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ, θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε τι ακριβώς εννοούμε! Όσο επικίνδυνες είναι οι επιλογές της λαϊκής δεξιάς, άλλο τόσο επικίνδυνες είναι και εκείνες των ακραίων συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί κάποιος να διαφωνεί με την θέση μας, αλλά αυτή είναι! Δεν διεκδικούμε το αλάθητο του Πάπα. Μπορούμε όμως ακόμη να λέμε την άποψή μας ελεύθερα. Τέλος παρένθεσης!

Οι αδύναμες χώρες, λοιπόν, όπως η Ελλάδα, θα πρέπει να αναπληρώνουν την έλλειψη ισχύος με την εξυπνάδα. Κι είναι εξαιρετικά ηλίθιο να χρεωθούμε στην πλάτη μας όλες τις αμαρτίες του κόσμου. Κι απίστευτα άδικο να μείνουμε στο τέλος δίχως συμμάχους. Αλήθεια ποιος πιστεύει ότι έχουμε αυτή την πολυτέλεια;

Ναι, η Γερμανία έχει εκνευρίσει αρκετά με την στάση της. Ναι, η Γερμανία θα μπορούσε να είναι αυτή ο μεγάλος ασθενής. Σύμφωνοι σε όλα, για την οικονομία της συζήτησης. Το θέμα είναι αν η Ελλάδα θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως μοχλός πίεσης για να συμβιβαστεί η Γερμανία σε ένα άλλο οποιοδήποτε θέμα. Δεν είναι δικό μας το παιγνίδι για να ρισκάρουμε τόσο πολύ. Όχι αυτό το παιγνίδι!

Από την άλλη πλευρά η Ελλάδα έχει ήδη πληρώσει βαρύ τίμημα σε αυτή την κρίση. Οι λόγοι είναι πολλοί, όπως αντίστοιχα και εκείνοι που δεν μας άφησαν να επιστρέψουμε στην τροχιά της ανάπτυξης. Στην Ευρώπη, λοιπόν, έχει δημιουργηθεί τους τελευταίους μήνες η αίσθηση ότι μία περαιτέρω επιδείνωση της κατάστασης στην Ελλάδα θα προκαλέσει νέα ανθρωπιστική κρίση κι αυτό θα έχει πολιτικό κόστος στην Βόρεια Ευρώπη.

Αυτή είναι μία σοβαρή παράμετρος που πρέπει κανείς να την εκμεταλλευτεί στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Εκείνο που δεν πρέπει, όμως, είναι να πιστέψει ότι το περιθώριο που ήδη περιγράψαμε δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ακροβατισμούς. Ο κ. Σαμαράς "διάβασε" λάθος αυτό το "μήνυμα" και έσπευσε να σκίσει πρώτος το μνημόνιο, μην τυχόν και τον προλάβει ο κ. Τσίπρας. Ο κ. Τσίπρας εμφανίζεται για τον ίδιο λόγο απόλυτα σίγουρος ότι η Ευρώπη θα δεχτεί όλες τις προτάσεις του.

Ό,τι και να συμβεί, οι Ευρωπαίοι θα μείνουν σταθεροί στον σκοπό τους. Αυτοί θα κτυπάνε το νταούλι κι εμείς θα χορεύουμε. Επειδή ακριβώς έχουν την ισχύ. Όποιος πιστέψει ότι μπορεί να τραβήξει το σχοινί για να πετύχει ένα καλύτερο αποτέλεσμα, θα μας οδηγήσει σε αχαρτογράφητες περιοχές. Από ό,τι φαίνεται δεν θα ιδρώσουν όλοι στο εξωτερικό από ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Στο εσωτερικό, ποιοι είναι διατεθειμένοι να πάρουν την ευθύνη για κάτι τέτοιο; Ή αλλιώς ποιος θα δεχτεί να παίξει τον ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου για να ξεφορτωθούν οι ευγενικοί Ευρωπαίοι στην δική μας αυλή τα σκουπίδια που έχουν κρύψει κάτω από το δικό τους χαλί;

Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridis@capital.gr