Σχόλιο, ως συνέχεια στο άρθρο "Αυτή η κωμωδία δεν μπορεί να συνεχιστεί - Ο πολιτικός κόσμος πρέπει να ενωθεί και να βρει μια εθνική λύση"

 

Του Σάββα Καλεντερίδη

Πρός όλους τους σχολιαστές
Με αφορμή τα σχόλια που δίαβασε στο ιστολόγιο και τα κοινωνικά δίκτυα, πάνω στο χθεσινό άρθρο "Αυτή η κωμωδία δεν μπορεί να συνεχιστεί - Ο πολιτικός κόσμος πρέπει να ενωθεί και να βρει μια εθνική λύση", θα ήθελα να θυμίσω προς όλους ότι σε έκτακτες καταστάσεις, όπως για παράδειγμα ο πόλεμος, αυτό που προέχει είναι η σωτηρία της χώρας και όχι η ατομική μας σωτηρία και η σωτηρία των κομμάτων.
Σε τέτοιες καταστάσεις, πολίτες, κόμματα και πολιτικοί, ενώνουν τις δυνάμεις τους για να σωθεί η πατρίδα.
Η κατάσταση που περνάει τώρα η πατρίδα, απαιτεί τέτοια συμπεριφορά.
Είναι κρίμα ο καθένας μας σε τέτοιες στιγμές να βγάζει τα εσώψυχά του, τα κόμπλεξ, τις αποτυχίες του στη ζωή, την απαιδευσία του και να κάνει κακό στην πατρίδα.
Αυτά για τις σεισάχθειες και τα τοιαύτα, μας τα τάισαν ως κουτόχοροτο οι ψεκασμένοι, οι συριζαίοι κια άλλα περιθωριακά και περίεργα στοιχεία, και βλέπουμε που μας κατάντησαν. Τέταρτο μνημόνιο και βάλε.
Λυπάμαι, αλλά πολλοί που διαβάζω δεν έχουν αντιληφθεί τι πραγματικά συμβαίνει, ποιος είναι ο κόσμος, από τον οποίο εξαρτώμεθα οικονομικά, και πώς λειτουργεί, να σχολιάζουν καταστροφικά.
Πόλεμο χωρίς όπλα έχουμε και πρέπει να κάνουμε αυτό που έκανε η Κύπρος.
Και η Κύπρος δοκίμασε στην αρχή να πει το μεγάλο ΟΧΙ, το είπε η κυπριακή βουλή, πήγε ο Αναστασιάδης στις Βρυξέλλες και είδε ποια είναι η παραγματικότητα.
Γύρισε στη Λευκωσία, τους μάζεψε όλους στο γραφείο του, όλα τα κόμματα, και εξασφάλισε εθνική συναίνεση.
Η Κύπρος βγήκε από το μνημόνιο σε τρία χρόνια και σήμερα τρέχει η οικονομία της με ρυθμούς αύξησης 2,6%.
Και προχθές, ο Νίκος Αναστασιάδης, στον απολογισμό που έκανε δημοσίως, ευχαρίστησε τα κόμματα για την υπεύθυνη στάση που τήρησαν τα χρόνια των μνημονίων, τότε που οι εδώ ανεύθυνοι εξουσιομανείς, συγκρότησαν το λεγόμενο αντιμνημονιακό μέτωπο, που ήταν βούτυρο στο ψωμί εκείνων που ήθελαν να λεηλατήσουν την πατρίδα. Για όσους έχουν αμφιβολίες και δεν μπορούν ή δεν έχουν το θάρρος να αναγνωρίσουν τις ενοχές τους, τους καλώ να κλειστούν σε ένα δωμάτιο μόνοι τους και να συνομιλήσουν με τον εαυτό τους, αν είναι δυνατόν μπροστά σε έναν καθρέφτη.
Να ξέρουμε τι λέμε και τι γράφουμε λοιπόν.
Είναι κρίμα να αυτοκαταστρεφόμαστε.
Και μη μου πείτε ότι μας καταστρέφουν οι ξένοι, γιατί κάνουμε αυτό που έκαναν οι Τσίτσο και ο Φράνκο: Τσίτσο, το λιμάνι φεύγει.
Όχι κυρίες και κύριοι, δεν φεύγει το λιμάνι, το καράβι φεύγει.
Όχι, δεν είναι στραβός ο γιαλός, στραβά αρμενίζουμε.
Μεταξύ άλλων, είμαστε θύματα της εξουσιομανίας των πολιτικών και του οπορτουνισμού των πολιτών, που τρέχουν κάθε φορά στο κόμμα που "παίρνει κεφάλι" στις δημοσκοπήσεις, για να γλύψουν κανένα κοκκαλάκι από αυτό που θα τους πετάξουν οι πολιτικοί και οι εκάστοτε επιβήτορες της εξουσίας.
Το επαναλαμβάνου για όσους δεν διάβασαν, γιατί υπάρχουν και τέτοιοι σχολιαστές, που περιφέρουν την παθογένειά τους από ανάρτηση σε ανάρτηση, χωρίς να διαβάζουν:
"Είναι προφανές ότι φθάνουμε στο τέλος και ότι αυτή η κωμωδία ή καλύτερα ιλαροτραγωδία, δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Η κοινωνία πρέπει να δώσει το μήνυμα με όποιον δημοκρατικό και νόμιμο τρόπο μπορεί, ότι δεν ανέχεται άλλο τη δική της καταστροφή καθώς και τον συνεχιζόμενο εξευτελισμό της χώρας.
Το μήνυμα αυτό πρέπει να το λάβουν κόμματα και πολιτικοί, να ενωθούν και να δώσουν μια λύση.
Μορατόριουμ για τρία χρόνια, εθνικός συνασπισμός, δουλειά, για να βγούμε από την κρίση και μετά μπορούν να ξανακυλιούνται στις λάσπες και τα ψέμματά τους.
Πάντως, προς το παρόν, τα ψέμματα τελείωσαν."
Καλή Σταύρωση