Στα μέσα της δεκαετίας του ‘80 ένας φίλος Αμερικάνος δικηγόρος με σύστησε στον Οικονομικό Σταθμάρχη της CIA (ναι, υπάρχουν και τέτοιοι) στην Ελβετία. Κρατήσαμε κοινωνική επαφή και βρισκόμαστε κατά καιρούς, οι συζητήσεις μας ήταν πάντα ενδιαφέρουσες, γιατί η Ελβετία ήταν και είναι παγκόσμιο οικονομικό σταυροδρόμι.
Σχολιάζει ο Γιώργος Αναγνωστόπουλος
Αυτό την έκανε να είναι επίσης μία από τις χώρες όπου έχουν παρουσία όλες οι σοβαρές μυστικές υπηρεσίες του κόσμου, λίγο πολύ όλοι παρακολουθούν όλους. Οι συζητήσεις μας είχαν πάντα οικονομικό υπόβαθρο, αλλά πολλές φορές την έφερνα σκοπίμως στις διεθνείς γεωπολιτικές εξελίξεις.
Δεν το απέφευγε κι εγώ αρκετά νέος και αφελής, ήθελα πολύ να μάθω και να ενημερωθώ από μία αξιόπιστη πυγή. Κάποια μέρα η συζήτηση γύρισε στην αντιπαράθεση μεταξύ ΝΑΤΟ και Σοβιετικής Ένωσης, το πήγα στο πυρηνικό οπλοστάσιο των Σοβιετικών και στο ποιος έχει την υπεροπλία.
Με κοίταξε περιπαικτικά και μου απάντησε, ότι οι πόλεμοι και οι αντιπαραθέσεις μπορούν να κερδηθούν με πολλά μέσα εκτός των όπλων. Τον κοίταξα έκπληκτος… «τι εννοείς;» τον ρωτάω. Αντί απάντησης με ρώτησε αν η Σοβιετική Ένωση έχει επάρκεια παραγωγής τροφίμων και ποιο είναι ο όγκος εισαγωγής σιτηρών που κάνει…
Τον κοίταξα αμήχανα και του ανέφερα τα νούμερα που είχα υπόψη (η ΕΣΣΔ είχε έλλειμμα τότε 40%, αυτά βέβαια ήταν παγκοσμίως γνωστά στοιχεία). Με ρώτησε τότε, «από που αγοράζει η Σοβιετική Ένωση τα σιτηρά που χρειάζεται για να θρέψει τον πληθυσμό της;».
Του απάντησα ότι αγοράζει σιτηρά κυρίως από την Αργεντινή και τον Καναδά. «Ποιανού σύμμαχοι είναι αυτές οι χώρες;», με ξαναρωτάει, προσθέτοντας «νομίζω ότι έχεις καταλάβει την απάντηση και δεν χρειάζεται να πω τίποτε άλλο».
Από αυτή την ιστορία μπορεί ο καθένας να καταλάβει πόσο σημαντική είναι η Γεωργία για κάθε χώρα. Η γεωργία ήταν είναι και θα είναι ένας εξέχων στρατηγικός και οικονομικός τομέας για όλες τις χώρες του κόσμου, όσο και ανεπτυγμένη τεχνολογικά και αν είναι μία χώρα.
Η Ελβετία επειδή είναι Ηπειρωτική χώρα και σε έναν πόλεμο, έστω και ως ουδέτερη μπορεί εύκολα να αποκλειστεί από εισαγωγές τροφίμων, έχει μία πολιτική αγροτικών επιδοτήσεων, ώστε να έχει ένα μίνιμουμ αυτάρκειας αγροτικών προϊόντων.
Η επιδότηση αυτή είναι κατά 50% υψηλότερη του αμυντικού προϋπολογισμού της και πιστέψτε με δεν είναι μικρός ο αμυντικός της προϋπολογισμός. Υπάρχουν πολλές χώρες που λόγω κλιματικών συνθηκών ή φυσικών χαρακτηριστικών δεν μπορούν να έχουν παραγωγή σε μία σειρά αγροτικών προϊόντων και γι’ αυτό κάνουν μαζικές εισαγωγές.
Εμείς στην Ελλάδα, ευτυχώς είμαστε ευλογημένοι σε αυτό το θέμα (όπως και σε πολλά άλλα…), η δε αγροτική τεχνολογία δεν έχει μόνο μηχανοποιηθεί αλλά και οι παραγωγικές μέθοδοι έχουν βελτιωθεί σε απίστευτο βαθμό. Πολλοί Έλληνες ειδικοί, αρθρογραφούν εξηγώντας, ότι ο αγροτικός τομέας στην Ελλάδα και ο συνδεδεμένος με αυτόν μεταποιητικός τομέας, θα μπορούσε να είναι ο Μαύρος ή ο Κίτρινος χρυσός της χώρα μας.
Ακούει κανείς από όλους τους Έλληνες Πολιτικούς και γενικώς πολιτικολογούντες; Δε νομίζω. Είναι πολύ απασχολημένοι με την προσπάθεια τους να μας σώσουν. Αναρωτιέμαι ποιος θα σώσει εμάς από αυτούς.
Πολύ πρόσφατα διάβασα ένα αξιόλογο άρθρο στο Liberal για το μέλλον του αγροτικού τομέα στην Ελλάδα το οποίο αξίζει να διαβάσουν όλοι οι φίλοι μας.
Στο αξιόλογο αυτό πόνημα, όπου περιγράφει δυνητικά τον τρόπο για την άριστη εκμετάλλευση του αγροτικού μας πλούτου, έχουν εξέχουσα σημασία οι λέξεις Κατάλληλα, Ομάδες, Δυναμικά, Εμπορία, Επαρκής έκταση Καλλιέργειας, Επιμόρφωση κ.λπ.
Δυστυχώς, στη δική μας χώρα οι λέξεις αυτές δεν έχουν θέση, γιατί ο αγροτικός κόσμος μας στην πλειοψηφία του γνωρίζει μόνο από, Ατομισμό, Πολιτικοποιημένο Συνδικαλισμό και Επιδοτήσεις. Οι υπάρχουσες εξαιρέσεις δυστυχώς ως συνήθως απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Διαβάστε το άρθρο στον σύνδεσμο που μόλις παραθέσαμε (Ο μαύρος χρυσός της αγροτικής παραγωγής) και θα αντιληφθείτε του λόγου το αληθές. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ με ΥΓΕΙΑ και ΑΓΑΠΗ!
Πηγή Defence-Point
Σχολιάζει ο Γιώργος Αναγνωστόπουλος
Αυτό την έκανε να είναι επίσης μία από τις χώρες όπου έχουν παρουσία όλες οι σοβαρές μυστικές υπηρεσίες του κόσμου, λίγο πολύ όλοι παρακολουθούν όλους. Οι συζητήσεις μας είχαν πάντα οικονομικό υπόβαθρο, αλλά πολλές φορές την έφερνα σκοπίμως στις διεθνείς γεωπολιτικές εξελίξεις.
Δεν το απέφευγε κι εγώ αρκετά νέος και αφελής, ήθελα πολύ να μάθω και να ενημερωθώ από μία αξιόπιστη πυγή. Κάποια μέρα η συζήτηση γύρισε στην αντιπαράθεση μεταξύ ΝΑΤΟ και Σοβιετικής Ένωσης, το πήγα στο πυρηνικό οπλοστάσιο των Σοβιετικών και στο ποιος έχει την υπεροπλία.
Με κοίταξε περιπαικτικά και μου απάντησε, ότι οι πόλεμοι και οι αντιπαραθέσεις μπορούν να κερδηθούν με πολλά μέσα εκτός των όπλων. Τον κοίταξα έκπληκτος… «τι εννοείς;» τον ρωτάω. Αντί απάντησης με ρώτησε αν η Σοβιετική Ένωση έχει επάρκεια παραγωγής τροφίμων και ποιο είναι ο όγκος εισαγωγής σιτηρών που κάνει…
Τον κοίταξα αμήχανα και του ανέφερα τα νούμερα που είχα υπόψη (η ΕΣΣΔ είχε έλλειμμα τότε 40%, αυτά βέβαια ήταν παγκοσμίως γνωστά στοιχεία). Με ρώτησε τότε, «από που αγοράζει η Σοβιετική Ένωση τα σιτηρά που χρειάζεται για να θρέψει τον πληθυσμό της;».
Του απάντησα ότι αγοράζει σιτηρά κυρίως από την Αργεντινή και τον Καναδά. «Ποιανού σύμμαχοι είναι αυτές οι χώρες;», με ξαναρωτάει, προσθέτοντας «νομίζω ότι έχεις καταλάβει την απάντηση και δεν χρειάζεται να πω τίποτε άλλο».
Από αυτή την ιστορία μπορεί ο καθένας να καταλάβει πόσο σημαντική είναι η Γεωργία για κάθε χώρα. Η γεωργία ήταν είναι και θα είναι ένας εξέχων στρατηγικός και οικονομικός τομέας για όλες τις χώρες του κόσμου, όσο και ανεπτυγμένη τεχνολογικά και αν είναι μία χώρα.
Η Ελβετία επειδή είναι Ηπειρωτική χώρα και σε έναν πόλεμο, έστω και ως ουδέτερη μπορεί εύκολα να αποκλειστεί από εισαγωγές τροφίμων, έχει μία πολιτική αγροτικών επιδοτήσεων, ώστε να έχει ένα μίνιμουμ αυτάρκειας αγροτικών προϊόντων.
Η επιδότηση αυτή είναι κατά 50% υψηλότερη του αμυντικού προϋπολογισμού της και πιστέψτε με δεν είναι μικρός ο αμυντικός της προϋπολογισμός. Υπάρχουν πολλές χώρες που λόγω κλιματικών συνθηκών ή φυσικών χαρακτηριστικών δεν μπορούν να έχουν παραγωγή σε μία σειρά αγροτικών προϊόντων και γι’ αυτό κάνουν μαζικές εισαγωγές.
Εμείς στην Ελλάδα, ευτυχώς είμαστε ευλογημένοι σε αυτό το θέμα (όπως και σε πολλά άλλα…), η δε αγροτική τεχνολογία δεν έχει μόνο μηχανοποιηθεί αλλά και οι παραγωγικές μέθοδοι έχουν βελτιωθεί σε απίστευτο βαθμό. Πολλοί Έλληνες ειδικοί, αρθρογραφούν εξηγώντας, ότι ο αγροτικός τομέας στην Ελλάδα και ο συνδεδεμένος με αυτόν μεταποιητικός τομέας, θα μπορούσε να είναι ο Μαύρος ή ο Κίτρινος χρυσός της χώρα μας.
Ακούει κανείς από όλους τους Έλληνες Πολιτικούς και γενικώς πολιτικολογούντες; Δε νομίζω. Είναι πολύ απασχολημένοι με την προσπάθεια τους να μας σώσουν. Αναρωτιέμαι ποιος θα σώσει εμάς από αυτούς.
Πολύ πρόσφατα διάβασα ένα αξιόλογο άρθρο στο Liberal για το μέλλον του αγροτικού τομέα στην Ελλάδα το οποίο αξίζει να διαβάσουν όλοι οι φίλοι μας.
Στο αξιόλογο αυτό πόνημα, όπου περιγράφει δυνητικά τον τρόπο για την άριστη εκμετάλλευση του αγροτικού μας πλούτου, έχουν εξέχουσα σημασία οι λέξεις Κατάλληλα, Ομάδες, Δυναμικά, Εμπορία, Επαρκής έκταση Καλλιέργειας, Επιμόρφωση κ.λπ.
Δυστυχώς, στη δική μας χώρα οι λέξεις αυτές δεν έχουν θέση, γιατί ο αγροτικός κόσμος μας στην πλειοψηφία του γνωρίζει μόνο από, Ατομισμό, Πολιτικοποιημένο Συνδικαλισμό και Επιδοτήσεις. Οι υπάρχουσες εξαιρέσεις δυστυχώς ως συνήθως απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Διαβάστε το άρθρο στον σύνδεσμο που μόλις παραθέσαμε (Ο μαύρος χρυσός της αγροτικής παραγωγής) και θα αντιληφθείτε του λόγου το αληθές. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ με ΥΓΕΙΑ και ΑΓΑΠΗ!
Πηγή Defence-Point
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.