Κεραυνούς εξαπολύει κατά της κυβέρνησης και του Αλέξη Τσίπρα ο Μίκης Θεοδωράκης με μια επιστολή-καταπέλτη που δημοσιεύει στην προσωπική του ιστοσελίδα.
Ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης, ο οποίος πριν από λίγες ημέρες είχε εκφράσει τη λύπη του για τον σημερινό πρωθυπουργό δηλώνοντας ότι «με ξεγέλασε», στο κείμενό του κάνει λόγο για «ένα αριστεροδεξιό πολιτικό μόρφωμα συντριπτικής εκλογικής και λαϊκής μειοψηφίας, το οποίο υπακούοντας στις εντολές των ξένων καταστρέφει το παρόν και το μέλλον της χώρας μας» τονίζοντας ότι όσα κάνει τα κάνει «αδίστακτα, άβουλα, υπεροπτικά και χωρίς ντροπή και έχοντας -όπως φαίνεται- συνείδηση, δηλαδή γνωρίζοντας απολύτως το κακό που προκαλεί».
Υποστηρίζει, επίσης, ότι σήμερα «κυβερνά η μειοψηφία και η πλειοψηφία απλά ελέγχει» αποδίδοντας την ευθύνη γι' αυτό σε όσα συνέβησαν με την αναθεώρηση του Συντάγματος το 1986 όταν άλλαξε η διάταξη του 1974 με την οποία «οριζόταν σαφώς ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όφειλε σε περίπτωση που υπήρχε δυσαρμονία ανάμεσα στην Κυβέρνηση και στη λαϊκή θέληση, να διαλύσει την Βουλή και να προκηρύξει εκλογές».
Πρόκειται για μια «τραγική κωμωδία» που, όπως γράφει, ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης, «είναι σαν να έγινε για να μπορεί σήμερα ο κ. Τσίπρας να κομπάζει δηλώνοντας ότι εκπροσωπεί τον ελληνικό λαό, ενώ στην ουσία δεν τον ακολουθεί ούτε το 20% των Ελλήνων».
Και ο Μίκης Θεοδωράκης καταλήγει στη δήλωσή του: «Τελειώνοντας θέλω να υπογραμμίσω ότι ναι μεν σιωπώ, όμως και η σιωπή έχει τα όριά της. Ομολογώ ότι είμαι έτοιμος να εκραγώ, γιατί έχω την αίσθηση ότι με έχουν δέσει (μαζί με όλο το κοπάδι) με μια τριχιά σάπιων και παράνομων νόμων και μας σέρνουν όλους μαζί μια φούχτα σαϊνια στο σφαγείο».
Διαβάστε την επιστολή-ράπισμα του Μίκη Θεοδωράκη όπως δημοσιεύθηκε στην προσωπική του ιστοσελίδα:
Είμαστε θύματα μια τραγικής φαρσοκωμωδίας 21.05.2016 Το γεγονός ότι σήμερα έχει καθήσει στην πλάτη μας ένα αριστεροδεξιό πολιτικό μόρφωμα συντριπτικής εκλογικής και λαϊκής μειοψηφίας, το οποίο υπακούοντας στις εντολές των ξένων καταστρέφει το παρόν και το μέλλον της χώρας μας αδίστακτα, άβουλα, υπεροπτικά και χωρίς ντροπή και έχοντας -όπως φαίνεται- συνείδηση, δηλαδή γνωρίζοντας απολύτως το κακό που προκαλεί, το γεγονός αυτό βασίζεται πάνω σε μια πρωτοφανή στρέβλωση της κοινοβουλευτικής τάξης.
Στο Σύνταγμα του 1974 υπήρχε άρθρο με το οποίο οριζόταν σαφώς ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όφειλε σε περίπτωση που υπήρχε δυσαρμονία ανάμεσα στην Κυβέρνηση και στη λαϊκή θέληση, να διαλύσει την Βουλή και να προκηρύξει εκλογές. Το άρθρο αυτό το έβγαλε ο Ανδρέας Παπανδρέου στην αναθεώρηση του Συντάγματος του 1986.
Όμως για να μπορέσει να το κάνει, χρειαζόταν και τις ψήφους του ΚΚΕ. Όταν μαθεύτηκε ότι προτίθεται να προχωρήσει σ’ αυτή την πρωτοφανή παραμόρφωση του Συντάγματος που είχε ως άμεση συνέπεια την κατάργηση του Λαού ως θεματοφύλακα της ουσιαστικής δημοκρατικής τάξης στην χώρα μας, θυμάμαι ότι βρισκόμουν στην Θεσσαλονίκη ως βουλευτής του ΚΚΕ για μια πολιτική εκδήλωση. Έσπευσα λοιπόν να δηλώσω στον τύπο ότι το ΚΚΕ θα έδινε την ψήφο του μόνο βάζοντας τους δικούς του όρους, ότι φυσικά δεν θα περιοριζόταν στην απόρριψη της μεταβολής του Πολιτεύματος από Προεδρικό σε Πρωθυπουργικό αλλά και θα έθετε ως όρο να καθιερωθεί η απλή Αναλογική, που ήταν και το πάγιο αίτημα της Αριστεράς.
Μόλις γύρισα στην Αθήνα, μου ασκήθηκε κριτική από το Π.Γ., γιατί μίλησα έτσι χωρίς να τους ρωτήσω. Ζήτησα να μου πουν, πού έκανα λάθος και τότε κατάλαβα ότι είχαν ήδη συμφωνήσει να ψηφίσουν ό,τι τους πει ο Ανδρέας, χωρίς όρους. Διαμαρτυρήθηκα και ζήτησα συνάντηση με κορυφαίο στέλεχος του κόμματος, που μου είπε ότι θεωρούν πως η δύναμη του κόμματος δεν ήταν τόση, ώστε να θέσει όρους στο ΠΑΣΟΚ. Διαφώνησα και είπα ότι παρά την κομματική γραμμή θα καταψηφίσω αυτές τις αλλαγές του Παπανδρέου, γιατί τις θεωρώ αντισυνταγματικές και αντιλαϊκές.
Ειδικά η αρχή ότι η πλειοψηφία κυβερνά και η μειοψηφία ελέγχει, υπήρχε κίνδυνος να αντιστραφεί και να βρεθούμε στην πρωτοφανή θέση να κυβερνά μια μειοψηφία και η πλειοψηφία απλά να ελέγχει, όπως τελικά γίνεται σήμερα. Όπου η πλειοψηφία του ελληνικού λαού για συνταγματικούς δήθεν λόγους παρακολουθεί χωρίς ουσιαστικά δικαίωμα να παρέμβει και εφαρμόζει τις όποιες αποφάσεις μιας μειοψηφίας ουσιαστικά, αποφάσεις που αφορούν την μοίρα μας, την μοίρα της πατρίδας μας και την μοίρα των εγγονών μας.
Πρόκειται δηλαδή για ένα τερατούργημα, έργο του σάπιου πολιτικού μας συστήματος με το οποίο κάποιοι καταπατούν την θέληση του ελληνικού λαού, φορώντας το ένδυμα μιας κουρελιασμένης νομιμότητας.
Και μου προξενεί πραγματικά κατάπληξη η ανοχή όχι μόνο του Λαού αλλά και όλων των υπολοίπων θεσμών και γενικά όσων κατέχουν κάποιο αξίωμα ή κάποια υπεύθυνη θέση. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όπως και ο προκάτοχός του, έχει δεμένα τα χέρια από την περίφημη αυτή αναθεώρηση που προήλθε από μια κωμικοτραγική συνεδρία της Βουλής, όπου οι Βουλευτές εξαναγκάστηκαν να ψηφίσουν με χίλιους δυο εκβιασμούς και γελοία μέσα.
Ποιος δεν θυμάται τα περίφημα χρωματιστά ψηφοδέλτια του Ανδρέα; Τις απειλές της Αυριανής; Την μεταβολή της αίθουσας της Βουλής σε πλατό γυρίσματος κινηματογραφικού έργου, με τους εκατοντάδες προβολείς -σχεδόν ένας σε κάθε βουλευτή για να φιλμάρονται οι κινήσεις του, ώστε τρομοκρατούμενος να βάζει το «καλό», έγχρωμο ψηφοδέλτιο;
Μια τραγική κωμωδία που πραγματικά είναι σαν να έγινε για να μπορεί σήμερα ο κ. Τσίπρας να κομπάζει δηλώνοντας ότι εκπροσωπεί τον ελληνικό λαό, ενώ στην ουσία δεν τον ακολουθεί ούτε το 20% των Ελλήνων.
Θυμάμαι καλά την αποφράδα εκείνη μέρα. Εμείς του ΚΚΕ μπήκαμε εν σώματι τελευταίοι στην αίθουσα της Βουλής. Λέω στον σ. Χαρίλαο:
-Τι ήρθαμε να κάνουμε εδώ; Να κολυμπήσουμε; Πράγματι, με τους εκατοντάδες προβολείς νόμιζε κανείς ότι βρισκόταν στην πλαζ της Βουλιαγμένης. Σταμάτησα να προχωρώ.
- Τι κάνεις; με ρωτά ανήσυχος ο σύντροφος Γραμματέας.
- Πες τους να κλείσουν τις … «φωταψίες», ειδεμή εγώ γδύνομαι… Και άρχισα να βγάζω το σακάκι…
- Σε παρακαλώ, Μίκη, δεν βλέπεις ότι τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα επάνω μας;
- Ακριβώς γι’ αυτό... Ο Χαρίλαος και οι άλλοι Βουλευτές του ΚΚΕ κάθησαν στα έδρανα. Εγώ όρθιος. Μου λέει ψιθυριστά ο Χαρίλαος:
- Σε παρακαλώ, κάτσε. Εγώ όμως άρχισα να ξεκουμπώνω το παντελόνι μου.
- Είναι γελοίο τους φώναζα, Πρέπει να ντρέπεστε.
Έσβησαν μερικοί προβολείς. Τέλος κάθησα πλάι στον Χαρίλαο που ήταν έτοιμος πια να με πνίξει. Τελικά έγινε η ψηφοφορία της ντροπής και βρέθηκαν στην καταμέτρηση δύο άκυρα ψηφοδέλτια: Το δικό μου και του Παναγούλη.
Εδώ θα πρέπει να πω ότι από το 1975, τότε που δήλωσε ο Ανδρέας «Με τον Θεοδωράκη δεν μιλώ πολιτικά αλλά μόνο για καλλιτεχνικά» έως σήμερα, δεν με πλησίασε ούτε ένας πολιτικός συντάκτης. Και αν ποτέ «κάλυψαν» κάποιες πολιτικές μου δραστηριότητες ή δημοσίευαν πολιτικές μου δηλώσεις, ανέθεταν το σχετικό ρεπορτάζ στους καλλιτεχνικούς συντάκτες. Διότι εγώ γι’ αυτούς δεν είμαι πολιτικός. Είμαι καλλιτέχνης, μπουζουξής, ανάξιος να μιλήσει μαζί τους πολιτικά.
Γι’ αυτό αφιερώνω σ’ όλους αυτούς την ΑΚΥΡΗ ΨΗΦΟ μου, που σήμερα αναδεικνύεται σε πράξη τόσο μεγάλης πολιτικής σημασίας, όσο μεγάλο είναι το πολιτικό αδιέξοδο που κυριολεκτικά μας σέρνει πίσω από μια ομάδα νομιμοφανών, που μας οδηγούν στο χάος οχυρωμένοι πίσω από μια εκλογική παρωδία που ουσιαστικά δολοφόνησε τη Δημοκρατία στην χώρα μας.
Επιδόρπιον
Λίγο αργότερα και αφού για μια ακόμα φορά οι κομμουνιστές έπεσαν έξω, με αναζήτησε ο Υπουργός Λάζαρης:
- Θέλω να κανονίσεις να φάμε ένα βράδυ σπίτι σου με τον Φλωράκη. Πράγματι, Φλωράκης, Καλούδης, Λάζαρης κι εγώ βρεθήκαμε ένα βράδυ να τα πίνουμε μπροστά στο τζάκι του σπιτιού μου στην Ακρόπολη. Πριν ακόμα καθήσουμε, μας λέει ο Υπουργός:
- Αλήθεια, γιατί δεχθήκατε ασυζητητί τους όρους του Ανδρέα; Ο Χαρίλαος με κοίταξε με νόημα και για να αλλάξει θέμα φωνάζει στην Μυρτώ:
- Μυρτώ, πεινάμε, γιατί αργείς; Εγώ στρέφομαι στον Λάζαρη και τον ρωτώ
- Λοιπόν;
- Λοιπόν, λέει αυτός, έγραφα το σχέδιο αναθεώρησης του Συντάγματος. Κάποια στιγμή μου τηλεφωνεί ο πρόεδρος και με ρωτά αν έχουμε κανένα νέο απ’ το ΚΚΕ. Του απάντησα αρνητικά. «Περίεργο» μου απάντησε. «Κι επειδή δεν θέλω να αλλάξω κάτι μετά από δική τους απαίτηση, για να μη δοθεί η εντύπωση ότι υποχωρώ, βάλε την απλή αναλογική ως εκλογικό σύστημα». Μετά από λίγες μέρες μου ξανατηλεφώνησε και μου είπε «Επειδή φαίνεται ότι οι φίλοι μας (και βεβαίως δεν είπε “οι φίλοι μας”» αλλά μια πολύ κακή και συνηθισμένη λέξη) δεν έχουν σκοπό να ζητήσουν τίποτα, άφησε το κείμενο ως είχε και δεν χρειάζεται επομένως ούτε να βάλεις την απλή αναλογική».
Στο σημείο αυτό μπήκε μέσα η Μυρτώ με τα σουτζουκάκια και σταμάτησε η συζήτηση γι’ αυτή την τόσο θλιβερή αποκάλυψη.
Τελειώνοντας θέλω να υπογραμμίσω ότι ναι μεν σιωπώ, όμως και η σιωπή έχει τα όριά της. Ομολογώ ότι είμαι έτοιμος να εκραγώ, γιατί έχω την αίσθηση ότι με έχουν δέσει (μαζί με όλο το κοπάδι) με μια τριχιά σάπιων και παράνομων νόμων και μας σέρνουν όλους μαζί μια φούχτα σαϊνια στο σφαγείο.
Αθήνα, 21.5.2016
Μίκης Θεοδωράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.