3/5/2016 6:58:00 πμ | Money
- (0)
- (2)
Βρυξέλλες, του Θάνου Αθανασίου
Οι ελληνικές αρχές έχουν μια εβδομάδα για να συμφωνήσουν με την τρόικα και τους εταίρους σε ένα μηχανισμό αυτόματης λήψης, εφεδρικών σήμερα, αλλά πολύ ουσιαστικών μέτρων, αν θέλουν να δουν πράσινο φως από το eurogroup της 9ης Μαΐου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στις 9 Μαΐου του 2010, οι εταίροι στην Ευρωζώνη, σε έκτακτη τότε Σύνοδο αποφάσιζαν τη δημιουργία του μόνιμου μηχανισμού διάσωσης κρατών στην ευρωζώνη, του τότε EFSF, αφού προηγουμένως η Ελλάδα είχε δανειστεί από ένα έκτακτο “όχημα” διμερών δανείων από τα κράτη - μέλη.
Εξι χρόνια μετά, η Ελλάδα παραμένει σε πρόγραμμα και όλες οι άλλες χώρες έχουν ορθοποδήσει.
Η μεγάλη διαφορά σε σχέση με τα άλλα κράτη είναι πως η δημοσιονομική προσαρμογή στην Ελλάδα προήλθε από την αύξηση των φόρων και πολύ λιγότερο από τις μειώσεις δαπανών, αλλά και γιατί τα συστημικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας ουδέποτε αντιμετωπίστηκαν.
Το δημόσιο ξοδεύει παραπάνω από όσα μπορεί να μαζέψει, παρέχει αναποτελεσματικές υπηρεσίες, το νομικό περιβάλλον είναι σύνθετο και αβέβαιο, το φορολογικό καθεστώς απαιτεί μαντικές ικανότητες, η διαφθορά είναι ενδημική και το επιχειρηματικό περιβάλλον γενικώς πάσχει.
Την ίδια στιγμή, ο πληθυσμός για έξι χρόνια δεν ενημερώθηκε ποτέ από τον πολιτικό κόσμο για το τι πραγματικά συμβαίνει, συστημικά κόμματα νομιμοποιούσαν θεωρίες συνωμοσίας, όπως ότι “το έλλειμμα είναι φουσκωμένο” και πως γενικά υπάρχουν άλλες μαγικές λύσεις, απευθυνόμενος κυρίως στο κομματικό, συνδικαλισμένο ακροατήριο του δημοσίου.
Στην πράξη ελάχιστες απολύσεις έγιναν από το δημόσιο, οι μισθοί συνεχίζουν και είναι παράλογα υψηλοί σε πλείστες περιπτώσεις και η διαχείριση του δημοσίου χρήματος γίνεται ερασιτεχνικά.
Η χώρα ταυτίζει την ποιότητα στην υγεία με το να έχει μια λίστα συνταγογράφησης με 16.000 σκευάσματα, τη στιγμή που η λεγόμενη “σοφή λίστα” της Σουηδίας έχει 200.
Συνεπώς η χώρα 6 χρόνια ούτε τι θέλει να κάνει ξέρει, ούτε που θέλει να πάει.
Και αν παραλίγο τα κατάφερνε το 2014, βγαίνοντας στις αγορές και αλλάζοντας το αφήγημα, έφτανε η υπόσχεση μιας “άλλης διαπραγμάτευσης” για να γυρίσει τη χώρα, όχι στο μηδέν, αλλά υπό το μηδέν.
Η διαπραγμάτευση Βαρουφάκη κόστισε σε πραγματικό χρήμα. Και όπως πάντα ουδείς ανέλαβε την ευθύνη.
Σήμερα, έπειτα από έξι χρόνια ύφεσης, κάποιοι πιστεύουν ότι μπορούν να μαζέψουν άλλα 3,6 δισ.σε πραγματικά έσοδα του προϋπολογισμού από φόρους (τα 3,6 από τα 5,5 των πρωταρχικών μέτρων είναι φόροι).
Ο “κακός” και “ανθέλληνας”, όπως τον χαρακτηρίζουν κάποιοι, κύριος Τόμσεν και το ΔΣ του ΔΝΤ πιστεύουν ότι αυτό είναι δύσκολο να συμβεί.
Λένε, λοιπόν, πως δεν υπογράφουν αν δεν δουν και 3,6 δισ. (το ισόποσο των φόρων που πιστεύουν ότι δε θα μαζευτούν) σε εφεδρικές περικοπές δαπανών.
Αν δεχθούμε τη ρητορική των “επιθετικών προσδιορισμών” (κακός, ανθέλληνας, κτλ.) που η κυβέρνηση και τμήμα των μέσων αναπαράγει, ο “κακός” κ. Τομσεν έπεισε όλως παραδόξως, 18 κράτη - μέλη πως έχει δίκιο.
Έπεισε τον κ. Παντοάν, όσο και τον κ. Στουμπ. Τον κ. Ντε Γκουίντος, όσο και τον κ. Σαπέν. Τον κ. Βαν Όβερφελντ, όσο και τον κ. Σόιμπλε.
Τους έπεισε όλους αυτούς πως μάλλον ο Έλληνας δεν θα ψωνίσει το ίδιο με 23 και το ίδιο με 24% ΦΠΑ. Πως κάποιοι θα καταθέσουν τις πινακίδες τους. Πως κάποια μαγαζιά θα κλείσουν και πως άλλοι τόσοι θα σταματήσουν να κόβουν αποδείξεις, αν μπορούν να τις γλιτώσουν.
Για την κυβέρνηση ο κ. Τομσεν είναι ψυχοπαθής για φάρμακα. Τι θέλει λοιπόν; Να κοπούν μισθοί στο δημόσιο.
Απλά. Τα εφεδρικά μέτρα πρέπει να είναι μισθοί στο δημόσιο. Και για να προλάβουμε το ερώτημα “υπάρχουν περιθώρια;” ή “και πως θα ζήσουν αυτοί οι άνθρωποι;”, η απάντηση είναι “ναι” και “όπως θα ζήσουν και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι”.
Το ότι αυτό θα γίνει, είναι βέβαιο. Το ερώτημα είναι τώρα, αν ο κ. Τσίπρας θα “κρύψει” τη ρύθμιση σε ένα ελκυστικό πακέτο για τους βουλευτές του και τη συζήτηση του καφενείου.
Αν τα καταφέρει, έχει καλώς. Όλα θα πάνε καλά. Αν όχι, τότε κανείς δεν ξέρει πού θα καταλήξουμε.
Από την Ευρώπη καιρός για χάρες δεν είναι. Το αντίθετο μάλιστα. Το μόνο βέβαιο είναι ότι έχουμε μια εβδομάδα καιρό. Μετά ο χρόνος αρχίζει και μετράει αντίστροφα.
Reuters: Χαμηλά ο πήχης για συμφωνία στις 9 Μαΐου
Οι ελληνικές αρχές έχουν μια εβδομάδα για να συμφωνήσουν με την τρόικα και τους εταίρους σε ένα μηχανισμό αυτόματης λήψης, εφεδρικών σήμερα, αλλά πολύ ουσιαστικών μέτρων, αν θέλουν να δουν πράσινο φως από το eurogroup της 9ης Μαΐου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στις 9 Μαΐου του 2010, οι εταίροι στην Ευρωζώνη, σε έκτακτη τότε Σύνοδο αποφάσιζαν τη δημιουργία του μόνιμου μηχανισμού διάσωσης κρατών στην ευρωζώνη, του τότε EFSF, αφού προηγουμένως η Ελλάδα είχε δανειστεί από ένα έκτακτο “όχημα” διμερών δανείων από τα κράτη - μέλη.
Εξι χρόνια μετά, η Ελλάδα παραμένει σε πρόγραμμα και όλες οι άλλες χώρες έχουν ορθοποδήσει.
Η μεγάλη διαφορά σε σχέση με τα άλλα κράτη είναι πως η δημοσιονομική προσαρμογή στην Ελλάδα προήλθε από την αύξηση των φόρων και πολύ λιγότερο από τις μειώσεις δαπανών, αλλά και γιατί τα συστημικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας ουδέποτε αντιμετωπίστηκαν.
Το δημόσιο ξοδεύει παραπάνω από όσα μπορεί να μαζέψει, παρέχει αναποτελεσματικές υπηρεσίες, το νομικό περιβάλλον είναι σύνθετο και αβέβαιο, το φορολογικό καθεστώς απαιτεί μαντικές ικανότητες, η διαφθορά είναι ενδημική και το επιχειρηματικό περιβάλλον γενικώς πάσχει.
Την ίδια στιγμή, ο πληθυσμός για έξι χρόνια δεν ενημερώθηκε ποτέ από τον πολιτικό κόσμο για το τι πραγματικά συμβαίνει, συστημικά κόμματα νομιμοποιούσαν θεωρίες συνωμοσίας, όπως ότι “το έλλειμμα είναι φουσκωμένο” και πως γενικά υπάρχουν άλλες μαγικές λύσεις, απευθυνόμενος κυρίως στο κομματικό, συνδικαλισμένο ακροατήριο του δημοσίου.
Στην πράξη ελάχιστες απολύσεις έγιναν από το δημόσιο, οι μισθοί συνεχίζουν και είναι παράλογα υψηλοί σε πλείστες περιπτώσεις και η διαχείριση του δημοσίου χρήματος γίνεται ερασιτεχνικά.
Η χώρα ταυτίζει την ποιότητα στην υγεία με το να έχει μια λίστα συνταγογράφησης με 16.000 σκευάσματα, τη στιγμή που η λεγόμενη “σοφή λίστα” της Σουηδίας έχει 200.
Συνεπώς η χώρα 6 χρόνια ούτε τι θέλει να κάνει ξέρει, ούτε που θέλει να πάει.
Και αν παραλίγο τα κατάφερνε το 2014, βγαίνοντας στις αγορές και αλλάζοντας το αφήγημα, έφτανε η υπόσχεση μιας “άλλης διαπραγμάτευσης” για να γυρίσει τη χώρα, όχι στο μηδέν, αλλά υπό το μηδέν.
Η διαπραγμάτευση Βαρουφάκη κόστισε σε πραγματικό χρήμα. Και όπως πάντα ουδείς ανέλαβε την ευθύνη.
Ο “κακός” και “ανθέλληνας”, όπως τον χαρακτηρίζουν κάποιοι, κύριος Τόμσεν και το ΔΣ του ΔΝΤ πιστεύουν ότι αυτό είναι δύσκολο να συμβεί.
Λένε, λοιπόν, πως δεν υπογράφουν αν δεν δουν και 3,6 δισ. (το ισόποσο των φόρων που πιστεύουν ότι δε θα μαζευτούν) σε εφεδρικές περικοπές δαπανών.
Αν δεχθούμε τη ρητορική των “επιθετικών προσδιορισμών” (κακός, ανθέλληνας, κτλ.) που η κυβέρνηση και τμήμα των μέσων αναπαράγει, ο “κακός” κ. Τομσεν έπεισε όλως παραδόξως, 18 κράτη - μέλη πως έχει δίκιο.
Έπεισε τον κ. Παντοάν, όσο και τον κ. Στουμπ. Τον κ. Ντε Γκουίντος, όσο και τον κ. Σαπέν. Τον κ. Βαν Όβερφελντ, όσο και τον κ. Σόιμπλε.
Τους έπεισε όλους αυτούς πως μάλλον ο Έλληνας δεν θα ψωνίσει το ίδιο με 23 και το ίδιο με 24% ΦΠΑ. Πως κάποιοι θα καταθέσουν τις πινακίδες τους. Πως κάποια μαγαζιά θα κλείσουν και πως άλλοι τόσοι θα σταματήσουν να κόβουν αποδείξεις, αν μπορούν να τις γλιτώσουν.
Για την κυβέρνηση ο κ. Τομσεν είναι ψυχοπαθής για φάρμακα. Τι θέλει λοιπόν; Να κοπούν μισθοί στο δημόσιο.
Απλά. Τα εφεδρικά μέτρα πρέπει να είναι μισθοί στο δημόσιο. Και για να προλάβουμε το ερώτημα “υπάρχουν περιθώρια;” ή “και πως θα ζήσουν αυτοί οι άνθρωποι;”, η απάντηση είναι “ναι” και “όπως θα ζήσουν και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι”.
Το ότι αυτό θα γίνει, είναι βέβαιο. Το ερώτημα είναι τώρα, αν ο κ. Τσίπρας θα “κρύψει” τη ρύθμιση σε ένα ελκυστικό πακέτο για τους βουλευτές του και τη συζήτηση του καφενείου.
Αν τα καταφέρει, έχει καλώς. Όλα θα πάνε καλά. Αν όχι, τότε κανείς δεν ξέρει πού θα καταλήξουμε.
Από την Ευρώπη καιρός για χάρες δεν είναι. Το αντίθετο μάλιστα. Το μόνο βέβαιο είναι ότι έχουμε μια εβδομάδα καιρό. Μετά ο χρόνος αρχίζει και μετράει αντίστροφα.
Reuters: Χαμηλά ο πήχης για συμφωνία στις 9 Μαΐου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.