Η περιφορά ενός πολιτικού πτώματος

 

Share17

-A +A

Του Σάκη Μουμτζή
Η περιφορά του αποθανόντος μητροπολίτη Φθιώτιδος, φαίνεται πως προβλέπεται από το τελετουργικό της εκκλησίας. Βέβαια, έχει ατονήσει, αλλά δεν αποτελεί πράξη ξένη προς τα ορθόδοξα θρησκευτικά ήθη. Σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως και  υπερβολικά, θα έλεγα. Προσωπικά, αποφεύγω κρίσεις για θέματα που άπτονται του θρησκευτικού συναισθήματος, καθώς αυτό είναι βαθιά ριζωμένο στην συνείδηση του πολίτη και ως εκ τούτου οποιοδήποτε σχόλιο μπορεί να εκληφθεί ως προσβολή προς αυτό.
Δεν μπορώ όμως να μην ασχοληθώ με την περιφορά στο εξωτερικό του πρωθυπουργού – ενός πολιτικού πτώματος- που ματαίως εκλιπαρεί την ρύθμιση του χρέους, παρά το γεγονός πως και ο ίδιος υπέγραψε την 25η Μαΐου 2016 τους όρους και τον χρόνο υλοποίησης του. Περί το 2018.
Η υποδοχή που του επιφύλαξαν στο εξωτερικό ήταν απογοητευτική. Πρώτα ο Μ. Ντράγκι ξεκαθάρισε πως  αποκλείεται να παρασχεθεί ρευστότητα στην Ελληνική οικονομία, ψαλιδίζοντας τις ελπίδες της κυβέρνησης προς αυτήν την κατεύθυνση. Ενώ ο Α. Τσίπρας έφτανε στις Βρυξέλλες, η εφημερίδα Bild έγραψε για « την επιστροφή του Έλληνα ζητιάνου». Και αν δεχτώ πως αυτή η βαρύτατη προσβολή οφείλεται στον «ανθελληνισμό» του συγκεκριμένου εντύπου, τι να πω για τις δηλώσεις του, εγνωσμένα, φιλέλληνα Ζ. Κ. Γιουνγκέρ πως «ήταν κατόρθωμα του Τσίπρα που φόρτωσε στον Ελληνικό λαό μια συμφωνία πιο σκληρή από αυτήν που προτείναμε.» Στην ίδια εκπομπή –στο γαλλογερμανικό κανάλι Arte – o Π. Mοσκοβισί επανέλαβε παλιότερη δήλωση του πως η Ελληνική κυβέρνηση επί έξι μήνες δεν διαπραγματευόταν, αλλά «έπαιζε καθυστερήσεις.» Και βέβαια έχουμε την δήλωση του «σεσημασμένου ανθέλληνα» Β. Σόιμπλε πως «αν ρυθμίσουμε τώρα το Ελληνικό χρέος, η Ελλάδα δεν θα κάνει τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις». Μια δήλωση που δεν χρειάζεται να είναι κάποιος γερμανόφιλος για να συμφωνήσει μαζί της. Αλλά και αυτός ο Σουλτς; Ήταν πισώπλατο χτύπημα η διάψευση του πως ανέλαβε πρωτοβουλίες για την ρύθμιση του χρέους, όπως υποστήριζαν τα εγχώρια παπαγαλάκια του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Α. Τσίπρας εναπόθεσε τις τελευταίες του ελπίδες, για μια θετική δήλωση για το χρέος, στην φράου Α. Μέρκελ, η οποία όμως με σαφήνεια ζήτησε και από τις δύο πλευρές να τηρήσουν τις υποχρεώσεις τους. Δηλαδή, στην ουσία ζήτησε από τον Έλληνα πρωθυπουργό να τιμήσει την υπογραφή που έβαλε τόσο στο μνημόνιο του, όσο και στην συμφωνία της 25ης Μαΐου 2016.

Ουδείς πρωθυπουργός που σέβεται, πρωτίστως, τον εαυτό του θα συναντιόταν με τον Φ. Ολάντ. Τα όσα αποκαλυπτικά, πριν από λίγες μέρες,  εξιστόρησε στους δύο Γάλλους δημοσιογράφους για τις εκμυστηρεύσεις του Β. Πούτιν, αλλά κυρίως η προσβλητική ανοιχτή ακρόαση των συνομιλιών του με τον Α. Τσίπρα –που συνοδευόταν από ειρωνικά σχόλια των συνακροατών- καθιστούσε κάθε επαφή των δύο ανδρών απαγορευτική. Κι όμως ο πρωθυπουργός συναντήθηκε μαζί του για να εισπράξει μια δήλωση ρουτίνας για το χρέος. Ο Φ. Ολάντ τον «έφτυσε» κι αυτός είπε «βρέχει.»

Ανακύπτει συνεπώς το ερώτημα: γιατί αυτή η επιθετικότητα των εταίρων μας απέναντι στον Α. Τσίπρα; γιατί ακόμα και πολιτικοί που έχουν στηρίξει την χώρα μας, τώρα κρατούν αποστάσεις; γιατί αυτά τα αλλεπάλληλα χτυπήματα μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα;   Η απάντηση είναι, πως γνωρίζουν ότι έχουν απέναντι τους έναν πλήρως αποδυναμωμένο πρωθυπουργό. Έναν πρωθυπουργό που εγκλωβισμένος μεταξύ των ιδεολογικών προταγμάτων του κόμματος του και των υποχρεώσεων που ανέλαβε, έχει οδηγηθεί σε πλήρη παραλυσία. Έναν πρωθυπουργό χωρίς συμμάχους, γιατί οι μόνοι που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ήταν πολιτικοί βγαλμένοι από την ναφθαλίνη. Έναν πρωθυπουργό, που το alter ego του, ο υπουργός Επικρατείας, με μουσολινική έπαρση ταυτίζει το πολιτικό μέλλον του με αυτό της Ελληνικής Δημοκρατίας. Όλα αυτά τα έχουν καταγράψει και τα έχουν αξιολογήσει.
Το σκηνικό αυτό θυμίζει έντονα το φθινόπωρο του 2014, όταν οι εταίροι μας, εν όψει του επελαύνοντος ΣΥΡΙΖΑ, τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια του Α. Σαμαρά. Προφανώς, αγνοούσαν τότε, με ποιους θα έμπλεκαν στην συνέχεια. Τώρα που υπάρχει ορατή εναλλακτική λύση – η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη- δεν έχουν κανέναν λόγο να διαπραγματευθούν με ένα πολιτικό πτώμα. Βέβαια, ο Α. Τσίπρας δεν έχει την φιλοπατρία και τις δημοκρατικές ευαισθησίες των Κώστα Καραμανλή, Γιώργου Παπανδρέου και Αντώνη Σαμαρά που παρέδωσαν την εξουσία, επειδή αυτό επέβαλλαν οι στιγμές.
Αυτός θα προσπαθήσει να συμπαρασύρει στην πτώση του και την πατρίδα μας.