Δευτέρα 03 Απριλίου 2017, 00:02
Του Βασίλη Γεώργα
Ενώ η αγωνία των πολιτών ενόψει της ψήφισης του πακέτου πρόσθετων μέτρων 4 δισ. ευρώ για το 2019 είναι η επόμενη μέρα της χώρας, ο Αλέξης Τσίπρας και το κόμμα του βρίσκονται ήδη με το βλέμμα στραμμένο στις επόμενες εκλογές.
Από τη στιγμή που τις τελευταίες εβδομάδες η δυναμική εκτροχιασμού της οικονομίας έγειρε την πλάστιγγα στην αναγκαιότητα ολοκλήρωσης της συμφωνίας αποκλειστικά με τις πλάτες της κυβέρνησης, προτεραιότητα για το Μαξίμου και τον ΣΥΡΙΖΑ κατέστη η πολιτική της διαχείριση. Αφενός ώστε να διασφαλιστεί ότι τα μέτρα θα περάσουν από τη Βουλή και η αξιολόγηση θα κλείσει πριν η κατάσταση στην οικονομία επιβαρυνθεί δραματικά απαιτώντας τη λήψη πρόσθετων μέτρων εντός του 2017, αφετέρου ώστε να περιοριστούν τα φαινόμενα επιτάχυνσης της πολιτικής φθοράς που αναμένεται να εκδηλωθούν μετά την ψήφισή τους.
Η εικόνα είναι πως η κυβέρνηση έχει ήδη δεχθεί τα πάντα σε ό,τι αφορά τις περικοπές των συντάξεων και τους πρόσθετους φόρους και δεν προβληματίζεται για διαρροές ψήφων στη Βουλή. Ρίχνει, όμως, όλο το βάρος στα εργασιακά, σε μια προσπάθεια να κρατήσει σε καταστολή τις εσωκομματικές αντιδράσεις που στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούνται σημαντικότερες καθώς έχουν ιδεολογική χροιά και μπορούν προκαλέσουν σοβαρά ρήγματα στη συνοχή του κόμματος δίνοντας αφορμές για διαφοροποιήσεις.
Παρότι η αξιολόγηση βρίσκεται ακόμη στον αέρα και τα σενάρια εγκατάλειψης της προσπάθειας στη μέση του δρόμου συντηρούνται ζωντανά από εκείνα τα στελέχη που θεωρούν τις πρόωρες εκλογές σωτήριες για τη δική τους πολιτική επιρροή και την εκλογική διάσωση του ΣΥΡΙΖΑ, οι υπάρχουσες ενδείξεις αυτή τη στιγμή ενισχύουν την εκτίμηση πως ο Αλέξης Τσίπρας το αργότερο μέσα στον Μάιο θα επιχειρήσει να συνθηκολογήσει πλήρως με τους δανειστές και να αποσπάσει την συλλογική στήριξη της συμφωνίας από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η μόνη σοβαρή επιφύλαξη επ’ αυτού έχει να κάνει με τις πιθανές ενδοκυβερνητικές επιλογές στο σενάριο να μην επιτευχθεί η προσδοκώμενη συμφωνία «δέσμευσης των δανειστών για το χρέος», και οι αποφάσεις να μεταφερθούν για την περίοδο μετά τις γερμανικές εκλογές. Οι «απειλές» ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να εφαρμόσει τα μέτρα το 2019 αν οι δανειστές δεν προχωρήσουν τότε σε ελάφρυνση του χρέους, θεωρούνται ανούσιες επικοινωνιακές πομφόλυγες για το εσωτερικό οι οποίες πιθανότατα γίνονται από τώρα με το βλέμμα στη συνεδρίαση των κομματικών οργάνων που θα κληθούν (;) να εγκρίνουν τη συμφωνία.
Πρωτοκλασάτα στελέχη του κόμματος από την άλλη έχουν βάσιμους λόγους να ανησυχούν πως η ολοκλήρωση της 2ης αξιολόγησης θα μπορούσε συνολικά να εξελιχθεί σε πολιτικό Βατερλό για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτός ο φόβος της πολιτικής απομόνωσης από τους ψηφοφόρους είναι που καθοδηγεί όλα τα βήματα της κυβέρνησης αυτή τη στιγμή, και η ανησυχία επιτείνεται όσο οι δημοσκοπήσεις που διεξάγονται σε νεκρό πολιτικό χρόνο, καταγράφουν όχι τόσο την ενδυνάμωση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, όσο την ραγδαία οπισθοχώρηση της κυβέρνησης που χάνει διαρκώς έδαφος πριν ακόμη ψηφιστούν οι περικοπές στις συντάξεις και οι νέες αυξήσεις φόρων.
Δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί πως ο ΣΥΡΙΖΑ φοβάται πλέον την κατάρρευση ως αποτέλεσμα αφενός της διάψευσης των προσδοκιών που έχει καλλιεργήσει, και αφετέρου της ενδεχόμενης αδυναμίας να αντιστρέψει τους όρους στην πραγματική οικονομία.
Η κατάρρευση αυτή δεν έχει ακόμη επισυμβεί. Δημοσκοπικά ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί ακόμη δυνάμεις που τον τοποθετούν στη δεύτερη θέση, ωστόσο η τάση υποχώρησης δεν παρουσιάζει ενδείξεις ανακοπής.
Το κλείσιμο της αξιολόγησης θα άρει βραχυπρόθεσμα τη μεγάλη αβεβαιότητα στην οικονομία από τις παρατεταμένες διαπραγματεύσεις, αλλά από την άλλη θα βάλει τέλος στο αφήγημα της κυβέρνησης ότι «διαπραγματεύεται σκληρά» και θα στιγματίσει ανεξίτηλα τον ΣΥΡΙΖΑ ότι ψήφισε επί της ουσίας ένα επιπλέον μνημόνιο που θα αφήσει οδυνηρό αποτύπωμα στα μεσαία και χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα, τα οποία υποτίθεται ότι επιχειρεί να υπερασπιστεί.
Δεδομένου ότι με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης η κυβέρνηση θα κληθεί και πάλι να κυβερνήσει έχοντας ως ορίζοντα τουλάχιστον τις αρχές του 2018 όταν και θα φανεί αν θα χρειάζεται νέο πρόγραμμα, το στοίχημα για την πολιτική επιβίωση της θα είναι να συσπειρωθεί κυριολεκτικά γύρω από το τρίτο μνημόνιο και να φέρει γρήγορα και πειστικά αποτελέσματα στην οικονομία. Μπορεί να το πετύχει; Η εμπειρία και οι προθέσεις ενός πολύ μεγάλου μέρους του ΣΥΡΙΖΑ που αναζητά ακόμη ερείσματα στο αντιμνημονιακό αφήγημα, δεν εγγυώνται το αποτέλεσμα.
(Φωτογραφία: SOOC)
Ενώ η αγωνία των πολιτών ενόψει της ψήφισης του πακέτου πρόσθετων μέτρων 4 δισ. ευρώ για το 2019 είναι η επόμενη μέρα της χώρας, ο Αλέξης Τσίπρας και το κόμμα του βρίσκονται ήδη με το βλέμμα στραμμένο στις επόμενες εκλογές.
Από τη στιγμή που τις τελευταίες εβδομάδες η δυναμική εκτροχιασμού της οικονομίας έγειρε την πλάστιγγα στην αναγκαιότητα ολοκλήρωσης της συμφωνίας αποκλειστικά με τις πλάτες της κυβέρνησης, προτεραιότητα για το Μαξίμου και τον ΣΥΡΙΖΑ κατέστη η πολιτική της διαχείριση. Αφενός ώστε να διασφαλιστεί ότι τα μέτρα θα περάσουν από τη Βουλή και η αξιολόγηση θα κλείσει πριν η κατάσταση στην οικονομία επιβαρυνθεί δραματικά απαιτώντας τη λήψη πρόσθετων μέτρων εντός του 2017, αφετέρου ώστε να περιοριστούν τα φαινόμενα επιτάχυνσης της πολιτικής φθοράς που αναμένεται να εκδηλωθούν μετά την ψήφισή τους.
Η εικόνα είναι πως η κυβέρνηση έχει ήδη δεχθεί τα πάντα σε ό,τι αφορά τις περικοπές των συντάξεων και τους πρόσθετους φόρους και δεν προβληματίζεται για διαρροές ψήφων στη Βουλή. Ρίχνει, όμως, όλο το βάρος στα εργασιακά, σε μια προσπάθεια να κρατήσει σε καταστολή τις εσωκομματικές αντιδράσεις που στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούνται σημαντικότερες καθώς έχουν ιδεολογική χροιά και μπορούν προκαλέσουν σοβαρά ρήγματα στη συνοχή του κόμματος δίνοντας αφορμές για διαφοροποιήσεις.
Παρότι η αξιολόγηση βρίσκεται ακόμη στον αέρα και τα σενάρια εγκατάλειψης της προσπάθειας στη μέση του δρόμου συντηρούνται ζωντανά από εκείνα τα στελέχη που θεωρούν τις πρόωρες εκλογές σωτήριες για τη δική τους πολιτική επιρροή και την εκλογική διάσωση του ΣΥΡΙΖΑ, οι υπάρχουσες ενδείξεις αυτή τη στιγμή ενισχύουν την εκτίμηση πως ο Αλέξης Τσίπρας το αργότερο μέσα στον Μάιο θα επιχειρήσει να συνθηκολογήσει πλήρως με τους δανειστές και να αποσπάσει την συλλογική στήριξη της συμφωνίας από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η μόνη σοβαρή επιφύλαξη επ’ αυτού έχει να κάνει με τις πιθανές ενδοκυβερνητικές επιλογές στο σενάριο να μην επιτευχθεί η προσδοκώμενη συμφωνία «δέσμευσης των δανειστών για το χρέος», και οι αποφάσεις να μεταφερθούν για την περίοδο μετά τις γερμανικές εκλογές. Οι «απειλές» ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να εφαρμόσει τα μέτρα το 2019 αν οι δανειστές δεν προχωρήσουν τότε σε ελάφρυνση του χρέους, θεωρούνται ανούσιες επικοινωνιακές πομφόλυγες για το εσωτερικό οι οποίες πιθανότατα γίνονται από τώρα με το βλέμμα στη συνεδρίαση των κομματικών οργάνων που θα κληθούν (;) να εγκρίνουν τη συμφωνία.
Πρωτοκλασάτα στελέχη του κόμματος από την άλλη έχουν βάσιμους λόγους να ανησυχούν πως η ολοκλήρωση της 2ης αξιολόγησης θα μπορούσε συνολικά να εξελιχθεί σε πολιτικό Βατερλό για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτός ο φόβος της πολιτικής απομόνωσης από τους ψηφοφόρους είναι που καθοδηγεί όλα τα βήματα της κυβέρνησης αυτή τη στιγμή, και η ανησυχία επιτείνεται όσο οι δημοσκοπήσεις που διεξάγονται σε νεκρό πολιτικό χρόνο, καταγράφουν όχι τόσο την ενδυνάμωση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, όσο την ραγδαία οπισθοχώρηση της κυβέρνησης που χάνει διαρκώς έδαφος πριν ακόμη ψηφιστούν οι περικοπές στις συντάξεις και οι νέες αυξήσεις φόρων.
Δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί πως ο ΣΥΡΙΖΑ φοβάται πλέον την κατάρρευση ως αποτέλεσμα αφενός της διάψευσης των προσδοκιών που έχει καλλιεργήσει, και αφετέρου της ενδεχόμενης αδυναμίας να αντιστρέψει τους όρους στην πραγματική οικονομία.
Η κατάρρευση αυτή δεν έχει ακόμη επισυμβεί. Δημοσκοπικά ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί ακόμη δυνάμεις που τον τοποθετούν στη δεύτερη θέση, ωστόσο η τάση υποχώρησης δεν παρουσιάζει ενδείξεις ανακοπής.
Το κλείσιμο της αξιολόγησης θα άρει βραχυπρόθεσμα τη μεγάλη αβεβαιότητα στην οικονομία από τις παρατεταμένες διαπραγματεύσεις, αλλά από την άλλη θα βάλει τέλος στο αφήγημα της κυβέρνησης ότι «διαπραγματεύεται σκληρά» και θα στιγματίσει ανεξίτηλα τον ΣΥΡΙΖΑ ότι ψήφισε επί της ουσίας ένα επιπλέον μνημόνιο που θα αφήσει οδυνηρό αποτύπωμα στα μεσαία και χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα, τα οποία υποτίθεται ότι επιχειρεί να υπερασπιστεί.
Δεδομένου ότι με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης η κυβέρνηση θα κληθεί και πάλι να κυβερνήσει έχοντας ως ορίζοντα τουλάχιστον τις αρχές του 2018 όταν και θα φανεί αν θα χρειάζεται νέο πρόγραμμα, το στοίχημα για την πολιτική επιβίωση της θα είναι να συσπειρωθεί κυριολεκτικά γύρω από το τρίτο μνημόνιο και να φέρει γρήγορα και πειστικά αποτελέσματα στην οικονομία. Μπορεί να το πετύχει; Η εμπειρία και οι προθέσεις ενός πολύ μεγάλου μέρους του ΣΥΡΙΖΑ που αναζητά ακόμη ερείσματα στο αντιμνημονιακό αφήγημα, δεν εγγυώνται το αποτέλεσμα.
(Φωτογραφία: SOOC)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.