18 Ιουνίου 1943. Η ίδρυση των Ευζωνικών Τμημάτων που μετά έγιναν Ταγμάτα
Στις 18 Ιουνίου του 1943 δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 180 Α', ο Νόμος 260/1943, «Περί συγκροτήσεως τεσσάρων ευζωνικών τμημάτων» , για τα οποία προβλεπόταν δύναμη 600 ανδρών και 50 αξιωματικών.
Η επάνδρωσή θα γινόταν με κλήτευση αποστράτων αξιωματικών .
Στα Ευζωνικά Τμήματα της Φρουράς του Άγνωστου Στρατιώτη προβλεπόταν η τοποθέτηση ενός Γερμανού αξιωματικού, ως Συνδέσμου.
Τα Ευζωνικά Τμήματα, ως αυτοτελείς μονάδες, συγκροτήθηκαν με πρόταση του Θεόδωρου Πάγκαλου, του Στυλιανού Γονατά, και του Αναστάσιου Ταβουλάρη, (την οποία υπέβαλαν στους Γερμανούς δια του προπολεμικού αντιπροσώπου της Ζήμενς, Ιωάννη Βουλπιώτη), με σκοπό την προστασία της ελληνικής επαρχίας από την τρομοκρατία που ασκούσε το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.
Η οργανωτική ιδέα ήταν να διευρυνθεί η Ευζωνική Φρουρά του Άγνωστου Στρατιώτη που ήταν το μόνο Ελληνικό Στρατιωτικό Σώμα που υφίστατο στην Κατοχή.
Η «φρουρά του Αγνώστου» αποτέλεσε το φυτώριο και για τα επόμενα τακτικά «ευζωνικά τμήματα», καθώς η βασική εκπαίδευση γινόταν εκεί και στη συνέχεια τα Τάγματα έφευγαν για την ύπαιθρο. Κυρίως την Στερεά Ελλάδα και την Πελοπόννησο.
Οι Πάγκαλος, Γονατάς, Ταβουλάρης Βουλπιώτης, έπεισαν τον Ιωάννη Ράλλη να αναλάβει πρωθυπουργός, και εκείνος έθεσε στους Γερμανούς και τους Ιταλούς ως όρο τη δημιουργία μιας ένοπλης δύναμης που σκοπό της θα είχε τη διατήρηση της έννομης τάξης και την καταπολέμηση των κομμουνιστών του ΕΛΑΣ.
Η Κυβέρνηση Ιωάννη Ράλλη ορκίστηκε στις 7 Απριλίου 1943 και την ίδια ημέρα ενέκρινε το νόμο για πρώτο Τάγμα Ασφαλείας, ή 1ο Τάγμα Ευζώνων, που συγκροτήθηκε τον Μάιο του 1943 με δύναμη 300 οπλιτών και 20 αξιωματικών και διοικητής του ανέλαβε ο Φωκίων Διαλέττης.
Η ανάπτυξη των Τμημάτων ήταν δυσχερείς λόγω και του δισταγμού Γερμανών και Ιταλών να δώσουν όπλα. Ωστόσο από τον Μάρτιο του 1942, με την έγκριση των Αρχών Κατοχής , οι Νομαρχίες άρχισαν να χορηγούν άδειες οπλοφορίας σε επιλεγμένα άτομα, τα οποία θα ενίσχυαν τους κατά τόπους Σταθμούς Χωροφυλακής. Αυτά τα άτομα ήσαν οι λεγόμενοι , «άνευ θητείας χωροφύλακες» που συγκρότησαν περίπου 19 τμήματα εθελοντών που με την πάροδο του χρόνου εντάχθηκαν στη δύναμη της Χωροφυλακής.
Τον Ιούνιο του 1943 ,μετά τη δημοσίευση του Νόμου 260, συγκροτήθηκε το 2ο Τάγμα, που μετακινήθηκε στην Πάτρα και απετέλεσε τον πυρήνα του 2ου Συντάγματος Ευζώνων και τα υπόλοιπα τρία νέα τάγματα μαζί με το 1ο συγκρότησαν το 1ο Σύνταγμα Ευζώνων Αθηνών, διοικητής του οποίου τοποθετήθηκε ο συνταγματάρχης Ιωάννης Πλυτζανόπουλος.
Στη συνέχεια δημιουργήθηκε η Ανωτάτη Διοίκηση Ευζωνικών Ταγμάτων του υπουργείου Εθνικής Αμύνης και στις 25 Νοεμβρίου Διοικητής της ΑΔΕΤ τοποθετήθηκε ο υποστράτηγος Βασίλειος Ντερτιλής.
Η επάνδρωσή θα γινόταν με κλήτευση αποστράτων αξιωματικών .
Στα Ευζωνικά Τμήματα της Φρουράς του Άγνωστου Στρατιώτη προβλεπόταν η τοποθέτηση ενός Γερμανού αξιωματικού, ως Συνδέσμου.
Τα Ευζωνικά Τμήματα, ως αυτοτελείς μονάδες, συγκροτήθηκαν με πρόταση του Θεόδωρου Πάγκαλου, του Στυλιανού Γονατά, και του Αναστάσιου Ταβουλάρη, (την οποία υπέβαλαν στους Γερμανούς δια του προπολεμικού αντιπροσώπου της Ζήμενς, Ιωάννη Βουλπιώτη), με σκοπό την προστασία της ελληνικής επαρχίας από την τρομοκρατία που ασκούσε το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.
Η οργανωτική ιδέα ήταν να διευρυνθεί η Ευζωνική Φρουρά του Άγνωστου Στρατιώτη που ήταν το μόνο Ελληνικό Στρατιωτικό Σώμα που υφίστατο στην Κατοχή.
Η «φρουρά του Αγνώστου» αποτέλεσε το φυτώριο και για τα επόμενα τακτικά «ευζωνικά τμήματα», καθώς η βασική εκπαίδευση γινόταν εκεί και στη συνέχεια τα Τάγματα έφευγαν για την ύπαιθρο. Κυρίως την Στερεά Ελλάδα και την Πελοπόννησο.
Οι Πάγκαλος, Γονατάς, Ταβουλάρης Βουλπιώτης, έπεισαν τον Ιωάννη Ράλλη να αναλάβει πρωθυπουργός, και εκείνος έθεσε στους Γερμανούς και τους Ιταλούς ως όρο τη δημιουργία μιας ένοπλης δύναμης που σκοπό της θα είχε τη διατήρηση της έννομης τάξης και την καταπολέμηση των κομμουνιστών του ΕΛΑΣ.
Η Κυβέρνηση Ιωάννη Ράλλη ορκίστηκε στις 7 Απριλίου 1943 και την ίδια ημέρα ενέκρινε το νόμο για πρώτο Τάγμα Ασφαλείας, ή 1ο Τάγμα Ευζώνων, που συγκροτήθηκε τον Μάιο του 1943 με δύναμη 300 οπλιτών και 20 αξιωματικών και διοικητής του ανέλαβε ο Φωκίων Διαλέττης.
Η ανάπτυξη των Τμημάτων ήταν δυσχερείς λόγω και του δισταγμού Γερμανών και Ιταλών να δώσουν όπλα. Ωστόσο από τον Μάρτιο του 1942, με την έγκριση των Αρχών Κατοχής , οι Νομαρχίες άρχισαν να χορηγούν άδειες οπλοφορίας σε επιλεγμένα άτομα, τα οποία θα ενίσχυαν τους κατά τόπους Σταθμούς Χωροφυλακής. Αυτά τα άτομα ήσαν οι λεγόμενοι , «άνευ θητείας χωροφύλακες» που συγκρότησαν περίπου 19 τμήματα εθελοντών που με την πάροδο του χρόνου εντάχθηκαν στη δύναμη της Χωροφυλακής.
Τον Ιούνιο του 1943 ,μετά τη δημοσίευση του Νόμου 260, συγκροτήθηκε το 2ο Τάγμα, που μετακινήθηκε στην Πάτρα και απετέλεσε τον πυρήνα του 2ου Συντάγματος Ευζώνων και τα υπόλοιπα τρία νέα τάγματα μαζί με το 1ο συγκρότησαν το 1ο Σύνταγμα Ευζώνων Αθηνών, διοικητής του οποίου τοποθετήθηκε ο συνταγματάρχης Ιωάννης Πλυτζανόπουλος.
Στη συνέχεια δημιουργήθηκε η Ανωτάτη Διοίκηση Ευζωνικών Ταγμάτων του υπουργείου Εθνικής Αμύνης και στις 25 Νοεμβρίου Διοικητής της ΑΔΕΤ τοποθετήθηκε ο υποστράτηγος Βασίλειος Ντερτιλής.
Οι προγραφές του ΚΚΕ έγιναν από τον Απρίλιο του 1944
Η Πελοποννησιακή Κομματική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ, πραγματοποιήθηκε στις
19 Απριλίου 1944, στην Στρέζοβα (Δάφνη) Καλαβρύτων και εκεί δόθηκε η κομματική γραμμή και τα καθήκοντα των οργανώσεων. Στην Στρέζοβα δόθηκε η γραμμή ότι «θα σφαχτούν οι αντιδραστικού μέχρι 7ης Γενεάς».
Οι αποφάσεις αυτές υιοθετήθηκαν στη 10η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, που έγινε τον Ιανουάριο του 1944. Αμέσως μετά συνεδρίασαν οι Αχτίδες.
Η Αχτιδική Επιτροπή Αργολιδο-Κορινθίας συνεδρίασε στα Κιόγκια Στυμφαλίας. Εκεί, επαναλήφθηκε η γραμμή για σφαγές μέχρι 7ης Γενεάς και ζητήθηκε από τα μέλη της Αχτίδας να συντάξουν και να παραδώσουν στο Κόμμα λίστες με ονόματα των αντιδραστικών τους οποίους έπρεπε να γνωρίζει το κόμμα και σε δεδομένη στιγμή «να ξεβρομίσει ο τόπος».
Η καθοδήγηση τόνισε στους αχτιδικούς ότι για τις δολοφονίες να φροντίζουν να εκτίθενται τα ΕΑΜικά μέλη και να προφυλάσσονται τα κομματικά μέλη. Αυτό διασταυρώνεται με την κατάθεση του εκτελεστή του Φενεού και απλού μέλους του Κόμματος Νικήτα Σαμαρτζή που κατεθεσε; «τας γενικάς κατευθύνσεις των συλλήψεων και εκτελέσεων είχε δώσει η Π.Ε.Ε.Α. ήτις έλεγε ότι πρέπει κάθε αντιδραστικός να εξοντώνεται και μάλιστα όλος ο συγγενικός κύκλος και μέχρις εβδόμης γενεάς».
Ο Σαμαρτζής, πιστός στο Κόμμα ακολουθούσε τη γραμμή της περιφρούρησης των Κομματικών και έριχνε την ευθύνη στην Π.Ε.Ε.Α.
Οι ιστορικοί της «Αριστεράς», 73 χρόνια μετά, ακόμα δεν μας έχουν αποκαλύψει τα «ντοκουμέντα» της Πελοποννησιακής Κομματικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ του 1944 και δεν ξέρουμε το μέλος του Πολιτικού Γραφείου που κατέβασε τη γραμμή για τις λίστες, και για σφαγή των «αντιδραστικών» μέχρι 7ης Γενεάς. Το ίδιο ισχύει και συνεδρίαση της Αχτίδικης Επιτροπής στα Κιόγκια Στυμφαλίας.
Ο γραμματέας της Αχτίδας ήταν ο σ. Θεόδωρος Ζέγγος που τα κομματικά μέλη τον γνώριζαν ως σ. Στάθη ή Τραντάφυλλο, ο οποίος έμενε στα Καλύβια στην οικία της Βενετσιάνας Καψιμαλάκου, και γύριζε συνεχώς σε ολόκληρη την περιφέρεια της Κορινθίας.*
Ποιοι πήραν μέρος, και ποιος ήταν η «καθοδήγηση» δεν μας λένε. Ισχύει ακόμα η «γραμμή», να «προφυλάσσονται τα κομματικά μέλη».
Η συνεδρίαση της Αχτίδας στην Στυμφαλία έληξε χωρίς να αποφασιστούν οι «σφαγές». Το σύνθημα για αυτές θα δινόταν από την καθοδήγηση.
Οι κομματικές αποφάσεις, ταυτίζονται με την κατάθεση του μέλους του κόμματος Νικήτα Σαμαρτζή , που ανέλαβε τις ευθύνες του, ομολόγησε, και εκτελέστηκε το 1948. Ο Σαματζής στην κατάθεση του ,
(βλ. http://deltio11.blogspot.gr/2017/06/blog-post_42.html), είπε :
«Διά να συλληφθή ένας οιοσδήποτε έπρεπε να αποφασίσει το Κομματικό Γραφείο εκάστου χωρίου. Οι αποτελούντες το Κομματικό Γραφείον συνεκέντρωναν τα στοιχεία και τα έδιδον εις τον γραμματέα της Αχτίδος. Εν περιπτώσει διαφωνίας ο γραμματεύς έδιδε την ψήφον»
Οι συστηματικές σφαγές , άρχισαν με βάση τις λίστες των Αχτιδικών, με τον μηχανισμό της ΟΠΛΑ που τον έλεγχαν ο Σιάντος και ο Ιωαννίδης.
Καταλαβαίνετε τώρα το πόσο χοντρά ψέματα έλεγε το Δεκέμβριο του 1945 στη 12η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ ο σ.Νίκος, που γύρισε αθώος από το Νταχάου, όταν είπε ότι οι «αγριότητες» και οι «υπερβασίες» έγιναν από μέλη του Κόμματος που, είτε ήταν προβοκάτορες, είτε δεν ήταν «άξια νάναι μέλη του Κόμματος».
Ο σ. Νίκος είπε ότι «το ΚΚΕ δεν έδωσε γραμμή για «αγριότητες» και «υπερβασίες» και ότι ,«το έψαξε και δεν υπήρχε ούτε μια περίπτωση, που νάχει δοθεί σαν γραμμή του ΚΚΕ να γίνουν αγριότητες».
Οι σφαγές της Καλαμάτας, του Μελιγαλά, των Γαργαλιάνων, τα Δεκεμβριανά ήσαν «αγριότητες» και «υπερβασίες» που έγιναν από μέλη του κόμματος, χωρίς κομματική εντολή και, όπως είπε το 1945 ο σ. Νίκος, «φυσικά οι πράξεις που κάναν τα μέλη του Κόμματος δημιουργούν ευθύνες και για το ίδιο» αλλά το ΚΚΕ, «απεκήρυξε και αποκηρύσσει», τις «αγριότητες» και τις «υπερβασίες», «οπότε δε δημιουργείται ζήτημα ηθικής τάξης για το ΚΚΕ».
Το ΚΚΕ από τον Ιανουάριο του 1944 αποφάσισε τις εκκαθαρίσεις και από τον Απρίλιο του 1944 συνέτασσε τις λίστες με τις προγραφές των «αντιδραστικών», και άρχισε τις εκτελέσεις. Αυτή είναι η απλή αλήθεια.
19 Απριλίου 1944, στην Στρέζοβα (Δάφνη) Καλαβρύτων και εκεί δόθηκε η κομματική γραμμή και τα καθήκοντα των οργανώσεων. Στην Στρέζοβα δόθηκε η γραμμή ότι «θα σφαχτούν οι αντιδραστικού μέχρι 7ης Γενεάς».
Οι αποφάσεις αυτές υιοθετήθηκαν στη 10η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, που έγινε τον Ιανουάριο του 1944. Αμέσως μετά συνεδρίασαν οι Αχτίδες.
Η Αχτιδική Επιτροπή Αργολιδο-Κορινθίας συνεδρίασε στα Κιόγκια Στυμφαλίας. Εκεί, επαναλήφθηκε η γραμμή για σφαγές μέχρι 7ης Γενεάς και ζητήθηκε από τα μέλη της Αχτίδας να συντάξουν και να παραδώσουν στο Κόμμα λίστες με ονόματα των αντιδραστικών τους οποίους έπρεπε να γνωρίζει το κόμμα και σε δεδομένη στιγμή «να ξεβρομίσει ο τόπος».
Η καθοδήγηση τόνισε στους αχτιδικούς ότι για τις δολοφονίες να φροντίζουν να εκτίθενται τα ΕΑΜικά μέλη και να προφυλάσσονται τα κομματικά μέλη. Αυτό διασταυρώνεται με την κατάθεση του εκτελεστή του Φενεού και απλού μέλους του Κόμματος Νικήτα Σαμαρτζή που κατεθεσε; «τας γενικάς κατευθύνσεις των συλλήψεων και εκτελέσεων είχε δώσει η Π.Ε.Ε.Α. ήτις έλεγε ότι πρέπει κάθε αντιδραστικός να εξοντώνεται και μάλιστα όλος ο συγγενικός κύκλος και μέχρις εβδόμης γενεάς».
Ο Σαμαρτζής, πιστός στο Κόμμα ακολουθούσε τη γραμμή της περιφρούρησης των Κομματικών και έριχνε την ευθύνη στην Π.Ε.Ε.Α.
Οι ιστορικοί της «Αριστεράς», 73 χρόνια μετά, ακόμα δεν μας έχουν αποκαλύψει τα «ντοκουμέντα» της Πελοποννησιακής Κομματικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ του 1944 και δεν ξέρουμε το μέλος του Πολιτικού Γραφείου που κατέβασε τη γραμμή για τις λίστες, και για σφαγή των «αντιδραστικών» μέχρι 7ης Γενεάς. Το ίδιο ισχύει και συνεδρίαση της Αχτίδικης Επιτροπής στα Κιόγκια Στυμφαλίας.
Ο γραμματέας της Αχτίδας ήταν ο σ. Θεόδωρος Ζέγγος που τα κομματικά μέλη τον γνώριζαν ως σ. Στάθη ή Τραντάφυλλο, ο οποίος έμενε στα Καλύβια στην οικία της Βενετσιάνας Καψιμαλάκου, και γύριζε συνεχώς σε ολόκληρη την περιφέρεια της Κορινθίας.*
Ποιοι πήραν μέρος, και ποιος ήταν η «καθοδήγηση» δεν μας λένε. Ισχύει ακόμα η «γραμμή», να «προφυλάσσονται τα κομματικά μέλη».
Η συνεδρίαση της Αχτίδας στην Στυμφαλία έληξε χωρίς να αποφασιστούν οι «σφαγές». Το σύνθημα για αυτές θα δινόταν από την καθοδήγηση.
Οι κομματικές αποφάσεις, ταυτίζονται με την κατάθεση του μέλους του κόμματος Νικήτα Σαμαρτζή , που ανέλαβε τις ευθύνες του, ομολόγησε, και εκτελέστηκε το 1948. Ο Σαματζής στην κατάθεση του ,
(βλ. http://deltio11.blogspot.gr/2017/06/blog-post_42.html), είπε :
«Διά να συλληφθή ένας οιοσδήποτε έπρεπε να αποφασίσει το Κομματικό Γραφείο εκάστου χωρίου. Οι αποτελούντες το Κομματικό Γραφείον συνεκέντρωναν τα στοιχεία και τα έδιδον εις τον γραμματέα της Αχτίδος. Εν περιπτώσει διαφωνίας ο γραμματεύς έδιδε την ψήφον»
Οι συστηματικές σφαγές , άρχισαν με βάση τις λίστες των Αχτιδικών, με τον μηχανισμό της ΟΠΛΑ που τον έλεγχαν ο Σιάντος και ο Ιωαννίδης.
Καταλαβαίνετε τώρα το πόσο χοντρά ψέματα έλεγε το Δεκέμβριο του 1945 στη 12η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ ο σ.Νίκος, που γύρισε αθώος από το Νταχάου, όταν είπε ότι οι «αγριότητες» και οι «υπερβασίες» έγιναν από μέλη του Κόμματος που, είτε ήταν προβοκάτορες, είτε δεν ήταν «άξια νάναι μέλη του Κόμματος».
Ο σ. Νίκος είπε ότι «το ΚΚΕ δεν έδωσε γραμμή για «αγριότητες» και «υπερβασίες» και ότι ,«το έψαξε και δεν υπήρχε ούτε μια περίπτωση, που νάχει δοθεί σαν γραμμή του ΚΚΕ να γίνουν αγριότητες».
Οι σφαγές της Καλαμάτας, του Μελιγαλά, των Γαργαλιάνων, τα Δεκεμβριανά ήσαν «αγριότητες» και «υπερβασίες» που έγιναν από μέλη του κόμματος, χωρίς κομματική εντολή και, όπως είπε το 1945 ο σ. Νίκος, «φυσικά οι πράξεις που κάναν τα μέλη του Κόμματος δημιουργούν ευθύνες και για το ίδιο» αλλά το ΚΚΕ, «απεκήρυξε και αποκηρύσσει», τις «αγριότητες» και τις «υπερβασίες», «οπότε δε δημιουργείται ζήτημα ηθικής τάξης για το ΚΚΕ».
Το ΚΚΕ από τον Ιανουάριο του 1944 αποφάσισε τις εκκαθαρίσεις και από τον Απρίλιο του 1944 συνέτασσε τις λίστες με τις προγραφές των «αντιδραστικών», και άρχισε τις εκτελέσεις. Αυτή είναι η απλή αλήθεια.
*Ο σ. Τριαντάφυλλος ή Στάθης, διαγράφηκε από το Κόμμα για «εγκληματική διαστρέβλωση της κομματικής γραμμής». Η διαγραφή του δημοσιεύτηκε στο φύλλο της εφημερίδας του ΚΚΕ «Λεύτερος Μωριάς» στις 14/10/1944 , όπου αναφερόταν: "Η ΚΕΠΠ (Κομματική Επιτροπή Περιοχής Πελοποννήσου) αποφάσισε να διαγράψει από το Κόμμα τον Τριαντάφυλλο ή Στάθη για εγκληματική διαστρέβλωση της κομματικής γραμμής… Χρησιμοποίησε εναντίον πολιτών μέθοδες που δεν έχουν καμία σχέση με την κομματική ηθική και συμπεριφορά και προξένησε ζημιά στο κόμμα".
Ο σ. Ζέγγος στο απολογητικό του γράμμα προς τον Π.Γ. της ΚΕ του ΚΚΕ πριν τη διαγραφή του ανέφερε:
«Στα τέλη του Απρίλη είχε συνέλθει Πελοποννησιακή Κομματική συνδιάσκεψη. Σε συνεργασία που είχε προηγηθεί με το Γραμματέα του γραφείου της ΚΕ διαπιστώθηκε ότι στο διάστημα από τη 10η ολομέλεια μέχρι τη συνδιάσκεψη είχαν χαλαρωθεί τα μέτρα στο χτύπημα της αντίδρασης και κατά συνέπεια μέσα στη συνδιάσκεψη πρέπει να τονιστεί ότι πρέπει να πάρουμε πιο αποφασιστικότερα μέτρα κατά της αντίδρασης. Στη σύσκεψη τότε αποφασίστηκε πως πρέπει να κάνουμε έντεχνα εξαφανίσεις προδοτών και αντιδραστικών, να μην παρατηρούνται σκοτωμοί και μένουν τα πτώματα άταφα, όπως έγινε σ΄ ορισμένα μέρη, πράγμα που το εκμεταλλεύτηκε η αντίδραση. Συζητήθηκε το αμείλιχτο χτύπημα ταγματασφαλητών και αυτών που κάνουν δηλώσεις υποταγής. Στη συνδ/ψη αυτή είχαν πάρει μέρος 8 αντιπρόσωποι από το νομό Αργολιδοκορινθίας. Μ΄ αυτό το πνεύμα έφυγαν όλοι οι αντιπρόσωποι του νομού. Φεύγοντας για τις περιφέρειες και πριν χωρίσουν στις περιφέρειές τους οι αντιπρόσωποι, τους συνέστησα εφαρμόζοντας τις αποφάσεις της συνδιάσκεψης ότι θα πρέπει για να προσέχουμε να μην παρατηρηθεί κανένα στραπάτσο σαν τα προηγούμενα. Αχτύπητη αντίδραση ήταν στο Ναύπλιο-Άργος-Κρανίδι μέσα στην Κόρινθο-Νεμέα και στα κατεχόμενα μέρη κοντά στην Κόρινθο. Μετά τη συνδιάσκεψη, επακολουθούν εγκύκλιοι της ΚΕΠΠ που μιλούσαν για συγκρότηση της ΟΠΛΑ, ίδρυση ανακριτικών γραφείων και να γίνονται μυστικές συλλήψεις, ανακρίσεις και εξαφανίσεις προδοτών και αντιδραστικών. Στο μήνα Μάη πήρα από την ΚΕΠΠ 4 γράμματα τα οποία έγραφον «Τώρα που είναι ευκαιρία πρέπει να ξεπατώσουμε την αντίδραση, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είμαστε επαναστάτες. Λεπίδι-Λεπίδι στην αντίδραση. Μ΄ αυτό το πνεύμα γράφτηκε και κύριο άρθρο στο Μωριά. «λεπίδι λεπίδι στην αντίδραση». Τα γράμματα της ΚΕΠΠ τα έστειλα στις περιφερειακές επιτροπές και στο Σύνταγμα. Σε δικό μου διαβιβαστικό σημείωμα έγραφα να προσέχουν ΄ώστε τα χτυπήματα να γίνονται στις κεφαλές της αντίδρασης. Οι περιφερειακές επιτροπές έδωσαν τις ίδιες οδηγίες πάρα κάτω. Την περίοδο αυτή έγιναν ωρισμένες εκτελέσεις σε γερμανοκρατούμενες περιοχές. Σφάλματα. ‘Ηταν επιβεβλημένο ωρισμένοι να περάσουν από τα στρατοδικεία. Στρατοδικείο όμως στο σύνταγμα είχε πάψει να λειτουργεί. Τέτοιο ήταν μόνο στη Ταξιαρχία και Μεραρχία. Τα στελέχη μας όμως είχαν χάσει την εμπιστοσύνη στα ανώτερα κλιμάκια γιατί πολλοί που στέλνονταν να δικαστούν αφίνονταν ελεύθεροι. Γυρίζοντας όμως στα αστικά κέντρα πρόδωσαν τους οργανωμένους και σμπαράλιαζαν τις οργανώσεις. Τέτοιες περιπτώσεις ξέρει πολλές ο αντιπρόσωπος της Πελοποννησιακής επιτροπής ΕΑΜ Νικήτας. Λέκκας. Κακή επίσης εντύπωση επροξένησε το παρά κάτω γεγονός. Ένας καταδικασθείς από το Σύνταγμα σε θάνατο, στάλθηκε στη Μεραρχία για να ζητηθεί η έγκριση για την εκτέλεση. Αντί όμως να εκτελεσθεί τοποθετήθηκε σαν διαχειριστής στη Μεραρχία και μάλιστα παίρνει μέρος και δικάζει σε στρατοδικείο σαν στρατοδίκης. Έτυχε δε να παρακολουθήσω ο ίδιος μια δίκη και τον είδα να είναι στρατοδίκης. Πρέπει όμως να ομολογήσουμε και να επιμείνουμε στη συγκρότηση στρατοδικείων στο νομό και να σταματήσουν να αφίνονται ελεύθεροι οι ένοχοι. Έτσι είχαν τα πράγματα μέχρι της 23 Ιουνίου ότε έγινε σύσκεψη των οργανωτών της ΚΕΠΠ. Μετά από τη σύσκεψη έδωσα την παρά κάτω γραμμή. Κάθε σύλληψη πρέπει να γίνεται ύστερα από έκθεση της λαϊκής ασφάλειας, να γίνονται προσεκτικές ανακρίσεις, να παίρνονται κατάθέσεις και στις συγκεντρώσεις των χωριών να ζητείται έγκριση. Επειδή όμως έβλεπα ότι χρειάζεται οπωσδήποτε και απόφαση στρατοδικείου, πήγα στη Ταξ/ρχία και ζήτησα να μας στείλουν κλιμάκιο στρατοδικείου στο νομό για να δικάζουμε ευχερέστερα. Η Ταξ/ρχία έμεινε σύμφωνη να σταλούν τα πρόσωπα των στρατοδικών και να εγκριθούν. Τα πρόσωπα θα υποδεικνύοντο από το Σύνταγμα». Περνώντας έκτακτα από την έδρα της ΚΕΠΠ παρακάλεσα το δεύτερο γραμματέα να εγκριθεί η πρότασή μας αυτή σχετικά με τη συγκρότηση στρατοδικείου στο σύνταγμα και να δοθεί η σχετική εντολή. Δεν εγκρίθηκε η προτασή μας αυτή και ο δεύτερος γραμματέας επέμενε να στέλνονται στην Ταξ/ρχία. Γύρισα στο νομό και έδωσα την παρακάτω γραμμή. “Προς τις περιφερειακές επιτροπές. Ουδεμία εξαφάνιση θα γίνεται προδοτών και αντιδραστικών. Κάθε σύλληψη θα γίνεται με έκθεση της λαϊκής ασφάλειας. Καμμία ανάμιξη δεν πρέπει το κόμμα στις συλλήψεις. Να συσταθούν καλά ανακριτικά γραφεία στον Εφεδρικό ΕΛΑΣ. Να παίρνονται καταθέσεις, να ετοιμάζονται δικογραφίες και οι κρατούμενοι να στέλνονται να δικάζονται στην Ταξ/ρχία “. Υπ΄ αυτό το πνεύμα γράφτηκε η εγκύκλιος και στάλθηκε αμέσως στις περιφερειακές Επιτροπές (Τέλη Ιουλίου)".
Ο σ. Ζέγγος στο απολογητικό του γράμμα προς τον Π.Γ. της ΚΕ του ΚΚΕ πριν τη διαγραφή του ανέφερε:
«Στα τέλη του Απρίλη είχε συνέλθει Πελοποννησιακή Κομματική συνδιάσκεψη. Σε συνεργασία που είχε προηγηθεί με το Γραμματέα του γραφείου της ΚΕ διαπιστώθηκε ότι στο διάστημα από τη 10η ολομέλεια μέχρι τη συνδιάσκεψη είχαν χαλαρωθεί τα μέτρα στο χτύπημα της αντίδρασης και κατά συνέπεια μέσα στη συνδιάσκεψη πρέπει να τονιστεί ότι πρέπει να πάρουμε πιο αποφασιστικότερα μέτρα κατά της αντίδρασης. Στη σύσκεψη τότε αποφασίστηκε πως πρέπει να κάνουμε έντεχνα εξαφανίσεις προδοτών και αντιδραστικών, να μην παρατηρούνται σκοτωμοί και μένουν τα πτώματα άταφα, όπως έγινε σ΄ ορισμένα μέρη, πράγμα που το εκμεταλλεύτηκε η αντίδραση. Συζητήθηκε το αμείλιχτο χτύπημα ταγματασφαλητών και αυτών που κάνουν δηλώσεις υποταγής. Στη συνδ/ψη αυτή είχαν πάρει μέρος 8 αντιπρόσωποι από το νομό Αργολιδοκορινθίας. Μ΄ αυτό το πνεύμα έφυγαν όλοι οι αντιπρόσωποι του νομού. Φεύγοντας για τις περιφέρειες και πριν χωρίσουν στις περιφέρειές τους οι αντιπρόσωποι, τους συνέστησα εφαρμόζοντας τις αποφάσεις της συνδιάσκεψης ότι θα πρέπει για να προσέχουμε να μην παρατηρηθεί κανένα στραπάτσο σαν τα προηγούμενα. Αχτύπητη αντίδραση ήταν στο Ναύπλιο-Άργος-Κρανίδι μέσα στην Κόρινθο-Νεμέα και στα κατεχόμενα μέρη κοντά στην Κόρινθο. Μετά τη συνδιάσκεψη, επακολουθούν εγκύκλιοι της ΚΕΠΠ που μιλούσαν για συγκρότηση της ΟΠΛΑ, ίδρυση ανακριτικών γραφείων και να γίνονται μυστικές συλλήψεις, ανακρίσεις και εξαφανίσεις προδοτών και αντιδραστικών. Στο μήνα Μάη πήρα από την ΚΕΠΠ 4 γράμματα τα οποία έγραφον «Τώρα που είναι ευκαιρία πρέπει να ξεπατώσουμε την αντίδραση, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είμαστε επαναστάτες. Λεπίδι-Λεπίδι στην αντίδραση. Μ΄ αυτό το πνεύμα γράφτηκε και κύριο άρθρο στο Μωριά. «λεπίδι λεπίδι στην αντίδραση». Τα γράμματα της ΚΕΠΠ τα έστειλα στις περιφερειακές επιτροπές και στο Σύνταγμα. Σε δικό μου διαβιβαστικό σημείωμα έγραφα να προσέχουν ΄ώστε τα χτυπήματα να γίνονται στις κεφαλές της αντίδρασης. Οι περιφερειακές επιτροπές έδωσαν τις ίδιες οδηγίες πάρα κάτω. Την περίοδο αυτή έγιναν ωρισμένες εκτελέσεις σε γερμανοκρατούμενες περιοχές. Σφάλματα. ‘Ηταν επιβεβλημένο ωρισμένοι να περάσουν από τα στρατοδικεία. Στρατοδικείο όμως στο σύνταγμα είχε πάψει να λειτουργεί. Τέτοιο ήταν μόνο στη Ταξιαρχία και Μεραρχία. Τα στελέχη μας όμως είχαν χάσει την εμπιστοσύνη στα ανώτερα κλιμάκια γιατί πολλοί που στέλνονταν να δικαστούν αφίνονταν ελεύθεροι. Γυρίζοντας όμως στα αστικά κέντρα πρόδωσαν τους οργανωμένους και σμπαράλιαζαν τις οργανώσεις. Τέτοιες περιπτώσεις ξέρει πολλές ο αντιπρόσωπος της Πελοποννησιακής επιτροπής ΕΑΜ Νικήτας. Λέκκας. Κακή επίσης εντύπωση επροξένησε το παρά κάτω γεγονός. Ένας καταδικασθείς από το Σύνταγμα σε θάνατο, στάλθηκε στη Μεραρχία για να ζητηθεί η έγκριση για την εκτέλεση. Αντί όμως να εκτελεσθεί τοποθετήθηκε σαν διαχειριστής στη Μεραρχία και μάλιστα παίρνει μέρος και δικάζει σε στρατοδικείο σαν στρατοδίκης. Έτυχε δε να παρακολουθήσω ο ίδιος μια δίκη και τον είδα να είναι στρατοδίκης. Πρέπει όμως να ομολογήσουμε και να επιμείνουμε στη συγκρότηση στρατοδικείων στο νομό και να σταματήσουν να αφίνονται ελεύθεροι οι ένοχοι. Έτσι είχαν τα πράγματα μέχρι της 23 Ιουνίου ότε έγινε σύσκεψη των οργανωτών της ΚΕΠΠ. Μετά από τη σύσκεψη έδωσα την παρά κάτω γραμμή. Κάθε σύλληψη πρέπει να γίνεται ύστερα από έκθεση της λαϊκής ασφάλειας, να γίνονται προσεκτικές ανακρίσεις, να παίρνονται κατάθέσεις και στις συγκεντρώσεις των χωριών να ζητείται έγκριση. Επειδή όμως έβλεπα ότι χρειάζεται οπωσδήποτε και απόφαση στρατοδικείου, πήγα στη Ταξ/ρχία και ζήτησα να μας στείλουν κλιμάκιο στρατοδικείου στο νομό για να δικάζουμε ευχερέστερα. Η Ταξ/ρχία έμεινε σύμφωνη να σταλούν τα πρόσωπα των στρατοδικών και να εγκριθούν. Τα πρόσωπα θα υποδεικνύοντο από το Σύνταγμα». Περνώντας έκτακτα από την έδρα της ΚΕΠΠ παρακάλεσα το δεύτερο γραμματέα να εγκριθεί η πρότασή μας αυτή σχετικά με τη συγκρότηση στρατοδικείου στο σύνταγμα και να δοθεί η σχετική εντολή. Δεν εγκρίθηκε η προτασή μας αυτή και ο δεύτερος γραμματέας επέμενε να στέλνονται στην Ταξ/ρχία. Γύρισα στο νομό και έδωσα την παρακάτω γραμμή. “Προς τις περιφερειακές επιτροπές. Ουδεμία εξαφάνιση θα γίνεται προδοτών και αντιδραστικών. Κάθε σύλληψη θα γίνεται με έκθεση της λαϊκής ασφάλειας. Καμμία ανάμιξη δεν πρέπει το κόμμα στις συλλήψεις. Να συσταθούν καλά ανακριτικά γραφεία στον Εφεδρικό ΕΛΑΣ. Να παίρνονται καταθέσεις, να ετοιμάζονται δικογραφίες και οι κρατούμενοι να στέλνονται να δικάζονται στην Ταξ/ρχία “. Υπ΄ αυτό το πνεύμα γράφτηκε η εγκύκλιος και στάλθηκε αμέσως στις περιφερειακές Επιτροπές (Τέλη Ιουλίου)".
17/6/17
Όταν οι Εβραίοι γίνονται….. Γερμανοί βρικόλακες.
Ο Ευγένιος Βάιντμαν, ήταν Εβραίος και γεννήθηκε το 1908 στην εβραικρατούμενη Φραγκφούρτη, αλλά παραστράτησε.
Το 1927 μπήκε στη φυλακή Saarbrücken για ληστεία. Εκεί έμεινε 5 χρόνια.
Στη «Μπουζού» γνώρισε δύο άλλους εβραίους κακοποιούς τον Roger Million και τον Jean Blank με τους οποίους όταν αποφυλακίστηκαν δημιούργησαν την εταιρεία των δολοφόνων. Στη φυλακή γνώρισαν και έναν άλλο Εβραίο τον Fritz Frommer που τον δολοφόνησαν στις 22 Νοεμβρίου 1938 στο Παρίσι.
Οι κατατρεγμένοι Εβραίοι, λόγω της Χιτλερικής απειλής πέρασαν στην δημοκρατική Γαλλία και άρχισαν να απαγάγουν πλούσιους τουρίστες που επισκέπτονταν τη Γαλλία για να κλέψουν τα χρήματά τους.
Τον Ιούλιο του 1937, ο Βάιντμαν γνώρισε την 22χρονη Εβραία από τη Νεα Υόρκη Jean De Koven, που επισκεπτόταν τη θεία της Ida Sackheim στο Παρίσι, και της συστηθηκε σαν Ζιγκφριντ. Τον επισκέφτηκε στη Βίλλα του, «σε μια μαγευτική τοποθεσία κοντά σε ένα διάσημο αρχοντικό που ο Ναπολέων έδωσε στη Τζοζεφίν». Κατά τη συνάντησή τους ο Βάιντμαν τη στραγγάλισε και την έθαψαν στον κήπο της βίλας. Μαζί της είχε 300 φράγκα σε μετρητά και 430 δολάρια σε ταξιδιωτικές επιταγές, που τις εισέπραξε η ερωμένη του Million.
Μετά στην θεια της Sackheim έλαβε μια επιστολή και της ζητούσαν 500 δολάρια για να επιστρέψουν την ανηψιά της.
Την 1η Σεπτεμβρίου 1937 , ο Βάιντμαν προσέλαβε έναν οδηγό για να τον μεταφέρει στη Γαλλική Ριβιέρα, και τον πυροβόλησε στον αυχένα κλέβοντας το αυτοκίνητο και 2500 φράγκα.
Η επόμενη δολοφονία έγινε στις 3 Σεπτεμβρίου.
Ο Βάιντμαν σκότωσε στο δάσος του Φοντενεμπλό μια ιδιωτική νοσοκόμα, και πάλι με μια σφαίρα στο σβέρκο . Της πήραν 1400 φράγκα και διαμαντένιο δαχτυλίδι της.
Στις 16 Οκτωβρίου, ο Million. και ο Βάιντμαν διοργάνωσαν μια συνάντηση με ένα εβραίο θεατρικό παραγωγών Roger LeBlond, για να «επενδύσουν» σε μία από τις παραστάσεις του. Ο Βάιντμαν τον πυροβόλησε στο πίσω μέρος του κεφαλιού και πήρε το πορτοφόλι που με 5.000 φράγκα.
Στις 22 Νοεμβρίου, ο Βάιντμαν δολοφόνησε και λήστεψε τον Fritz Frommer, που είχε συναντήσει στη φυλακή. Ο Frommer, που ήταν Εβραίος, είχε συλληφθεί για τις αντι-ναζιστικές του απόψεις. Το θύμα πυροβολήθηκε στον αυχένα και θαύτηκε στο κτημα στο Σεν Κλού όπου ηταν και η De Koven .
Πέντε ημέρες αργότερα ο Βάιντμαν δολοφόνησε τον Εβραίο κτηματομεσίτη, Raymond Lesobre. Από αυτόν πήραν Πέντε χιλιάδες φράγκα.
Σε πέντε μήνες σκότωσαν 6 ανθρώπους όπως ομολόγησαν. Οι δυο εβραίοι συνεργοί του Βάιντμαν την έβγαλαν καθαρή με ποινές φυλάκισης. Ο Βάιντμαν εκτελέστηκε στην Γκιλοτίνα.
Κανείς όμως δεν λέει ότι δολοφόνος ήταν Εβραίος.
Οι «Ρουφ» της μηχανής του Χρόνου τον βάφτισαν «Γερμανό βρυκόλακα» «Γιουτζίν Γουάιντμαν». Αν και στο αφιέρωμα για τον Κρίστοφερ Λί που ήταν αυτόπτης μάρτυς του αποκεφαλισμού , τον γράφουν ως «Βάιντμαν».
Τώρα μη με ρωτήσετε γιατί πρέπει ο Εβραίος Βρικόλακας να είναι «Γερμανός βρυκόλακας» και όχι Εβραίος ;
-Διότι οι Εβραίοι είναι «καλοί άνθρωποι» και «θύματα» και με κάτι «Βάιντμαν» σήριαλ δολοφόνους θα έκοβε η σούπα του Ολοκαυτώματος. Ενώ οι Γερμανοί ως «Ούννοι» είναι γνωστοί εγκληματίες.
Ο Εβραίος Βρικόλακας του 1937, μοιάζει όπως μπορείτε να αντιληφτείτε μόνοι σας Με τον επίσης Εβραίο Βρικόλακας, της Γερμανίας , τον Γενς Βάιντμαν της Bundesbank. Η ομοιότητα είναι συγκλονιστική. προσέξτε ιδίως την μύτη.
Ο Ευγένιος και ο Γενς είναι συγγενείς. Το λέει το DNA.
Aλλά αυτό το βλέπω μόνο εγώ. Και Εσείς.
Ο «Γερμανός βρυκόλακας» Weidmann ή «Γιουτζίν Γουάιντμαν», με τον «Γερμανό βρυκόλακα» , Jens Weidmann μοιάζουν σαν δυο εβραϊκές σταγόνες νερό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.