Πότε θα μιλήσει ο Καραμανλής;

 

Τετάρτη 10 Ιανουαρίου 2018, 00:02 - Τελευταία ενημέρωση: 01:41

Κοινή χρήση15

-A +A

Του Γιάννη Σιδέρη
Συνήθως και η απόσυρση, δια της σιωπής, ενός δημοσίου προσώπου δημιουργεί την αχλή του μύθου του, ενώ η καθημερινή του παρουσία, η υπεράσπιση εαυτού, επιφέρει την τριβή και την απομύθευση.
Ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, όχι μοναδικός αλλά καίριος παράγων της χρεοκοπίας της χώρας (κατά τη συχνή και σχεδόν μοναχική, αναφορά του γράφοντος), απεποιήθη των ευθυνών της κυβερνητικής θητείας δια της… εναρέτου σιωπής. Μια σιωπή, η ηρεμία της οποίας δεν διεταράχθη κατά την 7χρονη τρικυμιώδη πορεία τη χώρας, από ποικίλους λόγους, κυριότεροι των οποίων:
Ο προστατευτικός κλοιός που ορθώθηκε από το σύνολο σχεδόν της ΝΔ, καθώς η  συντριπτική της πλειοψηφία ομνύει στον «Καραμανλισμό». Τι εστί Καραμανλισμός αφορά τους Νεοδημοκράτες αλλά και τους κοινωνιολόγους, περισσότερο από τους πολιτικούς επιστήμονες. Έχει σημείο αναφοράς και συσπείρωσης σε ένα πολιτικό πρόσωπο που ήταν δραστήριο, δυναμικό, άφησε πίσω του κυβερνητικό έργο (δημόσια έργα, έντονη αστικοποίηση, έως υδροκεφαλισμός τη πρωτεύουσας, κάποια εκβιομηχάνιση, και κυρίως ένταξη στην ΕΟΚ), αλλά δεν διεύρυνε τους ιδεολογικούς ορίζοντες του κόμματός του, δεν ενέπνευσε νέες ιδέες, δεν άνοιξε δρόμους σε νέες πολιτικές θεωρίες, δεν άφησε παρακαταθήκη συγγραφικού επιστημονικού και ιδεολογικού έργου. Ο «Ριζοσπαστικός Φιλελευθερισμός» ως ιδεολογικό στίγμα, μάλλον δεν έγινε κατανοητός από  το κόμμα του, αφού δεν επεξηγήθηκε και δεν τεκμηριώθηκε. Εξ αυτού και ένας επίγονός του στην αρχηγία, ο Μιλτιάδης Έβερτ, σε μια προσπάθεια να επεξηγήσει τον όρο, είχε δηλώσει κάποτε είμαστε φιλελεύθεροι αλλά βάλαμε και τον «ριζοσπαστισμό» που «είναι της μόδας» (μεταχουντική ριζοσπαστικότης).
Σαφώς δεν κρίνουμε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή σε πέντε αράδες μιας επιφυλλίδας. Στο μη κατανοητό για εμάς «Καραμανλισμό» αναφερόμαστε, που λειτουργεί σαν φετίχ στο κόμμα του (πολύ περισσότερο από ό,τι ο «Παπανδρεϊσμός» στο ΠΑΣΟΚ) και του οποίου οι προστατευτικές φτερούγες σκέπασαν τον επίγονο Κώστα Καραμανλή και την κυβερνητική του θητεία.
Ένα άλλο πέπλο προστασίας άπλωσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος - «αριστερός» μην ξεχνιόμαστε - επιδόθηκε σε μια γενικόλογη καταγγελιολογία περί των «δύο κομμάτων που κατέστρεψαν τη χώρα», αλλά κράτησε διακριτικότατες αποστάσεις από την κυβερνητική περίοδο Καραμανλή του νεοτέρου, δίνοντας την αφορμή να αναπτυχθεί αιτιολογημένη υποψία περί υπόγειων διαδρομών με την Καραμανλική πτέρυγα (άλλωστε τόσα στελέχη της αξιοποίησε δεόντως). Ήθελε να κάνει εξεταστική για τον Παπανδρέου που μας έβαλε τα μνημόνια, αλλά απέρριψε αιδημόνως την πρόταση Γεννηματά, η εξεταστική να αρχίσει από το 2.000 ώστε να περιλάβει και την εποχή του πασοκικού εκσυγχρονισμού, αλλά και την περίοδο Καραμανλή. Γιατί άραγε; (ρητορική η ερώτηση).
Τρίτος παράγων ήταν ο δημοσιογραφικός κόσμος. Κατά την είσοδο στο μνημόνιο κατέρρευσαν οι εφημερίδες, το κατεξοχήν πεδίο μάχιμης δημοσιογραφικής έρευνας (στο ελληνικό μέτρο πάντα), και η ενημέρωση του λαού αφέθηκε ολοσχερώς στην προχειρότητα και τον άσφαιρο εντυπωσιασμό της τηλοψίας, και κυρίως των «ενημερωτικών» εκπομπών.  Π.χ. πρωινή ενημερωτική εκπομπή εμφανίστηκε με «ζωνάρι», «φέρτε πίσω τα κλεμμένα», ψεκάζοντας έτσι τον τηλεθεατή με τη δική της αήθη «αλήθεια» περί των αιτιών της χρεοκοπίας. Αξιοποιούσε έτσι την αγανάκτηση και την απελπισία των πληττόμενων από τα μνημόνια, μετατρέποντάς την σε εύκολη τηλεθέαση. Γιατί να κουραστεί και να ερευνήσει το «πότε», «πώς» και «γιατί»,  το καράβι άλλαξε ρότα και στούκαρε στα βράχια;

Ενδεχομένως να υπήρχαν και συμφέροντα των επιχειρηματιών των ΜΜΕ, αλλά επιχειρηματίες που πήγαν κόντρα στο «όχι» του δημοψηφίσματος, δεν θα είχαν σοβαρή αντίρρηση για έρευνα. Απλώς έχει κόστος, απαιτεί εργατοώρες, ενασχόληση προσωπικού –το προσωπικό δεν εξέλειπεν - αλλά η τηλεόραση είναι πρωτίστως θέαμα, και τέτοιες έρευνες, με αριθμούς και στοιχεία, δεν ενσωματώνονται στο DNA της. Δεν φέρνουν και μεγάλη τηλεθέαση. Πιο εύκολο ήταν να καλείς στα παραθύρια φωνακλάδες βουλευτές, κατά συνήθεια τους πιο κραυγαλέους ή γραφικούς, να γράφεις νούμερα και να σε αγαπάει ο κόσμος ως προστάτη του και φωνή του (ναι, δυστυχώς η δημοσιογραφία, και δη η ηλεκτρονική, συνέβαλε στην συσκότιση για τις αιτίες της κρίσης –και δεν το λέμε για πρώτη φορά αυτό).
Το θέμα επανήλθε προσφάτως στην επικαιρότητα με αφορμή το έγγραφο των υπηρεσιών της Τράπεζας της Ελλάδας προς τον τότε διοικητή Γιώργο Προβόπουλο, που δημοσίευε η Καθημερινή. Αφορούσε στην τραγική όπως καταδεικνύεται οικονομική πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή, η οποία αύξησε το χρέος από 181,5 δις ευρώ  το 2003, σε 301 δις ευρώ το 2009, και τις Δημόσιες Δαπάνες  από 45,1% του ΑΕΠ το 2006 σε  54,!% του ΑΕΠ.
Και πάλι, ενώ η έκθεση βρήκε ανταπόκριση στις δημοσιογραφικές σελίδες των ΜΜΕ, έλειψε ο σχολιασμός! Αντιθέτως περίσσεψε ο σχολιασμός της μικροπολιτικής υποψίας «γιατί τώρα;». Ενδεχομένως και αυτό να έχει βάση, και σαφώς ιντριγκάρει τους ιχνηλάτες του πολιτικού παρασκηνίου.
Η στήλη μακράν απέχοντας - και ολίγον αδιάφορη - από τέτοιες προσεγγίσεις του «γιατί τώρα», παραμένει στο γεγονός ότι η θητεία του Κώστα Καραμανλή σε σχέση με την χρεοκοπία της χώρας έχει μείνει στο απυρόβλητο, εξαιρέσει των άρθρων του διεισδυτικού οικονομολόγου Γ. Στρατόπουλου. Ωστόσο αυτή η απόκρυψη αποτελεί ματαιοπονία. Η ιστορία δεν μπορεί παρά να γραφτεί κάποια στιγμή, έστω και αν καθυστερήσει, και να αποδώσει ευθύνες.
Για να μην γίνει παρανόηση δεν εννοούμε ότι η χρεοκοπία είναι μόνο έργο Καραμανλή. Άλλωστε μέρος της διόγκωσης του χρέους οφείλεται και στην αποπληρωμή προηγούμενων δανείων το ΠΑΣΟΚ και δευτερευόντως της ΝΔ. Εννοούμε ότι δεν έχει διερευνηθεί το μέγεθος της ευθύνης του, στο ποσοστό που του αναλογεί, με συνέπεια την μονοκαλλιέργεια «του παλιού πολιτικού συστήματος που κατέστρεψε τη χώρα».
Και επειδή η ιστορία θα γράψει, και θα γράψει σίγουρα, καλό είναι για την έξωθεν καλή μαρτυρία και την υστεροφημία του, να μιλήσει ο ίδιος και να μιλήσει τώρα. Την υστεροφημία του δεν θα την σώσει με βιβλία ο Γιάννης Παπαθανασίου, ούτε οι απελάτες του Καραμανλισμού, όπως π.χ. οι κ.κ. Γ. Βλάχος και Ευρ. Στυλιανίδης, που βγήκαν χθες στις ραδιοφωνικές ρούγες, για να υπερασπίσουν τον πρώην πρωθυπουργό, και απέδωσαν όλη τη χρεοκοπία στα αμαρτήματα του Άκη!!!(ου γαρ οίδασι το μέγεθος του χρέους).