Το “μακεδονικό” έκλεισε οριστικά το 1949 με στρατιωτική ήττα
Μία
συνέντευξη στην Εφημερίδα των Συντακτών έδωσε χθες ο βουλευτής του
ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Σέλτσας, ο οποίος κατηγορήθηκε ότι μιλώντας στην Deutsche Welle δήλωσε εθνικά Μακεδόνας
“Ποτέ δεν δήλωσα εθνικά Μακεδόνας, και, αν το είχα πει, θα ήμουν φυσικά σε άλλον χώρο. Σε άλλο κόμμα”, διευκρινίζει ο κ.Σέλτσας και προσθέτει: “Έναν χρόνο πριν, θρήνησα κι εγώ τον χαμό του θείου μου, αδελφού του πατέρα μου, πήγα στην κηδεία”
Ο θείος του κ. Σέλτσα, που σύμφωνα με τον βουλευτή ήταν αγωνιστής της Αριστεράς και στον Δημοκρατικό Στρατό στον Εμφύλιο, δεν μπόρεσε να γυρίσει πίσω στην πατρίδα, όταν επετράπη ο επαναπατρισμός. Όπως εξηγεί, από την υπουργική απόφαση Γεννηματά Σκουλαρίκη του 1982, “εξαιρέθηκαν τότε μόνο οι πρόσφυγες «μη Έλληνες το γένος» κι αυτό ήταν μια μεγάλη προσβολή για τους ανθρώπους και τους αγωνιστές που γεννήθηκαν εδώ και που έδωσαν το αίμα τους”.
Δηλαδή, στη στενή οικογένεια του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξαν κάποιοι, οι οποίοι δεν ήταν “Έλληνες το γένος” και δεν τους επιτράπηκε να γυρίσουν. Δεν είναι η μόνη διχασμένη οικογένεια του εμφυλίου. Στις Συκιές της Θεσσαλονίκης υπάρχει μία τιμητική πλακέτα για τον Τάσο Καρατζά, ο οποίος εκτελέστηκε στο Γεντί Κουλέ από τους Γερμανούς στις 23 Μαΐου του 1942. Ο αδελφός του, Βάσκο Καρατζά, ασυρματιστής του Επιτελείου του Δημοκρατικού, είχε δηλώσει “εθνικά Μακεδόνας” και μέχρι που πέθανε -το 2005-ήταν ανεπιθύμητος στην Ελλάδα.
“Περιμέναμε πολλά χρόνια να βρεθεί λύση σε αυτό το θέμα. Εκκρεμότητα όχι τριάντα, αλλά εβδομήντα χρόνων”, λέει ο βουλευτής παραπέμποντας ευθέως στο τέλος του Εμφυλίου και την υποχρεωτική επιλογή για προσφυγιά περίπου 30 χιλιάδων ανθρώπων, οι οποίοι δεν αισθανόνταν “Έλληνες το γένος”. Έφυγαν περίπου όλοι -ή τουλάχιστον οι περισσότεροι- στα Σκόπια, την Αμερική, τον Καναδά, την Αυστραλία και οι αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατοιύ στην Τασκένδη και στην Τσεχία.
Όμως, αυτή η “εκκρεμότητα”, την οποία περιγράφει ο κ.Σέλτσας, ήταν το αποτέλεσμα της στρατιωτικής ήττας του ΚΚΕ, που μαζί της συμπαρέσυρε και το σχέδιο για την ανεξάρτητη Μακεδονία, το οποίο το ΚΚΕ όχι μόνο έχει αποκηρύξει, αλλά πλέον κάνει ως αν να μην το είχε πει ποτέ. Αφήνοντας στην (κακή) τους τύχη τους χιλιάδες ανθρώπους που τότε το εμπιστεύθηκαν εκούσια ή ακούσια.
Αλλά ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ θέτει μία δευτερογενή ατζέντα, που έχει την αφετηρία της στα αποτελέσματα του πολέμου 46-49 και η οποία ήταν ταμπού μέχρι τώρα. Το ζήτημα είναι αν μπορεί να ανοίξει η δευτερογενής ατζέντα της γλώσσας, της επανασύνδεσης οικογενειών και του νόστου για ανθρώπους που δεν έχουν πολλά χρόνια ζωής ακόμη, χωρίς να δώσει ζωή στα φαντάσματα του παρελθόντος.
Κάποιοι ανησυχούν ότι θα ανοίξουν οι βαλκανικοί ασκοί του Αιόλου, αλλά καλώς η κακώς το “μακεδονικό ζήτημα” έκλεισε οριστικά το 1949 με αυτήν την στρατιωτική ήττα και είναι αδύνατο να ξανανοίξει με άλλον τρόπο. Κι ό,τι κλείνει με τα όπλα, μόνο με τα όπλα μπορεί να ξανανοίξει. Αλλά αυτό είναι αδύνατο.
Άλλωστε η στρατιωτική ήττα έφερε την εθνική ομογενοποίηση ένθεν κακείθεν των συνόρων. Εκτός από τους λίγους γάμους που γίνονταν νύχτα για να περνούν κρυφά τα σύνορα οι συγγενείς, όπως περιγράφει ο Αγγελόπουλος στο Μετέωρο βήμα του Πελαργού.
“Ποτέ δεν δήλωσα εθνικά Μακεδόνας, και, αν το είχα πει, θα ήμουν φυσικά σε άλλον χώρο. Σε άλλο κόμμα”, διευκρινίζει ο κ.Σέλτσας και προσθέτει: “Έναν χρόνο πριν, θρήνησα κι εγώ τον χαμό του θείου μου, αδελφού του πατέρα μου, πήγα στην κηδεία”
Ο θείος του κ. Σέλτσα, που σύμφωνα με τον βουλευτή ήταν αγωνιστής της Αριστεράς και στον Δημοκρατικό Στρατό στον Εμφύλιο, δεν μπόρεσε να γυρίσει πίσω στην πατρίδα, όταν επετράπη ο επαναπατρισμός. Όπως εξηγεί, από την υπουργική απόφαση Γεννηματά Σκουλαρίκη του 1982, “εξαιρέθηκαν τότε μόνο οι πρόσφυγες «μη Έλληνες το γένος» κι αυτό ήταν μια μεγάλη προσβολή για τους ανθρώπους και τους αγωνιστές που γεννήθηκαν εδώ και που έδωσαν το αίμα τους”.
Δηλαδή, στη στενή οικογένεια του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξαν κάποιοι, οι οποίοι δεν ήταν “Έλληνες το γένος” και δεν τους επιτράπηκε να γυρίσουν. Δεν είναι η μόνη διχασμένη οικογένεια του εμφυλίου. Στις Συκιές της Θεσσαλονίκης υπάρχει μία τιμητική πλακέτα για τον Τάσο Καρατζά, ο οποίος εκτελέστηκε στο Γεντί Κουλέ από τους Γερμανούς στις 23 Μαΐου του 1942. Ο αδελφός του, Βάσκο Καρατζά, ασυρματιστής του Επιτελείου του Δημοκρατικού, είχε δηλώσει “εθνικά Μακεδόνας” και μέχρι που πέθανε -το 2005-ήταν ανεπιθύμητος στην Ελλάδα.
“Περιμέναμε πολλά χρόνια να βρεθεί λύση σε αυτό το θέμα. Εκκρεμότητα όχι τριάντα, αλλά εβδομήντα χρόνων”, λέει ο βουλευτής παραπέμποντας ευθέως στο τέλος του Εμφυλίου και την υποχρεωτική επιλογή για προσφυγιά περίπου 30 χιλιάδων ανθρώπων, οι οποίοι δεν αισθανόνταν “Έλληνες το γένος”. Έφυγαν περίπου όλοι -ή τουλάχιστον οι περισσότεροι- στα Σκόπια, την Αμερική, τον Καναδά, την Αυστραλία και οι αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατοιύ στην Τασκένδη και στην Τσεχία.
Όμως, αυτή η “εκκρεμότητα”, την οποία περιγράφει ο κ.Σέλτσας, ήταν το αποτέλεσμα της στρατιωτικής ήττας του ΚΚΕ, που μαζί της συμπαρέσυρε και το σχέδιο για την ανεξάρτητη Μακεδονία, το οποίο το ΚΚΕ όχι μόνο έχει αποκηρύξει, αλλά πλέον κάνει ως αν να μην το είχε πει ποτέ. Αφήνοντας στην (κακή) τους τύχη τους χιλιάδες ανθρώπους που τότε το εμπιστεύθηκαν εκούσια ή ακούσια.
Αλλά ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ θέτει μία δευτερογενή ατζέντα, που έχει την αφετηρία της στα αποτελέσματα του πολέμου 46-49 και η οποία ήταν ταμπού μέχρι τώρα. Το ζήτημα είναι αν μπορεί να ανοίξει η δευτερογενής ατζέντα της γλώσσας, της επανασύνδεσης οικογενειών και του νόστου για ανθρώπους που δεν έχουν πολλά χρόνια ζωής ακόμη, χωρίς να δώσει ζωή στα φαντάσματα του παρελθόντος.
Κάποιοι ανησυχούν ότι θα ανοίξουν οι βαλκανικοί ασκοί του Αιόλου, αλλά καλώς η κακώς το “μακεδονικό ζήτημα” έκλεισε οριστικά το 1949 με αυτήν την στρατιωτική ήττα και είναι αδύνατο να ξανανοίξει με άλλον τρόπο. Κι ό,τι κλείνει με τα όπλα, μόνο με τα όπλα μπορεί να ξανανοίξει. Αλλά αυτό είναι αδύνατο.
Άλλωστε η στρατιωτική ήττα έφερε την εθνική ομογενοποίηση ένθεν κακείθεν των συνόρων. Εκτός από τους λίγους γάμους που γίνονταν νύχτα για να περνούν κρυφά τα σύνορα οι συγγενείς, όπως περιγράφει ο Αγγελόπουλος στο Μετέωρο βήμα του Πελαργού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.