Ύποπτες πολιτικές αποφάσεις από πολιτικά υποκείμενα που δεν διστάζουν να δυναμιτίζουν την πλέον ευαίσθητη περιοχή της Ελλάδας
Ποινικές και όχι πολιτικές ευθύνες σε όσους έμμεσα στηρίζουν την τουρκική επιθετική πολιτική στην Θράκη
Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ
Η ίδρυση Διδασκαλείου Εκπαιδευτικών Μειονοτικού προγράμματος (ΔΕΜΠ) της Μειονοτικής Εκπαίδευσης στην Αλεξανδρούπολη, από το ακαδημαϊκό έτος 2015-2016, προβλέπεται σε τροπολογία που κατατέθηκε προς ψήφιση στην Βουλή από τον υπουργό Παιδείας Ανδρέα Λοβέρδο.
Το Διδασκαλείο θα ενταχθεί στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, ενώ δικαίωμα φοίτησης θα έχουν αποκλειστικά μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης που είναι απόφοιτοι Παιδαγωγικών Τμημάτων Εκπαίδευσης της Ημεδαπής.
Σύμφωνα με την κατατεθείσα τροπολογία, το Διδασκαλείο θα απονέμει διπλώματα μετεκπαίδευσης και θα έχει την ευθύνη για τη διαρκή επιμόρφωση των εκπαιδευτικών του μειονοτικού προγράμματος των Μειονοτικών Σχολείων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης της Θράκης.
Επιμέρους λεπτομέρειες για την λειτουργία του, όπως η στελέχωση, το εκπαιδευτικό προσωπικό, η διάρκεια των προγραμμάτων Σπουδών –με ιδιαίτερη έμφαση στην τουρκική γλώσσα και τη μουσουλμανική θρησκεία- θα καθοριστούν με Προεδρικό Διάταγμα.
Αφού ξεκαθαρίσουμε πως κατ’ αρχήν το συγκεκριμένο νομοσχέδιο είναι απολύτως ρατσιστικό (αφού μόνο μουσουλμάνοι θα μπορούν να παρακολουθήσουν το συγκεκριμένο τμήμα σπουδών) και δημιουργεί βάσεις διαφορετικότητας και άνισης μεταχείρισης στο δικαίωμα στην επιλογή στην εκπαίδευση, θα συμπληρώσουμε πως χαρακτηρίζεται επιπλέον από την επισημοποίηση της τουρκικής γλώσσας σε ένα θεματικό πεδίο, δηλαδή στις σπουδές στο Ισλάμ και στο Κοράνι, στο οποίο δεν χρησιμοποιείται η τουρκική αλλά η αραβική γλώσσα. Δικαίως, λοιπόν, αναρωτιόμαστε, ποια είναι η σκοπιμότητα από την πλευρά του κ. Λοβέρδου, ως προς την χρήση της τουρκικής γλώσσας σε ένα τμήμα εκπαίδευσης, το οποίο δεν είναι αναγκασμένο (από καμία συνθήκη) να παράσχει η Ελλάδα…
Όμως στο δικό μας κυρίως σχόλιο επί του νομοσχεδίου, παρακάμπτοντας την ήδη καταγεγραμμένη ανικανότητα του κ. Λοβέρδου να λειτουργήσει ως υπουργός Παιδείας, πέραν του γεγονότος πως η είδηση της ίδρυσης και λειτουργίας διδασκαλείου μουσουλμανικής θρησκείας στη Θράκη, η οποία αφορά ουσιαστικά την επαναδημιουργία μίας εμπλουτισμένης ΕΠΑΘ αλλά με διαφορετική ονομασία, θα αναρωτηθούμε:
Μήπως η συγκεκριμένη ενέργεια – απόφαση της κυβέρνησης αφορά την μετέπειτα δημιουργία μίας έδρας Ισλαμικών Σπουδών στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης;
Και, γιατί, εφόσον η πολιτεία – κυβέρνηση θεωρεί ως απαραίτητη την ίδρυση και λειτουργία εντός του Ελληνικού Συστήματος Παιδείας, ενός Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών ή και του Διδασκαλείου μουσουλμανικής θρησκείας, δεν προχωρά στην λειτουργία του συγκεκριμένου τμήματος στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου ή στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, αλλά επιλέγει (ειδικά) την Θράκη, δηλαδή ένα πανεπιστήμιο που φιλοξενείται σε μία Ελληνική περιοχή την ελληνικότητα της οποίας αμφισβητεί (ποικιλοτρόπως) η Τουρκία;
Μήπως, αναρωτιόμαστε, η ελληνική κυβέρνηση δεν κατανοεί στον απόλυτο βαθμό την ευθύνη και την βαρύτητα των αποφάσεών της ή μήπως συμβαίνει κάτι άλλο, μέσα στα πλαίσια της «ελληνοτουρκικής φιλίας», μέσα στα πλαίσια του «διεθνισμού» και μέσα στα ειδικότερα πλαίσια του «δούναι και λαβείν» επί της κάλπης των πολιτικών ηγεσιών Ελλάδας και Τουρκίας;
Γιατί, για παράδειγμα, δεν δημιουργείται από την ελληνική κυβέρνηση μία έδρα Θεολογίας και ένα ειδικό τμήμα Χριστιανικών Σπουδών στην Θράκη, αλλά επιλέγεται κάτι τελείως αντίθετο με τα συμφέροντα της περιοχής;
Μήπως η συγκεκριμένη απόφαση υποκρύπτει πολλά περισσότερα από όσα η είδηση αποκαλύπτει; Μήπως τα πολιτικά παιχνίδια στην Θράκη έχουν αρχίσει να γίνονται λίαν επικίνδθυνα και προσλαμβάνουν πλέον χαρακτηριστικά προετοιμασίας παράδοσης εδάφους;
Αν όχι, η κυβέρνηση θα πρέπει να απαντήσει άμεσα δια του αρμοδίου υπουργού, αλλά και των συναρμοδίων υπουργών Εσωτερικών, Εξωτερικών και του ίδιου του πρωθυπουργού. Η Θράκη δεν μπορεί να ανεχτεί άλλα παιχνίδια σκοπιμότητας, άλλα λάθη ή παραλείψεις. Κυρίως, όμως, δεν μπορεί να ανεχτεί εμετικές και λίαν επικίνδυνες (σε εθνικό επίπεδο) πολιτικές παρεμβάσεις, οι οποίες αγγίζουν ή και ξεπερνούν την έννοια της "εθνικής προδοσίας".
Όπως έχουμε τονίσει αρκετές φορές, όταν τα λάθη επαναλαμβάνονται, τότε δεν είναι λάθη, αλλά σκοπός... Κι επειδή, πλέον, οι πολίτες της χώρας έχουν γνώση για τα συμβαίνονται ή για τα προγραμματιζόμενα, καλό θα είναι να γνωρίζουν οι εμπλεκόμενοι πολιτικοί πως η ευθύνη της υπογραφής τους δεν είναι μόνο πολιτική, αλλά είναι πλέον και νομική...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.