Απλώς παραπαίουμε

 

Γράφει ο Κώστας Ιορδανίδης 

Επειτα από έξι χρόνια της πλέον δραματικής υφέσεως, σαρώσεως ενός τμήματος του οικονομικού και του κοινωνικού συστήματος, απλώς έχουμε περιέλθει σε κατάσταση πλήρους αποδιοργανώσεως, με αποτέλεσμα τη δημιουργία καταστάσεων επιεικώς τραγελαφικών.

Η ελληνική κυβέρνηση θεωρεί ότι το ευρωπαϊκό περιβάλλον δεν είναι αλληλέγγυο, όσο τουλάχιστον επιθυμούσε ή ανέμενε. Η τιμωρητική διάθεση των εταίρων μας αμβλύνθηκε σε σχέση με εκείνη που περιέγραψε ο πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Τίμοθι Γκάιτνερ, στη συνάντηση των υπουργών Οικονομικών του G7 στον Καναδά τον Φεβρουάριο του 2010, όπου οι Ευρωπαίοι «ήθελαν να δώσουν στους Ελληνες ένα μάθημα» - «να τους τσακίσουν».

Οι δεκαεννέα δράσεις που πρέπει να ολοκληρώσει η κυβέρνηση προκειμένου να πραγματοποιηθεί η αξιολόγηση έως τη συνεδρίαση του Eurogroup στις 8 Δεκεμβρίου είναι μία εφιαλτική υποχρέωση, που ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς θα ήθελε να μεταθέσει -εν μέρει- για το επόμενο έτος. Η έξοδος στις αγορές, η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, η απεξάρτηση από το ΔΝΤ -που συνέθεταν το κυβερνητικό αφήγημα- διαψεύσθηκαν.

Σε πρακτικό επίπεδο η υπαναχώρηση της κυβερνήσεως -μετά την αντίδραση της τρόικας- στη διευκόλυνση των εκατό δόσεων που θεσμοθέτησε αρχικώς για την αποπληρωμή του ΕΝΦΙΑ, συγκλόνισε την κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ. Ο «τεχνοκράτης» υπουργός Οικονομικών -διεθνών προδιαγραφών βεβαίως- που θα αντιμετώπιζε αποτελεσματικότερα τα οικονομικά ζητήματα της χώρας ευρέθη στο στόχαστρο των βουλευτών.

Εμπειρία τεσσάρων ετών δείχνει ότι συνήθως οι κρίσεις με την τρόικα οδηγούν σ’ έναν συμβιβασμό και τελικώς στην παροχή στηρίξεως προς την κυβέρνηση -τουλάχιστον στην παρούσα. Πιθανόν να ισχύσει και πάλι η πρακτική αυτή. Εάν όμως δεν συμβεί το αναμενόμενο, τότε είναι πιθανόν ότι ο κ. Σαμαράς θα αντιδράσει με τρόπο τόσο δυναμικό έναντι των δανειστών της χώρας, ώστε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, να εμφανίζεται ως «μετριοπαθής» μετά τις διαρκείς «προσαρμογές» του. Ενδέχεται, λοιπόν, ο κ. Σαμαράς να αποδειχθεί αρκετά απρόβλεπτος, δεδομένου ότι τελεί υπό το καθεστώς μεγάλης πιέσεως. Οι «ανατροπές» είναι στη φύση του σημερινού προέδρου της Ν.Δ.

Η περιορισμένη ανταπόκριση των εταίρων μας στις διαρκείς εκκλήσεις του πρωθυπουργού για επίδειξη ελαστικότητος, ώστε να αποτραπεί η «καταστροφική για την Ευρωπαϊκή Ένωση» άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία συνδυάζεται με μίαν εξοικείωση οικονομικών παραγόντων της Ελλάδος προς το ενδεχόμενο μιας κυβερνήσεως υπό τον κ. Αλέξη Τσίπρα. Αλλά αυτή είναι μία πρακτική που κατ’ εξακολούθησιν παρατηρείται.

Ο επιχειρηματικός κόσμος δεν διακατέχεται από αίσθημα νομιμοφροσύνης προς τα κόμματα, την ανικανότητα των οποίων κατά κανόνα οικτίρει. Προσχώρησε το οικονομικό κατεστημένο στον Ανδρέα Παπανδρέου, ενθουσιάστηκε με τον κ. Κώστα Σημίτη, δυσανασχέτησε με τον κ. Κώστα Καραμανλή. Ο,τι αρχίζει να παρατηρείται σήμερα είναι μία ανιαρή επανάληψη. Επιχειρηματικότητα σημαίνει ευελιξία και διαρκές αίσθημα ανασφάλειας. Πολιτική σημαίνει πλαίσιο ιδεολογικό, που πρέπει να αμβλύνεται υπό την πίεση της συγκυρίας. Κάποτε η ένταση προσλαμβάνει αφόρητες διαστάσεις, οπότε έχουμε αποσύνθεση, παραβιάσεις των θεσμικών λειτουργιών, που ο αντίπαλος θα τις αξιοποιήσει εν καιρώ. Επί του παρόντος απλώς παραπαίουμε.

Πηγή