Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

Ο Μεταξάς και το ”ΟΧΙ”.

   

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Οκτωβρίου 27, 2013

Απο τον Στέλιο Γαλετάκη

Ο Ιωάννης Μεταξάς γεννήθηκε στις 24 Απριλίου 1871 στην Ιθάκη,όπου ο πατέρας στου ήταν έπαρχος.Το 1879 ο πατέρας του έχασε τη θέση του στην Ιθάκη και επέστρεψε με την οικογένεια του στην Κεφαλλονιά.Στα δεκατέσσερά του έφυγε απο το Αργοστόλι και πήγε στην Αθήνα,όπου στις 24 Σεπτεμβρίου 1885 γράφτηκε στη Σχολή Ευελπίδων,στην οποίαν και διέπρεψε-”πάντα έπαιρνε προαγωγή ανάμεσα στους πρώτους απο τους συμφοιτητές του”,όπως αναφέρεται στο μητρώο της σχολής πλάι στην ημερομηνία αποφοίτησης του,τον Αύγουστο του 1890.’Εως το 1896 ο Ιωάννης Μεταξάς είχε ήδη αηδιάσει απο το ελληνικό πολιτικό τοπίο.Θεωρούσε τους πολιτικούς όλων των κομμάτων αηδιαστικούς και τους πολιτικούς καυγάδες εξευτιλιστικούς. Οι πολιτικοί ήταν ”άθλιοι δημαγωγοί,οι οποίοι κυβερνούσαν τον όχλο,ο οποίος κυβερνά τα πάντα” έγραφε.Μισούσε τις μανούβρες της ελληνικής πολιτικής,τα παζαρέματα για κέρδη και αντάλλαγμα πολιτική υποστήριξη.”Είναι καιρός να σταματήσουν αυτά τα παζαρέματα” έγραφε.”Και ο Βασιληάς δεν είναι αμέτοχος σ αυτό το βρωμερό πολιτικό παιχνίδι,αλλά θα φάει το κεφάλι του”.Το 1896 έγινε ενεργό μέλος της Εθνικής Εταιρείας και είναι πιθανόν την ίδια εποχή έγινε και ΜΑΣΟΝΟΣ..
Κατά τον ατυχή ελληνοτουρκικό πολεμο του 1897 γνωρίστηκε με το διάδοχο και μελλοντικό βασιλέα της Ελλάδας Κωνσταντίνο.Η σχέση του έμελλε να έχει μεγάλες συνέπειες για την ιστορία της Ελλάδας.Ο διάδοχος Κωνσταντίνος στέλνει-το φθινόπωρο του 1899- τον Ιωάννη Μεταξά στη φημισμένη Πολεμική Ακαδημία του Βερολίνου όπου και αρίστευσε.Μάλιστα αργότερα δημιουργήθηκε ένας θρύλος ότι κάπου στους τοίχους της Ακαδημίας υπήρχε η επιγραφή ”ουδέν πρόβλημα άλυτον δια τον Ιωάννην Μεταξάν”.Με την επανάσταση του 1909 ο Ελευθέριος Βενιζέλος μετά την νίκη του κόμματος των φιλελευθέρων γίνεται πρωθυπουργός της Ελλάδας στις 19 Οκτωβρίου του 1910.Την ίδια μέρα ο Βενιζέλος ζητεί απο τον Ιωάννη Μεταξά να γίνει Πρώτος Υπασπιστής του,όπερ και απεδέχθη.Ο Βενιζέλος επηρεάσθη θετικά απο τον υπασπιστή του και ο διάδοχος Κωνσταντίνος επανήλθε και έγινε αρχιστράτηγος του Γενικού επιτελείου(είχε αποπεμφθεί μετα τον ατιμωτικό πόλεμο του 1897).Οι ένδοξοι Βαλκανικοί Πόλεμοι βρίσκουν τον Ιωάννη Μεταξά στο επιτελείο δίπλα στον Αρχιστράτηγο Κωνσταντίνο.Είναι ο ιθύνων νους των επιχειρήσεων,οι πάντες αναγνωρίζουν την στρατιωτική αυθεντία του,ιδία δε μετά το επιτυχές σχέδιο εκπορθήσεως του Μπιζανίου.στις 26 Οκτωβρίου του 1912 με το βαθμό του λοχαγού υπογράφει με το τούρκο διοικητή της πόλεως Χασάν Ταχσίν Πασά,στο σιδηροδρομικό σταθμό Τοπσίν το Πρωτόκολλο Παραδόσεως της Θεσσαλονίκης στην Ελλάδα.
Στην περίοδο του Εθνικού Διχασμού ο Μεταξάς στάθηκε στο πλευρό του βασιλέως Κωσταντίνου και τοιουτοτρόπως είχε έρθει σε απόλυτη ρήξη με τον Βενιζέλο.Με την επάνοδο του τελευταίου στην εξουσία-το 1917-ο Μεταξάς εξορίστηκε μαζί με άλλους τριάντα περίπου σημαίνοντες ”κωνσταντινικούς” στο Αιάκειον της Κορσικής,απ όπου χάρη στη συνεχή και ενεργό βοήθεια των Μασόνων δραπέτευσε στη Σαρδηνία.και απο κεί στην ηπειρωτική Ιταλία.Η περίοδος της Μικρασιατικής εκστρατείας τον βρίσκει απόστρατο στην Αθήνα.Το 1922 αρνήθηκε να βοηθήσει αναλαμβάνοντας την Αρχιστρατηγία του μετώπου όταν στη Μικρασιατική Εκστρατεία διαφαίνονταν το αδιέξοδο,παρά τις επίμονες πιέσεις των Γούναρη και Πρωτοπαπαδάκη.Το επόμενο διάστημα εισήλθε στη πολιτική σκηνή ιδρύοντας το κόμμα των Ελευθεροφρόνων του οποίου το πρόγραμμα δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ”Νέα Ημέρα” τον Οκτώβρη του 1922.Το κόμμα του θα γνωρίσει την πρώτη του μικρή επιτυχία στις εκλογές της 7ης Νοεμβρίου 1926 όταν εξασφάλισε 54 απο τις 250 έδρες της Βουλής.Ορκίστηκε Υπουργός Συγκοινωνιών στην Οικουμενική κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Αλέξανδρο Ζα’ί’μη και αφοσίωθηκε στην περάτωση μιας σειράς δημοσίων έργων,ιδία δε στη κατασκευή οδικού δικτύου για τη βελτίωση των συγκοινωνιακών και επικοινωνιακών υποδομών της χώρας.Στην επακολουθείσα περίοδο της αστάθειας και των κινημάτων ο Μεταξάς κατηγορήθηκε απο τους βενιζελικούς οτι συμμετείχε στην απόπειρα κατα της ζωής του Ελευθερίου Βενιζέλου τον Ιούνιο του 1933.Μάλιστα το καθεστώς Μεταξά-προκειμένου να αποφύγει το σκάνδαλο-τον Οκτώβριο του 1937 ψήφισε έναν ειδικό νόμο που όριζε για τον τέως διευθυντή ασφαλείας Αθηνών Πολυχρονόπουλο(υπεύθυνο ανακρίσεων την περιοδο της απόπειρας εναντίον του Βενιζέλου) μια πρωτοφανή ρύθμιση συνταξιοδότησης,όταν ο τελευταίος απείλησε να κάνει αποκαλύψεις για την απόπειρα του Ιουνίου 1933 κατα του Βενιζέλου.Επιπροσθέτως ο Λεωνίδας Σπαής στα απομνημονεύματα του,αναφέρει οιτι όταν ο ίδιος και ο πολυχρονόπουλος ζούσαν εξόριστοι απο το καθεστώς της 4ης Αυγούστου στη Σκόπελο,ο Πολυχρονόπουλος του είχε πει οτι η απόπειρα δολοφονίας είχε γίνει εν γνώσει υπουργών,και ειδικά του Ι.Ράλλη,του Μεταξά,του ναύαρχου Χατζηκυριάκου και του στρατηγού Κονδύλη.Στη κυβέρνηση Τσαλδάρη που σχηματίστηκε μετά το στρατιωτικό κίνημα του Μαρτίου 1935 ο Μεταξάς ήταν υπουργός ανευ χαρτοφυλακίου.Στις πρώτες εκλογές μετά τη παλινόρθωση της μοναρχίας-στις 26 Ιανουαριου 1936-ο Μεταξάς εξέλεξε επτά βουλευτές.Την περίοδο εκείνη ο Μεταξάς δέχτηκε ένα βαρύτατο πλήγμα στη προσωπική του ζωή,-το θάνατο του σχιζοφρενή αδελφού του Κωστάκη,γεγονός που τον έριξε σε βαθιά μελαγχολία.Το πρωί της 5ης Μαρτίου 1936 ο βασιλιάς τηλεφώνησε στο Μεταξά και του γνωστοποίησε τη δυσχέρεια του παλατιού να αντιδράσει σε μια φημολογούμενη κίνηση απο το στρατηγό Παπάγο.Ο οξυδερκής και υπολογιστής Μεταξάς απάντησε οτι,αν ο βασιλιάς τον διόριζε αμέσως υπουργό Στρατιωτικών,θα αναλάμβανε να εξουδετερώσει κάθε στρατιωτική συνωμοσία ή στάση.Πολύ σύντομα κλήθηκε στα Ανάκτορα, όπου και ορκίστηκε σχεδόν αμέσως.Ο άλλοτε αντίπαλος του στρατηγός Πλαστήρας τον προέτρεπε ανοιχτά να κηρύξει δικτατορία,με τη προυπόθεση οτι θα επανέφερε όλους τους αποτάκτους βενιζελικούς αξιωματικούς!!!Τον θαρραλέο τυχοδιωκτισμό,τη τόλμη και τις δραματικές εξελίξεις ακολούθησε η ευτυχής αλληλουχία συμπτωματικών,μοιραίων γεγονότων.Ο τρομερός Κονδύλης δεν υπήρχε πια.Ο Μεταξάς ορκίστηκε και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης,με πρωθυπουργό τον Δεμερτζή.Στις 18 Μαρτίου πέθανε και ο Βενιζέλος.Και στις 13 Απριλίου πέθανε και ο Δεμερτζής.Ο βασιλιάς όρκισε πρωθυπουργό το απόγευμα της ίδιας μέρας τον Ιωάννη Μεταξά,ο οποίος είχε ηλικία 65 ετών.
Μετά από νέα αποτυχία των Φιλελευθέρων να έλθουν σε συμφωνία με τα κόμματα της αντιβενιζελικής παράταξης, η κυβέρνησή Μεταξά εξασφάλισε ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή με 241 ψήφους υπέρ, 16 κατά, τους βουλευτές του Κ.Κ.Ε. και τον Γεώργιο Παπανδρέου και 4 αποχές,στις 27 Απριλίου.Τρεις μέρες αργότερα, η Βουλή με ψήφισμά της διέκοψε τις εργασίες της για πέντε μήνες εξουσιοδοτώντας την κυβέρνηση να εκδίδει νομοθετικά διατάγματα για όλα τα θέματα, με τη σύμφωνη γνώμη μιας κοινοβουλευτικής επιτροπής, η οποία δε λειτούργησε ποτέ.
Στις 4 Αυγούστου 1936, παραμονή εικοσιτετράωρης πανελλαδικής απεργίας, ο Μεταξάς, επικαλούμενος τον κίνδυνο εσωτερικών ταραχών και την ασταθή διεθνή κατάσταση, συγκάλεσε έκτακτο υπουργικό συμβούλιο και ανακοίνωσε την απόφασή του α) να αναστείλει επ’ αόριστον την ισχύ πολλών διατάξεων του Συντάγματος που κατοχύρωναν τις προσωπικές και συλλογικές ελευθερίες και β) χωρίς να προκηρύξει εκλογές, να διαλύσει τη Βουλή με τη συγκατάθεση του βασιλιά, ο οποίος εξέδωσε διατάγματα με τα οποία καταλύθηκε ο κοινοβουλευτισμός και επιβλήθηκε δικτατορία.Ο Μεταξάς δεν είχε το πολιτικό ταλέντο και το χάρισμα του Βενιζέλου στην επικοινωνία του με τις μάζες.Διέθετε όμως αδιαμφισβήτητη ηθική αυθεντία ως ένας απο τους ικανότερους στο παρελθόν επιτελικούς αξιωματικούς της Ελλάδας,ένας απο τους δριμύτερους και δεινότερους δημόσιους συζητητές,μέσα και έξω απο τη βουλή.ένας άνθρωπος με ισχυρό χαρακτήρα,αποφασιστικότητα και εκτελεστική ικανότητα.
Για τον ιδρυτή και αρχηγό του,το καθεστώς της 4ης Αυγούστου ήταν ένα ”κράτος αντικομμουνιστικό,κράτος αντικοινοβουλευτικό,κράτος ολοκληρωτικό,κράτος με βάση αγροτική και εργατική,και κατα συνέπεια αντιπλουτοκρατικό.Δεν είχε βέβαια κόμμα ιδιαίτερο να κυβερνά.Αλλά κόμμα ήτανε όλος ο λαός,η οργανωθείσα απ αυτόν ΕΟΝ που είχε πρωταρχικό σκοπό την εμψύχωση της νεολαίας για τον επερχόμενο πόλεμο,ώστε αυτή,μέσω της συλλογικής προσπάθειας να μη διακατέχεται απο πνεύμα ηττοπάθειας.Εκτός απο τους αδιόρθωτους κομμουνιστάς και τους αντιδραστικούς παλαιοκομματικούς”(Ημερολόγιο,τομ.4,σελ.553).Ο Μεταξάς ανακύρηξε το Καθεστώς της 4ης Αυγούστου (1936-1941) ως την απαρχή του ”Τρίτου Ελληνικού Πολιτισμού” με την δέσμευση να δημιουργήσει πολιτισμικά αγνούς Έλληνες,έχοντας βάση την κοινωνία της Αρχαίας Ελλάδας η οποία αποτελούσε τον Πρώτο Ελληνικό Πολιτισμό.Τον Δεύτερο Ελληνικό Πολιτισμό αποτελούσε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου του Μεταξά ήταν διαβόητο στους ‘Ελληνες για την καταπιεστική πολιτική του.Εκφραστής αυτής της πολιτικής ήταν ο περιλάλητος  υφυπουργός Δημοσίας Ασφαλείας Κωνσταντίνος Μανιαδάκης.Η πολιτική του καθεστώτος περιελάμβανε λογοκρισία,μυστικές παρακολουθήσεις της αστυνομίας,απαγόρευση απεργιών και δημοσίων συγκεντρώσεων-όλα στοιχεία ολοκληρωτισμού.Ωστόσο δεν υπήρχαν ούτε εκτελέσεις,ούτε στρατοδικεία και εξεταστικές επιτροπές(Βατικιώτης:Μια Πολιτική Βιογραφία του Ιωάννη Μεταξά).’Ομως περίπου χίλιοι κομμουνιστές υπέστησαν καταπιέσεις,βασανιστήρια και εξορίες σε διάφορα ξερονήσια.Το καθεστώς έχτισε σχολεία,εξέτασε και επανεξέτασε προγράμματα κοινωνικής ασφάλισης,και ενθάρρυνε τη καθιέρωση της δημοτικής.Η δημοσιονομική πολιτική του καθεστώτος χαρακτηριζόταν απο βαριά έμμεση φορολογία που επηρέαζε-αν οχι έπλητε-τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα.Απο την άλλη πλευρά το καθεστώς του Ιωάννη Μεταξά προώθησε κολοσσιαίους νόμους κοινωνικής μεταρρύθμισης,όπως η ίδρυση του ΙΚΑ το Νοέμβριο του 1937.Επανέφερε και καθιέρωσε το οκτάωρο,λειτούργησε την Αγροτική Τραπεζα(είχε ιδρυθεί επι Ελευθερίου Βενιζέλου),καθιέρωσε τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας κ.α.Στις 28 Οκτωβρίου 1940 στις 3 π.μ. ο Ιταλός πρέσβης Εμμανουέλε Γκράτσι επισκέφθηκε τον Μεταξά στην οικία του στην Κηφισιά(Κεφαλληνίας και Στρατηγού Δαγκλή) και του επέδωσε τελεσίγραφο, με το οποίο ζητούσε να επιτραπεί η είσοδος των ιταλικών δυνάμεων στην Ελλάδα. Ο Μεταξάς αρνήθηκε να υπακούσει στο ιταμό ιταλικό τελεσίγραφο για ελεύθερη είσοδο των ιταλικών στρατευμάτων στην Ελλάδα. ”Alors, c’ est la guerre(Λοιπόν Πόλεμος) του απήντησε,και ηγέρθη εκ της θέσεως του,δείχνοντας στον άναυδο ιταλό πρέσβη οτι η συζήτηση είχει λάβει τέλος.Ας αφήσουμε τον Εμμανουέλε Γκράτσι να μας εξιστορίσει τα μετέπειτα,όπως αυτά περιλάμβανονται στα απομνημονεύματα του:”O Μεταξάς εσηκώθη και με συνώδευσε μέχρι της θύρας…’Εφυγα υποκλινόμενος με τον βαθύτερον σεβασμόν,προ του γέροντος αυτού,που επροτίμησε την θυσίαν,αντι της υποδουλόσεως.’Εφυγα ταπεινωμένος,και με σφιγμένην την ψυχήν μου απο μίσος δια το επαγγελμα μου”.
Ένα από τα κύρια ερωτήματα που έχουν κατασκευασθεί με μοναδικό σκοπό την αμφισβήτηση της ιστορικής πραγματικότητας σχετίζεται με το εάν το ηρωικό «όχι» προς τους Ιταλούς αποτέλεσε απάντηση του Μεταξά ή του Ελληνικού λαού.
Κάθε νοήμων μελετητής δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί το εξής: πως είναι δυνατόν να απαντήσει ένας ολόκληρος λαός στην επίδοση ενός τελεσιγράφου; Μήπως ο Γκράτσι άρχισε να επισκέπτεται ένα-ένα τα σπίτια των Ελλήνων, προκειμένου να τους επιδώσει το τελεσίγραφο της Κυβέρνησής του, μήπως στις 03:00 το βράδυ σε κάποια λαϊκή συγκέντρωση ζήτησε από τους Έλληνες «γη και ύδωρ», ή μήπως διενεργήθηκε (στις δυόμισυ ώρες που μεσολάβησαν μέχρι την εισβολή) κάποιο δημοψήφισμα, προκειμένου να ληφθεί η άποψη του Ελληνικού λαού; Από όσο δυνάμεθα να γνωρίζουμε τίποτα από τα ανωτέρω δεν συνέβη. Ακόμα όμως και αν δεν υπήρχαν καταγεγραμμένες μαρτυρίες σχετικά με τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου του 1940, σίγουρα καμία από τις παραπάνω εκδοχές δεν θα προκρινόταν ως πιθανή.
Αφού λοιπόν το Ιταλικό τελεσίγραφο επεδόθη μόνο στον Ιωάννη Μεταξά, η απάντηση δεν μπορεί παρά να ελήφθη από τον ίδιο τον Έλληνα Πρωθυπουργό. Στο σημείο αυτό πρέπει να τονισθεί ότι καμία αμφιβολία δεν υπάρχει, φυσικά, ως προς την βούληση της συντριπτικής πλειονότητας των Ελλήνων να αγωνισθούν για την ελευθερία της Πατρίδας. Αυτό άλλωστε αποδείχθηκε περίτρανα και πέρα από κάθε αμφισβήτηση στα πεδία των μαχών. Με τον ίδιο τρόπο όμως έχει καταγραφεί στην ιστορία και το πρόσωπο που απέρριψε με υπερηφάνεια το ιταμό Ιταλικό τελεσίγραφο και το οποίο δεν ήταν άλλο από τον Ιωάννη Μεταξά. Όλες οι ιστορικές μαρτυρίες καταθέτουν, λίγο έως πολύ, την ίδια περιγραφή για τον τρόπο με τον οποίο ο Ιταλός πρέσβης επισκέφθηκε την κατοικία του Έλληνα Πρωθυπουργού την νύχτα της 28ης Οκτωβρίου 1940, για να λάβει ως απάντηση στις αξιώσεις της πατρίδας του ένα υπερήφανο «ΟΧΙ».
Η απόφαση αυτή του Μεταξά δεν ελήφθη «παρά την θέλησή του» υπό την πίεση του λαού όπως κάποιοι υποστηρίζουν, αντιλαμβανόμενοι προφανώς το άτοπο του αρχικού «ερωτήματος», ούτε φυσικά ήταν «στιγμιαία». Όσοι υποστηρίζουν ότι η βούληση του Μεταξά ήταν διαφορετική, επιθυμώντας στην πραγματικότητα την σύμπραξη με τον Άξονα, αλλά φοβούμενος την «οργή» του λαού αναγκάσθηκε να αλλάξει πορεία, λησμονούν ηθελημένα ένα γεγονός που σε κάθε άλλη περίπτωση προβάλλουν ως κυρίαρχο. Το γεγονός αυτό δεν είναι άλλο από το ότι ο Ιωάννης Μεταξάς υπήρξε δικτάτορας, έχοντας συγκεντρωμένες στα χέρια του όλες τις εξουσίες. Είναι λοιπόν οξύμωρο να θεωρήσουμε ότι ένας δικτάτορας «φοβήθηκε» την αντίδραση του λαού που για τέσσερα χρόνια κυβερνούσε.
Όλα τα παραπάνω συνοψίζει περιεκτικά ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, στο βιβλίο του «Τα χρόνια του Μεγάλου Πολέμου». Σε αυτό, ο άνθρωπος που είχε συλληφθεί και εξορισθεί από την δικτατορία του Μεταξά, γράφει χαρακτηριστικά τα εξής: «Πρέπει να είμεθα χωρίς άλλο ευγνώμονες στον Ιωάννη Μεταξά διότι είπε ολομόναχος εις το σκοτάδι της νυκτός το μέγα ΟΧΙ. Λέγουν όσοι αντικρίζουν με εμπάθεια και αυτά τα γεγονότα της ιστορίας, ότι το ΟΧΙ δεν το είπε ο Μεταξάς, ότι το είπε ο Ελληνικός λαός. Ναι το είπε ο Ελληνικός λαός αλλά αφού το είχε πει ο Μεταξάς. Εάν έλεγε ο Μεταξάς ΝΑΙ, πως θα έλεγε ΟΧΙ ο Ελληνικός λαός που θα ξυπνούσε αργότερα; Θα το έλεγε βέβαια μέσα του και θα το εξεδήλωνε έμπρακτα όταν θα οργάνωνε μυστικά την αντίστασίν, αλλά η Αλβανική εποποιία δεν θα εγράφετο ποτέ. Ας είμαστε λοιπόν τίμιοι απέναντι της ιστορίας. Το μέγα ΟΧΙ είναι πράξις του Ι. Μεταξά».
Όμως πέρα από τις παραπάνω λίγο έως πολύ θεωρητικές προσεγγίσεις, υπάρχουν και τα απτά και μη επιδεχόμενα αμφισβήτησης γεγονότα που αποδεικνύουν πως η απόφαση του Ι. Μεταξά, δεν ήταν ούτε «στιγμιαία», ούτε επιβεβλημένη από κάποιον άλλο, παρά μόνο από την αίσθηση του καθήκοντος για την διαφύλαξη της αξιοπρέπειας της Πατρίδας και την αγάπη του για την Ελλάδα. Ενδεικτικά και μόνο αναφέρονται τρία από τα πλέον χαρακτηριστικά.
Ο Ε. Γκράτσι, σε άρθρο του στην εφημερίδα «Τζιορνάλε Ντελ Ματτίνο» τον Αύγουστο του 1945, προκειμένου να περιγράψει την πολιτική του Ι. Μεταξά έναντι της Ιταλίας παραθέτει το ακόλουθο απόσπασμα από συνέντευξη του Έλληνα Πρωθυπουργού, τον Απρίλιο του 1939, σε Γαλλική εφημερίδα: «Η Ελλάς είναι έτοιμη να χύσει όλον το αίμα της δια την υπεράσπισιν του εδάφους της και της ελευθερίας της καθʼ οιουδήποτε εχθρού. Θεωρώ όμως ως ιερόν καθήκον να μην προκαλέσωμεν καμμίαν εχθρότητα». Έχει δε ιδιαίτερη σημασία ότι το παραπάνω απόσπασμα της συνέντευξης επελέγη από τον άνθρωπο που επέδωσε στον Έλληνα Πρωθυπουργό το Ιταλικό τελεσίγραφο.
Στις 21 Αυγούστου 1939, όπως καταγράφεται στο βιβλίο του Συνταγματάρχου Αθ. Κοροζή «Πόλεμος 1940-41», ο Ιωάννης Μεταξάς απευθυνόμενος προς τον Ιταλό πρέσβη στην Αθήνα είπε τα εξής: «Η Ελλάς ουδεμίαν έχειν διάθεσιν να ενεργήση κατά της Ιταλίας εκτός εάν η Ιταλία ήθελεν θίξει ζωτικά συμφέροντα της Ελλάδος και προ παντός την ακεραιότητα του εδάφους της. Δια την περίπτωσιν αυτήν, σας παρακαλώ να τηλεγραφήσητε ότι η Ελλάς θα αμυνθή της τιμής της και της ακεραιότητός της μέχρις εσχάτων».
Ακόμη όμως και αν όλα τα παραπάνω θεωρηθούν κρίσεις, συμπεράσματα υποκειμενικά, ή «κατευθυνόμενη» ιστοριογραφία, η πολεμική προπαρασκευή της χώρας, η προπαρασκευή που χάρισε στην Ελλάδα την νίκη στα βορειοηπειρωτικά βουνά, είναι αδύνατον να μην αποδοθεί στον Ιωάννη Μεταξά. Εάν λοιπόν ο Μεταξάς επιθυμούσε την σύμπραξη με τις δυνάμεις του Άξονα, για ποιόν λόγο ξεκίνησε από το 1936 την προσπάθεια για την οχύρωση της χώρας, την προμήθεια όπλων και οπλικών συστημάτων, την εκπαίδευση του προσωπικού, την αναδιοργάνωση του στρατεύματος, τον ανασχεδιασμό των σχεδίων επιστράτευσης; Εάν δεν επιθυμούσε να αντισταθεί στα Ιταλικά σχέδια, γιατί μετά την κατάληψη της Αλβανίας από τους Ιταλούς διέταξε την τροποποίηση των Ελληνικών πολεμικών σχεδίων, ώστε να αντιμετωπίζεται και το ενδεχόμενο εισβολής από τα Αλβανικά σύνορα;
Όλα τα παραπάνω καθιστούν σαφές, για κάθε καλόπιστο μελετητή, ότι ο Ιωάννης Μεταξάς, υπήρξε ο πρωτεργάτης και ο ιθύνων νους της Ελληνικής εποποιίας του 1940. Η δε απόφασή του να αντισταθεί απέναντι σε κάθε εχθρό της πατρίδας υπαγορεύθηκε, όπως και στην περίπτωση όλων των Ελλήνων, από την αγάπη του για την Ελλάδα και την πίστη του ότι οι νεώτεροι Έλληνες ήταν πάντα έτοιμοι να πολεμήσουν υπέρ βωμών και εστιών και να θυσιασθούν για την ελευθερία τους.
ΓΑΛΕΤΑΚΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ

Ασφαλισμένοι στον αέρα

 

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Οκτωβρίου 27, 2013

Enet,grΗ κυβερνητική αυθαιρεσία ξεπερνά τα όρια και της πιο τολμηρής φαντασίας. Η «Κ.Ε.» αποκαλύπτει ότι αυτή τη στιγμή βρίσκονται ουσιαστικά σε καθεστώς ομηρίας 250.000 πρώην εργαζόμενοι. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν καταθέσει τις αιτήσεις τους για να βγουν στη σύνταξη εδώ και περίπου 18 μήνες, αλλά τα Ταμεία, είτε λόγω φόρτου εργασίας είτε λόγω έλλειψης προσωπικού, το πιθανότερο και για τους δύο λόγους μαζί, τους κρατούν στο «περίμενε».

  Ολο αυτό το διάστημα, οι εν αναμονή συνταξιούχοι δεν εργάζονται, καθώς έχουν πάρει τα δικαιολογητικά της συνταξιοδότησής τους και δίνουν κυριολεκτικά τον αγώνα της προσωπικής επιβίωσής τους. Πολλοί, για να τα βγάλουν πέρα, αναγκάζονται να ενεχυριάσουν τις μελλοντικές συντάξεις τους στις τράπεζες και να ζήσουν με δανεικά, για τα οποία πληρώνουν φυσικά τόκους.

Η συσσώρευση των αιτήσεων συνταξιοδότησης επιβαρύνει τα ασφαλιστικά ταμεία με ληξιπρόθεσμες, αναδρομικές οφειλές που ξεπερνούν αθροιστικά τα 2,6 δισ. ευρώ. Το ποσό αυτό αποτελεί μια βραδυφλεγή δημοσιονομική νάρκη στα θεμέλια του παραπαίοντος ασφαλιστικού συστήματος, καθώς εάν καταβληθεί άμεσα και εις ολόκληρον θα φουσκώσει ισόποσα το δημοσιονομικό έλλειμμα, πέραν των 2 δισ. που σήμερα βαρύνει τα Ταμεία.

Αρνούμενη η κυβέρνηση επί τόσους μήνες να ικανοποιήσει τα νόμιμα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων δεν διαπράττει απλώς ένα απαράδεκτο από νομική και ηθική πλευρά ατόπημα. Δημιουργεί συνθήκες αυτοματισμού μέσα στους ίδιους τους ασφαλισμένους, υπονομεύοντας τη συνέχεια του ασφαλιστικού οικοδομήματος.

Αποφεύγοντας να δώσει στοιχεία στην τρόικα, δεν κερδίζει χρόνο όπως θεωρούν ορισμένοι. Πλήττει τα ασφαλιστικά δικαιώματα και των επόμενων γενιών. Οι διαρροές για νέες περικοπές στο ασφαλιστικό αυτή ακριβώς τη λογική υπηρετούν.

Και οι πρώτοι που μπήκαν στη λίστα των προγραφών για να πληρώσουν τη νύφη της κυβερνητικής αβελτηρίας είναι όλοι όσοι είχαν βάσιμες προσδοκίες για πρόωρη συνταξιοδότηση. Οι 300.000 ασφαλισμένες μητέρες ανηλίκων που έχουν θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα κινδυνεύουν να παραμείνουν στην εργασία για πολλά χρόνια ακόμη, εάν περάσουν οι αλλαγές και αυξηθούν τα όρια ηλικίας. Το ίδιο θα συμβεί και με άλλους 800.000 εργαζομένους που κανονικά θεμελιώνουν ελάχιστο δικαίωμα συνταξιοδότησης τους επόμενους 8 μήνες.

Με τον τρόπο αυτό, κάποιοι λογαριάζουν ότι θα ανασχεθεί για λίγο η μαζική έξοδος από την εργασία. Ομως μεσοπρόθεσμα αυτή η εξέλιξη θα φέρει άλλα, πολύ βαρύτερα, δεινά. Κυρίως στους πολίτες, που είναι τα μόνιμα θύματα της κρατικής αναλγησίας.

Enet,gr

Πράσινα μπουρνούζια μοιράζει ο Βενιζέλος..στους βουλευτές της Ν.Δ.

 



Ποιος εγκέφαλος σκέφτηκε το φόρο ακινήτων ;

 

1
Έντονες αντιδράσεις, όχι μόνο από τους κυβερνητικούς βουλευτές, αλλά ακόμα και μέσα στην κυβέρνηση, έχει προκαλέσει η δημοσιοποίηση του προσχεδίου του ενιαίου φόρου για τα ακίνητα. Τα πυρά επικεντρώνονται κυρίως στη φορολόγηση των αγροτεμαχίων, οι ιδιοκτήτες των οποίων….

μέχρι σήμερα δεν πλήρωναν ούτε ένα ευρώ. Χαρακτηριστικά είναι τα όσα είπε ο υφυπουργός Εργασίας και βουλευτής Ηρακλείου του ΠΑΣΟΚ, Βασίλης Κεγκέρογλου, στον Αθήνα 984, που μίλησε για… εγκέφαλο, ο οποίος σκέφτηκε το μέτρο προσθέτοντας ότι ο φόρος έχει ένα βασικό κενό : «Αντιμετωπίζει το θέμα της φορολόγησης των ακινήτων, κι ιδιαίτερα των αγροτεμαχίων, λογιστικά. Πώς θα εισπράξει. Και δεν το αντιμετωπίζει με δίκαια και αναπτυξιακά κριτήρια… Θα πρέπει, λοιπόν, κατά την άποψή μου, να μην υπάρχει ούτε ο συντελεστής για τη θέση, ούτε ο συντελεστής για το τι καλλιεργείται. Να υπάρξει φόρος αλλαγής χρήσης, οπότε όποιο αγροτεμάχιο έχει αξία για τουριστική ανάπτυξη, να πληρώνει φόρο αλλαγής χρήσης. Όταν μεταπωλείται ή αξιοποιείται για τουριστκή ανάπτυξη, όταν γίνεται Βιομηχανία, να πληρώσει, βεβαίως, όταν γίνεται ο,τιδήποτε άλλο εκτός από την αγροτική χρήση, να υπάρχει αυτός ο φόρος. Αλλά, δεν μπορεί οι ελιές, π.χ., που είναι κοντά στη θάλασσα και δεν παράγουν περισσότερο, παράγουν λιγότερο, να τις φορολογεί περισσότερο. Γιατί; Γιατί, λέει, άκου τον εγκέφαλο αυτόν που το σκέφτηκε ! Γιατί, λέει, μελλοντικά μπορεί να γίνει ξενοδοχείο. Ναι, παιδί μου, όταν γίνει ξενοδοχείο, όταν αλλάξει χρήση, τότε θα αλλάζεις το φόρο. Απλά πράγματα. Λογικά. «.
Μάλιστα, ερωτώμενος σχετικά, ο κύριος Κεγκέρογλου αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να μην ψηφίσει το φόρο, αν δεν υπάρξουν αλλαγές, ζητώντας ταυτόχρονα βελτιώσεις. «Έχω καταθέσει την άποψή μου, στα πλαίσια της διαβούλευσης, για να τα λάβουν υπ” όψιν τους και να αλλάξουν. Εγώ ψηφίζω αυτό που κρίνω κάθε φορά ή αποφασίζω αυτό, που κρίνω σωστό κάθε φορά, λαμβάνοντας υπ” όψιν και τα υπόλοιπα δεδομένα. Πάντως, τώρα, αυτή την ώρα, είναι η ώρα της διαβούλευσης, να καταθέσουμε προτάσεις, ούτως ώστε να βελτιωθεί αυτό, διότι έχει πολλά κενά και πολλές στρεβλώσεις».

Το χωριό – φάντασμα στις πλαγιές του Γράμμου!

 

kalos
62
 
 
15
 
 
 
 
0
 
 
2
 
Υπάρχει ένα χωριό στα ορεινά των Ιωαννίνων, το οποίο έχει ζωή μόνο πέντε μήνες τον χρόνο! Η Αετομηλίτσα, ένα βλαχοχώρι που βρίσκεται «σκαρφαλωμένο» στις νότιες πλαγιές του Γράμμου σε υψόμετρο 1.520 μέτρων -διεκδικώντας την πρωτιά του ψηλότερου χωριού της Ελλάδας- πέφτει σε χειμέρια νάρκη από τα μέσα Οκτωβρίου και «ξυπνά» τον Μάιο. Οι κάτοικοί του, κυρίως κτηνοτρόφοι, κάθε φθινόπωρο πηγαίνουν με τα ζώα τους στη Λάρισα ή τη Μακεδονία, όπου ξεχειμωνιάζουν στους κάμπους. Την άνοιξη επιστρέφουν στα πάτρια εδάφη. Μαζί τους «πηγαινοέρχεται» και το Κοινοτικό Γραφείο, που εγκαταλείπει το παραδοσιακό οίκημα στην κεντρική πλατεία του χωριού και «μετακομίζει» στη Λάρισα.
Οι κτηνοτρόφοι είναι ήσυχοι για τις περιουσίες τους στην Αετομηλίτσα, αφού πίσω στο χωριό μένουν δύο «ακρίτες», ένας συνταξιούχος ντόπιος και ένας Αλβανός φύλακας, που πληρώνεται από τους ίδιους. Οι δυο τους προσέχουν τα σπίτια των κατοίκων, τα περισσότερα από τα οποία είναι σιδερόφραχτα, ενώ σε ορισμένα, για μεγαλύτερη ασφάλεια, οι ιδιοκτήτες τους έχουν τοποθετήσει στις πόρτες και στα παράθυρα λαμαρίνες. Το σπίτι του συνταξιούχου Γιάννη Δεληγιάννη βρίσκεται στην είσοδο του χωριού και του Αλβανού φύλακα βρίσκεται στην πλατεία. Πού και πού οι δύο άνδρες συναντιούνται και κάνουν παρέα, όταν όμως ο χειμώνας γίνει βαρύς, κάνουν να βρεθούν εβδομάδες, ίσως και μήνες!
xorio1
O 73χρονος Γιάννης Δεληγιάννης«Είμαι γέννημα θρέμμα Αετομηλίτσας, όμως έκανα οικογένεια και δούλεψα στη Θεσσαλονίκη, όπου διατηρούσα ταβέρνα» λέει ο 73χρονος συνταξιούχος «ακρίτας» στην «Εspresso της Κυριακής», προσθέτοντας: «Τα τελευταία 11 χρόνια και αφού έχασα τη σύζυγό μου, ζω μόνιμα στο χωριό μου. Ηταν ένα όνειρο ζωής να επιστρέψω και είμαι τρισευτυχισμένος που το έκανα πραγματικότητα. Ο χειμώνας στο χωριό περνάει δύσκολα, αλλά όχι άσχημα, ούτε βαρετά».
Οπως εξηγεί ο 73χρονος, παλιότερα στο χωριό ζούσαν μόνιμα 500 κάτοικοι και στο σχολείο φοιτούσαν 80 παιδιά: «Τώρα, όμως, εκτός από εμένα υπάρχει μόνο ένας Αλβανός φύλακας ηλικίας περίπου 60 ετών. Την οικογένειά του την έχει στην Αλβανία και αυτός ζει εδώ, σε ένα σπίτι στην πλατεία του χωριού. Εγώ είμαι στην είσοδο και υπάρχει μια απόσταση. Κάνουμε παρέα πριν αρχίσει η βαρυχειμωνιά, αλλά μπορεί να κάνουμε να βρεθούμε και μήνες, όταν πέσουν τα χιόνια και αρχίσει η σφοδρή χιονοθύελλα. Εχουμε κάνει το κουμάντο μας μαζεύοντας πολλά ξύλα για το κρύο, γιατί τα χιόνια είναι πολλά».
xorio3
Οταν δεν μπορεί να συναντηθεί με τον αλλοδαπό, ο 73χρονος περνάει την ώρα του βλέποντας τηλεόραση και μιλώντας κάπου κάπου στο τηλέφωνο με τα παιδιά του και το εγγονάκι του που ζουν στη συμπρωτεύουσα: «Με επισκέπτονται συνήθως τους καλοκαιρινούς μήνες, αλλά έχουν έρθει και Χριστούγεννα. Οι γιορτές εδώ είναι το κάτι άλλο» είπε προσπαθώντας να μας δώσει τη μαγευτική εικόνα που είχε στο μυαλό του. Ο κ. Δεληγιάννης έχει παρέα και δύο σκυλιά, αλλά και «επισκέπτες» που δεν είναι άλλοι από τους λύκους και τις αρκούδες που τα βράδια κατεβαίνουν συχνά πυκνά στο χωριό: «Δεν φοβάμαι, περισσότερο με φοβίζουν οι άνθρωποι παρά τα άγρια ζώα» μας λέει με αφοπλιστική ειλικρίνεια.
Ο πόλεμος και η αστυφιλία
Παλιό κεφαλοχώρι, η Αετομηλίτσα γνώρισε μεγάλη άνθηση τον 18ο, τον 19ο και τις αρχές του 20ού αιώνα. Οικονομικά αυτοδύναμο, εκείνη την εποχή είχε τουλάχιστον 40.000 αιγοπρόβατα, ενώ οι αγωγιάτες και οι έμποροι του χωριού έφταναν μέχρι τον Αυλώνα της Βορείου Ηπείρου ή τη Νιγρίτα των Σερρών και διακινούσαν προς τα εκεί τα προϊόντα τους.
Ωσπου το χωριό χτυπήθηκε από τον εμφύλιο, με σφοδρές μάχες. Μετά το 1950, οι Αετομηλιτσιώτες βρέθηκαν διασκορπισμένοι σε όλα τα κράτη, κυρίως της ανατολικής Ευρώπης, απ’ όπου άρχισαν να επιστρέφουν πολύ αργότερα. Ωστόσο η αστυφιλία ήρθε να αποτελειώσει το χωριό, που κινδύνευσε από ερήμωση μέχρι και τη δεκαετία του ‘70. Εκείνη την εποχή αριθμούσε 70 σπίτια, αφού δεν έμεινε τίποτα απ’ τα παλιά αρχοντικά, ώσπου οι Αετομηλιτσιώτες να αποφασίσουν να επιστρέψουν και να ξαναζωντανέψουν το χωριό που αριθμεί σήμερα δεκάδες σπίτια και οικογένειες.
Το ταξίδι των ζώων δύο φορές τον χρόνο
«Ανέκαθεν αυτή την εποχή οι νομάδες κτηνοτρόφοι μετακινούνται με τα ζώα τους από τα βουνά στα χειμαδιά (σ.σ.: προστατευόμενος τόπος για το ξεχειμώνιασμα των κοπαδιών). Στο παρελθόν, η μετακίνηση προς τα χειμαδιά το φθινόπωρο και αντίστροφα την άνοιξη γινόταν με τα πόδια και διαρκούσε περίπου έναν μήνα» τονίζει στην «Εspresso της Κυριακής» ο δημοτικός σύμβουλος Κόνιτσας και πρώην κοινοτάρχης της Αετομηλίτσας (πριν το χωριό αποτελέσει μέρος του καλλικρατικού Δήμου Κόνιτσας) Χρήστος Νιτσιάκος. Τριάντα μέρες περπάτημα απαιτούταν για να φτάσουν οι κτηνοτρόφοι από τα βουνά στον κάμπο και αντίστροφα
«Τότε φόρτωναν με τα ζώα (άλογα, γαϊδούρια κ.λπ.) όλο το βιος τους, ενώ τα κοπάδια συνόδευαν και οι οικογένειες των κτηνοτρόφων. Κάθε μέρα κατασκήνωναν σε διαφορετική περιοχή και η μετακίνηση γινόταν κατά ομάδες που αποτελούσαν τα λεγόμενα τσελιγκάτα». Οπως λέει ο κ. Νιτσιάκος, σήμερα η μετακίνηση αυτή -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- γίνεται με φορτηγά και μάλιστα αυθημερόν: «Εξάλλου και η κτηνοτροφία στις μέρες μας έχει μειωθεί σημαντικά, αφού φτάνει μόνο τα 12.000 ζώα έναντι των 30.000 και πλέον που ήταν πριν από 50-60 χρόνια» εξηγεί.
xorio4
«Αυτή τη στιγμή υπάρχουν περισσότερες από 30 κτηνοτροφικές οικογένειες που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της Αετομηλίτσας, η οποία τα τελευταία 10-15 χρόνια γνώρισε ραγδαία ανάπτυξη. Οι κάτοικοι, μετά τον εμφύλιο, ο οποίος ήταν σφοδρός στον Γράμμο, είχαν διασκορπιστεί σε διάφορα μέρη είτε στο εξωτερικό είτε σε μεγαλουπόλεις. Επανήλθαν όμως, κάποιοι μόνο ως παραθεριστές, και γεμίζουν το χωριό κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, κυρίως τον Ιούλιο και τον Αύγουστο». Το βλαχοχώρι, που απέχει 113 χιλιόμετρα από τα Ιωάννινα και το καλοκαίρι συγκεντρώνει γύρω στους 1.000 κατοίκους, διαθέτει δύο ταβέρνες, μία καφετέρια και δύο ξενώνες.
xorio2
- See more at: http://www.tsantiri.gr/ellada/to-chorio-fantasma-stis-plagies-tou-grammou/#sthash.97nSU4l0.dpuf

Γιατί τα δελτία ειδήσεων είναι απλά… σόου

 

Γιατί τα δελτία ειδήσεων είναι απλά... σόου
 
Οι «αναλυτές των 8», οι σεισμοί-λιμοί-καταποντισμοί, η πτώχευση της Ελλάδας και ο νομπελίστας οικονομολόγος Ρόμπερτ Σίλερ
"Θα ήταν σαν η Coca Cola να δηλητηρίαζε τα αναψυκτικά της". Με τον εύγλωττο αυτό τρόπο περιέγραφε ο προσφάτως τιμηθείς με το βραβείο Νόμπελ Οικονομίας, καθηγητής του Γέιλ, Robert Shiller, τις πιθανότητες το αμερικανικό κογκρέσο να μην έβρισκε λύση για το θέμα του χρέους. Προχωρώντας μάλιστα ένα βήμα παραπέρα, απομυθοποιούσε πλήρως τον όλο θόρυβο που προκλήθηκε γύρω από το ζήτημα, υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για …τηλεοπτικό σόου. Γνωρίζουν, έλεγε σε συνέντευξη του σε βρετανική εφημερίδα, ότι ο μέσος Αμερικάνος ψυχαγωγείται μέσω της τηλεόρασης και φροντίζουν να του προσφέρουν θέαμα (σε κάπως ελεύθερη μετάφραση).
Ας κάνουμε τώρα την ελληνική αναγωγή. Έχετε σκεφθεί πόσες φορές τα βραδινά δελτία ειδήσεωνπαρουσιάζουν τα θέματα της επικαιρότητας κατά τέτοιο τρόπο που να παραπέμπουν περίπου στο τέλος του κόσμου; Αν πίστευε κανείς τους «αναλυτές των 8», τότε η Ελλάδα θα έπρεπε να είχε πτωχεύσει από τις αρχές του 2010, σεισμοί, λιμοί και καταποντισμοί θα έπρεπε να είχαν πέσει στα κεφάλια μας και χημικοί πόλεμοι να είχαν αποτελειώσει ό,τι η κρίση είχε αφήσει στη μέση. Ευτυχώς, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν συνέβη.
Αυτό που ωστόσο αντιλαμβάνεται κανείς είναι ότι το τηλεοπτικό σόου των βραδινών ειδήσεων δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο και ότι κάπως έτσι χειρίζονται την επικαιρότητα παντού στον κόσμο, πολιτικοί και δημοσιογράφοι. Όταν ο Shiller μιλάει για "σόου", αναφερόμενος στο θρίλερ για το χρέος, τότε όλοι μπορούν να αντιληφθούν τι πραγματικά συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες των αιθουσών, όπου λαμβάνονται οι πραγματικά κρίσιμες αποφάσεις. Εκτός και αν στις 7 Φεβρουαρίου, που το θέμα του αμερικανικού χρέους ξανατεθεί επί τάπητος, η ίδια η ζωή τον διαψεύσει. Αν και αυτό δεν συμφέρει κανέναν μας…
Ο Τειρεσίας
- See more at: http://www.tsantiri.gr/oikonomia/giati_ta_deltia_eidiseon_einai_apla-_soou/#sthash.qYeDFfFf.dpuf

Oκτώ αποτυχόντες βουλευτές διορίστηκαν σε κρατικές θέσεις και αποκαταστάθηκαν. Αμ πως!

 

Και οι πολιτευτές έχουν ψυχή και... μισθό! «Κανένας καλός δεν πάει χαμένος» είθισται να λέει ο σοφός λαός. Ωστόσο, όπως έχει δείξει η Ιστορία, η ρήση αυτή δεν επιβεβαιώνεται πάντα, ειδικά στην Ελλάδα του Μνημονίου, όπου οι αξίες σε ουκ ολίγες περιπτώσεις «πνίγονται» στη δίνη του 
αρνητικού οικονομικού περιβάλλοντος.

Αυτοί που δείχνουν, πάντως, να μην επηρεάζονται από την όλη κατάσταση, και ως εκ τούτου να μην κάνουν σκέψεις φιλοσοφικού περιεχομένου αναφορικά με την κρίση που μαστίζει τη χώρα, είναι μερικοί ευνοημένοι από τη θεά Τύχη -και όχι μόνο βεβαίως- πρώην εθνοπατέρες, οι οποίοι, παρά την αποτυχία τους να βρεθούν και πάλι στα έδρανα της Βουλής, βρήκαν τον τρόπο να εμπλακούν στον δημόσιο βίο, και μάλιστα να αμείβονται για αυτό. Πρόκειται για μια «επίλεκτη» ομάδα πολιτικών στελεχών, που, αν και στις τελευταίες εθνικές εκλογές δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν την εκλογή τους, εντούτοις ελέω διάφορων συγκυριών, αλλά και των ισχυρών διασυνδέσεών τους στον ηγετικό πυρήνα των κομμάτων τους, βρέθηκαν σε αξιοζήλευτα πόστα του κρατικού μηχανισμού. Κι αν κάποιοι κακεντρεχείς βιαστούν να πουν ότι έγιναν από βουλευτές... δημόσιοι υπάλληλοι, αρκεί να ρίξουν μια ματιά στους ρόλους που ανέλαβαν, οι οποίοι φυσικά συνοδεύονται από το αντίστοιχο μισθολογικό καθεστώς. Ποιος κομματικός παράγοντας, άλλωστε, ή ακόμη και πολιτικός που από την ενεργό κοινοβουλευτική δράση έχει περάσει στο πολιτικό περιθώριο (αλλά και -γιατί όχι;- κάποιος απλός πολίτης) δεν θα ήθελε να συμμετέχει στο παιχνίδι της εξουσίας, έστω και διά της πλαγίας οδού; Προφανώς, ο τίτλος «πρώην βουλευτής» έχει ακόμη και σήμερα βαρύνουσα σημασία στα βιογραφικά των υποψηφίων για τα υψηλά κλιμάκια του δημόσιου τομέα...

ΡΟΒΕΡΤΟΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Ο «Γκαστόνε» του ΠΑΣΟΚ Αν υπάρχει ένα στέλεχος του ΠΑΣΟΚ στο οποίο μπορεί κάλλιστα να αποδοθεί ο χαρακτηρισμός «Γκαστόνε», αυτό είναι ο Ροβέρτος Σπυρόπουλος. «Ο άνθρωπος έχει το κοκκαλάκι της νυχτερίδας», λένε μεταξύ σοβαρού και αστείου οι άσπονδοι φίλοι του στη Χαριλάου Τρικούπη. Αιτία, βέβαια, για τα σχόλια αυτά είναι το γεγονός ότι ο Αρκάς πολιτικός και πρώην υφυπουργός παραμένει γαντζωμένος στην καρέκλα του διοικητή του ΙΚΑ, παρά τις σκοτεινές υποθέσεις που έχουν σημαδέψει κατά καιρούς τη θητεία του στο Ιδρυμα, αλλά και την απόλυτη σύνδεση του ονόματός του με τους χειρισμούς (όταν ήταν διευθυντής στην Ιπποκράτους) που οδήγησαν στον δημοσιονομικό εκτροχιασμό του άλλοτε κραταιού Κινήματος. Παρ’ όλα αυτά, χάρη στην ανάγκη διατήρησης των εύθραυστων ισορροπιών στο εσωτερικό του κόμματος, αλλά και στους κόλπους της κυβέρνησης, εξακολουθεί να απολαμβάνει (παρά τις συνεχείς γκρίνιες για την αντικατάστασή του κυρίως από το «γαλάζιο» στρατόπεδο) τον τίτλο του διοικητή, αποδεικνύοντας πως ο άνθρωπος είναι εφτάψυχος.

ΕΥΑ ΚΑΪΛΗ

Η αδικημένη που ικανοποιήθηκε Οι εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012 στάθηκαν αφορμή για να ραγίσει το γυαλί των άριστων σχέσεων που διατηρούσε επί χρόνια με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελο Βενιζέλο. Βλέπετε, ο τελευταίος, με την απόφασή του να κρατήσει την έδρα του στην Α’ Θεσσαλονίκης, στέρησε από τη γαλανομάτα Θεσσαλονικιά την ευκαιρία να ανανεώσει τη θητεία της στη Βουλή. Η Εύα Καϊλή, από τη μεριά της, που είχε στηρίξει τον σημερινό υπουργό Εξωτερικών σε κάθε του εσωκομματικό μέτωπο, για πολύ καιρό δεν έκρυβε τη δυσαρέσκειά της για το γεγονός ότι έχασε με αυτό τον τρόπο το «τρένο» που οδηγούσε στην πλατεία Συντάγματος, κι έτσι απέρριπτε χωρίς δεύτερη κουβέντα τις προτάσεις του κ. Βενιζέλου να αναλάβει πόστο είτε στο κομματικό οργανόγραμμα είτε στον κρατικό μηχανισμό. Βλέπετε, η ωραία πρώην βουλευτής είχε άλλα σχέδια (αφού μεσολάβησε το πέρασμά της από τον Ομιλο Κοντομηνά), στο επίκεντρο των οποίων βρίσκονταν η ενασχόλησή της με projects που αφορούσαν τον χώρο της ενέργειας, οι επαφές της με τον μεγαλομέτοχο του ΠΑΟΚ, Ιβάν Σαββίδη, αλλά και η ολοκλήρωση του διδακτορικού της στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Εντούτοις, με το πέρασμα του χρόνου φαίνεται πως άλλαξε άποψη και πριν από λίγες εβδομάδες ανταποκρίθηκε θετικά στο πολιτικό φλερτ του αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών και καλού της φίλου, Λεωνίδα Γρηγοράκου, και τοποθετήθηκε στο Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας.

ΝΙΚΟΣ ΖΩΙΔΗΣ

Στο πλευρό του Βαρβιτσιώτη Οταν πριν από λίγες ημέρες έγινε γνωστό πως ο πρώην βουλευτής Δωδεκανήσου του ΠΑΣΟΚ (και πρώην αντινομάρχης), Νίκος Ζωίδης, αναλαμβάνει καθήκοντα γενικού γραμματέα Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, άπαντες αναρωτήθηκαν πώς θα καταστεί εφικτή και ομαλή η συμβίωσή του με τον πολιτικό του προϊστάμενο, Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη. Την απάντηση έσπευσε να δώσει σε συνομιλητές του ο ίδιος ο προερχόμενος από τη Ν.Δ. υπουργός Ναυτιλίας, υπενθυμίζοντας πως ήταν από τους πρώτους που μίλησαν για ανάγκη συνεργασίας των πολιτικών δυνάμεων, την εποχή που η κυβέρνηση Παπανδρέου κλυδωνιζόταν (αν και, όπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, ο υπουργός είχε άλλα σχέδια για την εν λόγω γραμματεία). Οσο για τον ίδιο τον κ. Ζωίδη; Δεν μπήκε καν σε τέτοιου είδους σκέψεις, αφού ουσιαστικά εξασφάλισε τη συνέχειά του στην πολιτική, έστω και σε διαφορετικό ρόλο απ’ αυτόν που είχε συνηθίσει επί μία πενταετία, με την παρουσία του στο Κοινοβούλιο και στα νομαρχιακά συμβούλια.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΝΤΖΕΡΗΣ

Βρήκε… γιατρειά στον ΕΟΦ Είναι βέβαιο πως ο δραστήριος Δημήτρης Λιντζέρης... αρρώστησε μετά τις περσινές εκλογές, όταν συνειδητοποίησε πως η μακρόχρονη κοινοβουλευτική του θητεία δεν θα ανανεωνόταν. Ωστόσο, ο γνωστός για τα σημιτικά του και κατόπιν φιλοβενιζελικά του αισθήματα, που αποτέλεσαν καθοριστικό παράγοντα για την έντονα επικριτική στάση που κρατούσε έναντι της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου (έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στις κρίσιμες εκείνες ημέρες που οδήγησαν στην παραίτηση του τελευταίου από την πρωθυπουργία), βρήκε το... φάρμακό του μέσω της τοποθέτησής του ως προέδρου στον ΕΟΦ. Και στη δική του περίπτωση θα πρέπει να βρεθεί κοινός βηματισμός με τον νεοδημοκράτη αρμόδιο υπουργό, Αδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος, εκτός των άλλων, φημίζεται και για την εκρηκτικότητα του χαρακτήρα του. Οπως και να ’χει, ο άλλοτε βουλευτής της Β’ Πειραιά θα πρέπει να προσαρμοστεί σύντομα στα νέα δεδομένα, καθώς εν μέσω αυτής της δύσκολης συγκυρίας οφείλει να επιδείξει τεχνοκρατικές αρετές, αφήνοντας στην άκρη τη νοοτροπία του πολιτικού.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΛΕΥΡΗΣ

Αμισθος σύμβουλος του κολλητού του Ενα από τα πρόσωπα για την άμεση αξιοποίηση των οποίων οι παροικούντες τη «γαλάζια» Ιερουσαλήμ στοιχημάτιζαν ήταν ο πρώην βουλευτής του ΛΑΟΣ Θανάσης Πλεύρης. Πρόκειται, άλλωστε, για ένα στέλεχος που είναι κοινό μυστικό πως χαίρει της εκτίμησης της «γαλάζιας» ηγεσίας, αφού δεν είναι λίγοι εκείνοι που μιλούν με τα καλύτερα λόγια για το επίπεδο των νομικών του γνώσεων, αλλά και για το πολιτικό προφίλ που καλλιεργεί μετά την αποχώρησή του από το κόμμα του Γιώργου Καρατζαφέρη και την προσχώρησή του στη Ν.Δ. Εντούτοις, ο κ. Πλεύρης δεν πήρε κάποιο κρατικό πόστο, μέχρι τη στιγμή που ο καλός του φίλος, Αδωνις Γεωργιάδης, του προσέφερε θέση άμισθου συμβούλου στο υπουργείο Υγείας, εκτιμώντας πως η κίνηση αυτή θα τον βοηθούσε σε μεγάλο βαθμό να τα βγάλει πέρα στις δύσκολες υποχρεώσεις του. Κάποια στιγμή, ακούστηκε έντονα ότι θα γινόταν αντιπρόεδρος στον ΕΟΦ, ωστόσο ο ίδιος το διέψευσε, ξεκαθαρίζοντας πως κάτι τέτοιο δεν βρισκόταν στις άμεσες προθέσεις του.

ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΟΛΚΑΣ

Το «πουλέν» του Γιώργου στον ΕΛΟΤ Μπορεί να ήταν μόνο για ένα φεγγάρι, συγκεκριμένα μετά τις εκλογές του 2009, μέλος του Κοινοβουλίου, όμως, από ό,τι φάνηκε, η απειρία του δεν πτόησε τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος του έδωσε κατά την τελευταία περίοδο της κυβέρνησής του τον τίτλο του υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ. Ο λόγος για τον πρώην βουλευτή Ημαθίας Αγγελο Τόλκα, ο οποίος στο πλαίσιο της συγκυβέρνησης ανέλαβε τον ΕΛΟΤ, χωρίς όμως η ανάληψη των καθηκόντων του να τύχει θερμής υποδοχής από τους συντρόφους του στο ΠΑΣΟΚ. «Υπήρχαν άλλοι που προηγούνταν στην επετηρίδα», έλεγαν κορυφαία «πράσινα» στελέχη, μη μπορώντας να κρύψουν την οργή τους. Πάντως, ο ίδιος ξεκαθαρίζει σε συνομιλητές του πως βλέπει την ενασχόλησή του με τον Οργανισμό Τυποποίησης ως μια ευκαιρία να αποκτήσει εμπειρίες σχετικά με τη λειτουργία και τα κακώς κείμενα του ελληνικού Δημοσίου. Ξεχνά, μάλλον, ότι δεν είναι εκεί για να μαθαίνει, αλλά για να δίνει λύσεις...

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΟΣ

Τέκνο του κομματικού σωλήνα Στη λίστα με τους «βολεμένους» πρώην βουλευτές δεν θα μπορούσε κανείς να μην ξεχωρίσει τον «γαλάζιο» Γρηγόρη Αποστολάκο, ο οποίος, μετά από δύο κοινοβουλευτικές θητείες (2007-2009 και 2009-2012), βρήκε παρηγοριά για την αποτυχημένη προσπάθεια επανεκλογής του στον Οργανισμό Πληρωμών και Ελέγχου Κοινοτικών Ενισχύσεων Προσανατολισμού και Εγγυήσεων, του οποίου είναι πρόεδρος από τον Ιανουάριο. Πάντως, ο κ. Αποστολάκος είναι ένα πρόσωπο που ξέρει το Δημόσιο καλύτερα από την παλάμη του. Την περίοδο της διακυβέρνησης Μητσοτάκη ήταν διορισμένος νομάρχης Αρκαδίας, ενώ ακολούθως εξελέγη νομάρχης Λακωνίας, σε δύο διαδοχικές εκλογικές μάχες. Ως γνήσιο πολιτικό τέκνο των Μητσοτάκηδων και άριστος γνώστης της Αυτοδιοίκησης, δεν θα μπορούσε να μην αξιοποιηθεί στη διάρκεια της δημαρχίας της Ντόρας Μπακογιάννη στην Αθήνα. Το 2003 η τελευταία τον έχρισε γενικό γραμματέα του δήμου της πρωτεύουσας, θέση στην οποία και παρέμεινε έως το 2007, οπότε και δοκίμασε για πρώτη φορά (επιτυχώς) την τύχη του στην κεντρική πολιτική σκηνή. Είναι ξεκάθαρο πως, πέραν των όποιων τυπικών προσόντων του κ. Αποστολάκου, η επιλογή του Μεγάρου Μαξίμου να του δώσει τη δυνατότητα να προεδρεύει ενός τόσο σημαντικού Οργανισμού είχε και έντονα εσωκομματικά χαρακτηριστικά, αφού είναι εμφανές πως για κάποιο λόγο ο πρωθυπουργός θέλησε να τον συμπεριλάβει στους κόλπους των «ευεργετηθέντων» στελεχών του βασικού κυβερνητικού εταίρου.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΕΞΑΡΧΟΣ

Η θέση... του ήρθε λουκούμι. Περίοπτη θέση στη λίστα των «βολεμένων» πρώην βουλευτών κατέχει και ο Βασίλης Εξαρχος, ένα από τα πλέον προβεβλημένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος στο πρόσφατο παρελθόν είχε διατελέσει και γραμματέας της «πράσινης» Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Ο Λαρισαίος πολιτικός, που κατάφερε να κερδίσει την είσοδό του στη Βουλή στις εκλογές του 2004, του 2007 και του 2009, κάθεται στην καρέκλα του Ελληνικού Οργανισμού Γεωργικών Ασφαλίσεων, θέση που, όπως καταλαβαίνετε, του είναι ιδιαίτερα χρήσιμη στην προσπάθειά του να διατηρήσει ζεστό τον κόσμο του στον κάμπο, τώρα που βρίσκεται εκτός Κοινοβουλίου. Κατά μία περίεργη σύμπτωση, δε, θεωρείται και αυτός επίλεκτο μέλος του λεγόμενου παπανδρεϊκού πυρήνα, ο οποίος κατά πώς φαίνεται συνιστά εγγύηση αποκατάστασης για τους αποτυχόντες εθνοπατέρες του Κινήματος. Αντίθετα, στην ομάδα των ακραιφνών βενιζελικών συγκαταλέγεται ο διευθύνων σύμβουλος της ΕΡΓΟΣΕ και ο προερχόμενος από τον Νομό Αχαΐας πρώην υφυπουργός Εθνικής Αμυνας, Κώστας Σπηλιόπουλος. Ο τελευταίος εκλεγόταν βουλευτής από το 1996 έως το 2009.

Του ΘΑΝΑΣΗ ΦΟΥΣΚΙΔΗ, εφημερίδα "Παραπολιτικά"

ΥΨΩΣΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΣΑΣ

 

ΜΗΝ ΛΥΓΙΖΕΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΩΣΙΛΟΓΟΥΣ! ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΞΑΝΑΣΗΚΩΣΟΥΜΕ ΨΗΛΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Ο κ. Δένδιας στοχοποίησε την ελληνική σημαία δίνοντας εντολές να συλλαμβάνονται όσοι έφεραν το εθνόσημο στο πέτο ή όσοι είχαν υψωμένες σημαίες στα μπαλκόνια τους. Έψαχνε να βρεισχέσεις της ελληνικής σημαίας με ...εγκληματικές οργανώσεις!
Αυτά τα πολιτικά σκύβαλα μην σας φοβίζουν. Ας υψώσουμε τις ελληνικές σημαίες στα μπαλκόνια μας. Η Ελλάδα είναι μία και όλη ζηλεύουν και την Πατρίδα μας και τους Έλληνες. Γι' αυτό στοχοποιούν την ελληνική σημαία βάζοντας τους εντολοδόζους τους να κυνηγούν το εθνικό μας σύμβολο και να επιδιώκουν να αλώσουν οτιδήποτε ελληνικό!
Ας το καταλάβουμε ότι οφείλουμε στα παιδιά μας, την τόσο πληγωμένη αυτή γενιά, να αγωνιστούμε και να τους παραδώσουμε έναν τόπο καλύτερο. Το οφείλουμε και στην Ιστορία μας και στα αίμα των ηρωικών προγόνων μας. Οι Έλληνες είναι πατριώτες και ψυχωμένοι. Δεν επιτρέπεται να λυγίζουν στην Σκύλλα την Μέρκελ, τον νεοναζιστή Σόϊμπλε, στους διεθνείς τοκογλύφους και στους εδώ πολιτικούς δοσίλογους. Οι ΕΛΛΗΝΕΣ αγαπάμε την Πατρίδα μας γι' αυτό και υψώνουμε τις ελληνικές σημαίες στο μπαλκόνι μας!!!
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ!

Δάσκαλος από τη Θράκη, απευθύνει έκκληση προς όλους τους Έλληνες! (προωθήστε το)

 

Η ΘΡΑΚΗ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ
ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΑΠΟ ΕΝΑ ΝΕΟ ΔΑΣΚΑΛΟ (προωθήστε το)
Προς: Τους Έλληνες συμπολίτες μας
Είναι γνωστό σε όλους πως το κράτος μας κάνει εδώ και χρόνια τα πάντα για να σώσει την αγαπημένη μας πατρίδα. Για να το επιτύχει αυτό έχει επιλέξει την οδό της οικονομικής μας εξαθλίωσης και παράλληλα της ψυχολογικής και ηθικής. Κάνει δηλαδή τα πάντα, για να μην κάνει τίποτα.
Την ίδια ώρα λοιπόν ,που στην ίδια χώρα οι περισσότεροι απογυμνώνονται οικονομικά (χάνοντας όλο και περισσότερα στηρίγματα), σε κάποιους άλλους χαρίζονται απλόχερα (με σχετική αμοιβαιότητα πάντα) χρηματικά πακέτα διόλου ευκαταφρόνητα τη σήμερον ημέρα.
Τώρα πολύ εύλογα θα αναρωτιέστε, ποιοι μπορεί να είναι αυτοί που καρπώνονται αυτά τα απλόχερα χαρισμένα δώρα. Κοιτάζοντας όμως κανείς για λίγο πια το δέντρο και όχι το δάκτυλο, τότε χωρίς μεγάλη δυσκολία ξεκινά να αναζητά τον χρηματοδότη και όχι τον παραλήπτη.
Συνάδελφοι! Μπορεί για κάποιους από εσάς να είναι πολύ σημαντικό, το ποια παράταξη θα κερδίσει τις εκλογές ή το ποιος συνάδελφος θα μας αντιπροσωπεύσει στα εκπαιδευτικά συμβούλια. Για μένα όμως σημαντικότερο όλων αυτών είναι το κάτω από ποια σημαία θα ξυπνήσει αύριο η οικογένειά μου και κάτω από ποια σημαία θα αναπαύονται οι παππούδες μου.
Κύριοι και κυρίες, κατάγομαι από την Θράκη, από την πόλη της Κομοτηνής. Εκεί από την 14 Μαΐου του 1920 τιμούμε και γιορτάζουμε κάθε χρόνο την απελευθέρωσή μας από τον τουρκικό ζυγό. Ξέρετε, μετά από τα παρακάτω , δεν θα 'ναι υπερβολή να δηλώσω πως ακόμη και μέχρι σήμερα ,το έτος 2013, ο τόπος μου διέπεται από κάποιας μορφής τουρκοκρατία.
Η Θράκη κατοικείται σήμερα από περίπου 350.000 ανθρώπους, Έλληνες, πολίτες. Γύρω στους 120.000 από αυτούς είναι μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα. Αυτοί λοιπόν αποτελούν και τη γνωστή ελληνική μουσουλμανική μειονότητα. Οι 60.000 από τους 120.000 είναι οι τουρκοφανείς (κοινωνική ομάδα που διασπάται σε αρκετές μικρότερες υποομάδες). Γύρω στους 20.000 είναι οι Ρομά και 40.000 οι Πομάκοι.
Εδώ και πολλές δεκαετίες η τουρκική αλυτρωτική πολιτική, με την κρατική ανοχή-προδοσία, στα πλαίσια μιας ανύπαρκτης (κυρίως από την απέναντι πλευρά) ελληνοτουρκικής φιλίας, θέτει τις βάσεις και σπέρνει τους σπόρους της πολύ μεθοδικά, έτσι ώστε την στιγμή του θέρους να μαζέψει ευκολότερα πολύ περισσότερους καρπούς.
Έτσι λοιπόν ακόμα και η πιο καλόβουλη προσπάθεια ερμηνείας των κινήσεων της Τουρκίας στη Θράκη, είναι αδύνατον και ουτοπικό να μην καταλήξει στις προ πολλών ετών μελετημένες και σταδιακά υλοποιημένες και υλοποιούμενες βλέπεις των γειτόνων.
Το σχέδιο έχει ως εξής. Τουρκοποίηση του συνόλου του μουσουλμανικού πληθυσμού, δημιουργία θρακικού ζητήματος ( καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως του αυτοπροσδιορισμού), αίτημα για συνδιοίκηση, ανεξαρτητοποίηση και τελικά προσάρτηση. Και όλα αυτά, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, μόνο με την χρήση δημοψηφισμάτων.
Ποιο είναι λοιπόν το μέσο για να επιτευχθεί το σχέδιο; Η μη τουρκοφανής μουσουλμανική μειονότητα, η οποία ανέκαθεν και συστηματικά κακοποιείται από σύσσωμο το ελληνικό κράτος και αντιμετωπίζεται σαν κάτι ξένο, προβληματικό και εχθρικό.
Η λυσσαλέα και απρόσκοπτη γειτονική προπαγάνδα για την εμφύτευση τουρκικής συνείδησης στη μειονότητα και η παράλληλη και συστηματική αδιαφορία-κακοποίηση- προδοσία από μέρους της ελληνικής πολιτείας, σπρώχνουν όλο και πιο επικίνδυνα κοντά τη μειονότητα στην αγκαλιά της «μητέρας» Τουρκίας.
Επειδή είμαι λοιπόν και του επαγγέλματος γνωρίζω πως τα παραδείγματα είναι αυτά που μένουν. Παραπάνω μίλησα για χαρισμένα πακέτα χρημάτων από κάποιους σε κάποιους άλλους και μάλιστα σας προκάλεσα να αναζητήσετε τον πομπό και όχι τον δέκτη.
500 ευρώ μηνιαίως είναι το ποσό που παρέχει ο ζάμπλουτος Τούρκος επιχειρηματίας Ομάρ Μπαμπά για κάθε παιδί που εγκαταλείπει το ελληνικό σχολείο για να φοιτήσει σε ιδιωτικό μουσουλμανικό ιεροσπουδαστήριο, χάριν της ορθότερης εκμάθησης του Ισλάμ κάτω από τη σκέπη βέβαια της τουρκικής κυβέρνησης.
1000 ευρώ ετησίως για κάθε κεφάλι ανήλικου κοριτσιού που θα φορά την παραδοσιακήτούρκικη μαντίλα (η οποία θεωρείται χρόνια τώρα παρωχημένη στην γείτονα) παρέχει άτυπα το τουρκικό προξενείο.
Το πομακόπουλο που ουδεμία σχέση έχει με την τούρκικη κουλτούρα και γλώσσα καλείται να μάθει δίχως άλλη επιλογή τρείς άγνωστες προς αυτό γλώσσες, από την πρώτη κιόλας δημοτικού. Και αυτό γιατί η ελληνική πολιτεία δείχνει να μην αναγνωρίζει το πομάκικο κομμάτι της μουσουλμανικής μειονότητας και με τη βία σπρώχνει το μικρό παιδί στην σύγχυση, στην αμάθεια και έπειτα στην τουρκοποίηση καθώς μέσα στα μειονοτικά σχολεία οι γλώσσες που διδάσκονται είναι τα τούρκικα, τα αραβικά και τα ελληνικά( καμία αναφορά στα πομάκικα).
Εδώ και χρόνια προσφέρονται δωρεάν δορυφορικά πιάτα (συνδεδεμένα άμεσα με τα τούρκικα ραδιοτηλεοπτικά μέσα) κυρίως στα ορεινά χωριά της Θράκης (πομακοχώρια) όπου μέχρι σήμερα το σήμα των ελληνικών δικτύων δεν έχει φτάσει ή είναι ανεπαρκές.
Στο κέντρο της Κομοτηνής εδώ και κάποια χρόνια δεσπόζει ,κάτω από τη σκέπη ενός νεόκτιστου και πολυτελούς κτηρίου, η μεγαλοπρεπής τούρκικη τράπεζα Ζιράατ Μπανκ η οποία δανείζει, επιλεκτικά σε μουσουλμάνους αλλά και συλλόγους που φωνάζουν ότι είναι τούρκικοι, με χαμηλά επιτόκια 3% ενώ οι ελληνικές με 14%. Αποτέλεσμα αυτών είναι ο χριστιανός να πουλά και ο μουσουλμάνος (η τράπεζα στην ουσία) να αγοράζει γη.
Ο εγκληματικός (όχι μόνο για τη Θράκη) Καλλικράτης μετέτρεψε τους δήμους της Κομοτηνής σε τέσσερις, με αποτέλεσμα να μην ισχύει πλέον η κοινωνική ισορροπία στους πληθυσμούς των νέων δήμων και έτσι δυο από τους τέσσερις δήμους να έχουν για άρχοντα μουσουλμάνο, εκλεκτό εννοείται του τουρκικού προξενείου και έτοιμο να λειτουργήσει προς όφελος του.
Η επίσης εγκληματική κομματική λίστα έφερε επικίνδυνα αποτελέσματα στην περιοχή. Τα κόμματα που είχαν αξιώσεις στην περιοχή είχαν ως πρώτο όνομα στη λίστα μουσουλμάνο ( εκλεκτό του προξενείου) με αποτέλεσμα δύο από τους τρείς βο«υ»λευτές του νομού Ροδόπης να είναι τελικά από τους παραπάνω «εκλεκτούς».
Όπως φαίνεται τα παραδείγματα είναι πολλά και τα συναντά κανείς καθημερινά και σε όλα τα κομμάτια της κοινωνίας της Θράκης. Το ζήτημα είναι ότι εφόσον το επίσημο κράτος εδώ και δεκαετίες κάνει τα πάντα για να μην κάνει τίποτα, ο κλήρος πέφτει μόνο σε εμάς τους πολίτες. Εύλογα θα διερωτάται κανείς τι μπορεί να κάνει για να βοηθήσει. Το λιγότερο αλλά συνάμα σημαντικότατο που μπορεί να κάνει κάποιος από εδώ είναι αρχικά να ενημερωθεί για το ζήτημα και έπειτα να μεταλαμπαδεύσει το ζήτημα ως «ιεραπόστολος» και να το γνωστοποιήσει σε όσο το δυνατό περισσότερους συμπολίτες μας.
Στόχος δεν είναι η ελληνοποίηση των Πομάκων. Στόχος είναι η συνειδησιακή τους αφύπνιση. Όταν ο Πομάκος νιώσει Πομάκος τότε αυτόματα θα νιώσει και θα είναι Έλληνας!
Για περισσότερες πληροφορίες για το ζήτημα επισκεφθείτε την σελίδα των Πομάκων zagalisa.gr

Απλοί τρόποι να ενισχύσετε το ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού

  ΠΑΙΔΙ  |  10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2020 | 06:00  |  IMOMMY TEAM Ειδικά αυτήν την περίοδο που η πανδημία του κοροναϊού απειλεί την υγεία ...