Παρασκευή 13 Απριλίου 2018

Η ξεφτίλα συνεχίζεται και ο Παναθηναϊκός είναι στο χείλος του γκρεμού

 
 Η ξεφτίλα συνεχίζεται και ο Παναθηναϊκός είναι στο χείλος του γκρεμού

 

Ακούγαμε διάφορες δηλώσεις από την διοίκηση του Παναθηναϊκού, ότι « δεν πρόκειται η ομάδα να υποβιβαστεί» και ότι «θα καταθέσουμε πλήρη φάκελο και θα πάρουμε την άδεια».
Και έχουμε φθάσει λίγες ημέρες πριν και το τέλος της παράτασης για την κατάθεση των φακέλων και στον Παναθηναϊκό δεν έχουν κάνει τίποτα. Ο Αλαφούζος αποφάσισε να μην βάλει χρήματα, για να πάρει την άδεια, συν το ότι ο τραγικός ισολογισμός της ομάδας την περίοδο 2016-17 έχει βάλει ταφόπλακα στις ελπίδες του Παναθηναϊκού.
Ο φάκελος που θα κατατεθεί τις επόμενες ημέρες θα είναι σχεδόν άδειος και όχι πλήρης όπως είχε δηλώσει ο Βασίλης Κωνσταντίνου μετά το ματς με την ΑΕΚ (σε άλλη μία δήλωση, που άλλα είπε και άλλα έγιναν). Οπότε όλες οι ελπίδες του μεγαλύτερου συλλόγου της χώρας -για να αποφύγει την μεγαλύτερη ξεφτίλα της ιστορίας του και να μην πέσει η ομάδα στην Football League - είναι στην Σούπερ Λίγκα και στην ΕΠΟ. Ολόκληρος Παναθηναϊκός … «κρέμεται» από την Κέρκυρα, την Ξάνθη, τον Πανατωλικό , τον Λεβαδειακό και άλλες ομάδες της Σούπερ Λίγκα , από τον πρόεδρο της ΕΠΟ Γραμμένο , για να μην πέσει. Μιλάμε όχι για ξεφτίλα απλά. Μιλάμε για «έγκλημα» κατά του Παναθηναϊκού.
Ο Μαρίνος Ουζουνίδης περιέγραψε την τραγική κατάσταση και είπε ευθέως ότι σχεδόν όλοι θα φύγουν από την ομάδα με την λήξη της περιόδου, με την παρούσα διοίκηση. Ο Παναθηναϊκός διαλύεται, αυτή είναι η πραγματικότητα, βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού και η διοίκησή του είναι …κρυμμένη και βγάζει ανακοινώσεις μόνο για να διαψεύσει ρεπορτάζ, αγνοώντας τα εκατομμύρια κόσμου, που δεν μπορούν να πνίξουν την οργή τους, για αυτά που συμβαίνουν στον σύλλογο.
Τα ψέματα τελειώνουν για όλους και όσοι έπαιξαν με τον Παναθηναϊκό και τον κόσμο του θα τελειώσουν και αυτοί είτε θέλουν, είτε δεν θέλουν. Ένας μήνας μένει, για να ολοκληρωθούν οι αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας και μετά θα δούμε τι θα έχει απομείνει και αν ο Παναθηναϊκός θα έχει πέσει στον γκρεμό, η όχι.

Ποιούς ιδιοκτήτες «καίει» ο νέος ΕΝΦΙΑ και ποιοί γλιτώνουν την αύξηση

 

Ακόμη και μια μικρή αύξηση της αντικειμενικής αξίας μπορεί να αυξήσει αισθητά τον φόρο, εάν αλλάξουν κλιμάκιο - Αναλυτικά παραδείγματα
Δημοσιεύθηκε: 13 Απριλίου 2018, 07:00 , Τελευταία Ενημέρωση: 13/04/2018, 02:41
Αλώβητοι από τον ΕΝΦΙΑ μένουν οι ιδιοκτήτες ακινήτων, εφόσον μετά την αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών, οι νέες τιμές ζώνης του ακινήτου, παραμείνουν εντός του ίδιου φορολογικού κλιμακίου.
Αντίθετα, επιβαρύνσεις επέρχονται για τους ιδιοκτήτες των ακινήτων, η αντικειμενική αξία των οποίων θα αλλάξει κλιμάκιο, και ο ΕΝΦΙΑ θα υπολογιστεί με υψηλότερο συντελεστή. Όλα αυτά ισχύουν εφόσον μετά την αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών δεν θα αλλάξουν και οι συντελεστές του ΕΝΦΙΑ.
Η υφυπουργός Οικονομικών Κατερίνα Παπανάτσιου ανακοίνωσε περί τα τέλη Απριλίου θα ανακοινωθούν οι περισσότερες νέες τιμές εφορίας και αργότερα οι υπόλοιπες, επιβεβαιώνοντας ταυτόχρονα ότι τιμές που θα ανακοινωθούν αργότερα θα είναι αυτές για τις οποίες θα επιληφθεί η δευτεροβάθμια επιτροπή του υπουργείου. Πρόκειται για τις περιοχές όπου οι εισηγήσεις προβλέπουν μεγάλες αυξήσεις αντικειμενικών τιμών, οι οποίες θα εξεταστούν από τη δευτεροβάθμια επιτροπή του υπουργείου Οικονομικών.
Επί της ουσίας τώρα, και υπό την προϋπόθεση ότι οι συντελεστές του ΕΝΦΙΑ παραμένουν οι ίδιοι, οι ιδιοκτήτες των ακινήτων θα πρέπει να περιμένουν αυξομειώσεις του ΕΝΦΙΑ, ανάλογα με το ύψος της αντικειμενικής αξίας που είναι σήμερα και εάν, μετά την αναθεώρηση θα αλλάξουν κλιμάκιο φόρου. Δηλαδή αρκεί μια αύξηση της αντικειμενικής αξίας κατά 100 ευρώ να αυξήσει σημαντικά τον ΕΝΦΙΑ, εάν σημάνει και αλλαγή κλιμακίου. Στα παραδείγματα που ακολουθούν καταγράφεται ότι ένα ακίνητο 100 τ.μ. που έχει τιμή ζώνης 1.000 ευρώ βαρύνεται με ΕΝΦΙΑ 366,13 ευρώ. Αν η τιμή ζώνης αυξηθεί μόλις κατά 5%, σε 1.050 ευρώ, ο ΕΝΦΙΑ που θα πληρώσει θα αυξηθεί κατά 101 ευρώ ή κατά 27,6%, καθώς διαμορφώνεται σε 467,13 ευρώ. Το ίδιο ακίνητο, αν έχει αντικειμενική αξία 800 ευρώ και αυξηθεί κατά 25%, σε 1.000 ευρώ, θα πληρώσει τον ίδιο ΕΝΦΙΑ, ήτοι 366,13 ευρώ!
Δηλαδή, τα ακίνητα, οι τιμές ζώνης των οποίων, παρά την αύξηση, θα διατηρηθούν στις ίδιες ζώνες δεν θα έχουν καμία μεταβολή στον ΕΝΦΙΑ του 2018. Όσοι όμως αλλάξουν κλιμάκιο θα έχουν επιβάρυνση, από μικρή έως και μεγάλη.
Παραδείγματα
Αναλυτικότερα η κλίμακα υπολογισμού του ΕΝΦΙΑ ανάλογα με την τιμή ζώνης του ακινήτου, ανά τ.μ. είναι η ακόλουθη:
Τιμή ζώνης σε ευρώ           ΕΝΦΙΑ ανά τ.μ.
• 0 - 500                          2 ευρώ
• 501 - 750                      2,8 ευρώ
• 751 - 1000                     2,9 ευρώ
• 1001 - 1500                   3,7 ευρώ
• 1501 - 2000                   4,5 ευρώ
• 2001 - 2500                   6 ευρώ
• 2501 - 3000                   7,6 ευρώ
• 3001 - 3500                   9,2 ευρώ
• 3501 - 4000                   9,5 ευρώ
• 4001 - 4500                 11,1 ευρώ
• 4501 - 5000                 11,3 ευρώ
• 5001 & άνω                  13 ευρώ
Υπολογίζουμε τον ΕΝΦΙΑ σε διαμέρισμα 100 τ.μ.,  1ου ορόφου, με πρόσοψη σε ένα δρόμο, «ηλικίας» έως 4 ετών, χωρίς βοηθητικούς χώρους. Προκειμένου να γίνουν κατανοητές οι διαφορές, που προκύπτουν όταν αυξάνονται οι τιμές ζώνης, θα υπολογίζουμε τον ΕΝΦΙΑ για το ίδιο ακίνητο, σε όλες τις κλίμακες του ΕΝΦΙΑ. Σημειώνεται πως υπολογίζεται μόνο βασικός φόρος και όχι ο συμπληρωματικός φόρος. Ειδικότερα:
1. Όταν η τιμή του ακινήτου είναι μέχρι 500 ευρώ ανά τ.μ. ο ΕΝΦΙΑ είναι 252,5 ευρώ.
2. Αν η τιμή ζώνης αυξηθεί και διαμορφωθεί σε 501 – 750 ευρώ, τότε ο ΕΝΦΙΑ αυξάνεται σε 353,5 ευρώ. Όμως, το ακίνητο που έχει αντικειμενική αξία 550 ευρώ, η οποία αυξάνεται σε 750 ευρώ, ο ΕΝΦΙΑ θα παραμείνει αμετάβλητος. 
3. Αν η τιμή ζώνης αυξηθεί και διαμορφωθεί στην κλίμακα μεταξύ 751 – 1.000 ευρώ, τότε ο ΕΝΦΙΑ διαμορφώνεται σε 366,13 ευρώ.
4. Στην περίπτωση που η τιμή ζώνης είναι μεταξύ 1.001 – 1.500 ευρώ, ο ΕΝΦΙΑ διαμορφώνεται σε 467,13 ευρώ. Δηλαδή, ένα ακίνητο 100 τ.μ. που έχει αντικειμενική αξία 950 ευρώ, η οποία θα αυξηθεί σε 1.050 ευρώ, ο ΕΝΦΙΑ που θα πληρώσει θα αυξηθεί κατά 101 ευρώ ή κατά 27,6%. Αν όμως η τιμή ζώνης είναι 1.050 ευρώ και αυξηθεί σημαντικά κατά 43%, σε 1.500 ευρώ, τότε ο ΕΝΦΙΑ παραμένει ίδιος
5. Αν η τιμή ζώνης είναι μεταξύ  1.501 και 2.000 ευρώ, τότε ο ΕΝΦΙΑ που αναλογεί στο ίδιο ακίνητο είναι 568,13 ευρώ. Ακίνητο με αντικειμενική αξία 1.500 ευρώ, η οποία αυξάνεται σε 1.550 ευρώ ο ΕΝΦΙΑ αυξάνεται κατά 101 ευρώ.
6. Αν η τιμή ζώνης είναι 2.001 – 2.500 ευρώ ο ΕΝΦΙΑ φτάνει σε 757,5  ευρώ. Έτσι, αν το ακίνητο έχει τιμή ζώνης 1.950 ευρώ και αυξηθεί σε 2.050 ευρώ, ο ΕΝΦΙΑ θα αυξηθεί κατά 189,37 ευρώ ή κατά 33,3%. Στην περίπτωση που το ακίνητο έχει αντικειμενική αξία 1.550 ευρώ, και αυξηθεί σε 2.000 ευρώ, ο ΕΝΦΙΑ δεν αυξάνεται γιατί δεν αλλάζει κλιμάκιο.
7. Αν η τιμή ζώνης του ίδιου ακινήτου είναι μεταξύ 2.501 και 3.000 ευρώ,  τότε ο ΕΝΦΙΑ που αναλογεί είναι 959,5 ευρώ. Στην περίπτωση που το ακίνητο είχε αντικειμενική αξία μέχρι 2.500 ευρώ και η τιμή διαμορφωθεί μέχρι 3.000 ευρώ, τότε θα υπάρξει αύξηση του ΕΝΦΙΑ κατά 202 ευρώ.
8. Αν η τιμή ζώνης είναι  μεταξύ 3.000 και 3.500 ευρώ, ο ΕΝΦΙΑ που αναλογεί είναι 1.161,5 ευρώ. Αυτό σημαίνει είναι πως αν το ακίνητο ήταν στην προηγούμενη τιμή ζώνης θα υπάρξει αύξηση του ΕΝΦΙΑ κατά 202 ευρώ ενώ αν παραμείνεις την ίδια τιμή ζώνης ο ΕΝΦΙΑ θα παραμείνει αμετάβλητος.
9. Αν η τιμή ζώνης είναι μεταξύ 3.501 και 4.000 ευρώ ο ΕΝΦΙΑ που αναλογεί είναι 1.199,38 ευρώ.
10. Αν η τιμή ζώνης είναι 4.001 – 4.500 ευρώ, ο ΕΝΦΙΑ που αναλογεί είναι 1.401,38 ευρώ.
11. Αν η τιμή ζώνης είναι 4.501 – 5.000 ευρώ, ο ΕΝΦΙΑ που αναλογεί είναι 1.426,63 ευρώ.
12. Αν η τιμή ζώνης είναι  5.000 ευρώ και άνω, ο ΕΝΦΙΑ που αναλογεί είναι 1641,25 ευρώ.
» Δείτε όλα τα άρθρα από ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ

Πυραυλική επιδρομή στη Συρία διενήργησαν ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία

 







ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 08:21
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία και η Βρετανία πραγματοποίησαν τα ξημερώματα του Σαββάτου (04:00 ώρα Ελλάδας) συντονισμένα πλήγματα στη Συρία εναντίον του καθεστώτος του Μπασάρ αλ-Άσαντ. Λίγο μετά την έναρξη της επιχείρησης, ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ με διάγγελμά του ανακοίνωσε ότι διέταξε επιθέσεις ακριβείας ενάντια σε εγκαταστάσεις χημικών όπλων στη Συρία.


Οι εμπλεκόμενες δυνάμεις
Το επιτελείο των γαλλικών ενόπλων δυνάμεων ανέθεσε την αποστολή των βομβαρδισμών σε καταδιωκτικά Rafale, σύμφωνα με ένα βίντεο που δόθηκε στη δημοσιότητα από το προεδρικό μέγαρο των Ηλυσίων και την υπουργό Άμυνας Φλοράνς Παρλί.
Το Λονδίνο χρησιμοποίησε τέσσερα καταδιωκτικά αεροπλάνα Tornado GR4 της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας (RAF) εξοπλισμένα με πυραύλους Storm Shadow.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες εκτόξευσαν "διάφορους τύπους πυρομαχικών", μεταξύ των οποίων πυραύλους κρουζ Τόμαχοκ. Σύμφωνα με το Fox News, χρησιμοποιήθηκαν επίσης βομβαρδιστικά μακράς ακτίνας δράσης B-1.
Ο αμερικανός υπουργός Άμυνας Τζιμ Μάτις διευκρίνισε πως οι αμερικανικές δυνάμεις χρησιμοποίησαν διπλάσια πυρομαχικά απ' όσα είχαν χρησιμοποιήσει για το αμερικανικό πλήγμα του Απριλίου 2017 εναντίον της στρατιωτικής βάσης του Αλ-Σααϊράτ, κοντά στη Χομς.
Η συριακή αντιαεροπορική άμυνα απάντησε, όμως σύμφωνα με το Πεντάγωνο δεν υπάρχουν ανθρώπινες απώλειες από την αμερικανική πλευρά.

Συρία2

Οι στόχοι
Οι Βρετανοί ανακοίνωσαν πως έπληξαν ένα στρατιωτικό συγκρότημα --μια παλιά βάση πυραύλων-- σε απόσταση 24 χλμ. δυτικά της Χομς, "όπου το καθεστώς φέρεται ότι διατηρεί χημικά όπλα".
Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν υπογράμμισε πως τα γαλλικά πλήγματα "περιορίσθηκαν στα μέσα του συριακού καθεστώτος που επιτρέπουν την παραγωγή και τη χρησιμοποίηση χημικών όπλων".
"Εξουσιοδότησα τις βρετανικές ένοπλες δυνάμεις να διεξάγουν συντονισμένες και στοχευμένες επιθέσεις για να υποβαθμίσουν τις δυνατότητες χημικών όπλων του συριακού καθεστώτος", δήλωσε η πρωθυπουργός Τερέζα Μέι.
Σύμφωνα με τον στρατηγό Τζο Ντάνφορντ, αρχηγό του επιτελείου των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, οι δυτικές δυνάμεις επιτέθηκαν σε τρεις στόχους που συνδέονται με το συριακό πρόγραμμα χημικών όπλων, ο ένας κοντά στη Δαμασκό και οι δύο άλλοι στην περιοχή της Χομς, στο κέντρο της Συρίας.

Συριακά κρατικά μέσα ενημέρωσης μετέδωσαν πως αεροπορικές επιδρομές που πραγματοποιήθηκαν με επικεφαλής τις Ηνωμένες Πολιτείες προκάλεσαν μόνο υλικές ζημιές σ' ένα κέντρο επιστημονικής έρευνας στη συνοικία Μπαρζέχ της Δαμασκού. Πάντα σύμφωνα με τα ίδια μέσα, οι συριακές δυνάμεις αεράμυνας κατέρριψαν 13 πυραύλους, σε μια περιοχή νότια της Δαμασκού.
Από την επίθεση καταστράφηκε κτίριο που στέγαζε ένα κέντρο μάθησης και εργαστήρια, μετέδωσε η κρατική τηλεόραση. Το Πεντάγωνο υποστηρίζει πως η εγκατάσταση που επλήγη στη Δαμασκό χρησιμοποιούνταν για την ανάπτυξη, την παραγωγή και τη δοκιμή χημικών και βιολογικών όπλων.
"Οι πύραυλοι που στόχευσαν μια στρατιωτική θέση στη Χομς εκτράπηκαν από τον στόχο τους και τραυμάτισαν τρεις αμάχους", μετέδωσε επίσης το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων SANA.
Εξάλλου διοικητής μιας περιφερειακής στρατιωτικής συμμαχίας που υποστηρίζει τον πρόεδρο Μπασάρ αλ-Άσαντ δήλωσε πως στους στόχους της δυτικής επίθεσης περιλαμβανόταν μια αεροπορική βάση δυτικά της Δαμασκού και κοντά στα σύνορα με τον Λίβανο.
Το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από την πλευρά του, ανέφερε ότι συνολικά τρία επιστημονικά ερευνητικά κέντρα έχουν πληγεί στις επιθέσεις, δύο στην Δαμασκό και ένα στην Χομς, παράλληλα με τις στρατιωτικές βάσεις που έχουν χτυπηθεί στη συριακή πρωτεύουσα.
Το Παρατηρητήριο πρόσθεσε ότι όλες οι βάσεις και οι εγκαταστάσεις που επλήγησαν είχαν εκκενωθεί από τη συριακή κυβέρνηση νωρίτερα την εβδομάδα .
Οι αντιδράσεις
Το καθεστώς της Δαμασκού καταδίκασε τη στρατιωτική επιχείρηση εναντίον στόχων στη Συρία από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και τη Βρετανία, τονίζοντας ότι είναι "καταδικασμένη να αποτύχει", ενώ τη χαρακτήρισε μια "κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου", όπως ανέφερε το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων SANA.  
Η Ρωσία, σύμμαχος του καθεστώτος της Δαμασκού, αντέδρασε έντονα. Η Συρία, η οποία αντιστάθηκε επί χρόνια σε "μια τρομοκρατική επίθεση", επλήγη από τη δυτική στρατιωτική επιχείρηση την ώρα που είχε "μια ευκαιρία για ένα ειρηνικό μέλλον", δήλωσε σήμερα το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών.
Ο Καναδάς, διά του πρωθυπουργού Τζάστιν Τριντό, υποστήριξε αντίθετα τη στρατιωτική επέμβαση των δυτικών.
Το ΝΑΤΟ προσέφερε επίσης την "υποστήριξή" του στα πλήγματα που, σύμφωνα με το ίδιο, θα μειώσουν την ικανότητα του καθεστώτος να διαπράξει άλλες χημικές επιθέσεις.
Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Εμείς και η Ρωσία

Εμείς και η Ρωσία

Γράφει ο Γιώργος Καραμπελιάς ...
O ελληνισμός διατηρεί μια πολύ παλιά σχέση με τη Ρωσία, πάνω από χίλια χρόνια, από την εποχή του εκχριστιανισμού των Ρώσων από τον Βλαδίμηρο, το 988.

Έκτοτε οι τύχες των δύο λαών συνδέθηκαν στενά, για το καλύτερο ή το χειρότερο. Και οι δύο αντιμετώπισαν τις εισβολές και την επιθετικότητα τόσο των δυτικών, όσο και, κατ’ εξοχήν, των «ανατολικών» τους αντιπάλων: Στην Ελλάδα, τους σταυροφόρους, από τα δυτικά, και τα τουρκικά φύλα στα ανατολικά, που μετά από απόπειρες τετρακοσίων χρόνων, με αφετηρία το Ματζικέρτ το 1071, θα επιτύχουν την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης.

Οι Ρώσοι θα αντιμετωπίσουν και αυτοί μια ανάλογη διττή επιβουλή. Από τους Τεύτονες ιππότες και τους Σουηδούς στα δυτικά και τους τουρκικής καταγωγής Μογγόλους στα ανατολικά. Και τόσο οι Έλληνες, όσο και οι Ρώσοι, δέθηκαν στενά με την Ορθοδοξία, που ταυτίστηκε οιονεί με την εθνική τους ταυτότητα, ενώ η κοινότητα των αντιπάλων τους διαμόρφωσε μία εθνική ευαισθησία ταυτόχρονα αντιδυτική και αντίισλαμική ή αντιτουρκική. Όμως, οι ιστορικές τύχες των δύο λαών υπήρξαν εντελώς διαφορετικές.

Οι Ρώσοι, στο κέντρο μίας αχανούς πεδιάδας ηπειρωτικών διαστάσεων, θα συγκροτήσουν ένα ανάλογων διαστάσεων κράτος, το οποίο, από τον Ιβάν τον Τρομερό και στο εξής, θα επεκτείνεται, τόσο προς τα δυτικά, όσο και, κυρίως, προς τα νότια και τα ανατολικά, υποτάσσοντας και έναν μεγάλο αριθμό τουρκόφωνων και ισλαμικών πληθυσμών γενικότερα. Για πολλούς αιώνες, θα βρεθεί σε ανοικτή αντιπαράθεση με τις δύο μεγάλες ισλαμικές αυτοκρατορίες στα νότια σύνορά της, το Ιράν και κυρίως την Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία, τη στιγμή της μεγαλύτερης εξάπλωσής της, έφτανε μέχρι τα νότια σύνορα της τότε Πολωνίας.

Από την εποχή του Μεγάλου Πέτρου και της Μεγάλης Αικατερίνης, στους πολέμους που ξέσπασαν η Ρωσία θα εκδιώξει την Οθωμανική Αυτοκρατορία από τη νότια Ρωσία και τα βόρεια και βορειοανατολικά παράλια της Μαύρης Θάλασσας.Την ίδια στιγμή, οι Έλληνες, ζώντας σε μια εντελώς διαφορετική γεωγραφική πραγματικότητα, στον διάσπαρτο χώρο του Αιγαίου και της ελλαδικής χερσονήσου, θα χάσουν, από τον ενδέκατο μέχρι τον δέκατο τρίτο αιώνα, το μόνο ηπειρωτικό βάθος που διέθεταν, δηλαδή τη Μικρά Ασία. Το επίκεντρο του ελληνισμού θα μεταφερθεί στα στενά όρια της ελλαδικής χερσονήσου, δηλαδή της αρχέγονης κοιτίδας του ελληνικού πολιτισμού. Έτσι κατέστη σχεδόν αναπόφευκτη η υποταγή των Ελλήνων, αρχικώς στους Δυτικούς (μετά το 1204), και στους Οθωμανούς (μετά το 1453).

Πλέον, η σχέση Ρώσων και Ελλήνων θα αντιστραφεί και οι τελευταίοι, μετά τον 18ο αιώνα, θα προσβλέπουν σχεδόν αποκλειστικά στους πρώτους για την απελευθέρωση τους. Οι Δυτικοί, αντίθετα, που συγκρούονταν με τους Τούρκους –αρχικώς η Ισπανία και κυρίως η Βενετία–, θα πάψουν να αποτελούν αντίπαλο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και, μπροστά στον «ρωσικό κίνδυνο», από τον 18ο αιώνα και μετά, θα στηρίζουν την ακεραιότητα της τελευταίας. Εξάλλου, η οικονομική ανάπτυξη των Ελλήνων, από τα μέσα του 18ου αιώνα, θα τους μεταβάλει σε άμεσους ανταγωνιστές των Άγγλων και Γάλλων στην Ανατολική Μεσόγειο.

Υπό αυτές τις συνθήκες, θα διαμορφωθεί η προσδοκία μιας πιθανής απελευθέρωσης των Ελλήνων στηριγμένης στα ρωσικά στρατεύματα, ενώ οι Ρώσοι θα θεωρούν τους Έλληνες προνομιακούς συμμάχους τους στην προσπάθεια καθόδου τους προς τις «θερμές θάλασσες» και την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης, που θα άνοιγε τον δρόμο γι’ αυτές.

Από τα Ορλωφικά στην Επανάσταση

Ωστόσο, η σχέση υπήρξε θεμελιωδώς ανισόμετρη. Η Ρωσία ήταν μία μεγάλη ευρωπαϊκή δύναμη, με τάσεις επέκτασης, ενώ οι Έλληνες παρέμεναν υποτελείς στους Οθωμανούς και εξαρτιόνταν σε μεγάλο βαθμό, ακόμα και οικονομικά, από τη Ρωσία, όπως φάνηκε και στη Συνθήκη του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή και στην εγκατάσταση Ελλήνων στη νότια Ρωσία και την Οδησσό.

Αυτή η θεμελιακή ανισότητα μεταξύ των δύο λαών θα καταφανεί στους δύο μεγάλους πολέμους εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που επιχείρησε η Ρωσία με τη συνδρομή των Ελλήνων, επί Μεγάλης Αικατερίνης (τέλη 18ου αιώνα): αρχικώς στα Ορλωφικά (1769-1774) και επιγενέστερα στον «Πόλεμο των τριών Ιμπερίων» (της Αυστροουγγαρίας και της Ρωσίας εναντίον των Οθωμανών, 1788-1792).

Και στις δύο περιπτώσεις, οι Έλληνες ξεσηκώθηκαν– μαζικότερα στην πρώτη με την επανάσταση της Πελοποννήσου και του Δασκαλογιάννη στην Κρήτη, αλλά και στη δεύτερη, κυρίως με τον Λάμπρο Κατσώνη. Ωστόσο, και στις δύο, η ρωσική συμμετοχή υπήρξε πολύ μικρή και η Ρωσία, αφού κέρδισε εδάφη στη Μαύρη Θάλασσα, εγκατέλειψε τους Έλληνες στην τύχη τους, οι οποίοι, ιδιαίτερα στη περίπτωση των Ορλωφικών, υπέστησαν μία κυριολεκτική εκατόμβη, με δεκάδες χιλιάδες θύματα και εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες.

Κατεδείχθη, λοιπόν, πως ναι μεν οι Ρώσοι αποτελούσαν στρατηγικούς συμμάχους των Ελλήνων, αλλά η σχέση ήταν ανισοβαρής και η συμμαχία έμενε στον αέρα όποτε τα κρατικά συμφέροντα της Ρωσίας το επέβαλλαν. Ακόμα πιο χαρακτηριστική υπήρξε η σχέση Ελλήνων και Ρώσων λίγο πριν και κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης.

Η Ρωσία, ιδιαίτερα η νότια και οι ηγεμονίες της Μολδοβλαχίας, αποτέλεσαν τη βάση για την αρχική συγκρότηση της Φιλικής Εταιρείας (που, καθόλου τυχαία, ιδρύθηκε στην Οδησσό). Ωστόσο, με βάση τις ευρύτερες ευρωπαϊκές συμμαχίες της Ρωσίας (ιδιαίτερα μετά τους ναπολεόντειους πολέμους, το 1815), ο τσάρος Αλέξανδρος θα αρνηθεί να υποστηρίξει την Ελληνική Επανάσταση και θα επιτρέψει στα οθωμανικά στρατεύματα να εισέλθουν στη Μολδοβλαχία και να καταστείλουν βίαια τις δυνάμεις του Αλέξανδρου Υψηλάντη, δεδομένου ότι μόνο με αυτή την άδεια επιτρεπόταν η είσοδος του οθωμανικού στρατού στις ηγεμονίες.

Ο φόβος των Ρώσων

Ο φόβος των Ρώσων να εμπλακούν ενεργά στην Ελληνική Επανάσταση είχε τρεις βασικές αφετηρίες. Πρώτον, στα πλαίσια της Ιεράς Συμμαχίας, τον γενικότερο φόβο των επαναστάσεων από τις ευρωπαϊκές αριστοκρατίες, μετά το τέλος των ναπολεόντειων πολέμων (1815) και τις επαναστατικές εκρήξεις στην Ιταλία, την Ισπανία και αλλού. Δεύτερον, τη συμμετοχή της Ρωσίας στη πολιτική της Ιεράς Συμμαχίας και ιδιαίτερα του Μέτερνιχ ενάντια στην αποδυνάμωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Τρίτον, στον φόβο της όξυνσης των σχέσεων με τους τουρκόφωνους και μουσουλμανικούς πληθυσμούς στο εσωτερικό της Ρωσικής Αυτοκρατορίας (παράγοντας που συνήθως αγνοείται για την εκτίμηση της ρωσικής πολιτικής από τότε μέχρι σήμερα, και τον οποίο είχε αποκαλύψει ο τσάρος Αλέξανδρος στον Καποδίστρια από το 1815).

Το αποτέλεσμα ήταν ότι, η Ελληνική Επανάσταση, όχι μόνο έμεινε αβοήθητη από τους Ρώσους, αλλά και η στάση της ουδετερότητας, που κράτησε η Ρωσία μέχρι το 1826 και τον θάνατο του τσάρου Αλεξάνδρου, υποχρέωσε σε μεγάλο βαθμό τους Έλληνες να στραφούν προς την Αγγλία για στήριξη, γεγονός που θα οδηγήσει και στο «ψήφισμα της υποτέλειας» του 1825.

Θα χρειαστεί να ανέβει στην εξουσία ο τσάρος Νικόλαος, ώστε η Ρωσία, μπροστά στον κίνδυνο να στραφούν οι Έλληνες οριστικά προς τους Αγγλογάλλους, να μεταβάλει την πολιτική της και να πιέσει προς τη κατεύθυνση μίας ενεργότερης αντιμετώπισης των Οθωμανών, με πρώτο απτό αποτέλεσμα τη Ναυμαχία του Ναβαρίνου και, στη συνέχεια, τον ρωσοτουρκικό πόλεμο που το 1829 –με τα ρωσικά στρατεύματα στις πόρτες της Αδριανούπολης–, θα υποχρεώσει τον σουλτάνο να αναγνωρίσει την ελληνική ανεξαρτησία.

Από τον Κριμαϊκό πόλεμο στον πανσλαβισμό

Για ορισμένες δεκαετίες, η Ρωσία θα λειτουργεί υποστηρικτικά προς τις ελληνικές διεκδικήσεις και ο βασιλιάς Όθωνας θα μετακινηθεί προς τη ρωσική πλευρά, με αποτέλεσμα να προκαλέσει τη μήνιν των Άγγλων και των Γάλλων, οι οποίοι, όχι μόνο θα πραγματοποιήσουν εισβολή και κατοχή στην Ελλάδα, το 1854-1857, στο πλαίσιο του κριμαϊκού πολέμου (υποχρεώνοντας την ελληνική κυβέρνηση να εγκαταλείψει τις εξεγέρσεις στην Ήπειρο και τη Θεσσαλία), αλλά και θα υποχρεώσουν την Ελλάδα να τους ακολουθήσει στη συμμαχία τους με την Οθωμανική Αυτοκρατορία εναντίον της Ρωσίας. Έκτοτε, η ρωσική πολιτική απέναντι στην Ελλάδα θα μεταβληθεί άρδην για πολλές δεκαετίες.

Στο πλαίσιο του πανσλαβισμού, που πλέον έχει εδραιωθεί, καθώς και της ενίσχυσης των εθνικών ταυτοτήτων των σλαβικών λαών (ιδιαίτερα της Βουλγαρίας), η ρωσική πολιτική θεωρεί τους Έλληνες ταυτισμένους με τη Δύση και υποστηρίζει τον βουλγαρικό εθνικισμό και επεκτατισμό, όχι μόνο εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αλλά και εναντίον των Ελλήνων.

Τότε και παραχώρησε όλη τη βόρεια Ελλάδα στους Βουλγάρους με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, μετά τη συντριπτική ήττα των Οθωμανών στον ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1877-1878. Παρ’ ότι αυτή η συνθήκη θα αναιρεθεί με τη Συνθήκη του Βερολίνου λίγους μήνες αργότερα, η Βουλγαρία θα ενισχυθεί και η Ρουμανία θα καταστεί ανεξάρτητη. Τα νέα αυτά κράτη, σε συνεργασία με τους Ρώσους, θα εκδιώξουν ή θα περιορίσουν τους ελληνικούς πληθυσμούς.

Έτσι η Ρωσία, από «προαιώνιος» προστάτης των Ελλήνων και των ορθοδόξων, θα μετακινηθεί προς μία πανσλαβιστική πολιτική, η οποία θα διαρκέσει για αρκετές δεκαετίες, μέχρις ότου οι Βούλγαροι εγκαταλείψουν τη Ρωσία και συμμαχήσουν με τους Γερμανούς (πριν και κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου). Με άλλα λόγια, αυτό που καταδείχτηκε ήταν πως η Ρωσία δεν ακολουθούσε μία πολιτική υπαγορευμένη κυρίως από την πολιτιστική και θρησκευτική συνάφεια με τους Έλληνες, αλλά, πολύ περισσότερο, με βάση τα άμεσα κρατικά συμφέροντά της και εν μέρει με τη φυλετική συνάφεια των Ρώσων με άλλους σλαβικούς πληθυσμούς. Αυτό παρ’ ότι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού παραμένει φιλορωσική.

Οι Ρώσοι δεν ασκούν, όπως συνήθως συμβαίνει με τις μεγάλες δυνάμεις, μία πολιτική στηριγμένη, πρωτίστως, στη πολιτισμική συνάφεια, αλλά στα στενά κρατικά τους συμφέροντα και έτσι δημιουργείται μία παράδοξη συνθήκη, που μοιάζει να συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Οι Ρώσοι αντιμετωπίζουν τους Έλληνες ως μία φιλοδυτική κρατική οντότητα, ενώ οι Δυτικοί, από την πλευρά τους, δυσπιστούν απέναντι στους Έλληνες, τους οποίους θεωρούν φιλορώσους και ταυτισμένους μαζί τους, λόγω Ορθοδοξίας!

Γι’ αυτό, ακόμα και μέχρι σήμερα, όλες οι δυτικές πρεσβείες θα παρακολουθούν με ιδιαίτερη επιμονή τα τεκταινόμενα στο Άγιον Όρος, και όπως ο Χάντιγκτον, θα κατατάσσουν τους Έλληνες πολιτισμικά στον ίδιο χώρο με τη Ρωσία. Η τελευταία μεγάλη αντιπαράθεση μεταξύ Ρωσίας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας υπήρξε η σύγκρουσή τους κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, μέχρις ότου η επανάσταση των μπολσεβίκων και η κατάρρευση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας οδηγήσουν σε μία πρόσκαιρη συμμαχία μεταξύ τους και, ταυτόχρονα, σε αντιπαράθεση με την Ελλάδα, που ήταν σύμμαχος της Αντάντ.

Από τον Λένιν στον Πούτιν

Για είκοσι περίπου χρόνια μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και μέχρι τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, η σοβιετική πλέον Ρωσία, θα αντιμετωπίζει την Ελλάδα και τους Έλληνες μάλλον εχθρικά, επιμένοντας, στο Μακεδονικό, υπέρ των Βουλγάρων και τη συμμαχία με τα σλαβικά έθνη, ενώ σταδιακώς θα καταπέσουν οι συμμαχικοί δεσμοί της με τους Τούρκους, που θα στραφούν εκ νέου προς τη Δύση και τη Γερμανία.

Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Έλληνες θα βρεθούν σύμμαχοι με την ΕΣΣΔ, αλλά και με τους Δυτικούς ταυτόχρονα, ενώ η ενίσχυση του ΚΚΕ και του ΕΑΜ κατά τη διάρκεια της κατοχής θα αναθερμάνει και πάλι τα φιλορωσικά αισθήματα των Ελλήνων. Η Ρωσία θα ξαναμπεί στην ελληνική πολιτική ζωή, μια και ένα σημαντικό κομμάτι του ελληνικού πληθυσμού και κατά τεκμήριο το πλέον δραστήριο, εκείνο της ενισχυμένης ελληνικής αριστεράς, θα μεταβάλει τη Ρωσία, στη σοβιετική της εκδοχή, όχι μόνο σε πολιτισμικό αλλά και σε πολιτειακό πρότυπό του.

Στη διάρκεια των δεκαετιών του 1950 και του 1960, οι Έλληνες θα χωρίζονται σε φιλορώσους και φιλοαμερικανούς, σε μία πρωτοφανή κλίμακα. Εξάλλου, η θετική στάση της σοβιετικής Ρωσίας απέναντι στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Κυπρίων, καθώς όχι απλώς στρεφόταν εναντίον μίας δυτικής χώρας –της Αγγλίας–, αλλά και υπονόμευε τη συνοχή του ΝΑΤΟ, θα ενισχύσει ακόμη περισσότερο τα φιλορωσικά αισθήματα των Ελλήνων.

Όμως, οι Ρώσοι δεν θα συνταχθούν ποτέ με το αίτημα της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα και θα στηρίξουν όλες εκείνες τις δυνάμεις που, στην Κύπρο και την Ελλάδα, θα προκρίνουν την πολιτική μιας «ανεξάρτητης Κύπρου». Πολιτική που όχι μόνο θα ακολουθεί το ΑΚΕΛ στην Κύπρο και σταδιακώς και η ΕΔΑ στην Ελλάδα μετά το 1965, αλλά και βρίσκεται πίσω από τη στήριξη στις ανεξαρτησιακές τάσεις του Μακαρίου, όπως και στη σιωπηρή συναίνεση της ΕΣΣΔ στη τουρκική εισβολή, καθώς το νησί απειλούνταν με «ΝΑΤΟποίηση» σε περίπτωση ένωσης με την Ελλάδα. Βεβαίως, η αντίθεση της ΕΣΣΔ με την Τουρκία ήταν προφανής, μια και η Τουρκία, όχι μόνο είχε εισέλθει στο ΝΑΤΟ, αλλά αποτελούσε και την κατεξοχήν βάση των αμερικανικών πυραύλων και των πυρηνικών όπλων που στρέφονταν εναντίον της.

Με τη μεταπολίτευση, με βάση τα παραπάνω δεδομένα, η Ρωσία, τόσο στη σοβιετική περίοδό της, όσο και μετά από αυτήν, για ένα μεγάλο διάστημα θα είναι αντίπαλος της Τουρκίας. Στο Κυπριακό η ρώσικη πολιτική θα υποστηρίζει σταθερά τη διατήρηση μιας ανεξάρτητης Κύπρου, όπως έχει φανεί από τη στάση της στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, γεγονός που θα ενισχύει τα φιλορωσικά αισθήματα των Ελλήνων στην Κύπρο και την Ελλάδα. Παράλληλα, θα διατηρεί και μια σταθερή αντίθεση με τους Τούρκους εξαιτίας της ανάπτυξης του ισλαμισμού στον Καύκασο και την Κεντρική Ασία γενικότερα, περιοχή η οποία διατηρεί στενές σχέσεις με την Τουρκία.

Ωστόσο, τα τελευταία δέκα χρόνια η Τουρκία απομακρύνεται σταδιακώς από την ταύτιση με τις αμερικανικές και ισραηλινές επιδιώξεις και μέσω του ισλαμισμού παρεμβαίνει πλέον όλο και ενεργητικότερα στα ζητήματα της Κεντρικής Ασίας και της Μέσης Ανατολής. Σε αυτό το νέο πλαίσιο η ρωσική πολιτική όχι μόνο προωθεί την ανάπτυξη των εμπορικών και ευρύτερα οικονομικών σχέσεών της με την Τουρκία, αλλά κάνει τα πάντα για να την αποσπάσει από τη Δύση και ει δυνατόν να προκαλέσει μία μείζονα κρίση στην ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα μετά την ουκρανική περιπέτεια.

Η μετασοβιετική Ρωσία

Το ζήτημα της Ουκρανίας υπήρξε αποφασιστικής σημασίας για τη ρωσική πολιτική. Η προσπάθεια της Δύσης και κατεξοχήν των Αμερικανών να αποκόψουν την Ουκρανία από τη Ρωσία (της οποίας το Κίεβο θεωρείται η αρχική κοιτίδα), στοχεύει σε μία γεωπολιτική ανατροπή της οποίας δεν έχουμε ακόμα συνειδητοποιήσει το μέγεθος και τις διαστάσεις. Η αποκοπή της Ρωσίας από την Ευρώπη –στον βαθμό που η ρήξη με την Ουκρανία καταστεί τελεσίδικη–, πράγμα που επιδιώκουν οι ΗΠΑ για να διατηρούν τον έλεγχο της Ευρώπης, οδηγεί σε μία μεγάλης κλίμακας πολιτική ανατροπή.

Η Ρωσία, κατά τη μετά Γκορμπατσόφ περίοδο, στρεφόταν σε μία πολιτική ενσωμάτωσης στους υπό δυτικό έλεγχο διεθνείς οργανισμούς και προς μια τουλάχιστον οικονομικής διάστασης συμμαχία με την Ευρώπη και κατεξοχήν τη Γερμανία. Προσπαθούσε έτσι να συμπράξει σε έναν ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο, όπου αυτή θα λειτουργούσε ως η πηγή ενέργειας και πρώτων υλών για ολόκληρη την ήπειρο και έτσι θα έδινε τη δυνατότητα για μια αυτόνομη ευρωπαϊκή πολιτική έναντι των ΗΠΑ.

Η Αμερική, από τη πλευρά της, προσπάθησε να κάνει ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή να αποκόψει τη Ρωσία από την Ευρώπη. Προς αυτή την κατεύθυνση έκανε τα αδύνατα δυνατά για να ενσωματωθούν οι χώρες τις Ανατολικής Ευρώπης στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και προπαντός να αποκόψει την Ουκρανία, που αποτελεί τη γέφυρα μεταξύ Ευρώπης και Ρωσίας, από την τελευταία.

Γνωρίζουμε ότι έκτοτε επιδεινώθηκαν δραματικά οι σχέσεις της Ρωσίας με τη Δύση γενικότερα, εξεδιώχθη από τη Σύνοδο των G-8 και επιστρέψαμε σε ένα είδος Ψυχρού Πολέμου. Απέναντι σε αυτήν τη νέα πραγματικότητα, η Ρωσία αναπροσαρμόζει συνολικά τη στρατηγική της: Επιστρέφει στη Μέση Ανατολή, όπως συνέβη μέσα από την εμπλοκή της στον πόλεμο της Συρίας και στρέφει συνολικά την πολιτική της προς την Ανατολή. Ενισχύει τη σχέση της με την Κίνα, παρ’ ότι γνωρίζει τον υπαρκτό κίνδυνο δορυφοροποίησής της από αυτήν σε βάθος χρόνου. Ταυτόχρονα, εγκαινιάζει και δύο νέες συμμαχίες, με το Ιράν και την Τουρκία του Ερντογάν. Δηλαδή, η ρωσική εξωτερική πολιτική «ανατολικοποιείται».

Φανατικοί «αντιρώσοι» και άκριτοι «φιλορώσοι»

Επρόκειτο για μια εξέλιξη απολύτως αρνητική για την Ελλάδα, διότι τείνει να την περιορίσει σε μία πολιτική στραμμένη αποκλειστικά προς τη Δύση ή ακόμα και προς το Ισραήλ, ενώ βαθαίνει το χάσμα με τη Ρωσία και δίνει τη δυνατότητα στην Τουρκία να γίνει πολύ πιο επιθετική, έχοντας εξασφαλίσει τα νώτα της από την τελευταία. Επαναλαμβάνεται κατά κάποιον τρόπο, επί τα χείρω, αυτό που είχε συμβεί στα πρώτα χρόνια της Επανάστασης του ’21.

Προς αυτή την κατεύθυνση λειτουργούν και μία σειρά από άλλοι παράγοντες, όπως το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, με τον Βαρθολομαίο να παίζει το παιχνίδι των Αμερικανών συγκρουόμενος με το Πατριαρχείο της Μόσχας, αποδυναμώνοντας έτσι και την πολιτισμική παράμετρο του δεσμού των Ελλήνων με τους Ρώσους. Για να μη μιλήσουμε για τις αρνητικές συνέπειες που έχει η ρώσικη πολιτική για τους Κούρδους που παραμένουν οι σταθεροί σύμμαχοί μας στην περιοχή και αποτελούν ένα μόνιμο αγκάθι για την Τουρκία.

Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα, το πολιτικό σύστημα και ένα μεγάλο μέρος των ελίτ της χώρας προωθεί μια άκριτη πολιτική απόλυτης ταύτισης με τη Δύση που θα μας προστατεύσει δήθεν απέναντι στην Τουρκία, ενώ από την άλλη πλευρά, εξίσου άκριτα, ένα «ρωσόφιλο» τμήμα επιμένει σε μία πολιτική ταύτισης με τον Πούτιν, αγνοώντας τις πραγματικότητες που προαναφέραμε. Πολλοί μάλιστα, στη γνωστή λογική του ραγιαδισμού, φτάνουν να υποτιμούν τον κίνδυνο της Τουρκίας, επειδή αυτή έχει καλές σχέσεις με τη Ρωσία του Πούτιν!

Και οι δύο αυτές οπτικές είναι βαθύτατα λανθασμένες διότι, από τη μια πλευρά υποτιμούν την πολιτισμική και γεωπολιτική πραγματικότητα της χώρας, που δεν της επιτρέπει την απόλυτη ταύτιση με τη Δύση και τους Αμερικανούς. Η Ελλάδα ναι μεν «ανήκει στη Δύση» από την άποψη της ένταξής της στους οργανισμούς της, αλλά δεν είναι «δυτική χώρα» από την άποψη της γεωπολιτικής και του πολιτισμού.

Είναι μία χώρα των συνόρων, και σαν τέτοια είναι υποχρεωμένη να διατηρεί διαύλους επικοινωνίας με τη Ρωσία και να ενισχύει τους πολιτισμικούς δεσμούς της με τον ρωσικό λαό. Ενώ, βέβαια, από την άλλη πλευρά, δεν μπορεί να αγνοεί το γεγονός, πως σε ό,τι αφορά την Τουρκία ή ακόμα και τα Σκόπια, τα ρώσικα συμφέροντα δεν ταυτίζονται με τα δικά μας και κάποτε είναι και ανταγωνιστικά. Πρόκειται για μία κατάσταση εξαιρετικά δύσκολη, που κινείται κυριολεκτικά στην κόψη του ξυραφιού. Ποια θα μπορούσε να είναι άραγε η πολιτική μας;

Επανασύνδεση Ρωσίας - Ευρώπης

Καταρχάς, για εμάς, έχει αποφασιστική σημασία μία επανασύνδεση της Ρωσίας με την Ευρώπη, η οποία όχι μόνο θα μείωνε τους κινδύνους πολεμικών αναφλέξεων, αλλά και θα αναπροσανατόλιζε τη ρωσική πολιτική πέρα από μία «επιστροφή» στο «μογγολικό παρελθόν» (δηλαδή μία αποκλειστική συμμαχία με μουσουλμανικές και μη δυτικές χώρες). Είναι προς το συμφέρον μας να ανασυνδεθεί η Ρωσία με την Ανατολική Ευρώπη και την Ουκρανία και αυτό αποτελεί σε βάθος χρόνου συμφέρον για ολόκληρη την Ευρώπη, που διαφορετικά θα μένει γεωπολιτικά εξαρτημένη από τις ΗΠΑ.

Έτσι, η Ελλάδα πρέπει, με όση φωνή διαθέτει, να αντιστρατεύεται τον Ψυχρό Πόλεμο που σήμερα τείνει και πάλι να αναπτυχθεί. Παράλληλα, θα πρέπει να αναπτύξουμε κατά το δυνατόν τους πολιτισμικούς δεσμούς μας με τον ρώσικο λαό, πιέζοντας και για μια αλλαγή της πολιτικής του Πατριαρχείου. Έτσι, θα ενισχυθούν εκείνες οι δυνάμεις που στο εσωτερικό της Ρωσίας, ακόμα και στους κυβερνητικούς κύκλους της, δεν βλέπουν με καλό μάτι την προσέγγιση με τον ισλαμοφασισμό του Ερντογάν.

Στόχος μας πρέπει να είναι σε βάθος χρόνου η ενοποίηση της Ευρώπης (συμπεριλαμβανομένης και της Ρωσίας), και όχι η στροφή της Ρωσίας σε συμμαχίες με το Ισλάμ και την «Ανατολή» γενικότερα (χαρακτηριστική ως προς αυτό και απόλυτα αρνητική, είναι η στροφή του Ντούγκιν, από τη συμμαχία μεταξύ Ρώσων και Ελλήνων ορθοδόξων, στη συμμαχία της ρωσικής ορθοδοξίας με το τουρκικό Ισλάμ).

Στο μεταξύ βέβαια θα είμαστε υποχρεωμένοι να συνάπτουμε συμμαχίες με όλους εκείνους των οποίων τα συμφέροντα αντιπαρατίθενται με τον τουρκικό επεκτατισμό και, ει δυνατόν, να κινητοποιήσουμε τη Γαλλία προς μία τέτοια κατεύθυνση και να ενισχύσουμε κατά το δυνατόν τη στρατιωτική συγκρότηση της Ευρώπης έξω και πέρα από το ΝΑΤΟ.

Εν κατακλείδι, συνεχίζουμε να είμαστε «σχισμένοι» ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση της Ευρώπης, ανάμεσα στα άμεσα συμφέροντά μας και τη πολιτισμική μας ταυτότητα. Αυτό το σχίσιμο δεν μπορεί να αρθεί όσο η Ευρώπη θα παραμένει διαιρεμένη. Στο μεταξύ, πρέπει να παραμένουμε σταθερά προσκολλημένοι στα εθνικά μας συμφέροντα και να απορρίπτουμε τόσο τις αμερικανόφιλες ψυχροπολεμικές σειρήνες όσο και τους άκριτους υπερασπιστές της πουτινικής ριαλπόλιτικ. Για μας, επειδή είμαστε πλέον ένα μικρό έθνος μεταξύ Ανατολής και Δύσης, το πρώτο και αποφασιστικό στοιχείο είναι η συνειδητοποίηση αυτής μας της ιδιαιτερότητας και η διαμόρφωσης μιας στρατηγικής ανεξάρτητης για να μπορεί να είναι πολυδιάστατη.

SLPress

Γιατί λέμε όχι στην Gorna Makedonija

Γιατί λέμε όχι στην Gorna Makedonija

Η επιμονή του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Εξωτερικών στην ονομασία GornaMakedonija για το γειτονικό μας κράτος μπρεί να οδηγήσει σε ολοσθηρές ατραπούς.


Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Η πρόταση πρέπει να απορριφθεί για πολλούς λόγους:

Ο λαός μας με τα συλλαλητήρια και με όλες τις δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών λέει ΟΧΙ σε κάθε σύνθετη ονομασία. Έχει παγιωθεί ένα ποσοστό γύρω στο 70% που απορρίπτει την παραχώρηση του ονόματος Μακεδονία.

Η κυβέρνηση των Σκοπίων δεν έχει αποδεχθεί ούτε την αλλαγή του Συντάγματος ούτε άλλα στοιχεία από την πρόταση Κοτζιά. Εκείνοι μένουν σταθεροί στις θέσεις τους και η ελληνική επίσημη γραμμή φαίνεται να υποχωρεί αδικαιολόγητα.

Ποιος μας εξασφαλίζει ότι θα παραμείνει ο γεωγρφικός προσδιορισμός Gorna, δηλαδή Άνω; Σύντομα θα φύγει και θα μείνει μόνο το όνομα Μακεδονία και μάλιστα με τη δική μας υπογραφή. Απευκταίον και αποφευκτέον.

Πώς θα ονομάζεται διεθνώς η εθνικότητα: Προφανώς οι πολίτες δεν θα ονομάζονται Γκορνομακεδόνες, αλλά Μακεδόνες. Είναι διατεθειμένη η Κυβέρνηση να χαρίσει σε ένα πολυεθνικό συνονθύλευμα την Ιστορία και τον Πολιτισμό της Μακεδονίας;

Πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν και η δημόσια θέση της Βουλγαρίας, η οποία είναι μέλος της Ευρ. Ενώσεως.Οι Βούλγαροι κυβερνητικοί αξιωματούχοι έχουν δηλώσει ότι δεν δέχονται τον προσδιορισμό Άνω ή Βόρεια, διότι θεωρούν ότι έτσι απειλείται δικό τους έδαφος. Άρα και αν – ο μη γένοιτο- η Ελλάς συμφωνήσει στο Gorna Makedonija η Βουλγαρία θα εμποδίσει με Βέτο την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και στην Ευρ. Ένωση.

Ο κ. Κοτζιάς τόνισε ότι δεν πρέπει να αφήσουμε τα Σκόπια να καταστούν όργανο της Τουρκίας. Ναι, αλλά η Τουρκία για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της αναγνωρίζει και αξιοποιεί τη μικρή τουρκική μειονότητα της FYROM. Εμείς γιατί αδιαφορούμε για την ελληνική μειονότητα του κράτους των Σκοπίων; Ας ζητήσουμε μία αντικειμενική απογραφή για να μάθουμε πόσοι είναι οι ομοεθνείς μας και ποια βοήθεια θέλουν από την Ελλάδα;

Ειδικά για τον όρο Gorna, που σημαίνει Ορεινή και κατ’ επέκτασιν Άνω, υπάρχουν σοβαρές ενστάσεις από τους γνώστες της Αρχαίας Ιστορίας. Στην ακμή του ελληνικού μακεδονικού πολιτισμού Άνω Μακεδονία ονομαζόταν η σημερινή Δυτική Μακεδονία. Θα παραχωρήσουμε στους Σλάβους και Αλβανούς των Σκοπίων τον πολιτισμό της Αρχαίας Αιανής και την Ελιμειώτιδα Φάλαγγα του Μεγάλου Αλεξάνδρου;

Ας κάνουμε υπομονή χωρίς να θέσουμε την υπογραφή μας σε ονομασίες που δικαιώνουν το κατασκεύασμα του Τίτο. Η πίεση της αλβανικής κοινότητας οδηγεί τα Σκόπια σε μία μορφή ομοσπονδιακού κράτους. Θα δημιουργηθούν καντόνια με πυρήνα τη βουλγαρική, την αλβανική, τη σερβική και τη ψευδομακεδονική εθνότητα. Εκεί ίσως αποδειχθεί ότι οι ψευδομακεδόνες είναι μειοψηφία, άρα δεν δικαιούνται να επιβάλουν το όνομά τους.


Πηγή

Αυτός είναι ο νεκρός πιλότος του Mirage 2000-5

Γιωργος Μπαλταδωρος

 

Υπηρετούσε στην 331 Μοίρα της Πολεμικής Αεροπορίας
Ο Γιώργος Μπαλταδώρος που υπηρετούσε στην 331 Μοίρα της Πολεμικής Αεροπορίας είναι ο ιπτάμενος που έχασε την ζωή του, στην πτώση του Mirage 2000-5 που συνετρίβη στη θαλάσσια περιοχή εννέα ναυτικά μίλια βορειονατολικά της Σκύρου. Στην περιοχή βρέθηκαν συντρίμμια, η κάσκα του, η μικρή σωστική λέμβος, το κιτ επιβίωσης, καθώς και στοιχεία που δεν αφήνουν καμία αμφιβολία ότι ο πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας είναι νεκρός.
Στο προφίλ, που διατηρούσε σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης, δεσπόζει μια φωτογραφία με Μιράζ η οποία έχει δεχθεί τα σχόλια φίλων του στο facebook, ενώ πολλοί από αυτούς είναι και αυτοί «ιπτάμενοι». Επίσης υπάρχει άλλη μία φωτογραφία από ανέμελες διακοπές του αδικοχαμένου πιλότου.



Στα άδυτα του ηλεκτρονικού πολέμου

Γραφει ο Πετρος Κασιματης

 

Το θρίλερ της τελευταίας πτήσης του σμηναγού Γιώργου Μπαλταδώρου
Δεν άνοιξε ο θόλος του Μιράζ προκειμένου να εκτιναχθεί και να σωθεί ο γενναίος σμηναγός Γιώργος Μπαλταδώρος, στοιχείο-σοκ που δείχνει ότι  μάλλον δημιουργήθηκε άγνωστη βλάβη στα μηχανικά συστήματα του μαχητικού!
Γράφει ο Πέτρος Κασιμάτης
Εξαιρετικά καλά πληροφορημένες πηγές μιλούν για ενα σοβαρό ενδεχόμενο «να πήρε» ο κινητήρας κάποια απο τα αντίμετρα (Flair) που χρησιμοποιούν οι εκάστοτε καταδιωκόμενοι πιλότοι (ρινίσματα, πυροτεχνήματα κ.α) που δημιουργούν πηγές θερμότητας και «ξεγελούν» τους πυραύλους που πρόκειται να εκτοξευθούν λιγο μετα το «λοκαρισμα» απο τα μαχητικά που έχουν «κλειδώσει» το στόχο!
Φαινεται αρκετά πιθανό , λοιπόν , να «τράβηξε» η τουρμπίνα του Μιράζ ορισμένα τέτοια στοιχεία η ακόμα (αν και ακούγεται τραβηγμένο το τελευταίο ) μπορει και να προσέκρουσε το αεροσκάφος του Ελληνα χειριστή σε Τουρκικό Drone….Αλλωστε πριν 4 μήνες ανάλογο περιστατικό συνέβη πάλι με Μιράζ και με τον Ελληνα πιλότο να επιτυγχάνει ανάποδο ελιγμό σηκώνοντας το μαχητικό στο μέγιστο ύψος και στρέφοντας τον κινητήρα σε σημείο οπου δεν μπορούσε να γινει εισροφηση ρινισματων απο αντίμετρα….
Το να συνέβη μπλοκάρισμα των ηλεκτρονικών συστημάτων του Μιράζ , αυτο φαντάζει αδύνατο, αφού τα 3 Τουρκικά αεροσκάφη και τα 2 πλωτά μέσα των γειτόνων μας που ειναι ειδικά στο να πραγματοποιούν υποκλοπές και να μπλοκάρουν τα ηλεκτρονικά συστήματα των μαχητικών μας , δεν βρέθηκαν σε ….υπηρεσιακή ετοιμότητα!
Αν ειχε συμβεί αυτο , τότε η ΕΥΠ θα ειχε σημάνει «κοκκινο συναγερμό» δίνοντας σήμα να διακοπούν τάχιστα οι επικοινωνίες με τις συνήθεις διαδικασίες και ειδικά με την είσοδο σε επιχειρησιακή δράση του Τουρκικού σκάφους «Τσάνταρλι» που πραγματοποιεί υποκλοπές σε σταθερά και κινητά, αλλα μπλοκάρει και τις επικοινωνίες των Ενόπλων Δυνάμεων μας μα δημιουργεί και σοβαρά τεχνικά προβλήματα στις πτήσεις!

Κάτι τέτοιο δεν συνέβη, αλλα τα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα μεχρι στιγμής, αν και σε άλλη θαλάσσια περιοχή του Αιγαιου διεξαγόταν η Τουρκικη στρατιωτική άσκηση EFES 2018 για την οποια η Ελληνική πλευρά εχει πάρει τα άκρως απαραίτητα μέτρα προσοχής και υψίστης ετοιμότητας μετα και την υποδειγματική δουλειά του υπουργού Άμυνας Πάνου Καμμένου .
Να σημειωθεί οτι η Τουρκικη άσκηση λαμβάνει χώρα σε περιοχή αρκετά μακριά απο το πεδίο του θλιβερού συμβάντος για την Πολεμική μας Αεροπορία.
Δυο Αμερικανικά αεροσκάφη υποκλοπών και ηλεκτρονικού πολέμου βρίσκονται εδω και λίγες ημέρες στο Ηράκλειο της Κρήτης και ειναι επιφορτισμένα να αναλάβουν δράση στον εύφλεκτο χώρο της Μέσης Ανατολης και φυσικά δεν έχουν καμμία σχέση με την υπόθεση. Την ίδια ακριβώς δουλειά που κάνουν αυτά τα αεροσκάφη , κάνουν και τα 3 Τουρκικά αεροπλάνα υποκλοπών τα οποια ομως εμπλέκονται μόνον σε ορισμένου τυπου ασκήσεις στο Αιγαίο μαζι με τα δυο πλοία υποκλοπών του Τουρκικού Ναυτικού. Οπως τονίσαμε παραπάνω, η ΕΥΠ που παρακολουθεί άγρυπνα τις κινήσεις τους , αλλα και συμμαχικές υπηρεσίες πληροφοριων, έχουν την απόλυτη βεβαιότητα οτι δεν κινήθηκαν καθόλου οι συγκεκριμένες μονάδες ηλεκτρονικού πολέμου των γειτόνων μας.
Το μέγα ερώτημα παραμένει πως χάνονται -κατω απο αυτες τις περίεργες συνθήκες – τα υπερσύγχρονα Μιράζ 2005 που ειναι ασυναγώνιστα στις κλειστές αερομαχίες και εξαιρετικά χρήσιμα για τις αναχαιτίσεις στο Αιγαίο. Μαλιστα, πριν αρκετά χρονια οταν η Ελλαδα παραλάμβανε τα πρώτα Μιράζ 2005 (μάλιστα οχι τα τόσο προηγμένα οσο αυτο που κατέπεσε στη Σκύρο) η Άγκυρα ζητούσε διακαως να γίνονται κοινές ασκήσεις των Τουρκικών F-16 με την Πολεμική Αεροπορία της Αιγύπτου -που χρησιμοποιεί Μιράζ τέτοιου τυπου- ώστε να μάθουν οι Τούρκοι πιλότοι τα μυστικα της υπεροχής αυτών των μάχητικων στις κλειστές αερομαχίες!

Τι στρατό διατηρεί η Ρωσία στη Συρία - Πώς θα αντιμετωπίσει τις ΗΠΑ σε μια επίθεση


 

Τι στρατό διατηρεί η Ρωσία στη Συρία - Πώς θα αντιμετωπίσει τις ΗΠΑ σε μια επίθεση
Τι στρατό διατηρεί η Ρωσία στη Συρία - Πώς θα αντιμετωπίσει τις ΗΠΑ
Την ώρα που η Δύση προετοιμάζεται για μια ενδεχόμενη επίθεση στη Συρία, ας ρίξουμε μια ματιά στο στρατό που διαθέτει η Ρωσία στη χώρα.
H Ρωσία απειλεί ανοιχτά να αντιταχθεί άμεσα σε μια αμερικανική επίθεση στην Συρία.

Τα στρατεύματα της Ρωσίας λειτουργούν κυρίως από δύο περιοχές στη Συρία.
Την αεροπορική βάση Khmeimim κοντά στην παραθαλάσσια πόλη Latakia στα βόρεια της Συρίας και τη ναυτική βάση στο Tartus, η οποία βρίσκεται στη βόρεια ακτή της Συρίας, λιμάνι από το οποίο απέπλευσαν  έντεκα ρωσικά πολεμικά πλοία αυτήν την εβδομάδα για να πραγματοποιήσουν ασκήσεις.



Η Ρωσία έχει αναπτύξει τα τελευταία και υπερσύγχρονα ρωσικά πολεμικά αεροσκάφη συμπεριλαμβανομένων των αεροσκαφών Su-24s, Su-25s, Su-30s και SU-34 στην αεροπορική βάση Khmeimim, μαζί με ελικόπτερα επίθεσης Mi-24.





Και οι δύο ρωσικές βάσεις προστατεύονται από πυραύλους εδάφους - αέρους μεγάλου βεληνεκούς, συμπεριλαμβανομένων των συστημάτων S-300VM στην Tartus και το σύστημα S-400 στην Khmeimim.
Και τα δύο οπλικά συστήματα είναι σε θέση να χτυπήσουν στόχους μέχρι 400 χιλιόμετρα μακριά.







Για να αντιπαρατεθεί με το ρωσικό σύστημα S-400, ο στρατός των ΗΠΑ μπορεί να αναπτύξει το ηλεκτρονικό αεροσκάφος  EA-18G Growler



Το να εκτοξεύσεις πυραύλους από μακριά ακόμη και από ένα αεροσκάφος τύπου stealth δίνει την απαραίτητη ασφαλή  απόσταση προκειμένου οι ΗΠΑ να μπορέσουν να χτυπήσουν τα ρωσικά πυραυλικά συστήματα S-400.
Οι Ρώσοι διαθέτουν επίσης συστήματα Buk-M2E βραχείας και μέσης εμβέλειας στο έδαφος στη Συρία, καθώς και το Panther S1 μικρής εμβέλειας, που προορίζονται για να προστατέψουν τις βάσεις τους.



Από το 2015, ενώ βοηθούσε το καθεστώς του Assad στην καταπολέμηση του ISIS, η Ρωσία είχε αναπτύξει πολλούς διαφορετικούς τύπους πυρομαχικών που θα χρησιμοποιηθούν στην τρέχουσα σύγκρουση.
Ενώ η Ρωσία έχει αναπτύξει πυρομαχικά με καθοδηγούμενη ακρίβεια, όπως η βόμβα με καθοδηγούμενη από GPS / GLONASS KAB-500S ή το πυροβόλο με καθοδηγούμενη από λέιζερ Kh-25ML, το μεγαλύτερο μέρος των πυρομαχικών είναι βόμβες και υψηλού θρυμματισμού OFAB 250 -270.
Αυτά τα πυρομαχικά συμπληρώνονται από πυραύλους BETAB-M και πυραύλους διασποράς RBK-500-SPBE-D που χρησιμοποιούνται κατά εχθρικών οχημάτων και αρμάτων μάχης.



Εν τω μεταξύ, ο στόλος των μαχητικών αεροσκαφών της Συρίας υποστηρίζεται από ρώσους πιλότους.



Ρωσική ναυτική δύναμη

Από το 2015, η Ρωσία είχε αναπτύξει τον στόλο της Μαύρης Θάλασσας που παρέχει εκτεταμένη αεροπορική άμυνα στα ανοικτά των ακτών της Συρίας.
Αυτή η μοίρα αποτελείται από περίπου δέκα πλοία μαζί με τέσσερις φρεγάτες.
Αν και απαρχαιωμένο, το θωρηκτό Slava παρέχει το μεγαλύτερο μέρος της επιθετικής ικανότητας του ρωσικού στόλου, συμπεριλαμβανομένης μιας ναυτικής παραλλαγής του συστήματος αεράμυνας S-300.
Δεδομένων των ανησυχιών της Μόσχας για την αεροπορία των ΗΠΑ και των συμμάχων της, αυτός είναι ένα βολικός τρόπος για να υπάρχει ένα σύστημα S-300 κοντά στη Latakia και στην Tartus, χωρίς να το αναπτύξει στο έδαφος της Συρίας.
Ένα πυραυλικό σύστημα  S-300 στο έδαφος στη Συρία θα κάλυπτε όλο τον εναέριο χώρο του Ισραήλ.
Η ανάπτυξη ενός τέτοιου συστήματος στη Συρία θα οδηγούσε σε προβλήματα με το Τελ Αβίβ που η Ρωσία επιθυμεί να αποφύγει.
Τα υπόλοιπα πλοία - δύο φρεγάτες της κατηγορίας Krivak και ένα αντιτορπιλικό κατηγορίας Kashin - δεν είναι εντυπωσιακά, καθώς χρειάζονται αντικατάσταση.
 Το μεγαλύτερο μέρος του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας παραμένει στα ναυπηγεία.

Κάλυψη ραντάρ



Αμερικανικά πολεμικά πλοία εν τω μεταξύ, μετατοπίζονται προς τη Μεσόγειο (μέσω του Stratfor).



www.bankingnews.gr

Δαμασκός: Όλοι οι στόχοι είχαν εκκενωθεί έπειτα από προειδοποίηση των Ρώσων


 

Δαμασκός: Όλοι οι στόχοι είχαν εκκενωθεί έπειτα από προειδοποίηση των Ρώσων
Η συριακή κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της «απορρόφησαν» την επίθεση που δέχθηκαν σήμερα από τις ΗΠΑ και οι θέσεις που έγιναν στόχοι είχαν εκκενωθεί πριν από μέρες χάρη σε προειδοποίηση εκ μέρους της Ρωσίας, δήλωσε ανώτερος αξιωματούχος στην περιφερειακή συμμαχία που υποστηρίζει τη Δαμασκό.

«Απρροφήσαμε το πλήγμα», δήλωσε ο αξιωματούχος στο Reuters.

«Είχαμε μια έγκαιρη προειδοποίηση για το πλήγμα από τους Ρώσους ... και όλες οι στρατιωτικές βάσεις είχαν εκκενωθεί πριν από λίγες ημέρες», δήλωσε ο αξιωματούχους. Περίπου 30 πύραυλοι εκτοξεύθηκαν κατά την επίθεση και το ένα τρίτο απ' αυτούς καταρρίφθηκαν, δήλωσε ακόμη.

«Προβαίνουμε σε εκτίμηση των υλικών ζημιών», πρόσθεσε ο αξιωματούχος.

Στον πόλεμο που διεξάγεται εδώ και επτά χρόνια στη Συρία, ο σύρος πρόεδρος Μπασάρ αλ-Άσαντ υποστηρίζεται από τη Ρωσία, το Ιράν και υποστηριζόμενες από το Ιράν σιιτικές οργανώσεις στην περιοχή, περιλαμβανομένης της λιβανικής Χεζμπολάχ.
Τελευταία ενημέρωση: Σάββατο, 14 Απριλίου 2018, 07:13

Καθυστερήσεις για το χρέος παίζει η Γερμανία - «Ψυχρολουσία» στην Αθήνα, επιστρατεύει «plan B» με περικοπές στις συντάξεις

 

Καθυστερήσεις για το χρέος παίζει η Γερμανία - «Ψυχρολουσία» στην Αθήνα, επιστρατεύει «plan B» με περικοπές στις συντάξεις
Καθυστερήσεις στις αποφάσεις για το χρέος παίζει η Γερμανία - «Ψυχρολουσία» στην Αθήνα, επιστρατεύει «plan B» με τις περικοπές στις συντάξεις
Για μετά το τέλος του 3ου προγράμματος «σπρώχνει» το Βερολίνο τις αποφάσεις για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, επιλέγοντας την δεδομένη χρονική στιγμή να παίξει… καθυστερήσεις, εγκλωβίζοντας πολιτικά τον Αλέξη Τσίπρα που ήθελε τα μέτρα ελάφρυνσης για να πάει νωρίτερα στις κάλπες.
Τα πράγματα όμως τώρα περιπλέκονται.
Εφόσον η νέα γερμανική κυβέρνηση συνεχίσει στη «σκληρή» γραμμή Schaeuble - όπως διαφάνηκε από την συνάντηση Τσακαλώτου με τον γερμανό ομόλογο του Olaf Scholz - τότε το μόνο που μένει να κάνει το Μέγαρο Μαξίμου είναι το εξής: να πετύχει νέα οικονομική συμφωνία για τις συντάξεις με τους δανειστές, παράταση τουλάχιστον κατά ένα εξάμηνο ή ώστε να μην κοπούν από την 1η Ιανουαρίου του 2019 ή αντικατάσταση του με την μείωση στο αφορολόγητο, για να μπορέσει να προκηρύξει εκλογές…
Είναι ένα σενάριο το οποίο εξετάζεται και θεωρείται πολύ πιθανό μετά την «ψυχρολουσία» που υπέστη η ελληνική πλευρά στην γερμανική πρωτεύουσα.
Σκόπιμα η κυβέρνηση επιχείρησε από την αρχή να υποβαθμίσει το γεγονός επιλέγοντας να κρατήσει χαμηλούς τόνους (σ.σ. εκδίδοντας μία λιτή ανακοίνωση) όταν τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης ήταν πλήρως ενημερωμένα για την «ατζέντα» της συνάντησης ( σ.σ. εφημερίδα Handelsblatt).
Δεν ήταν συνεπώς μία απλή συνάντηση «γνωριμίας» μεταξύ των δύο ανδρών αλλά κάτι πολύ περισσότερο.
Το πόσο καλό ήταν το κλίμα φάνηκε από την δηλώσεις του εκπροσώπου του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών: «Δεν έχω να πω τίποτε για την συνάντηση», αποφεύγοντας να κάνει ένα οποιοδήποτε καλό σχόλιο - όπως συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις - για τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, οποίος προσήλθε με το χαμόγελο στα χείλη για να βολιδοσκοπήσει τις γερμανικές «θέσεις» γύρω από το εξής «πακέτο»: Μεταμνημονιακό πρόγραμμα εποπτείας και αναπτυξιακό σχέδιο, μέτρα για το χρέος και προαπαιτούμενα μέτρα 4ης αξιολόγησης.

Τι «εισέπραξε» από την συνάντηση η Αθήνα:

1. Οι αποφάσεις για τα μέτρα απομείωσης του ελληνκού χρέους θα αποφασιστούν μετά το πέρας του 3ου Μνημονίου, εφόσον αυτό ολοκληρωθεί επιτυχώς στις 20 Αυγούστου
2.Η διαδικασία ελάφρυνσης δεν θα είναι αυτοματοποιημένη με βάση την γαλλική πρόταση αλλά θα απαιτείται απόφαση του ESM σε κάθε περίπτωση, που σημαίνει ότι ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας, δηλαδή οι ευρωπαϊκοί θεσμοί θα συνεχίσουν να κρατούν τα κλειδιά του χρέους.
3. Η εποπτεία θα παραμείνει ασφυκτική ενώ οι τελικές αποφάσεις θα ορίζονται από τις κυβερνήσεις των χωρών που είναι στη ζώνη του ευρώ.
Ορισμένες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, μεταξύ των οποίων και η Γερμανία, ζήτησαν οι μετά το μνημόνιο μεταρρυθμίσεις να συνδεθούν με τις ελαφρύνσεις για το χρέος.
4. Σχετικά με την αναπτυξιακή στρατηγική που θα πρέπει να ακολουθήσει η Αθήνα, οι κατευθυντήριες γραμμές έχουν λίγο πολύ υποδειχθεί από τις Βρυξέλλες.
Οι Ευρωπαίοι ζητούν να συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς και κυρίως στις ιδιωτικοποιήσεις για να μπορέσει η χώρα να αποπληρώνει χρέος.
Το κείμενο είναι ακόμη σε στάδιο επεξεργασίας και η τελική μορφή του θα βρεθεί στο τραπέζι της άτυπης συνόδου της ευρωζώνης που θα γίνει στις 27 Απριλίου στη Σόφια.
Υπάρχει, όμως, μία καταρχήν συμφωνία σε τεχνοκρατικό επίπεδο ως προς τις κατευθυντήριες γραμμές, που έχουν χαραχθεί από καιρό μεταξύ των δύο πλευρών.
Μία ομάδα χωρών με επικεφαλής τη Γερμανία και την Ολλανδία, εκτιμούν ότι ορισμένες πτυχές της αναπτυξιακής στρατηγικής χρειάζονται περισσότερες αποσαφηνίσεις από την κυβέρνηση.
Το Βερολίνο και η Χάγη θέλουν να διασφαλίσουν ότι η κυβέρνηση δεν θα ακολουθήσει πολιτική παροχών ενόψει των εκλογών του 2019.
Ευκλείδης Τσακαλώτος και Olaf Scholz θα ξανασυναντηθούν στην Ουάσιγκτον, στο περιθώριο της συνόδου του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας στις 20 - 22 Απριλίου.
Ο γερμανός υπουργός Οικονομικών θα κάνει τις πρώτες επίσημες τοποθετήσεις γύρω από το ελληνικό θέμα, οι οποίες αναμένονται με μεγάλο ενδιαφέρον από το ΔΝΤ.
Το Ταμείο κρατάει ακόμη κλειστά τα χαρτιά του χωρίς να ξεκαθαρίζει την στάση του σε σχέση με τη συμμετοχή του ή όχι στο ελληνικό πρόγραμμα δανεισμού.

Μάριος Χριστοδούλου
www.bankingnews.gr

Η Ρωσία κάλεσε τους «απερίσκεπτους» στη Δύση να σκεφτούν τις συνέπειες μιας επίθεσης στη Συρία

12/4/18

 

Η εκπρόσωπος του ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα δήλωσε ότι οι απειλές και η προετοιμασία επιθέσεων εναντίον ενός κυρίαρχου μέλους του ΟΗΕ παραβιάζουν κατάφορα το χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, και κάλεσε τις δυτικές χώρες να λάβουν σοβαρά υπόψη τους τις συνέπειες των απειλών για επίθεση στη Συρία.

Η κ. Ζαχάροβα, τόνισε ότι «κανείς δεν έδωσε το δικαίωμα στους δυτικούς ηγέτες να παριστάνουν τον παγκόσμιο χωροφύλακα και να είναι ταυτοχρόνως αστυνομία, ανακριτές, εισαγγελείς, δικαστές και εκτελεστές».

«Καλούμε τα μέλη της διεθνούς κοινότητας να εξετάσουν με σοβαρότητα τις πιθανές συνέπειες αυτών των απειλών και της προετοιμασίας δράσεων εναντίον της συριακής κυβέρνησης. Η θέση μας είναι πολύ σαφής και συγκεκριμένη.Δεν θέλουμε κλιμάκωση», δήλωσε η Ζαχάροβα, και πρόσθεσε ότι ελπίζει οι δυτικές χώρες να έχουν αρκετό μυαλό για να επιστρέψουν στο διάλογο και στην επίλυση από κοινού των υφιστάμενων προβλημάτων, όπως προβλέπεται από τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.

Η Ρωσία πιστεύει ότι οι δυτικές χώρες αναζητούν ένα πρόσχημα για να επέμβουν και να ανατρέψουν τον Άσαντ.

Η κ. Ζαχάροβα είπε ότι «οι εξτρεμιστές και οι σπόνσορες τους, έχουν εντείνει τις δραστηριότητές τους για να ανακόψουν τη διαδικασία συμφιλίωσης και ειρήνευσης στη Συρία που έχει σώσει χιλιάδες ζωές απλών Σύριων» και τόνισε ότι «οι χορηγοί των εξτρεμιστών όπως δείχνει η πείρα , είναι έτοιμοι για ακραίες ενέργειες για να προωθήσουν τα συμφέροντα τους στη Συρία και που δεν συμπίπτουν με τα πραγματικά συμφέροντα του συριακού λαού».

Η κ. Ζαχάροβα καταδίκασε επίσης τη δήλωση της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας για την Ντούμα, ως «ένα παράδειγμα ανεύθυνης διάδοσης αβάσιμης παραπληροφόρησης, η οποία υποδαυλίζει όσους ανυπομονούν για την ανάληψη επιθετικής δράσης στην Συριακή κρίση».

Σε μια άκρως ενδιαφερουσα εξέλιξη η Μέρκελ απομακρύνθηκε από τον Πουστρόν και την αγγλίδα φακλάνα και δήλωσε ότι η Γερμανία δεν θα συμμετάσχει σε ενδεχόμενη στρατιωτική δράση στη Συρία.
Ο Υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Τζιμ Μάτις δήλωσε ότι ο στρατός των ΗΠΑ δεν έχει καμία απόδειξη ότι χρησιμοποιήθηκε στην Ντούμα αέριο  χλώριου, η σαρίν, και ότι οι πληροφορίες προέρχονται από τα μέσα ενημέρωσης και τα κοινωνικά δίκτυα.

ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΣ ΤΥΠΟΣ

Απλοί τρόποι να ενισχύσετε το ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού

  ΠΑΙΔΙ  |  10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2020 | 06:00  |  IMOMMY TEAM Ειδικά αυτήν την περίοδο που η πανδημία του κοροναϊού απειλεί την υγεία ...