Πέρυσι, τέτοιο καιρό, αναμέναμε την κατάργηση της εξίσωσης ΕΦΚ στο πετρέλαιο, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, επαναφορά του αφορολόγητου ορίου στα 12.000 ευρώ και αλλαγές – επί τα βελτίω – στο καθεστώς αποπληρωμής ληξιπρόθεσμων οφειλών.
Ασαφές, τότε, το χρονοδιάγραμμα της εφαρμογής, των ως άνω μέτρων, λόγω της γνωστής εξάρτησης του φορολογικού πλαισίου από τις μνημονιακές επιταγές. Είχαμε όμως πειστεί και πιστέψει ότι έκλεινε ο κύκλος του παραλογισμού, της φοροαρπαγής, της εσωτερικής υποτίμησης. Πιστεύαμε ότι η νέα κυβέρνηση έχοντας μάθει από τα αδιέξοδα της προηγούμενης, θα ασχολείτο τουλάχιστον με τα συγκριτικά φορολογικά πλεονεκτήματα της ταλαίπωρης χώρας μας.
Αντί αυτών, νέα κλίμακα στην έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης, αυξήσεις σε: φόρο πολυτελούς διαβίωσης, προκαταβολές φόρων εισοδήματος, συντελεστές ΦΠΑ, κατάργηση στην έκπτωση της, εφάπαξ, καταβολής φόρων, διατήρηση και επιδείνωση του όλου φορολογικού τιμοκαταλόγου με συνέχιση της τεκμαρτής και αναδρομικής φορολόγησης.
Επί του πιεστηρίου, νέες φορολογικές βόμβες όπως η υπαγωγή όλων των εισοδημάτων σε ενιαίους συντελεστές φορολόγησης, οι προτάσεις για συντελεστή στο εισόδημα πλέον του 50%, μια ασαφής γενικότερα συζήτηση φορολογικο-ασφαλιστικού περιεχομένου για να «βγουν τα νούμερα».
Κανείς δεν βλέπει, το νέο ληξιπρόθεσμο χρέος των 13,5 δισεκ. ευρώ που δημιουργήθηκε μέσα στο 2015;
Οικονομολόγος ΜΑ- Λογιστής Α’ – Σύμβουλος Έκδοσης Περιοδικού ΛΟΓΙΣΤΗΣ – tsagaris@fao-economics.gr – Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΑΓΟΡΑ
Harris Kodopoulos Το θυμάστε το...τρωκτικό της ΕΡΤ... Τον Κώστα Αρβανίτη.. Ενας από αυτούς που τίναξαν την κρατική τηλεόραση στον αέρα.. Το νυν Συριζαίο, πρώην Πασόκο, πρώην γλύφτη της κυβέρνησης Καραμανλή.. Και σημερινό διευθυντή του Συριζοραδιαφώνου...."στο Κόκκινο".. Τρώει καλά από παντού... Ε να μην διορίσει και αυτός την...οικογένεια του... Εχουμε και λέμε... Η σύζυγος Αρβανίτη ειδική σύμβουλος στο γραφείο του υφυπουργού Πετρόπουλου... Καλά ως εδώ.. Εχει και μιά κόρη.. Βρέθηκε θέση και γιαυτή.. Ειδική σύμβουλος στο γραφείου του Σπίρτζη... Ακολουθεί το λοιπό συγγενολόϊ..
Φωτογραφία ΑΡΧΕΙΟΥ: Austrian Finance Minister Hans Joerg Schelling (L) and German Finance Minister Wolfgang Schaeuble during a Eurogroup Finance ministers meeting at the European Council headquarters in Brussels, Belgium, 07 December 2015. EPA, OLIVIER HOSLET
FEBRUARY 7, 2016
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΕΤΡΑΚΗ
Αποζημιώσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ από την Ε.Ε. για να καλύψει το κόστος που υφίσταται από το προσφυγικό δήλωσε ότι θα διεκδικήσει η …αυστριακή κυβέρνηση, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι το ίδιο πρέπει να γίνει και για άλλες χώρες όπως η Σουηδία!
Αποτελεί τουλάχιστον θράσος η Βιέννη να θεωρεί ότι δικαιούται να ζητήσει αποζημίωση από την Ε.Ε., επειδή υποδέχεται και παρέχει άσυλο όπως προβλέπεται από το διεθνές δίκαιο και την πολιτική ασύλου της Ε.Ε., την στιγμή, που έχει στοχοποιήσει την Ελλάδα η οποία υφίσταται και την μεγαλύτερη πίεση από όλες τις χώρες της Ευρώπης, χωρίς καμία ουσιαστική βοήθεια. Η Αυστρία αλλά και οι άλλες χώρες της Ευρωζώνης μάλιστα, κάθε άλλο πάρα δείχνουν να συμμερίζονται τις σοβαρές επιπτώσεις που έχει το προσφυγικό στην καθημαγμένη ελληνική οικονομία.
Ο Αυστριακός υπουργός οικονομικών Χανς Γιοργκ Σελλινγκ έστειλε επιστολή στον πρόεδρο της Κομισιόν Ζ.Κ. Γιουνκερ και στην αντιπρόεδρο Κ. Γκεοργκίεβα ζητώντας την χορήγηση πρόσθετων κονδυλίων για τις «πρόθυμες» χώρες όπως η Αυστρία, η Γερμάνια και η Σουηδία που υποδέχονται πρόσφυγες πέραν των δυνατοτήτων τους. Προτίθεται μάλιστα οπως έγινε γνωστό να θέσει το θέμα στην επόμενη συνάντηση των Υπουργών Οικονομικών της Ε.Ε..
Ο κ. Σελλινγκ μάλιστα ζητά για την Αυστρία το ποσό των 600 εκατομμυρίων ευρώ καθώς σε αυτό το ποσό υπολογίζεται το κόστος για την χώρα του το 2015 για την υποδοχή των προσφύγων.
Το ποσό αυτό υπολογίσθηκε σύμφωνα με τον κ. Σελλινγκ καθώς από 35.000 πρόσφυγες που μπορεί να απορροφήσει η χώρα του ετησίως υποδέθηκε 55.000 περισσότερους και καθώς το κατά κεφαλήν κόστος υπολογίζεται σε 11.000 ευρώ το χρόνο το συνολικό ποσό έτσι έφτασε τα 600 εκατομμύρια.
Ο αυστριακός υπουργός μάλιστα δεν απαιτεί μόνο να μην υπολογισθεί το ποσό αυτό στο δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας του, άλλα και την καταβολή του στην Βιέννη από τα Ταμεία της Ε.Ε. για το άσυλο, από τα ταμεία αλληλεγγύης για τις φυσικές καταστροφές και από μη χρησιμοποιηθέντα κονδύλια από τον προϋπολογισμό της Ε.Ε.
Βεβαίως εάν πράγματι τεθεί τέτοιο ζήτημα στο Συμβούλιο των Υπουργών Οικονομικών είναι προφανές ότι θα πρέπει άμεσα η ελληνική κυβέρνηση να κινηθεί ώστε να διεκδικήσει κοινοτικά κονδύλια για την κάλυψη των τεράστιων για τα ελληνικά δεδομένα ποσά με τα οποία επιβαρύνεται ο ελληνικός προϋπολογισμός από το προσφυγικό ρευμα άλλα και για την χαλάρωση των κανόνων δημοσιονομικής σταθερότητας.
Ο δρόμος πίσω από τα παλιά Ανάκτορα έχει τη δική του ιστορία. Κάποιος την έγραψε με κόκκινα γράμματα σε ένα από τα κουδούνια της πολυκατοικίας του αριθμού 3: το κουδούνι έγραφε απλώς«Αλίκη», γιατί, ούτως ή άλλως, οι πάντες γνώριζαν πως το ρετιρέ του κτιρίου φιλοξενούσε το πιο λαμπρό αστέρι της ελληνικής show business.
Καλώς ήλθατε.Στην οδό Στησιχόρου. Η επιλογή της περιοχής των Ανακτόρων για την πρώτη της κατοικία είχε ιδιαίτερη σημειολογία για την «εθνική σταρ».
Αντάξιο μιας σταρ.Ποζάροντας στο ανανεωμένο σαλόνι του διαμερίσματος, στα τέλη της δεκαετίας του ’70.
Η τοποθεσία δεν ήταν φυσικά τυχαία. Το κομμάτι γης ανάμεσα στην Ηρώδου Αττικού και τη Ρηγίλλης δεν ήταν απλώς το αριστοκρατικότερο της Αθήνας. Η μικρή του απόσταση από τα Ανάκτορα υπογράμμιζε, τρόπον τινά, τον τίτλο της Αλίκης ως «βασίλισσας της μεγάλης οθόνης»…
Το πολυτελές σπίτι είχε αγοραστεί από την ηθοποιό πολύ νωρίς, στις αρχές της δεκαετίας του ’60. «Ποιος από αυτούς τους τοίχους είναι της Φίνος Φιλμς;», την είχε ρωτήσει τότε ο Φιλοποίμενας Φίνος, θέλοντας να τονίσει στην «εθνική σταρ» ότι είχε κάνει τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές επιτυχίες της στην εταιρεία του, όπως επίσης και να της υπενθυμίσει ότι είχε το υψηλότερο κασέ. «Κανείς!», του είχε απαντήσει ευθαρσώς η Αλίκη, που είχε χρηματοδοτήσει την αγορά από τα έσοδα της πρώτης πανελλαδικής περιοδείας της, η οποία είχε σπάσει ταμεία ανά τη χώρα, κάνοντας ρεκόρ εισπράξεων. Υπήρχαν βέβαια και κάποιοι ψίθυροι που ήθελαν το διαμέρισμα ως ένα από τα ανταλλάγματα που είχε δώσει στην ηθοποιό η Φρειδερίκη, προκειμένου να εγκαταλείψει το φλερτ με το διάδοχο Κωνσταντίνο. Ήδη από τότε η εμμονή του κοινού γεννούσε φήμες που ανήκαν όμως αποκλειστικά στη σφαίρα της φαντασίας…
Ιδιωτική ζωή.Στο queen size κρεβάτι της μαζί με το αγαπημένο της σκυλάκι.
Για αρκετά χρόνια μετά την αγορά του ακινήτου, η Αλίκη εξακολουθούσε να μένει με τη μητέρα της. Στην οδό Στησιχόρου μετακόμισε το 1965, μετά το γάμο της με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Ο ηθοποιός δεν ήθελε αρχικά να ζήσει εκεί. Εκλάμβανε ίσως την επιθυμία της σταρ, που είχε μεγαλώσει στο Μαρούσι και στη συνέχεια, καθώς τα οικονομικά προβλήματα της οικογένειας αυξάνονταν, στον όχι και τόσο chic Άγιο Παύλο, ως μεγαλομανία. Θεωρούσε ότι το σπίτι ήταν «υπερβολικά μεγάλο». Ως γνήσιος Πειραιώτης ίσως και να μην ήταν και τόσο ενθουσιασμένος με την προοπτική να μείνει σε ένα σπίτι που είχε αγοραστεί με τα χρήματα της γυναίκας του…
Όπως και να έχει, το διαμέρισμα επιπλώθηκε σε μοντέρνο για την εποχή στιλ, όλο σουηδικό ξύλο, δερμάτινους καναπέδες και νεωτερισμούς. Centerpiece το μπαρ, που την εποχή εκείνη ήταν απαραίτητη προσθήκη στα αθηναϊκά νοικοκυριά, ενώ το κρεβάτι του ζευγαριού με τη γαλάζια ταπετσαρία ήταν μάλλον πιο κλασικό από την υπόλοιπη επίπλωση και παρέπεμπε στην επίσης γαλάζια κρεβατοκάμαρα της βασίλισσας Ελισσάβετ…
Αλίκη και Δημήτρης.Στην κουζίνα. Η Αλίκη βέβαια σπάνια μαγείρευε. Σπεσιαλιτέ της; Οι τηγανητές πατάτες.
Το σπίτι θα γινόταν το σκηνικό του μεγάλου τους έρωτα, αλλά και των χειρότερων καβγάδων τους… Η Αλίκη θα παραπονιόταν για χρόνια αργότερα για το πώς κάποια Χριστούγεννα ο Παπαμιχαήλ γκρέμισε το στολισμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο. Ή για το πώς με τον πρώτο καβγά, εκείνος έβγαζε τη βέρα του, την ακουμπούσε στο κομοδίνο και αποκοιμιόταν με γυρισμένη την πλάτη του.
Έπειτα από έναν τέτοιο μεγάλο καβγά, ο Παπαμιχαήλ θα ξύπναγε για να ακούσει την Αλίκη να τηλεφωνεί στον Γιώργο Λαζαρίδη και να του λέει λεπτομέρειες του τσακωμού, προκειμένου ο σεναριογράφος να τις χρησιμοποιήσει για τις ανάγκες της ταινίας «Η αγάπη μας», που όταν προβλήθηκε έμοιαζε πραγματικά βγαλμένη από τη ζωή του διάσημου ζευγαριού. Ίσως επειδή τελικά ήταν…
Στο πιάνo.Σκηνοθετημένη πόζα για τις ανάγκες του φακού.
Ο ερχομός του γιου τους, Γιάννη, το 1969 γέμισε το σπίτι χαρά, δεν ήταν όμως αρκετός ώστε να σώσει το γάμο των γονιών του, που θα χώριζαν ουσιαστικά έπειτα από δύο χρόνια και θα έδιναν το οριστικό τέλος στο γάμο τους επεισοδιακά το καλοκαίρι του 1974. Το σπιτικό της Αλίκης μετά την «έξοδο» του Παπαμιχαήλ θα άλλαζε μορφή και ενοίκους. Η πιστή αμπιγέζ της, Νότα Κονοπίση, μετακόμισε εκεί, όπως άλλωστε και η γκουβερνάντα του μικρού Γιάννη, που θα έμενε κοντά στην οικογένεια μέχρι που εκείνος θα μεγάλωνε.
Εδώ, Αλίκη.Όταν σήκωνε το τηλέφωνο, χρησιμοποιούσε την πιο κοντράλτο «καθημερινή» της φωνή ή καμιά φορά προσποιούνταν ότι είναι η καμαριέρα της, για να αποφύγει τους ανεπιθύμητους…
Το άλλο που άλλαξε στα μέσα της δεκαετίας του ’70 ήταν βέβαια η διακόσμηση, που πλέον συντονίστηκε με τις μαξιμαλιστικές τάσεις της δεκαετίας. Χρυσοποίκιλτοι καθρέφτες, βαρύτιμα ασημένια κηροπήγια, λευκές μοκέτες, πίνακες του Βασιλείου, γυάλινα τραπέζια και μια σειρά από επίχρυσους Βούδες, που είχαν επικριθεί με αρκετή κακοπροαίρετη διάθεση ως κακόγουστοι από πολλούς επισκέπτες του σπιτιού τότε…
Κατόπιν, το διαμέρισμα της Στησιχόρου θα φιλοξενούσε το δεύτερο σύζυγό της, Γιώργο Ηλιάδη, με τον οποίο η Αλίκη θα πόζαρε σημαδιακά στο ίδιο κρεβάτι που μοιραζόταν με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, και αργότερα τον Βλάσση Μπονάτσο αλλά και τον Κώστα Σπυρόπουλο. «Σε χωριστές κρεβατοκάμαρες, βέβαια», όπως θα εξηγούσε η Αλίκη. «Ανεξαρτησία…».
Καλή όρεξη.Στην κουζίνα, την εποχή που ήταν παντρεμένη με τον Παπαμιχαήλ.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 στο διαμέρισμα θα γίνονταν και άλλες ανακαινίσεις, καθώς ο Γιάννης μετακόμισε σε ένα στούντιο στην ίδια πολυκατοικία και η παλιά διακόσμηση έδειχνε πλέον «κουρασμένη». Για όσο διάστημα διήρκεσαν οι εργασίες, η Αλίκη διέμενε στο Meridien, όπου είχε και την ατυχία να πέσει θύμα ληστείας. Όταν ολοκληρώθηκε, η νέα εικόνα του διαμερίσματος παρέπεμπε στο αγγλικό στιλ, με κόκκινα δωμάτια και χαρακτηριστική βαρύτιμη επίπλωση.
Πριν ολοκληρωθούν οι εργασίες όμως υπήρξε μια δυσάρεστη έκπληξη, όταν, εξαιτίας κακής κατασκευής, το νέο τζάκι που είχε τοποθετηθεί έβαλε φωτιά στο διαμέρισμα, προκαλώντας μεγάλες υλικές ζημιές αλλά και στεναχώρια στην ηθοποιό, που είχε αποδώσει, με επεισοδιακή εμφάνισή της στην τηλεόραση, όλες τις ευθύνες για τη φωτιά στη διακοσμήτρια…
Επισκέπτες. Στην είσοδο του σπιτιού σε μια σπάνια φωτογραφία.
Μετά την αποκατάσταση των καταστροφών, το νέο διαμέρισμα ήταν έτοιμο να υποδεχτεί την Αλίκη, η οποία ήταν ενθουσιασμένη με το τελικό αποτέλεσμα. Δυστυχώς, δεν πρόλαβε να το χαρεί. Την άνοιξη του 1996 είχε προσκαλέσει τον Κλεισθένη να την απαθανατίσει χαρούμενη στο νέο της σαλόνι και στη βεράντα, όπου είχε βγάλει μερικές από τις πιο διάσημες φωτογραφίες της. Η αντίστροφη μέτρηση όμως είχε ήδη αρχίσει για το τέλος, που θα γραφόταν τόσο πικρά στις 23 Ιουλίου της ίδιας χρονιάς…
Οι αγορές παγκοσμίως βρίσκονται σε ένα αποσταθεροποιημένο «σπιράλ θανάτου» που θα προκαλέσει μια παγκόσμια ύφεση από την οποία κανείς δεν θα σωθεί, βεβαιώνει το Bloomberg.
H κατάσταση αυτή στην παγκόσμια οικονομία και τις χρηματιστηριακές αγορές χαρακτηρίζεται από τέσσερα αλληλοσυνδεόμενα φαινόμενα: Την ισχυροποίηση του δολαρίου, τις χαμηλές τιμές πρώτων υλών, η αδυναμία των εμπορικών συναλλαγών και κεφαλαίου και η επιβράδυνση της ανάπτυξης των αναδυόμενων αγορών, γράφει το Bloomberg.
Μοιάζει δόκιμο να υποθέσει κάποιος πως ένας χρόνος ακόμη ενδυνάμωσης του δολαρίου και πτώσης των τιμών πετρελαίου, θα επιδεινώσει αυτή την κατάσταση, αναφέρουν οι ειδικοί της Citigroup, για τους οποίους η αντιμετώπιση της είναι μια υπόθεση «πολύ δύσκολη», ειδικά για τις κυβερνήσεις των αναδυόμενων αγορών.
Τα κέρδη των εταιρειών και των αγορών αξιών επίσης διατρέχουν περισσότερο ρίσκο να συνεχίσουν την πτώση τους σε αυτό το σενάριο του «πετρελαρμαγεδδώνα», λένε οι αναλυτές.
Η επιρροή του «σπιράλ θανάτου» γίνεται αισθητή ήδη στις αγορές, προσθέτουν οι ίδιοι.
Παρά ταύτα, η Citigroup προβλέπει μια μικρή άνοδο της τιμής του πετρελαίου που ως το τέλος του έτους θα μπορούσε να πιάσει τα 50 δολάρια το βαρέλι. Παράλληλα θα μπορούσαν να σταθεροποιηθούν οι αγορές πρώτων υλών, κάτι που θεωρητικά θα μπορούσε να προκαλέσει την ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας.
«Όλοι οφείλουμε να τρέμουμε έναν πετρελαρμαγγεδώνα» λένε οι αναλυτές. Η παγκόσμια ύφεση όπως την ονομάζουμε, δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να γλυτώσει από τις συνέπειες» καταλήγει το Bloomberg.
H σοσιαλιστική (αραβικός εθνοσοσιαλισμός) κυβέρνηση της Συρίαςπροειδοποίησε εναντίον οποιασδήποτε ξένης χερσαίας εισβολής στο έδαφός της, μετά τις πληροφορίες για ενδεχόμενες αποστολές σαουδαραβικών και τουρκικών στρατευμάτων στην εμπόλεμη χώρα.
«Οποιαδήποτε χερσαία επέμβαση στο συριακό έδαφος χωρίς την έγκριση της κυβέρνησης συνιστά επίθεση ενώπιον της οποίας θα πρέπει να αντισταθούμε», δήλωσε ο Σύρος υπουργός Εξωτερικών Ουαλίντ Μουάλεμ, στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στη Δαμασκό, η οποία μεταδόθηκε από την τηλεόραση.
«Ας μην σκεφτεί κανένας να επιτεθεί στη Συρία ή να παραβιάσει την κυριαρχία της διότι θα τους στείλουμε πίσω στη χώρα τους, είτε είναι Σαουδάραβες είτε Τούρκοι, μέσα σε ξύλινα φέρετρα», πρόσθεσε.
«Αυτή θα είναι η τύχη όποιου θελήσει να συμμετάσχει μαζί με τους τρομοκράτες στην επίθεση εναντίον της Συρίας», δήλωσε ακόμη ο υπουργός, την ώρα που τα στρατεύματα του καθεστώτος έχουν σημειώσει πολυάριθμες επιτυχίες έναντι των ανταρτών, μετά την επέμβαση της συμμάχου του, Ρωσίας, στη σύγκρουση, στα τέλη Σεπτεμβρίου.
Ο κ. Μουάλεμ υποστήριξε ακόμη πως μια κατάπαυση του πυρός είναι δύσκολη ή και αδύνατη πριν σφραγισθούν τα σύνορα με την Τουρκία και την Ιορδανία και πριν συμφωνηθεί ποιες είναι οι τρομοκρατικές οργανώσεις που επιχειρούν στη Συρία.
Ο Σύρος υπουργός Εξωτερικών είπε ότι επικαλείται τον Ρώσο ομόλογό του, Σεργκέι Λαβρόφ, ο οποίος είχε δηλώσει ότι «μια κατάπαυση του πυρός δεν είναι δυνατή πριν τεθούν υπό έλεγχο τα σύνορα με την Τουρκία και την Ιορδανία και πριν υπάρξει συμφωνία πάνω σ’ έναν κατάλογο με τις τρομοκρατικές οργανώσεις».
Οι τζιχαντιστικές οργανώσεις που πολεμούν εναντίον του προέδρου Μπασάρ Αλ Άσαντ ανεφοδιάζονται μέσω τόσο της Τουρκίας, όσο και της Ιορδανίας.
Η κυβέρνηση Άσαντ έχει καταγγείλει τόσο τους Σύρους ένοπλους ισλαμιστές όσο και τους τζιχαντιστές τρομοκράτες ότι μάχονται στην υπηρεσία περιφερειακών δυνάμεων, όπως η Σαουδική Αραβία, η Τουρκία και το Κατάρ.
Την Πέμπτη, Σαουδάραβας στρατηγός υποστήριξε στο Γαλλικό Πρακτορείο ότι η χώρα του, η οποία είναι ένας από τους βασικούς υποστηρικτές της συριακής ισλαμιστικής εξέγερσης, θα ήταν έτοιμη να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε χερσαία επιχείρηση στη Συρία αποφάσιζε ο υπό τις ΗΠΑ συνασπισμός κατά των τζιχαντιστών.
Οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις υποστήριξαν ότι έχουν «σοβαρους λόγους» να πιστεύουν ότι η Τουρκία ετοιμάζει «στρατιωτική επέμβαση» στη γειτονική Συρία, επικαλούμενες τη συγκέντρωση στα σύνορα ανδρών και υλικού και το γεγονός ότι η Άγκυρα απαγόρευσε να πετάξει πάνω από το έδαφός της ρωσικό αναγνωριστικό αεροπλάνο. Η Άγκυρα χαρακτήρισε τις δηλώσεις αυτές «αστείες».
Πετροπόλεμος, δακρυγόνα, συλλήψεις και τραυματισμοί συνθέτουν το σκηνικό που επικρατεί για ακόμη ένα 24ωρο στην περιοχή Πυλί της Κω.
Ομάδες κατοίκων που διαφωνούν με το σχέδιο της κυβέρνησης να δημιουργηθεί hot spot για τους πρόσφυγες, 15 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της πρωτεύουσας του νησιού, κλιμακώνουν τις κινητοποιήσεις.
Το Σάββατο, άναψαν φωτιές καίγοντας λάστιχα και έστησαν οδοφράγματα με βράχους προκειμένου να εμποδίσουν τη διέλευση οχημάτων προς το στρατόπεδο της περιοχής.
«Το “σφίξιμο” του κλοιού στα σύνορα ΠΓΔΜ και Ελλάδας έχει γίνει ένα δημοφιλές σχέδιο τόσο στις Βρυξέλλες όσο και στο Βερολίνο όπως και σε ομάδα χωρών στη διαδρομή του λεγόμενου «Βαλκανικού Διαδρόμου», παρά την άρνηση της Αθήνας” σημειώνει, χαρακτηριστικά, ο συντάκτης.
Η Καγκελάριος της Γερμανίας ταξιδεύει για δεύτερη φορά σε διάστημα ενός μηνός στην Τουρκία προκειμένου να συναντηθεί εκ νέου με τον πρωθυπουργό Αχμέτ Νταβούτογλου ενώ δεν αποκλείεται να έχει τετ α τετ και με τον πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν.
Στο εβδομαδιαίο μήνυμά της Άνγκελα Μέρκελ το προσφυγικό ζήτημα κυριάρχησε, με την Καγκελάριο να απευθύνει έκκληση για καλύτερη προστασία των εξωτερικών συνόρων της Ε.Ε. ώστε να διατηρηθεί, όπως είπε, η ζώνη ελεύθερης κυκλοφορίας του Σένγκεν.
To 2015, η Ευρώπη γνώρισε τόσο το κόστος όσο και τα οφέλη της αλλαγής των προτεραιοτήτων των ΗΠΑ. Πιο σημαντικό, κατέβαλε ένα τίμημα για την εξάρτηση από τις ΗΠΑ για να προστατεύσει τα συμφέροντά της στη Μέση Ανατολή. Η Ευρώπη έχει εδώ και καιρό κοιτάξει στις ΗΠΑ ως εγγυητή της σταθερότητας στην περιοχή, αλλά ο πρόεδρος Barack Obama έχει περιορισμένη εμπλοκή των ΗΠΑ, σε μεγάλο βαθμό διότι δεν πιστεύει ότι η αστάθεια στην Συρία απειλεί τα αμερικανικά συμφέροντα με έναν τρόπο που να αξίζει το κόστος μιας μεγαλύτερης παρέμβασης ή ότι μια τέτοια παρέμβαση θα ήταν πιθανό να πετύχει. Αυτός ο μειωμένος ρόλος δεν συνοδεύτηκε από αυξημένη ευρωπαϊκή εμπλοκή στην περιοχή, ιδιαίτερα στην Συρία.
Το αποτέλεσμα είναι ότι η ΕΕ είχε περιορισμένη προστασία εναντίον της απειλής που θέτει ο συριακός εμφύλιος πόλεμος σε ζωτικά της συμφέροντα. Τα πιο ορατά αποτελέσματα, ήταν η μαζική ροή προσφύγων το φθινόπωρο, και τις τρομοκρατικές επιθέσεις του Ισλαμικού Κράτους στο Παρίσι. Η Ευρώπη βρίσκεται τώρα να εξαρτάται από τις ΗΠΑ σε μια στιγμή όπου πολλοί Αμερικανοί αναρωτιούνται εάν η σταθεροποίηση στην Μέση Ανατολή είναι δυνατή ή αξίζει τον κόπο. Η άβολη αλήθεια μπορεί να είναι ότι τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην περιοχή δεν διακυβεύονται στο βαθμό που το κάνουν τα ευρωπαϊκά.
Ο συριακός εμφύλιος πόλεμος και η προκύπτουσα διάχυση, δείχνει να επιδεινώνεται το 2016. Ελλείψει συντονισμένου σχεδίου από τις ΗΠΑ για να επηρεάσει τις εξελίξεις εκεί, η μεγάλη πρόκληση για την ευρωπαϊκή διπλωματία στα επόμενα πέντε χρόνια θα είναι να επηρεάσει τις ΗΠΑ να δράσει με έναν τρόπο που επίσης προάγει τα συμφέροντα της ΕΕ. Μέχρι στιγμής, οι ΗΠΑ έχουν εστιάσει κυρίως στην ρωσική "γωνία” στην διπλωματία της στη Συρία και έχει περιθωριοποιήσει την Ευρώπη. Δυστυχώς, υπάρχουν ελάχιστες ενδείξεις ότι η ΕΕ έχει μια σαφή αίσθηση του ποια αμερικανική πολιτική θα προωθούσε τα στρατηγικά της συμφέροντα, πόσο μάλλον πώς να πείσει την Ουάσιγκτον να την αποδεχθεί.
Οι ΕΕ και ΗΠΑ είναι περισσότερο σε συγχρονισμό για την Ρωσία και την Ουκρανία. Η Γερμανία ηγήθηκε μιας συναίνεσης εντός της ΕΕ για να διατηρηθούν οι κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, ενώ παράλληλα προωθούσε μια διπλωματική λύση, και οι ΗΠΑ όχι απλώς αποδέχθηκαν την ευρωπαϊκή πρόταση για την ηγεσία, αλλά επίσης την καλωσόρισαν και την διευκόλυναν. Οι ΗΠΑ ήταν ένας σταθερός υποστηρικτής των κυρώσεων και βοήθησε να ενισχυθεί η επίδραση του καθεστώτος των κυρώσεων της ΕΕ. Οι ΗΠΑ ήταν ένας παρατηρητής, όχι ένας συμμετέχων, στις διαπραγματεύσεις τύπου Νορμανδίας που κατέληξαν στην συμφωνία κατάπαυσης πυρός του Μινσκ. Εξαιτίας -εν μέρει- της ευρωπαϊκής επιμονής, η κυβέρνηση Obama απέρριψε την εσωτερική πίεση να παράσχει στρατιωτική βοήθεια στην ουκρανική κυβέρνηση. Παρόλα αυτά, η Ευρώπη εξαρτάται από τις ΗΠΑ για να ενισχύσει την ρήτρα συλλογικής άμυνας του ΝΑΤΟ -άρθρο 5- και να διαβεβαιώσει τα μέλη του Οργανισμού στην Ανατολική και Βόρεια Ευρώπη. Ευτυχώς, η δέσμευση της Ουάσιγκτον στο ΝΑΤΟ, υπήρξε σταθερή.
Στην αρνητική πλευρά, οι αμερικανικές θέσεις έχουν κατά καιρούς βλαβερές συνέπειες για την ευρωπαϊκή διπλωματία. Ορισμένες αμερικανικές διπλωματικές πρωτοβουλίες, όπως η επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών John Kerry στο Σότσι τον Μάιο, έστειλε αντιπαραγωγικά σήματα στην Μόσχα, κάτι που θα μπορούσε να είχε αποδειχθεί καταστροφικό για τις διπλωματικές προσπάθειες στην ουκρανική κρίση. Αντιθέτως, η επιθετικότητα του εσωτερικού αμερικανικού διαλόγου για την Ρωσία μπορεί να έχει ενθαρρύνει την Ευρώπη να λάβει μια πιο ήπια στάση για την αποτροπή της κλιμάκωσης.
Με τις εκλογές του 2016 να πλησιάζουν, ο επόμενος πρόεδρος πιθανώς θα είναι κάποιος που επαναβεβαιώνει την αμερικανική ηγεσία σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει να δράσει πιο μονομερώς για την Ρωσία και την Ουκρανία, εάν η σύγκρουση φουντώσει και πάλι.
Στο μεταξύ, ήταν μια χρονιά διαπραγματεύσεων σε όλα τα μέτωπα. Οι συνομιλίες για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν κατέληξαν σε επιτυχία. Η συμφωνία δεν ήταν δημοφιλής στις ΗΠΑ, αλλά η κυβέρνηση Obama κέρδισε αρκετή στήριξη στο Καπιτώλιο για να αποτρέψει την αποτυχία της, και η συμφωνία στέκεται ως μια μεγάλη επιτυχία για την διατλαντική συνεργασία. Θα υπάρξουν διαφορές σχετικά με το πώς να προσεγγίσει το Ιράν στα επόμενα χρόνια, με τις ΗΠΑ να κινούνται προς την κατεύθυνση περιορισμού και τα κράτη-μέλη της ΕΕ και οι θεσμοί επιδιώκουν ευρύτερη συνεργασία.
Οι διαπραγματεύσεις για την Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (ΤΤΙΡ) -μια προγραμματισμένη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου μεταξύ της ΕΕ και των ΗΠΑ- αποδεικνύονται δύσκολες και είναι απίθανο να ολοκληρωθούν το 2016. Η επερχόμενη αλλαγή στην κυβέρνηση είναι πιθανό να οδηγήσει σε μια αλλαγή της αμερικανικής θέσης, ανεξαρτήτως από το έαν εκλεγεί Δημοκράτης ή Ρεπουμπλικάνος. Αυτό, μαζί με όλες τις πιέσεις του πρώτου χρόνου του νέου προέδρου, θα μπορούσαν να οδηγήσουν τις διαπραγματεύσεις να συνεχιστούν μέχρι και το 2017. Η επιτυχία μέχρι το τέλος του 2016 θα απαιτήσει ταχεία πρόοδο στις διαπραγματεύσεις, πέρα από τα όσα έχουμε δει μέχρι σήμερα.
Η ακύρωση της συμφωνίας του Safe HArbor 2000 από το ευρωπαϊκό δικαστήριο, η οποία προέβλεπε εγγυήσεις για την μεταφορά δεδομένων μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ, οδήγησε στην αυξημένη αβεβαιότητα για τις επιχειρήσεις, και ζητά την επαναδιαπραγματευσή της σύμφωνα με τις απαιτήσεις του δικαστηρίου.
Το 2015, οι ΗΠΑ διαδραμάτισαν έναν ενεργό ρόλο στο να ενθαρρύνουν την ευρωζώνη να κρατήσει την Ελλάδα ως μέλος και στο να πιέσουν το Ηνωμένο Βασίλειο να παραμείνει στην ΕΕ. Αυτό περιλάμβανε διπλωματικές παρεμβάσεις από την πλευρά της Ιταλίας και της Γαλλίας στη διάρκεια της ελληνικής κρίσης και των διακηρύξεων για Brexit, καθώς και να αποκλείσει μια ξεχωριστή εμπορική συμφωνία με το Ηνωμένο Βασίλειο εάν αποχωρήσει. Αυτές οι παρεμβάσεις αντανακλούν μια ολοένα και αυξανόμενη ανησυχία στις ΗΠΑ, ότι η συνοχή και η ακεραιότητα της ΕΕ κινδυνεύει από λαϊκιστικές δυνάμεις, ιδιαίτερα στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη.
Κάνοντας ένα βήμα πίσω, μια δραματική αλλαγή στην ατζέντα των σχέσεων ΕΕ-ΗΠΑ έχει λάβει χώρα τα τελευταία χρόνια. Οι ΗΠΑ έχουν παραπονεθεί εδώ και δεκαετίες για το οτι η Ευρώπη αποτυγχάνει να μοιραστεί το βάρος της ηγεσίας αλλά τώρα είναι μια διαφορετική μορφή κατανομής της επιβάρυνσης. Οι ΗΠΑ είναι σχετικά μονωμένες από το κόστος των κυρώσεων, τους πρόσφυγες, και την τρομοκρατία, ενώ η Ευρώπη βρίσκεται στην γραμμή του πυρός. Στα επόμενα χρόνια, το ερώτημα θα είναι εάν η Ευρώπη μπορεί να αναλάβει μεγαλύτερη ευθύνη για την δική της ασφάλεια και εάν το πετύχει, εάν οι ΗΠΑ είναι εύκολο να το δεχθούν αυτό. Εάν η Ευρώπη δεν κάνει ή δεν μπορεί να κάνει περισσότερα, θα εξαρτηθεί από τις ΗΠΑ να αποφασίσουν εάν θα εμβαθύνουν την ενασχόλησή τους στην Ευρώπη, και με ποιους όρους.
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: http://www.ecfr.eu/scorecard/2016/usa
Φωτογραφία Αρχείου ΑΠΕ-ΜΠΕ
