Η μεγάλη συμφωνία της διαπλοκής.
Θυμάστε προ ολίγων ημερών το αντάρτικο που είχαν σηκώσει τα μεγάλα ΜΜ”Ε”, οι στυλοβάτες του μνημονίου, σχετικά με το θέμα των επιτρόπων στις τράπεζες. Ο λόγος ήταν ξεκάθαρος και τον ομολογούσαν και οι ίδιοι:
Οι ξένοι επίτροποι που θα ήλεγχαν την ροή των ενισχύσεων στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, δεν θα έκοβαν απλά τις δανειοδοτήσεις στα σαπάκια των ΜΜ”Ε”. Θα άνοιγαν όλους τους φακέλλους των θαλασσοδανείων, αλλά και των διαφημιστικών δαπανών των προηγουμένων ετών!
Τι θα σήμαινε πρακτικά αυτό; Τον ακαριαίο θάνατο των υπερδανεισμένων συγκροτημάτων.
Είναι κοινό μυστικό ότι μετά την καταστροφή της πραγματικής οικονομίας λόγω του μνημονίου, κανένα μέσο ενημέρωσης (πλην “μικρών” και ελαχίστων) δεν θα μπορούσε να επιβιώσει χωρίς την αμέριστη στήριξη των τραπεζών. Χωρίς τις δανειοδοτήσεις και την διαφημιστική δαπάνη.
Ο αναδρομικός όμως έλεγχος θα έφερνε βαρύτατες ποινικές ευθύνες σε όλους αυτούς που τα τελευταία χρόνια ενέκριναν τις χρηματοδοτήσεις και τα θαλασσοδάνεια. Έλεγχος που θα έπρεπε να είχε κάνει πρωτίστως η “αρμόδια αρχή”, η Τράπεζα της Ελλάδος δηλαδή, κοινώς ο κύριος Προβόπουλος! Δεν είναι τυχαίες οι αγιογραφίες του που βλέπουμε κατά καιρούς στα ΜΜ”Ε” της διαπλοκής, αφού ο άνθρωπος είναι πραγματικός ευεργέτης.
Γιατί σίγησαν ξαφνικά οι αντιδράσεις, μπροστα σε μία τέτοια ζοφερή πραγματικότητα;
Μα γιατί η νέα κατοχή που βιώνουμε, όπως και κάθε άλλη κατοχή ιστορικά, δεν διέλυσε ποτέ τους καθεστωτικούς αρμούς. Τους χρησιμοποίησε.
Τα κολοσσιαία μεγέθη δανεισμού των εκδοτικών συγκροτημάτων τα καθιστά έρμαια της νέας κατάστασης και θα δεχθούν οποιαδήποτε “λύση” προκειμένου να επιβιώσουν και μάλιστα “ατιμώρητα”.
Η επιτροπεία από την πλευρά της γνωρίζει πολύ καλά την χρησιμότητα των ΜΜ”Ε” ως αρμοί της εξουσίας. Και θα τους χρησιμοποιήσει αντί να τους εξαρθρώσει. Με την τοποθέτηση επιτρόπων στα ιδρύματα που θα κριθούν απαραίτητα για να επιβιώσουν!!
Πως τεκμηριώνεται αυτό λειτουργικά; Μα όπως σε κάθε ενέργεια διάσωσης υπερχρεωμένης επιχείρησης από τα τραπεζικά ιδρύματα. Με συμμετοχή στην διοίκηση της χρεωμένης επιχείρησης.
Πρακτικά, στην περίπτωση μας, με την τοποθέτηση επιτρόπων από την Τρόικα εντός των εκδοτικών συγκροτημάτων. Για να ελέγχουν την …βιωσιμότητα!
Πως θα μεταφράζεται η “βιωσιμότητα” υπερχρεωμένων επιχειρήσεων σε μία οικονομία που καταρρέει;
Μα φυσικά στο μέγεθος υποταγής της “δημοσιογραφίας”. Ο Φον Άλτεμπουργκ ζει. Αλίμονο σε αυτούς που νομίζουν ότι η ιστορία είναι “νεκρή επιστήμη”.
Θυμάστε προ ολίγων ημερών το αντάρτικο που είχαν σηκώσει τα μεγάλα ΜΜ”Ε”, οι στυλοβάτες του μνημονίου, σχετικά με το θέμα των επιτρόπων στις τράπεζες. Ο λόγος ήταν ξεκάθαρος και τον ομολογούσαν και οι ίδιοι:
Οι ξένοι επίτροποι που θα ήλεγχαν την ροή των ενισχύσεων στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, δεν θα έκοβαν απλά τις δανειοδοτήσεις στα σαπάκια των ΜΜ”Ε”. Θα άνοιγαν όλους τους φακέλλους των θαλασσοδανείων, αλλά και των διαφημιστικών δαπανών των προηγουμένων ετών!
Τι θα σήμαινε πρακτικά αυτό; Τον ακαριαίο θάνατο των υπερδανεισμένων συγκροτημάτων.
Είναι κοινό μυστικό ότι μετά την καταστροφή της πραγματικής οικονομίας λόγω του μνημονίου, κανένα μέσο ενημέρωσης (πλην “μικρών” και ελαχίστων) δεν θα μπορούσε να επιβιώσει χωρίς την αμέριστη στήριξη των τραπεζών. Χωρίς τις δανειοδοτήσεις και την διαφημιστική δαπάνη.
Ο αναδρομικός όμως έλεγχος θα έφερνε βαρύτατες ποινικές ευθύνες σε όλους αυτούς που τα τελευταία χρόνια ενέκριναν τις χρηματοδοτήσεις και τα θαλασσοδάνεια. Έλεγχος που θα έπρεπε να είχε κάνει πρωτίστως η “αρμόδια αρχή”, η Τράπεζα της Ελλάδος δηλαδή, κοινώς ο κύριος Προβόπουλος! Δεν είναι τυχαίες οι αγιογραφίες του που βλέπουμε κατά καιρούς στα ΜΜ”Ε” της διαπλοκής, αφού ο άνθρωπος είναι πραγματικός ευεργέτης.
Γιατί σίγησαν ξαφνικά οι αντιδράσεις, μπροστα σε μία τέτοια ζοφερή πραγματικότητα;
Μα γιατί η νέα κατοχή που βιώνουμε, όπως και κάθε άλλη κατοχή ιστορικά, δεν διέλυσε ποτέ τους καθεστωτικούς αρμούς. Τους χρησιμοποίησε.
Τα κολοσσιαία μεγέθη δανεισμού των εκδοτικών συγκροτημάτων τα καθιστά έρμαια της νέας κατάστασης και θα δεχθούν οποιαδήποτε “λύση” προκειμένου να επιβιώσουν και μάλιστα “ατιμώρητα”.
Η επιτροπεία από την πλευρά της γνωρίζει πολύ καλά την χρησιμότητα των ΜΜ”Ε” ως αρμοί της εξουσίας. Και θα τους χρησιμοποιήσει αντί να τους εξαρθρώσει. Με την τοποθέτηση επιτρόπων στα ιδρύματα που θα κριθούν απαραίτητα για να επιβιώσουν!!
Πως τεκμηριώνεται αυτό λειτουργικά; Μα όπως σε κάθε ενέργεια διάσωσης υπερχρεωμένης επιχείρησης από τα τραπεζικά ιδρύματα. Με συμμετοχή στην διοίκηση της χρεωμένης επιχείρησης.
Πρακτικά, στην περίπτωση μας, με την τοποθέτηση επιτρόπων από την Τρόικα εντός των εκδοτικών συγκροτημάτων. Για να ελέγχουν την …βιωσιμότητα!
Πως θα μεταφράζεται η “βιωσιμότητα” υπερχρεωμένων επιχειρήσεων σε μία οικονομία που καταρρέει;
Μα φυσικά στο μέγεθος υποταγής της “δημοσιογραφίας”. Ο Φον Άλτεμπουργκ ζει. Αλίμονο σε αυτούς που νομίζουν ότι η ιστορία είναι “νεκρή επιστήμη”.