Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2016

Οι κηδείες και τα ταφικά έθιμα στην παλιά Τρίπολη (photos)

 

 Απρίλιος 24, 2015 - 10:58
 
 4 σχόλια
Ο θάνατος είναι ένα αναπόδραστο υπαρξιακό γεγονός για όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους. Τη στιγμή που ο κύκλος της ζωής τελειώνει, η τελετή της κηδείας αποτελεί ανέκαθεν χρέος των ζωντανών προς τον εκλιπόντα αλλά και τρόπο έκφρασης της αγάπης τους. Παρά την παγκοσμιότητα του φαινομένου κάθε περιοχή τελεί τα δικά της έθιμα, για να συνοδεύσει τους ανθρώπους της στην τελευταία τους κατοικία.
Στη σύγχρονη Τρίπολη το τυπικό της κηδείας διαφέρει κατά πολύ από εκείνο των περασμένων χρόνων. Σήμερα τις περισσότερες φορές ο ατυχής νεκρός πεθαίνει στο νοσοκομείο όπου τυγχάνει να νοσηλεύεται. Από εκεί ο νεκροθάφτης αφού τον παραλαμβάνει, αναλαμβάνει να τον ντύσει και να τον προετοιμάσει κατάλληλα για την επόμενη μέρα, της κηδείας. Το γραφείο κηδειών μεταφέρει το φέρετρο με τη νεκροφόρα απευθείας στην εκκλησία την προκαθορισμένη ώρα για την επικήδεια τελετή. Με το πέρας της τελετής, η νεκροφόρα με τη συνοδεία της πομπής συγγενών και φίλων, τον οδηγούν στο νεκροταφείο για την ταφή. Εις μνήμην του χαμένου συγγενή τους, οι συγγενείς δέχονται τα συλλυπητήρια και προσφέρουν τον καφέ της παρηγοριάς ή και επικήδειο γεύμα, αν προτιμούν, σε κάποιο καφενείο ή εστιατόριο  της περιοχής.
Στην παλιά Τριπολιτσά όμως οι πρόγονοί μας πέθαιναν μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, δίπλα στους δικούς τους ανθρώπους. Αυτοί αφού έπλεναν  τον εκλιπόντα με κρασί, του φορούσαν πρώτα το σάβανο κι έπειτα το «καλό» ρούχο. Σκέπαζαν το πρόσωπό του με λευκή βρεγμένη πετσέτα για διατηρηθεί φρέσκο όσο το δυνατόν πιο πολύ. Μέσα στην κάσα (φέρετρο) τοποθετούσαν ένα μήλο ή πορτοκάλι ως χαιρετίσματα σε προηγούμενους εκλιπόντες συγγενείς και κάποιο προσφιλές αντικείμενο του ίδιου του εκλιπόντα όπως μια τσατσάρα. Δίπλα του έβαζαν λίγο ψωμί και κρασί. Ήταν πια έτοιμος από τα χέρια των συγγενών του για το τελευταίο του ταξίδι...Στο προσκέφαλό του έκαιγε λιβάνι κι ήταν  τοποθετημένο ένα χοντρό κερί, το οποίο θα έκαιγε συνέχεια όσο χρειαζόταν μέχρι να σωθεί, περίπου τρεις μέρες.
Τα κηδειόχαρτα ήταν ανύπαρκτα και το κάλεσμα στην κηδεία γινόταν προφορικά από στόμα σε στόμα. Όλες οι γυναίκες της γειτονιάς προσέρχονταν για να ψάλουν τα περίφημα μοιρολόγια. Τα θλιβερά αυτά τραγούδια τραγουδούσαν οι οικείοι του νεκρού μαζί με τη μοιρολογίστρα, επάγγελμα που έχει πια εκλείψει. Υπό αυτές τις συνθήκες ο νεκρός «φυλάσσοταν» από τους οικείους, άγρυπνους, όλο το βράδυ πριν την ταφή.’ Ήταν το λεγόμενο ξενύχτι. Με το πέρασμα της νύχτας δεν έλειπαν τα κεράσματα, τα κουτσομπολιά, ακόμη και τα ανέκδοτα τα οποία παρηγορούσαν και απάλυναν στιγμιαία τον πόνο. Το έθιμο επέβαλε να καλύπτουν με μαύρα πανιά τους καθρέφτες του σπιτιού και την εξωτερική πλευρά της κυρίας εισόδου σχηματίζοντας νοερά μαύρη πένθιμη κορνίζα, η οποία τύγχανε να παραμένει μέχρι και τρία ολόκληρα χρόνια!
Το ερχόμενο πρωί όταν έφτανε η καθορισμένη ώρα, ο παπάς της ενορίας προσερχόταν με τους ψάλτες, το σταυρό και τα λάβαρα για να ψάλει την προσευχή. Οι κοντινοί συγγενείς  σήκωναν το φέρετρο με το άψυχο σώμα στους ώμους τους, κατέβαιναν τις σκάλες του σπιτιού και μπροστά στην κυρία είσοδο ο ιερέας, όντας στο πλάι του νεκρού, έψελνε προσευχή.  Έξω από το σπίτι ήταν συγκεντρωμένοι οι συγγενείς και οι φίλοι του πεθαμένου, για να τον συνοδεύσουν στην τελευταία του κατοικία. Συνήθιζαν να σπάζουν ένα πιάτο ή κεραμίδι για να μην επαναληφθεί το κακό. Υπήρχε και η πρόληψη να μη στρέψει κανένας από τους παρευρισκόμενους το κεφάλι του για να κοιτάξει προς τα πίσω.
Η εκφορά γινόταν με τα πόδια με γοερούς κλαυθμούς και οδυρμούς. Ακολουθούσε περιφορά από την γειτονιά όπου ζούσε ο εκλιπόντας, με τελική κατεύθυνση προς την εκκλησία. Ήταν καθιερωμένο επίσης να τον περιφέρουν γύρω από την πλατεία. Αυτό το έθιμο αποτελούσε απομεινάρι της Τουρκοκρατίας, γιατί οι Τούρκοι συνήθιζαν να απογράφουν τους νεκρούς. Με αυτό τον τρόπο ο κατής ή καδής* τον έβλεπε και τον έσβηνε από τον κατάλογο. Το έθιμο αυτό της περιφοράς από την πλατεία συνεχίστηκε ακόμη και μετά την Απελευθέρωση και καταργήθηκε πρόσφατα επί δημαρχίας Τάσου Σεχιώτη (1961-1967).Μάλιστα, όταν περνούσε η νεκρική πομπή, έκλειναν πάντα τις πόρτες των καταστημάτων και οι παρευρισκόμενοι κοιτούσαν από μέσα ψελλίζοντας «Θεός σχωρέστον...».
Στο δρόμο προς την εκκλησία περνούσαν το φέρετρο με τη σορό μπροστά από το μαγαζί του ή από το σχολείο όπου δούλευε. Μετά την εξόδιο ακολουθία στην έξοδο της εκκλησίας υπήρχαν κόλλυβα (σιτάρι βρασμένο),ψωμί, ελιές και τυρί για να συγχωρεί ο κάθε παρευρισκόμενος το νεκρό. Ακολουθούσε η μεταφορά της σορού στο νεκροταφείο, μια πομπή με τα πόδια αλλά και με την συνοδεία της φιλαρμονικής Τρίπολης συνήθως. Στο νεκροταφείο έψελναν τους τελευταίους επικήδειους ύμνους και εναπόθεταν την κάσα με το λείψανο στο μνήμα. Έπειτα ο κόσμος επέστρεφε στο σπίτι του εκλιπόντος. Εκεί οι συγγενείς του με την βοήθεια των γυναικών της γειτονιάς προσέφεραν τον καθιερωμένο καφέ συνοδευόμενο με ψωμί, τυρί, ελιές, κρασί ή κονιάκ (οι πιο εύποροι) και παρέθεταν το επικήδειο γεύμα.
Ως ένδειξη πένθους οι γυναίκες συγγενείς φορούσαν μαύρα ρούχα και μαντήλι. Οι άντρες μαύρη γραβάτα και μαύρο περιβραχιόνιο ενώ παράλληλα παρέμεναν αξύριστοι. Λόγω της οικονομικής ανέχειας των παλαιών αυτών χρόνων οι γυναίκες έβαφαν σε καζάνια όλα τα ρούχα τους μαύρα με χρώμα κατάλληλο για κάθε τύπο υφάσματος!
Κάπως έτσι οι παλιοί Τριπολιτσιώτες έφευγαν για την αιώνια ζωή, άλλοι με μεγαλύτερη επισημότητα λόγω της επιφανούς ζωής τους και άλλοι, με λιγοστά στεφάνια χωρίς τυμπανοκρουσίες και νεκροφόρες αλλά με την αγάπη και τη φροντίδα των δικών τους ανθρώπων, οι οποίοι διατηρούσαν έντονο το αίσθημα του κενού στις καρδιές τους...
*ο ανώτατος δικαστής κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
ΧΡΗΣΤΟΣ Η. ΜΗΤΣΙΑΣ

Η περιφορά ενός πολιτικού πτώματος

Η περιφορά ενός πολιτικού πτώματος
Του Σάκη Μουμτζή
Η περιφορά του αποθανόντος μητροπολίτη Φθιώτιδος, φαίνεται πως προβλέπεται από το τελετουργικό της εκκλησίας. Βέβαια, έχει ατονήσει, αλλά δεν αποτελεί πράξη ξένη προς τα ορθόδοξα θρησκευτικά ήθη. Σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως και  υπερβολικά, θα έλεγα. Προσωπικά, αποφεύγω κρίσεις για θέματα που άπτονται του θρησκευτικού συναισθήματος, καθώς αυτό είναι βαθιά ριζωμένο στην συνείδηση του πολίτη και ως εκ τούτου οποιοδήποτε σχόλιο μπορεί να εκληφθεί ως προσβολή προς αυτό.
Δεν μπορώ όμως να μην ασχοληθώ με την περιφορά στο εξωτερικό του πρωθυπουργού – ενός πολιτικού πτώματος- που ματαίως εκλιπαρεί την ρύθμιση του χρέους, παρά το γεγονός πως και ο ίδιος υπέγραψε την 25η Μαΐου 2016 τους όρους και τον χρόνο υλοποίησης του. Περί το 2018.
Η υποδοχή που του επιφύλαξαν στο εξωτερικό ήταν απογοητευτική. Πρώτα ο Μ. Ντράγκι ξεκαθάρισε πως  αποκλείεται να παρασχεθεί ρευστότητα στην Ελληνική οικονομία, ψαλιδίζοντας τις ελπίδες της κυβέρνησης προς αυτήν την κατεύθυνση. Ενώ ο Α. Τσίπρας έφτανε στις Βρυξέλλες, η εφημερίδα Bild έγραψε για « την επιστροφή του Έλληνα ζητιάνου». Και αν δεχτώ πως αυτή η βαρύτατη προσβολή οφείλεται στον «ανθελληνισμό» του συγκεκριμένου εντύπου, τι να πω για τις δηλώσεις του, εγνωσμένα, φιλέλληνα Ζ. Κ. Γιουνγκέρ πως «ήταν κατόρθωμα του Τσίπρα που φόρτωσε στον Ελληνικό λαό μια συμφωνία πιο σκληρή από αυτήν που προτείναμε.» Στην ίδια εκπομπή –στο γαλλογερμανικό κανάλι Arte – o Π. Mοσκοβισί επανέλαβε παλιότερη δήλωση του πως η Ελληνική κυβέρνηση επί έξι μήνες δεν διαπραγματευόταν, αλλά «έπαιζε καθυστερήσεις.» Και βέβαια έχουμε την δήλωση του «σεσημασμένου ανθέλληνα» Β. Σόιμπλε πως «αν ρυθμίσουμε τώρα το Ελληνικό χρέος, η Ελλάδα δεν θα κάνει τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις». Μια δήλωση που δεν χρειάζεται να είναι κάποιος γερμανόφιλος για να συμφωνήσει μαζί της. Αλλά και αυτός ο Σουλτς; Ήταν πισώπλατο χτύπημα η διάψευση του πως ανέλαβε πρωτοβουλίες για την ρύθμιση του χρέους, όπως υποστήριζαν τα εγχώρια παπαγαλάκια του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Α. Τσίπρας εναπόθεσε τις τελευταίες του ελπίδες, για μια θετική δήλωση για το χρέος, στην φράου Α. Μέρκελ, η οποία όμως με σαφήνεια ζήτησε και από τις δύο πλευρές να τηρήσουν τις υποχρεώσεις τους. Δηλαδή, στην ουσία ζήτησε από τον Έλληνα πρωθυπουργό να τιμήσει την υπογραφή που έβαλε τόσο στο μνημόνιο του, όσο και στην συμφωνία της 25ης Μαΐου 2016.
Ουδείς πρωθυπουργός που σέβεται, πρωτίστως, τον εαυτό του θα συναντιόταν με τον Φ. Ολάντ. Τα όσα αποκαλυπτικά, πριν από λίγες μέρες,  εξιστόρησε στους δύο Γάλλους δημοσιογράφους για τις εκμυστηρεύσεις του Β. Πούτιν, αλλά κυρίως η προσβλητική ανοιχτή ακρόαση των συνομιλιών του με τον Α. Τσίπρα –που συνοδευόταν από ειρωνικά σχόλια των συνακροατών- καθιστούσε κάθε επαφή των δύο ανδρών απαγορευτική. Κι όμως ο πρωθυπουργός συναντήθηκε μαζί του για να εισπράξει μια δήλωση ρουτίνας για το χρέος. Ο Φ. Ολάντ τον «έφτυσε» κι αυτός είπε «βρέχει.»
Ανακύπτει συνεπώς το ερώτημα: γιατί αυτή η επιθετικότητα των εταίρων μας απέναντι στον Α. Τσίπρα; γιατί ακόμα και πολιτικοί που έχουν στηρίξει την χώρα μας, τώρα κρατούν αποστάσεις; γιατί αυτά τα αλλεπάλληλα χτυπήματα μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα;   Η απάντηση είναι, πως γνωρίζουν ότι έχουν απέναντι τους έναν πλήρως αποδυναμωμένο πρωθυπουργό. Έναν πρωθυπουργό που εγκλωβισμένος μεταξύ των ιδεολογικών προταγμάτων του κόμματος του και των υποχρεώσεων που ανέλαβε, έχει οδηγηθεί σε πλήρη παραλυσία. Έναν πρωθυπουργό χωρίς συμμάχους, γιατί οι μόνοι που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ήταν πολιτικοί βγαλμένοι από την ναφθαλίνη. Έναν πρωθυπουργό, που το alter ego του, ο υπουργός Επικρατείας, με μουσολινική έπαρση ταυτίζει το πολιτικό μέλλον του με αυτό της Ελληνικής Δημοκρατίας. Όλα αυτά τα έχουν καταγράψει και τα έχουν αξιολογήσει.
Το σκηνικό αυτό θυμίζει έντονα το φθινόπωρο του 2014, όταν οι εταίροι μας, εν όψει του επελαύνοντος ΣΥΡΙΖΑ, τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια του Α. Σαμαρά. Προφανώς, αγνοούσαν τότε, με ποιους θα έμπλεκαν στην συνέχεια. Τώρα που υπάρχει ορατή εναλλακτική λύση – η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη- δεν έχουν κανέναν λόγο να διαπραγματευθούν με ένα πολιτικό πτώμα. Βέβαια, ο Α. Τσίπρας δεν έχει την φιλοπατρία και τις δημοκρατικές ευαισθησίες των Κώστα Καραμανλή, Γιώργου Παπανδρέου και Αντώνη Σαμαρά που παρέδωσαν την εξουσία, επειδή αυτό επέβαλλαν οι στιγμές.
Αυτός θα προσπαθήσει να συμπαρασύρει στην πτώση του και την πατρίδα μας.

Οι Χριστιανοί Ασσύριοι του Ιράκ καταδιώκουν την ISIS: Απελευθέρωσαν πόλεις ύψωσαν Σταυρούς ήχησαν ξανά οι καμπάνες (βίντεο)

17395_832188976874048_2252193409831123719_n
PROMOTED CONTENT
 s
202
 
 
12
 
 
 
 
0
 
 
0
Reddit
 
0
StumbleUpon
 
0
 
 
0
 
0
ΤΟ NPU ΣΦΥΡΟΚΟΠΕΙ ΤΟΥΣ ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ ΟΠΟΥ ΤΟΥΣ ΒΡΕΙ
Την χριστιανική πόλη Bartellaκατέλαβαν οι δυνάμεις της ταξιαρχίας της Νινευή ή αλλιώς μονάδες προστασίας NPU(Nineveh Plain Protection Units) και για πρώτη φορά μετά την κατάληψη της πόλης από το ISISοι καμπάνες ήχησαν χαρμόσυνα στις εκκλησίες και οι Σταυροί υψώθηκαν ξανά.
Η NPU είναι το ένοπλο σώμα των Ιρακινής υπηκοότητας Ασσύριων Χριστιανών που ζουν στο Ιράκ, το οποίο δημιουργήθηκε στα τέλη του 2014.
Οι Ασσύριοι, όντας ένας από τους αρχαιότερους λαούς της Μέσης Ανατολής και της Μεσοποταμίας, έχουν συγκροτήσει το ένοπλο αυτό σώμα που το 2015 απαριθμούσε 5000 μαχητές, είτε σε εκπαίδευση από Αμερικανούς στρατιωτικούς συμβούλους, είτε στη μάχη.
Οι Ασσύριοι, είναι Χριστιανοί μονοφυσίτες, οι λεγόμενοι παλαιοί Ορθόδοξοι προ-χαλκηδόνιοι (Δ΄Οικουμενική Σύνοδος Χαλκηδόνας 451 μ.χ.), και έχουν δική τους αυτοκέφαλη Εκκλησία.
Οι Ασσύριοι δεν έχουν καμία φυλετική σχέση με τους Άραβες. Είναι Ιρακινοί στην υπηκοότητα, αλλά υπάρχουν και Σύριοι στην υπηκοότητα καθώς πληθυσμιακά έχουν διασπαρθεί σε Τουρκία, Ιράκ και Συρία, όπως συνέβη και με τους Κούρδους.
Ωστόσο, οι Ασσύριοι, οι αρχαίοι γηγενείς κάτοικοι της περιοχής της Νινευή , δεν εξαραβίστηκαν, διατήρησαν ζωντανή τη γλώσσα, τον πολιτισμό, την ιστορία τους και φυσικά την θρησκεία τους.
Με την επίθεση των συμμαχικών δυνάμεων κατά της ISIS στη Μοσούλη να βρίσκεται σε εξέλιξη το NPU πρωτοστατεί από τις πρώτες ημέρες στην απελευθέρωση χωριών και πόλεων που είναι χριστιανικές σε όλη την περιοχή και που οι κάτοικοί τους υπέστησαν φοβερούς διωγμούς και μαζικές εκτελέσεις από τους εγκληματίες δολοφόνους της ISIS.
Εκτός από την Bartella η «9 μεραρχία» του NPU μια ειδική μονάδα του ένοπλου σώματος των Ασσύριων απελευθέρωσε και μια σειρά άλλων μικρότερων πόλεων πέριξ της Μοσούλης όπως τις πόλεις Baghdedeh και Qaraqosh.
Οι καμπάνες για πρώτη φορά μετά δύο χρόνια ηχούν στην Μπαρτέλα σκορπίζοντας ρίγη συγκίνησης σε όλους τους χριστιανούς Ασσύριους. Η καλύτερη απάντηση στους ισλαμιστές της ISIS. Εκεί που η σφαίρα δε φτάνει ο ήχος διεισδύει.

Οι χριστιανικοί Σταυροί υψώθηκαν ξανά στην απελευθερωμένη Μπαρτελα

Εκκλησίες στην Βαγδάτη γιορτάζουν την απελευθέρωση των χριστιανικών πόλεων

Μάχες του NPU για την απελευθέρωση της Baghdedeh. Η πόλη ήταν γεμάτη απο παγιδευμένα εκρηκτικά και πολλά αυτοκίνητα VBIED που δεν είχαν προλάβει να χρησιμοποιηθούν απο τους ισλαμιστές
Ο αντιστράτηγος του ιρακινού Στρατού Riyadh Jalal, με μονάδες του NPU λίγο πριν την έναρξη της επιχείρησης για την απελευθέρωση της Baghdedeh


Ασσύριοι πολεμιστές στις εκκλησίες της απελευθερωμένης Qaraqosh

Βίντεο από την εκπαίδευση των νέων εθελοντών της ταξιαρχίας της Νινευή
Η πόλη Bartella βρίσκεται σε απόσταση μικρότερη των 20 χλμ. ανατολικά από τα περίχωρα της Μοσούλης
bartella

Απλοί τρόποι να ενισχύσετε το ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού

  ΠΑΙΔΙ  |  10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2020 | 06:00  |  IMOMMY TEAM Ειδικά αυτήν την περίοδο που η πανδημία του κοροναϊού απειλεί την υγεία ...