Βρισκόμαστε μπροστά σε μια εκ προθέσεως Γενοκτονία των ευρωπαϊκών λαών;

 

Άρθρο του Guillaume Faye / ΚΟ

Η Γενοκτονία είναι μια μέθοδος που ασκείται από τους αρχαίους χρόνους. Από το πρόσφατο παρελθόν, μας έρχονται στο μυαλό το Ολοκαύτωμα, η Γενοκτονία των Αρμενίων (και των Ποντίων), η Ρουάντα και η Καμπότζη υπό τον Πολ Ποτ (γενοκτονία του ίδιου του λαού του). Η Γενοκτονία μπορεί να έχει δύο μορφές: είτε εξαλείφοντας έναν στοχευμένο πληθυσμό άμεσα, είτε εκθέτοντάς τον σε εξαφάνιση έμμεσα με άλλα είδη εγκληματικών ενεργειών. Η έμμεση γενοκτονία έχει διαπραχθεί πολλές φορές στην ιστορία. Η σημερινή «μεταναστευτική κρίση» είναι μέρος ενός τέτοιου έργου:μέσω της μεταναστευτικής πλημμυρίδας επιχειρείται να αλλοιωθούν δημογραφικά οι ευρωπαϊκοί λαοί.

Η Μαλακή Γενοκτονία: Εθελοντική και Μηδενιστική

Τα ευρωπαϊκά έθνη είναι θύματα μιας συγκαλυμμένης απόπειρας γενοκτονίας, μιας δημογραφικής και πολιτιστικής εξάλειψης, που καθοδηγείται από την δική τους εθνομαζοχιστική και ξενόφιλη ελίτ. Κάτι που αποτελεί πρωτιά στην ανθρώπινη ιστορία. Οι γαλλικές και βελγικές αρχές είναι αυτές που συμμετέχουν πιο πολύ σε αυτό το εγχείρημα ‘μαλακής γενοκτονίας’. Τόσο σε φυσικό όσοκαι σε πολιτιστικό επίπεδο.

Αν και στολισμένη με «αντιρατσιστική» ιδεολογία, ο στόχος που επιδιώκεται είναι καθαρά φυλετικός και ρατσιστικός: η σταδιακή εξάλειψη των αυτοχθόνων Ευρωπαίων. Οι οποίοι εξαλείφονται με πέντε τρόπους: 1) προωθώντας την μετανάστευση μη ευρωπαίων εποίκων, 2) αποθαρρύνοντας τους αυτόχθονες να αυξήσουν τα ποσοστά γεννήσεων και τιμωρώντας την μεσαία τάξη, 3)προκαλώντας την εξορία νέων εγχώριων δυνάμεων με τα τιμωρητικά φορολογικά μέτρα και με την ανεργία, 4) ευνοώντας, κοινωνικά, οικονομικά, νομικά και πολιτιστικά τους μη ευρωπαϊκούς πληθυσμούς, εις βάρος των γηγενών και 5)ποινικοποιώντας και τιμωρώντας κάθε αντίλογο στη συνολική μεταναστολάγνα επιχείρηση και ιδεολογία.

Μερικοί ευκολόπιστοι «δεξιοί» ισχυρίζονται ότι το «σύστημα», η εξουσία, το κράτος, οι αρχές της ΕΕ, όλοι είναι ανίκανοι να σταματήσουν την μαζική και ανεξέλεγκτη μετανάστευση. Ανίκανοι; Όχι βέβαια. Είναι πολύ ισχυροί και αρκετά αποτελεσματικοί στην επίτευξη του στόχου τους: στην εθνοκάθαρση της Ευρώπης.

Στη Γαλλία, η τροτσκιστική ιδεολογία διαδραματίζει κεντρικό ρόλο σε αυτή την προσπάθεια. Η αστική τάξη και το αριστερό Σοσιαλιστικό Κόμμα και οι σύμβουλοι του, το think tank “Terranova” («νέα γη», ή νέα χώρα ή νέος λαός) είναι οι αιχμές του δόρατος. Ένας από τους ηγέτες του δήλωσε πρόσφατα ότι δεν θα πρέπει να ανησυχούμε πολύ για το Εθνικό Μέτωπο γιατί δεν θα καταφέρει να έρθει στην εξουσία για δημογραφικούς λόγους.Αυτή είναι μια λεπτή, κυνική, συνειδητή στρατηγική. Οι «κακοί» μη επιδεχόμενοι «διόρθωσης ψήφου» ψηφοφόροι θα εξαφανιστούν και στην θέση τους θα έρθουν νέοι. Αυτή η εθνοτική «μεγάλη αντικατάσταση» είναι αυτό ακριβώς που θέλουν.

Το ότι το Ισλάμ είναι σεξιστικό, αντιδραστικό, αντιδημοκρατικό, κλπ δεν αποτελεί πρόβλημα για τους ‘αριστερούς’ ‘δημοκράτες’.Μία εμμονή έχουν και αυτή είναι η εξάλειψη των εθνοτικών λαών της Ευρώπης. Θα ρωτήσει κάποιος: Μα, αυτή η «διεθνιστική» ιδεολογία δεν είναι αυτοκτονική ακόμη και για εκείνους που την υποστηρίζουν; Ναι. Αλλά και τι έγινε; Δεν τους νοιάζει. Επειδή είναι μηδενιστές. Ο στόχος τους είναι να καταστρέψουν αυτό που μισούν – τον ευρωπαϊκό πολιτισμό – και να οικοδομήσουν ένα «νέο κόσμο» στον οποίο οι ίδιοι δεν πιστεύουν.

Οι στρατηγικοί άξονες της Μαλακής Γενοκτονίας

Τα μέσα που χρησιμοποιούνται - ένας συνδυασμός ιδεολογικών, οικονομικών, δικαστικών και αστυνομικών μέτρων - είναι τα εξής:

1) Ενθάρρυνση της μετανάστευσης. Αφήστε τον αποικισμό να συμβεί ή κυνικά προωθείστε τον με κάθε μέσο. Η «μεταναστευτική» ή «προσφυγική» κρίση είναι η πιο πρόσφατη απόδειξη. Τρέχει με μεγάλες ταχύτητες. Μετά από 30 χρόνια μετανάστευσης (ως διαρροή) έρχεται μια πλημμύρα εκατομμυρίων μεταναστών, υπό τον ανθρωπιστικό όρο «πρόσφυγες». Οι ευρωπαϊκές αρχές δεν είναι «ανίκανες» να σταματήσουν τις μεταναστευτικές «προσφυγικές» ροές. Αντίθετα, θέλουν να τις αυξήσουν. Οποιαδήποτε απέλαση θεωρείται αδύνατη.

2) Προώθηση της ισλαμοποίησης. Οτιδήποτε μουσουλμανικό είναι ιερό και ανέγγιχτο από τις Αρχές, παρά τις ισλαμικές επιθέσεις στην Ευρώπη και την στρατιωτική στάση έναντι του ISIS. Η ευνοιοκρατία προς το Ισλάμ αποτελεί κρατική πολιτική. Και, κατά συνέπεια, η «ισλαμοφοβία» είναι ένα κορυφαίο αμάρτημα, ένα ασυγχώρητο έγκλημα.

3) Φτωχοποίηση και υπερφορολόγηση της αυτόχθονης εργατικής τάξης και της μεσαίας τάξης. Κάντε τους να πληρώνουν για τους άλλους. Όλες οι δημοσιονομικές πολιτικές της σοσιαλιστικής κυβέρνησης στην Γαλλία έχουν την ίδια κατεύθυνση: επιδόματα και παροχές για τους λαθρομετανάστες (που λειτουργούν ως αντλία αναρρόφησης) που χρηματοδοτούνται από αυξανόμενες απαιτήσεις προς τους γηγενείς Γάλλους. (Οι Γάλλοι πληρώνουν για τους εποικιστές τους).

4) Εφαρμογή πολιτικών κατά της οικογένειας και κατά των γεννήσεων. Αποδομώντας το σύστημα των οικογενειακών επιδομάτων, η κυβέρνηση κατάφερε να μειώσει το ποσοστό γεννήσεων των γηγενών  Γάλλων το 2015. Ήταν υπολογισμένο. Η μεγάλη οικογένεια Γάλλων απογόνων, δεν είναι πολύ δημοφιλής.

5) Πρακτική θετικών διακρίσεων. Είναι η προτίμηση αλλοδαπών στην απασχόληση στο όνομα του «αντιρατσισμού». Οι ιδιωτικές επιχειρήσεις και δημόσιες υπηρεσίες ενθαρρύνονται να χρησιμοποιούν συστηματικά χαμηλής ειδίκευσης εργαζόμενους.

6) Εξασφάλιση ότι θα υπάρχει δικαστική ατιμωρησία των αλλοδαπών παραβατών. Αυτή η πολιτική στην Γαλλία, που εγκαινιάστηκε πριν από τριάντα χρόνια τουλάχιστον, τονίστηκε με το διορισμό της Taubira στο Υπουργείο Δικαιοσύνης. Ο ιδεολογικός (ή μάλλον σχιζοφρενικός) προσανατολισμός της αριστερής υπουργού με καταγωγή από την Γουιάνα, ήταν απολύτως σαφής: Εχθρότητα προς οτιδήποτε χαρακτηρίζεται γαλλικό ή ευρωπαϊκό.

7) Καταστροφή της πολιτιστικής μετάδοσης στην εκπαίδευση.Κατηγορώντας την ιστορία της Γαλλίας, διαλύοντας την διδασκαλία των ελληνικών και των λατινικών, κατεδαφίζοντας την γραμματική και την ορθογραφία, υποβαθμίζοντας την διδασκαλία της γαλλικής γλώσσας, και προωθώντας και επαινώντας τους πολιτισμούς των μεταναστών - ισλαμικό, αφρικάνικό και άλλους. Αυτή η απο-γαλλοποίηση και απο-εξευρωπαϊσμός είναι κρατική πολιτική. Η μαροκινής καταγωγής Vallaud-Belkacem,"σοσιαλίστρια" Υπουργός Εθνικής Παιδείας και ψευδο-φεμινίστρια, είναι η χαμογελαστή ηθοποιός, μεταξύ πολλών υπουργών τροτσκιστικής ιδεοληψίας.

8) Καταστολή και Τιμωρία κάθε αντίστασης στην κυρίαρχη ιδεολογία. Στη ‘ζούγκλα’ του Καλαί και τις γύρω περιοχές, οι παράνομοι μετανάστες που διαπράττουν παραβιάσεις μένουν ατιμώρητοι. Οι Γάλλοι που αντιστέκονται, διαδηλώνουν και προσπαθούν να προστατεύσουν τον εαυτό τους, δέχονται τα κλομπ των ΜΑΤ, φυλακίζονται και διώκονται. Η καταστολή ενάντια σε όποιοι διαμαρτύρεται πηγάζει από την ίδια λογική. Όποιος υπερασπίζεται την γαλλική ταυτότητα απειλείται και τιμωρείται από το "γαλλικό" κράτος. Η ίδια καταστολή παρατηρείται στα μέσα ενημέρωσης, έντυπα, οπτικοακουστικά μέσα, ή στο διαδίκτυο. Τα δικαστήρια και η αστυνομία είναι ανεκτικές προς τον εισβολέα και κατακτητή και ανελέητές προς την αντίσταση. Μπορείς να πεις ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα «σύνδρομο Βισύ».

Συνεργάτες εναντίον αντιστασιακών

Και τα δύο στρατόπεδα είναι αρκετά καλά καθορισμένα. Το κράτος, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, η δικαιοσύνη και οι αρχές επιβολής του νόμου έχουν αναλάβει την αποστολή της εξουδετέρωσης της αντίστασης των αυτοχθόνων πληθυσμών. Θαήταν λάθος να πιστεύουμε ότι έχουν κερδίσει.

Εκείνοι που σπέρνουν ανέμους εμφυλίου πολέμου θερίζουν θύελλες. Κατά πάσα πιθανότητα θα είναι αιματηρές. Δεν είναι ούτε η βλακεία, ούτε ο ιδεαλισμός αυτό που τους κινεί. Είναι ένα συνειδητό μίσος και επιθυμία για πόλεμο. Είναι συνεργασία με τον κατακτητή και στοιχηματισμός για τη νίκη του. Αλλά έτσι, κινδυνεύουν να χάσουν τον πόλεμο που προκάλεσαν. Οι αντιστασιακοί έχουν περισσότερες πιθανότητες να κερδίσουν, επειδή υποκινούνται από την πίστη στις ρίζες τους, ενώ οι συνεργάτες υπόκεινται σε αφεντικά που μπορούν ακόμα να προδώσουν.

Θα δούμε ποιος θα κερδίσει, αλλά νομίζω ότι θα είναι ακριβώς όπως στο «Στρατό των Σκιών».

 

Ο Guillaume Faye είναι Γάλλος διανοητής της «Νέας Δεξιάς». Μετάφραση από τα γαλλικά: Greg Johnson. Απόδοση στα ελληνικά με ελάχιστες παρεμβάσεις: ΚΟ. Άλλο άρθρο του εδώ.

ΚΟ: Η γαλλική ταινία «O Στρατός των Σκιών» (“L’Armee Des Ombres”) τουJean Pierre Melville, με πρωταγωνιστές τους Λίνο Βεντούρα και Σιμόν Σινιορέ, "θάφτηκε" από τους κριτικούς. Γυρίστηκε το 1969 στον απόηχο του «Γαλλικού Μάη», με θέμα τη γαλλική αντίσταση, ένα θέμα που φάνταζε εντελώς παρωχημένο εκείνη την εποχή, ενώ και ο ίδιος ο Μελβίλ που που δεν "ψήθηκε" ποτέ από τον Μάη και αυτοπροσδιοριζόταν ως "δεξιός αναρχικός", έκανε τους κριτικούς να κατασπαράξουν την ταινία, με αποτέλεσμα αυτή να βρει περιορισμένη διανομή στη Γαλλία και να μην παιχτεί καθόλου στην Αμερική! Έπρεπε να περάσουν 40 χρόνια για να προβληθεί στις ΗΠΑ και συνοδευτεί από διθυράμβους. Μια ταινία που δεν έχει να κάνει με τη δράση της αντίστασης ενάντια στον εχθρό καθεαυτή, αλλά με τον αγώνα για την επιβίωση της ύπαρξης της ίδιας της αντίστασης. Εδώ ο εχθρός δεν είναι οι Γερμανοί, αλλά ο κίνδυνος να ξεσκεπαστεί η ταυτότητα των αντιστασιακών. Ένας εχθρός αόρατος, αλλά πολύ πιο απειλητικός. Η δράση δεν επικεντρώνεται στα σαμποτάζ, αλλά στην εναγώνια και συνεχή κίνηση να καλύψουν τα ίχνη τους ώστε να παραμείνουν στις σκιές. (από εδώ)

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Προσπάθεια ερμηνείας του φαινομένου της βλακοκρατίας

 

Τηλευαγγελίστρια εν ώρα κατήχησης του ποιμνίου σε στιγμή έξαρσης ανθρωπισμού

«Η βλακεία είναι ανίκητη» - αγνώστου

Προσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει στον λαό μας. Μοιάζει να βρίσκεται σε βαρύ κώμα εξαιτίας απανωτών επεισοδίων βλακείας. Υπάρχουν απειροελάχιστες ελπίδες να ανακάμψει. Η επιστήμη έχει σηκώσει τα χέρια. Πρόκειται δε περί άκρως μεταδοτικής ασθένειας. «Ενός βλακός προκειμένου μύριοι έπονται», έλεγε ο Ε. Λεμπέσης στο επίκαιρο πόνημά του «Η τεραστία κοινωνική σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω» (1941). Εκεί γίνεται λόγος περί «αυτομάτου συρροής βλακών».. οι οποίοι «περιέρχονται συν τω χρόνω εις πλήρη βλακοκρατίαν». Για την συρροή αυτή των βλακών σήμερα και για να είναι αποτελεσματική η δράση της«βλακικής αγέλης», που περιγράφει ο συγγραφέας, δεν απαιτείται κάποια «πάσης φύσεως» οργάνωση ή φορέας, όπως στην εποχή του. Υπάρχει η τηλεόραση, αυτός ο κοινός τόπος συνάντησηςεκατομμυρίων αγελοποιημένων τηλε-θεατών, απείρως χρησιμότερη από κάθε ορατή κλειστή οργάνωση. Τρεις από τις μεθόδους της κοινωνικής μηχανικής, της προσπάθειας δηλαδή χειραγώγησης της σκέψης και της στάσης των πολιτών, είναι : 1) η τεχνική της συναισθηματικής χειραγώγησης (συναίσθημα και όχι λογική), 2) η τεχνική της δημιουργίας «προβλημάτων» και «κρίσεων» (που απαιτούν «έκτακτα μέτρα» - βλ. «οικονομική κρίση») και 3) η τεχνική της ενοχοποίησης, (όπου πάντα «φταίμε» εμείς). Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι άλλος καλύτερος φορέας άσκησης αυτών των μεθόδων παρεκτός της τηλεόρασης, δεν υπάρχει.

   

Σε λίγο θα εορτάσουμε την 25^η Μαρτίου, την επέτειο τηςΕθνεγερσίας. Ειλικρινά δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα μας επιτρέπουν να εορτάζουμε τέτοιες εορτές. Εχθές κοιτούσα ένα μνημείο προς τιμήν του Νικηταρά του Τουρκοφάγου σε μια μικρή πλατεία, με τον κόσμο να πηγαινοέρχεται. Δεν ξέρω πόσο θα επιζήσει ακόμα. Το λέω σοβαρά. Υπάρχει ανάγλυφη η μορφή του ήρωα του ‘21 που σφάζει έναν έντρομο έφιππο Τούρκο, μπήγοντάς του το μαχαίρι στα πλευρά. Όταν σε λίγα χρόνια, αυτοί που πηγαινοέρχονται σε αυτή την πλατεία θα είναι μουσουλμάνοι στην πλειοψηφία, όταν θα υπάρχει ένα δημοτικό συμβούλιο που θα είναι τίγκα στην «διαφορετικότητα», δηλαδή θα αποτελείται κατά το ήμισυ από αλλοδαπούς κυρίως μουσουλμάνους, όταν ο δήμαρχος ίσως είναι μουσουλμάνος ή τέλος πάντων αλλοδαπός, όταν στην πόλη θα υπάρχει τζαμί ή τζαμιά, πιστεύετε ότι ένα τέτοιο σύμβολο «μίσους» θα έχει τύχη; Ο Τσίπρας πήγε στην μάνα Σμύρνη και είπε μπροστά στους τουρκαλάδες ότι αποτελεί σύμβολο «αδελφοσύνης» και δώστου αγάπες και λουλούδια. Έχει σκεφθεί ποτέ κανένας Εβραίος να πάει στο Νταχάου και να πει ότι αυτός ο χώρος αποτελεί σύμβολο αδελφοσύνης των δύο λαών; Και προσέξτε, η Γερμανία σήμερα είναι όντως φιλο-ισραηλινή χώρα!

"Ξενοφοβικά" σύμβολα μια άλλης εποχής

Προσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει με τους Έλληνες σήμερα. Έχουν σχέση με εκείνους που μας κοιτούν ως αγάλματα αγέρωχοι και συνάμα λυπημένοι; Έχουμε σχέση με εκείνους τους Έλληνες; Μας αξίζουν αυτά τα μνημεία; Λαός που ξεχνά την ιστορία του είναι αναγκασμένος να την ξαναζήσει. Μας λένε συνεχώς για τους ναζί και την χούντα «για να μην ξεχάσουμε». Για τους οθωμανούς γιατί δεν μας λένε; Εκείνα συμφέρει να τα ξεχάσουμε; Γιατί τελικά, αυτό που τους νοιάζει δεν είναι να μην «ξεχάσουμε», αλλά να είμαστε βλάκες και να μας κάνουν ό, τι θέλουν. Και είμαστε βλάκες. Δεν εξηγείται διαφορετικά.

 Ακούς τους σημερινούς Έλληνες να λένε ότι δεν εμπιστεύονται λέει τα κόμματα. Κι όμως στα ίδια κόμματα ή στους κλώνους τους θα καταλήξουν. Τους ακούς να λένε ότι δεν εμπιστεύονται την τηλεόραση και τους δημοσιογράφους. Και όμως από αυτούς παίρνουν γραμμή. Εδώ είναι η αποθέωση της βλακείας. Μίαφάμπρικα δημιουργίας «συναισθημάτων ανθρωπισμού», μία απίστευτη μηχανή προπαγάνδας που όμοιά της θα ζήλευε ένασταλινικό καθεστώς, ένα καλοδουλεμένο mind control, τα λεγόμενα «δελτία ειδήσεων», αλλά και κάθε εκπομπή και διαφήμιση έχουν καταστήσει τους Έλληνες (για μια ακόμη φορά) τα τέλεια πειραματόζωα, πραγματικά σκυλιά του Παβλόφ. «Δράματα» σε high definition, τεχνητά ερεθίσματα που οδηγούν σε ενστικτώδη ξεσπάσματα «ανθρωπισμού», τα οποία γνωρίζουν την επιβράβευση από κολοσσούς στον τομέα του «ανθρωπισμού», όπως σταρ του Χόλυγουντ, μεγαλοεπενδυτές, μεγιστάνες του καπιταλισμού και κομισάριους των Βρυξελλών.

Προσπαθώ να καταλάβω τι φταίει. Δεν τα έχω καταφέρει. Υπάρχει διάχυτη μια διάθεση αυτοκτονική. Να φταίει η προπαγάνδα της τιβί μόνο; Μα, οι ίδιοι Έλληνες ήταν αυτοί που πρόσφατα έδειξαν ότι δεν ενέδωσαν στην αισχρή προπαγάνδα του «ΝΑΙ» των καναλιών, προς έκπληξη όλων. Δεν ήταν τα ίδια κανάλια; Δεν ήταν οι ίδιες φάτσες; Που λειτουργούσαν ως φερέφωνα κάποιων; Δεν ήταν η ίδια συναισθηματικά φορτισμένη συνθηματολογία; Τότε θυμάμαι, ξύπνησαν και κάποιοι αριστεροί και νεο-αριστεροί που «απηύδησαν» με τα δελτία των 8 και μιλούσαν για προπαγάνδα (ξέρω πολλές περιπτώσεις). Παρουσίαζαν μάλιστα την Τρέμη ως …Γκαίμπελς! Τώρα τι έγινε; Οι ίδιοι δεν είναι; Έγιναν «καλοί» τώρα; Έγιναν «έγκυροι»; «Αντικειμενικοί»; Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμη άλλαξε μήτε την κεφαλή του, έλεγε ο λαός μας. Αλλά ο σημερινός λαός φαίνεται έχει πάρει κάποιο χαπάκι. Θέλει να ζει στο Matrix του. Γιατί όμως;

Εικαστική δημιουργία φιλο-συριζαίικου σάιτ τον καιρό του δημοψηφίσματος. Τώρα ο "Γκαίμπελς" έγινε "Μητέρα Τερέζα"

Στην Αμερική το έχουν βρει το χάπι. Λέγεται “White Guilt”. Και το δίνουν σε κάθε Λευκό άμα τη γεννήσει του. Του λένε ότι πρέπει να ντρέπεται που είναι Λευκός. Ότι όλοι μπορούν να είναι περήφανοι για την φυλή τους, εκτός από αυτόν. Ότι έχει μονίμως το ‘white privilege’ και δεν δικαιούται να μιλάει. Δεν ξέρει τι πάει να πει φτώχεια και δεν ξέρει τι πάει να πει ρατσισμός, οπότε το μόνο που δικαιούται να κάνει είναι να βγάζει τον σκασμό. Και να τρώει καρπαζιές. Ακόμα και αν τον βρίζουν και τον μισούν για το χρώμα του δέρματός του, δεν είναι επειδή οι άλλοι είναι ρατσιστές, αλλά φταίει αυτός επειδή είναι Λευκός (εδώ πράγματι ισχύει το γνωστό ανέκδοτο). Εάν οι μαύροι εγκληματούν και τον σκοτώνουν δεν φταίνε αυτοί, αλλά η δουλεία, πριν από 200 χρόνια. Κάτι παρόμοιο λένε στους δυτικοευρωπαίους. Φταίει η αποικιοκρατία. Φταίνε οι κακοί πρόγονοι και οι πρόγονοι των προγόνων και ακόμα και χίλιες γενιές να περάσουν δεν θα δικαιούνται να μιλάνε. Πρέπει να κάθονται και να τους ληστεύουν και να τους βιάζουν τις γυναίκες και τις κόρες. Τίποτα δεν είναι πιο επίβουλο από την ιδέα ενός συλλογικού σφάλματος που θα περνάει από γενιά σε γενιά κηλιδώνοντας για πάντα έναν λαό, γράφει ο Πασκάλ Μπρύκνερ. Στους Γερμανούς έχουν κάπως πιο κοντινούς κακούς προγόνους και για αυτό η δόση της ενοχής είναι ισχυρότερη. Φυσικά, η «ενοχή» ως μέθοδος ραφής χειλέων συναντάται μόνο σε ανήκοντες στην Λευκή φυλή. Ουδείς άραβας ή εβραίος θα νιώσει ενοχή για το δουλεμπόριο, κανείς δεν θα αποδώσει ιμπεριαλιστικές πρακτικές στους ιάπωνες ή σε φυλές ινδιάνων και κανείς δεν θα μιλήσει για τους προερχόμενους εξ Ασίας νέους οικονομικούς αποικιοκράτες «επενδυτές».  

Αυτή θέση ανήκει σε σένα Λευκέ, στα παιδιά σου και στα παιδιά των παιδιών σου

Αλλά εμείς; Δεν είχαμε τέτοιο ιστορικό παρελθόν. Κι όμως ελάχιστα διαχωριζόμαστε από το βαρύ ενοχικό / ψυχαναγκαστικό κομμάτι αυτής της επιχείρησης που διεξάγεται σε όλη την Ευρώπη. Εδώ θα πιπιλίσουν το μυαλό με το «ήμασταν κι εμείς πρόσφυγες», «να θυμηθούμε τους παππούδες μας» κλπ, ενώ κάποιοι βλέποντας ένα γόνιμο έδαφος συναισθηματικού παροξυσμού θα πετάξουν και το πιο πιασάρικο «εμείς φταίμε για τους πρόσφυγες». Δεν φταίνε οι μεγάλοι του κόσμου τούτου, «οι-φονιάδες-των-λαών-αμερικάνοι», οι υπερασπιστές των «δικαιωμάτων» που κάποτε ισοπέδωσαν την Σερβία και τώρα κοιτάνε απαθείς τους μακελάρηδες του αλλάχ να ζωντανεύουν σκηνές από τα πιο αποκρουστικά θρίλερ ή και τους βοηθάνε ακόμα, ή η ληστρική Ε.Ε. «της αλληλεγγύης». Όχι δεν φταίνε αυτοί, εμείς φταίμε. Δεν φταίνε οι Τούρκοι που έχουν βγάλει τρελά λεφτά από την επιχείρηση «πρόσφυγες», και έχουν καταφέρει (με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια), να έχουν διασπείρει παντού στρατεύσιμους έτοιμους να πολεμήσουν υπό την ημισέληνο μόλις δοθεί το σινιάλο, όχι εμείς φταίμε. Δεν φταίνε οι διπλανές (πλούσιες!) μουσουλμανικές χώρες που δεν θέλουν πρόσφυγες, εμείς φταίμε. Δεν φταίνε και οι ίδιοι στο κάτω-κάτω, που θα μπορούσαν (έστω κάποιοι από αυτούς, οι πιο νέοι να πάρει!) να κάτσουν να αγωνιστούν για μια καλύτερη πατρίδα. Όχι εμείς φταίμε. Πάντα εμείς θα φταίμε. Το είπε και ο Ιερώνυμος: «Εμείς φταίμε», είπε. «Εμείς οι ίδιοι, τους εξαναγκάσαμε να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους». Εγώ πάντως ομολογώ ότι δεν εξανάγκασα κανέναν. Πως με φορτώνεις με τέτοια ευθύνη σεβασμιότατε; Εκτός εάν διαγράφουμε την «συλλογική ευθύνη» για κάποιους (περιούσιους) και την ρίχνουμε στις πλάτες κάποιων άλλων (μη περιούσιων).

Με έχει απασχολήσει το θέμα. Τελικά, μήπως φταίει οΧριστιανισμός, όπως ισχυρίζονται μερικοί (που ευκαιρία ψάχνουν);  Γιατί οι Εβραίοι που πέρασαν και τόσα πολλά δεινά και ήταν οι πρόγονοί τους μετανάστες (γνωστός ο όρος ‘περιπλανώμενοι Ιουδαίοι’), δεν συγκινούνται από το «δράμα των προσφύγων», δεν κυκλοφορούν με πλακάτ “Refugees welcome”, αλλά ορθώνουν τείχη και δεν συνωστίζονται στα κανάλια για το ποιος θα γίνει πρωταθλητής «ανθρωπισμού» και διάσημος για δεκαπέντε, όχι λεπτά, αλλά δευτερόλεπτα; Οι Εβραίοι έχουν θρησκεία τον Ιουδαϊσμό, και αν και πολλοί δηλώνουν άθεοι ή κοσμικοί, δεν έχουν μεγαλώσει με τις διδαχές του «Καλού Σαμαρείτη» και του «ο Χριστός ήταν πρόσφυγας» και «ξένος ήμην και με εφιλοξενήσατε» κλπ. Να φταίει αυτό; Μήπως για τον ίδιο λόγο και οι μουσουλμανικές χώρες, όπου οι κάτοικοι έχουν μεγαλώσει με το κοράνι, δεν δείχνουν την ίδια ψύχωση με τον «ανθρωπισμό»; Αλλά και οι δικοί μας εδώ μουσουλμάνοι δεν είδα να συναγωνίζονται στην «αλληλεγγύη» και να σπρώχνονται οι μουφτήδες τους και οι ιμάμηδές τους ποιος θα αγκαλιάσει ένα προσφυγόπουλο on camera. Αλλά μήπως για τον ίδιο λόγο ακόμα και οι δυτικοποιημένοι Γιαπωνέζοι (που δεν είναι χριστιανοί) και αυτοί δεν θέλουν πρόσφυγες; Τελικά  αυτό φταίει;

Όμως σκέφτομαι ότι σήμερα οι περισσότεροι στην δυτική Ευρώπη έχουν εγκαταλείψει τις εκκλησίες τους. Ο χριστιανισμός δεν έχει απήχηση στον δυτικό άνθρωπο. Μάλιστα έχει τεθεί και επισήμωςεκτός «Ενωμένης Ευρώπης». Πως είναι δυνατόν να επηρεάζει τους δυτικούς εκκοσμικευμένους μαζανθρώπους; Εξάλλου και άλλοι στην Ευρώπη είναι χριστιανοί, αλλά αλλιώς συμπεριφέρονται. Και μιλάω για τους ανθρώπους που ζουν στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ. Πολωνία, Ουγγαρία, Σλοβακία, Ρουμανία, Βουλγαρία, ακόμα και Αλβανία δεν φαίνεται να λαμβάνουν το συγκεκριμένο θαυματουργικό χαπάκι «ανθρωπισμού». Ζούνε σε έναν άλλον κόσμο, εντελώς διαφορετικό από τον δικό μας. Οπότε δεν μπορεί στους αθεϊστές και εκκοσμικευμένους χριστιανούς της Δύσης να έχουν απήχηση οι χριστιανικές διδαχές περί «ευθύνης», «ενοχής» και «ανθρωπισμού» και στους (πιο πιστούς) χριστιανούς της Ανατολής να μην έχουν.

Είναι και κάτι άλλο. Ολόκληρη η ιστορία της Ευρώπης τα τελευταία 2000 χρόνια είναι συνώνυμη με τον χριστιανισμό. Αυτό δεν έκανε τους ευρωπαίους παθητικούς στην εισβολή αλλοφύλων, ούτε λέγανε βλακείες για κατάργηση συνόρων, ούτε έβλεπαν την θρησκεία τους ως συνώνυμο της απάθειας, της «συναδέλφωσης των λαών» και της ηλιθιότητας. Διεξήγαγαν αιματηρούς πολέμους με αλλόθρησκους και αλλόφυλους κάτω από την σημαία του Σταυρού. Έβγαλαν ήρωες και παλικάρια που δεν ένιωθαν ότι η πίστη τους στον Χριστό αποτελεί «κώλυμα» στο να σηκώσουν την σπάθα κατά των εισβολέων. Η δική μας ιστορία είναι γεμάτη από τέτοιες μορφές. (Αλλά ακόμα και αν δεν τους θεωρείς «εισβολείς» με την συνήθη έννοια, δεν μπορεί να το ρίχνεις στις ατέρμονες αγαπολογίες και να μην κρούεις τον κώδωνα του κινδύνου για την αλλοίωση ή ακόμη και εξαφάνιση του γηγενούς χριστιανικού πληθυσμού και τον κίνδυνο εκτεταμένων εγχώριων συρράξεων, όπως έκανε επισήμως η Ορθόδοξη Εκκλησία της Βουλγαρίας – που τους είπε και «εισβολείς»!).

Δεν πιστεύω λοιπόν ότι αυτό που φταίει είναι ο Χριστιανισμός. Κάτι άλλο φταίει.

Το πρόβλημα είναι πιστεύω, βαθύτερο. Είναι ψυχολογικό. Κάποιος έχει εισχωρήσει στην ψυχή του δυτικού ανθρώπου και την έχει αλλοιώσει ή την έχει διαμορφώσει κατά το δοκούν. Έχει επέλθειεσωτερική διάβρωση. Και αυτό το έργο δεν έχει γίνει τα τελευταία χρόνια, ούτε βέβαια προέκυψε εξ αιτίας του «προσφυγικού». Ούτε αποτελεί έργο αποκλειστικά της τηλεόρασης. Το έργο της ανομίας ενεργείται εδώ και χρόνια. Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Βερμόντ, Robert S. Griffin, έγραψε ότι ο σύγχρονος δυτικός κόσμος έχει κατασκευαστεί έτσιώστε οι γηγενείς που συμμετέχουν στην αυτοκαταστροφή τους να ανταμείβονται και όσοι δεν συμφωνούν να τιμωρούνται. Το ότι οι ανατολικοευρωπαίοι ακόμη δείχνουν να αντιστέκονται και να «χαλάνε την σούπα» κάτι δείχνει. Το ότι έχουν ισχυρά αντανακλαστικά και επιθυμία να υπερασπιστούν την παράδοσή τους, την ιστορία τους, την θρησκεία τους και την κουλτούρα τους κάτι δείχνει. Δείχνει ότι αποκλειστικά υπεύθυνη δεν είναι η χριστιανική διδασκαλία. Αλλά η μαρξιστική. Την οποία οι ανατολικοί την βίωσαν στο πετσί τους. Οι δυτικοί όμως, έδωσανχώρο στον μαρξισμό να εισχωρήσει παντού. Στην πολιτική, στην εκπαίδευση, στην τέχνη, στην ειδησεογραφία, στην εκκλησία, στην δημόσια κουβέντα, παντού. Εισερχόμενος ο μαρξισμός βρήκε πρόσφορο έδαφος. Μια Ευρώπη που είχε αρχίσει να ντρέπεται για τον εαυτό της και που είχε αρχίσει να ξεθεμελιώνει τα πάντα. Που αφέθηκε σε μια αυτομαστίγωση και μία καταστροφική αγαλλίαση. Και εκείνος (ο μαρξισμός) άλλο που δεν ήθελε. «Θα καταστρέψουμε αυτόν τον πολιτισμό που τόσο αγαπάτε.. Δυτικέ κόσμε είσαι καταδικασμένος σε θάνατο… Εβραίοι βγείτε από τα γκέτο. Κουνήσου Ινδία κι εσύ μεγάλε Βράχμα... Κι εσύ χώρα της Αιγύπτου. Και οι έμποροι των ναρκωτικών ας πέσουν πάνω στις τρομοκρατημένες χώρες μας. Είμαστε αυτοί που θα βοηθάνε πάντα τον εχθρό», παραληρούσε ο Γάλλος κομουνιστής ποιητής Λουί Αραγκόν.    

Όποιος έχει ασχοληθεί με την Σχολή της Φραγκφούρτης και τον ‘πολιτιστικό μαρξισμό’ θα καταλάβει. Οι υπόλοιποι θα συνεχίσουν να μιλάνε για «αριστερά» και «δεξιά» κόμματα, και θα ζητούν γκρινιάζοντας "λύσεις" από το κράτος και τους "ισχυρούς".

Και κάτι τελευταίο.

Αυτή η Ευρώπη δεν έγινε ξαφνικά «καλή» και «ανθρωπιστική». Δεν έγινε ο καθένας που δεν μιλάει με τον διπλανό του, που σκοτώνεται για μια θέση στο πάρκινγκ, που έκανε θρησκεία τον ευδαιμονισμό και πουλάει την ψυχή του στον διάβολο για ένανhigh tech παράδεισο, ξαφνικά «καλός», επειδή συγκινείται με το «δράμα των προσφύγων». Η Ευρώπη που έδιωξε τον Χριστό, διέλυσε την οικογένεια, σκότωσε το αγέννητο, χλεύασε τον άγιο, έθαψε τον ήρωα, απαγόρευσε την τιμή στους προγόνους, σώριασε κάθε πυλώνα της κοινωνίας, έλιωσε κάθε αξία στο βωμό της θρησκείας των «δικαιωμάτων», δεν έγινε ξαφνικά ηθική και καλή. Βρήκε όμως ένα υποκατάστατο. Βρήκε ένα παραισθησιογόνο, ένα χαπάκι να πείθει τον εαυτό της ότι «είμαι καλά». Ο άνθρωπος έχει ανάγκη να πείσει τον εαυτό του ότι είναι «καλό άτομο». Και αφού αυτή η Ευρώπη για καιρό εθιζόταν στο τριπάκι του «προοδευτισμού», τώρα βρήκε μια νέα «ουσία» που την «ανεβάζει» ακόμα πιο πολύ. Σε αυτή την παραπαίουσα Ευρώπη έχει βρεθεί και ο Έλληνας. Κακά τα ψέματα. Εάν δεν ανήκαμε εις την Δύσιν θα είχαμε άλλα αντανακλαστικά. Τα οποία δεν έχουμε.

Συμπέρασμα: Έχω καταλήξει ότι τρία τινά συμβαίνουν:  

1) Είτε είμαστε σε ένα σπιράλ αυτοκαταστροφής λόγω ‘παραισθησιογόνων ουσιών’,  

2) είτε έχουμε προ πολλού αλωθεί από τον μαρξισμό,  

3) είτε βαδίζουμε προς το κενό λόγω βλακείας.

Το ποιο από τα τρία προηγήθηκε και το ποιο πυροδότησε το άλλο δεν έχει μεγάλη σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι είμαστε στο τελικό στάδιο. Αυτό της βλακείας. Η οποία όπως είπαμε είναιανίκητη. 

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Newspeak και χειραγώγηση σκέψης: «Ρατσισμός»

 

Το Newspeak (‘Νέα Ομιλία’) είναι η πλασματική γλώσσα που περιγράφεται στο δυστοπικό μυθιστόρημα φαντασίας του George Orwell «1984» ή «Χίλια Εννιακόσια Ογδόντα Τέσσερα», όπωςέμεινε γνωστό (Nineteen Eighty-Four)*. Πρόκειται για μια ελεγχόμενη γλώσσα που δημιουργήθηκε από το ολοκληρωτικό κράτος του «Μεγάλου Αδελφού» ως ένα εργαλείο για να περιορίσει την ελεύθερη σκέψη και τις έννοιες που για το καθεστώς αποτελούν «απειλή», όπως η ελευθερία, η ατομικότητα, η ειρήνη κλπ. Οποιαδήποτε μορφή διαφορετικής σκέψης από αυτήν που κατασκεύασε το «κόμμα» ταξινομείται ως "thoughtcrime", δηλ. «έγκλημα σκέψης».

Το Newspeak εξηγείται στα κεφάλαια 4 και 5 του βιβλίου. Η γλώσσα μοιάζει να είναι η αγγλική, αλλά έχει ένα πολύ πιο περιορισμένο και συνεχώς μεταβαλλόμενο λεξιλόγιο. Συνώνυμες και αντίθετες έννοιες, μαζί με ανεπιθύμητες έννοιες έχουν εξαλειφθεί. Ο στόχος είναι ο κάθε υπήκοος του καθεστώτος να μιλάει αυτή τη γλώσσα έως το έτος 2050 (η ιστορία διαδραματίζεται στο έτος 1984 - εξού και ο τίτλος). Κάποιοι όμως, (οι 'proles', η εργατική τάξη) ακόμα μιλάνε την παλαιά γλώσσα, το λεγόμενο ‘Oldspeak’.

Μορφές του Νewspeak, όπως ‘Ingsoc’ (το κυβερνών κόμμα) και‘Minitrue’ («το υπουργείο Αλήθειας»), είναι εμπνευσμένες από τις συλλαβικές συντμήσεις στα ρωσικά που χρησιμοποιούνταν στηνΕΣΣΔ, όπως ‘politburo’ (Πολιτικό Γραφείο), Κομιντέρν(Κομμουνιστική Διεθνής), κολχόζ (τύπος σοβιετικής γεωργικής συνεταιριστικής επιχείρησης) και Κομσομόλ ( Ένωση Νέων Κομμουνιστών), πολλές από τις οποίες έγιναν μέρος του λεξιλογίου των κομμουνιστών και σε άλλες χώρες. (Διάβασε και:Ο Snowden, ο Orwell και η ακατονόμαστη προέλευση του κράτους παρακολούθησης).

Σύμφωνα με τον Όργουελ, «ο σκοπός του Newspeak δεν ήταν μόνο να παρέχει ένα μέσο έκφρασης για την κοσμοθεωρία και τις ψυχικές συνήθειες «κατάλληλες» για τους θιασώτες του IngSoc, αλλά για να καταστήσει κάθε άλλο τρόπο σκέψης αδύνατο. Το λεξιλόγιο του Newspeak ήταν έτσι κατασκευασμένο ώστε να δίνει ακριβή και συχνά πολύ λεπτή έκφραση σε κάθε έννοια που θα μπορούσε ένα μέλος του κόμματος να εκφράσει «σωστά», ενώ θα απέκλειε κάθε άλλη έννοια, αλλά και τη δυνατότητα να έρθει σε αυτό με έμμεσο τρόπο».

Το Newspeak σχεδιάστηκε προσεκτικά για να περιορίσει το εύρος σκέψης των «υπηκόων» και τελικά να τους κάνει μικρόνοες και… βλάκες:

«Μια ‘αιρετική’ σκέψη ... θα πρέπει να είναι κυριολεκτικά αδιανόητη, τουλάχιστον καθόσον η σκέψη εξαρτάται από τις λέξεις»,λέει ο Όργουελ.

Και φυσικά, η σκέψη, εξαρτάται πράγματι, κατά πολύ, από τις λέξεις και τις έννοιες. Πολλοί είναι αυτοί που ισχυρίζονται ότι η ίδια η σκέψη είναι απότοκη των λέξεων που χρησιμοποιούμε.

Οι λέξεις επίσης, είναι στο επίκεντρο των πολιτικών μαχών, όχι μόνο επειδή είναι απαραίτητες για την ορθολογική σκέψη, αλλά και επειδή μπορεί να εξαλείψουν την ορθολογική σκέψη.

Έτσι στην ουσία όταν μιλάμε για Newspeak, μιλάμε για έλεγχο σκέψης. Ο τρόπος που «μας μαθαίνουν» να μιλάμε, ή μας αναγκάζουν να μιλάμε, σταδιακά μεταβάλλει και τον τρόπο που σκεφτόμαστε! Πρόκειται για ένα πολύ πονηρό σχέδιο, από εκείνους που ξέρουν καλά πώς να χειραγωγούν τις μάζες, χωρίς να τις «εξαγριώνουν», με παλαιού τύπου «χούντες» και «επιτροπές λογοκρισίας».  

Σήμερα, στην ‘πολιτικά ορθή’ Δύση (και φυσικά και στην πατρίδα μας), οι λέξεις «ρατσιστής», «φασίστας» ή και «ναζί» (ή «νεοναζί» ανάλογα), είναι σε ευρεία χρήση και ξεστομίζονται με μεγάλη ευκολία, σχεδόν σε ρυθμό πολυβόλου, εναντίον οποιουδήποτε δεν συμφωνεί με το «καθεστώς». Και το καθεστώς αυτό άσχετα αν ονομάζεται «δεξιό», «κεντροδεξιό», «σοσιαλιστικό», «αριστερό», ή «κεντροαριστερό», είναι ξεκάθαρο ότι προωθεί και προσπαθεί να επιβάλλει στους ιθαγενείς την πολυπολιτισμικότητα, την «διαφορετικότητα», ως εκ τούτου συμπλέγματα ενοχής για την εθνική/πολιτιστική ταυτότητα και τελικά την απώλεια κάθε ταυτότητας, ώστε οι λαοί να χωνέψουν καλύτερα την πολυπόθητη παγκοσμιοποίηση και τη εξαγγελλόμενη νέα παγκόσμια τάξη.

Όλα αυτά βέβαια δεν μπορούν να επιτευχθούν σε συμπαγείς, ομοιογενείς κοινωνίες. Μπορούν όμως να επιτευχθούν μέσω της μαζικής λαθρομετανάστευσης και της σταδιακής δημογραφικής αλλοίωσης.

Όπως διαπίστωσε στην σοκαριστική έρευνά του ο καθηγητής πολιτικών επιστημών του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, Ρόμπερτ Πάτνα, (ο οποίος ήταν θερμός υποστηρικτής του πολυπολιτισμικού μοντέλου!) οι "καρποί" των πολυπολιτισμικών κοινωνιών, είναι ηαπομόνωση, η απάθεια, η αδιαφορία και η έλλειψη κοινωνικής συνοχής. Ό,τι πρέπει δηλαδή για τους θιασώτες της νέας παγκόσμιας τάξης!

Το μόνο πρόβλημα, η μόνη παραφωνία, φαίνεται να είναι οι… «ρατσιστές». Η λέξη βλέπετε, έχει χάσει το νόημά της. Έχει γίνει του «συρμού». Κάποτε ακούγαμε «ρατσιστές» και το μυαλό μας πήγαινε στο Απαρτχάιντ ή στην Κου Κλουξ Κλαν. Σήμερα ο ένας Έλληνας κατηγορεί τον άλλο ως «ρατσιστή»! Και όταν η συζήτηση πάει στο «καυτό» θέμα της (λαθρο)μετανάστευσης, ο ένας συνομιλητής πρέπει πριν πει τη γνώμη του, να δηλώσει στον άλλον συνομιλητή, ότι… δεν είναι «ρατσιστής». «Μην με θεωρήσεις ρατσιστή, αλλά εγώ πιστεύω…» είναι η απαραίτητη εισαγωγή.

Φυσικά, όσες προσπάθειες και να κάνει, τελικά, την ταμπέλα του «ρατσιστή» δύσκολα θα την αποφύγει.

Έτσι, χωρίς να το καταλάβουμε, γέμισε η χώρα «ρατσιστές» και «αντιρατσιστές». Η παράνοια αυτή έχει οδηγήσει σε διάφορα ευτράπελα. Έτσι ο ‘πολύς’ Ντάνιελ Κον Μπεντίτ, αποκάλεσε μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο «ρατσιστές», εκείνους τους Ευρωβουλευτές (κεντροδεξιούς!) που ανέβαλαν την ψηφοφορία για την επέκταση της τελωνειακής ένωσης της Τουρκίας με την ΕΕ. «Ρατσιστή»αποκάλεσε ο πρόεδρος των Μουσουλμάνων Ελγαντούρ τον πρωθυπουργό Σαμαρά! Η Κανέλλη είπε τον Άδωνι Γεωργιάδη «φασίστα». Και πάει λέγοντας.

"Φασίστες" και "αντιφασίστες" σε χαρούμενο ενσταντανέ κατά την παρουσίαση βιβλίου για τους.. πιο "φασίστες"

Τώρα όμως, οι «φασίστες» συνεργάζονται με τους «αντιφασίστες» και οι «ρατσιστές» με τους «αντιρατσιστές», γιατί μπροστά τους βγήκαν πιο… «φασίστες» και πιο «ρατσιστές». Αύριο όλα αυτά βέβαια, μπορεί να ξανά-αλλάξουν, γιατί σημασία έχουν οι εντυπώσεις, τα σλόγκαν και η καλλιέργεια ενοχικών συμπλεγμάτων. Πες πες, κάτι θα μείνει.

Με την μέθοδο αυτή, όποιος δεν συμφωνεί με το σύστημα και φοβάται μην τον πουν «φασίστα» ή «ρατσιστή», θα πάψει να σκέφτεται «φασιστικά» και «ρατσιστικά» και θα πάψει να μιλάει «φασιστικά» και «ρατσιστικά». Π.χ. είναι ζήτημα χρόνου η λέξη «λαθρομετανάστης», να θεωρηθεί ‘Oldspeak’. Όποιος την ξεστομίζει θα στιγματίζεται ως «ρατσιστής». Ίσως και όποιος λέει τις λέξεις «έθνος», «πατρίδα» ή ακόμα και «ελληνικός λαός». Δεν έχετε παρατηρήσει ότι τα τελευταία χρόνια οι πολιτικοί απευθύνονται στους «πολίτες». «Πρώτα ο πολίτης», λένε τα σλόγκαν τους. Ένα σύνθημα του στυλ «πρώτα ο Έλληνας» είναι σαφώς «ρατσιστικό» και πιθανόν να επισύρει ποινές.

Το να κατηγορεί σήμερα κάποιος τον άλλον για «ρατσισμό», δεν είναι πλέον επειδή εκφράζει κάποιο συγκεκριμένο συλλογισμό, ή πολύ περισσότερο γιατί ο άλλος έχει εκδηλώσει το «μίσος» του (άλλη φράση κλισέ της εποχής μας) για κάποιο λαό ή φυλή, αλλά το κάνει απλώς και μόνο για να δηλώσει την νίκη του πάνω στο «θύμα» του και να ανακηρύξει τον εαυτό του νικητή. Ζούμε βλέπετε, στην εποχή της καταδίκης των πάσης φύσεως «ρατσιστών» και στον θρίαμβο των «αντιρατσιστών»

Στο βιβλίο του ‘Racism, Schmacism: How Liberals Use the "R"Word to Push the Obama Agenda’, ο Αμερικάνος ‘παλαιοσυντηρητικός’ James Edwards, εξετάζει την σύγχρονη χρήση της λέξης «ρατσισμός» στις ΗΠΑ του Ομπάμα και ισχυρίζεται ότι η λέξη «ρατσιστής» έχει χάσει το εννοιολογικό της περιεχόμενο :

«Δεν έχει σημασία αν δεν μισείτε κάποιον ή αν πιστεύετε ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει να αντιμετωπίζονται ισότιμα ​​από το νόμο και πολιτισμένα από τον συνάνθρωπό τους, ανεξάρτητα από το χρώμα του δέρματός του». Ο ορισμός του «ρατσιστή» έχει γίνει κάτι πολύαπλό :

«Έχει γίνει όλο και πιο εμφανές, εδώ και χρόνια τώρα  ότι «ρατσιστής» δεν σημαίνει κάποιος που μισεί τα μέλη άλλων φυλών και θέλει να τους βλάψει (φυσικά η πλειοψηφία του κόσμου θεωρεί - ή την έμαθαν να θεωρεί – ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει μόνο με τους λευκούς ανθρώπους. Οι άλλες φυλές είναι αδύνατον να σκέφτονται έτσι). Αντίθετα ο «ρατσιστής» έχει γίνει μια φυλετική προσβολή που απευθύνεται σε λευκούς γηγενείς ως «ντροπή» για τον τρόπο που ψηφίζουν, που πιστεύουν ή που συμπεριφέρονται. Με άλλα λόγια, όλοι αυτοί οι «προοδευτικοί», φιλελεύθεροι λευκοί και μη λευκοί, χρησιμοποιούν τη λέξη για να "μας κρατάνε στη θέση μας" και, μα την αλήθεια, τα καταφέρνουν μια χαρά!"

«Αν δεν αρχίσουμε να ανταποδίδουμε τα χτυπήματα και δεν επιμείνουμε στο δικαίωμά μας να γελοιοποιούμε, να σατιρίζουμε και να κοροϊδεύουμε κάθε πολιτικό με τον οποίον διαφωνούμε, ανεξαρτήτου χρώματος, τότε δεν θα χάσουμε μόνο το πολύτιμο δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου, αλλά θα καταστούμε και πολιτικά αδύναμοι .... Δεν πρόκειται για καλούς τρόπους και ευγένεια, αλλά για μια ψεύτικη δικαιολογία των ελεγχόμενων από τους αριστερούς και τους φιλελεύθερους media για να δικαιολογήσουν τις επιθέσεις τους κατά της ελευθερίας του λόγου μας. Θέλουν να παραλύσουν τους συντηρητικούς κάνοντας μας να αισθανόμαστε ενοχές και ντροπή για την γνώμη μας και επειδή διαφωνούμε με ένα μη λευκό πολιτικό.... Ήρθε η ώρα να πούμε «δεν είμαι πια το ‘καλό παιδί’» και να αρχίσουμε να γελάμε μπροστά τους όταν μας λένε «ρατσιστές» λέει ο Edwards.

Και καταλήγει:

Όταν σε λένε «ρατσιστή» μην τρέξεις να αρνηθείς, να διαφωνήσεις. Μην προσπαθείς να αποδείξεις ότι, προς Θεού!, δεν είσαι ένας «ρατσιστής».

«Μόνο γέλα μπροστά στα πρόσωπά τους. Και πέρνα στην αντεπίθεση. Πες τους ότι είναι οι μειονοτικές ομάδες που θέλουν ρατσιστικές προτιμήσεις. Πες τους ότι αυτοί έχουν εμμονή με  τη φυλή, και όχι με το τι είναι καλύτερο για τη χώρα μας».

Διάβασε: ‘Newspeak’ και χειραγώγηση σκέψης: «Ομοφοβία»

*Μπορείτε να δείτε την ταινία "1984" εδώ

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Say no to Microchip, don't become a zombie

Η Εποχή των Ευρωπαίων Ελόι

 

Μόρλοκ και Ελόι σε διαπολιτιστική συνύπαρξη

Η σύγχρονη Ευρώπη είναι ένα μέρος όπου ένα ζευγάρι νεαρών Λευκών μπορεί να αποφασίσει να πάει ένα ρομαντικό ταξίδι το Σαββατοκύριακο και ενώ στέκεται στο αεροδρόμιο ή στο σταθμό του τρένου, υπάρχει πιθανότητα, την ώρα που ο νεαρός άνδρας κοιτά τρυφερά στα μάτια την κοπέλα του, να εκραγεί ξαφνικά μια βόμβα με καρφιά ενός ισλαμιστή και να της σχίσει το πρόσωπο. Αν το ζευγάρι καταφέρει παρόλα αυτά, να καταλήξει στον ρομαντικό προορισμό του, υπάρχει μια ακόμη μεγαλύτερη πιθανότητα ο νεαρός να δεχτεί βίαιη επίθεση από Ιρακινούς, Τούρκους, Αλγερινούς, Μαροκινούς, Αφγανούς, Πακιστανούς και Σομαλούς οι οποίοι θα βιάζουν ομαδικά το κορίτσι του.

Τα media κατά πάσα πιθανότητα δεν θα μπουν καν στον κόπο να αναφέρουν τον βιασμό, προφανώς θα αναφέρουν τις βομβιστικές επιθέσεις, αλλά και αυτό δύσκολα θα έχει κάποια σημασία, αφού η πιο συνηθισμένη ανταπόκριση από τους σύγχρονους Ευρωπαίους θα είναι αυτή της απάθειας. Δεν θα υπάρξει καμία προσπάθεια να σύρουν την επικρατούσα πολιτική τάξη ή τα «προοδευτικά» μέσα ενημέρωσης στους δρόμους και να τους κρεμάσουν ως υπαίτιους, αλλά αντ’ αυτού θα υπάρξουν ψηφιακές μαύρες κορδέλες πένθους, ψηφιακές σημαίες (των χωρών που δέχτηκαν το «τρομοκρατικό» χτύπημα) και ετικέτες hashtag στο Twitter και σίγουρα κάποια στιγμή σύντομα, η Samsung ή η Apple θα αρχίσουν να προσφέρουν στο κοινό ένα ευρύ φάσμα εφαρμογών οι οποίες θα είναι προσαρμοσμένες στο διαδικτυακό πένθος των θυμάτων «τρομοκρατικών επιθέσεων».

Είναι παράξενο, αλλά πολλές φορές η πραγματικότητα έχει αποτυπωθεί σε βιβλία επιστημονικής φαντασίας (πόση δόση «φαντασίας» υπάρχει και πόσο πρόβλεψης ή ακόμα και σχεδιασμού είναι ένα θέμα συζήτησης) που πρωτο-κυκλοφόρησαν δεκάδες χρόνια πριν ή και ακόμη πιο πίσω.

Έτσι, μια εικόνα που παραπέμπει στους σύγχρονους «προοδευτικούς», «ανεκτικούς», «ειρηνικούς», αλλά και αδιάφορους, απαθείς και μαλθακούς Ευρωπαίους είναι αυτή των«Ελόι», από το περίφημο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας«Η Μηχανή του Χρόνου» (The Time Machine), του 1895, του Χ. Τζ. Γουέλς (H. G. Wells)* το οποίο έχει μεταφερθεί και στις κινηματογραφικές και τηλεοπτικές οθόνες**. 

Στην «Μηχανή του Χρόνου», ο Άγγλος συγγραφέας απεικονίζει ένα μελλοντικό κόσμο στον οποίον βρέθηκε ο πρωταγωνιστής του βιβλίου, ένας επιστήμονας που ονομάζεται απλώς "Χρονοταξιδιώτης". Ταξιδεύοντας ο "Χρονοταξιδιώτης" με την "Μηχανή του Χρόνου" που εφηύρε, πολλά, πολλά χρόνια μπροστά στο μέλλον και ενώ έχουν προηγηθεί ολοκληρωτικοί καταστροφικοί πόλεμοι που σχεδόν αφάνισαν την ανθρωπότητα και εξαφάνισαν κάθε ίχνος πολιτισμού, βρίσκεται σε έναν κόσμο όπου ζουν εν τέλει κάποιοι άνθρωποι, αλλά αυτοί είναι διαμορφωμένοι και χωρισμένοι σε δύο αποκλειστικά είδη, εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους, τους Eloi και τους Morlock. Εκείνοι που ανήκουν στους «Ελόι» είναι μικροκαμωμένοι, μαλθακοί, θηλυπρεπείς, άβουλοι και περνάνε όλο τους τον καιρό τους μέσα στην αφθονία, παίζοντας, χορεύοντας, τραγουδώντας, φορώντας στεφάνια με λουλούδια στα κεφάλια τους και χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτα. Οι Ελόι δεν γνωρίζουν τι πάει να πει θάρρος και δείχνουν να μην έχουν καμία θέληση να επιβιώσουν. Μόλις νυχτώσει οι Ελόι κλειδώνονται μέσα, γιατί φοβούνται τους ανθρώπους από το άλλο είδος, τους "Μόρλοκ" (ή Μούρλοκ). Αυτοί είναι κτηνόμορφοι, πιθηκόμορφοι, μυώδεις, έχουν άγρια αιμοβόρα αισθήματα, είναι ανθρωποφάγοι και περνάνε όλη τους τη ζωή στο σκοτάδι, βαθιά μέσα στη γη, όπου δουλεύουν σε τεράστια εργοστάσια. . Οι Μόρλοκ βλέπουνε μόνο μέσα στο σκοτάδι και φοβούνται το φως, το οποίο τους τυφλώνει. Τα εργοστάσιά τους χαρίζουν την αφθονία στους Ελόι, οι οποίοι δέχονται παθητικά την μοίρα τους, δηλαδή να φαγωθούν από τους Μόρλοκ.  

Το πιο συγκλονιστικό χαρακτηριστικό των Eloi είναι ότι είναι εντελώς αδιάφοροι για την δυστυχία του είδους τους. Στο μυθιστόρημα μια νεαρή γυναίκα πέφτει κατά λάθος σε ένα ορμητικό ποτάμι και ούτε ένας από τους άνδρες που υπάρχουν γύθρω της δεν προσπαθεί να τη σώσει. Την παρατηρούν να πνίγεται με πλήρη απάθεια. Και το ίδιο ακριβώς συμβαίνει, όταν ένας Morlock χτυπάει έναν Eloi στο κεφάλι και φεύγει γνωρίζοντας ότι δεν θα γίνει καμία μάχη, καθώς οι Ελόι δεν πρόκειται να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους, και αυτό είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων. Η «φυσική» θέση των Eloi είναι να κάθονται με τα λουλούδια στα μαλλιά τους, να τρώνε τα μούρα, να κάνουν σεξ, και να πεθαίνουν με βίαιο τρόπο.

Από το Νοέμβριο του περασμένου έτους, 161 Ευρωπαίοι έχουν δολοφονηθεί σε «τρομοκρατικές» επιθέσεις, ενώ 668 είναι οι τραυματίες. Μόνο μέσα σε μια νύχτα στην Κολωνία της Γερμανίας, 1200 γερμανίδες κακοποιήθηκαν σεξουαλικά και αυτό συνέβη σε τουλάχιστον 15 γερμανικές πόλεις την ίδια νύχτα! Αν υπολογίσει κανείς σε όλη την Ευρώπη ότι οι ήσσονος σημασίας επιθέσεις είναι καθημερινές είναι λογικό να εκτιμήσει ότι όχι λιγότερες από 100.000 γυναίκες στην Ευρώπη έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά ή βιαστεί από τριτοκοσμικούς Morlocks.

Οι «αντιδράσεις» κρατούν μία εβδομάδα, με το ζόρι δύο και αυτές εξαντλούνται σε κεράκια και λουλουδάκια στο τόπο της σφαγής, αναβίωση του πνεύματος της εποχής των «παιδιών των λουλουδιών» με τραγουδάκια του Λένον και σήματα της ειρήνης, ενώ τα media επαναλαμβάνουν ασταμάτητα ότι «η ζωή συνεχίζεται» και ότι δεν πρέπει να νικήσει το «μίσος» και λοιπά πανομοιότυπα ανούσια λογύδρια.

Το θέμα της ισλαμικής τρομοκρατίας αντιμετωπίζεται με πανομοιότυπες ερμηνείες περί του ότι οι μουσουλμάνοι δεν φταίνε, δεν είναι εισβολείς που μας σφάζουν, η ισλαμική τρομοκρατική είναι κάτι άμορφο και αλλόκοτο, είναι ένα γεωπολιτικό ζήτημα το οποίο η Eloi στην πραγματικότητα δεν κατανοούν και ούτως ή άλλως, αν σκάψουν πολύ βαθιά θα πρέπει να βρουν ότι για όλα αυτά υπαίτιοι είναι οι ίδιοι, καθώς έτσι λέει κάποιος «προοδευτικός» ακαδημαϊκός ή συγγραφέας ή δημοσιογράφος.  Σε κάθε περίπτωση, όταν σκάνε οι βόμβες δεν υπάρχει κάποιος πραγματικός εχθρός να δούμε, εκτός από «τρομοκράτες» και έτσι η έκρηξη βόμβας ερμηνεύεται κάτι σαν «δύναμη της φύσης», κάτι για το οποίο δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Όπως και η κοπέλα που πνιγόταν μέσα στο ποτάμι αβοήθητη, έτσι τα θύματα της ισλαμικής τρομοκρατίας είναι απλά "άτυχα". Οι Eloi πλέον θεωρούν δεδομένο ότι αυτή την εβδομάδα ο Πύργος του Άιφελ θα φωτίζεται με τα χρώματα της βελγικής σημαίας, την επόμενη εβδομάδα ίσως της γερμανικής σημαίας ή της σουηδικής και ούτω καθεξής. Εξαρτάται μόνο ποιανού σειρά θα έρθει.

Η Άνγκελα Μέρκελ αντέδρασε στις βομβιστικές επιθέσεις στις Βρυξέλλες λέγοντας:

«Η δύναμή μας βρίσκεται στην ενότητά μας, και οι ελεύθερες κοινωνίες μας θα αποδειχθούν ισχυρότερες από την τρομοκρατία».

Και το αφεντικό του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν δήλωσε:

«βέβαιος ότι η δέσμευση του Βελγίου και της Ευρώπης για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη δημοκρατία και την ειρηνική συνύπαρξη θα συνεχιστεί να είναι η πραγματική και μόνιμη απάντηση στο μίσος και τη βία της οποίας έγινε θύμα σήμερα».

Και έτσι η πιο πιεστική προτεραιότητα είναι η διαιώνιση του συστήματος «αξιών» το οποίο αποδεικνύεται ότι είναι ηΓενοκτονία των Ευρωπαίων, αλλά δεν πειράζει πραγματικά, αυτό που έχει σημασία είναι να ενσταλάξουν για άλλη μια φορά στο μυαλό των Eloi μερικές λέξεις εντυπωσιασμού, όπως η "ενότητα" και η "συνύπαρξη" τις οποίες, για άλλη μια φορά οι Eloi θα κάνουν αντιγραφή – επικόλληση στο Twitter και το Facebook, ενώ οι υπόλοιποι Eloi θα θαυμάζουν το «ανοικτό πνεύμα» και την αφοσίωσή τους στην αγάπη και την αρμονία τους.

Η λέξη «Mόρλοκ» προέρχεται από τον φοινικικό θεό "Μολώχ", στον οποίον προσέφεραν τα παιδιά τους θυσία οι ειδωλολάτρες και οι αποστάτες Ισραηλίτες, όπως αναφέρεται στην Αγία Γραφή. Η λέξη "Ελόι" βρίσκεται επίσης στη Αγία Γραφή, στο Ευαγγέλιο του Μάρκου (15:34), όπου ο Ιησούς Χριστός φωνάζει πάνω στον σταυρό "Ελωί, Ελωί, λαμά, σαβαχθανί" (στα αραμαϊκά), δηλαδή "Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;».

Η μαζική μετανάστευση τριτοκοσμικών είναι ο Μολώχ της επικρατούσας ευρωπαϊκής πολιτικής τάξης, τον οποίον λατρεύουν, χάριν του οποίου παραφρονούν και προσφέρουν θυσία σε αυτόν τους δικούς τους ανθρώπους.

Θα ξυπνήσουν ποτέ από τον λήθαργο οι Eloi ώστε να καταλάβουν που τους οδηγεί η θανατηφόρος θρησκεία του προοδευτισμού;Θα λάμψει επιτέλους φως μέσα στο μυαλό τους, ενώ η φρίκη της πραγματικότητας τους χτυπά αλύπητα; Και θα ρωτήσουν ποτέ «Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;»

* Αξίζει να πούμε ότι ο Χ. Τζ. Γουέλς (άλλα γνωστά του βιβλία: «Πόλεμος των Κόσμων», «Αόρατος Άνθρωπος») ανήκε στους Φαμπιανιστές (Fabian Society -διάβασε άρθρο εδώ), διακατείχετο από σοσιαλιστικές και «αντιρατσιστικές» ιδέες και - το κυριότερο - ήταν θερμός υποστηριχτής μίας Παγκόσμιας Κυβέρνησης, μάλιστα δημοσίευσε βιβλίο με τον εύγλωττο τίτλο “The New World Order”, όπου παρουσίαζε το σχέδιό του για το πως θα μπορούσε να εφαρμοστεί μία Παγκόσμια Κυβέρνηση. Από άποψη θρησκευτικών πεποιθήσεων ήταν πανθεϊστής. Αξίζει επίσης να πούμε ότι άλλα διάσημα μέλη της Fabian Society, ήταν η Annie Besant, συν-ιδρύτρια της «Θεοσοφικής Εταιρείας», αλλά και οGeorge Orwell που έγραψε το περίφημο «1984». 

** Αξίζει περαιτέρω να πούμε ότι στην ταινία του 1960 (με πρωταγωνιστή τον John Beck) οι Ελόι είναι όλοι λευκοί και ξανθοί, θυμίζοντας Σουηδούς ή κάτι τέτοιο. Το ίδιο και σε μία μεταφορά για την τηλεόραση το 1978. Στο κινηματογραφικό remake του2002 (με πρωταγωνιστή τον Guy Pearce), οι Ελόι έχουν γίνει μαύροι και μιγάδες! Η απίστευτη πολιτική ορθότητα παρούσα κι εδώ! Ο δε αρχηγός των αιμοβόρων Μόρλοκ είναι κατάλευκος! Πάντως ανεξαρτήτως αυτού, η ταινία του 1960 είναι απείρως ανώτερη, παρά την αδυναμία των εφέ. Επίσης διαβάστε, αν το βρείτε, το τεύχος των Κλασσικών Εικονογραφημένων που είχε βγει με τον τίτλο «Η Μηχανή που Τρέχει Μέσα στα Χρόνια». Έργο τέχνης!   

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / ε