Μικρή παράκληση

Λόγω φόρτου εργασίας και διαβάσματος για απόκτηση πτυχίων και επαγγελματικών διαπιστεύσεων, δεν έχω δυστυχώς το χρόνο να ασχοληθώ με αυτό το blog όπως όταν το ξεκίνησα. Και ιδιαίτερα δεν έχω το χρόνο να απαντάω στις πολλές ερωτήσεις που δέχομαι (τις οποίες τώρα είδα αφότου κοίταξα τη σελίδα μετά από πολλούς μήνες!). Ευχαριστώ όλους για τα καλά σας λόγια, και θα σας συμβούλευα να κάνετε λίγη έρευνα στο internet. Αυτό κάνω κι εγώ για να σας απαντήσω, και παίρνει κάποιο χρόνο αλλά δεν είναι δύσκολο.Επίσης, μη με ρωτάτε άλλο για θέματα μετανάστευσης. Η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή, οι νόμοι αλλάζουν πολύ συχνά και αυτό σημαίνει ότι αλλάζουν και τα δικαιολογητικά που απαιτούνται κάθε φορά. Δεν είμαι ειδικός σε αυτά τα θέματα και ενδέχεται να μην σας δώσω την καλύτερη συμβουλή! Τέλος στα πιό πολλά θέματα έχω ήδη γράψει post/απαντήσει και γίνεται ένας φαύλος κύκλος χωρίς νόημα…
Posted in Uncategorized | Leave a comment

Ηλεκτρικό & θέρμανση

Το δίκτυο ηλεκτρισμού στην Αγγλία ανήκει και λειτουργείται από το National Grid(αντίστοιχη ΔΕΗ). Η διαφορά είναι ότι οι πάροχοι ηλεκτρικού είναι πλέον ιδιωτικές εταιρίες, οπότε ο ιδιώτης δεν έχει απευθείας επαφή με το National Grid παρά μόνο με τον πάροχό του.
Υπάρχουν κάπου 20 μεγάλες εταιρίες ηλεκτρικού, οι πιο πολλοί από τους οποίους παρέχουν και θέρμανση (στην Αγγλία η θέρμανση συνήθως ειναι με φυσικό αέριο ή γκάζι όπως το λένε εδώ). Ο καταναλωτής πληρώνει ανάλογα με πόσα ξοδεύει και μπορεί να αλλάξει τον πάροχό του οποιαδήποτε στιγμή αν βρει καλύτερη προσφορά. Οι μεγαλύτεροι πάροχοι ηλεκτρικού (και γκαζιού) είναι:
Για περισσότερους πάροχους πατήστε εδώ.
Για να πάρετε κάποια ιδέα για τα πακέτα υπηρεσιών που προσφέρουν, πατήστε εδώ.
Πως να συνδεθώ;
Όταν μετακομίσεις στο σπίτι σου εδώ (εκτός αν είσαι σε sharehouse ή νοικιάζεις δωμάτιο στο σπίτι κάποιου, όπου συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις οι λογαριασμοί περιλαμβάνονται στο ενοίκιο) πρέπει να ξεκινήσεις άμεσα τις ενέργειες να συνδεθείς στο όνομά σου. Στις πιο πολλές περιπτώσεις ο προηγούμενος ένοικος έχει ήδη ενημερώσει την εταιρία του για την ένδειξη του μετρητή όταν έφυγε. Παρόλα αυτά είναι συνηθισμένο η εταιρία του ηλεκτρικού/γκαζιού του προηγούμενου ένοικου να συνεχίζει να παρέχει τις υπηρεσίες της (εκτός αν το σπίτι είναι εγκαταλελειμμένο).
Μετρητής γκαζιού (παλαιού τύπου)
Οι ατζέντηδες προτιμούν να αφήνουν την συνδεση να τρέχει καθώς το κρατάει ζεστό και φωτεινό όταν το δείχνουν σε κόσμο και επίσης αποφεύγουν να πληρώνουν τα τέλη επανασύνδεσης. Σε αυτήν την περίπτωση μπορεί να βάλουν το σπίτι σε άλλη ταρίφα (pay as you go) που συνήθως είναι πιό ακριβή. Γι’αυτό είναι πολύ σημαντικό κάποιος 1) να μάθει με ποιά εταιρία είναι συνδεδεμένο το σπίτι (από τον ατζέντη) 2) να κατασταλάξει γρήγορα σε ποιά εταιρία/πρόγραμμα θέλει να είναι 3) να εντοπίσει τον μετρητή στο σπίτι και να πάρει τηλέφωνο να ενημερώσει την καινούργια του εταιρία για την ένδειξη που γράφει ο μετρητής. Οι μετρητές εδώ είναι κάπως διαφορετικοί από την Ελλάδα αλλά βγάζουν νόημα και συνήθως τους βάζουν στην αποθήκη κάτω από τις σκάλες.
Πόσο θα πληρώνω;
Οι λογαριασμοί εξαρτώνται από την κατανάλωση, την εταιρία και το πρόγραμμα που έχει διαλέξει κανείς. Επίσης εξαρτάται εάν υπάρχουν εναλλακτικές μορφές θέρμανσης στο σπίτι πχ τζάκι (βέβαια να έχετε υπόψη ότι μέσα στο Λονδίνο απαγορεύονται τα τζάκια).
Μετρητής ηλεκτρικού (συνηθισμένος)
Εδώ στην Αγγλία υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός μεταξύ των εταιριών οι οποίες βάζουν πολλές προσφορές και ανεβοκατεβάζουν τους λογαριασμούς. Επίσης υπάρχει διαρκής ενημέρωση σχετικά με τις προσφορές των εταιριών από επιλεγμένα sites όπως τοmoneysavingexpert και τοmoneysupermarket. Πάντως τα πράγματα αλλάζουν διαρκώς και μετά από κάποιο σημείο μπερδεύεσαι με τις αλλαγές, αλλά η πιθανή αλλαγή σε άλλη εταιρία μπορεί να εξοικονομίσει αρκετά χρήματα. Σε πολύ γενικές γραμμές μια τυπική κατανάλωση σε ένα σπίτι στην πόλη με μια κρεβατοκάμαρα με boiler γκαζιού είναι γύρω στις £200 το τρίμηνο και του γκαζιού γύρω στα £250 αλλά μόνο το χειμώνα. Το καλοκαίρι πέφτει λίγο η κατανάλωση του ηλεκτρικού ενώ του γκαζιού πέφτει γύρω στο μισό.
Πως πληρώνω;
Οι λογαριασμοί πληρώνονται συνήθως:
  1. ανα μήνα/δίμηνο/τρίμηνο κτλ. μέσω ταχυδρομείου, επιταγής ή online (ανάλογα με την κατανάλωση)
  2. με μηνιαία εντολή πληρωμής που αφαιρείται κάθε μήνα το ίδιο ποσό από τον τραπεζικό λογαριασμό (fixed όλο το χρόνο βασισμένο στο μέσο όρο)
  3. με μετρητή χωρίς συμβόλαιο pay as you go (που έχει και ειδική υποδοχή για μετρητά!), που είναι ακριβότερη λύση από τα πακέτα συμβολαίων.
Μετρητής ηλεκτρικού (μοντέρνος)
Η εμπειρία μου:
Με το συγκεκριμένο θέμα δεν έχω ασχοληθεί πολύ καθώς ο Μπεν τα κανόνισε και τα πληρώνει όλα. Πάντως σχετικά με το ποιό πρόγραμμα συμφέρει εξαρτάται άπο τις ανάγκες του καθενός. Στο πρώτο μας σπίτι είχαμε διαλέξει την τρίμηνη πληρωμή ανάλογα με την κατανάλωση. Αυτό πιστεύω συμφέρει εάν κάποιος χρησιμοποιεί την θέρμανση κυρίως τους χειμερινούς μήνες και λιγότερο ως καθόλου το καλοκαίρι, που προυποθέτει το σπίτι να μην έχει απώλειες. Σε αυτό το σπίτι που μένουμε τώρα έχουμε τη σταθερή μηνιαία πληρωμή, αλλά έχουμε τη θέρμανση ανοιχτή και το καλοκαίρι καθώς μένουμε σε cottage που είναι παλιό και έχει πολλές απώλειες.
Combo boiler κεντρικής θέρμανσης/νερού
Το άλλο που έχω να προσθέσω είναι ότι το ρεύμα και η θέρμανση έρχονται φθηνότερα από την Ελλάδα (και χωρίς να προστεθεί το χαράτσι) και εννοείται πως καταναλώνουμε περισσότερο και τα δύο καθώς: α) έχουμε την θέρμανση ανοιχτή περισσότερες μέρες το χρόνο λόγω κρύου και για να κρατιέται το σπίτι ζεστό ακόμα κι όταν λείπουμε β) έχουμε τα φώτα ανοιχτά περισσότερες ώρες λόγω μουντού καιρού και βροχής και επίσης τα αφήνουμε για το σκυλί όταν λείπουμε στη δουλειά γ) η θέρμανση του νερού γίνεται αποκλειστικά στην στιγμή μέσω του boiler (που ήλιος για ηλιακούς θερμοσίφωνες!) με την ενέργεια του φυσικού αερίου δ) Χρησιμοποιούμε συχνά οικιακές συσκευές που δεν έχουν ιδιαίτερη πέραση στην Ελλάδα αλλά στην Αγγλία είναι χρήσιμες όπως το στεγνωτήριο ρούχων, ηλεκτρική σκούπα καθώς τα σπίτια εδώ έχουν παντού μοκέτα αλλά και ηλεκτρική κουβέρτα. Δεν έχω καταλάβει γιατί συμβαίνει αυτό καθώς γενικά το Λονδίνο είναι ακριβή πόλη και για οποιαδήποτε παροχή κοιτάνε να σε χρεώσουνε χωρίς να τους ξεφεύγει τίποτα. Ίσως έχει να κάνει με το γεγονός ότι η θέρμανση εδώ είναι απαραίτητη λόγω κρύου και θεωρείται βασικό μέσο επιβίωσης που πρέπει να είναι οικονομικά προσιτό για όλον τον κόσμο. Γι’ αυτό το λόγο ο νοικάρης είναι νομικά υποχρεωμένος να στείλει κάποιον να επισκευάσει το boiler που ρυθμίζει την παροχή την ίδια μέρα που θα ενημερώσεις για τυχόν βλάβη.
Posted in Ηλεκτρικό & θέρμανση | Tagged  | Leave a comment

Η Londreza στο Platform (σελ. 17-18)

Το περιοδικό Platform φιλοξένησε αποσπάσματα από το blog μου στην έκδοση Οκτωβρίου – Νοεμβρίου. Θα με βρείτε στις σελίδες 17-18 :)
Posted in Η Londreza στο Platform | 2 Comments

Τηλέφωνα ανάγκης

Σε περίπτωση ατυχήματος ή επείγοντος περιστατικού είναι πολύ σημαντικό να ξέρει κάποιος που να επικοινωνήσει και τι να πει. Το κατάλληλο νούμερο τηλεφώνου θα εξαρτηθεί εάν το περιστατικό είναι σοβαρό (κίνδυνος για τη ζωή του ατόμου), φωτιά ή περίπτωση ελαφρού τραυματισμού ή αρρώστιας.
Επείγοντα περιστατικά πάσης φύσεως (Αστυνομία, Πυροσβεστική, Ασθενοφόρα, Λιμενικό)
  • 999

    Αυτό το τηλέφωνο όχι μόνο καλύπτει τα ιατρικά επείγοντα (αναισθησία, σοβαρός πόνος, μεγάλες πληγές, δυσκολία στην αναπνοή κτλ) αλλά και πάσης φύσης έκτακτες καταστάσεις που απαιτούν την άμεση συνδρομή αστυνομίας, πυροσβεστικής ή λιμενικού.
Αστυνομία (για μη επείγοντα περιστατικά)
  • 101

    Αυτό το νούμερο χρησιμοποιείται όταν δεν κινδυνεύει η ζωή κάποιου ή όταν το έγκλημα έχει πλέον τελεστεί (κλοπή σπιτιού, εξαφάνιση ατόμου, μάρτυρας σε αδίκημα κτλ).
Απλά ιατρικά περιστατικά
  • 111

    NHS Direct: για απλά περιστατικά που κάποιος χρειάζεται βοήθεια γρήγορα αλλά η κατάστασή του δεν είναι κρίσιμη για τη ζωή του (όπως στραμπουλήγματα, σπασίματα, μολυσμένες πληγές, ελαφρά εγκαύματα, καρούμπαλα, δαγκώματα & τσιμπήματα, ελαφροί τραυματισμοί γενικά). Επίσης αυτό το νούμερο είναι καλό για περιπτώσεις που δεν είμαστε σίγουροι που να πάρουμε τηλέφωνο. Δίνουν ιατρικές συμβουλές αλλά και χρήσιμες πληροφορίες, για παράδειγμα που είναι το πλησιέστερο εφημερεύον φαρμακείο κτλ. Οι γραμμές λειτουργούν 24 ώρες το 24ωρο, όλες τις μέρες της εβδομάδας.
Posted in Τηλέφωνα ανάγκης | Tagged , | Leave a comment

Τηλέφωνα

Οι πάροχοι κινητής τηλεφωνίας στο Ηνωμένο Βασίλειο που έχουν δικό τους δίκτυο είναι 4.
1)     EE (everything everywhere) η οποία περιλαμβάνει μετά από συγχώνευση την T-mobile και την Orange.
2)     O2
3)     Vodafone
4)     3 (three)
Όλοι αυτοί οι πάροχοι έχουν το δικό τους δίκτυο (η Τ-mobile και η Orange χρησιμοποιούν τα ομώνυμά τους δίκτυα αν και τα δύο ανήκουν τώρα στην ΕΕ). Υπάρχουν και άλλες εταιρίες που χρησιμοποιούν τα δίκτυα αυτών των εταιριών. Οι μεγαλύτερες από αυτές είναι:
Σε αυτό το link μπορείτε να συγκρίνετε pay as you go και μηνιαία προγράμματα.
telephony
Εγώ χρησιμοποιώ την giffgaff, καθώς έχει καλή προσφορά σε ΜΒ για χρήση internet. Όλες οι εταιρίες επίσης προσφέρουν προγράμματα με αρκετά δωρεάν λεπτά ομιλίας. Δεν χρησιμοποιούμε σταθερό τηλέφωνο, παρόλο που έχουμε νούμερο και γραμμή (για το internet). Τα νούμερα τηλεφώνου εδώ είναι ανακυκλώμενα. Αυτό σημαίνει ότι έχουν περάσει από αρκετούς ιδιοκτήτες πριν στο δώσει η εταιρία με αποτέλεσμα να σε παίρνουν τηλέφωνο ένα σωρό άσχετοι και να ζητάνε κάποιον που δεν τον ξέρεις και άσχετα πόσες φορές θα τους πεις ότι κάνουν λάθος, κάθε μέρα θα παίρνει και άλλος. Το ίδιο και με διαφημιστικά τηλέφωνα και telemarketing, είναι τόσα πολλά καθημερινώς που αποφασίσαμε να βάλουμε σε μόνιμη σίγαση το σταθερό τηλέφωνο.
Ένα άλλο χρήσιμο site σχετικά με τηλέφωνα είναι τοhttp://www.saynoto0870.com/search.php. Αυτό το site σου βρίσκει εναλλακτικά νούμερα από αυτά που αρχίζουν από 0871, 0870, 0844, 0845, 0800, 0808 ή 01/02/03. Όσα νούμερα αρχίζουν από αυτούς τους αριθμούς έχουν ακριβότερη ταρίφα από τα υπόλοιπα σταθερά νούμερα. Τα χρησιμοποιούν πολλές δημόσιες υπηρεσίες (που μάλιστα περιμένεις αρκετή ώρα για να μιλήσεις με κάποιον) και αυτό το site είναι πολύ χρήσιμο καθώς σου δίνει εναλλακτικό νούμερο που είναι δωρεάν και κάνει την ίδια δουλειά.
Τώρα για τηλεφωνήματα στην Ελλάδα χρησιμοποιώ το skype. Πολλές εταιρίες προσφέρουν πακέτα ειδικά για διεθνής κλήσεις αλλά τίποτα δεν είναι καλύτερο από το τζάμπα.
Posted in Τηλέφωνα | Tagged  | 1 Comment

Ζώντας και δουλεύοντας στην ΕΕ

Με την Ελλάδα να βρίσκεται σε παρατεταμένη ύφεση που δεν δείχνει σημεία ανάκαμψης, πολύς κόσμος βρίσκει αφορμή να πάει στο εξωτερικό και να αναζητήσει καλύτερη ποιότητα ζωής. Μερικές χρήσιμες πληροφορίες θα βοηθήσουν στο να ενημερωθεί κανείς για τα δικαιώματα του ως εργαζόμενος και κατοίκος στην υπόλοιπη Ευρωπαική Ένωση.
Εαν δεν δουλεύεις αλλά θες να αναζητήσεις εργασία σε κάποια άλλη χώρα της Ευρωπαικής Ένωσης, σύμφωνα με τον Ευρωπαικό νόμο υπάρχουν ορισμένες συνθήκες κάτω από τις οποίες μπορείς να εξακολουθείς να λαμβάνεις το επίδομα ανεργίας από την Ελλάδα μέχρι και 3 μήνες. Μπορείς να επικοινωνήσεις με τον πλησιέστερο ΟΑΕΔ και να ζητήσεις να σου εκδώσουν το έντυπο U2 (είναι έγκυρο για μια χώρα μόνο).
Μόλις φτάσεις στη χώρα του προορισμού σου θα χρειαστεί  να καταθέσεις το έντυπο U2 εντός 7 ημερών από την ημερομηνία που έπαψες να είσαι διαθέσιμος για το επίδομα ανεργίας στην Ελλάδα. Πρέπει να είσαι σύμφωνος με τις διαδικασίες ελέγχου που μπορεί να εφαρμόζονται στους αιτούντες επιδόματος από τον φορέα της νέας χώρας διαμονής σαν να λάμβανες το επίδομα ανεργίας από εκεί.
Μόλις βρείς εργασία, θα πρέπει να αρχίσεις να πληρώνεις φόρους. Καθότι υπάρχουν διμερής συμφωνίες που προσπαθούν να λύσουν τα προβλήματα διπλοφορολόγησης, συνήθως δεν θα φορολογηθείς διπλά για το ίδιο εισόδημα και στην περίπτωση που αυτό συμβεί θα μπορείς να πιστωθείς το φόρο που καταβλήθηκε στο ένα κράτος έναντι του φόρου που καταβλήθηκε στο άλλο.
Σαν εργαζόμενος μετανάστης, εσύ και η οικογένειά σου δικαιούστε όμοια μεταχείριση με τους υπήκοους του νέου κράτους κατοικίας. Αυτό σημαίνει ότι και εσύ και η οικογένειά σου θα δικαιούστε τις ίδιες παροχές με τους ντόπιους εργαζόμενους από την ημέρα της έναρξης εργασίας.
Εάν χάσεις τη δουλειά σου ενώ ζεις στην καινούργια χώρα, εξακολουθείς να δικαιούσαι να κατοικείς στο κράτος αυτό και να έχεις τις ίδιες παροχές με τους υπηκόους του εάν: είσαι προσωρινά ανίκανος να εργαστείς εξαιτίας αρρώστιας ή ατυχήματος, έχεις εγγραφεί στην αντίστοιχη υπηρεσία ΟΑΕΔ σαν ακουσίως άνεργος εφόσον έχεις δουλέψει στη χώρα πάνω από ένα χρόνο ή εάν έχεις δουλέψει λιγότερο από χρόνο (σε αυτήν την περίπτωση μπορείς να έχεις την ίδια μεταχείριση με τους ντόπιους για τουλάχιστον 6 μήνες).
WORKER_Infographic_resized
Posted in Ζώντας και δουλεύοντας στην ΕΕ | Tagged  | 2 Comments

Ασφάλιση – γιατροί

Η Εθνική Υπηρεσία Υγείας (NHS) λειτουργεί παρόμοια με τον ΕΟΠΥΥ στην Ελλάδα, δηλαδή είναι δωρεάν αρκεί κάποιος να είναι νόμιμος κάτοικος, δουλεύει ή είναι φοιτητής (τουλάχιστον για 6 μήνες). Επίσης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη παρέχεται δωρεάν σε άτομα που αναζητούν εργασία και δικαιούνται παροχές.
Όταν πρωτοέρθει κανείς στην Αγγλία είναι καλό να έχει μαζί του ως προσωρινή λύση την Ευρωπαική Κάρτα Ασφάλισης Ασθένειας που διαρκεί ένα χρόνο και εκδίδεται μετά από αίτηση στον φορέα υγειονομικής ασφάλισης στην Ελλάδα.
Το επόμενο βήμα είναι να εγγραφείς σε έναν GP(παθολόγο) κοντά στην περιοχή κατοικίας. Αφού διαλέξεις ένα ιατρείο, τηλεφωνείς και ζητάς να εγγραφείς και συνήθως δέχονται εκτός αν έχουν συμπληρώσει τον αριθμό των ατόμων που μπορούνε να εξυπηρετήσουν ή είναι εκτός εμβέλειας της διεύθυνσης κατοικίας. Θα ζητήσουν να συμπληρώσεις ένα έντυπο δίνοντας μεταξύ άλλων αποδεικτικό ταυτοπροσωπίας, διεύθυνσης και ημερομηνία γέννησης. Μετά από κανά δυο εβδομάδες έρχεται ταχυδρομικώς ένα έγγραφο που επιβεβαιώνει την εγγραφή και επίσης λαμβάνεις ένα μοναδικό αριθμό που είναι χρήσιμος για τις συνδιαλλαγές σου με γιατρούς, νοσοκομεία κτλ.
Την πρώτη φορά που θα γίνει η εγγραφή σε παθολόγο μετά από κάποιους μήνες θα έρθει ταχυδρομικώς πρόσκληση για ένα πρώτο ραντεβού και ένα μικρό τσεκ-απ. Αυτό γίνεται από νοσοκόμα η οποία θα καταγράψει το προσωπικό και οικογενειακό ιστορικό και θα ελέγξει το ύψος, βάρος, πίεση κτλ. Επίσης εδώ για τις γυναίκες έλέγχουν εάν έχει γίνει πρόσφατο τέστ ΠΑΠ και στο υπενθυμίζουν με επιστολές αν το αμελήσεις.
Κάτι βασικό που πρέπει να γνωρίζει κανείς είναι ότι για να επισκεφτεί γιατρό ειδικότητας (γυναικολόγο, ωρυλά, γαστρεντερολόγο κτλ) πρέπει απαραίτητα να τον παραπέμψει ο GP (εκτός αν πάει ιδιωτικά, το οποίο στοιχίζει αρκετά λεφτά εδώ). Καθώς ο παθολόγος έχει πρόσβαση σε όλα τα ιατρικά αρχεία, αυτός θα αποφασίσει εάν η παραπομπή σε ειδικό είναι απαραίτητη και θα προτείνει σχετικό νοσοκομείο ή κλινική. Συνήθως βέβαια πριν ο GP καταφύγει στον ειδικό, θα δοκιμάσει να λύσει αυτός το πρόβλημα και δυστυχώς δεν υπάρχει τρόπος να τους παρακάμψεις καθώς ο ειδικός δεν θα σε δεχτεί χωρίς έγγραφο παραπομπής από τον παθολόγο. Από την εμπειρία μου γενικά αποφεύγουν να σε στείλουν στους γιατρούς που στοιχίζουν στο σύστημα υγείας εκτός αν κρίνουν ότι είναι απολύτως απαραίτητο.
Posted in Ασφάλιση - γιατροί | Tagged  | 5 Comments

Δίπλωμα οδήγησης

Με ελληνικό δίπλωμα οδήγησης κάποιος μπορεί να οδηγάει χωρίς πρόβλημα στην Αγγλία. Όμως το να το ανταλλάξεις με εγγλέζικο έχει το πλεονέκτημα ότι σου δίνει αυτόματα & ένα δυνατό αποδεικτικό διεύθυνσης. Είναι το μοναδικό έγγραφο (μαζί με τον NIN) στο οποίο δέχονται τη διεύθυνση που θα δηλώσεις & μετά μπορείς να το χρησιμοποιήσεις για να ανοίξεις λογαριασμούς σε τράπεζες, να γραφτείς στο τοπικό ιατρείο κτλ.
Χρειάζεται να συμπληρώσεις ένα έντυπο που λέγεται D1 και να το στείλεις μαζί με τα δικαιολογητικά και το παράβολο που ζητάνε στοDVLA. Το έγγραφο αυτό ή το παραγγέλνεις online σε αυτήν τη διεύθυνση & στο στέλνουν (Order form D1) ή το ζητάς στο ταχυδρομείο. Εγώ έκανα το δεύτερο, καθώς στα ταχυδρομεία μπορείς να πληρώσεις κατευθείαν το παράβολο και να τα στείλεις. Για όσους θέλουν να δούν πως είναι το έντυπο, πατήστε εδώ.
Τα δικαιολογητικά που πρέπει να συνοδεύουν την αίτηση είναι:
1)     Πρωτότυπο διαβατήριο 
2)     Δύο φωτογραφίες
3)     Παράβολο αξίας £50
4)     Την ελληνική άδεια οδήγησης
Προσοχή στα εξής:
  • Ζητάνε πρωτότυπο διαβατήριο, οπότε καλό είναι ο φάκελος να σταλεί συστημένος (signed for η special delivery).
  • Η αίτηση συμπληρώνεται με μαύρο στυλό μόνο, δεν δέχονται αιτήσεις με μπλέ ή άλλο χρώμα στυλό.
  • Οι φωτογραφίες που ζητάνε είναι τύπου διαβατηρίου, αλλά όχι τύπου ελληνικού διαβατηρίου (δηλαδή μεγάλες). Είναι διαστάσεων 45mm x 35mm και βγαίνουν σε οποιοδήπωτε αυτόματο μηχάνημα ή φωτογραφείο. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις προδιαγραφές των φωτογραφιών πατήστε εδώ.
  • Το έντυπο D1 απευθύνεται σε αυτούς που έχουν άδεια για αυτοκίνητο ή μηχανάκι. Για ανταλλαγές αδειών φορτηγού ή λεωφορείο χρειάζεται το έντυπο D2 ή D4 (ανάλογα με την ηλικία του οδηγού). Το παράβολο παραμένει το ίδιο.
  • Και βεβαίως ακολουθήστε πιστά τις οδηγίες της αίτησης!
Η διεύθυνση αποστολής είναι DVLA, Swansea, SA99 1AD (αναγράφεται & στην αίτηση). Η καινούργια αγγλική άδεια έρχεται σε περίπου δύο εβδομάδες. Το αγγλικό δίπλωμα το στέλνεις για αλλαγή κάθε 10 χρόνια που χρειάζεται καινούργια φωτογραφία και κάθε φορά που γίνεται αλλαγή στη διεύθυνση (δεν κοστίζει κάτι).
Πατώντας εδώ μπορεί κάποιος να δεί τις κατηγορίες κι εδώ τους περιορισμούς που μπορεί να αναγράφονται στο δίπλωμα.
Posted in Δίπλωμα οδήγησης | Tagged  | 32 Comments

Σουπερμάρκετ

Η σύγκριση με τα σουπερμάρκετ της Ελλάδας είναι δύσκολη καθώς εδώ έχουν διαφορετικά προιόντα και φυσικά διαφορετικό νόμισμα. Σε γενικές γραμμές τα φρουτολαχανικά είναι πιό ακριβά αλλά σε όλα τα υπόλοιπα οι τιμές είναι παρόμοιες και ακόμα ίσως καλύτερες εδώ. Όλα εξαρτώνται από πιο σουπερμάρκετ θα κάνει κανείς τις αγορές του. Υπάρχουν οι κατηγορίες των ακριβών όπως τα Waitrose και Marks & Spencer, των κανονικών όπως τα Sainsbury’s, Tesco, Asda κτλ. και των οικονομικών όπως τα Lidl.
Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος και έχουν πολλές προσφορές, αλλά σε γενικές γραμμές πιστεύω ότι στη μέση κατηγορία τα Asda είναι ελαφρώς πιο οικονομικά από τα άλλα δύο. Ένα παράδειγμα προσφοράς είναι οι βιταμίνες Perfectil. Η τιμή τους στα φαρμακεία Boots είναι γύρω στις £6 με £7 το κουτί, ενώ στα ASDA τα έχουν σε μόνιμη προσφορά 3 κουτιά για £10. Τα μαγαζιά αυτά εδώ, καθώς και τα περισσότερα μαγαζιά λιανικής, είναι ανοιχτά τις Κυριακές και της αργίες, και τα μεγάλα σουπερμάρκετ είναι ανοιχτά 24 ώρες το εικοσιτετράωρο.
Ένα χρήσιμο site για σύγκριση τιμών στα σουπερμαρκετ είναι τοhttp://www.mysupermarket.co.uk/. Κάνοντας επιτόπου σύγκριση τιμών, χρησιμοποιόντας αυτό το site κάποιος μπορεί να διαλέξει από πιο σουπερμάρκετ θα ψωνίσει online διαλέγοντας εκείνο με τις καλύτερες προσφορές. Παρακάτω μπορεί να δει κανείς τις τιμές του ίδιου προιόντος σε συγκεκριμένη ημερομηνία στα διαφορετικά σουπερμάρκετ.
bread icecream milk tomatoes cerial coca cola
Εκτός από τα σουπερμάρκετ το Λονδίνο έχει και πολλές συνοικιακές αγορές. Κάποιες απο αυτές είναι ανοιχτές συγκεκριμένες μέρες, κάποιες άλλες λειτουργούν σχεδόν όλη την εβδομάδα. Εκεί έχουν σε καλύτερες τιμές τα οπωροκηπευτικά και σε κάποιες έρχονται αγρότες και πουλάνε απευθείας τα προιόντα τους οπότε σε αυτές τις περιπτώσεις αγοράζεις φρέσκα προιόντα εξαιρετικής ποιότητας. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι τοhttp://www.gigglypig.co.uk/ με πεντανόστιμα λουκάνικα και μπιφτέκια (3 πακέτα των 6 λουκάνικων κοστίζουν £10 και κάποιες φορές κατα το τέλος της αγοράς μπορείς να πάρεις σε αυτήν την τιμή 4 πακέτα – ακριβούτσικα αλλά αξίζουν!).
Posted in Σουπερμάρκετ | Tagged  | 5 Comments

Χρήσιμα sites για εύρεση εργασίας

Ο φίλος μου ο Γιώργος έφτιαξε μια χρήσιμη λίστα με sites εύρεσης εργασίας:
Posted in Χρήσιμα sites για εύρεση εργασίας | Tagged  | 2 Comments

Φορολογία Εισοδήματος

Η φορολογία είσοδήματος στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι η μεγαλύτερη πηγή εσόδων του κράτους. Ακολουθούν οι κρατήσεις για την ασφάλιση (γύρω στο 20%). Το αφορολόγητο όριο της χρονιάς 2013-14 είναι £9,440. Στον παρακάτω πίνακα μπορεί να δει κανείς την κλίμακα του φόρου ανάλογα με το εισόδημα.
Η πρώτη γραμμή αφορά τις καταθέσεις και σημαίνει ότι στους τραπεζικούς λογαριασμούς που τα χρήματα ξεπερνούν αυτό το ποσό, φορολογούν το 10% του επιτοκίου που αντιστοιχεί.
Η δεύτερη γραμμή είναι ο βασικός φόρος 20%, που πληρώνουν τα εισοδήματα από το αφορολόγητο όριο και πάνω (δεν ξεκινάει από το 0 όπως δείχνει ο πίνακας – αλλά εάν κάποιος έχει εταιρικές απολαβές πχ εταιρικό αυτοκίνητο, ιδιωτική ασφάλιση κτλ. η αξία αυτών αφαιρείται από το αφορολόγητο ποσό).
Η τρίτη γραμμή δείχνει το 40% που φορολογούνται οι απολαβές που ξεπερνούν τις £32,010 και φτάνουν μέχρι τις £150,000, και η τέταρτη το 50% που φορολούνταν τα εισοδήματα που ξεπερνούσαν τις £150,000 μέχρι πέρισυ (από φέτος φορολογούνται 45%).
Rate
2011-12
2012-13
2013-14
Starting rate for savings: 10%
£0 – £2,560
£0-£2,710
£0- £2,790
Basic rate: 20%
£0 – £35,000
£0-£34,370
£0-£32,010
Higher rate: 40%
£35,001 – £150,000
£34,371-£150,000
£32,011- £150,000
Additional rate: 50%
Over £150,000
Over £150,000
N/A
45% from 6 April 2013
N/A
N/A
Over £150,000
Για παράδειγμα, κάποιος που ο μισθός του είναι £28,000 ετησίως, οι πρώτες £9,440 δεν φορολογούνται και οι υπόλοιπες φορολογούνται 20%. Κάποιος που ο μισθός του είναι £60.000 και η εταιρία προσφέρει ιδιωτική ασφάλιση αξίας £1,000, οι πρώτες £8,440 δεν φορολογούνται – μειωμένες κατά το ποσό της ασφάλισης – οι επόμενες μέχρι £32,010 φορολογούνται 20% και από εκεί και πάνω μέχρι τις συνολικές ετήσιες απολαβές φορολογείται το 40%.
Η φορολόγηση εδώ γίνεται με μεγάλη ακρίβεια. Σπάνια στο τέλος του χρόνου σου ζητούν να πληρώσεις περισσότερα από τις κρατήσεις που σου κάνουν, και αυτό συμβαίνει για παράδειγμα εάν η εταιρία σου δεν σε έχει βάλει στην σωστή κατηγορία. Κάποιες φορές μπορεί να υπάρξει και επιστροφή χρημάτων. Αν κάποιος έχει δουλέψει με ετήσιο εισόδημα λιγότερο του αφορολόγητου ορίου, για παράδειγμα τρείς ή τέσσερις μήνες το χρόνο μόνο, δικαιούται επιστροφή όλου του παρακρατηθέντος φόρου. Στην περίπτωση αυτή το άτομο πρέπει να κάνει αίτηση για να πάρει τα χρήματά του πίσω, επικοινωνώντας με το HMRC (το αντίστοιχο Υπουργείο Οικονομικών). Αυτοί θα στείλουν ένα έντυπο που το συμπληρώνεις και τους το στείλεις πίσω, και μετά σου στέλνουν επιταγή με το ποσό της επιστροφής.
Ένα χρήσιμο site υπολογισμού του φόρου είναι το http://www.uktaxcalculators.co.uk/
Posted in Φορολογία εισοδήματος | Tagged  | 9 Comments

Council Tax

Το Council Tax, κάτι αντίστοιχο με τα δημοτικά τέλη, είναι το σύστημα τοπικής φορολόγησης στη Μεγάλη Βρετανία από το οποίο προέρχενται μέρος των εσόδων των δήμων. Είναι ένα αναπόφευκτο έξοδο για όλους που θα αγοράσουν ή θα νοικιάσουν κατοικία εδώ και δεν είναι και από τους πιο “δίκαιους” φόρους.
Λίγα λόγια για την ιστορία του: ξεκίνησε ως νόμος κατά κεφαλής φορολογίας στις αρχές του ’90 από τη Θάτσερ με την ονομασία Community Charge ή γνωστότερο ως Poll Tax. Υπό αυτήν την μορφή ήταν εξαιρετικά αντιλαϊκό και άδικο μέτρο, καθώς φορολογούσε με το ίδιο ποσό όλους, ανεξάρτητα με το εισόδημα ή την κατοικία. Ευνοούσε φανερά τους πλούσιους, ενώ οι φτωχοί που συνήθως είχαν και περισσότερα παιδιά καλούνταν να πληρώσουν μεγάλα ποσά για να καλύψουν την οικογένειά τους. Οι πολίτες οργανώθηκαν και πολλοί αρνήθηκαν να το πληρώσουν, παρόλο που κινδύνευαν με σύλληψη. Η εφαρμογή του δυσκόλεψε ακόμη περισσότερο εξαιτίας των συνεχιζόμενων διαδηλώσεων, με τη μεγαλύτερη στην πλατεία Trafalgar οπού διαδήλωσαν περισσότεροι από 200.000 πολίτες. Η διαδήλωση αυτή έμεινε γνωστή ως «η μάχη του Trafalgar» κυρίως εξαιτίας των επεισοδίων που ακολούθησαν και αποτέλεσε καθοριστικό παράγοντα της πτώσης της Θάτσερ και της κατάργησης του νόμου.
Αντικαταστήθηκε το ’92 από τον επόμενο πρωθυπουργό (Major) με την ισχύουσα νομοθεσία του Council Tax. Αυτός ο τύπος φορολογίας βασίζεται στην αντικειμενική αξία που είχε η κατοικία το 1991. Υπάρχουν 8 διαβαθμίσεις από το Α (η πιο χαμηλή) μέχρι το Η (η πιο υψηλή) και κάθε σπίτι στην Αγγλία ανοίκει σε μία. Το ποσό που αναλογεί στον κάθε κάτοικο υπολογίζεται βάση της αξίας του D και μειώνεται ή αυξάνεται με ένα ποσοστό που δεν πάει αναλογικά με την αξία του σπιτιού. Αυτό σημαίνει με λίγα λόγια ότι κάποιος που μένει σε μια βίλα με 20πλάσια αξία ενός φτωχόσπιτου, θα πληρώνει μόνο τρείς φορές περισσότερο και όχι 20 φορές. Τα ποσά που αντιστοιχούν πληρώνονται σε κάθε περίπτωση από αυτόν που μένει στο σπίτι & όχι τον ιδιοκτήτη. Στον παρακάτω πίνακα φαίνονται τα αντίστοιχα ποσά στο περίπου (καθώς κάθε χρόνο αλλάζουνε και κάποιοι δήμοι διαφοροποιούν λίγο τα ποσά του κάθε γράμματος ανάλογα με την περιοχή). Παρόλο που προβλέπεται 25% έκπτωση στην περίπτωση που το σπίτι κατοικείται από ένα άτομο, ο κάθε επίδοξος ενοικιαστής πρέπει κατά μέσο όρο να υπολογίζει ένα ± £100 το μήνα στο ποσό του ενοικίου του. Στην πλειοψηφία των αγγελιών αναφέρεται το ποσό του φόρου ή τουλάχιστον σε ποιά διαβάθμιση ανήκει.
Band
Value
Ratio
Ratio as %
Average
Aup to £40,0006/967%£845
B£40,001 to £52,0007/978%£986
C£52,001 to £68,0008/989%£1,127
D£68,001 to £88,0009/9100%£1,268
E£88,001 to £120,00011/9122%£1,550
F£120,001 to £160,00013/9144%£1,832
G£160,001 to £320,00015/9167%£2,113
H£320,001 and above18/9200%£2,536
Posted in Council Tax | Tagged  | 4 Comments

Αναζήτηση δουλειάς – η εμπειρία μου

Όταν ήρθα εδώ το να βρώ δουλειά μου φαινόταν βουνό. Το Λονδίνο έχει σχεδόν όσους κατοίκους όσο ή Ελλάδα ολόκληρη και εκτός από τους αυτόχθονες υπάρχουν μετανάστες από όλα τα μέρη του κόσμου. Ήρθα με μιά σχετική αίσθηση αποτυχίας…στο κάτω κάτω είχα χρόνια να περάσω τη διαδικασία της εύρεσης εργασίας και σκεφτόμουν ότι δεν έχω τις ίδιες πιθανότητες με άτομα που τα αγγλικά είναι η μητρική τους γλώσσα. Πριν φύγω από την Αθήνα όλοι οι γνωστοί μου έλεγαν που πάω να αφήσω το δημόσιο που είναι σίγουρη δουλειά καθώς η Αγγλία έχει και αυτή κρίση, ο ανταγωνισμός είναι φοβερός κτλ. Όλο άκουγα ιστορίες αποτυχίας από κάποιους που είχαν κάποιον γνωστό που είτε ήταν φοιτητής και επί 4 χρόνια δεν μπορούσε να βρεί δουλειά, ή για κάποιον που είχε πάει για δουλειά και ξαναγύρισε, ή για κάποιον που δούλευε και λόγω κρίσης τον απέλυσαν. Μέχρι και η μητέρα μου μου έλεγε «σιγά μη βρείς δουλειά» ή «ναι, εσένα περιμέναν οι εγγλέζοι». Αυτό που κράτησα και με βοήθησε να νικήσω την ηττοπάθεια ήταν τα λόγια του Μπεν: «Όλοι αυτοί που σου λένε ότι δεν θα βρείς δουλειά, έχουν πάει οι ίδιοι να προσπαθήσουν; Αν όχι πώς είναι όλοι τόσο απόλυτοι; Η περίπτωση του καθενός είναι διαφορετική. Μην ακούς κανέναν αν δεν προσπαθήσεις η ίδια και διαπιστώσεις μόνη σου τι γίνεται». Επίσης ήθελα περισσότερο από ποτέ να έχω έναν αξιοπρεπή μισθό και περίμενα ότι το Λονδίνο θα έχει την υποδομή για να απορροφήσει άτομα σε εργασία ανάλογα των προσόντων τους. Στην Ελλάδα ως γνωστό ζητάνε πτυχιούχους να δουλεύουν με μισθό απόφοιτου δημοτικού και πρέπει να λες & ευχαριστώ από πάνω που έχεις δουλειά.
Στην αρχή δεν ασχολήθηκα σοβαρά. Ξεκίνησα να κοιτάω για δουλειά αφότου πρώτα βρήκε ο Μπεν και έμενα μόνη στο σπίτι. Άρχισα να στέλνω κάποια βιογραφικά σε ατζέντηδες χωρίς καμία απάντηση. Μετά σιγά σιγά άρχισα να κοιτάω τα sites ευρέσεως εργασίας και ξεκίνησα να στέλνω σε κάποιες δουλειές που θεωρούσα ότι μου ταίριαζαν χωρίς αποτέλεσμα. Το πρόβλημα ήταν ότι δεν είχα κάποια συγκεκριμένη εξειδίκευση. Εκτός του ότι είχα προυπηρεσία στο δημόσιο σε δουλειές γραφείου και παλιά η πρώτη μου δουλειά ήταν γραμματέας, δεν είχα κάποιο άλλο ιδιαίτερο προσόν που να με κάνει να ξεχωρίζω στην αγορά εργασίας. Το μεταπτυχιακό μου στο ηλεκτρονικό εμπόριο εκτός από το να αγοράζω και να πουλάω ρούχα και παπούτσια στο eBay δεν το είχα χρησιμοποιήσει ποτέ πραγματικά σε δουλειά για να έχω προυπηρεσία. Άρχισα να ψάχνω κάτι σχετικό στο δημόσιο τομέα και πιό συγκεκριμένο στη δουλειά που έκανα στο υπουργείο πριν φύγω. Επειδή δούλευα στη μετανάστευση, άρχισα να κάνω σεμινάρια στον Αγγλικό νόμο με σκοπό να δώσω τεστ για να πάρω διαπίστευση (παρένθεση: στην Αγγλιά εάν κάποιος δουλεύει/δίνει συμβουλές σχετικά με μετανάστευση πρέπει να έχει περάσει εξετάσεις και να πάρει διαπίστευση για να το κάνει νόμιμα, εκτός αν οι συμβουλές δίνονται δωρεάν στα πλαίσια της φιλανθρωπίας – το τεστ για το πρώτο επιπεδο κοστίζει γύρω στις £600 και το αμέσως επόμενο επίπεδο πάει γύρω στις £2,000). Και εκεί που μέχρι τώρα δεν είχα καμία απάντηση, ήρθε το πρώτο τηλεφώνημα για συνέντευξη. Πρεσβεία της Αυστραλίας! Τι ευχάριστη έκπληξη! Στολίστηκα, παρουσιάστηκα, τα πήγα καλά, και μετά ήρθε το email της απογοήτευσης. Παρότι είχα όλα τις προυποθέσεις, βρέθηκαν κάποιοι υποψήφιοι που είχαν περισσότερα προσόντα από εμένα.
Η αποτυχία με στενοχώρησε κι έτσι προτίμησα να συγκεντρωθώ στις διακοπές του Αυγούστου που θα επέστρεφα στην Ελλάδα, παρά στο να στείλω κι άλλα βιογραφικά. Όταν γύρισα το Σεπτέμβρη, ξεκίνησα να κάνω αιτήσεις πάλι. Αυτή τη φορά στόχευα και μαγαζιά λιανικής. Σε έναν μεγάλο όμιλο που έστειλα βιογραφικό για μια δουλειά σχετική με merchandising, μου έστειλαν να δώσω ένα online χρονομετρημένο τεστ μαθηματικών. Φυσικά έβαλα τον Μπεν να το γράψει και πέρασα. Μετά όμως ήρθε με email η πρόσκληση για τηλεφωνική συνέντευξη,  και ταυτόχρονα με ενημέρωσαν ότι εάν πέρναγα θα με καλούσαν να δώσω και δεύτερο τεστ μαθηματικών από κοντά. Έπειτα από κάποιες μέρες κι ενώ το σκεφτόμουν αν άξιζε τον κόπο να μπώ στη διαδικασία για να κοπώ αργότερα, ήρθε η πρόσκληση για μια δεύτερη, ομαδική συνέντευξη από το Inditex (όμιλος Zara, Bershka κτλ). Πήγα στα κεντρικά τους στο Regent Street σε μία αίθουσα με άλλα 30 άτομα (εγώ πρέπει να ήμουν η μεγαλύτερη σε ηλικία). Συμπληρώσαμε τα χαρτιά μας και καθώς τα παραδίδαμε, μας ρώταγαν αν είχαμε προυπηρεσία σε μαγαζί με ρούχα. Απάντησα αρνητικά και την επόμενη μέρα ήρθε το email της απόρριψης. Μετά από αυτό άρχισα να «τροποποιώ»  λίγο το βιογραφικό μου, τονίζοντας τα σημεία που ταίριαζαν περισσότερο με την δουλειά που στόχευα. Επειδή ήθελα να βρώ δουλειά πάση θυσία, έβαλα μέσα ότι είχα δουλέψει ειδικά σε σουπερμάρκετ στην Ελλάδα. Είναι η μοναδική «ανακρίβεια» που τόλμησα να βάλω καθώς σκέφτηκα ότι μια για δουλειά σχετικά απλή μπορούσα να τα βγάλω πέρα και να μην φανώ τελείως ανίκανη σε περίπτωση που κάποιος με προσλάμβανε. Εξάλλου σκέφτηκα ότι για τέτοιου είδους εργασία με χαμηλό μισθό και ευθύνες δεν θα έμπαιναν στον κόπο να τσεκάρουν την προυπηρεσία μου σε σουπερμάρκετ στην Ελλάδα.
Μετά από λίγο διάστημα ήρθε η επόμενη πρόσκληση για συνέντευξη, στον όμιλο σουπερμάρκετ ASDA. Ήταν μια συνέντευξη 3 σε 1 (ομαδική, τέστ, προσωπική). Μετά από λίγες μέρες με πήραν τηλέφωνο και μου ανακοίνωσαν ότι προσλαμβάνομαι. Η δουλειά ήταν τρίμηνο συμβόλαιο για βοήθεια την περίοδο των Χριστουγέννων και τα λεφτά δεν ήταν καλά, αλλά ήταν μια αρχή. Κατά τη διάρκεια της δουλειάς μου εκεί συνέχισα να στέλνω βιογραφικά σε κάποιες δουλειές, χωρίς αποτέλεσμα. Και ξαφνικά, ήρθε μια δεύτερη πρόσκληση από πρεσβεία, αυτή τη φορά του Καναδά. Ήταν για μια δουλειά που είχα στείλει βιογραφικό τον Ιούλιο και την είχα ξεχάσει. Έδωσα το τεστ μαζί με κάπου 20 υποψήφιους. Παρόλο που τελείωσα στην ώρα μου, σκεφτόμουν ότι δεν έχω πιθανότητες με τόσο ανταγωνισμό και μάλιστα με υποψηφίους που τα αγγλικά είναι η μητρική τους γλώσσα. Μετά από κάνα μήνα ήρθε ένα email που με ενημέρωσε ότι είχα περάσει επιτυχώς στην δεύτερη φάση της διαδικασίας, στην προσωπική συνέντευξη. Ενώ ήταν ευχάριστο το ότι με επιλέξαν, πάλι δεν ήμουν ιδιαίτερα αισιόδοξη και την ημέρα που πήγα είχα πολύ άγχος. Έφυγα χωρίς να είμαι ευχαριστημένη. Μετά από κάνα δίμηνο, Γενάρη πια, ήρθε και το email, αυτή τη φορά της πρόσληψης! Επιτέλους, μετά από 1 περίπου χρόνο από τότε που ήρθα στο Λονδίνο, να μια δουλειά που θα ήμουν ευχαριστημένη να κάνω και μια προυπηρεσία που θα χαίρομαι να έχω στο βιογραφικό μου.
Ηθικό δίδαγμα: Η όλη εμπειρία πολύ απλά με έκανε να συνειδητοποιήσω τη διαδικασία που περνά ο νορμάλ κόσμος για να βρεί δουλειά (νορμάλ κόσμος = κόσμος εκτός Ελλάδος) και ότι αν δεν το βάλεις κάτω & με σοβαρή προσπάθεια θα έχεις αποτελέσματα. Έμαθα να έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και στην αξία μου, και ανακάλυψα ότι έχω ικανότητες ανταγωνιστικές και μπορώ να τα καταφέρω σε ένα περιβάλλον με νοοτροπία ξένη και ανώτερες απαιτήσεις.
Posted in Αναζήτηση δουλειάς - η εμπειρία μου | Tagged , | 34 Comments

10 συμβουλές για job hunting

1)     Το google είναι ο φίλος σου. Εδώ δεν έχει να βγαίνεις στο δρόμο & να μοιράζεις βιογραφικά, εκτός αν πρόκειται για συνοικιακό μαγαζί ή pub. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι κάνεις αιτήσεις μέσω internet όπου νά’ναι και σου στρώνουν το χαλί για δουλειά. Θέλει πολλές ώρες ψαξίματος καθημερινά και προσεκτική επιλογή.
2)     Εάν έχεις προυπηρεσία στο λιανεμπόριο, βρες και σημείωσε τα μεγαλύτερα μαγαζιά & όμιλους λιανικής, και μετά ψάξε τα sites τους στο internet. Συνήθως προσλαμβάνουν διαρκώς άτομα. Εάν έχεις κάποια προυπήρεσία γραφείου σε τράπεζα, σε λογιστικό γραφείο κτλ, απλά ψάξε για bank jobs, accountancy jobs κτλ. Αυτό είναι το πρώτο βήμα, και όταν βρείς ειδικευμένους ατζέντηδες στον τομέα σου & έχουν τα στοιχεία σου, θα σε ενημερώσουν για επιπλέον δουλειές.
3)     Οι ατζέντηδες δουλεύουν για σένα. Είναι προς το συμφέρον τους να βρούν τον κατάλληλο άτομο για συγκεκριμένες δουλειές, καθώς παίρνουν προμήθεια από τις εταιρίες. Όσο μεγαλύτερη είναι η εταιρία, συνήθως τόσο μεγαλύτερη & η προμήθεια. Εαν πραγματικά πιστέψουν ότι είσαι το κατάλληλο άτομο για κάποια δουλειά, θα προσπαθήσουν να σε κατευθύνουν σωστά για να την κερδίσεις. Δυστυχώς οι ατζέντηδες τείνουν να εξειδικεύονται σε ορισμένες προυπηρεσίες και προσόντα, οπότε για παράδειγμα συνήθως δεν ασχολούνται να βρούν δουλειά σε κάποια γραμματέα, αρχάριο κτλ. Θα κοιτάξουν να βρούν δουλειά σε κάποιον που χρειάζεται μια εταιρία που θα τους δώσει καλό bonus για να τους βρούν το κατάλληλο άτομο, και οι εταιρίες δεν πληρώνουν άλλες εταιρίες να τους βρούν προσωπικό όταν πρόκειται για δουλειές πιό απλές, γενικές και όχι εξειδικευμένες.
4)     Χρειάζεται ένα δυνατό βιογραφικό που θα ξεχωρίσει από τα υπόλοιπα. Το στυλ, η εμφάνιση και ο τρόπος που είναι γραμμένο παίζει ρόλο. Προσοχή στις συστάσεις (τουλάχιστον δύο, πρόθυμοι να πουν καλά λόγια για σένα και να μιλάνε καλά αγγλικά). Επίσης εννοείται ότι πρέπει να έχεις βάλει λεφτά στην άκρη & να βρίσκεσαι στην πόλη, καθώς άμα δουν διεύθυνση/τηλέφωνο εξωτερικού πολύ δύσκολα θα ασχοληθούν μαζί σου. Επίσης καλό είναι να έχεις βγάλει αριθμό εθνικής ασφάλισης (national insurance number ή ΝΙΝ) γιατί παίρνει κάποιο διάστημα για να εκδοθεί & θα σου ζητηθεί αμέσως με την πρόσληψη.
5)     Η διαδικασία είναι επίμονη. Αν κάποιος θέλει να βγεί και να λέει ότι πραγματικά προσπάθησε & έψαξε παντού, πρέπει να στέλνει τουλάχιστον 5-10 βιογραφικά την ημέρα. Αυτά δεν είναι απλά μια επισύναψη σε email, και το στείλαμε και άντε βοηθειά μας. Το βιογραφικό σε πολλές περιπτώσεις πρέπει να διαμορφωθεί κατάλληλα σε σχέση με αυτό που ζητάνε. Κάποιες εταιρίες έχουν ειδικά πεδία στο site τους, που κάθε βήμα είναι μια ολόκληρη σελίδα να συμπληρώσεις, και έχω συναντήσει και 10 βήματα μέχρι να κάνεις κλικ στην αποστολή. Κάποιες άλλες πάλι σου βάζουν να γράψεις ολόκληρη επιστολή στην οποία πρέπει να επιδείξεις ότι έχεις όλες τις απαραίτητες προυποθέσεις & ότι είσαι το κατάλληλο άτομο για τη δουλειά. Κάποιες άλλες εταιρίες πάλι έχουν κανόνα ότι το βιογραφικό πρέπει για παράδειγμα να έχει συγκεκριμένο format (να είναι μια σελίδα, να περιέχει περισσότερες πληροφορίες για την πιό πρόσφατη δουλειά σου, να απαντήσεις σε ερωτηματολόγιο κτλ), οπότε χρειάζεται να το τροποποιήσεις ανάλογα. Και βέβαια, το πιο σημαντικό, ανάλογα με το τι ακριβώς ζητάνε, φτιάχνεις το βιογραφικό ώστε να δώσεις εκεί τη μεγαλύτερη έμφαση. Πχ, ζητάνε πωλητή ρούχων; Δεν γράφεις απλά 2010-2011/ ZARA. Όχι μόνο ήσουν πωλήτρια, ήσουν ταμίας, διακοσμήτρια βιτρίνας, υπεύθυνη και ότι άλλο σχετικό ρόλο είχες αναλάβει. Θέλει καλή περιγραφή και να φαίνεται ότι ξέρεις τι κάνεις.
6)     Εδώ κάποιοι επίσης πάνε στο τοπικό jobcentre plus (το αντίστοιχο ΟΑΕΔ). Δεν θα το συνιστούσα καθώς δεν έχουν να προσφέρουν καλές δουλειές και προτιμούν άτομα που παίρνουν επίδομα ανεργίας (ώστε να τους κοπεί το επίδομα). Αντιθέτως, θα έλεγα να φτιάξεις το προφίλ σου στο linkedin, ένα site διαδικτύωσης του εργασιακού τομέα. Εκεί μπορείς να πλησιάσεις κόσμο και να ανταλλάξετε εμπειρίες σχετικά με αναζήτηση εργασίας στον τομέα σας.
7)     Οι δουλειές που θα στοχεύεις πρέπει να ταιριάζουν πολύ με τα προσόντα σου (ή & το αντίθετο). Δεν αρκεί να στέλνεις απλά σε κάτι σχετικό γιατί ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος & θα προτιμήσουν κάποιον που η προυπηρεσία του ταιριάζει ακριβώς με αυτό που ζητάνε.
8)     Άμα σε ξεχωρίσουν για το επόμενο στάδιο, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι περνάς στη φάση της συνέντευξης κατευθείαν. Κάποιες εταιρίες έχουν τηλεφωνική ή/και ομαδική συνέντευξη, ή/και γραπτό τεστ. Η διαδικασία είναι αρκετά επίπονη, κουραστική & έχει πολλές απογοητεύσεις. Χρειάζεται πολλή υπομονή καθώς μπορεί να πάρει μήνες.
9)     Το Λονδίνο είναι μια πόλη με πολλούς μετανάστες. Εαν ξέρεις καλά αγγλικά & μπορείς να καταλάβεις τις προφορές όταν σου μιλάνε, δεν θα σε αποκλείσει κανείς για το γεγονός ότι δεν είσαι εγγλέζος ή γιατί η προφορά σου είναι διαφορετική. Επίσης δεν σημαίνει ότι επειδή οι άλλοι υποψήφιοι είναι εγγλέζοι θα έχουν & απαραραίτητα προβάδισμα. Εδώ μετράνε τα προσόντα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.
10)  Θα υπάρξουν πολλές αποτυχίες και απογοητεύσεις αλλά μην το βάλεις κάτω. Τα πράγματα δεν είναι εύκολα και μπορεί η διαδικασία να πάρει κάποιους μήνες, αλλά τελικά η συνεχής επίμονη προσπάθεια θα φέρει αποτελέσματα. Η τύχη στα σίγουρα παίζει σημαντικό παράγοντα στο πόσο γρήγορα θα βρεί κάποιος δουλειά, αλλά άλλο τόσο & το πόσο θα το κυνηγήσει κανείς το θέμα. Πρέπει κανείς να είναι προετοιμασμένος για το τι θα βρει μπροστά του, γιαυτό θα συμβούλευα πριν κάποιος μετακομίσει εδώ, να κοιτάξει το internet να δεί τι ακριβώς περιλαμβάνει η διαδικασία του να κάνεις αίτηση για δουλειά.
Posted in 10 συμβουλές για job hunting | Tagged  | 13 Comments

Εύρεση εργασίας

Το Λονδίνο αποτελεί τη μεγαλύτερη αγορά εργασίας στην Αγγλία και μία από της μεγαλύτερες αγορές εργασίας στην Ευρώπη. Ο καθένας που έρχεται στο Λονδίνο για να βρεί δουλειά θα τα καταφέρει τελικά αρκεί να δείξει υπομονή & επιμονή. Μην υπολογίσετε σε καμία περίπτωση ότι θα βρείτε δουλειά λόγω συστάσεων ή γνωριμιών. Αυτό μπορεί να δουλέψει για λίγους, αλλά εδώ δεν είναι η συνηθισμένη τυπική διαδικασία ευρέσεως εργασίας. Για να βρεί κανείς τη δουλειά που θέλει, θα πρέπει να περάσει μια σκληρή διαδικασία επιλογής που πολλές φορές έχει δύο ή τρία στάδια. Θα χρειαστεί ένα πολύ καλά σχεδιασμένο και πρόσφατο βιογραφικό, και φυσικά πολύ καλά αγγλικά. Παρόλα αυτά, εάν κάποιος επιτύχει στη διαδικασία και βρεί τελικά δουλειά, θα πρέπει να περιμένει πολύ καλό μισθό και πολύ καλές συνθήκες σε σχέση με την Ελλάδα. Μια δουλειά μέσου επιπέδου στο Λονδίνο πληρώνει αντίστοιχο μισθό διευθυντή στην Ελλάδα.
Επίσης ο κόσμος εδώ δεν μένει μακροχρόνια σε μια εταιρία. Συνήθως αλλάζουν εργασία μετά από 3-5 χρόνια, για καλύτερη θέση & μισθό. Το δύσκολο είναι να βρεί κανείς την πρώτη δουλειά. Μετά θα υπάρχει αρκετή προυπηρεσία και καινούργιες ευκαιρίες για κάτι καλύτερο. Για παράδειγμα, ενώ καμία γνωριμία δεν θα αναλάβει να σε προσλάβει ή προωθήσει σε μια δουλειά, μπορεί να σου δώσει μια πληροφορία για μια θέση που θα μπορούσες να κάνεις αίτηση & δεν έχει διαφημιστεί. Πάλι βέβαια θα χρειαστεί να περάσεις την σωστή διαδικασία αξιολόγησης.
Οι δουλειές βρίσκονται βασικά μέσω internet και ατζέντηδων. Πρώτα κάνεις μια ερευνα στο internet για να βρείς ατζέντη που ειδικεύεται στον τομέα της ειδικότητάς σου, και μετά στέλνεις το βιογραφικό σου. Μπορείς να πάρεις & τηλέφωνο, στο οποίο σε ρωτάνε την εξειδίκευσή σου και άλλα σχετικά. Δεν χρειάζεται να πληρώσεις λεφτά για αυτήν την υπηρεσία, καθώς οι εταιρίες πληρώνουν. Επίσης το μεγαλύτερο site ευρέσεως εργασίας είναι το www.totaljobs.co.uk. Υπάρχουν και άλλα αρκετά, καθώς και πολλά εξειδικευμένα σε ορισμένους τομείς, όπως η πληροφορική κτλ. Μετά από κατάλληλη έρευνα βρίσκεις ποιό ακριβώς είναι για τα προσόντα σου.
Posted in Εύρεση εργασίας | Tagged  | 11 Comments

Πάρκινγκ

Οι κάτοικοι του Λονδίνου και των προαστείων μπορούν να βγάλουν parking permit για το δρόμο του σπιτιού τους (η τιμή κυμαίνεται ανάλογα με τον δήμο, εδώ στο Walthamstow είναι 30 λίρες το χρόνο).  Το δικό μου αυτοκίνητο επειδή έχει ξένες πινακίδες κόστησε 45 λίρες το εξάμηνο, αλλά αμφιβάλλω αν θα μπορέσω να βγάλω ξανά parking permit καθώς τυπικά επιτρέπεται να το έχω μόνο έξι μήνες στη χώρα. Απο δικαιολογητικά ζητάνε λογαριασμό τραπέζης που να φαίνεται η διεύθυνση, διαβατήριο ή άδεια οδήγησης με τα στοιχεία του κατόχου και άδεια κυκλοφορίας του οχήματος. Όσο πιο έξω από το κέντρο μένεις τόσο πιο φθηνά είναι & εκτός πόλεως το πάρκινγκ είναι συνήθως δωρεάν. Όταν επισκέπτεσαι κάποια περιοχή με το αυτοκίνητο, πρέπει να προσέχεις τη σήμανση στους δρόμους. Κάποια μέρη επιτρέπουν το παρκάρισμα μόνο σε κατοίκους, σε κάποιες άλλες περιπτώσεις πρέπει να πληρώσεις στο μετρητή & κάποιες φορές επιτρέπεται το παρκάρισμα μετά από κάποια ώρα ή τις Κυριακές. Επίσης τις Κυριακές επιτρέπεται το παρκάρισμα στη μονή κίτρινη γραμμή. Επίσης σε κάποιες περιοχές μπορείς να αγοράσεις από τα ψιλικατζίδικα (news agents) κάρτα επισκέπτη που σου δίνει το δικαίωμα να μείνεις καποιες ώρες. Οι κανόνες του παρκαρίσματος πρέπει να ακολουθούνται καθώς οι δήμοι στέλνουν συνέχεια υπαλλήλους να γράφουν κλήσεις, και κάποιες φορές ιδιωτικές εταιρίες έρχονται και σου παγιδεύουν τη ρόδα με δαγκάνα & μετά σου έρχεται ο κούκος αηδόνι να στο ελευθερώσουν.
Posted in Πάρκινγκ | Tagged  | Leave a comment

Κυκλοφορώντας ελληνικό αυτοκίνητο

Κάθε αυτοκίνητο που έχει ξένες πινακίδες έχει το δικαίωμα να παραμείνει 6 μήνες, αλλά στην ουσία δεν έχουν τρόπο να το ελέγξουν. Τυπικά πρέπει να έχεις αυτοκόλλητα στα φανάρια καθώς στα αριστεροτίμονα αυτοκίνητα είναι στραμμένα προς τα αριστερά και ενοχλούν τους οδηγούς που βρίσκονται στη δεξιά μεριά. Το αυτοκίνητο πρέπει να έχει επίσης ασφάλεια που ισχύει στο εξωτερικό (πράσινη κάρτα) την οποία οι ασφαλιστικές εταιρίες εκδίδουν δωρεάν για τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επίσης αν το αυτοκίνητο είναι παλιό, υπάρχει πιθανότητα να σε σταματήσουν να δουν εαν έχει περάσει ΚΤΕΟ ή πρόσφατο service.
fiataki
Οδηγώντας το ελληνικό μου αυτοκίνητο εδώ, διαπίστωσα ότι δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαίνεται. Οι δρόμοι έχουν πολύ καλή σήμανση και επειδή συνήθως είσαι μέσα στην κίνηση, απλά ακουλουθείς το πλήθος. Κάποιες φορές όταν είμαι πρώτη σε στροφές στα φανάρια μπερδεύομαι κάπως και πρέπει να σκεφτώ για λίγο σε ποιά λωρίδα πρέπει να στρίψω, αλλά κατά τα άλλα κανένα πρόβλημα. Γενικά άμα κάποιος έχει μάθει να οδηγάει στους δρόμους της Αθήνας ανάμεσα σε Έλληνες οδηγούς, δεν θα έχει κανένα πρόβλημα εδώ με τους επί το πλείστον κοιμισμένους Εγγλέζους οδηγούς.
Posted in Κυκλοφορώντας ελληνικό αυτοκίνητο | Tagged  | 2 Comments

Κάμερες

Το Λονδίνο είναι γεμάτο κάθε είδους κάμερες. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία CCTV, κάμερες λεωφορειόδρομων, κάμερες κόκκινου φαναριού, κάμερες για congestion zone, κάμερες για low emission zone, κάμερες απλώς για να παρακολουθούνται οι δρόμοι και φυσικά κάμερες ταχύτητας. Αυτές είναι εύκολες να τις δει κανείς καθώς δεν προσπαθούν να τις κρύψουν. Στην αρχή βλέπεις την προειδοποιητική ταμπέλα με το σκιτσάκι της κάμερας, μετά βλέπεις την ίδια την κάμερα κίτρινου χρώματος και μετά στο οδόστρωμα κάθετες άσπρες γραμμούλες σε απόσταση μερικών εκατοστών η μια από την άλλη που κυμαίνονται γύρω στα 50 μέτρα.
Βάσει αυτών υπολογίζουν πόσο πιο γρήγορα πηγαίνεις από το όριο, καθώς οι κάμερες τραβούν δύο φωτογραφίες και μετα συγκρίνουν την γραμμούλα που ήσουν στην πρώτη με αυτήν που ήσουν στη δεύτερη. Στα σημεία που υπάρχουν κάμερες συνήθως βλέπεις όλα τα αυτοκίνητα να φρενάρουν ξαφνικά και μετά, μόλις περάσουν την εμβέλεια της κάμερας (εκεί που σταματούν οι άσπρες γραμμούλες) να αυξάνουν ταχύτητα. Οι κάμερες σου δίνουν ένα περιθώριο πάνω από το όριο ταχύτητας χωρίς να ενεργοποιηθούν, αλλά δεν έχω εξακριβώσει πόσα μίλια είναι αυτό.
Posted in Κάμερες | Tagged  | 1 Comment

Ταχύτητα

Η ταχύτητα εδώ είναι σε μίλια, οπότε αν οδηγείς αυτοκίνητο με δείκτη μόνο σε χιλιόμετρα, πρέπει να κάνεις μετατροπές.
Μίλια     Χιλιόμετρα
30            48
40            64
50            80
60            97
70            113
80            129
Στο Λονδίνο η επιτρεπόμενη ταχύτητα είναι συνήθως 30-40 μίλια, εκτός αν είσαι σε περιφερειακό δρόμο οπότε το όριο γίνεται 50-60. Αλλά αυτό δεν είναι απόλυτο, καθώς σε μεγάλους δρόμους όπως στο North Circular ή στον Α40 για παράδειγμα, το όριο κυμαίνεται στα 40-50 χωρίς να υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος, απλά ανεβοκατεβαίνει.
Posted in Ταχύτητα | Tagged  | Leave a comment

Οδηγώντας στην πόλη

Οι δρόμοι στο Λονδίνο είναι γενικά σε καλή κατάσταση. Στα προάστια υπάρχουν λακούβες και ρωγμές, αλλά τίποτα το ιδιαίτερο. Το μεγάλο πρόβλημα που υπάρχει είναι η κίνηση. Ο πληθυσμός του Λονδίνου έχει αυξηθεί τόσο πολύ τα τελευταία χρόνια, και δυστυχώς το οδικό σύστημα δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις ανάγκες. Ειδικά στις ώρες αιχμής οι ουρές στους δρόμους είναι ατελείωτες. Πριν έρθω εδώ δεν είχα δεί πραγματικό μποτιλιάρισμα, και θεωρούσα ότι κίνηση είναι αυτή που έχει η Αθήνα. Και σε αυτή τη κατάσταση συμβάλλει η οδηγική νοοτροπία.
IMG_0718
Εδώ ο κόσμος κινείται ΑΡΓΑ. ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ. Έχουνε συνηθίσει με την κίνηση παντού και ακόμα όταν ο δρόμος είναι άδειος, οι πιο πολλοί κινούνται κάτω από το όριο ταχύτητας. Δεν έχουν την σπιρτάδα και την εγρήγορση που έχουμε στην Ελλάδα, σου δίνουν την εντύπωση ότι πάνε κοιμισμένοι. Επί το πλείστον τους βέβαια είναι ευγενικοί. Θα αλλάξουν λωρίδα εάν σε αντιληφθούν πίσω τους, θα σε αφήσουν να μπεις στη λωρίδα τους, θα σου ανάψουν τα φλας να σε ευχαριστήσουν εάν τους αφήσεις εσύ να μπουν μπροστά σου κτλ. Αλλά είναι αργοί. Και σε μια πόλη που τρώς ώρες και ώρες στην κίνηση, η σαλιγκαροδρομία καταντά εκνευριστική.
Posted in Οδηγώντας στην πόλη | Tagged  | Leave a comment

Χρήσιμα sites για διαμονή

Posted in Χρήσιμα sites για διαμονή | Tagged  | Leave a comment

Ενοικίαση

Η ενοικίαση σπιτιού στο Λονδίνο είναι σχετικά περίπλοκο θέμα. Τα πιο πολλά σπίτια οι ιδιοκτήτες τα δίνουν σε ατζέντηδες, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι να τα διαφημίσουν, να φτιάξουν το συμβόλαιο και να μεριμνήσουν εάν κάτι χαλάσει. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο ενδιαφερόμενος περνά μια μίνι συνέντευξη προτού του επιτραπεί να θέσει προσφορά για το σπίτι. Εκεί οι ερωτήσεις συνήθως είναι:
1)     Τι δουλειά κάνεις
2)     Τι εισόδημα έχεις το χρόνο
3)     Αν έχεις ξανανοικιάσει σπίτι στην Αγγλία
4)     Πόσα άτομα θα μένουν στο σπίτι
5)     Αν υπάρχουν κατοικίδια
Οπότε αν δεν έχεις δουλειά, καλύτερα να μην μπεις κάν στον κόπο καθώς θα σε απορρίψουν.  Το συμβόλαιο είναι συνήθως 1 χρόνο (το λιγότερο 6 μήνες) και έχει ρήτρες αν διακοπεί νωρίτερα. Η εγγύηση ανέρχεται συνήθως στο ποσό ενός ενοικίου. Επίσης οι ατζέντηδες θα πληρωθούν κάποιο ποσό για τις υπηρεσίες τους και το συμβόλαιο (μισό ενοίκιο συνήθως, ανάλογα με το πρακτορείο).
Photo by Peter Mitchell
Η ενοικίαση είναι ακριβή υπόθεση, και όσο πιο κεντρικά στο Λονδίνο τόσο πιο απλησίαστα είναι τα σπίτια. Οι τιμές χοντρικά σε σχέση με αυτό που θα έπαιρνες στην Ελλάδα είναι σε τριπλάσια επίπεδα. Τα περισσότερα σπίτια είναι παλιά (βικτωριανά-γεωργιανά) δηλαδή 1800 μέχρι αρχές 1900. Η Αγγλία δεν έχει σεισμούς, οπότε τα σπίτα διατηρούνται και παραμένουν για πολλά χρόνια, παρόλο που δεν έχουν τσιμέντο και τα πατώματα είναι ξύλινα (καλυμμένα με μοκέτα στις περισσότερες περιπτώσεις). Δεν έχουν την σκόνη της Ελλάδας, αλλά μπάζουν υγρασία και έχουν μούχλα. Δεν σε αφήνουν να τρυπάς τους τοίχους και γενικά να τροποποιείς το σπίτι. Συνήθως έχουν ψυγείο-κουζίνα-πλυντήριο και κάποια σπίτια παρέχουν και τα βασικά έπιπλα.
Χρήσιμα sites για ενοικίαση σπιτιού:
Η εμπειρία μου:
Καθώς δεν ξέραμε πολλά μέρη και θέλαμε να βρούμε κάτι οικονομικό αλλά και κοντά σε σταθμό underground. Οπότε βρήκαμε ένα σπίτι στο Walthamstow (βορειοδυτικό Λονδίνο) που είναι η περιοχή που είχαμε μείνει όταν πρωτοήρθαμε. Δεν είναι και από τις καλύτερες περιοχές αλλά οικονομική και σχετικά όμορφη. Ο δρόμος μας έχει μεγάλα δέντρα και είναι πολύ κοντά στην τοπική αγορά που έχει ένα σωρό πράγματα, έχουμε μια μικρή αυλή και πίσω έχουμε ένα πάρκο με λίμνες. Το ενοίκιο είναι £850 λίρες και το σπίτι έχει κουζίνα, κρεβατοκάμαρα, μπάνιο και καθιστικό με ένα μικρό χωλ. Τα γύρω σπίτια είναι φτηνότερα, αλλά το δικό μας είναι σε καλύτερη κατάσταση (πρόσφατα μια γειτόνισσα μας είπε ότι η οροφή της στάζει νερό όταν βρέχει).
Photo by Peter Mitchell
Όταν διαλέξαμε το σπίτι ο ατζέντης μας είπε να αφήνουμε το παράθυρο ελαφρώς ανοιχτό για να αερίζεται γιατί η διαφορά θερμοκρασίας προκαλεί μούχλα στους τοίχους. Τα πιο πολλά παράθυρα έχουν δύο θέσεις που κλειδώνουν, μία που είναι τελείως κλειστά και μία που αφήνουν δυο εκατοστά περιθώριο για να μπαίνει αέρας. Εμείς κλειδώναμε το μπροστινό παράθυρο στη δεύτερη θέση, όσπου ένα πρωί ξυπνήσαμε και διαπιστώσαμε ότι μας είχανε κλέψει. Σπάσανε την κλειδαριά με λοστό που βάλαν στο κενό του παραθύρου, μπήκαν στο καθιστικό και πήραν τα λάπτοπ, το ipad και μια κάμερα. Ένα άλλο λάθος που είχαμε κάνει, ήταν ότι δεν είχαμε φροντίσει να βάλουμε σκούρες κουρτίνες και προφανώς οι κλέφτες είχαν δεί από το δρόμο τα κομπιούτερ, οπότε γι’αυτό στοχεύσαν το σπίτι. Τώρα δεν ανοίγουμε κανένα παράθυρο, έχουμε βέβαια έναν τοίχο με υγρασία αλλά τουλάχιστον έχουμε και το κεφάλι μας (πιο) ήσυχο.
Ηθικό δίδαγμα: Μην νοικιάσετε σπίτι στο ισόγειο και μην αφήνετε τα παράθυρα ανοιχτά, έστω και κλειδωμένα, εκτός αν είστε μέσα στο δωμάτιο.
Posted in Ενοικίαση | Tagged  | 15 Comments

Άδεια παραμονής

Οι Έλληνες ως μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν χρειάζονται ειδική θεώρηση (visa) για είσοδο και εργασία στο Ηνωμένο Βασίλειο. Οι εργοδότες το γνωρίζουν αυτό και δεν γενικά δεν τίθεται θέμα να αμφισβητήσει κανείς το δικαίωμά σου να βρίσκεσαι στη χώρα. Τα πράγματα αρχίζουν και περιπλέκονται όταν:
1)     Θέλεις να αποδείξεις ότι βρίσκεσαι στη χώρα νόμιμα με κάποιο έγγραφο (χρήσιμο για μελλοντική αίτηση για υπηκοότητα που χρειάζονται τουλάχιστον 5 χρόνια μόνιμης και νόμιμης διαμονής).
2)     Όταν κάποιο μέλος της οικογένειάς σου δεν είναι Ευρωπαίος πολίτης και επιθυμεί να έρθει μαζί σου στη χώρα για να εργαστεί. (η δικιά μου περίπτωση).
Στην πρώτη περίπτωση μπορεί να αποδειχτεί χρήσιμο να κάνεις αίτηση  για πιστοποιητικό εγγραφής (registration certificate) μόνο όμως στην περίπτωση που έχεις βρεί δουλειά. Το πιστοποιητικό αυτό είναι μια μπλε κάρτα με τη φωτογραφία και τα στοιχεία σου που αναγράφει την ημερομηνία έκδοσής του.
Περισσότερες πληροφορίες στο site του UK Border Agency.
Η εμπειρία μου:
Όταν φτάσαμε στο Λονδίνο (Απρίλιος 2011) δεν είχαμε κάνει τη σωστή έρευνα για το τι χαρτιά έπρεπε να έχει ο Μπεν κατά την είσοδό του στη χώρα. Θεωρήσαμε ότι η Ελληνική πενταετής άδεια παραμονής ώς μέλος οικογένειας Ευρωπαίου Πολίτη θα ήταν αρκετή. Φτάσαμε λοιπόν στον έλεγχο του αεροδρομίου και ανακαλύπτουμε ότι είχε ξεχάσει το πορτοφόλι του στο αεροπλάνο (πρώτη βλακεία). Πάλι καλά που είχε το διαβατήριο αλλιώς θα πέρναγε το βράδυ στην υπηρεσία μετανάστευσης. Τον ρωτήσαν πόσο καιρό έχει σκοπό να κάτσει και είπε «απροσδιόριστο» (δεύτερη βλακεία). Μας ρωτήσαν εάν έχουμε κάποιο τρόπο να αποδείξουμε ότι είμαστε παντρεμένοι, εκτός  από την κάρτα που βρισκόταν στο χαμένο πορτοφόλι. Εκτός από τις βέρες που εγράφαν τα ονόματά μας στα Ελληνικά, το μοναδικό άλλο που θα μπορούσα να σκεφτώ ήταν φωτογραφίες του γάμου μας που είχα ανεβάσει στο internet, αλλά δεν ήταν δυνατό καθώς είχα καρτοκινητό χωρίς πρόγραμμα internet για το εξωτερικό. Ο υπάλληλος πήρε τα διαβατήρια και τα πήγε στον προιστάμενο και εν τέλει έδωσαν στον Μπεν 2 μήνες (αν είχε πεί ότι ερχόταν για τουρισμό θα έπαιρνε 3 μήνες).
Borders
Στην πορεία, πριν ο Μπεν υπογράψει συμβόλαιο να ξεκινήσει δουλειά, του ζητήσανε άδεια παραμονής. Τους πήγε την ελληνική άδεια την οποία δεν την δεχτήκαν καθώς θέλαν έγγραφο που να έχει εκδοθεί από την Αγγλία. Ανακαλύψαμε ότι αν ξεκινούσαμε τη διαδικασία από εδώ θα έκανε δύο με έξι μήνες για την έκδοση 5ετούς άδειας παραμονής. Η μόνη λύση που είχαμε ήταν να πετάξουμε πίσω στην Ελλάδα και να εκδόσουμε προσωρινή 6μηνη άδεια μέσω προξενείου (μέχρι 10 εργάσιμες ημέρες να εκδοθεί). Κλείσαμε ραντεβού online και κάναμε ένα ταξίδι εξπρές, επιστρέφοντας χωρίς απρόοπτα αυτή τη φορά και με τη σωστή visa που επέτρεπε στον Μπεν να ξεκινήσει τη δουλειά. Τώρα έπρεπε να ξεκινήσουμε τις διαδικασίες για την 5ετή άδεια.
Μετά από σχετική έρευνα ανακαλύψαμε ότι για να υποστηρίξουμε την αίτηση του έπρεπε να κάνω κι εγώ αίτηση για certificate of residency. Για να μου εκδοθεί αυτό το πιστοποιητικό έπρεπε πρώτα να δείξω ότι κατοικώ στο Ηνωμένο Βασίλειο βάσει των κανόνων της Ευρωπαικής Ένωσης και ότι εξασκώ τα δικαιώματα της Συνθήκης. Αυτά τα δικαιώματα είναι:
  • Εργαζόμαι ή έχω δικιά μου επιχείρηση ή
  • Σπουδάζω ή
  • Είμαι οικονομικά επαρκής (εννοώντας ότι έχω επαρκείς πόρους για την διαβίωσή μου χωρίς να ζητώ επίδοματα από το κράτος) ή
  • Αναζητώ εργασία ή
  • Είμαι συνταξιούχος ή
  • Δούλευα και έχω πάψει να δουλεύω λόγω αναπηρίας
UKBA
Στην δική μου περίπτωση μπορούσα να υποστηρίξω ότι αναζητώ εργασία (αλλά αυτό σου δίνει δικαίωμα 6 μήνες να βρείς δουλειά) ή ότι είμαι οικονομικά επαρκής (είχαμε λεφτά στην τράπεζα από το στεγαστικό δάνειο στην Ελλάδα). Σε αυτήν την περίπτωση έπρεπε να έχω ιδιωτική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και για μένα και για τον Μπεν. Η άλλη περίπτωση ήταν να ισχυριστούμε ότι βασίζομαι οικονομικά στο εισόδημα του Μπεν και αυτός βασίζεται σε εμένα για την άδεια παραμονής του που του έδινε το δικαίωμα να δουλέψει και να βγάλει αυτό το εισόδημα.
Τίποτα από όλα αυτά δεν μας κατοχύρωνε ότι θα έδιναν την άδεια παραμονής στον Μπεν στα σίγουρα. Σκεφτόμασταν να προχωρήσουμε με την αίτηση ισχυριζόμενοι όλα αυτά, αλλά στο μεταξύ βρήκα δουλειά και έτσι κάναμε τα χαρτιά μας με πιό σιγουριά. Κάναμε πρώτα αίτηση για το residence certificate για μένα, το οποίο δεν έχει ημερομηνία λήξης, και αφότου το πήρα μετά κάναμε αίτηση για την 5ετή άδεια παραμονής του Μπεν. Και τα δύο έγγραφα βγήκαν 2-3 μήνες μετά την ημερομηνία της αίτησης του καθενός μας.
Posted in Άδεια παραμονής | Tagged  | 270 Comments

Αριθμός εθνικής ασφάλισης

Ο Αριθμός εθνικής ασφάλισης (National Insurance Number – το αντίστοιχο ΑΦΜ) είναι ένα από τα πρώτα βήματα που πρέπει να κάνει κανείς όταν μεταναστεύσει στο Λονδίνο. Είναι αριθμός μοναδικός και είναι απαραίτητος για κάποιον που θέλει να εργαστεί, καθώς το απαιτούν όλοι οι εργοδότες και εκεί αποδίδονται οι φόροι και οι εισφορές προς το κράτος.
NINΓια να εκδοθεί ο αριθμός αυτός, πρέπει να κλειστεί τηλεφωνικό ραντεβού μέσω του Jobcentre Plus (ο αντίστοιχος ΟΑΕΔ) στο τηλέφωνο 0845 6000643. Θέλει λίγο επιμονή να πιάσεις γραμμή (νωρίς το πρωί κατά τις 8 είναι καλύτερα). Το Jobcentre Plus θα κλείσει μια μίνι συνέντευξη για εξακρίβωση στοιχείων, και θα σε ενημερώσει για το τι έγγραφα πρέπει να έχεις μαζί σου (συνήθως διαβατήριο – ή άλλο πρωτότυπο έγγραφο ταυτοπροσωπίας που θα αναγράφονται τα ονοματεπωνυμικά στοιχεία και στα αγγλικά).
Στην συνέντευξη ο υπάλληλος θα σε ρωτήσει τον λόγο που ήρθες στην Αγγλία, γιατί εκδίδεις τον αριθμό (πρέπει να πεις ότι είσαι έτοιμος να ξεκινήσεις δουλειά κάπου για να στο εκδόσουν), σε ποιά διεύθυνση μένεις και την οικογενειακή σου κατάσταση. Ταυτόχρονα θα συμπληρώνετε μαζί την αίτηση. Ο αριθμός δεν εκδίδεται κατευθείαν, μετά από περίπου δυο βδομάδες θα ταχυδρομηθεί στην διεύθυνση κατοικίας σου.
NIN
Όλη αυτή η διαδικασία φαίνεται τρομερά γραφειοκρατική για εμάς που έχουμε συνηθήσει να μας εκδίδουν ΑΦΜ την ίδια ημέρα που κάνουμε την αίτηση. Ο λόγος που καθυστερεί είναι γιατί η αίτηση περνάει από ελέγχους, καθώς έχουν πρόβλημα με άτομα που κάνουν απάτες και βγάζουν πολλούς αριθμούς και τους χρησιμοποιούν για επιδόματα.
Παλιά σου στέλναν και κάρτα με τον αριθμό, τώρα όμως έρχεται μόνο σε έγγραφο και θα σου ζητήσουν να τον έχεις φυλαγμένο μακρυά από κοινή θέα και να μην τον μοιράζεσαι με κανέναν (εκτός από τις δημόσιες υπηρεσίες και τον εργοδότη βέβαια).
Περισσότερες πληροφορίες στο site του HMRC.
Posted in Αριθμός εθνικής ασφάλισης | Tagged  | 14 Comments

Άλλες πληροφορίες

Το τραπεζικό σύστημα στην Αγγλία είναι σχετικά ιδιότροπο σε ορισμένα θέματα. Για παράδειγμα, δεν μπορείς να κάνεις διεθνείς συναλλαγές μέσω internet banking, όπως μπορείς στην Ελλάδα. Επίσης για να ανοίξεις λογαριασμό θέλουν απαραίτητα απόδειξη μόνιμης κατοικίας, το οποίο είναι δύσκολο να γίνει εάν μένει κάποιος σε sharehouse και δεν έχει λογαριασμούς στο όνομά του. Ο πιό εύκολος τρόπος απόδειξης κατοικίας είναι η ανταλλαγή του ελληνικού διπλώματος οδήγησης με βρετανικό, στο οποίο δηλώνεις ο ίδιος τη διεύθυνσή σου και δεν σου ζητούν απόδειξη. Μετά το δίπλωμα αναγράφει αυτή τη διεύθυνση και χρησιμοποιείται το ίδιο ως ισχυρό αποδεικτικό κατοικίας.
piggy bank
Το καλό είναι ότι πολλά υποκαταστήματα είναι ανοιχτά και το απόγευμα και κάποια και το Σάββατο, οπότε μπορείς να εξυπηρετηθείς χωρίς να χρειαστεί να λείψεις από τη δουλειά σου. Η ανάληψη μετρητών από ΑΤΜ άλλης τράπεζας είναι δωρεάν (εκτός από κάποιες περιπτώσεις στις οποίες το μηχάνημα θα αναγράφει οτι χρεώνει και πόσο την συναλλαγή).  Το όριο ανάληψης είναι μικρό (200-300 λίρες το πολύ), παρόλ’ αυτά υπάρχει μια άλλη χρήσιμη ιδιαιτερότητα, που δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Στα περισσότερα σούπερμάρκετ, ακόμη και ψιλικατζίδικα, έχουν το σύστημα “cash back”. Ψωνίζεις με την κάρτα σου, ο ταμίας σε ρωτάει αν θέλεις μετρητά, και με αυτόν τον τρόπο μπορείς να πάρεις χρήματα που δεν προσμετριούνται στο ημερήσιο όριο. Τα μετρητά βέβαια είναι δευτερεύοντα καθώς ο βασικός τροπος συναλλαγής παραμένει παντού η χρήση της χρεωστικής κάρτας.
Posted in Άλλες πληροφορίες | Tagged  | 5 Comments

Πως να ανοίξω λογαριασμό;

Εξαρτάται από την τράπεζα. Δύο απαραίτητα έγγραφα που ζητάνε όλες οι τράπεζες είναι:
1)     Έγγραφο εξακρίβωσης στοιχείων ταυτότητας. Αυτό μπορεί να είναι:
Bank Cards - Getty Images
2)     Απόδειξη μόνιμης διεύθυνσης – κατοικίας. Αυτό μπορεί να είναι:
  • Λογαριασμός (ηλεκτρικού – θέρμανσης – νερού – τηλεφώνου – δημοτικών τελών)
  • Έγγραφο κινήσεως λογαριασμού άλλης τράπεζας.
  • Δίπλωμα οδήγησης Ηνωμένου Βασιλείου (εάν δεν έχει χρησιμοποιηθεί για απόδειξη ταυτότητας).
  • Συμφωνητικό ενοικίασης από πρακτορείο ενοικιάσεων
  • Έγγραφο πανεπιστημίου για φοιτητές
Συγκεκριμένα η Barclays δέχεται και έγγραφο απόδοσης αριθμού εθνικής ασφάλισης (το αντίστοιχο ΑΦΜ στην Ελλάδα).
Posted in Πως να ανοίξω λογαριασμό; | Tagged  | 6 Comments

Γνωστές τράπεζες

banksΤο Ηνωμένο Βασίλειο έχει μια πληθώρα τραπεζών, εκ των οποίων σήμερα μόνο σε μια το κράτος έχει την πλειοψηφία των μετοχών (Royal Bank of Scotland). Όλες οι υπόλοιπες ανήκουν στον ιδιωτικό τομέα. Εκτός από τις μεγάλες γνωστές τράπεζες υπάρχουν και κάποιες που ανήκουν σε ιδιωτικές εταιρίες λιανικής πώλησης (κοινώς μαγαζιά), ξένων συμφερόντων καθώς και επενδυτικές τράπεζες που δεν συναλλάσονται με το κοινό. Για καλύτερη εξυπηρέτηση πελατών θα πρότεινα να ανοίξει κάποιος λογαριασμό με μεγάλη τράπεζα που έχει παντού υποκαταστήματα. Οι πιό γνωστές είναι:
Posted in Γνωστές τράπεζες | Tagged  | Leave a comment

Συνήθεις κανόνες στα guest/sharehouses

  • Απαγορεύεται το κάπνισμα στο σπίτι (ή και στην αυλή).
  • Μην κάνεται θόρυβο μετά τις 10 ή 11 το βράδυ.
  • Μην χρησιμοποιήτε τα laptop στο τραπέζι της κουζίνας καθώς  κάποιοι  μπορεί να θέλουν να φάνε.
  • Μην αφήνετε άπλυτα πιάτα (ή και σκουπίζετέ τα και βάλτε τα στην θέση τους μετά το πλύσιμο).
  • Μην χρησιμοποιήτε υλικά μαγειρέματος που δεν σας ανήκουν.
  • Μην ανοίγετε ντουλάπια που ανήκουν σε άλλον.
  • Μην αφήνετε προσωπικά σας αντικείμενα στο μπάνιο.
  • Να αγοράσετε δικό σας απορρυπαντικό – μαλακτικό ρούχων.
  • Μην τρώτε πράγματα στο ψυγείο που δεν σας ανήκουν.
  • Φροντίστε να ξεφορτώνεστε τα ληγμένα φαγητά.
  • Μην κατεβάζετε ταινιές – τραγούδια από το internet και υπερφορτώνετε το δίκτυο.
Posted in Συνήθεις κανόνες στα guest/sharehouses | Tagged  | Leave a comment

Sharehouses

Είναι σπίτια με δωμάτια τα οποία ενοικιάζονται, έχουν κοινό μπάνιο-κουζίνα, οι πληρωμές γίνονται με τη βδομάδα και δεν απαιτείται συμβόλαιο.Τα βρίσκεις σε site που διαφημίζονται και στέλνεις email ή τηλεφωνείς και κανονίζεις να το δεις. Εάν είναι καλό και βολικό, το κλείνεις απευθείας, γιατί αν το καθυστερήσεις για να το σκεφτείς το πιθανότερο είναι να νοικιαστεί σε άλλον.  Έχουν τις βασικές συσκευές, πιάτα-ποτήρια-μαχαιροπίρουνα, κρεβάτι και κάποια βασικά έπιπλα. Τα πιάτα σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν το ζευγάρι διαφορετικό χρώμα, ανάλογα σε ποιό δωμάτιο ανήκουν (οπότε να γνωρίζει ο καθένας ποιός έχει αφήσει άπλυτα πιάτα στην κουζίνα). Πρέπει να αγοράσεις κάποια πράγματα, όπως μαξιλάρια και σεντόνια. Οι λογαριασμοί και η καθαριότητα συνήθως περιλαμβάνονται στην τιμή. Όπως και τα guesthouses, έχουν κανόνες που ενώ είναι φυσικά αυτονόητοι θα διαπιστώσεις ότι δεν ακολουθούνται.
Η εμπειρία μου:
Καθώς ο μήνας που είχαμε κλείσει στο guesthouse πέρασε και δεν είχαμε βρεί ακόμη δουλειά, αρχίσαμε να κοιτάμε για πιό οικονομική και μακροπρόθεσμη λύση. Ψάχνοντας στο internet βρήκαμε ένα sharehouse σχετικά κεντρικά, στο Kensal Rise. Το σπίτι ήταν δυόροφο με 6 δωμάτια, δύο κουζίνες και δύο μπάνια. Το καθαρίζαν μια φορά την εβδομάδα και το ενοίκιο που πληρώναμε ήταν 80 λίρες την εβδομάδα για ένα διπλό δωμάτιο. Στην αρχή φαινόταν καλή λύση, αλλά από το πρώτο βράδυ κιόλας άρχισαν να παρουσιάζονται τα προβλήματα.
Kensal Rise Library
Kensal Rise Library
Το παράθυρο του δωματίου μας ήταν πάνω από την αυλή, και όλος ο καπνός από τα τσιγάρα που καπνίζαν έξω έμπαινε μέσα σε μας. Δυνατή μουσική, πόρτες να κοπανάνε διαρκώς, φασαρίες και φωνές, μαγείρεμα και κουτσομπολιό στις 12 η ώρα το βράδυ, τα πράγματά μας να μετακινιούνται συνέχεια στο ψυγείο, το μπάνιο να το αφήνουν σε ελεεινή κατάσταση κτλ. Και συν όλα αυτά, ακριβώς πίσω από την αυλή ήταν οι γραμμές του τρένου…
Ο σπιτονοικοκύρης υποενοικίαζε το σπίτι από τον ιδιοκτήτη και έλειπε στη δουλειά του τα βράδια, οπότε δεν τον ενδιέφερε το τι γινόταν αρκεί να μάζευε τα λεφτά. Τι τους την έλεγες ευγενικά, τι με αγένεια, δεν χαμπαριάζανε με τίποτα. Μέχρι που ένα βράδυ ήρθε και η αστυνομία στο σπίτι γιατί έγινε ένας μεγάλος τσακωμός και ξεσηκώσαν τη γειτονιά. Μείναμε συνολικά ένα μήνα εκεί πριν μας σπάσουν τελείως τα νεύρα και μόλις βρήκε ο Μπεν δουλειά φύγαμε κατευθείαν.
Posted in Sharehouses | Tagged  | 2 Comments

Guesthouses

Είναι σπίτια που ο ιδιοκτήτης τα υπονοικιάζει σε ταξιδιώτες και είναι καλή λύση για βραχυπρόθεσμη παραμονή. Ο ιδιοκτήτης το έχει είτε σαν πρωτεύουσα είτε σαν δευτερεύουσα απασχόληση, συνήθως μένει σε ένα από τα δωμάτια και φροντίζει για το πλύσιμο των σεντονιών, καθαριότητα κτλ. Το σπίτι είναι επιπλωμένο και έχει ηλεκτρικές συσκευές. Μια συναφής κατηγορία είναι τα Bed and Breakfast (B&B) τα οποία είναι σαν τα guesthouses αλλά με τη διαφορά ότι στην τιμή προσφέρουν και πρωινό.
Η εμπειρία μου:
Όταν αποφασίσαμε να μεταναστεύσουμε βρήκαμε στο internet δωμάτιο σε ένα οικονομικό guesthouse, το οποίο είχε πολύ καλές κριτικές από τους πελάτες. Καθώς είχε πλυντήριο, κουζίνα, internet και ήταν κοντά σε σταθμό tube, το κλείσαμε για ένα μήνα. Ο ιδιοκτήτης ήταν πολύ φιλικός και πρόθυμος να μας εξυπηρετήσει σε ότι θέματα είχαμε.
Το σπίτι είχε κανόνες τους οποίους άμα σέβονται όλοι κάνουν τη ζωή σου καλύτερη και καλό είναι να τους ακολουθείς για να τα πας καλά με τον ιδιοκτήτη και τους υπόλοιπους. Ο ιδιοκτήτης σεβόταν τους καλεσμένους του και έκλεινε τις πόρτες μετά τις 10 ώστε να μήν υπάρχουν θόρυβοι και παρατράγουδα, δεν άφηνε τους πελάτες να φέρνουν έξτρα άτομα για λόγους ασφαλείας κτλ.
Posted in Guesthouses | Tagged  | Leave a comment

Hostels

Είναι φθηνά ξενοδοχεία στα οποία μένουν ταξιδιώτες που δεν θέλουν ιδιαίτερη πολυτέλεια και δεν τους πειράζει να απαρνηθούν κάποιες από τις ανέσεις ενός ξενοδοχείου με αντάλλαγμα να τους περισσέψουν χρήματα. Αυτά τα μέρη συνήθως έχουν κοινό μπάνιο (shared bathroom) και κοιτώνες (dorm rooms) οι οποίοι κάποιες φορές είναι μικτοί (άντρες-γυναίκες). Υπάρχει μεγάλη ποικιλία στον τρόπο που είναι διαμορφωμένα.
Κάποια μέρη προσφέρουν ελαφρώς ακριβότερα δωμάτια ανάλογα με τον αριθμό των κρεβατιών που μοιράζεσαι, με την δυνατότητα δωματίου όπου είσαι μόνος σου, κάποια έχουν ντουλαπίτσα που κλειδώνει για τα προσωπικά αντικείμενα, κάποια περιλαμβάνουν στην τιμή τους πρωινό, κάποια άλλα δεν έχουν καθημερινό καθάρισμα δωματίου αλλά ανά δύο-τρεις μέρες κτλ.
Η εμπειρία μου:
Μια φορά που είχα ταξιδέψει στο Λονδίνο για διακοπές επειδή τα σχέδια μου χάλασαν τελευταία στιγμή αναγκάστηκα να κλείσω δωμάτιο σε ένα hostel. Η τοποθεσία ήταν στο κεντρικό Λονδίνο (Kensington) και είχα πληρώσει για δωμάτιο με επιλογή να το μοιραστώ με 2 άτομα το πολύ.
Hostel
Την πρώτη μέρα που έφτασα, με έβαλαν σε δωμάτιο μόνη μου (ενημερώνοντάς με ότι την επόμενη θα με άλλαζαν). Την επόμενη μέρα με πήγαν σε δωμάτιο με 5 κρεβάτια, το οποίο είχε ήδη 3 κορίτσια και 1 αγόρι, όλοι γύρω στα 20 στην ηλικία. Την τρίτη μέρα και ενώ ήμουν εκτός, γύρισα για να βρω ένα σημείωμα που έλεγε να περάσω από τη ρεσεψιόν να πάρω τα πράγματά μου, γιατί εκτάκτως θα χρειαζόταν να ξαναλλάξω δωμάτιο (απ’ ότι έμαθα αργότερα είχαν μια παρέα που είχαν κλείσει να είναι όλοι μαζί και προκειμένου να δυσαρεστήσουν 5 άτομα προτίμησαν να ξεβολέψουν εμένα). Τι να πει κανείς…
Πήγα και παρέλαβα τα πράγματά μου, που τα είχαν βάλει σε μια μαύρη σακούλα σκουπιδιών μαζί με το κλειδί για το νέο μου δωμάτιο (με 1 άτομο αυτή τη φορά). Σε κάποιους θα τους φαίνονταν απαράδεκτα όλα αυτά και θα κάναν φασαρία (και με το δίκιο τους). Εγώ επειδή είμαι πολύ εύκολος άνθρωπος δεν διαμαρτυρήθηκα, το εξτρά ποσό που είχα πληρώσει για να είμαι με το πολύ 2 άτομα ήταν κάπου στις 3 λίρες οπότε δεν μπήκα στον κόπο να το ζητήσω για μια βραδυά που έμεινα με 5 άτομα (την προηγούμενη ήμουν ήτος ή άλλος μόνη μου). Μου ζήτησαν συγνώμη και με τη σειρά μου τους ζήτησα να μην με ξαναλλάξουν, το οποίο το σεβάστηκαν.
Ηθικό δίδαγμα: Ότι πληρώνεις παίρνεις και σε κάθε περίπτωση δεν λείπουν τα απρόοπτα, οπότε καλύτερα να είμαστε προετοιμασμένοι.
Posted in Hostels | Tagged  | Leave a comment

Τι περιοχή να διαλέξω;

Όσο πιο κοντά στο κεντρικό Λονδίνο, τόσο πιο απλησίαστες οι τιμές των ενοικίων. Όσο πιο μακρυά, τόσο αυξάνονται τα έξοδα της συγκοινωνίας και πιθανόν η χρονική απόσταση από τη δουλειά. Υπάρχουν κάποιες περιοχές που είναι σχετικά κοντά στο κέντρο και που είναι ακόμα φθηνές, αλλά είναι συνήθως φτωχές συνοικίες με πολλούς μετανάστες.
Ένα χρήσιμο site για όσους θέλουν να ενημερωθούν σχετικά με τις συνοικίες του Λονδίνου είναι το http://www.insidelondon.co/where-to-live-in-london
Δεν είναι απόλυτος οδηγός καθώς και οι καλές συνοικίες έχουν τις κακόφημες περιοχές τους και μπορεί να μένεις σε μία προς αποφυγή περιοχή και η γειτονιά σου να είναι μια χαρά, αλλά δίνει ενδιαφέροντες πληροφορίες και συμφωνώ πάνω κάτω με αυτά που λέει.
Η καλύτερη λύση για αρχή είναι ένα φθηνό hostel ή guesthouse, μετά sharehouse και όταν βρεθεί δουλειά και μαζευτούν λεφτά για την προκαταβολή, μακρόχρονη ενοικίαση με συμβόλαιο. Ο λόγος που δεν προτείνω κατευθείαν sharehouse είναι ότι συνήθως πρέπει να είσαι στο Λονδίνο για να κανονίσεις να δεις το σπίτι πριν το κλείσεις, ενώ με τα ξενοδοχεία μπορείς να το κάνεις online από Ελλάδα.
Με αυτό τον τρόπο μπορεί να βρεθεί και σπίτι κοντά στην δουλειά ή τουλάχιστον σε περιοχή που να βολεύει η συγκοινωνία.
Posted in Τι περιοχή να διαλέξω; | Tagged  | 4 Comments

Ταξί

Τα παραδοσιακά μαύρα ταξί του Λονδίνου είναι πανάκριβα και δεν τα συνιστώ παρά μόνο για έκτακτη ανάγκη. Υπάρχουν και άλλα ταξί ελαφρώς πιό φθηνά αλλά αρκετά από αυτά δεν έχουν άδεια και καλύτερα είναι να αποφεύγονται. Απο εκεί και πέρα υπάρχουν κάποιες εταιρίες minicabs όπως η Addison Lee στην οποία ανοίγεις λογαριασμό online και λειτουργούν όπως τα ραδιοταξί.
Taxi
Κάθε διαδρομή έχει και συγκεκριμένη ταρίφα την οποία ή την προπληρώνεις με την πιστωτική σου στο λογαριασμό σου την ώρα που θα το κλείσεις, ή αλλιώς κατευθείαν στον οδηγό. Οπότε όση ώρα και να κάνεις να φτάσεις τουλάχιστον ξέρεις  ότι δεν θα σου ζητηθεί κάτι παραπάνω. Μισή ώρα πριν φτάσει το minicab σου έρχεται μήνυμα στο κινητό, και άλλη μια φορά όταν έχει σχεδόν φτάσει.
Posted in Ταξί | Tagged  | Leave a comment

Ποδήλατα

Παντού στο Λονδίνο θα δείτε ότι προσφέρονται ποδήλατα προς ενοικίαση. Το σχήμα Barclays Cycle Hire είναι ιδανικό για μικρές διαδρομές. Βρίσκεις σταθμό ποδηλάτων (βρίσκονται παντού), πληρώνεις με χρεωστική/πιστωτική, το μηχάνημα σου δίνει τον κωδικό σου και ελευθερώνεις το ποδήλατο. Εκτός από το κόστος ενοικίασης, υπάρχει μια ταρίφα ανάλογα με πόση ώρα χρησιμοποιείς το ποδήλατο (το πρώτο μισάωρο είναι δωρεάν, το επόμενο £1 και ανεβαίνει προοδευτικά). Εάν γίνεις μέλος μέσω internet παίρνεις μια κάρτα η οποία σου επιτρέπει να ελευθερώνεις το ποδήλατο αυτόματα και χρεώνεται αντί πιστωτικής. Το ακόλουθο βιντεάκι είναι ιδιαίτερα κατατοπιστικό.
Περισσότερες πληροφορίες στο site του Transport for London
Posted in Ποδήλατα | Tagged  | Leave a comment

Λεωφορεία

Το Λονδίνο εξυπηρετείται από ένα μεγάλο δίκτυο λεωφορείων. Η είσοδος είναι πάντα από την μπροστινή πόρτα και η έξοδος από τη μεσαία (εκτός από τα μικρά λεωφορεία που έχουν μόνο μια πόρτα). Η πληρωμή γίνεται με άγγιγμα της oyster στον κίτρινο μετρητή μπροστά στον οδηγό ή εναλλακτικά με μετρητά. H oyster βέβαια είναι η οικονομικότερη επιλογή. Ενδεικτικά η τιμή μιας διαδρομής στο λεωφορείο κοστίζει £2.30 ενώ με την oyster κοστίζει £1.35.
bus - tfl
Τα λεωφορεία είναι συχνά και τα δρομολόγια ακριβή. Υπάρχουν και τα νυχτερινά λεωφορεία που κυκλοφορούν μόνο νύχτα (έχουν ένα Ν μπροστά από το νούμερο) καθώς και τα 24ωρα. Κάθε στάση αναγράφει τη διαδρομή και τα ωράρια του λεωφορείου, ενώ κάποιες στάσεις έχουν και οθόνη που λέει σε πόσα λεπτά θα περάσει. Υπάρχουν πολλά χρήσιμα smartphone apps που υπολογίζουν με μεγάλη ακρίβεια σε πόσα λεπτά θα περάσει το επόμενο λεωφορείο, σου βρίσκουν την κοντινότερη στάση κτλ. (προσωπικά χρησιμοποιώ το London Bus Buddy για το iPhone).
Όπως και στην Ελλάδα, πρέπει να τους κάνεις σήμα να σταματήσουν. Έχουν οθόνη και ηχητικό μήνυμα για την κάθε στάση που πλησιάζουν. Επίσης οι οδηγοί έχουν την τάση να οδηγούν σχετικά άτσαλα και χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή όταν κατεβαίνεις τις σκάλες στο διπλό λεωφορείο (double decker). Εγώ έχω πέσει δύο φορές μέσα στο λεωφορείο, και τις δύο σε φρεναρίσματα, προσφέροντας αστείο θέαμα στους επιβαίνοντες, που βέβαια πολύ ευγενικά προσφέρθηκαν να με βοηθήσουν.
Περισσότερες πληροφορίες για τα Λονδρέζικα λεωφορεία στο site του Transport For London
Posted in Λεωφορεία | Tagged  | Leave a comment

Τρένα

To λεγόμενο underground του Λονδίνου (ή tube) είναι βολικό & εύκολο στη χρήση (επίσης ακριβό σε σχέση με το μετρό της Αθήνας). Το δίκτυο έχει 11 γραμμές, το DLR, το Overground και το Airline (τελεφερίκ) και 9 ζώνες (όσο πιο έξω από το κέντρο βγαίνεις, τόσο περισσότερο πληρώνεις). Είναι μεγάλο αλλά εύκολο στην περιήγηση καθώς όλες οι γραμμές έχουν η κάθε μια διαφορετικά χρώματα και υπάρχουν χάρτες του δικτύου παντού στους σταθμούς.
Επίσης το Λονδίνο εκτός του underground έχει και το δίκτυο του εθνικού σιδηρόδρομου (national rail) που συνδέει την πρωτεύουσα με τις επαρχιακές πόλεις. Εντός Λονδίνου ισχύουν οι τιμές του underground.
Τα τρένα τους είναι συχνά και συνήθως γρήγορα, όταν λειτουργούν σωστά. Πολλές φορές έχουν καθυστερήσεις εξαιτίας προβληματικού σήματος, χαλασμένης αμαξοστοιχίας, συμφόρησης κτλ. Αυτά είναι αναμενόμενα για ένα μετρό το οποίο είναι το παλαιότερο του κόσμου. Κάποιες γραμμές είναι ανακαινισμένες, κάποιες άλλες όχι, και αυτό είναι ένα θέμα που προχωράει πολύ αργά στο Λονδίνο. Πάντως οι αποστάσεις είναι γενικά αρκετά μεγαλύτερες σε σχέση με τα δεδομένα του Αθηναϊκού Μετρό, και αυτό πρέπει να το υπολογίσει κάποιος στην καθημερινότητά του πριν ξεκινήσει για δουλειά.
Posted in Τρένα | Tagged  | Leave a comment

Κάρτα oyster

Η κάρτα Oyster είναι ο ευκολότερος και οικονομικότερος τρόπος μετακίνησης στο Λονδίνο και τα προάστια. Είναι μια μπλε κάρτα στο μέγεθος πιστωτικής και χρησιμοποιείται στα λεωφορεία, το μετρό, τα τρένα αντί εισιτηρίου.
oyster - tfl
Πως να την αποκτήσω;
Είναι πολύ απλό. Πας σε έναν οποιοδήποτε σταθμό underground στον υπάλληλο του ταμείου και τη ζητάς. Κοστίζει £5 και βάζεις επιπλέον ότι ποσό θες. Η κάρτα δεν λήγει ποτέ και αν ποτέ χρειαστεί να την επιστρέψεις παίρνεις πίσω τις £5.
Πως να τη γεμίσω;
Είτε μέσω του υπαλλήλου στο underground είτε στους αυτόματους πωλητές που βρίσκονται σε κάθε σταθμό. Ακουμπάς την κάρτα στον στρογγυλό κίτρινο μετρητή και μετά ακολουθείς τις οδηγίες στην οθόνη (επιλογή top up – pay as you go). Η πληρωμή γίνεται και με μετρητά (κέρματα & σε κάποιους μετρητές και χαρτονομίσματα) και με χρεωστική/πιστωτική κάρτα.
reader
Πως να τη χρησιμοποιήσω;
Την ακουμπάς στον στρογγυλό κίτρινο μετρητή δεξιά πριν από τις μπάρες κατα την είσοδο στον σταθμό και επίσης κατά την έξοδο (στα λεωφορεία και το τραμ την ακουμπάς μόνο κατά την είσοδο). Ανάβει ένα πράσινο κουμπί και οι μπάρες ανοίγουν. Η oyster χρεώνεται αυτόματα κατά την έξοδο και υπολογίζει τι ποσό θα παρακρατηθεί ανάλογα την διαδρομή. Στους πιο πολλούς σταθμούς κατά την έξοδο γράφει τι ποσό χρεώθηκε και το υπόλοιπο της κάρτας. Εναλλακτικά μπορείς να ενημερωθείς για το υπόλοιπο ακουμπώντας την κάρτα στους αυτόματους πωλητές. Η κάρτα πιάνει και μέσα από το πορτοφόλι και ορισμένες φορές ακόμη και μέσα από την τσάντα.
using oyster - tfl
Tip:  Στο μετρό αν το υπόλοιπο της κάρτας δεν επαρκεί για τη διαδρομή, οι μπάρες δεν θα ανοίξουν και θα ανάψει το κόκκινο κουμπί. Άμα οι μπάρες ανοίξουν και τελικώς το υπόλοιπο της κάρτας δεν επαρκέσει για την διαδρομή, κατά την έξοδο οι μπάρες θα ανοίξουν και η κάρτα θα δείξει αρνητικό ποσό, το οποίο θα παρακρατηθεί με το επόμενο γέμισμα. Αυτό δεν λειτουργεί στα λεωφορεία (και 1 cent λιγότερο να έχεις, δεν θα παρακρατηθεί το ποσό και ο οδηγός θα σου ζητήσει μετρητά).
Περισσότερες πληροφορίες στο site του Transport For London
Posted in Κάρτα oyster | Tagged  | Leave a comment