Συγκλονιστικές διαστάσεις παίρνει η υπόθεση
Κοτζιά-Athens Review of Books καθώς εξαιτίας της θα καθήσουν-όπως σημειώνει ο
ιστότοπος του περιοδικού-στο εδώλιο δικαστές που καταδίκασαν το περιοδικό. Αντιγράφουμε:
Οι εν λόγω δικαστές θα δικαστούν από το Ειδικό Δικαστήριο κακοδικίας
στις 9 Οκτωβρίου (Αίθουσα Συμβουλίου της Επικρατείας, 6 μ.μ.). Και θα
κληθούν να εξηγήσουν, ανάμεσα σε άλλα, γιατί το χαφιέδικο αυτό βιβλίο
που είχαν στα χέρια τους δεν αποτελεί απόδειξη για τίποτε: σύμφωνα με
τις άξιες εμπτυσμού αποφάσεις τους, ο Κοτζιάς δεν υπήρξε ούτε απλός
θαυμαστής του καθεστώτος Χόνεκερ!
Οι δικαστές που θα λογοδοτήσουν είναι οι:
1. Βασίλειος Πέππας, Πρόεδρος του Αρείου Πάγου.
2. Πηνελόπη Ζωντανού, Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου
(η Εισηγήτρια που καταψήφισε τον εαυτό της).
3. Γεώργιος Λέκκας, Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου.
4. Αγγελική Τζαβάρα, Αρεοπαγίτης.
5. Θωμάς Γκατζογιάννη, Αρεοπαγίτης.
6. Ερωτόκριτος Ερωτοκρίτου, Αρεοπαγίτης.
7. Κυριάκος Φώσκολος, Πρόεδρος Εφετών.
8. Στυλιανή Μπλέτα, Εφέτης.
Το ατράνταχτο τεκμήριο της συνεργασίας του Κοτζιά με το καθεστώς Χόνεκερ υπό την καθοδήγηση του Manfred Buhr (του «Ελαφοπόδαρου» της ΣΤΑΖΙ) παρουσιάζει εδώ ο ιστότοπος του περιοδικού.
Των ΜΑΡΙΑΣ και ΜΑΝΩΛΗ ΒΑΣΙΛΑΚΗ
(Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από την
Αγωγή Κακοδικίας της Athens Review of Books κατά ηγεσίας Αρείου Πάγου)
(3) Τέλος, ο Ν. Κοτζιάς συμμετείχε στη συγγραφική ομάδα του χαφιέδικου βιβλίου με τίτλο
Der autonome Intellekt (
Ο Αυτόνομος [sic]
Νους),
που γράφτηκε υπό την καθοδήγηση του διαβόητου Μάνφρεντ Μπουρ (Manfred
Buhr), επικεφαλής του Ιδεολογικού Αγώνα του καθεστώτος Χόνεκερ (και
πράκτορα της Στάζι με το ψευδώνυμο «Ελαφοπόδαρος»).
Το
βιβλίο αυτό εκδόθηκε το 1976 από τον κρατικό-κομματικό εκδοτικό οίκο
Akademie Verlag. Επρόκειτο για ένα βιβλίο που γράφτηκε για λογαριασμό
του καθεστώτος Χόνεκερ, εκδόθηκε από το καθεστώς Χόνεκερ, υπηρετούσε την
προπαγάνδα του ολοκληρωτικού καθεστώτος Χόνεκερ. Μάλιστα, επειδή στην
Ελλάδα δεν έχουμε την αίσθηση τι σημαίνει έντυπη έκδοση ολοκληρωτικού
καθεστώτος, σημειώνουμε ότι στο βιβλίο αναγράφεται ο αριθμός παραγγελίας
και ο αριθμός άδειας έκδοσης. Αυτό δεν συνέβαινε ούτε επί χούντας στην
Ελλάδα. Αυτό λοιπόν το βιβλίο σύμφωνα με τις δικαστικές αποφάσεις δεν
αποτελεί τεκμήριο ούτε απλού θαυμασμού προς το εν λόγω απαισίας μνήμης
καθεστώς! Εξάλλου υπάρχουν και φωτογραφίες που δείχνουν τον Κοτζιά
ανάμεσα σε στελέχη του καθεστώτος Χόνεκερ.
(4)
Το εν λόγω βιβλίο Der autonome Intellekt, όπως γράφει στον πρόλογό του ο Μάνφρεντ Μπουρ, συμβάλλει στη στερέωση
της «δικτατορίας του προλεταριάτου υπό την ηγεσία του μαρξιστικού
λενινιστικού κόμματος» και ουσιαστικά είναι ένα παραπεμπτικό έγγραφο της
Ιδεολογικής Αστυνομίας του σταλινικού καθεστώτος της Ανατολικής
Γερμανίας προς την Ιδεολογική Εισαγγελία του για την άσκηση διώξεως κατά
του στοχαστή Alfred Sohn-Rethel για αποκλίσεις από τα θέσφατα της
κυρίαρχης πολιτικής θεολογίας. Και ο Κοτζιάς συνυπογράφει αυτή τη
«μήνυση». Το όνομα του Κοτζιά είναι το δεύτερο στο εξώφυλλο. Σημειώνουμε
ότι σ’ αυτό το βιβλίο ο Κοτζιάς δεν έγραψε ένα ξεχωριστό κεφάλαιο, αλλά
συμμετείχε στην συντακτική ομάδα του, ώστε φέρει «εις ολόκληρον» την
ευθύνη όπως και καθένας από τους άλλους συνεργάτες του διαβόητου
«Ελαφοπόδαρου». Όλα αυτά τα καταθέσαμε αναλυτικά στο Εφετείο, αλλά η
απόφαση του εν λόγω δικαστηρίου περιείχε δύο φορές την απόφανση ότι ο
Κοτζιάς δεν υπήρξε ούτε καν θαυμαστής του συγκεκριμένου καθεστώτος (!),
πράγμα που θεμελιώνει τον δόλο των δικαστών: δεν πρόκειται δηλαδή καν
περί βαριάς αμέλειας ή έστω κουφότητας. Και από τη θέση αυτή
επαναλαμβάνουμε το πασίδηλο ότι ο Κοτζιάς υπήρξε γκαουλάιτερ προπαγάνδας
δύο τουλάχιστον σταλινικών δικτατοριών. Είναι το μοναδικό στέλεχος του
ΚΚΕ που ‒με ποιες διαδικασίες στρατολόγησης ο καθένας μπορεί να
αντιληφθεί‒ έγραψε υπό την καθοδήγηση του «Ελαφοπόδαρου», μαζί με άλλα
τέσσερα ενεργούμενα, βιβλίο ακραίας προπαγάνδας για εσωτερική κατανάλωση
του ολοκληρωτικού καθεστώτος Χόνεκερ, και συμμετείχε στην επιχείρηση με
στόχο την εξόντωση του «αιρετικού» γερμανοεβραίου κομμουνιστή Άλφρεντ
Ζον-Ρέτελ.
(5)
Επειδή αυτό το βιβλίο, όπως και το Η Πολωνία κι εμείς,
δεν είναι απλώς ένα από τα πολλά αποδεικτικά στοιχεία που δεν έλαβαν
υπόψη τους οι δικαστές, αλλά είναι ΤΟ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ, παραθέτουμε
εδώ μια περίληψή του και περισσότερα στα σχετ. … [τεύχη 60 και 65 της
ARB] μαζί με ένα φωτοαντίτυπό του.
ΜΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΧΟΝΕΚΕΡ
Η συμμετοχή του Ν. Κοτζιά, υπό τον Μάνφρεντ Μπουρ, στην επιχείρηση εναντίον του γερμανού μαρξιστή Άλφρεντ Ζον-Ρέτελ
Το κείμενο
Der autonome Intellekt (
Ο Αυτόνομος [sic]
Νους)
είναι ένα παραπεμπτικό έγγραφο της Ιδεολογικής Αστυνομίας του
σταλινικού καθεστώτος της Ανατολικής Γερμανίας προς την Ιδεολογική
Εισαγγελία του για την άσκηση διώξεως κατά ενός στοχαστή, του Alfred
Sohn-Rethel (Άλφρεντ Ζον-Ρέτελ), που αποκλίνει από τα θέσφατα της
κυρίαρχης πολιτικής θεολογίας.
Ο παραπεμπόμενος δεν είναι ένας φιλελεύθερος ή δεξιός στοχαστής.
Είναι ένας ακραιφνής μαρξιστής ριζοσπαστικών αντιλήψεων, ο οποίος
καταγγέλλει μάλιστα τον μαρξιστικό αναθεωρητισμό (ρεβιζιονισμό). Επειδή
όμως δεν δίνει όρκο υποταγής στην σταλινική εξουσία ανακηρύσσεται εχθρός
της, και μάλιστα πιο επικίνδυνος από τους μη μαρξιστές.
i. Στην σύντομη εισαγωγή του ο επικεφαλής του
Ιδεολογικού Αγώνα του καθεστώτος Manfred Buhr (Μάνφρεντ Μπουρ) δηλώνει
ότι κάθε απόκλιση από την γραμμή του Μαρξισμού-Λενινισμού όπως την
εκφράζει το κυβερνών ΚΚ είναι προσχώρηση στον ιμπεριαλισμό. Σκοπός της
σειράς που διευθύνει είναι η στερέωση της «δικτατορίας του προλεταριάτου
υπό την ηγεσία του μαρξιστικού λενινιστικού κόμματος» (Der Kampf der
Arbeiterklasse unter Fuehrung ihrer marxistisch-leninistischen Partei
….verlangt, zur Errichtung …der Diktatur des Proletariats …die
ideologische und theoretische Entmachtung der Bourgeoisie).
Ποιος είναι ο Μάνφρεντ Μπουρ φαίνεται από το επίσημο βιογραφικό του,
από τον Ομοσπονδιακό Οργανισμό για τη Μελέτη της Δικτατορίας του SED
(του ΚΚ της Ανατολικής Γερμανίας), το οποίο παραθέτουμε. Ήταν «Πρόεδρος
του Επιστημονικού Συμβουλίου για Θεμελιώδη Ζητήματα του Ιδεολογικού
Αγώνα μεταξύ Σοσιαλισμού και Ιμπεριαλισμού, μεταξύ άλλων υπεύθυνος για
τις σχέσεις συνεργασίας και την ταξιδιωτική δραστηριότητα (επιλογή των
«Στελεχών Ταξιδιών») φιλοσόφων της ΛΔΓ στον Δυτικό Κόσμο», και από «το
1965 καταχωρημένος στο Υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας (MfS) [Ministerium
für Staatssicherheit – StaSi] ως μυστικός συνεργάτης με το ψευδώνυμο
‚Rehbein’ [Ρεμπάιν = “Ελαφοπόδαρος”]».
ii. Στο σώμα του κειμένου επαναλαμβάνεται αυτή η
καθοδηγητική αρχή. Ακόμα και η καταδίκη του «ρεβιζιονισμού» από
μαρξιστική ή «υπεραριστερή» σκοπιά είναι ιμπεριαλιστική, όταν δεν
ταυτίζεται με τις προδιαγραφές που θέτει το κυβερνών ΚΚ.
iii. Εισάγεται για την περίπτωση αυτή ένας νέος
ευφάνταστος όρος: «αντιρεβιζιονιστικός ρεβιζιονισμός» (Κεφάλαιο 1 με
τίτλο: “Antirevisionistischer Revisionismus”). Όσο περισσότερο τονίζει
τον μαρξισμό του ο αντιρεβιζιονιστής που διαφωνεί με το ΚΚ, τόσο
περισσότερο αποδεικνύει την συμπόρευσή του με τον ιμπεριαλισμό.
iv. Όλες οι ιδεολογίες της δυτικής κοινωνίας, όσο
διαφορετικές κι αν είναι αναμεταξύ τους, όσο δημοκρατικές ή και
μαρξιστικές ιδέες κι αν ενσωματώνουν, δεν είναι τίποτε άλλο από
νομιμοποίηση του ιμπεριαλισμού.
v. Η ιμπεριαλιστική δυτική κοινωνία δίνοντας ελευθερία
στον μαρξιστικό «αντιρεβιζιονιστικό ρεβιζιονισμό» να εκφραστεί δείχνει
ότι τον έχει εξαγοράσει και ιδιοποιηθεί σαν όπλο εναντίον του «υπαρκτού
σοσιαλισμού».
vi. Ο Sohn-Rethel παράγει τις βασικές κατηγορίες της
λογικής σκέψης από τις διαδικασίες της εμπορευματικής οικονομίας. Όμως
αυτό, λέει η «μήνυση» του Μπουρ και των εκλεκτών συνεργατών του (Κοτζιά
κ.ά. που τη συνέγραψαν), το είχαν ήδη κάνει ο Μαρξ, ο Ένγκελς και ο
Λένιν, και όποιος θέλει να ανακινήσει αυτήν την προβληματική αμφισβητεί
την μαρξιστική-λενινιστική θεωρία. Στα θέματα αυτά το μόνο που
χρειαζόμαστε είναι απλώς να επαναλαμβάνουμε τα λόγια των «κλασικών του
μαρξισμού-λενινισμού». Ο Sohn-Rethel, λένε οι μηνυτές, δεν αναφέρεται
ούτε μία φορά στην «θεωρία της αντανάκλασης του Λένιν». Η Ιδεολογική
Αστυνομία διεκδικεί για τον εαυτό της το δικαίωμα να υπαγορεύει σε ένα
συγγραφέα ποιες και πόσες παραπομπές θα κάνει στο κείμενό του.
vii. Ο Sohn-Rethel, συνεχίζουν οι κατήγοροι, αισθάνεται
«φρίκη» μπροστά στο επίτευγμα της επιστημονικής σκέψης στις χώρες του
υπαρκτού σοσιαλισμού. Η συμπεριφορά του δείχνει «αβυσσαλέα περιφρόνηση»
απέναντι στους κλασικούς του μαρξισμού-λενινισμού.
viii. Ακολουθεί ένας καταιγισμός καταγγελτικών
χαρακτηρισμών για τον κατηγορούμενο: εισάγει μιαν «ιδεαλιστική
επανερμηνεία» (Idealisierung) του μαρξισμού-λενινισμού. Έχει μια
μηχανιστική αντίληψη της ιστορίας, επειδή έχει εγκαταλείψει το
«ενεργητικό υποκείμενο» της Ιστορίας που είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα.
Ζητάει να αποκαταστήσει την «αφηρημένη ιδεαλιστική θεωρία της γνώσης».
Αυτό το τελευταίο αποτελεί αναίσχυντη διαστροφή της σκέψης του
Sohn-Rethel, ο οποίος κάνει ακριβώς το αντίθετο: παράγει την γνώση από
τις οικονομικές διαδικασίες της παραγωγής και ανταλλαγής.
ix. Ο Sohn-Rethel, σύμφωνα πάντα με την ιδεολογική
αστυνομία του καθεστώτος, είναι ένας «υπεραριστερός μαξιμαλιστής»,
εχθρός του μαρξισμού (ultralinker, maximalistischer Gegner) και των
εργατικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης: συνεχίζεται η εφεύρεση
ευφάνταστων όρων για το κατηγορητήριο από τους διώκτες ‒ ο
κατηγορούμενος δεν πρέπει επ’ ουδενί να ξεφύγει την πυρά. Ευτυχώς που
δεν ζούσε στην «Λ.Δ.» της Γερμανίας, αλλιώς θα είχε χαθεί κάθε ίχνος
του.
x. Το βασικό του πολιτικό αμάρτημα είναι ότι θέλει να
θεμελιώσει θεωρητικά καινούργια επαναστατικά κινήματα που δεν
αποδέχονται όμως την επίσημη μαρξιστική-λενινιστική γραμμή των κομμάτων
που κυβερνούν στις «χώρες του σοσιαλισμού».
xi. Κατακεραυνώνεται στην συνέχεια επειδή καταδικάζει
τον επίσημο μαρξισμό των σταλινικών καθεστώτων ως νομιμοποιητικό
προπέτασμα μιας καταπιεστικής εξουσίας. Είναι συκοφάντης των
σοσιαλιστικών χωρών και «της επιστήμης τους».
xii. Ο Sohn-Rethel είναι αδαής για την πραγματικότητα
του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και δεν θέλει να ξέρει ότι εκεί κυβερνάει η
εργατική τάξη. Αυτό το εργατικό καθεστώς επιθυμεί να υπονομεύσει και να
ανατρέψει, προφασιζόμενος τον ψευτομαρξιστικό αντιρεβιζιονισμό του.
Το βιβλίο είναι ένα κατάπτυστο ψευτοφιλοσοφικό κατασκεύασμα, δια του
οποίου εκφράζεται όλο το μίσος κατά της πνευματικής ελευθερίας που είναι
το κατεξοχήν γνώρισμα του σταλινισμού και των επιγόνων του. Το ότι
επιγράφεται
Ο Αυτόνομος Νους /
Η Αυτόνομη Διάνοια μόνο σαν προσβολή κατά κάθε έντιμου και σκεπτόμενου ανθρώπου μπορεί να χαρακτηριστεί.
xiii. Το βιβλίο στην τελευταία σελίδα του γράφει:
Εκδόθηκε στον εκδοτικό οίκο Akademie, 108 Βερολίνο, Οδός Λειψίας 3-4
© Akademie-Verlag, Berlin 1976
Αριθμός άδειας: 202 ∙ 100/30/76
Συνολική παραγωγή: Τυπογραφείο «Μαξίμ Γκόρκυ», 74 Άλτενμπουργκ
Διαμόρφωση εξωφύλλου: Βίλλι Μπέλερτ
Αριθμός παραγγελίας: 7530025 (2149/66) · LSV 0165
Τυπωμένο στην ΛΔΓ [Λαϊκή Δημοκρατία Γερμανίας]
Τιμή: 7 Μ [ανατολικογερμανικά μάρκα]
Το χαφιέδικο αυτό βιβλίο αποδεικνύει ότι ο Κοτζιάς υπήρξε
συνεργάτης του καθεστώτος Χόνεκερ. Σύμφωνα όμως με την παράνομη απόφαση
του Εφετείου Αθηνών που επικύρωσε ο Άρειος Πάγος, (και) αυτό το βιβλίο
δεν αποτελεί απόδειξη ούτε καν ότι υπήρξε απλός θαυμαστής του καθεστώτος
Χόνεκερ…
***
Οι εν λόγω δικαστές θα δικαστούν από το Ειδικό Δικαστήριο κακοδικίας
στις 9 Οκτωβρίου (Αίθουσα Συμβουλίου της Επικρατείας, 6 μ.μ.). Και θα
κληθούν να εξηγήσουν, ανάμεσα σε άλλα, γιατί το χαφιέδικο αυτό βιβλίο
που είχαν στα χέρια τους δεν αποτελεί απόδειξη για τίποτε: σύμφωνα με
τις άξιες εμπτυσμού αποφάσεις τους, ο Κοτζιάς δεν υπήρξε ούτε απλός
θαυμαστής του καθεστώτος Χόνεκερ!
Οι δικαστές που θα λογοδοτήσουν είναι οι:
1. Βασίλειος Πέππας, Πρόεδρος του Αρείου Πάγου.
2. Πηνελόπη Ζωντανού, Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου
(η Εισηγήτρια που καταψήφισε τον εαυτό της).
3. Γεώργιος Λέκκας, Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου.
4. Αγγελική Τζαβάρα, Αρεοπαγίτης.
5. Θωμάς Γκατζογιάννη, Αρεοπαγίτης.
6. Ερωτόκριτος Ερωτοκρίτου, Αρεοπαγίτης.
7. Κυριάκος Φώσκολος, Πρόεδρος Εφετών.
8. Στυλιανή Μπλέτα, Εφέτης.
