Αρθρο-φωτιά του ΜΕΝΙΟΥ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΥ στο Sportit για τον Παναθηναϊκό, που στα χέρια του Γιάννη Αλαφούζου έγινε τοσοδούλης, έγινε τιποτένιος, έγινε η χειρότερη ομάδα της Ευρώπης! Σε τέτοιο σημείο, που το τέλος του ευρωπαϊκού του μαρτυρίου προκαλεί ανακούφιση...
Κατηγορίες: ANALYZE IT, ΜΕΝΙΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ | Δημοσίευση: 9-12-2016 11:06 | από ΜΕΝΙΟΣ ΣΑΚΕΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσο να κοστίζουν μερικά αεροπορικά εισιτήρια για ταξίδι… αλέ χωρίς ρετούρ; Κι αν είναι ακριβούτσικα λόγω εποχής και γιορτών, μπορούν να βρεθούν φτηνότερα στο καράβι. ΚΤΕΛ για Πάτρα και μετά πλοίο για Ανκόνα! Μπορεί να τους περιμένει εκεί ο Στραματσόνι και να τους μεταφέρει όπου γουστάρει. Κι αν θέλει, μπορεί και να τους φιλοξενήσει σπίτι του και να λένε ιστορίες, ανταλλάσοντας τουριστικές εμπειρίες!
Γιατί για… φόρτωμα –ξεφόρτωμα μάλλον- είναι ένα σωρό από τους χτεσινούς παίχτες που έκαναν τον Παναθηναϊκό τη χειρότερη ομάδα της Ευρώπης, σπάζοντας κάθε αρνητικό ρεκόρ και διασύροντας το σύλλογο που κάποτε έγραφε ιστορία.
Κάποτε… Κι αυτό το κάποτε φαντάζει πολύ μακρινό, τόσο, που θα το βρίσκει κανείς στις ιστορίες του «Σαν σήμερα».
Κάποτε… Κι αυτό το κάποτε φαντάζει πολύ μακρινό, τόσο, που θα το βρίσκει κανείς στις ιστορίες του «Σαν σήμερα».
Η ήττα από τη Θέλτα με κάτω τα χέρια –μια ακόμα ήττα μ’ αυτή την αρρωστημένη νοοτροπία που έχει πια σημαδέψει για τα καλά την ομάδα- έγραψε μια κατάμαυρη ιστορία. Γιατί συμπληρώθηκαν 13 ματς χωρίς νίκη, ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ. Κι ο… Πλατανιάς να έπαιζε (με το συμπάθιο) μια νίκη πιθανότατα θα έπαιρνε.
Την ευθύνη λοιπόν γι’ αυτόν τον περιοδεύοντα θίασο έχει ένας άνθρωπος: ο Γιάννης Αλαφούζος, που μίκρυνε ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ τον Παναθηναϊκό, μετατρέποντάς τον σε καρυδότσουφλο!
Ο κάθε πικραμένος μπορεί να κλοτσήσει, να διασύρει τον Παναθηναϊκό, από την Καμπάλα μέχρι την… Καμπούλ, αν έπαιζε στην Ευρώπη.
Κι αυτός ο άνθρωπος, πίσω από το άλλοθι ότι βρέθηκε εκεί για να σώσει την ομάδα από την καταστροφή, απλώς την έκανε μικρή, μικρούλα, τοσοδούλα! Αδύναμη, ξεδοντιασμένη, φοβισμένη, τρεμάμενη, τιποτένια. Μια ομάδα που δεν φοβίζει κανέναν στην Ευρώπη κι όλοι πανηγυρίζουν αν τη βρουν στο διάβα τους!
Έτσι τον κατάντησε τον μεγάλο Παναθηναϊκό, που συμπλήρωσε 49 μήνες –ΣΑΡΑΝΤΑ ΕΝΝΙΑ!- χωρίς ευρωπαϊκή νίκη! Τόσο πέρασε από τις 22 Νοεμβρίου 2012, μ’ εκείνη την τελευταία νίκη με 1-0 επί της Μάριμπορ με το γκολ-πέναλτι του Βιτόλο.
Ήταν τότε που έβρισκες ακόμα Έλληνες στην ομάδα. Καρνέζης, Σεϊταρίδης, Βύντρα, Σπυρόπουλος, Μαυρίας, Πετρόπουλος, Μαρίνος, συν Τριανταφυλλόπουλος, Κοτσόλης, Λαγός.
Ήταν τότε που έβρισκες ακόμα Έλληνες στην ομάδα. Καρνέζης, Σεϊταρίδης, Βύντρα, Σπυρόπουλος, Μαυρίας, Πετρόπουλος, Μαρίνος, συν Τριανταφυλλόπουλος, Κοτσόλης, Λαγός.
Ο πρόεδρος λοιπόν έδωσε τα κλειδιά σε έναν απίθανο τύπο, τον Στραματσόνι, που με τη σιωπή (ή ακόμα χειρότερα, τη συναίνεση) των πάντων έφερνε καραβιές ξένων, αλλάζοντας εντελώς τη φυσιογνωμία του Παναθηναϊκού.
Ξένοι που μοιάζουν… ημίτρελοι (Γουακάσο), αδιάφοροι (Ιμπάρμπο), «λειψοί» (Ιβανόφ), ελάχιστοι (Ρινάλντι), περαστικοί (Σαμπά, Εμποκού), κι όλοι αυτοί (κι άλλοι ακόμα) χωρίς την παραμικρή προσωπικότητα, δημιούργησαν το απόλυτο συνονθύλευμα!
Μπορεί και να θεωρούν… επιτυχία που κατάφεραν να πάρουν έναν βαθμό σε έξι ματς και δεν έμειναν στους μηδέν, που δέχτηκαν δεκατρία γκολ κι όχι είκοσι, που έβαλαν τρία κι όχι… ένα ή κανένα!
Μπορεί και να θεωρούν… επιτυχία που κατάφεραν να πάρουν έναν βαθμό σε έξι ματς και δεν έμειναν στους μηδέν, που δέχτηκαν δεκατρία γκολ κι όχι είκοσι, που έβαλαν τρία κι όχι… ένα ή κανένα!
Φυσικά δεν φταίνε αυτοί κι ούτε μπορούν να πάρουν πάνω τους όλη την ύβρη για την κατάντια του άλλοτε κραταιού Παναθηναϊκού. Δεν είδαν… φως και μπήκαν, δεν εισέβαλαν με πιστόλι στα αποδυτήρια για να πάρουν τη φανέλα, κάποιοι τους έφεραν και τους πλήρωσαν!
Κι έτσι, «αύριο» που θα είναι φευγάτοι, ούτε που θα θυμούνται τις μαύρες σελίδες που και οι ίδιοι υπέγραψαν.
Ο πρόεδρος λοιπόν προτιμά να ασχολείται με άλλες ομάδες και τελικά όχι με τη δική του. Κι αυτοί που τον αποθέωναν, τώρα τον βρίζουν εν χορώ με συνθήματα.
Ο πρόεδρος λοιπόν προτιμά να ασχολείται με άλλες ομάδες και τελικά όχι με τη δική του. Κι αυτοί που τον αποθέωναν, τώρα τον βρίζουν εν χορώ με συνθήματα.
Αλλά, σε τελική ανάλυση, η ομάδα την πληρώνει, μια ομάδα που άλλαξε dna κι αυτό δεν το έκανε ένας βιοχημικός…
Λέγεται ότι ο πρόεδρος δεν ήταν στο γήπεδο για να δει και να ακούσει. Ε, και; Αλλάζει κάτι;
Λέγεται ότι ο πρόεδρος δεν ήταν στο γήπεδο για να δει και να ακούσει. Ε, και; Αλλάζει κάτι;
Κάποιοι πάντως ανακουφίστηκαν χτες. Είναι οι αγνοί Παναθηναϊκοί που είδαν να τελειώνει επιτέλους το μαρτύριο. Αλλά και να θέλουν να το ξεχάσουν, δεν μπορούν. Πώς να ξεχάσεις ότι αυτή η ομάδα έχει να νικήσει δεκατρία συνεχόμενα ευρωπαϊκά παιχνίδια; Ανήκουστο και αδιανόητο μαζί!
Κάποιος πρέπει να αναλάβει τη σοβαρή πρωτοβουλία να βγάλει τα εισιτήρια για το καράβι που λέγαμε. Κι ας παίζουν οι μικροί κι ας τρώνε έξι. Αλλά, εδώ που τα λέμε, και σε αυτόν τον τομέα τα μαντάτα είναι μαύρα. Πάλι… άλλοι φταίνε και γι’ αυτό;
Πάλι φταίει ο… Γιάννης ο φονιάς, παιδί μιας πατρινιάς κι ενός μεσολογγίτη;
Τους βγάλαμε γλυκό, τους βγάλαμε και μέντα (σε κάτι Καμπάλες και κάτι Εστορίλ, κάτι Οντένσε και κάτι Μακάμπι Τελ Αβίβ!) μα για το φονικό δεν είπαμε κουβέντα…
Πάλι φταίει ο… Γιάννης ο φονιάς, παιδί μιας πατρινιάς κι ενός μεσολογγίτη;
Τους βγάλαμε γλυκό, τους βγάλαμε και μέντα (σε κάτι Καμπάλες και κάτι Εστορίλ, κάτι Οντένσε και κάτι Μακάμπι Τελ Αβίβ!) μα για το φονικό δεν είπαμε κουβέντα…
Κι έτσι, με το να φταίνε πάντα οι άλλοι για τον κύριο Αλαφούζο, ο Παναθηναϊκός, που ήταν 18ος στην Ευρώπη το 2006, κοντεύει να φτάσει πια στη θέση 120!!!!
ΠΟΣΟ ΠΙΟ ΚΑΤΩ; ΠΟΣΟ;
Ο κύριος Αλαφούζος, ακόμα κι αν το αρνείται προβάλλοντας διάφορα επιχειρήματα, έχει σοβαρή ευθύνη για την εικόνα της αλλοίωσης του Παναθηναϊκού, τον οποίο δεν υπολογίζει κανείς και πουθενά.
Και το ξαναλέμε: γι’ αυτό το τραγικό ξεθώριασμα δεν μπορεί να φταίνε πάντα άλλοι.
Και το ξαναλέμε: γι’ αυτό το τραγικό ξεθώριασμα δεν μπορεί να φταίνε πάντα άλλοι.
Αλλά ευθύνη θα έχει κι ο Μαρίνος Ουζουνίδης, που ξέρει καλά τι σημαίνει η πράσινη φανέλα και τι η ευρωπαϊκή υπέρβαση και διάκριση.
Τώρα που είδε, ειδικά χτες –και θα δει κι άλλα- οφείλει να ξεσκαρτάρει το υλικό και να επιμείνει σ’ αυτό. Γιατί αν δεν το κάνει, θα καλύψει ένα ανοσιούργημα που έχει συντελεστεί.
Είναι πολύ πιο τίμιο να στραφείς σε εσωτερικές λύσεις ανάγκης παρά να συντηρείς αυτή την «καραβιά».
Οι δικαιολογίες τέλειωσαν, τα άλλοθι έφυγαν μαζί με την άμμο της κλεψύδρας. Πλέον απαιτείται σοβαρότητα και προγραμματισμός, με το βλέμμα μόνο στην ομάδα, όχι στις… άλλες.
Οι δικαιολογίες τέλειωσαν, τα άλλοθι έφυγαν μαζί με την άμμο της κλεψύδρας. Πλέον απαιτείται σοβαρότητα και προγραμματισμός, με το βλέμμα μόνο στην ομάδα, όχι στις… άλλες.
Το μαρτύριο της Ευρώπης λοιπόν τελείωσε. Αλλά προσοχή: κάποιες ενδεχόμενες νίκες στο πρωτάθλημα δεν πρέπει να αποτρέψουν τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο υλικό της ομάδας. ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ…
Αλήθεια, κάποτε οι τοίχοι της Αθήνας –και όχι μόνο- είχαν γεμίσει συνθήματα για την καταστροφή της ομάδας. Τώρα… σιωπή, που λέει και το τραγούδι. Ή μήπως υπάρχουν και κοψοχέρηδες, όπως δήλωσε ο Κλέων Γρηγοριάδης για τον ΣΥΡΙΖΑ;
