Photo: Lozbabz
1 εικόνα
Ο Σωκράτης αρνήθηκε να φύγει από την Αθήνα δραπετεύοντας από τη φυλακή λίγο πριν την εκτέλεσή του λέγοντας ότι εφόσον τόσο καιρό αποδεχόταν και υποστήριζε την Αθηναϊκή δημοκρατία και τους νόμους της, δεν μπορούσε να την απορρίψει επειδή είχε στραφεί εναντίον του. Με άλλα λόγια έλεγε πως ή έπρεπε να απαρνηθεί τον ως τότε βίο του ή να αποδεχτεί το τέλος του. Ακεραιότητα: άγνωστη λέξη για την Αθήνα του 2012.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Αποφοίτησα το δημοτικό από ένα μικρό ιδιωτικό σχολείο που ονομαζόταν "Ελληνισμός". Μου φαίνεται πια αστείο αυτό το γεγονός καθότι τίποτα που βλέπω γύρω μου δεν μου φαίνεται οικείο, οπότε ή εγώ δεν είμαι Ελληνίδα ή αυτή δεν είναι η Ελλάδα. Οι Ελληνες ό,τι μας έλειπε σε οργάνωση και αποτελεσματικότητα, μας περίσσευε σε ανθρωπιά και φιλότιμο. Ολοι όσοι ζουν στην Αθήνα παραπάνω από ένα χρόνο έχουν να γκρινιάξουν για διάφορα στραβά και παράλογα που τους έχουν συμβεί σε δημόσιες υπηρεσίες. Θα είχε πλάκα να δημιουργηθεί ένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης όπου οι πολίτες θα έγραφαν με χιούμορ και αγανάκτηση τα περιστατικά αυτά. Ίσως τότε, να ξαναγνωρίζαμε ο ένας στον άλλο μια αδερφή ψυχή, έναν συνοδοιπόρο στη ζωή, που δεν πρέπει ντε και σώνει να τιμωρηθεί επειδή ζει στην Ελλάδα.
Σήμερα (ξανά) πήγα να βγάλω ταυτότητα. Δεν τα κατάφερα. Η υπάλληλος της αστυνομίας μου εξήγησε ότι δεν φταίει αυτή που δεν λειτουργεί το σύστημα, ή που το τμήμα έχει πολύ κόσμο που ταλαιπωρείται, και ότι φυσικά δεν γνωρίζει πότε θα μπορέσει να με εξυπηρετήσει, ενώ μου αράδιασε με σαφήνεια τις δικές μου υποχρεώσεις. Η δική της υποχρέωση είναι να είναι στο γραφείο της 8-1 (ενώ θα περίμενε κανείς να είναι το να εκδίδει ταυτότητες). Τελικά έκανε κάτι να μου αποδείξει ότι δεν είναι ανθρωπος: μου κατάσχεσε την παλιά μου ταυτότητα. Την παιδική, την πρώτη μου ταυτότητα, την οποία είχε βρει ένας πυροσβέστης (που ήταν άνθρωπος) πεταμένη σε ένα δάσος και ακυρωμένη, αφού είχα δηλώσει την κλοπή μήνες πριν. Την κατάσχεσε για να μου δείξει ότι έχει δύναμη. Προφασίστηκε τον νόμο, αλλά στην ουσία ήταν απλώς κακιά. Επρεπε να της είχα πει ψέματα, ότι δεν την είχα, ή έπρεπε να μην την ενοχλήσω με την παρουσία μου. Η τιμωρία μου είναι ότι τώρα δεν έχω την ανάμνηση της ταυτότητας μου τότε που έμενα στο πατρικό μου και υπήρχε ακόμα ο Ελληνισμός.
Της εύχομαι να ζήσει όλη της την ζωή στην Ελλάδα, να έχει πολλές συναλαγές με το Ελληνικό Δημόσιο και να βρίσκει διαρκώς μπροστά της υπαλλήλους σαν κι αυτήν. Της εύχομαι να κοιτάζει συνέχεια έναν καθρέπτη. Εγώ θα φύγω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.