του Θανάση Σκόκου
Οι εκλογές έγιναν και το αποτελέσματα το εμπεδώσαμε. Τα συμπεράσματα για οργισμένη ψήφο, κατακερματισμούς, τέλος δικομματισμού, είσοδο νεοναζί στη Βουλή και άλλα παρόμοια δεν έχουν και ιδιαίτερη σημασία, αν δεν πας στο παρακάτω. Εξάλλου αυτά τα έδειχναν με αρκετή σαφήνεια και οι δημοσκοπήσεις. Το αποτέλεσμα, με κάποιες αποκλίσεις, απλά τις επιβεβαίωσε.
Κατά τη γνώμη μου ακόμη κι αυτή η ψήφος, του άτσαλου θυμού και της τιμωρίας, δημιουργεί μια νέα δυναμική και σπρώχνει τη βαλτωμένη κατάσταση που ζούμε από καιρό σε κάποια εξέλιξη. Μπορεί όχι με έναν ιδανικό τρόπο, που ίσως θα ήθελαν κάποιοι, αλλά αυτά έτσι γίνονται συνήθως. Πάμε λοιπόν στο παρακάτω.
Το σαφές μήνυμα που αλλάζει τα πράγματα είναι ότι από εδώ και στο εξής δεν περπατάνε οι πολιτικές λιτότητας που εφαρμόστηκαν μέχρι σήμερα. Ούτε αποδίδουν πλέον, ούτε θα υπάρξει βιώσιμη κυβέρνηση που θα μπορούσε να τις συνεχίσει. Άλλωστε δεν βλέπω σήμερα και κανένα κόμμα να τις υιοθετεί. Κοινωνία και οικονομία έφθασαν στα έσχατα όριά τους. Για να μειωθεί το έλλειμμα χρειάζονται μεταρρυθμίσεις, επενδύσεις, αναδιάρθρωση υπηρεσιών, αναπτυξιακά μέτρα, απασχόληση και ελπίδα για μια προοπτική. Αρκετά με τις γενικές περικοπές μισθών και συντάξεων. Είναι δυνατή μια τέτοια αλλαγή, μια τροποποίηση δηλαδή των μέχρι σήμερα κυρίαρχων πολιτικών των μνημονίων; Μάλλον ναι. Αρκεί να προκύψει η αξιόπιστη κυβέρνηση που θα εφαρμόσει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Αυτή μπορεί να πείσει πολίτες και πιστωτές.
Βοηθάει το εκλογικό αποτέλεσμα σ’ αυτή την κατεύθυνση;
Πρώτα απ’ όλα δεν νομίζω ότι είναι και τραγικό το αδιέξοδο σχηματισμού κυβέρνησης λόγω του εκλογικού αποτελέσματος. Στο κάτω - κάτω αυτό είναι, αυτό θα πρέπει να διαχειριστούμε. Μάλιστα θεωρώ θετικό το ότι το αποτέλεσμα δεν επιτρέπει σχηματισμό κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στις σημερινές συνθήκες. Σκεφτείτε να είχαμε μια κυβέρνηση των δύο με 151-155 έδρες, πρωθυπουργό τον Σαμαρά ή έστω κάποιον άλλον, με το ΠΑΣΟΚ ημιαντιπολίτευση- τύπου ΝΔ πριν- και όλους τους υπόλοιπους στο Σύνταγμα να καταγγέλλουν τους προδότες της εκλογικής μειοψηφίας. Γιατί θα ήταν θετικό αυτό; Τι θα προχωρούσε; Ποια προβλήματα θα έλυνε; Γιατί θα ήταν χρησιμότερο να ξανακάναμε εκλογές π.χ. τον Σεπτέμβριο σε συνθήκες μεγαλύτερης διάλυσης της οικονομίας και της κοινωνίας;
Από τώρα και μέχρι τις εκλογές του Ιουνίου θα πραγματοποιηθούν, εκ των πραγμάτων, ένα ενδιαφέρον πολιτικό στριπτίζ και σημαντικές ανακατατάξεις. Πάρτε για παράδειγμα τους νεοναζί. Όλοι μας, μέσα σε μια μέρα, έχουμε δει ένα μικρό αλλά αποκαλυπτικό μέρος για το τι σημαίνει Μιχαλολιάκος και Χρυσή Αυγή. Γιατί άλλο να τους καταγγέλλεις κι αυτοί να κρύβονται κι άλλο να τους βλέπεις ζωντανά στη μέθη του θριάμβου τους. Φαντάζομαι ότι ένα μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων τους θα ξανασκεφτεί σοβαρά αν συμφέρει, τους ίδιους και τη χώρα, να ξεθυμώνουν με τέτοιες επιλογές.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχτηκε δεύτερο κόμμα. Τα πράγματα σοβάρεψαν. Θα πρέπει να πείσει ότι έχει εφαρμόσιμη ρεαλιστική αριστερή κυβερνητική πρόταση καταγγελίας του μνημονίου με επιβίωση της χώρας εντός του ευρώ. Με δεδομένη μάλιστα την πάγια άρνηση του ΚΚΕ για συμμετοχή. Αν δεν τα καταφέρει τα πράγματα μάλλον θα δυσκολέψουν γι’ αυτόν. Αν πείσει, στις νέες εκλογές ίσως πάρει πάνω από 25% και βγει πρώτο κόμμα με καθήκον να επιδιώξει τη δημιουργία βιώσιμου κυβερνητικού σχήματος.
Οι ΔΗ.ΣΥ., Δράση και Δημιουργία-Ξανά αν επιδιώξουν κοινή κάθοδο μάλλον θα ξεπεράσουν το 6% και τις 20 έδρες. Αυτό θα τους επιτρέψει να διεκδικήσουν σοβαρό ρόλο στις εξελίξεις, ενδεχομένως και μεγαλύτερο από το εκλογικό τους μέγεθος.
Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει την είσοδο αυτή τη φορά των Οικολόγων και του ΛΑΟΣ στη Βουλή.
Ο παλιός δικομματισμός μάλλον έχει φθάσει στις εσχατιές των ποσοστών του και πιθανόν να έχει μια μικρή ανάκαμψη, ενώ η ΔΗΜΑΡ είναι πιθανόν να πιεστεί εκλογικά από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα κι ο Καμμένος κάτι παραπάνω θα πρέπει να πει, εκτός από κατάρριψη ελικοπτέρων και δικαστήρια προδοτών, για να κρατήσει την εκλογική επιρροή του.
Με άλλα λόγια τον Ιούνιο θα είναι μια αρκετά διαφορετική αναμέτρηση. Ένα μέρος του θυμού θα έχει ξεθυμάνει λόγω της συντριβής του δικομματισμού. Η λογική και η ανησυχία για το μέλλον θα παίξει έναν πολύ πιο σημαντικό ρόλο στις αποφάσεις των ψηφοφόρων. Από εδώ και πέρα θα αρχίσουν να ιχνογραφούνται με μεγαλύτερη ακρίβεια οι νέοι συσχετισμοί. Μόνο που παράλληλα θα πρέπει και να κυβερνηθούμε, μήπως και καταφέρουμε να επιβιώσουμε.
Κατά τη γνώμη μου ακόμη κι αυτή η ψήφος, του άτσαλου θυμού και της τιμωρίας, δημιουργεί μια νέα δυναμική και σπρώχνει τη βαλτωμένη κατάσταση που ζούμε από καιρό σε κάποια εξέλιξη. Μπορεί όχι με έναν ιδανικό τρόπο, που ίσως θα ήθελαν κάποιοι, αλλά αυτά έτσι γίνονται συνήθως. Πάμε λοιπόν στο παρακάτω.
Το σαφές μήνυμα που αλλάζει τα πράγματα είναι ότι από εδώ και στο εξής δεν περπατάνε οι πολιτικές λιτότητας που εφαρμόστηκαν μέχρι σήμερα. Ούτε αποδίδουν πλέον, ούτε θα υπάρξει βιώσιμη κυβέρνηση που θα μπορούσε να τις συνεχίσει. Άλλωστε δεν βλέπω σήμερα και κανένα κόμμα να τις υιοθετεί. Κοινωνία και οικονομία έφθασαν στα έσχατα όριά τους. Για να μειωθεί το έλλειμμα χρειάζονται μεταρρυθμίσεις, επενδύσεις, αναδιάρθρωση υπηρεσιών, αναπτυξιακά μέτρα, απασχόληση και ελπίδα για μια προοπτική. Αρκετά με τις γενικές περικοπές μισθών και συντάξεων. Είναι δυνατή μια τέτοια αλλαγή, μια τροποποίηση δηλαδή των μέχρι σήμερα κυρίαρχων πολιτικών των μνημονίων; Μάλλον ναι. Αρκεί να προκύψει η αξιόπιστη κυβέρνηση που θα εφαρμόσει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Αυτή μπορεί να πείσει πολίτες και πιστωτές.
Βοηθάει το εκλογικό αποτέλεσμα σ’ αυτή την κατεύθυνση;
Πρώτα απ’ όλα δεν νομίζω ότι είναι και τραγικό το αδιέξοδο σχηματισμού κυβέρνησης λόγω του εκλογικού αποτελέσματος. Στο κάτω - κάτω αυτό είναι, αυτό θα πρέπει να διαχειριστούμε. Μάλιστα θεωρώ θετικό το ότι το αποτέλεσμα δεν επιτρέπει σχηματισμό κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στις σημερινές συνθήκες. Σκεφτείτε να είχαμε μια κυβέρνηση των δύο με 151-155 έδρες, πρωθυπουργό τον Σαμαρά ή έστω κάποιον άλλον, με το ΠΑΣΟΚ ημιαντιπολίτευση- τύπου ΝΔ πριν- και όλους τους υπόλοιπους στο Σύνταγμα να καταγγέλλουν τους προδότες της εκλογικής μειοψηφίας. Γιατί θα ήταν θετικό αυτό; Τι θα προχωρούσε; Ποια προβλήματα θα έλυνε; Γιατί θα ήταν χρησιμότερο να ξανακάναμε εκλογές π.χ. τον Σεπτέμβριο σε συνθήκες μεγαλύτερης διάλυσης της οικονομίας και της κοινωνίας;
Από τώρα και μέχρι τις εκλογές του Ιουνίου θα πραγματοποιηθούν, εκ των πραγμάτων, ένα ενδιαφέρον πολιτικό στριπτίζ και σημαντικές ανακατατάξεις. Πάρτε για παράδειγμα τους νεοναζί. Όλοι μας, μέσα σε μια μέρα, έχουμε δει ένα μικρό αλλά αποκαλυπτικό μέρος για το τι σημαίνει Μιχαλολιάκος και Χρυσή Αυγή. Γιατί άλλο να τους καταγγέλλεις κι αυτοί να κρύβονται κι άλλο να τους βλέπεις ζωντανά στη μέθη του θριάμβου τους. Φαντάζομαι ότι ένα μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων τους θα ξανασκεφτεί σοβαρά αν συμφέρει, τους ίδιους και τη χώρα, να ξεθυμώνουν με τέτοιες επιλογές.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχτηκε δεύτερο κόμμα. Τα πράγματα σοβάρεψαν. Θα πρέπει να πείσει ότι έχει εφαρμόσιμη ρεαλιστική αριστερή κυβερνητική πρόταση καταγγελίας του μνημονίου με επιβίωση της χώρας εντός του ευρώ. Με δεδομένη μάλιστα την πάγια άρνηση του ΚΚΕ για συμμετοχή. Αν δεν τα καταφέρει τα πράγματα μάλλον θα δυσκολέψουν γι’ αυτόν. Αν πείσει, στις νέες εκλογές ίσως πάρει πάνω από 25% και βγει πρώτο κόμμα με καθήκον να επιδιώξει τη δημιουργία βιώσιμου κυβερνητικού σχήματος.
Οι ΔΗ.ΣΥ., Δράση και Δημιουργία-Ξανά αν επιδιώξουν κοινή κάθοδο μάλλον θα ξεπεράσουν το 6% και τις 20 έδρες. Αυτό θα τους επιτρέψει να διεκδικήσουν σοβαρό ρόλο στις εξελίξεις, ενδεχομένως και μεγαλύτερο από το εκλογικό τους μέγεθος.
Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει την είσοδο αυτή τη φορά των Οικολόγων και του ΛΑΟΣ στη Βουλή.
Ο παλιός δικομματισμός μάλλον έχει φθάσει στις εσχατιές των ποσοστών του και πιθανόν να έχει μια μικρή ανάκαμψη, ενώ η ΔΗΜΑΡ είναι πιθανόν να πιεστεί εκλογικά από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα κι ο Καμμένος κάτι παραπάνω θα πρέπει να πει, εκτός από κατάρριψη ελικοπτέρων και δικαστήρια προδοτών, για να κρατήσει την εκλογική επιρροή του.
Με άλλα λόγια τον Ιούνιο θα είναι μια αρκετά διαφορετική αναμέτρηση. Ένα μέρος του θυμού θα έχει ξεθυμάνει λόγω της συντριβής του δικομματισμού. Η λογική και η ανησυχία για το μέλλον θα παίξει έναν πολύ πιο σημαντικό ρόλο στις αποφάσεις των ψηφοφόρων. Από εδώ και πέρα θα αρχίσουν να ιχνογραφούνται με μεγαλύτερη ακρίβεια οι νέοι συσχετισμοί. Μόνο που παράλληλα θα πρέπει και να κυβερνηθούμε, μήπως και καταφέρουμε να επιβιώσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.