Στη Βαυαρία βρίσκεται ένα από τα "κλειδιά" για την απελευθέρωση της Ευρώπης.
Το Βαυαρικό Έθνος μπορεί να απαλλάξει εύκολα και γρήγορα τη χριστιανική Ευρώπη από τον άθεο γερμανικό "καρκίνο".
Αν βάλεις ένα μεγαλόσωμο πρόβατο επικεφαλής μιας αγέλης λεόντων, το βέβαιο είναι ότι θα την οδηγήσει στον όλεθρο και την καταστροφή. Γιατί; ...Γιατί δεν είναι δυνατόν να υπάρχει ελπίδα επιβίωσης, όταν ο ηγέτης μιας αγέλης ανήκει σε διαφορετικό είδος από αυτό της ίδιας της αγέλης ...Γιατί, όσο ισχυρό κι αν εμφανίζεται ένα πρόβατο, δεν μπορεί να "σώσει" τα λιοντάρια, καθώς δεν έχουν τις ίδιες εκείνες ανάγκες, των οποίων η κάλυψη οδηγεί στη "σωτηρία" τού είδους. Το πρόβατο έχει άλλες ανάγκες, άλλη διατροφή και άλλες συνήθειες από τα λιοντάρια. Ακόμα κι αν είναι πανίσχυρο, δεν αρκεί η έννοια της απλής ομοιότητας για να διασφαλίσει αυτά τα οποία διασφαλίζονται μόνον από την απόλυτη ταύτιση.

Σε μια τέτοια περίπτωση το τέλος είναι κοντά, εφόσον η διαφορετικότητα των "ειδών" είναι τόσο καθοριστική, που αυτή τελικά θα "αποφασίσει" για το "μοιραίο". Γιατί όμως λέμε όλα αυτά τα "βουκολικά" σε ένα κείμενο για τη Γερμανία; Γιατί κάποιοι αφελείς έχουν αναγορεύσει τη σημερινή ηγεσία της Γερμανίας σε "εγγυητή" της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Γιατί κάποιοι ιστορικά "αναλφάβητοι" έχουν εναποθέσει στη Γερμανία τις ελπίδες τους για την "επιβίωση" της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γιατί κάποιοι οπαδοί τής λογιστικής σκέψης θεωρούν ότι η Γερμανία είναι αυτήν, που, ως το ισχυρότερο οικονομικά κράτος της Ευρώπης, είναι η μόνη που μπορεί να οδηγήσει τα ευρωπαϊκά έθνη στη "σωτηρία".
Αυτό από μόνο του θα μπορούσε να είναι μια από τις μεγαλύτερες ιστορικές "μπαρούφες" όλων των εποχών. Η Γερμανία όχι απλά δεν μπορεί να σώσει την Ευρώπη, αλλά στην κυριολεξία είναι ανίκανη να σώσει τον εαυτό της. Στην καλύτερη γι' αυτήν περίπτωση είναι να κάνει ολόκληρη την Ευρώπη σαν τα "μούτρα" της και αυτό θα είναι η απόλυτη καταστροφή. Τι ακριβώς είναι αυτά γερμανικά "μούτρα" στα οποία αναφερόμαστε τόσο υποτιμητικά και τα οποία δεν θα θέλαμε να τα δούμε ποτέ "ζωγραφισμένα" στο ευρωπαϊκό "πρόσωπο"; ...Τα "μούτρα" τού σκλάβου των Εβραίων ...Τα "μούτρα" τού απόλυτα υποταγμένου λαού της Ευρώπης ...Τα "μούτρα" του μοναδικού κατακτημένου κράτους στη σημερινή Ευρώπη.
Αυτή είναι η Γερμανία ...Ίσως το μοναδικό κατακτημένο κράτος, που απέμεινε στον Δυτικό Κόσμο. Στον αιώνα αυτόν, που όλες οι αποικίες της Αφρικής έχουν απελευθερωθεί, η Γερμανία εξακολουθεί να βρίσκεται υπό ξένο ζυγό. Ως εκ τούτου η ελευθερία της Ευρώπης και των λαών της δεν μπορεί να εξασφαλιστεί από ένα κράτος, το οποίο από την ίδρυσή του δεν έχει γνωρίσει την ελευθερία. Δεν μπορεί να εξασφαλιστεί η ανεξαρτησία της Ευρώπης και των λαών της από ένα κράτος, το οποίο από την ίδρυσή του και εντεύθεν "ανήκει" στην κυριολεξία σε άλλους. Δεν μπορεί να εξασφαλιστεί το αυτόβουλο της Ευρώπης και των λαών της από ένα κράτος, το οποίο είναι "μαριονέτα" στα χέρια των Εβραίων τοκογλύφων, που ίδρυσαν το κράτος αυτό.
Η Γερμανία δεν ανήκει καν στο "είδος" εκείνο, στο οποίο κάποιοι την τοποθετούν επικεφαλής, προκειμένου να το οδηγήσει στη σωτηρία. Ο σύγχρονος γερμανικός λαός στην κυριολεξία συγκαταλέγεται καταχρηστικά στο "είδος" των εθνών. Είναι ένα τεχνητά "κατασκευασμένο" έθνος, το οποίο και μόνον που συγκαταλέγεται ανάμεσα στα γνωστά ευρωπαϊκά έθνη αποτελεί μέγα ιστορικό "ατόπημα". Ο σημερινός γερμανικός λαός είναι ένα ανθρώπινο σύνολο χωρίς συγκεκριμένα πολιτισμικά ή θρησκευτικά χαρακτηριστικά, τρομοκρατημένο και ελεγχόμενο, το οποίο κάποιοι το ανέβασαν σε μια εθνική "πλατφόρμα", η οποία δεν είναι φυσική.
Στην πραγματικότητα ο σημερινός γερμανικός λαός είναι ένα ολόκληρο ευρωπαϊκό "φύλο", το οποίο παριστάνει το έθνος και ως εκ τούτου είναι ιδιόμορφη η συνολική παρουσία του. Είναι τόσο καταλυτική αυτή η ιδιομορφία της γερμανικής περίπτωσης, που, οτιδήποτε κι αν πει κάποιος εις βάρος των Γερμανών και της Γερμανίας —όσο αρνητικό ή ρατσιστικό κι αν φαίνεται— δεν παύει να είναι αλήθεια. Αν, για παράδειγμα, "ιεραρχούσαμε" τους λαούς της Ευρώπης με βάση την προσφορά τους στην ανθρώπινη αλλά και την ευρωπαϊκή ιστορία, τότε ο σύγχρονος "γερμανικός" λαός είναι σίγουρα ο τελευταίος της Ευρώπης.
Στην Ευρώπη, η οποία έδωσε μερικούς από τους μεγαλύτερους πολιτισμούς στην ανθρώπινη ιστορία, η Γερμανία δεν μπαίνει καν στις "λίστες" της. Ο λαός της όχι απλά δεν ανήκει στην ευρωπαϊκή "ελίτ" των λαών, αλλά είναι ο απόλυτα "κατώτερος" λαός ...Ο μόνος λαός που δεν έχει προσφέρει ΤΙΠΟΤΕ απολύτως στην ανθρώπινη και ευρωπαϊκή ιστορία ...Ο μόνος λαός που θα μπορούσε άνετα να καταγραφεί ως ο "ψυχοπαθής" του τελευταίου αιώνα, εφόσον με την ύπαρξή του μόνον την καταστροφή και τον θάνατο "σπέρνει" γύρω του ...Ο λαός, που, μέσα στην άγνοιά του, χαίρεται όταν χαρακτηρίζει σαν PΙIGS διάσημους ευρωπαϊκούς λαούς, οι οποίοι θεμελίωσαν όχι απλά την ευρωπαϊκή αλλά την πανανθρώπινη ιστορία.
Γιατί τα λέμε όλα αυτά, χωρίς να φοβόμαστε μήπως χαρακτηριστούμε ρατσιστές; Γιατί απλούστατα δεν υπάρχει ρατσισμός, όταν υπάρχει διαφορετικότητα. Σε μια κοινωνία ομοίων το διαφορετικό ενίοτε μπορεί να είναι και κατώτερο. Το διαφορετικό δεν κρίνεται απλά με υποκειμενικά κριτήρια —όπως τα όμοια—, αλλά συγκρίνεται με αντικειμενικά κριτήρια και ως εκ τούτου μπορεί να βρεθεί και "κατώτερο". Σε μια κοινωνία όμοιων λεόντων το πρόβατο όχι απλά θεωρείται, αλλά είναι "κατώτερο" από αυτά. Δεν είναι ούτε υποκειμενικά πιο άσχημο, πιο κακόβουλο ή πιο δυσάρεστο από τα υπόλοιπα λιοντάρια, αλλά είναι αντικειμενικά κατώτερο, γιατί απλούστατα είναι ...πρόβατο. Ανήκει σε άλλο είδος, το οποίο αντικειμενικά είναι πιο αδύναμο από αυτό των λεόντων.
Όπως εύκολα αντιλαμβανόμαστε, δεν είναι ρατσισμός οι συγκρίσεις των διαφορετικών μεταξύ τους. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το γερμανικό έθνος. Στην κοινωνία των Εθνών το γερμανικό "έθνος" είναι το "κατώτερο" ...Το απόλυτα κατώτερο. Γιατί; ...Γιατί απλούστατα δεν είναι αυθεντικό "έθνος" ...Γιατί απλούστατα στην ολιγόχρονη ζωή του "αγκομαχά", για να παραστήσει κάτι που δεν είναι και ως εκ τούτου δύσκολα μπορεί να είναι ανταγωνιστικό απέναντι στα φυσικά έθνη. Όταν κάποιος μετά βίας πληρεί τα αθλητικά προσόντα, για να προσληφθεί ως δασοφύλακας, είναι δυνατόν να περιμένουμε να διαπρέψει στον αθλητισμό και να ελπίζουμε να δούμε από αυτόν ένα παγκόσμιο ρεκόρ;
Αυτό συμβαίνει με τους σύγχρονους Γερμανούς της σύγχρονης Γερμανίας. Αποτελούν δημιούργημα του τελευταίου αιώνα και ακόμα δεν έχουν βρει ένα σωστό "βήμα". Επιτυχία τους είναι και μόνον που δεν διαλύουν ως σύνολο, εξαιτίας των διαφορετικοτήτων που τους χαρακτηρίζουν. Επιτυχία τους είναι και μόνον που νικούν τις εσωτερικές "φυγόκεντρες" τάσεις τους και καταφέρνουν και "σέρνονται" όλοι μαζί ως έθνος. Αυτό, το οποίο λέμε —για κάποιον, που έχει ιστορικές γνώσεις— είναι κάτι απολύτως σωστό, εφόσον είναι κάτι που έχει την εξήγησή του. Οι Γερμανοί δεν αποτελούν αυθεντικό έθνος και ως εκ τούτου και μόνον που απλά επιβιώνουν ως έθνος ανάμεσα στα έθνη είναι "επιτυχία" γι' αυτούς, έστω κι αν δεν έχουν την παραμικρή ανταγωνιστικότητα απέναντι στα υπόλοιπα έθνη.
Το γερμανικό "έθνος" είναι ένα τεχνητό δημιούργημα, το οποίο κάποιοι "δημιούργησαν" αυθαίρετα και το τοποθέτησαν ανάμεσα στα έθνη απλά και μόνον για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους ...Είναι τεχνητό δημιούργημα, γιατί απλούστατα δεν υπάρχει αυθεντικός γερμανικός λαός, ο οποίος να έχει την αυθεντική του εθνική "έκφραση" μέσα από το σύγχρονο γερμανικό κράτος ...Υπάρχει ένα γερμανικό κρατικό "έκτρωμα", το οποίο το δημιούργησαν κάποιοι καθαρά για λόγους συμφέροντος ...Ένα "σιδηρούν" κρατικό "σαμάρι", το οποίο κάποιοι τοποθέτησαν αυθαίρετα πάνω στους γερμανόφωνους λαούς της Κεντρικής Ευρώπης, ονομάζοντάς τους "έθνος".
Είναι προφανές ότι κάποιοι —για τους δικούς τους λόγους— διέγραψαν από την ευρωπαϊκή πραγματικότητα λαούς ισχυρούς, συμπαγείς, αυθύπαρκτους και περήφανους, όπως ήταν οι Πρώσοι, οι Σάξονες ή οι Βαυαροί και στη θέση τους έβαλαν ένα ασύνδετο ανθρώπινο σύνολο χωρίς ιστορία, χωρίς θρησκεία, χωρίς πολιτισμικό "χαρακτήρα" και χωρίς καθόλου αυτοπεποίθηση ...Ένα σύνολο "φορτωμένο" μόνον με εθνικά λάθη, εγκλήματα, απολυτότητες και ενοχές ...Ένα σύνολο με "διαταραγμένη" προσωπικότητα, το οποίο χρησιμοποιούν κατά βούληση ...Ένα σύνολο ταπεινωμένο από τις ήττες του και υποταγμένο στα αφεντικά του και το οποίο τις λίγες φορές που "ακούγεται" στην ευρωπαϊκή "γειτονιά" είναι είτε για κακό είτε για "συγνώμη".
Όλα αυτά τα οποία λέμε, όσο σκληρά κι αν ακούγονται, δεν αποτελούν "ύβρεις" για τους Γερμανούς. Απλά περιγράφουμε μια αλήθεια, την οποία κάποιοι δεν θέλουν να ακούγεται. Δεν "βρίζουμε" το "πρόβατο", αν σε μια κοινωνία λιονταριών το θεωρούμε "κατώτερο". Δεν το "βρίζουμε" όταν λέμε πως, όταν επιχειρεί να φερθεί σαν σαρκοφάγο "λιοντάρι" —και άρα πέρα από τη φύση του—, φέρεται με μια προφανή "ψυχοπάθεια" ...Μια "ψυχοπάθεια", η οποία το κάνει επικίνδυνο για όλους τους υπολοίπους και βέβαια και για τον εαυτό του.
Αυτή ακριβώς είναι η σχέση της Γερμανίας με την Ευρώπη. Η Γερμανία ήταν, είναι και θα εξακολουθεί να είναι —για όσο διάστημα υπάρχει ως κράτος— ένα μεγάλο πρόβλημα για την Ευρώπη ...Το πιο μεγάλο της πρόβλημα τον τελευταίο αιώνα ...Ένα πρόβλημα, το οποίο οι σημερινές πρωτοφανείς καταστάσεις οικονομικής κρίσης το κάνουν "θανάσιμο". Είναι πλέον ορατό από όλους ότι η ευρωπαϊκή "οικογένεια" βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης με τη Γερμανία. Οι "τριβές" μπορεί να ξεκίνησαν από τις "τεμπέλες" χώρες τους Νότου, αλλά ήδη έχουν αρχίσει να επεκτείνονται και στον Βορά.
Ο αντιγερμανισμός, ο οποίος έχει αρχίσει να "σκεπάζει" την Ευρώπη, δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός και ούτε προέκυψε εξαιτίας κάποιων φανατικών εθνικιστών. Είναι μια φυσική αντίδραση μιας πολύ σκληρής καθημερινότητας για όλους τους λαούς. Δεν είναι δυνατόν λαοί με ιστορία χιλιάδων χρόνων να δέχονται να τους παραδίδονται μαθήματα "τιμιότητας" και "ανταγωνιστικότητας" από τους ιδιοκτήτες της πανταχόθεν καταδικασμένης για διαφθορά Siemens. Δεν είναι δυνατόν οι λαοί να απεμπολούν εργασιακά δικαιώματα —τα οποία αποκτήθηκαν με σκληρό αγώνα και πολλές φορές με αίμα—, προκειμένου να μην δυσαρεστηθούν οι τοκογλύφοι της Deutsche Bank. Δεν είναι δυνατόν οι λαοί να χάνουν τις εθνικές ή ιδιωτικές τους περιουσίες, γιατί αυτό επιβάλει σαν εκπαιδευτική "τιμωρία" η υποκριτική προτεσταντική ηθικολογία της Μέρκελ.
Όλα αυτά αργά αλλά σταθερά συσσωρεύουν αντιγερμανικό μίσος στην Ευρώπη, γιατί η Γερμανία εμφανίζεται ως ο βίαιος και απειλητικός "μπράβος" αυτών των τοκογλύφων ...Ο σκληρός "broker", ο οποίος εισπράττει κέρδη και παίρνει ποσοστά από τη χρεοκοπία τού κάθε κράτους ...Ένας σκληρός μεσάζων, ο οποίος βλέπει τα επιτόκιά του να "βυθίζονται", όταν με τις πράξεις και με τις διαταγές του "εκτοξεύει" αυτά των άλλων ...Αυτό δηλαδή που κάνει συστηματικά η σημερινή Γερμανία, η οποία "θλίβεται" και κονομάει κάθε φορά που απειλούνται με "χρεοκοπία" οι "τεμπέληδες" του Νότου. Η καταστροφολάγνος Γερμανία, η οποία ωθεί τα κράτη στο ΔΝΤ, αποκομίζοντας αμύθητα κέρδη.
Όλα αυτά στην εποχή του ίντερνετ και της εύκολης και άμεσης ενημέρωσης δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα. Όλοι πλέον βλέπουν τι συμβαίνει. Όλοι βλέπουν την προσπάθεια της Γερμανίας να επωφεληθεί από την κρίση των κρατών με στόχο να τα λεηλατήσει. Καθημερινά οι Γερμανοί, κάνοντας χρήση της οικονομικής τους δύναμης εις βάρος των λαών και όχι εις βάρος των τοκογλύφων, αυξάνουν τις αντιπάθειές τους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ευρώπης. Αν για κάποιον ο αντιγερμανισμός τού Μπερλουσκόνι θεωρείται γραφικός, τότε αυτός ο κάποιος ας μας εξηγήσει την αντιγερμανική ρητορεία του Μόντι, ο οποίος θεωρείται αρεστός στο Βερολίνο και θεώρησε "χρέος" του να το προειδοποιήσει για τα συμβαίνοντα.
Η σύγκρουση μεταξύ Ευρώπης και Γερμανίας θα γίνει αναπόφευκτη, εφόσον δεν υπάρχει άλλη επιλογή για κανένα από τα δύο μέρη. Αν θέλει η Ευρώπη να επιβιώσει, θα πρέπει να "πεθάνει" η Γερμανία, γιατί, αν τελικά "επιβιώσει" η Γερμανία, θα "θάψει" ολόκληρη την ήπειρο. Η Ευρώπη έχει "μπλέξει" σε ένα πρόβλημα, το οποίο εδώ και έναν αιώνα την απειλεί με ακατάσχετη "αιμορραγία". Πάνω από εκατό εκατομμύρια νεκρούς έχει θρηνήσει η Ευρώπη σε λιγότερο από εκατό χρόνια εξαιτίας τής εφεύρεσης της "Γερμανίας". Παρόλα αυτά όμως δεν μπορεί να απαλλαχθεί από αυτό το πρόβλημα, γιατί απλούστατα δεν το κατανοεί στην ουσία του. Όταν δεν κατανοείς ένα πρόβλημα, δεν μπορείς να το λύσεις.
Η "Γερμανία" είναι το μεγαλύτερο "επίτευγμα"
του εβραϊκού εθνικισμού
...μεγαλύτερο ακόμα και από το ίδιο το Ισραήλ.
 Όταν κάποιοι Εβραίοι βλέπουν τους Γερμανούς να τραγουδούν τον εθνικό τους ύμνο γεμάτοι συγκίνηση και με το χέρι στην καρδιά, πρέπει να ξεκαρδίζονται στα γέλια ...Πρέπει να πέφτουν από τις καρέκλες τους από τα γέλια ...Πρέπει να μην τους μένει "άντερο" από τα γέλια. Γιατί; Γιατί γνωρίζουν αυτό, το οποίο αγνοούν οι Γερμανοί. Γνωρίζουν ότι οι Γερμανοί είναι ίσως από τα μεγαλύτερα κορόιδα που έχουν υπάρξει όχι μόνο στην ευρωπαϊκή αλλά στην ανθρώπινη ιστορία. Οι Εβραίοι τούς έβαλαν να πιστεύουν σαν "ιερό" κάτι, το οποίο το είχαν "κατασκευάσει" οι ίδιοι στα "υπόγειά" τους ...Τους έβαλαν να λατρεύουν σαν "ιερή" πατρίδα μια καθαρά ιδιωτική "επιχείρηση", όπως είναι η σύγχρονη Γερμανία ...Πάλι καλά που δεν τους έδωσαν κανένα παλιό "βρακί" του Μωυσή να το έχουν για "σημαία".
Ποτέ και κανένας λαός δεν έχει "δουλευτεί" για τόσο μεγάλο διάστημα από τόσους λίγους ανθρώπους. Ποτέ και κανένας λαός δεν πλήρωσε τόσο βαρύ τίμημα σε "αίμα" για τα οικονομικά —και όχι μόνο— κέρδη ενός άλλου λαού. Ποτέ και κανένας άλλος λαός δεν δέχθηκε να κουβαλήσει στις "πλάτες" του ως άβουλο υποζύγιο έναν άλλο λαό. Ποτέ και κανένας άλλος λαός δεν "συγκινήθηκε" τόσο πολύ για μια ιδιότητα και για ένα κράτος, το οποίο σκέφτηκαν και υλοποίησαν οι θύτες του και όχι ο ίδιος. Ποτέ και κανένας άλλος λαός δεν ζήτησε τόσες πολλές φορές "συγνώμη" για λάθη, τα οποία αποδεδειγμένα άλλοι τον ανάγκασαν να κάνει.
 Ό,τι γνωρίζουν, ό,τι νομίζουν και ό,τι πιστεύουν για το κράτος τους οι Γερμανοί είναι λάθος και είναι καθαρά "κατασκεύασμα" των Εβραίων....Μιλάμε για πρωτοφανή πράγματα ...Μιλάμε για υποτιμητικές ιμπεριαλιστικές καταστάσεις, οι οποίες μέσα στους αιώνες δεν έχουν βρει εφαρμογή ούτε σε απομονωμένες φυλές της ζούγκλας. Αρκεί να πούμε ότι ο Εβραίος υπερσιωνιστής και υπερεθνικιστής Χερτσλ έχει στο "βιογραφικό" του μεγαλύτερο "αγώνα" για τη "ενωμένη" Γερμανία απ' ό,τι για το "ελεύθερο" Ισραήλ ...Έχει μεγαλύτερο ρόλο στη διαμόρφωση της σύγχρονης Γερμανίας από τον οποιονδήποτε Γερμανό "πατέρα" της Γερμανίας. Είναι γνωστό ότι ως νέος ο Χερτσλ είχε εμπλακεί σε μια ένωση με την επωνυμία Burschenschaft, η οποία αγωνίστηκε για την ενοποίηση της Γερμανίας υπό το σύνθημα "Ehre, Freiheit, Vaterland" (τιμή, ελευθερία, πατρίδα).
Όταν ένας σιωνιστής Εβραίος —και μάλιστα ο Χερτσλ— "αγωνίζεται" για την "πατρίδα", την "τιμή" και την "ελευθερία" των Γερμανών, ευνόητα είναι μερικά πράγματα. Όταν κύρια και σχεδόν μοναδικά "συστατικά" τής σύγχρονης Γερμανίας είναι οι "αγώνες" της Εβραίας Ρόζας Λούξεμπουργκ και τα "έργα" του Εβραίου Μαρξ, ευνόητα είναι μερικά πράγματα. Όταν ο χρηματοδοτούμενος από τους Εβραίους τραπεζίτες Χίτλερ ήταν ο πρώτος και μοναδικός αρχηγός, τον οποίο "ακολούθησαν" οι Γερμανοί στο σύνολό τους, ευνόητα είναι επίσης κάποια πράγματα.
Στην πραγματικότητα ο Χίτλερ ήταν ο εμπνευστής και δημιουργός της Γερμανίας ...Ο πρώτος και μοναδικός πραγματικός αρχηγός τού εθνικού κράτους της Γερμανίας ...Ο πρώτος πραγματικός Καγκελάριος της Γερμανίας, αν σκεφτεί κάποιος ότι ο Χίτλερ εκλέχθηκε αρχικά ως Καγκελάριος της "Δημοκρατίας της Βαϊμάρης" και μόνος του "κατασκεύασε" την Καγκελαρία της γνωστής "Deutschland" ...Της "Δημοκρατίας της Βαϊμάρης", την οποία επινόησε ως όρο το εβραϊκό SPD ...To SPD των Εβραίων Λούξεμπουργκ, Κάουτσκυ, Μπάμπελ, Μπερνστάιν ...Το SPD του "νονού" της "Δημοκρατίας της Βαϊμάρης" Σάιντεμαν, ο οποίος ήταν το πνευματικό παιδί του Εβραίου φιλόσοφου Χέρμαν Κοέν.
Βλάκας να είναι κάποιος, με τη γνώση αυτών των ονομάτων αρχίζει και υποπτεύεται πως κάτι περίεργο συμβαίνει με τη Γερμανία ...Αρχίζει και καταλαβαίνει ότι κάποιος "έσπρωξε" τους Γερμανούς στην ίδρυση του ενωμένου γερμανικού κράτους. Αρχίζει και καταλαβαίνει πως δεν είναι και τόσο δεδομένη η "γερμανικότητα" της Γερμανίας. Στην πραγματικότητα οι αυθεντικοί Γερμανοί δεν είχαν ούτε καν "φιλική συμμετοχή" στην ίδρυση της Γερμανίας. Ούτε καν ιδέα δεν είχαν για ό,τι γινόταν γι' αυτούς, χωρίς αυτούς ...Κανονικοί "κομπάρσοι".
Άλλοι ήταν αυτοί, οι οποίοι "εμπνεύστηκαν" και έχτισαν τη Γερμανία όπως την γνωρίσαμε τον προηγούμενο αιώνα. Οι Εβραίοι την "ονειρεύτηκαν" και οι ίδιοι χρηματοδότησαν όλο το εγχείρημα. Το εβραϊκό SPD ήταν αυτό, το οποίο όχι απλά "έστρωσε", αλλά δημιούργησε τον "δρόμο" για την Ενωμένη Γερμανία. Το SPD —στο όνομα του δήθεν σοσιαλισμού— στήριξε τη "Δημοκρατία της Βαϊμάρης" εις βάρος των θρόνων των γερμανικών βασιλείων και αυτό στην ουσία άνοιξε τον δρόμο για το Ράιχ του δεκανέα Χίτλερ.
Από εκεί και πέρα αυτός ο διορισμένος —από τους Εβραίους χρηματοδότες του— Φύρερ ήταν εκείνος, ο οποίος "αποφάσισε" για την "ταυτότητα" της σύγχρονης Γερμανίας. Να μετατρέψει την σοσιαλιστικής έμπνευσης "Δημοκρατία της Βαϊμάρης" σε Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία. Αυτός ανέλαβε τόσο τις αποτυχημένες όσο και τις επιτυχημένες προσπάθειες αυτής της "ίδρυσης". Δυστυχώς για τους "ανώτερους" του Ρήνου η γέννηση του κράτους τους είναι εξαιρετικά ταπεινή. Ένας αγράμματος δεκανέας, πλαισιωμένος από τους μεθύστακες του Μονάχου ήταν ο "εμπνευστής" της σύγχρονης Γερμανίας.
Εν μέσω ρεψιμάτων ανακοινώθηκαν οι στόχοι και τα οράματα αυτής της Γερμανίας. Ο Χίτλερ μπήκε επικεφαλής του αποτυχημένου "Πραξικοπήματος της Μπυραρίας" τον Νοέμβριο του '23, προκειμένου να δημιουργήσει τη "Γερμανία" και ο ίδιος ήταν που τα κατάφερε μερικά χρόνια αργότερα ως αρχηγός του Γ’ Ράιχ. Αυτός, είναι ο πραγματικός "πατέρας" της Γερμανίας. Αυτός, βασισμένος στα σχέδια Εβραίων "φιλοσόφων" και με τα δάνεια των Εβραίων τραπεζιτών, είναι ο "κατασκευαστής" της σύγχρονης Γερμανίας ...Deutschland, Deutschland ...τζούπερ, τζούπερ.
Αυτός είναι ο δημιουργός ολόκληρης της γερμανικής παράδοσης, η οποία λειτουργεί ως "πλατφόρμα", που "ενώνει" όλους τους Γερμανούς και "στηρίζει" το σύγχρονο γερμανικό κράτος. Αυτό, που βλέπουμε σήμερα ως ενιαία Γερμανία, δεν πρέπει να μας φαίνεται περίεργο μετά τα όσα έχουν προηγηθεί της ίδρυσής της. Άλλωστε τους ανθρώπους δεν τους ενώνουν μόνον τα καλά, αλλά και τα άσχημα. Τους ανθρώπους δεν τους ενώνουν μόνον οι ηρωισμοί, αλλά και τα εγκλήματα. Πολλές φορές μάλιστα οι συνενοχές στα εγκλήματα δημιουργούν ισχυρότερους δεσμούς απ' ό,τι η συντροφικότητα στα "μεγάλα" και στα "ωραία".
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τους λαούς. Παράδοση για έναν λαό δεν είναι μόνον οι "μεγάλες" ημέρες του κράτους του ...Είναι όλες οι ημέρες του και άρα και οι αρνητικές ...Οι ημέρες που θα ήθελαν να "ξεχάσουν", αλλά δεν επιτρέπεται να "ξεχάσουν". Για τη μεταχιτλερική Γερμανία μόνον τέτοιες ημέρες υπάρχουν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι αξιοποιήσιμες ...Δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να γίνουν ένα "πακέτο" παράδοσης. Αυτές τις "αξέχαστες" αλλά αρνητικές ημέρες διαθέτει η Γερμανία και αυτές διατηρεί ως κοινή πανγερμανική παράδοση. Αυτές οι ημέρες είναι όλες τους δημιουργήματα του "πατέρα" τής Γερμανίας, ο οποίος ήταν "υπάλληλος" των Εβραίων και ήταν ο Χίτλερ. Δικαιωματικά λοιπόν αυτός είναι ο δημιουργός της Γερμανίας και της μοναδικής πανγερμανικής παράδοσης, η οποία συνδέεται με το Ολοκαύτωμα και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αν αυτό, το οποίο λέμε, φαίνεται υπερβολικό στον αναγνώστη, ας το διερευνήσει μόνος του ...Ακόμα και Γερμανός να είναι, ας το επιχειρήσει. Ας προσπαθήσει να σκεφτεί έστω και ένα γερμανικό "στοιχείο" παράδοσης, που να ενώνει τη Γερμανία από άκρο εις άκρο ...Να βρει ένα στοιχείο, για παράδειγμα, που να "ενώνει" το Αμβούργο ή το Βερολίνο με το Μόναχο και το Φράιμπουργκ. Δεν θα βρει τίποτε πέρα από τα γνωστά και βεβαίως τραγικά για όλη την Ευρώπη. Μόνον ο Χίτλερ "συνδέει" όλους τους Γερμανούς μεταξύ τους. Μόνον οι "ενοχές" για τα έργα του Χίτλερ συνδέουν τους καθολικοπροτεστάντες Γερμανούς μεταξύ τους. Μόνον η Βέρμαχτ, οι Ναζί και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι κοινά σημεία αναφοράς για τους Γερμανούς στο σύνολο της γερμανικής επικράτειας. Μόνον οι "συγνώμες" μπορούν να καταγραφούν ως κοινές θετικές γερμανικές "παραδόσεις".
Ευτυχώς υπάρχει και η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου και έχουν λόγο οι Γερμανοί να πάρουν μια κοινή σημαία και να υποστηρίξουν κάτι "κοινό", που να μην κοστίζει σε ευρωπαϊκό αίμα και να μην συνδέεται με τα "αριθμημένα" Ράιχ ...Τίποτε άλλο. Ακόμα και η "υπερηφάνειά" τους για τη βιομηχανική τους υπεροχή ανήκει στην ίδια χιτλερική παράδοση. Φίλοι, θαυμαστές και "κολλητοί" τού Χίτλερ ήταν όλοι οι μεγάλοι της γερμανικής βιομηχανίας ...Από τους ιδρυτές της Mercedes και της Volkswagenμέχρι τους ιδρυτές της Siemens και της Bayer ήταν όλοι τους επιδοτούμενοι από τον Χίτλερ και χρηματοδοτούμενοι από τους Εβραίους.
Για ό,τι μπορούν να είναι υπερήφανοι οι σύγχρονοι Γερμανοί της τεχνολογίας και της ανάπτυξης, αυτό έχει τις "ρίζες" του στη ναζιστική Γερμανία και έχει αναπτυχθεί με εβραϊκή χρηματοδότηση. Μέχρι και ο Hugo Boss, που σήμερα εκφράζει το "γούστο" και τη "φινέτσα" των Γερμανών, ήταν ο "ράφτης" του Ράιχ ...Ο κύριος και αποκλειστικός "ράφτης" του Ράιχ ...Ο σχεδιαστής των στολών των Ες-Ες και της Βέρμαχτ. Τίποτε απολύτως, που να ορίζει την έννοια της Γερμανίας, δεν "ξεφεύγει" από τον Χίτλερ και άρα από την εβραϊκή χρηματοδότηση.
Όλα αυτά δεν πρέπει να φαίνονται παράξενα στον αναγνώστη. Δεν λέμε κάτι το πρωτοφανές ή το μυστήριο. Μπορεί να το ελέγξει με πολλούς τρόπους. Άλλωστε, στην εποχή των υπολογιστών ζούμε. Ποιες είναι οι λέξεις "κλειδιά", που φέρνουν στον νου τού καθενός τη Γερμανία; ...Τα γνωστά "tag", τα οποία χρησιμοποιούμε στις αναζητήσεις μας μέσα στα ηλεκτρονικά δίκτυα. Ας κάνει ο αναγνώστης μια "βόλτα" στις μηχανές αναζήτησης. Ας κάνει μια αναζήτηση στο Google. Για την Ελλάδα, για παράδειγμα, tag's είναι oι λέξεις: "Δημοκρατία", "Θερμοπύλες", "φιλοσοφία", "Αλέξανδρος", "Αριστοτέλης" κλπ.. Για τη Γαλλίαtags είναι οι λέξεις: "Επανάσταση", "αδελφοσύνη", "Βολτέρος", "κοινωνικό συμβόλαιο", "Ρουσσώ", "Ναπολέοντας" κλπ..
Για τη Γερμανία τι ακριβώς είναι tag, που την "εντοπίζει"; Πώς θα τη βρούμε "πλαγίως" στο διαδίκτυο; ...Με τον ίδιο τρόπο που την ανακαλούμε στη μνήμη μας ...Με τα δικά της tag, προκειμένου να μην την μπερδέψουμε με την Πρωσία ή τη Βαυαρία για παράδειγμα ...Με τα δικά της ξεχωριστά tag, τα οποία δεν έχουν σχέση με αυτά της Πρωσίας ή της Βαυαρίας ..."Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας", "αποζημιώσεις θυμάτων", "κούρεμα χρεών", "στάση πληρωμών", "στρατόπεδα συγκέντρωσης", "Χίτλερ", "προπαγάνδα"," Γκαίμπελς κλπ.. Υπάρχει κάποιος, που να μην "θυμάται" τη Γερμανία με αυτά τα tags;
Αυτά μόνον χαρακτηρίζουν τη Γερμανία, γιατί αυτά μόνον "καλύπτουν" τον περιορισμένο χρόνο της "ζωής" της ...Τον περιορισμένο και απόλυτα προσδιορισμένο χρόνο ζωής της. Η Γερμανία δεν έχει "βάθος" αιώνων. Είναι άλλο πράγμα ο "γερμανικός κόσμος" και άλλο πράγμα η "Γερμανία". Στην κυριολεξία υπάρχουν αυτοκίνητα κατασκευασμένα από Γερμανούς, τα οποία είναι πιο παλιά από την ίδια τη Γερμανία ως εθνικό κράτος ...Τη Γερμανία, η οποία είναι καθαρά η διάδοχος της "Δημοκρατίας της Βαϊμάρης". Πριν από αυτήν στον ίδιο χώρο υπήρχαν άλλα γερμανικά κράτη παντελώς άσχετα με την έννοια της Γερμανίας. Υπήρχε η διάσημη Πρωσία, όπως υπήρχε και η διάσημη Βαυαρία.
Όμως, όλα αυτά είναι άσχετα αν όχι εχθρικά μεταξύ τους. Όλα αυτά όχι μόνον δεν αλληλοσυμπληρώνονται, αλλά βρίσκονται στην κυριολεξία "απέναντι" το ένα από το άλλο. Η ιστορία της προτεσταντικής Πρωσίας δεν είναι η ιστορία της Γερμανίας. Η ιστορία της καθολικής Βαυαρίας δεν είναι η ιστορία της Γερμανίας. Στην πραγματικότητα το μεγαλύτερο μέρος τής ιστορίας τού ενός είναι η σύγκρουσή του με τον άλλο. Αντιλαμβανόμαστε ότι αυτές οι γερμανικές ιστορίες δεν είναι κοινές ιστορίες των Γερμανών, ώστε να μπορούν να συμπεριληφθούν στην κοινή ιστορική "πλατφόρμα" τής Γερμανίας. Αυτές οι ξεχωριστές γερμανικές παραδόσεις δεν προστίθενται σε μια κοινή γερμανική παράδοση. 
...Είναι διαφορετικές ιστορίες διαφορετικών ανθρώπων, οι οποίοι πολλές φορές έχουν έρθει σε σύγκρουση μεταξύ τους. Είναι ιστορίες ανθρώπων, οι οποίοι έχουν διαφορετικές αντιλήψεις στα θέματα της θρησκείας, αλλά και του πολιτισμού ...Ανθρώπων, οι οποίοι έχουν διαφορετικές απόψεις για τον χριστιανισμό, όπως έχουν και διαφορετικές απόψεις για τον ελληνικό πολιτισμό ...Απόψεις, οι οποίες παραμένουν ακλόνητες μέσα στον χρόνο και δεν "παντρεύονται" σε καμία νέα κοινή "πανγερμανική" άποψη. Οι προτεστάντες διατηρούν τα χαρακτηριστικά τους και οι καθολικοί το ίδιο.
Διέφεραν μεταξύ τους παλιά και διαφέρουν μεταξύ τους και τώρα. Ως εκ τούτου τα "φορτία" τους δεν μπαίνουν στο κοινό νεογερμανικό "φορτίο". Μεταξύ τους οι Νεογερμανοί μοιράζονται μόνον ότι είναι δυνατόν να είναι κοινό και άρα να μοιράζεται μεταξύ τους ...Μόνον ό,τι τους αφορά εξίσου και αυτά είναι συγκεκριμένα πράγματα ...Πολύ συγκεκριμένα. Η κοινή τους γερμανική ιστορία είναι αυτή, η οποία "περιορίζεται" μέσα στα χρονικά περιθώρια της κοινής τους "ζωής". Μέσα στα χρονικά περιθώρια της ύπαρξης της Γερμανίας. Ως εκ τούτου δεν μπαίνουν όλα στο ίδιο "τσουβάλι"... Δεν μπαίνει στο ίδιο "τσουβάλι" η Γερμανία του Χίτλερ και της Λούξεμπουργκ με τον προϋπάρχοντα γερμανικό κόσμο.
Στην πραγματικότητα καμία από τις μεγάλες ιστορικές μορφές τού γερμανικού κόσμου δεν είναι ταυτόχρονα ιστορική μορφή τής σύγχρονης Γερμανίας. Ο Γκαίτε, για παράδειγμα, έζησε και πέθανε ως προτεστάντης, όταν δεν υπήρχε το εθνικό κράτος της Γερμανίας. Ο Ότο φον Μπίσμαρκ ήταν ένας εριστικός Πρώσος μεθύστακας φανατικός προτεστάντης, που μισούσε τους καθολικούς Γερμανούς του Νότου και με την προσπάθειά του για "ένωση" στην πραγματικότητα ασκούσε ιμπεριαλιστική πολιτική εις βάρος τους. Ο Νίτσε ήταν ένας Πρώσος αντισιωνιστής φιλόσοφος γερμανικής καταγωγής.
Όλα αυτά τα οποία λέμε είναι πολύ σημαντικά, γιατί με τον τρόπο αυτόν αποδεικνύεται ότι η ιστορία τής σύγχρονης "άθεης" Γερμανίας είναι πολύ συγκεκριμένη. Ξεκινάει από συγκεκριμένο χρονικό σημείο και δεν τους συμπεριλαμβάνει όλους αυτούς. Όσο πιο "πίσω" πάει κανείς, τόσο πιο "αχνή" γίνεται η έννοια της "Γερμανίας" και τόσο πιο πολύ διαφοροποιούνται οι Γερμανοί μεταξύ τους, φτάνοντας στο τέλος να γίνονται μισητοί εχθροί. Γι' αυτόν τον λόγο οι Γερμανοί, προκειμένου να βρουν κοινά ιστορικά σημεία αναφοράς μεταξύ τους, "συμφώνησαν" να εξετάζουν τα πράγματα έπειτα από μια συγκεκριμένη χρονολογία. Συμφώνησαν να χρησιμοποιούν τις μεγάλες μορφές τού γερμανικού κόσμου μόνον σαν "διακοσμητικά" και όχι ως "δομικά" στοιχεία τής σύγχρονης Γερμανίας.
Αυτή ήταν μια ιστορική ανάγκη για τους Γερμανούς, γιατί σε διαφορετική περίπτωση δεν θα μπορούσαν να συνυπάρξουν όλοι μαζί μέσα σε ένα κράτος. Στην πραγματικότητα έπρεπε όλοι τους να "αρνηθούν" τις καταγωγές τους, ώστε να μπορέσουν να συνυπάρξουν ...Να "ξεχάσουν" πως ήταν Πρώσοι ή Βαυαροί ή Αυστριακοί ή οτιδήποτε άλλο ...Να ξεχάσουν πως ήταν προτεστάντες ή καθολικοί ή οτιδήποτε άλλο ...Να "θυμούνται" μόνον τη γερμανικότητά τους ...και αυτήν βέβαια με συγκεκριμένους περιορισμούς ...Να τη θυμούνται μόνον μετά από κάποια συγκεκριμένα χρονικά όρια ...Να περιοριστούν σε αυτό το οποίο απομένει ως κοινή για όλους τους γερμανική ιστορία και αυτό είναι μόνον ένας Χίτλερ, ένα Ολοκαύτωμα και κάτι "ψιλά" ...Κάτι "ψιλά", τα οποία στο μέλλον θα γίνουν περισσότερα με "σκουπίδια" του τύπου Κολ, Μέρκελ, Σόιμπλε, Βεστερβέλε κλπ.. Μόνον αυτοί οι "πρωταγωνιστές" προστίθενται ως "δομικά" στοιχεία στην ιστορία της σύγχρονης Γερμανίας και όχι ο Νίτσε και ο Γκαίτε.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο για τον οποίο μιλάμε για "διακοσμητικές" ιστορικές παρουσίες; Ο Νίτσε και ο Γκαίτε έχουν σχέση με τη σημερινή Γερμανία όσο ένα χρυσοποίκιλτο σεμέν επάνω σε μια ηλεκτρονική τηλεόραση ...Δηλαδή καμία απολύτως ...Παντελώς ασύνδετα και άσχετα στοιχεία είναι μεταξύ τους ...Συνυπάρχουν απλά και μόνον για ένα καλύτερο "φαίνεσθαι" ...Βρέθηκαν στον ίδιο χώρο και απλά συνδυάσθηκαν για ένα άνευ ουσίας καλύτερο οπτικό αποτέλεσμα. Στην πραγματικότητα άνθρωποι όπως ο Νίτσε ή ο Γκαίτε όχι μόνον δεν είναι "πρότυπα" της Γερμανίας, αλλά είναι απολύτως ανεπιθύμητοι στη σύγχρονη γερμανική πραγματικότητα ...Είναι εχθρικοί, εφόσον επαναφέρουν "μνήμες" προγενέστερες της Γερμανίας και άρα ανεπιθύμητες ...Είναι για παράδειγμα Πρώσοι, χριστιανοί, πιθανότατα αντισιωνιστές  και όλα αυτά τα χαρακτηριστικά ενεργοποιούν αντανακλαστικά, τα οποία απειλούν τη ενωμένη Γερμανία.
Γι' αυτόν τον λόγο στην αρχή του κειμένου θεωρήσαμε ως απολύτως δεδομένο πως, ό,τι εμφανίζεται να πιστεύουν οι σύγχρονοι Γερμανοί για τους εαυτούς τους, είναι ψέμα ...Ένα τεράστιο ψέμα, το οποίο το δημιούργησαν οι Εβραίοι, για να τους εκμεταλλευτούν και να επικρατήσουν οι ίδιοι στη Γερμανία τής βιομηχανικής εποχής. Οι Εβραίοι είναι οι πραγματικοί ιδρυτές και ιδιοκτήτες της Γερμανίας. Πριν αποφασίσουν οι Εβραίοι για την ίδρυσή της, δεν υπήρχε Γερμανία. Οι Εβραίοι κατέστρεψαν τα γερμανικά κράτη, τα οποία προϋπήρχαν στον ίδιο χώρο και με τα "συντρίμμια" τους δημιούργησαν τη Γερμανία, προκειμένου να εξυπηρετήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα εθνικά τους συμφέροντα. Εκμεταλλεύτηκαν την άγνοια και την αφέλεια των υπό σύγκρουση γερμανικών φύλων και δημιούργησαν το κράτος-Φρανγκενστάιν το οποίο τους εξυπηρετούσε.
Σε αυτό το σημείο ο αναγνώστης μπορεί να αντιληφθεί την ουσία του προβλήματος, το οποίο "γεννά" την πλάνη γύρω από το γερμανικό ζήτημα. Στη Γερμανία έχουν εγκλωβιστεί σε μια τεράστια "παγίδα" τα γερμανικά φύλα και εξαιτίας αυτής της "παγίδας" αναγκάζονται να παριστάνουν το ενιαίο γερμανικό έθνος. Γιατί μιλάμε για "παγίδευση" και όχι για αυθεντική συμπόρευση; Γιατί η έννοια της "γερμανικότητας" είναι πολύ πιο γενική από αυτήν του έθνους. Η έννοια του έθνους είναι μια πολύ συγκεκριμένη έννοια. Προσδιορίζεται από κοινές πολιτισμικές, θρησκευτικές ή άλλες "ιδρυτικές" θεμέλιες επιλογές μεταξύ των μελών του. Προσδιορίζεται από την κοινή ιστορική "πορεία" αυτών, οι οποίοι ακολούθησαν τις κοινές επιλογές και ταυτίστηκαν μεταξύ τους απέναντι σε διαφορετικούς και πολλές φορές εχθρικούς περίγυρους.
Η έννοια της "γερμανικότητας" δεν πληρεί αυτές τις προϋποθέσεις, εφόσον δεν περιορίζεται από τέτοιες κοινές επιλογές. Δεν προκαλεί κανενός είδους ταύτιση μεταξύ των πληθυσμών της Κεντρικής Ευρώπης. Είναι μια έννοια πολύ γενική και αόριστη. Αφορά γενικά ανθρωπολογικά ή γλωσσικά χαρακτηριστικά πληθυσμών, τα οποία δεν τους καθιστούν όμοιους. Είναι έννοια ομοεπίπεδη με την έννοια —για παράδειγμα— της "σλαβικότητας". Ανήκουν όλοι οι Σλάβοι στο ίδιο έθνος; Γιατί να ανήκουν οι Γερμανοί; Πράγματι όλοι οι κάτοικοι της Γερμανίας είναι Γερμανοί, όπως πιο "δίπλα" από αυτούς είναι όλοι τους Σλάβοι. Αρκεί όμως αυτή η "συγκατοίκηση", για να τους κάνει έθνος;
Εφόσον δεν αρκεί για τους Σλάβους, γιατί να αρκεί για τους Γερμανούς; ...Απλά πράγματα. Τι σχέση έχει ο θρησκευτικά καθολικός και εθνικά Πολωνός με έναν θρησκευτικά ορθόδοξο και εθνικά Ρώσο; Οι Πολωνοί και οι Ρώσοι αλληλομισούνται μεταξύ τους, άσχετα αν είναι καί οι δύο τους σλαβικοί λαοί. Το ίδιο συμβαίνει και με τους γερμανικούς λαούς. Τι σχέση έχει ο Πρώσος με τον Βαυαρό, που είναι καί οι δύο Γερμανοί; Τι σχέση έχει η ιστορία του προτεστάντη Πρώσου με αυτήν του καθολικού Βαυαρού; Το γεγονός ότι φυλετικά είναι Γερμανοί, δεν σημαίνει τίποτε απολύτως ...Αυτό δεν το λέμε εμείς ...Αυτό το "λένε" οι τόνοι αίματος, οι οποίοι έχουν χυθεί ανάμεσά τους.
Στην πραγματικότητα μεγαλύτερες διαφορές και μίση χωρίζουν τους Πρώσους με τους Βαυαρούς παρά τους Πολωνούς με τους Ρώσους. Λιγότερο έχουν αλληλοσφαγεί οι Σλάβοι μεταξύ τους από τους Γερμανούς. Όπως λοιπόν είναι γελοίο ένας Ρώσος πολιτικός να θεωρεί ότι, ως Σλάβος, νομιμοποιείται να εκφράζει και τον Πολωνό, επειδή καί οι δύο είναι Σλάβοι και μιλάνε εκδοχές τής ίδιας γλώσσας, άλλο τόσο γελοίο είναι ένας Βαυαρός να θεωρεί ότι, ως Γερμανός, εκφράζει και τον Πρώσο, επειδή επίσης τυπικά είναι όλοι "Γερμανοί" και μιλάνε "γερμανικά" ...Αυτό, δηλαδή, που βλέπουμε σήμερα να συμβαίνει στη γερμανική Βουλή.
Αυτό, το οποίο δεν τόλμησε να κάνει ποτέ και κανένας εις βάρος των Πολωνών και των Ρώσων, το τόλμησαν και το κατάφεραν οι Εβραίοι εις βάρος των Πρώσων και των Βαυαρών ...Ενώ κανένας δεν τόλμησε να δημιουργήσει τη "Σλαβία", τόλμησαν οι Εβραίοι και δημιούργησαν τη "Γερμανία" ...Ενώ κανένας δεν τόλμησε να δοκιμάσει να υποτάξει τους καθολικούς Πολωνούς στον ορθόδοξο δικέφαλο αετό της Μόσχας, το κατάφεραν οι Εβραίοι με τους Γερμανούς. Υπέταξαν τους καθολικούς Βαυαρούς στον προτεσταντικό πρωσικό αετό του Βερολίνου.
Γι' αυτόν τον λόγο μπορούμε να μιλάμε χωρίς κανέναν ενδοιασμό για χαϊβάνια, που όμοιά τους δεν υπάρχουν ούτε στις απομακρυσμένες ζούγκλες ...Τα μεγαλύτερα χαϊβάνια της ευρωπαϊκής και ίσως της παγκόσμιας ιστορίας ...Η ειρωνεία είναι ότι αυτά τα χαϊβάνια, τα οποία τα έχουν "δουλέψει" οι Εβραίοι όσο κανέναν άλλο, ακόμα και σήμερα θεωρούν τους Σλάβους "κατώτερους" ανθρώπους.
...Δεν βλέπουν την "παγίδα" στην οποία έχουν εγκλωβιστεί και κρίνουν τις "καμπούρες" των άλλων ...Δεν βλέπουν ότι οι Εβραίοι τούς έχουν υποβάλει σε μια τρομακτική ιστορική "λοβοτομή", η οποία δεν τους επιτρέπει να "βλέπουν" τίποτε πέρα και πίσω από κάποιες συγκεκριμένες χρονολογίες ...Δεν βλέπουν ότι τους έχουν επιβάλει μια επιλεκτική "αμνησία" ...Δεν βλέπουν ότι έχουν "σκοτώσει" όλους τους μεγάλους άνδρες του γερμανικού κόσμου, γιατί απλούστατα δεν τους βόλευε ο προφανής θρησκευτικός φανατισμός τους και βέβαια ο εγγενής αντισιωνισμός τους. Σκότωσαν τους χριστιανούς "πατέρες" των Γερμανών, γιατί τους βόλευε να "δουλεύουν" τα "ορφανά". Ευκολότερη έγινε η ζωή των Εβραίων στη Γερμανία με την "απουσία" ενός Νίτσε.
Αυτήν την "ακρωτηριασμένη" ιστορικά Γερμανία την "εφεύραν" οι Εβραίοι. Τη σύγχρονη "άχρωμη" θρησκευτικά ενωμένη Γερμανία την "εφεύραν" οι Εβραίοι. Για να επιτύχουν αυτήν την ένωση, έπρεπε να αντιμετωπίσουν το θρησκευτικό ζήτημα, το οποίο διαφοροποιούσε τους Γερμανούς μεταξύ τους και τους έδινε την ξεχωριστή τους ταυτότητα. Γνώριζαν πως, από τη στιγμή που θα κατάφερναν και θα "πάγωναν" το μέχρι τότε "καυτό" σημείο των ενδογερμανικών θρησκευτικών συγκρούσεων, όλα τα άλλα θα ήταν εύκολα στη διαχείρισή τους. Γι' αυτόν τον λόγο οι ισχυρότεροι και δολιότεροι των σιωνιστών αγωνίστηκαν με το απόλυτο πάθος για την "ιδεολογία" μέσα στη Γερμανία.
Γνώριζαν πως μόνον αν παρέκαμπταν το θρησκευτικό ζήτημα, θα ήταν δυνατή η ένωση των δύο κυρίαρχων και διαφορετικών γερμανικών οντοτήτων μέσα στο ίδιο κράτος. Μέσω της ιδεολογίας προσπάθησαν να αμβλύνουν τα μίση μεταξύ των δύο διαφορετικών θρησκευτικών δογμάτων. Προσπάθησαν —και τελικά κατάφεραν— να "βάλουν" μέσα στη Γερμανία τις δήθεν "ιδεολογικές" συγκρούσεις, στις οποίες οι ίδιοι πρωταγωνιστούσαν, προκειμένου να "σκεπάσουν" τις αντίστοιχες θρησκευτικές. Τράβηξαν από το "κάδρο" του γερμανικού διχασμού τον Λούθηρο και έβαλαν τον Μαρξ με τον ίδιο στόχο. "Αγορασμένες" από τους Εβραίους τραπεζίτες ήταν όλες οι δήθεν "σοσιαλιστικές" ιδεολογίες, οι οποίες "χώριζαν" τους Γερμανούς σε νέες "πλατφόρμες", που θα τους μπέρδευαν και θα τους αποπροσανατόλιζαν. Αυτό δεν το έκαναν οι Εβραίοι από κοινωνική ευαισθησία και πολιτισμό, αλλά από συμφέρον.
Φιλοδοξούσαν ―όπως ορθώς εκ των υστέρων αποδείχθηκε― πως η καταστολή των θρησκευτικών ενστίκτων των κυρίαρχων δογμάτων της Γερμανίας θα τους ευνοούσε. Φιλοδοξούσαν να χωρίσουν τους Γερμανούς σε φανατισμένους σοσιαλοδημοκράτες και χριστιανοδημοκράτες, ώστε να μην θυμούνται ότι προηγουμένως ήταν προτεστάντες ή καθολικοί. "Συντόνισαν" τη σοσιαλοδημοκρατία με την προτεσταντική "συχνότητα" και τη χριστιανοδημοκρατία με την καθολική "συχνότητα" και τα "σκέπασαν" όλα υπό τη δική τους καθοδήγηση και τον δικό τους έλεγχο. Δικά τους κόμματα είναι τόσο τοSPD όσο και το CDU. Μόνοι τους επιλέγουν τις ηγεσίες της Γερμανίας. Μόνοι τους επιβάλουν τους ομοσπονδιακούς νόμους τής Γερμανίας. Μόνοι τους σχεδιάζουν την "εθνική" ατζέντα της Γερμανίας.
Επένδυσαν και δικαιώθηκαν για την πίστη τους στην αφέλεια των Γερμανών. Όταν αυτή η κοινωνικά "ευαίσθητη" Γερμανία αναγκάστηκε —προκειμένου να "επιβιώσει" ως ενιαίο κράτος— να μην κάνει διακρίσεις μεταξύ καθολικών και προτεσταντών, ευνόητο είναι πως έπαψε να κάνει διακρίσεις όλων των θρησκευτικών τύπων και άρα διακρίσεις εναντίον των Εβραίων. Κάπου εκεί αναζητούμε το όφελος των Εβραίων από την ενωμένη Γερμανία. Η θρησκευτική "απονεύρωση" της ενωμένης Γερμανίας ήταν ευεργετική μόνον για τους Εβραίους και για κανέναν άλλο.
Οι Γερμανοί έτσι κι αλλιώς —ως λαός— δεν την είχαν και τόσο πολύ ανάγκη για την επιβίωσή τους. Κανένας δεν τους υποχρέωνε να ζήσουν μαζί και να ανέχονται ο ένας τον άλλο. Οι "διαφορετικοί" Γερμανοί θα μπορούσαν να ζήσουν και "χώρια" στα δικά τους "διαφορετικά" κράτη. Ο καθένας από αυτούς είχε την κυριαρχία του στη δική του "γωνιά" ...Οι Πρώσοι στην Πρωσία και οι Βαυαροί στη Βαυαρία. Αυτό όμως ήταν μια επιλογή, η οποία δεν βόλευε τους Εβραίους. Αυτούς τους βόλευε μια ενωμένη νέα άθεη Γερμανία, όπου "χωρούσαν" οι παλιοί μισητοί θρησκευτικοί εχθροί και άρα θα "χωρούσαν" και οι ίδιοι. Ανάμεσα στους "αλληλομισούμενους" συγκάτοικους θα "χωρούσαν" και οι μισητοί, παρασιτικοί και "σοσιαλιστές" Εβραίοι.