Αφαίρεση ανεξαρτησίας από τη Γερμανία

 

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Ιουλίου 27, 2013

(σσΟ: Οι φωτογραφίες παρατίθενται ως χαστούκι στα ξένα και ντόπια καθάρματα που προσπαθούν να μας πείσουν ότι είμαστε “κωλοέλληνες” και μας αξίζει “ότι παθαίνουμε”. Είναι φωτογραφίες απο τα σχολεία μετά την κατοχή. Ένας ρημαγμενος, ξυπόλυτος λαός, ο μοναδικός στον πλανήτη που έζησε τρεις γενοκτονίες μέσα σε έναν αιώνα. Ένας λαός αλληλοσφαζόμενος εξ αιτίας ελεεινών ανδρεικέλων που οι μισοί συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς εισβολείς και οι άλλοι μισοί προσκυνούσαν Γερμανούς αμπελοφιλόσοφους και πρακτορίσκους. Και όμως ορθοπόδησε, παρα τις συνεχιζόμενες σφαγές. Απο την Πολη μέχρι την Κύπρο.Το δίδαγμα για σήμερα είναι ένα: Κρεμάλα στους ΔΙΧΑΣΤΕΣ των Ελλήνων, ότι προβιά εκ Γερμανίας και αν φορούν. Όποιος στρέφει Έλληνα εναντίον Έλληνα, είτε είναι ηλίθιος, είτε συνειδητά προδότης, δεν έχει το δικαίωμα να αναπνέει σε αυτή την χώρα)

• Ενεργοποίηση νέου «Συμμαχικού Συμβουλίου Ελέγχου» της Γερμανίας
• Αφαίρεση της διακυβέρνησης της Γερμανίας από Γερμανούς
• Δέσμευση πλουτοπαραγωγικών πηγών για αποζημίωση κρατών-θυμάτων
• Μεταφορά μεταναστών με «γερμανικό Δουβλίνο-2» για επαναπροώθηση
• Εξουδετέρωση του γερμανικού ολοκληρωτισμού
• Ολοκλήρωση αποναζιστοποίησης, αποζημιώσεων και εκδημοκρατισμού
• Νέα «Συμφωνία Potsdam» των νέων γερμανικών θυμάτων
• Μποϋκοτάζ για κατεργασία της γερμανικής αλαζονείας

Μία συλλογική εργασία-μετάφραση Ελλήνων με βάση τα στοιχεία που παρατίθενται (στα αγγλικά) στο http://newpotsdam.blogspot.com, η οποία τα παρουσιάζει στα ελληνικά και προσθέτει σκέψεις και προβληματισμούς που υπάρχουν στην Ελλάδα αλλά δεν δημοσιοποιούνται από τα μεγάλα συστημικά τηλεοπτικά κανάλια και έντυπα Μέσα Ενημέρωσης.

Στο ερώτημα «πώς αντιμετωπίζουμε την επίθεση» που ο Ελληνισμός στην Ελλάδα και στην Κύπρο δέχεται τα τελευταία χρόνια, υπάρχει απάντηση για πλήρη, ολοκληρωμένη και τελική λύση που εξαλείφει τον επιχειρησιακό πυρήνα του προβλήματος: Τη σημερινή Γερμανία. Μόνο όταν την Γερμανία δεν την κυβερνούν Γερμανοί μπορούν οι λαοί να είναι ασφαλείς.
Άσχετα αν κινείται από μόνη της ή εντάσσεται σε δίκτυο διεθνούς πολιτικού και οικονομικού οργανωμένου εγκλήματος (χωρίς υπερβολή) ή είναι «φυσική γερμανική διαστροφή», η Γερμανία έχει ξεπεράσει κάθε όριο, κάθε ανοχή και έχει παραβιάσει τις υποχρεώσεις της του 1990 όταν της παραχωρήθηκε ανεξαρτησία και αυτοδιακυβέρνηση. 
Όπως στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στην αρχή με τους κεραυνοβόλους πολέμους Blitzkrieg φαινόταν ότι θα κυριαρχήσει παντού, έτσι και τώρα βλέπουμε Blitzkrieg κατά της Ελλάδας, Κύπρου, Ισπανίας, Πορτογαλίας κλπ. Ο Παλιός Άξονας έχει ήδη επανασυσταθεί με Φινλανδία, Αυστρία και με νέες χώρες που μερικές ήταν εκτός του παλιού Άξονα (Ολλανδία κλπ), ενώ δεν έχει σχηματιστεί ακόμη ξεκάθαρο αντίπαλο «συμμαχικό στρατόπεδο». Τώρα έχουμε πολλές κυβερνήσεις Βισύ χωρίς όμως αυτό να σταματά την επανάληψη της ιστορίας για τελική εξουδετέρωση του Γερμανισμού.

Ήδη, άρχισε διεθνής αντίδραση κατά της Γερμανίας που από φόβο και θεωρητικό συμφέρον ακόμη δεν έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις. Υπάρχει όμως τρόπος για να γίνει αυτό και να ελεγχθεί πάλι ο Γερμανικός Μιλιταρισμός: Με επανάληψη της Ιστορίας και ανασύσταση του Συμμαχικού Συμβουλίου Ελέγχου της Γερμανίας με μέλη τα θύματά της σήμερα, ακόμη και αν άμεσα υπάρχουν κυβερνήσεις που διστάζουν. Άλλωστε, η σημερινή συμπεριφορά της Γερμανίας αποδεικνύει ότι δεν ισχύουν οι παραδοχές για τη συνθήκη με την οποία οι σύμμαχοι (ΗΠΑ, ΕΣΣΔ, Γαλλία, Βρετανία) παρέδωσαν την πλήρη διακυβέρνηση της Γερμανίας σε χέρια Γερμανών.

Συνεπώς, είναι απολύτως εφικτό να τεθεί σταδιακά σε όλη την Ευρώπη και πέρα, ως βασικό στοιχείο εθνικών εκλογών και Ευρωεκλογών, η στήριξη παρατάξεων και υποψηφίων που είναι αποφασισμένοι να κινηθούν για επιβολή Επιτροπείας στη Γερμανία. Αυτός είναι και ο άξονας διαμόρφωσης του «συμμαχικού στρατοπέδου» κατά του νέου Άξονα. Είναι όμως και πραγματικό τεστ για τα πολιτικά κόμματα και μεμονωμένους πολιτικούς κατά πόσο είναι κοντά στο λαό. Όσοι το κοροϊδέψουν ή ειρωνευθούν θα αποκαλυφθούν ως γρανάζι του τροϊκανικού συστήματος που κοροϊδεύει το λαό.

Ακόμη και αν κάποιοι θεωρήσουν ότι είναι πολύ ακραίο να αφαιρεθεί η πλήρης ανεξαρτησία της Γερμανίας, η ίδια η Γερμανία έχει φροντίσει να επεκτείνει τα όρια της «ακρότητας», ώστε αυτή η αφαίρεση της ανεξαρτησίας της να είναι πολύ λιγότερο ακραία από αυτά που έχει κάνει η ίδια και η Τρόικα. Η Γερμανία έσκαψε το λάκκο της.

Όσα αναφέρονται εδώ δεν αποτελούν ανακάλυψη Ελλήνων από την νέα γερμανική κατοχή στην εποχή της Τρόικας. Έχουν βέβαια συμπληρωθεί και διαμορφωθεί και από την ελληνική εμπειρία, αλλά αποτελούν «υλικό άμυνας» διαφόρων κυρίως Ευρωπαίων πολιτών για αποφυγή νέου Ράιχ, που άρχισαν να διαδίδονται μετά από τις οικονομικές περιπέτειες που είχε υποστεί το Ντουμπάι πριν από λίγα χρόνια. Ίσως από τότε εντάθηκαν οι φόβοι ότι ξεκινάει επανα-ναζιστοποίηση του κόσμου με οικονομικά μέσα. Από τότε και κυρίως τους τελευταίους μήνες διαμορφώθηκαν σε συμπαγή μορφή για υιοθέτηση συγκεκριμένης δράσης.
Η αργή μεν αλλά αυξανόμενη επίγνωση των δυτικών κοινωνιών για το τι πραγματικά σημαίνουν οι επιθέσεις στην Ελλάδα, έφερε στην επιφάνεια μια δέσμη πεποιθήσεων από τα τέλη ακόμη της δεκαετίας του 80 όταν η Γερμανία δεν ήταν ενοποιημένη, σχετικά με την αντιμετώπιση του γερμανικού κινδύνου από μια ενοποιημένη Γερμανία, η οποία όμως δεν θα ήταν εξευρωπαϊσμένη-εκπολιτισμένη, αλλά θα προσπαθούσε να επιβάλλει έλεγχο στην Ευρώπη που θα ήταν μεγαλύτερος από αυτόν που επέβαλαν οι Ναζί. Ακριβώς αυτά που γίνονται σήμερα.
Δεν είναι γνωστό στην Ελλάδα (εν μέρει και διότι τα συμβατικά και μονίμως ελεγχόμενα και ξενομανιακά ΜΜΕ συνειδητά αποκρύπτουν τον δυτικοευρωπαϊκό εξτρεμισμό) ότι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι στην πλειοψηφία τους δεν είδαν ποτέ με καλό μάτι την ενοποίηση και πλήρη ανεξαρτησία της Γερμανίας, διότι «τον ξέρουμε τον Γερμανό». Η ενοποίηση έγινε διότι οι δύο Γερμανίες την απαίτησαν και όχι διότι η διεθνής κοινότητα είδε πραγματική θεραπεία της γερμανικής ηγεσίας και κοινωνίας. Η Γερμανία παραμένει ναζιστοποιημένη κοινωνία.
Αυτό που δεν πέτυχε στη Γερμανία η Συμφωνία Potsdam (εκδημοκρατισμό, αποστρατιωτικοποίηση, πολεμικές επανορθώσεις και σε κάποιον βαθμό δίωξη εγκληματιών πολέμου) κυρίως λόγω της συμμαχικής διάσπασης και Ψυχρού Πολέμου, μπορεί να το πετύχει μία νέα Συνθήκη-Συμφωνία για άρση της αυτοδιοίκησης των Γερμανών, διότι η Γερμανία σήμερα έκανε ακριβώς αντίστοιχα εγκλήματα με την εμμονή της στη βαρβαρότητα.

Οι Γερμανοί δεν θα διοικούν τη Γερμανία στον πολιτικό, τραπεζικό, βιομηχανικό, εκπαιδευτικό και τομέα των ΜΜΕ τουλάχιστον, ούτε διακρατικοί οργανισμοί θα διοικούνται από πολίτες του Γερμανικού Κόσμου (όποιοι σήμερα συντάσσονται και υποτάσσονται στο γερμανικό καθεστώς). Η μορφή της γερμανικής παρουσίας στο Ευρωκοινοβούλιο και ΟΗΕ θα εξεταστεί επίσης και οι επερχόμενες Ευρωεκλογές αποτελούν καλό ορόσημο για να συμπυκνωθείμέχρι τότε η διεθνής αντίδραση σε πρώτη φάση στην μη εκλογή Γερμανών ευρωβουλευτών.

Η Συνθήκη του Σεπτεμβρίου 1990 για πλήρη ανεξαρτησία της Γερμανίας έγινε νωρίς χωρίς να εξασφαλιστούν οι απαιτήσεις της Συμφωνίας Potsdam. Συνεπώς πρέπει να επανενεργοποιηθεί σε νέα μορφή η Συμφωνία Potsdam και να συνεχίσει το ανολοκλήρωτο έργο της αποναζιστοποίησης και εκδημοκρατισμού του Γερμανικού Κόσμου. Ώστε οι κάτοικοι της Γερμανίας να ζήσουν σε καθαρά δημοκρατική και ανθρώπινη κοινωνία (με αναδιανομή πλούτου και ενίσχυση των χαμηλών εισοδημάτων) και να εξουδετερωθεί το μιλιταριστικό (στρατιωτικό, πολιτικό, οικονομικό) στοιχείο της γερμανικής κοινωνίας που έφερε δύο παγκόσμιους πολέμους, διαφθορά, κλοπή (της δικής μας περιουσίας που δεν αποζημιώθηκε) και σήμερα οικονομική καταστροφή και απώλεια ανεξαρτησίας όμοια με αυτή ενός μικρού πολέμου.
Η διάλυση του σημερινού καθεστώτος θα απελευθερώσει την πολιτική της Ρωσίας, ΗΠΑ κλπ απέναντι στο σημερινό γερμανικό καθεστώς. Δεν θα μπαίνουν στη δοκιμασία να ικανοποιήσουν τον γερμανικό ολοκληρωτισμό και εξτρεμισμό λόγω συμφερόντων τρίτων, εις βάρος της Ελλάδας κλπ. Ομοίως και σε άλλες χώρες και τομείς, δεν θα υπάρχει ο παράγοντας της «γερμανικής μπότας». Το Eurogroup είναι ένα παράδειγμα.

Όταν η Ελλάδα παρέδωσε εθνική κυριαρχία στον οικονομικό και νομισματικό τομέα για να εισέλθει στο ευρώ, το Eurogroup ανέλαβε, μεταξύ άλλων, την υποχρέωση να προστατεύσει την Ελλάδα από οποιαδήποτε εξωτερική και εσωτερική επίθεση υπονόμευσης της χώρας, οικονομίας και γενικά της κοινωνίας που θα είχε νομισματικό προκάλυμμα ή το ευρώ ως εργαλείο. Η Ελλάδα όχι μόνο δεν προστατεύθηκε, αλλά οι εταίροι που είχαν το ίδιο νόμισμα επιτέθηκαν εναντίον της Ελλάδας μαζί με τους εξωτερικούς συνεργάτες του διεθνούς οργανωμένου εγκλήματος («αγορές») και αποδείχθηκε ότι η Ελλάδα εξαπατήθηκε διότι το Eurogroup από την αρχή σχηματίστηκε χωρίς να έχει τους προστατευτικούς μηχανισμούς άμυνας από επιθέσεις εναντίον των μελών του. Στην απόλυτη κυριολεξία δηλαδή, η Ε.Ε. και το Eurogroup οφείλουν αποζημιώσεις την Ελλάδα διότι δεν εφάρμοσαν τις δικές τους υποχρεώσεις αν και η Ελλάδα παρέδωσε εθνική κυριαρχία για να εισέλθει στο ευρώ με αντάλλαγμα ακριβώς αυτά που δεν της προσέφεραν. Η Γερμανία όπως αποδεικνύεται είναι ο βασικός υπεύθυνος γι’ αυτό με τη σιωπηλή αλλά πλήρη συνεργασία και της Γαλλίας.

Συμμαχικός έλεγχος και ενοποίηση

Το Σεπτέμβριο του 1990 οι ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία και Σοβιετική Ένωση υπέγραψαν τη συνθήκη για την τελική διευθέτηση του ελέγχου της Γερμανίας, με την οποία παραιτήθηκαν από όλα τα δικαιώματα που είχαν στη Γερμανία (για λογαριασμό όλων των κρατών-θυμάτων του Ναζισμού) και της επέτρεψαν να γίνει πλήρως ανεξάρτητο κράτος, όπως έγινε στις 15 Μαρτίου 1991. Στις 30 Μαρτίου 1990 είχε ήδη υπογραφεί μεταξύ της Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας η συνθήκη για την ενοποίηση των δύο Γερμανιών. Από την πλευρά της Ανατολικής Γερμανίας υπέγραψε ο κύριος διαπραγματευτής GuntherKrause και από την πλευρά της Δυτικής Γερμανίας ο τότε υπουργός Εσωτερικών και σημερινός υπουργός Οικονομικών Wolfgang Schauble! Τυχαίο;
Η ενοποίηση δεν έγινε από πρωτοβουλία της διεθνούς κοινότητας διότι ικανοποιήθηκαν οι απαιτήσεις για εκδημοκρατισμό, αποναζιστοποίηση, αποζημίωση θυμάτων κ.λπ., αλλά διότι η Ανατολική και Δυτική Γερμανία απαίτησαν να γίνει δεκτή η ενοποίηση. Και ο Schauble ήταν από τότε μέσα στο παιχνίδι, συνεπώς έχει και προσωπική ευθύνη για την μη τήρηση των γερμανικών υποχρεώσεων.
Αυτά τα δύο γεγονότα του 1990, θεωρητικά, στηρίχθηκαν στην παραδοχή ότι οι συνθήκες στις οποίες ίσχυσε η Συμφωνία Potsdam από το 1945 είχαν ικανοποιηθεί και είχε επιτευχθεί, μεταξύ άλλων, αποναζιστοποίηση, εκδημοκρατισμός, αποζημίωση θυμάτων, αποστρατιωτικοποίηση κλπ στην ηγεσία και κοινωνία της Γερμανίας. Κάποιοι από τους αναγνώστες χαμογελούν. Ειδικά για την Ελλάδα αλλά και για την Κύπρο, η συμπεριφορά της γερμανικής ηγεσίας αποκαλύπτει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι τόσο η πολιτική όσο και η οικονομική – επιχειρηματική ηγεσία και μεγάλο μέρος του γερμανικού λαού χαρακτηρίζεται από ακριβώς αυτά τα στοιχεία για τα οποία η Συμφωνία Potsdam είχε αφαιρέσει το δικαίωμα από τους Γερμανούς να διοικούν τη Γερμανία. Συνεπώς, πρέπει πάλι να τους αφαιρεθεί αυτό το δικαίωμα.
Το διεθνές κλίμα κατά της Γερμανίας (έστω και αν δεν εκδηλώνεται στις πραγματικές του διαστάσεις λόγω φόβου και συμφερόντων) μπορεί να αξιοποιηθεί. Ακόμη και αν κάποιοι θεωρήσουν ότι είναι πολύ ακραίο να αφαιρεθεί η πλήρης ανεξαρτησία της Γερμανίας, η ίδια η Γερμανία έχει φροντίσει να επεκτείνει τα όρια της «ακρότητας», ώστε αυτή η αφαίρεση της ανεξαρτησίας της να είναι πολύ λιγότερο ακραία από αυτά που έχει κάνει η ίδια και η Τρόικα. Πρέπει η Γερμανία να μπει στη θέση της και να επανασυσταθεί σε σύγχρονη μορφή το Συμμαχικό Συμβούλιο Ελέγχου που είχε αρχικά στόχο να εξανθρωπίσει τη ναζιστική Γερμανία, αλλά τώρα η Γερμανία προσπαθεί να εκγερμανίσει την Ευρώπη. Η σύνθεσή του προφανώς πρέπει να είναι διαφορετική διότι οι τέσσερεις αρχικές χώρες (ΗΠΑ, Γαλλία, Βρετανία και ΕΣΣΔ υπό καθεστώς Γιέλτσιν-Γκορμπατσώφ) απέτυχαν να θεραπεύσουν τη γερμανική ηγεσία και κοινωνία και απελευθέρωσαν έναν Γερμανισμό που συνδύασε το Ναζισμό με τον Σταλινισμό. Ίσως, η βασική αποστολή του καθεστώτος Γιέλτσιν-Γκορμπατσώφ να ήταν η απελευθέρωση του Γερμανισμού (διότι χρειαζόταν το ΟΚ της ΕΣΣΔ) και μετά η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη παράδοση της χώρας σε ξένα συμφέροντα.
Η Γερμανία είναι η μοναδική χώρα του κόσμου στην ιστορία, οι ηγέτες της οποίας είναι ταυτόχρονα φορείς του Ναζισμού και του σταλινικού ολοκληρωτισμού (μέσω Στάζυ, Χόνεκερ κλπ). Μόνο Γερμανοί έζησαν και διαμόρφωσαν ταυτόχρονα αυτούς τους δύο κόσμους.

Σχετικά με το ποιές χώρες θα είναι στο Συμβούλιο, ανάλογα με τη Βρετανία, Γαλλία, ΕΣΣΔ και ΗΠΑ, όπως τότε ήταν θύματα του Ναζισμού, τόσο και τώρα πρέπει να είναι θύματα. Η Ελλάδα, Ισπανία και Πορτογαλία είναι τα προφανή θύματα. Τώρα και η Κύπρος.
Για όσους θα υποστηρίξουν ότι αυτά είναι αδύνατα και θα πρέπει να βρούμε τρόπο να προσαρμοστούμε σε μια γερμανοποίηση του κόσμου μας, θα θυμίσουμε τη στάση πολλών κρατών από τις αρχές 1990 σχετικά με την τότε συζητούμενη ενοποίηση των δύο Γερμανιών. Η προοπτική της Επιτροπείας στο γερμανικό καθεστώς είναι η σημερινή Συμμαχία κατά του νεοναζιστικού ολοκληρωτισμού του Βερολίνου και των υπηρετών του στην Ελλάδα. Οι Αμερικανοί δεν είχαν κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον ή φόβο για την πιθανότητα η ενοποιημένη Γερμανία να κυριαρχήσει και να ελέγχει την Ευρώπη, αλλά υπήρχε μεγάλος φόβος ανάμεσα στους πολίτες των ευρωπαϊκών κρατών. Οι Αμερικανοί προφανώς θα ήθελαν να μιλούν μόνο με έναν στην Ευρώπη παρά να υποχρεώνονται να υποστηρίξουν θέσεις και συμφέροντα σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη. Φυσικά αυτό θα ήταν χουντοποίηση της Ευρώπης και το γεγονός ότι οι Αμερικανοί δεν έχουν πρόβλημα με αυτό χαρακτηρίζει την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών. Ας μην ξεχνάμε και τις πιέσεις και εκβιασμούς από την πλευρά των Ηνωμένων Πολιτειών εναντίον της Ελλάδας για να σβήσουν χρέος της ναζιστικής Γερμανίας απέναντί μας.
Στην έρευνα που διεξήγαγαν το 1990 οι Times τόσο στη Βρετανία και Γαλλία (50%) όσο και στην Πολωνία (69% ) οι πολίτες ήταν αντίθετοι στην ενοποίηση της Γερμανίας διότι θεωρούσαν ότι αποτελεί ακόμη κίνδυνο και ότι υπήρχε κίνδυνος να νεκραναστήσει το Ναζισμό σε μεγαλύτερη έκταση. Μόνο το 29% των Αμερικανών δεν ήθελε ενοποίηση της Γερμανίας ενώ το 62% δεν έβλεπε κάποιο πρόβλημα! Γενικά, οι Αμερικανοί και κάπως οι Γάλλοι δεν έβλεπαν κάποιο πρόβλημα στην επανένωση της Γερμανίας ότι δηλαδή θα επαναλάβει σε κάποια άλλη μορφή τον ολοκληρωτισμό και τις καταστροφές από το Ναζισμό. Σήμερα αυτά είναι εξοργιστική πραγματικότητα, όχι απλώς φόβοι.
Η ηγεσία της Γαλλίας και της Βρετανίας όμως ήταν σαφέστατα αρνητική στην προοπτική της επανένωσης Πριν ακόμη από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου η Μάργκαρετ Θάτσερ είχε ξεκαθαρίσει στον Γκορμπατσόφ ότι οι Βρετανοί και η Δύση δεν ήθελαν την ενοποίηση της Γερμανίας και ζήτησε από τον Γκορμπατσόφ να φροντίσει να μη γίνει η ενοποίηση, αν και είπε ότι δεν είχε κανένα πρόβλημα με την δημοκρατικοποίηση της Ανατολικής Γερμανίας. Ο πρόεδρος Μιτεράν επίσης ήταν αρνητικός στην ενοποίηση. Ο Ιταλός Τζούλιο Αντρεόττι ήταν αντίθετος στην δημιουργία ενός νέου Πανγερμανισμού και ο Ολλανδός Ρουντ Λούμπερς είχε αμφισβητήσει το δικαίωμα των Γερμανών να αυτοδιοικούνται. Αυτή είναι η πραγματική στάση απέναντι στη Γερμανία.
Η συμπεριφορά της Γερμανίας σήμερα αποτελεί την απόδειξη ότι οι φόβοι ήταν δικαιολογημένοι και ότι η Γερμανία απέτυχε στις εξετάσεις αποναζιστοποίησης και δημοκρατίας. Προφανώς πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα θα προσπαθήσουν στην αρχή να σταματήσουν οποιαδήποτε προσπάθεια ελέγχου της Γερμανίας στην κατεύθυνση που προαναφέραμε. Αυτό είναι πολύ καλό διότι θα αποκαλυφθούν ακόμη και συγκαλυμμένα δίκτυα. Ίσως η καλύτερη προσέγγιση επίτευξης των προαναφερθέντων να ήταν προς την κατεύθυνση της ενημέρωσης των κοινωνιών σε όλο τον κόσμο ώστε να ασκηθεί πίεση σε εθνικές εκλογές και Ευρωεκλογές για να εκλεγούν κυβερνήσεις ή να επηρεαστούν οι υπάρχουσες να τα εφαρμόσουν, ώστε συνδυαστικά να υποχρεωθεί η γερμανική ηγεσία να αποδεχθεί την αφαίρεση της διακυβέρνησης της Γερμανίας από Γερμανούς. Ας μην ξεχνούμε ότι το 2013 έχουμε γερμανικές εκλογές και είναι πολύ καλή αρχή οι Γερμανοί να μάθουν τί τους έρχεται. Θα μπορούσε επίσης στις ερχόμενες Ευρωεκλογές να τεθεί το θέμα της μη αναγνώρισης της σύνθεσης του Ευρωκοινοβουλίου αν υπάρχουν και Γερμανοί ευρωβουλευτές.

Μέχρι και αλλαγή του ονόματος της Γερμανίας σε “Τευτονία” θα μπορούσε να υποστηριχθεί ώστε ο ήχος του Γερμανισμού να αφαιρεθεί από την υπόσταση της χώρας.

Εντός αυτής της πορείας, θα αποκαλυφθούν και δημοσιοποιηθούν όλα τα στοιχεία για την προδοσία και ατιμία που έγινε κατά της Ελλάδας, Κύπρου κλπ και θα αναπτυχθεί το σύνολο ενεργειών για θεραπεία του τραπεζικού και χρηματοπιστωτικού συστήματος με επανακατανομή του κλεμμένου πλούτου. Τα μποϋκοτάζ μπορούν επίσης να βοηθήσουν πολύ αν στοχεύουν στην κατεργασία της γερμανικής αλαζονείας. Τα εμπορικά, οικονομικά, πολιτιστικά μποϋκοτάζ κλπ, είναι εργαλεία κατεργασίας της γερμανικής αλαζονείας για να δεχθεί την Επιτροπεία μαζί με έντονη δράση στις κατά χώρα εθνικές εκλογές-Ευρωεκλογές.
Η εξωτερική διακυβέρνηση της Γερμανίας θα αποτελέσει τον ακρογωνιαίο λίθο για αυτή την θεραπεία. Αν το εξετάσουμε αντικειμενικά, αυτός είναι ο δικαιότερος και ανθρωπινότερος τρόπος για θεραπεία της κατάστασης. Το κυριότερο είναι ότι οι καταστροφείς της Ελλάδας, Κύπρου, Ισπανίας, κλπ δεν θα μπορούν να εμποδίσουν την αποζημίωση των θυμάτων τους, διότι τα θύματα της Γερμανίας και του κόσμου που υπηρετεί, θα ελέγχουν τον (κλεμμένο) πλούτο που απέκτησε και τη δίκαιη διανομή ακόμη και στους κατοίκους της Γερμανίας.

Ο φευγάτος “Ρωσικός Παράγοντας”

Η κινητοποίηση για αφαίρεση της ανεξαρτησίας της Γερμανίας αποτελεί και καταστάλαγμα επίγνωσης ότι πρέπει εμείς οι ίδιοι να κινηθούμε για να δώσουμε λύση στη νέα Κατοχή και εισβολή.
Ο “ρωσικός παράγοντας” δεν φαίνεται να έχει ο δυναμικό που θεωρούσαμε. Αν και δεν δρα αρνητικά προς την ελληνική κοινωνία, φαίνεται ότι η ρωσική ηγεσία έχει υιοθετήσει μία προσέγγιση μη-σύγκρουσης με αμερικανογερμανικά συμφέροντα και με κατά τόπους κυβερνήσεις που ελέγχονται από αυτά, όπως η κυβέρνηση στην Ελλάδα. Δέχεται την φιλοαμερικανική ή φιλογερμανική εξάρτησή τους, άσχετα αν οι πολίτες δεν την δέχονται (και άλλα ψήφισαν ενώ άλλα τους βγήκαν) και περιμένουν από τη Ρωσία τουλάχιστον να αποκαλύψει δημόσια την απόρριψη των κυβερνήσεων από τους πολίτες, να γίνει η φωνή τους. Στην Ελλάδα τουλάχιστον να παρουσιάσει την πραγματικότητα ότι οι σύμμαχοι (ΕΕ, Eurogroup, ΝΑΤΟ) συμπεριφέρθηκαν στην ελληνική κοινωνία ως κανονικότατοι εχθροί.
Αν η Ρωσία έβγαζε έτσι τη φωνή των Ελλήνων, η φωνή θα ακουγόταν σε όλο τον κόσμο και οι κυβερνήσεις θα είχαν εσωτερικό πρόβλημα με τους πολίτες τους και πιέσεις να αλλάξει ριζικά η στάση απέναντι στην Ελλάδα και να πληρώσουν οι υπεύθυνοι.
Η Ρωσία, θα μπορούσε να υπονομεύει τους υπονομευτές της Ελλάδας σε κάθε θέμα, πεδίο, ενέργεια που κάνουν εναντίον του Ελληνισμού. Με δεδομένο λοιπόν ότι η Ρωσία αυτοπεριορίστηκε σε εσωστρέφεια για να μη συγκρουστεί με τα συμφέροντα ΗΠΑ και Γερμανίας, η μοναδική τελική λύση για απελευθέρωση και επιβίωση του Ελληνισμού είναι να εξοντώσουμε την πηγή του προβλήματος, δηλαδή τον Γερμανισμό, μέσα στο σπίτι του. Έτσι θα απελευθερωθεί και η ρωσική ηγεσία για να προχωρήσει σε πραγματικές σχέσεις με την Ελλάδα.