τέτοια επιλογή. Η συγκεκριμένη έκθεση που έχει επιμελώς διαφυλαχθεί από τη δημοσιότητα, συμπεραίνει ότι, η μετάβαση της χώρας στο εθνικό νόμισμα θα είναι ευεργετική κυρίως επειδή θα ανακτήσει την ανταγωνιστικότητά της με την υποτιμημένη δραχμή. (βλ. σελ. 46 με σχετικά σχεδιαγράμματα).
Παρόμοιες εκθέσεις, μελέτες και αναφορές που συγκλίνουν στην ίδια άποψη, έχουν γίνει από ανεξάρτητους οίκους αξιολόγησης,Πανεπιστημιακού και ερευνητικούς φορείς και οικονομικούς αναλυτές. Αλλά είναι η πρώτη φορά που αποκαλύπτεται ότι, μελετητές του ΔΝΤ συναινούν ευθέως με την ίδια επιλογή. Κοινός παρονομαστής των απόψεων αυτών είναι ότι, καμία χώρα διεθνώς δεν εξήλθε από παρόμοια βαθύτατη κρίση, με μοναδικό μέσο την εσωτερική υποτίμηση των αμοιβών, την διάλυση του κοινωνικού κράτους, σε συνδυασμό με την διατήρηση ενός τόσου ισχυρού νομίσματος όπως το ευρώ.
Η έκθεση αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι «η περίπτωση της Αργεντινής είναι ένα καλό παράδειγμα για το πώς είναι πιθανό να εξελιχτούν τα μακροοικονομικά μεγέθη της Ελλάδας, παρά το γεγονός ότι τα δεδομένα της μοιάζουν δυσμενέστερα σε σχέση με την διεθνή εμπειρία (σελ. 49)». Αναφέρει ότι, η Αργεντινή «μεταξύ των ετών 1998-2002 είχε παγιδευτεί σε ένα καθοδικό σπιράλ, και η σταθεροποίηση μέσω της εσωτερικής υποτίμησης, όπως συμβαίνει με την Ελλάδα σήμερα,τελικά αποδείχτηκε αδύνατη. Τον Ιανουάριο του 2002, το εθνικό της νόμισμα το πέσος, αποσυνδέθηκε από το δολάριο και υποτιμήθηκε κατά 70% και η χώρα κήρυξε στάση πληρωμών για δημόσιο χρέος ύψους 155 δις δολαρίων. Αμέσως το χρέος ανήλθε στο 150% του ΑΕΠ, ο πληθωρισμός σκαρφάλωσε στο 26%, το ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 11%, το βιοτικό επίπεδο επέστρεψε στα επίπεδα του 1968 και η ανεργία ανήλθε σε 25%. Όμως σε μόλις τρεις μήνες, η οικονομία της χώρας εισήλθε σε αυτοδύναμη και διαρκή ανάπτυξη και από τότε σημειώνει μέση ανάπτυξη της τάξης του 8% ετησίως (σελ.49).
Στην έκθεση αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι, η Ελλάδα πάσχει στα ίδια σημεία σε σχέση με χώρες που υποτίμησαν το νόμισμα τους, όπως «υπερβολικό δημόσιο χρέος, έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, ανυπαρξία διεθνών επενδύσεων, ασθενικές εξαγωγές, ανελαστικές δομές εργασίας, πολιτική και κοινωνική αστάθεια» (σελ.49). Αλλά αν υπάρχει μια «ισχυρή πολιτική βούληση για την έξοδο από το ευρώ και την υιοθέτηση της δραχμής, γεγονός που θα απαιτήσει διαρκή προσπάθεια προσαρμογής, η χώρα θα εισέλθει άμεσα στο δρόμο της ανάπτυξης. Στην πολύ αρχική φάση, το νέο νόμισμα θα υποτιμηθεί κατά 50%, ο πληθωρισμός θα ανέλθει στο 35% με έτος βάσης το 2012 και το ΑΕΠ θα μειωθεί κατά 10%. Η ανάκαμψη όμως θα είναι άμεση και ραγδαία. Το επόμενο έτος, το ΑΕΠ θα ανέλθει κατά 6% και ο πληθωρισμός θα αποκλιμακώνεται με ταχύτατο ρυθμό κάτω του 5% έως το 2014 (σελ 46).
Μένει να δούμε τι είναι εκείνο που φοβίζει τόσο πολύ την έξοδο της Ελλάδος από το ευρώ. Η έκθεση του ΔΝΤ τονίζει ότι, «οι έμμεσες δευτερογενείς επιπτώσεις είναι πιο σημαντικές. Οι αντιλήψεις για την σταθερότητα της αγοράς της Ευρώπης θα τεθούν σε δοκιμασία και οι επενδυτές θα θεωρήσουν πιθανή την έξοδο και άλλης χώρας από την ευρωζώνη. Η χρήση εργαλείων για την διαχείριση της εξόδου, όπως το πάγωμα καταθέσεων και ελέγχων στη διακίνηση κεφαλαίων, συνεπάγεται την άμεση απόσυρση κεφαλαίων σε άλλες αδύνατες περιοχές του ευρώ. Αναμενόμενες τραπεζικές μοχλεύσεις με σκοπό την μείωση των πιστωτικών κίνδυνων, θα οδηγήσει πιθανότατα σε μια αυτοεκπληρούμενη κρίση, ιδιαίτερα στις αδύναμε χώρες, με κίνδυνο μετάδοσης της (domino effect). Επιπλέον, «οι ανταγωνιστικές προς την Ελλάδα χώρες και ειδικότερα στον τουρισμό, θα υποστούν απώλειες, ως συνέπεια της ταχύτατης αύξησης της ανταγωνιστικότητας της που θα προέλθει από την υποτίμηση του νομίσματος (σελ.47).
Γενικότερα, η σημαντικότατη αυτή όσο και άγνωστη μέχρι σήμερα έκθεση του ΔΝΤ, κάθε άλλο παρά περιγράφει την καταστροφή της χώρας μας από μια πιθανή υιοθέτηση της δραχμής, όπως υποστηρίζουν οι μνημονιακοί τρομοκράτες. Aντίθετα θεωρεί ευεργετική μια τέτοια προοπτική. Είναι σαφές όπως και από άλλες εκθέσεις και ενέργειες του ότι το ΔΝΤ, θέλει να αποστασιοποιηθεί από την πολιτική της ακραίας λιτότητας σε συνδυασμό με το υπερτιμημένο ευρώ που ακολουθεί το Βερολίνο. Τελικά διαφαίνεται ότι, ο κυρίαρχος λόγος που η χώρα μας παραμένει στην ευρωζώνη και υποφέρει από το μνημόνιο, δεν είναι άλλος από το να θυσιαστεί ως σύγχρονη Ιφιγένεια για την επιβίωση του ευρώ που αποτελεί και το μέσο για τη γερμανοποίηση της ευρώπης.
spyridonstalias@hotmail.com
Ο Σπύρος Στάλιας , Οικονομολόγου Ph.D, είναι μέλος της Κεντρικής Γραμματείας του κόμματος ΔΡΑΧΜΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.