Κρίση στην Ουκρανία

 

Posted: 14 Mar 2014 12:54 PM PDT Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ Ο γερμανικός αιφνιδιασμός απέτυχε... ...πάλι έχασαν τη μάχη στο Ανατολικό Μέτωπο. Οι Γερμανοί επιχειρούν να μπλέξουν σε νέα περιπέτεια τον ελληνισμό της Κριμαίας. Κάθε φορά που βλέπει κάποιος να "ρέει" ευρωπαϊκό αίμα, έξυπνο είναι να ξεκινάει να ψάχνει τα αίτια αυτής της αιματοχυσίας στα γερμανικά συμφέροντα. Μια τέτοια επιλογή είναι καθ' όλα έξυπνη και ασφαλής, εφόσον σε απαλλάσσει από περιττό κόπο και σπατάλη χρόνου ...Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνεις λάθος. Σε κάθε σύγχρονη αιματοχυσία στην Ευρώπη, είναι μπλεγμένη η Γερμανία. Αυτό είναι το όλο θέμα. Για όσο διάστημα δεν καταλαβαίνουμε ότι κάποιοι ένωσαν την Γερμανία, για να συνεχίσει τον πόλεμο που είχε κηρύξει στην Ευρώπη πριν από έναν αιώνα, δεν θα μπορούμε να ερμηνεύσουμε σωστά τα συμβαίνοντα.   Ό,τι βίαιο συμβαίνει στην Ευρώπη από τη στιγμή της γερμανικής ενοποίησης, συμβαίνει, για να εξυπηρετηθούν τα γερμανικά συμφέροντα και τα συμφέροντα ΟΛΩΝ όσων "κρύβονται" πίσω από αυτά. Για λόγους ευκολίας στην ανάλυση θα τα ονομάσουμε απλά "γερμανικά συμφέροντα" και θα προσπαθήσουμε να τα ανιχνεύσουμε. Αυτά λοιπόν τα συμφέροντα, ακόμα και σήμερα, αιματοκυλούν την Ευρώπη. Ακόμα και τα εκ πρώτης όψεως αντίθετα φαινόμενα, που κατά καιρούς παρατηρούμε, υπηρετούν τα ίδια συμφέροντα ...Για να εξυπηρετηθούν τα γερμανικά συμφέροντα, "μάτωσε" η Γιουγκοσλαβία και για τα ίδια συμφέροντα "ματώνει" σήμερα η Ουκρανία. Τους Γιουγκοσλάβους τους βομβάρδισαν, για να διαλύσουν τη Γιουγκοσλαβία, ενώ τους Ουκρανούς θα τους βομβαρδίσουν, αν δεν παραμείνουν ενωμένοι. Για τα γερμανικά συμφέροντα διέλυσαν τη Γιουγκοσλαβία και για τα ίδια συμφέροντα σήμερα απειλούν την Ουκρανία, προκειμένου αυτή να μην διαλύσει. Γιατί όμως έχουμε τόσο διαφορετικές προσεγγίσεις σε θέματα θεωρητικά τόσο όμοια μεταξύ τους; Γιατί δηλαδή είχαν δικαίωμα οι Κροάτες ή οι Βόσνιοι στον "αυτοπροσδιορισμό" τους και δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα και οι Κριμαίοι; Γιατί σε άλλους αναγνωρίζει η ΕΕ ως ιερό το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και αλλού το αντιμετωπίζει ως την υπέρτατη παρανομία; Γιατί σε άλλα σημεία της Ευρώπης υποστηρίζονται οι αυτονομιστές, οι οποίοι αγωνίζονται για την "ελευθερία" τους και σε άλλα σημεία καταδικάζονται σαν "τρομοκράτες"; ...Γιατί απλούστατα δεν υπάρχουν ενιαία κριτήρια στην αντιμετώπιση ομοίων καταστάσεων. Τα γερμανικά συμφέροντα είναι αυτά, τα οποία "αποφασίζουν" τι είναι "δίκαιο" και "σωστό" και τι είναι το ακριβώς αντίθετο. Επειδή όμως τα συμφέροντα είναι από τη φύση τους μεταβλητά, επηρεάζουν κι αυτά, τα οποία δεν πρέπει ποτέ να μεταβάλλονται  -  και είναι τα κριτήρια εκείνα, τα οποία που έχουν σχέση με το "σωστό" και τη "δικαιοσύνη". Γι' αυτόν τον λόγο τα ίδια πράγματα, που στην Γιουγκοσλαβία ήταν "σωστά" και "δίκαια", στην περίπτωση της Ουκρανίας είναι "λάθος" και "άδικα". Γι' αυτόν τον λόγο για τα ίδια πράγματα κάποιοι στη Γιουγκοσλαβία ονομάστηκαν "ήρωες" και κάποιοι άλλοι στην Ουκρανία σήμερα ονομάζονται "τρομοκράτες". Μπήκαμε πλέον για τα καλά σε μια εποχή νέου τευτονικού "Μεσαίωνα" και όλοι μας κινδυνεύουμε από αυτά τα συμφέροντα ...Κυρίως βέβαια αυτοί οι οποίοι είχαν την "ατυχία" να βρίσκονται πάνω στους "δρόμους" των συμφερόντων των Γερμανών. Ο κανόνας πλέον είναι ένας ...Ο κανόνας του Μεσαίωνα. Δίκιο είναι μόνον το δίκιο του ισχυρού και άρα το συμφέρον του. Δίκιο έχουν μόνον οι ισχυροί, οι οποίοι κατά σύμπτωση είναι οι "δανειστές" των πάντων. Από εκεί και πέρα είναι όλα ρευστά ...Αλίμονο στον λαό που θα βρεθεί πάνω στον "δρόμο" τους. Οι χώρες, οι οποίες βρίσκονται πάνω στα ευρωπαϊκά δίκτυα, που ενδιαφέρουν τους Γερμανούς, θα έχουν την τύχη που καθορίζουν τα συμφέροντα της Γερμανίας ...Θα έχουν την τύχη που θα βολεύει τη Γερμανία στον στόχο της να ελέγχει μόνη της τα ευρωπαϊκά δίκτυα όλων των ειδών. Κράτη, τα οποία συμφέρουν τη Γερμανία να παραμείνουν ενιαία, θα παραμείνουν τέτοια και κράτη, τα οποία συμφέρουν τη Γερμανία να κατακερματιστούν, θα διαλύσουν. Τα γερμανικά συμφέροντα, τα οποία είχαν σχέση με τον έλεγχο της ευρωπαϊκής αγοράς  - και άρα με τον έλεγχο των οδικών αξόνων της Ευρώπης - , θίγονταν από μια ενιαία Γιουγκοσλαβία και γι' αυτόν τον λόγο την διέλυσαν. Τα γερμανικά συμφέροντα, τα οποία έχουν σχέση με την ενεργειακή αγορά  - και άρα με τους αγωγούς αερίου -  θίγονται από μια διασπασμένη Ουκρανία και άρα γι' αυτόν τον λόγο θα ματώσει όποιος επιχειρήσει να την διαλύσει. Αυτά τα συμφέροντα κάνουν τη Γερμανία να φέρεται τόσο υποκριτικά, που μοιάζει σχεδόν με ένα αστείο "καρτούν" ...Ένα "καρτούν", όμως, που, όταν δεν αιματοκυλά τους λαούς, τους βυθίζει στη δυστυχία και την πείνα και δεν ξέρουμε ακόμα τι είναι χειρότερο. Αστείο είναι λοιπόν να εμφανίζεται η Μέρκελ και να ισχυρίζεται τώρα ότι ένα δημοψήφισμα στην Κριμαία είναι παράνομο, γιατί δεν "σέβεται" το Ουκρανικό Σύνταγμα. Η παλιόγρια του Βερολίνου ανακάλυψε το απαραβίαστο του Συνταγματικού Νόμου ...Τον Συνταγματικό Νόμο, που έκανε "πατσαβούρα" στην Ελλάδα. Και στην Ελλάδα οι εντολές που επιβάλει η Τρόικα και η Γερμανία είναι απόλυτα αντισυνταγματικές, αλλά δεν είδαμε την παλιόγρια να τις καταγγέλλει. Προφανώς το Σύνταγμα της Ουκρανίας εξυπηρετεί τα γερμανικά συμφέροντα, ενώ το αντίστοιχο ελληνικό όχι. Για να καταλάβει κάποιος τι συμβαίνει αυτήν τη στιγμή στις διάφορες "γωνιές" της Ευρώπης, θα πρέπει να είναι σε θέση να γνωρίζει την ουσία του προβλήματος μπροστά στο οποίο κάθε φορά βρίσκεται. Θα πρέπει να μπορεί να εντοπίζει τις "ρίζες" του προβλήματος, που οδηγεί σε επεμβάσεις των ισχυρών, προκειμένου να το λύσουν. Στη διεθνή πολιτική τίποτε δεν γίνεται επειδή "έτυχε" ή επειδή υπάρχουν ευαισθησίες πάνω στα "δίκια" των λαών ...Τα πάντα κινούνται από το "ελατήριο" του συμφέροντος. Τα πάντα γίνονται, για να επιλύουν οι ισχυροί τα προβλήματά τους εις βάρος των αδυνάτων. Στην Ουκρανία, δηλαδή, που θα εξετάσουμε στο κείμενό μας, υπήρχε ένα πρόβλημα για τους Γερμανούς και το οποίο η ανατροπή του Γιανουκόβιτς "υποτίθεται" θα το έλυνε ...Μεγάλο πρόβλημα, αν θυμηθούμε τις απειλές που εκείνη την εποχή εκτόξευε το Βερολίνο εναντίον της κυβέρνησης του Γιανουκόβιτς και του ίδιου προσωπικά. Λέμε ότι εκείνο το πρόβλημα "υποτίθεται" θα το έλυνε η ανατροπή της κυβέρνησής του, γιατί, απ' ό,τι δείχνουν τα πράγματα, όχι μόνον δεν λύθηκε, αλλά υποτροπίασε. Το θέμα λοιπόν είναι να καταλάβουμε ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα και όχι να "καταπιούμε" αμάσητο αυτό το οποίο μας δείχνουν σαν τέτοιο. Γιατί ήθελαν οι Γερμανοί να "ρίξουν" τον Γιανουκόβιτς; Πότε αποφάσισαν να το κάνουν αυτό; Γιατί ήθελαν να τον ανατρέψουν τώρα και όχι πριν από μερικά χρόνια; Τι έκανε εις βάρος τους  - ειδικά τώρα ο Γιανουκόβιτς -  και το οποίο ήταν τόσο σημαντικό, ώστε να αποφασίσουν να κάνουν τόσο φανερή την αντίδρασή τους; Κατ' αρχήν να ξεκαθαρίσουμε εξ' αρχής ότι το πρόβλημά τους δεν ήταν ούτε η "δίψα" του ουκρανικού λαού για δημοκρατία ούτε η διαφθορά του Γιανουκόβιτς. Δεν ήταν αυτά τα αίτια, όπως επιχειρείται να μας παρουσιαστεί η κατάσταση από τα ΜΜΕ. Μέχρι να τον ανατρέψουν δεν γνώριζαν οι Γερμανοί ότι ο Γιανουκόβιτς ήταν διεφθαρμένος και το καθεστώς του αυταρχικό; ...Βεβαίως και το γνώριζαν. Ήταν αδύνατον να μην το γνωρίζουν, εφόσον οι ίδιοι είναι οι μεγαλύτεροι διαφθορείς στον κόσμο. Οι ίδιοι τον έκαναν πλούσιο, βάζοντάς τον να παίρνει με προμήθειες γερμανικά δάνεια, για να δίνει έργα στις γερμανικές εταιρίες, οι οποίες ήταν εξειδικευμένες στη δημιουργία μεγάλων έργων υποδομών. Τότε, γιατί τον "έριξαν", θα αναρωτιόταν κάποιος; Γιατί να "ρίξουν" τον διεφθαρμένο και χρήσιμο "Σημίτη" της Ουκρανίας; ...Γιατί ο διεφθαρμένος Γιανουκόβιτς την τελευταία στιγμή αρνήθηκε να "βάλει" την Ουκρανία μέσα στο "σφαγείο" της ΕΕ ...Το "σφαγείο" το οποίο οι Έλληνες γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα. Αρνήθηκε, όχι γιατί ξύπνησε ο πατριωτισμός μέσα του. Αρνήθηκε, εξαιτίας του φόβου του. Αρνήθηκε, γιατί φοβήθηκε  - πιο πολύ ακόμα και από τον εκβιασμό των Ευρωπαίων -  την οργή των Ρώσων. Ο Γιανουκόβιτς γνώριζε ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα απειλούνταν η ίδια του η ζωή και όχι μόνον η "καρέκλα" του.   Η Ρωσία σε μια τέτοια περίπτωση θα αντιδρούσε βίαια και την οργή της θα την ξεσπούσε σε αυτόν που θα θεωρούσε ότι την πρόδωσε και αυτός ήταν ο Γιανουκόβιτς ...Ο "δικός" τους Γιανουκόβιτς, ο οποίος θα πρόδιδε τα κοινά τους συμφέροντα ...Τα συμφέροντα, που απειλούσε προηγουμένως η Τιμοσένκο και την οποία οι Ρώσοι ανέτρεψαν, στηρίζοντας με όλα τα μέσα τον Γιανουκόβιτς. Αυτή η στήριξη θα καθιστούσε τον Γιανουκόβιτς "προδότη" για τους Ρώσους και ήταν βέβαιο ότι δεν θα τη γλίτωνε τόσο εύκολα. Ήταν δεδομένο ότι θα αντιδρούσε η Ρωσία και ο Πούτιν ακόμα και με τη βία... ...Θα αντιδρούσε ο Πούτιν ακόμα κι αν γνώριζε ότι πίσω από την "επανάσταση" του Κιέβου κρυβόταν η ίδια η Γερμανία ...Η "αγαπημένη" τού Πούτιν Γερμανία ...Η Γερμανία της πρακτορικής νιότης του ...Η Γερμανία με την οποία κάνει μπίζνες εδώ και πολλά χρόνια ...Η Γερμανία, που του "φόρτωσε" ως παρατηρητή και "παιδονόμο" τον άθλιο Σρέντερ. Παρ' όλα αυτά όμως σε μια τέτοια περίπτωση θα ήταν έτοιμος να τα "γκρεμίσει" όλα, για να διατηρήσει την Ουκρανία στη ρωσική σφαίρα επιρροής. Η Ουκρανία ήταν για όλους casus belli. Άσχετα δηλαδή με το γεγονός ότι η Ρωσία του Πούτιν και η Γερμανία "παίζουν" στο ίδιο παιχνίδι της Νέας Τάξης ως "προμηθευτές" και "πελάτες" αντίστοιχα, ήταν θέμα χρόνου να υπάρξει σύγκρουση μεταξύ τους, σε περίπτωση που υπήρχε θέμα με την Ουκρανία ...Μια σύγκρουση, η οποία θα μπορούσε να φτάσει μέχρι και την πολεμική βία ...Όχι επειδή ο Πούτιν είναι "καθαρός" και "πατριώτης" και η Γερμανία "βρόμικη" και ιμπεριαλιστική, αλλά επειδή αυτά συμβαίνουν και στις καλύτερες "συμμορίες". Οι συνένοχοι εγκληματίες στρέφονται με τη βία ο ένας απέναντι στον άλλο, όταν υπάρχει "ρίξιμο". Αυτό το "ρίξιμο" ήταν, που έσπρωξε τους Ρώσους στην αντίδραση. Αυτό το "ρίξιμο" ήταν, που δεν τους έδινε άλλη επιλογή ...Το "ρίξιμο" των μονίμως κουτοπόνηρων Γερμανών. Γιατί τους λέμε κουτοπόνηρους; ...Γιατί δεν σέβονται τίποτε και κανέναν. Όπου μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους και να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους, το κάνουν με ένα τρόπο τουλάχιστον χυδαίο ...Με τρόπο που δείχνει να υποτιμάνε την νοημοσύνη του απέναντι. Αυτοί, οι οποίοι προσκυνάνε εδώ και αιώνες τους Εβραίους, αν βρεθούν απέναντι σε αδύναμους, είναι κτηνώδεις ...Είναι ανηλεείς σε βαθμό αποκτήνωσης. Τη φάτσα του Σόιμπλε να δει κανείς όταν του μιλάνε για τους Έλληνες που αυτοκτονούν  - εξαιτίας της κρίσης που ο ίδιος προκάλεσε -  και θα το καταλάβει. Τώρα αυτοί οι κουτοπόνηροι, επειδή αισθάνονται ισχυροί, στρέφονται εναντίον της Ρωσίας ...Μία Ρωσία, την οποία στην κυριολεξία θα έπρεπε να ευγνωμονούν. Στην κυριολεξία η Γερμανία έγινε κορυφαία ευρωπαϊκή δύναμη "ελέω" Ρώσων και αυτό όχι μόνον δεν το εκτιμά ανάλογα, αλλά τώρα θέλει να τους "ρίξει" κι αυτούς. Οι Ρώσοι έκαναν τους Γερμανούς ισχυρούς. Όχι μόνον επειδή τους παραχώρησαν την Ανατολική Γερμανία με "πέτσινα" χρήματα. Όχι μόνον επειδή τους παρείχαν φτηνή ενέργεια, καθιστώντας εφικτή την ανταγωνιστική βιομηχανική ανάπτυξή τους ...Τους έκαναν ισχυρούς, επειδή στην κυριολεξία τους άφησαν να γίνουν βιομηχανικοί "γίγαντες", χωρίς καν να τους ανταγωνιστούν. Οι Ρώσοι δεν έκαναν ποτέ χρήση της βιομηχανικής τους εμπειρίας, για να μπουν ως παραγωγοί στην ευρωπαϊκή αγορά. Οι Ρώσοι γέμισαν με τα κορίτσια τους τα στριπτιζάδικα της Ευρώπης, για να μπορούν οι Γερμανοί να παριστάνουν τους βιομηχάνους. Οι Ρώσοι γέμισαν τα πάρκα τους με άνεργους αλκοολικούς, για να μπορούν οι Γερμανοί να παριστάνουν τους ασυναγώνιστους. Η Ρωσία κατέστρεψε τη βιομηχανική υποδομή της, η οποία θα μπορούσε  - λόγω ενεργειακών πηγών και φτηνών πρώτων υλών -  να γίνει ασυναγώνιστη, γιατί αυτό τής επέβαλαν οι προστάτες της Γερμανίας. Η Ρωσία τούς "χάρισε" την Volkswagen, όταν αυτή πουλιόταν και σώθηκε παρανόμως με κρατικά χρήματα. Η Ρωσία έκανε εις βάρος του εαυτού της περιορισμούς, που ισχυροποίησαν τη Γερμανία. Επέτρεψε στη Γερμανία να κρατήσει την Volkswagen, όταν πραγματικά η εταιρεία δεν είχε τη δυνατότητα να επιβιώσει χωρίς κρατικές ενισχύσεις ...Παράνομες κρατικές ενισχύσεις. Οι Ρώσοι λυπήθηκαν τους Γερμανούς, ενώ οι Γερμανοί δεν έκαναν το ίδιο για παράδειγμα με την Seat των Ισπανών ή τη Skoda των Τσέχων ή τη Lamborghini των Ιταλών. Όλα αυτά με τι αντίτιμο για τη Ρωσία; ...Το πετρέλαιο και κυρίως το φυσικό αέριο. Οι Γερμανοί τους άφησαν υποτίθεται να παριστάνουν τους αποκλειστικούς προμηθευτές τους στο αέριο και αυτό τους το διασφάλιζαν. Υπό συνθήκες προδοσίας κάποιοι Ρώσοι δέχθηκαν για τα συμφέροντα μιας ολιγαρχίας να μετατρέψουν τη Ρωσία σε μια αντιπαραγωγική "έρημο" των πάγων, που παράγει μόνον πετρέλαιο και αέριο. Ξαφνικά στη Ρωσία  - των καλά εκπαιδευμένων βιομηχανικών εργατών και των μορφωμένων αστών -  καταστράφηκε η κοινωνική δομή και οι άπειροι έπεσαν στο επίπεδο του δουλοπάροικου και του βεδουίνου της ερήμου και οι λίγοι έγιναν "Σεΐχηδες". Ο λαός έπιασε επίπεδα τριτοκοσμικής χώρας και μέσα σε λίγα χρόνια εμφανίστηκαν σαν "ολιγάρχες" μερικοί από τους πλουσιότερους ανθρώπους του Πλανήτη. Στα "χαλάσματα" της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης εμφανίστηκαν συμπεριφορές τύπου Σαουδικής Αραβίας. Ξεπουλήθηκε ένα μεγάλο έθνος για χρυσές χέστρες, χειροποίητα ρολόγια και πολύχρωμες γούνες. Όλα αυτά έγιναν, για να κρατηθεί η Ρωσία μακριά από την παραγωγή, προκειμένου να αναπτυχθεί η προβληματική Γερμανία ...Η Γερμανία με τα εγγενή προβλήματα που ήθελε να γίνει "σπρίντερ" της ανάπτυξης, ενώ τα προσόντα της είναι αυτά του Σόιμπλε. Τώρα, που οι Γερμανοί  - έστω και με τα "καροτσάκια" -  κατέκτησαν τους πρώτους στόχους τους και έγιναν υπερδύναμη της παραγωγής, δεν αναγνωρίζουν ούτε τα "ψίχουλα" που έδωσαν στους Ρώσους. Ακόμα κι αυτό το θεωρούν διαφυγόν κέρδος, που πρέπει να το διεκδικήσουν. Σε αυτήν τη διεκδίκηση ενός μεγάλου κέρδους αναζητούμε τα αίτια της κρίσης της Ουκρανίας. Αυτή η διεκδίκηση εξηγεί τον λόγο για τον οποίο η Γερμανία ήταν από τις πρώτες που "βοήθησαν" τους "επαναστάτες" στην επιχείρηση ανατροπής του Γιανουκόβιτς. Γερμανοί πράκτορες και διπλωμάτες καταγγέλθηκαν από την πρώτη στιγμή ότι βοηθούσαν, όπλιζαν και οργάνωναν τους "αυθόρμητους" διαδηλωτές του Κιέβου... ...Τα πάντα συντονισμένα από το Βερολίνο. Το μεγαλύτερο πλήθος των "αγανακτισμένων" ήταν μεταφερόμενοι Ουκρανοί από τις δυτικές επαρχίες της Ουκρανίας ...Εκεί όπου υπήρχαν και γερμανόφωνοι πληθυσμοί ...Εκεί όπου κυριαρχεί το καθολικό δόγμα και οι προτεσταντικές "παραφυάδες" του ...Φυσικά παιδιά παλιών δωσίλογων και συνεργατών των Ναζί. Ουκρανοί, που ήταν παιδιά ναζιστών, οι οποίοι συνεργάστηκαν με τον Χίτλερ και πολέμησαν στο πλευρό του στη μάχη της Ρωσίας. Τέτοιοι ήταν οι "δημοκράτες", οι οποίοι πλημμύρισαν τις πλατείες του Κιέβου. Μέχρι και τα κράνη των πατέρων τους έβγαλαν από τα υπόγεια και τα φόρεσαν στην νέα "πανγερμανική" τους αποστολή. Αυτοί ήταν σε μόνιμη "επαφή" και συντονισμό με το γερμανικό ναζιστικό παρακράτος και τις μυστικές υπηρεσίες του ...Έπαιρναν εντολές και εκτελούσαν. Από εκεί και πέρα η ίδια η Γερμανία ως κράτος ακολουθούσε μια ιδιαιτέρως σκληρή πολιτική εναντίον τού ουκρανικού καθεστώτος. Απειλούσε με κυρώσεις και τιμωρίες, που έφταναν μέχρι και τα διεθνή δικαστήρια με κατηγορίες περί εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Απειλούσε την εκλεγμένη κυβέρνηση με "άλλοθι" τις δολοφονίες διαδηλωτών, οι οποίες λίγες ημέρες μετά αποδείχθηκε πως ήταν πράξεις άλλων "διαδηλωτών" και όχι του καθεστώτος. Στα τέλη Ιανουαρίου η Μέρκελ επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Γιανουκόβιτς και απαίτησε από αυτόν να αποσύρει τα νομοθετήματα, τα οποία περιορίζουν το δικαίωμα των πολιτών να διαδηλώνουν. Η ίδια Μέρκελ, η οποία απαιτεί από τις ελληνικές κυβερνήσεις να νομοθετήσουν με στόχο τον περιορισμό του δικαιώματος των πολιτών να διαδηλώνουν, έδειξε "ευαισθησία" για τα δικαιώματα των "ειρηνικών" νεοναζί, που κατέκλυσαν το Κίεβο. Η αρχηγός του γερμανικού κράτους, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα εκείνων των ημερών, "επέμεινε στην ευθύνη που έχει το κράτος να προστατεύει τα δικαιώματα τού να εκφράζεται κανείς ελεύθερα και να διαδηλώνει ειρηνικά" ...Ειρηνικά διαδήλωνε όλο το ναζιστικό παρακράτος, που το Βερολίνο έστρεψε κατά της κυβέρνησης του Κιέβου ...Ειρηνικά διαδήλωνε όλη η ισλαμοφασιστική συμμορία, η οποία επιστρατεύτηκε εκείνη την εποχή για τη "διαδήλωσή" της στο Κίεβο. Στο ίδιο μήκος κύματος και τα γνωστά για την αμετροέπειά τους στην παπαρολογία τους γερμανικά έντυπα. Der Spiegel: Κλίτσκο, ένας πυγμάχος με προπονητή τη Μέρκελ. Τι έγινε όμως ξαφνικά και η "σκληρή" Γερμανία εμφανίζεται τώρα να "γλύφει" τον Πούτιν; ...Στην αποτυχία της γερμανικής πολιτικής αναζητούμε τη σημερινή "κωλοτούμπα" της ...Στη λανθασμένη εκτίμηση των γεγονότων και των εξελίξεων αναζητούμε την αλλαγή "πλεύσης" της Γερμανίας. Αυτή, η οποία ως ευρωπαϊκή υπερδύναμη απειλούσε τους Ουκρανούς και εμμέσως και τους Ρώσους, σήμερα τους "γλύφει". Σύνηθες φαινόμενο για τους θρασύδειλους Γερμανούς ...όταν δεν πιάνουν οι απειλές, αρχίζουν τις επικύψεις. Το θέμα είναι καταλάβουμε πού απέτυχαν. Να καταλάβουμε τι επεδίωκαν με την ανατροπή τού Γιανουκόβιτς και τι δεν μπόρεσαν να πάρουν στην εξέλιξη της κατάστασης. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουμε να εξηγήσουμε την αλλαγή της στάσης τους. Ποιο ήταν δηλαδή το πρόβλημα, το οποίο πήγαν να λύσουν με την ανατροπή του Γιανουκόβιτς και γιατί η αντίδραση των Ρώσων και της Κριμαίας τούς ανάγκασε να κάνουν "κωλοτούμπα"; Γιατί αυτοί, οι οποίοι απειλούσαν ακόμα και με βία, τώρα ανακάλυψαν τους συνταγματικούς νόμους, οι οποίοι δεν πρέπει να παραβιάζονται; Άρα; ...Άρα πρέπει να βρούμε τον βασικό στρατηγικό στόχο της Γερμανίας στην περιοχή της Ουκρανίας. Το πρόβλημα των Γερμανών... ...η εξάρτηση από τη Ρωσία. Το πρώτο πράγμα, λοιπόν, που πρέπει να κάνουμε, για να ψηλαφίσουμε την ουσία της κατάστασης, είναι να εντοπίσουμε το πρόβλημα των Γερμανών, ώστε να καταλάβουμε πού θεώρησαν  - έστω και εσφαλμένα -  ότι θα τους έδινε λύση η ανατροπή του Γιανουκόβιτς, ακόμα και με το κόστος μιας αιματοχυσίας στο Κίεβο. Πώς ακριβώς επεδίωκαν  - μέσω της Ουκρανίας - να λύσουν το πρόβλημα εκείνο, το οποίο σήμερα δεν τους επιτρέπει να κατακτήσουν τον στρατηγικό τους στόχο, που είναι ο έλεγχος των ενεργειακών πηγών της Ασίας; Για να το καταλάβουμε αυτό, θα πρέπει να δώσουμε απαντήσεις σε θεμελιώδη ερωτήματα, που αφορούν το ουκρανικό ζήτημα. Γιατί ήθελαν σώνει και καλά την ανατροπή του Γιανουκόβιτς; Γιατί θέλουν πάση θυσία την Ουκρανία ενιαία και μέσα στην ΕΕ; Τι τους απειλεί, αν η Ουκρανία παρέμενε εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης ή διέλυε σε επιμέρους "κομμάτια"; Όλες αυτές οι στρατιωτικού τύπου ανοησίες περί αντιπυραυλικής "ομπρέλας" και νατοϊκών επιδιώξεων εις βάρος της ασφάλειας της Ρωσίας πόση σχέση έχουν με την πραγματικότητα και πόσο επηρεάζουν τη γενική κατάσταση; Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να καταλάβουμε το πρόβλημα σε όλο του το "βάθος". Το πρόβλημα της Γερμανίας, λοιπόν, ξεκινάει από την αδυναμία της στον ενεργειακό τομέα ...Την εγγενή αδυναμία της ως κράτος, και η οποία πάντα μετατρέπει την όποια προσπάθειά της για ανάπτυξή σε εφιάλτη όλων των υπολοίπων ...Το πρόβλημα που είχε και ο Χίτλερ, όταν "έστηνε" την αυτοκρατορία του. Αυτή η αδυναμία της την κάνει μόνιμα απειλητική και διεκδικητική προς τον πλησιέστερο χώρο όπου βρίσκεται η λύση του προβλήματός της και αυτός είναι ο χώρος της Ρωσίας. Όσες φορές κι αν "σηκωθεί" στα πόδια της η Γερμανία, τόσες φορές θα στραφεί εναντίον της Ρωσίας ...όσο κι αν η στατιστική τής ιστορίας θα έπρεπε να την "τρομοκρατεί". Αυτό το κάνει αναγκαστικά, εφόσον η ανάπτυξή της είναι βιομηχανική και άρα ενεργοβόρα και η ίδια δεν έχει ενεργειακές πηγές. Αυτό την κάνει εξαρτημένη ενεργειακά από τα κοιτάσματα της Ασίας ...Την κάνει ένα εξαρτώμενο "πρεζόνι", που, όσες φορές κι αν φάει ξύλο από τον μοναδικό προμηθευτή της γειτονιάς του, πάλι σ' αυτόν θα πάει, είτε για να τον "γλύψει" είτε για να τον κλέψει, γιατί δεν έχει άλλη επιλογή. Αυτό το πρόβλημα, το οποίο πρόσκαιρα η Γερμανία το έχει λύσει με τις λεόντειες συμφωνίες με τη Ρωσία, παραμένει τέτοιο, εφόσον η εξάρτηση είναι άμεση και καθημερινή. Το βιομηχανικό "τέρας", δηλαδή, που λέγεται Γερμανία, εξαρτάται από έναν "διακόπτη", τον οποίο δεν τον ελέγχει η ίδια ...Έναν "διακόπτη", τον οποίο τον κρατά στα χέρια της η Ρωσία ...Έναν "διακόπτη", από τον οποίο εξαρτάται όχι μόνον η "ανταγωνιστικότητα" τής υποτίθεται πιο ανταγωνιστικής οικονομίας της Ευρώπης, αλλά η ίδια η επιβίωσή της. Η Γερμανία, για όσο διάστημα δεν εξασφαλίζει τον έλεγχο της ενέργειας που χρειάζεται, θα παραμένει μια τρομερή "μηχανή" στο κέντρο της Ευρώπης, η οποία δεν θα έχει μόνιμο "ρεζερβουάρ", αλλά θα ψάχνει κάθε φορά καύσιμο με τα "μπετόνια" ...Θα είναι μια τρομερή "ηλεκτρική συσκευή", που δεν θα έχει κοντά της μια μόνιμη "πρίζα" για να λειτουργήσει. Απλά πράγματα ...Εξαιτίας αυτής της αδυναμίας της, όχι μόνον αισθάνεται ανασφάλεια, αλλά στην κυριολεξία είναι αθωράκιστη. Είναι ένας γίγαντας όχι απλά με πήλινα "πόδια", αλλά χωρίς καθόλου "πόδια" ...Ένας γίγαντας σαν τον Σόιμπλε, που, αν τον αφήσουν σε μια γωνιά αβοήθητο, θα "πεθάνει" από την αδυναμία του. Αυτό ακριβώς είναι η Γερμανία. Αν κλείσουν οι προμηθευτές της κάποιους "διακόπτες", αυτή κατεβάζει τα "ρολά". Οι Ρώσοι, ως οι βασικοί προμηθευτές της στη "ζωογόνο" ενέργεια που χρειάζεται για να λειτουργήσει, μπορούν να την εκβιάζουν ανά πάσα στιγμή ακόμα και με καταστροφή της οικονομίας της. Όταν η επιβίωση τόσο των γερμανικών εργοστασίων όσο και των γερμανικών νοικοκυριών εξαρτάται από το φυσικό αέριο και την τιμή του, ευνόητα είναι μερικά πράγματα. Με οποιαδήποτε αύξηση της τιμής του αερίου αυξάνονται τα κόστη της γερμανικής παραγωγής με όλους τους τρόπους. Αυξάνονται με τους πιο απίστευτους και απρόβλεπτους τρόπους. Αυξάνονται, είτε άμεσα, εφόσον το ενεργειακό κόστος της βιομηχανικής παραγωγής εξαρτάται από τις τιμές του αερίου και άρα από τους Ρώσους, είτε έμμεσα, από το μισθολογικό κόστος. Αν δηλαδή οι Ρώσοι αποφασίσουν να ακριβύνουν το αέριο σε μεγάλο βαθμό, δεν απειλούν μόνον τη βιομηχανική ανταγωνιστικότητα της Γερμανίας αλλά μπορούν να ανατρέψουν ακόμα και τη μισθολογική πολιτική της Γερμανίας ...Την πολιτική, που μέχρι τώρα τους εξασφάλιζε άπειρα κέρδη, εφόσον αποτελούσε το απόλυτα αθέμιτο μέσο, που της επέτρεπε να νικά τους Ευρωπαίους ανταγωνιστές της ...Την πολιτική, που επιτρέπει ακόμα και σήμερα στη Γερμανία να μην έχει θεσμοθετημένο κατώτατο μισθό. Γιατί; ...Για να μπορεί με απλές αποφάσεις να "καπελώνει" τους ανταγωνιστές της. Τον κατώτατο μισθό τον καθορίζει ο κάθε εργοδότης στο ύψος που δεν μπορούν να "φτάσουν" οι ανταγωνιστές του. Όμως, τον κατώτατο μισθό στην πραγματικότητα το καθορίζουν οι Ρώσοι, εφόσον αυτοί είναι που αποφασίζουν αν με τον μισθό αυτόν μπορεί ένας εργαζόμενος στη Γερμανία να "βγάλει" τον χειμώνα. Αυτό το πλεονέκτημα τής "απατεώνισσας" Γερμανίας μπορεί να το καταστρέψει η Ρωσία με μια απλή αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου. Αν δεν φτάνουν οι μισθοί, για να επιβιώσουν οι Γερμανοί εργαζόμενοι, τι θα κάνουν οι εργοστασιάρχες και το κράτος; Δεν πρέπει να τους δοθούν αυξήσεις; Αυτό δεν απειλεί εμμέσως αλλά τρομακτικά την ανταγωνιστικότητά τους; Όλα αυτά τα γνώριζε η Γερμανία ...Η πονηρή Γερμανία. Γιατί την λέμε πονηρή; Γιατί, προκειμένου να αποκτήσει άμεσα και χωρίς προβλήματα την απόλυτη ανταγωνιστικότητα απέναντι στους δήθεν Ευρωπαίους εταίρους της, δεν φοβήθηκε την απόλυτη εξάρτηση από τους Ρώσους. Με τις γνωστές τευτονικές κουτοπονηριές και γαλιφιές αφέθηκε στο έλεος των Ρώσων και δεν έχασε, εφόσον το ρίσκο δεν της κόστισε παραπάνω από μερικά τυπωμένα χαρτάκια του ευρώ. Όταν όμως λέμε απόλυτη εξάρτηση εννοούμε απόλυτη. Είτε μιλάμε για τονNord Stream είτε μιλάμε για τον South Stream είτε μιλάμε για Ουκρανία, μιλάμε για φυσικό αέριο, το οποίο καταλήγει στην Ευρώπη και προέρχεται αποκλειστικά από τη Ρωσία. Αυτή η απόλυτη εξάρτηση, η οποία από τη φύση της αποτελεί στρατηγικό μειονέκτημα, δεν φάνηκε να απασχολεί καθόλου τη Γερμανία ...Δεν φάνηκε να την απασχολεί τουλάχιστον μέχρι τώρα. Ο φίλος Πούτιν  - με τον βλάκα τον Σρέντερ να τον ακολουθεί σαν "σκιά" -  είχε μονίμως ανοικτές τις "βάνες" του αερίου. Ο Πούτιν της Κα-Γκε-Μπε  - και με καριέρα χρόνων στο Βερολίνο -  είναι φανατικός φίλος των Γερμανών ...Αναγκαστικά, εφόσον, ως αξιωματικός της Κα-Γκε-Μπε στο Βερολίνο, έχει μια καριέρα πολλών χρόνων και στη Στάζι. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, ήταν επί χρόνια συνάδερφος της Μέρκελ ...Παλιοί γνωστοί από τα χρόνια του ψυχρού πολέμου ...Αλληλοεκβιαζόμενοι με την τρελή γριά του Βερολίνου. Υπάρχει δηλαδή μια σχέση εμπιστοσύνης της ηγεσίας της Γερμανίας με τον Πούτιν. Γιατί όμως δέχθηκε η Γερμανία αυτήν την εξάρτηση από τη ρωσική ενέργεια, ενώ ήταν προφανές ότι την καθήλωνε στην αδυναμία; Πόσο ασφαλής μπορεί να ήταν για τα μακροπρόθεσμα σχέδιά της μια σχέση εμπιστοσύνης, η οποία βασιζόταν σε προσωπικές σχέσεις θνητών ανθρώπων; Εκ των δεδομένων, δηλαδή, αυτές οι σχέσεις είχαν μια προβληματικότητα σε σχέση με το μέγεθος του χρόνου. Αυτό την Γερμανία δεν την ανησύχησε, γιατί θεώρησε ότι αυτός ο χρόνος, που εξασφάλιζε από τα πρόσωπα, της αρκούσε, για να εκτελέσει τη στρατηγική της ...Είχε σχέδιο, το οποίο δεν θα κρατούσε άπειρα χρόνια, ώστε να φανούν οι αδυναμίες του ...Έναν-έναν θα νικούσε τους εχθρούς της και όχι όλους μαζί. Προκειμένου λοιπόν να κατανικήσει τους Νότιους Ευρωπαίους και στη συνέχεια να τους λεηλατήσει, δεν δίστασε να κάνει αυτό, το οποίο στρατηγικά φαινόταν λάθος. Επιτέθηκε στην Νότια Ευρώπη των "αδερφών" Ευρωπαίων και άφησε τα "νώτα" της ακάλυπτα στην "ξένη" Ρωσία ...Στη Ρωσία του παλιού και έμπιστου συναδέρφου της. Εξέθεσε για λίγα χρόνια τον εαυτό της στον ρωσικό κίνδυνο, προκειμένου με τη φθηνή ρωσική ενέργεια να νικήσει τους Νότιους Ευρωπαίους. Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για πονηριά. Αυτή, η οποία "μάλωνε" τους Ευρωπαίους και γινόταν "θρύλος" για τη σκληρότητά της, μόλις έφτανε στη Ρωσία, έπεφτε στα "τέσσερα" ...Εκεί θα χόρευε και "μπαλαλάικα" αν της το ζητούσαν... ...Δεν χόρεψε ποτέ, γιατί η Ρωσία δεν της το ζήτησε ποτέ. Πώς να της το ζητήσει άλλωστε; Η Γερμανία της Στάζι δεν μπορούσε να απειληθεί από τον Πούτιν της Κα-Γκε-Μπε, εφόσον όλοι είχαν στοιχεία εναντίον όλων. Όλοι τους αυτήν τη στιγμή υπάρχουν και ζουν "πετυχημένες" ζωές, ενώ θα έπρεπε να βρίσκονται φυλακή για τα εγκλήματά τους στις σταλινικές εποχές ...Όλοι συνένοχοι ...και μεταξύ συνενόχων υπάρχει συνεργασία ..."Άπλυτα" δεν έχει μόνον η Μέρκελ, αλλά και Πούτιν. Από εκεί και πέρα αυτά συνέτρεχαν με τα γενικότερα συμφέροντα των κρατών τους. Η Γερμανία των Σιωνιστών δεν μπορούσε να απειληθεί από τους Ρώσους ολιγάρχες, οι οποίοι σχεδόν στην πλειοψηφία τους είναι Εβραίοι. Όλοι οι πλούσιοι χορηγοί τού Πούτιν είναι Εβραίοι ...Στα "σίγουρα" δηλαδή "έπαιζε" η Γερμανία, όταν εμπιστευόταν στο κρίσιμο διάστημα της αδυναμίας τη ρωσική συμπεριφορά. Υπήρχε μια ολόκληρη προϊστορία, που το επέτρεπε αυτό. Αυτό δεν ξεκίνησε από τον σημερινό Πούτιν ...Αυτό ξεκίνησε από τον μεθύστακα τον Γιέλτσιν και τον Εβραίο ρυθμιστή των πάντων Τσουμπάις. Γι' αυτόν τον λόγο είπαμε στην αρχή ότι στην πραγματικότητα η σημερινή "επιτυχία" τής Γερμανίας οφείλεται στο ότι της το επέτρεψε η Ρωσία. Αυτό, με δεδομένο τον ανταγωνισμό μεταξύ των ισχυρών εθνών, σημαίνει ότι η Ρωσία προδόθηκε. Κάποιος περιόρισε τη Ρωσία, για να γίνει ισχυρή η Γερμανία, παρ' όλη την εγγενή αδυναμία της. Την ώρα που η Γερμανία πλούτιζε και ισχυροποιούνταν κάποιος "φρέναρε" τη Ρωσία και την ανάγκαζε να παραπαίει κοινωνικά μεταξύ πορνείας και αλκοολισμού. Αυτό δεν το λέμε εμείς ...Αυτό το λέει πλέον η ιστορία. Τα στρατηγικά πλεονεκτήματα της Ρωσίας των αρχών της δεκαετίας του '90 ήταν τόσο συντριπτικά, που μόνον με προδοσία θα έφτανε στο σημείο να αποβιομηχανιστεί πλήρως και να καταστήσει τον εαυτό της μη ανταγωνιστικό. Έπρεπε να "αλυσοδεθεί" το πιο παραγωγικό κομμάτι της Σοβιετικής Ένωσης, προκειμένου να γίνει μια μη παραγωγική πετρελαιοπαραγωγός "Σαουδική Αραβία" των πάγων. Αυτήν την προδοσία ξεκίνησε ο Γιέλτσιν και τη συνέχισε απαράλλαχτα ο Πούτιν. Ο Γιέλτσιν συνειδητά δεν ώθησε τη Ρωσία προς την ανάπτυξη, για να μην θίξει τη Γερμανία και την Νέα Τάξη. Ο Γιέλτσιν συνειδητά έδινε στους Γερμανούς το αέριο στην απόλυτα φτηνότερη τιμή, για να τους βοηθήσει στην απόλυτη ανταγωνιστικότητα. Ο Γιέλτσιν  - με τον χαφιέ Τσουμπάις μόνιμα "σκιά" του -  έκανε ό,τι βόλευε τη Γερμανία. Την Ρωσία του Γιέλτσιν κληρονόμησε ο Πούτιν και την διατήρησε ακριβώς στο επίπεδο που βόλευε τη Γερμανία και βέβαια την Νέα Τάξη. Όλα αυτά ανάγκαζαν τη Γερμανία να "γλύφει" τη Ρωσία μέχρι να φτάσει ο χρόνος να την "ρίξει" κι αυτήν ...Θα άφηνε δηλαδή τους Ρώσους να νομίζουν ότι την ελέγχουν μέχρι να έβρισκε τον κατάλληλο χρόνο να τους "τακτοποιήσει". Τώρα προφανώς έφτασε αυτή η ώρα. Τώρα, που η Νότια Ευρώπη "κατέρρευσε" κάτω από τη γερμανική "ερπύστρια", έφτασε και η ώρα της Ρωσίας. Θεωρώντας λοιπόν η Γερμανία πως έχει "νικήσει" όλους τους αντιπάλους της μέσα στην ΕΕ, έκρινε πως ήρθε η ώρα της Ρωσίας. Γνώριζε τον Πούτιν  - ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε -  και επιτέθηκε ...Δεν κατάλαβε ότι τα θηρία  - ακόμα και τα πιο ελεγχόμενα - δεν τα στριμώχνεις, γιατί γίνονται επικίνδυνα. Ο ρόλος της Ουκρανίας. Το πρώτο ερώτημα, που έρχεται στο μυαλό μας, βλέποντας την κρίση της Ουκρανίας, είναι το εξής απλό. Γιατί πήγε η Γερμανία στην Ουκρανία, για να "λύσει" τις διαφορές της με τη Ρωσία; Εφόσον καταλάβαμε το "Πότε" και το "Γιατί", θα πρέπει να καταλάβουμε και τη σημασία του "Πού". Γνωρίζουμε δηλαδή το γιατί ξεκίνησε τώρα η Γερμανία τη σύγκρουση της για την ενεργειακή της απεξάρτηση, αλλά δεν μπορούμε να καταλάβουμε απόλυτα την επιλογή της Ουκρανίας. Τι είναι αυτό που κάνει την Ουκρανία τόσο σημαντική  -  τόσο για τη Γερμανία όσο και για τη Ρωσία; Τι κάνει την Ουκρανία τόσο σημαντική, που δύο συνένοχοι θα μπορούσαν να φτάσουν μέχρι τον αλληλοσπαραγμό για τον έλεγχό της; Φαινομενικά σε έναν κόσμο, στον οποίο συνεχώς φτιάχνονται αγωγοί μεταφοράς αερίου, η σημασία της Ουκρανίας είναι μάλλον δευτερευούσης σημασίας. Είναι όμως έτσι; ...Όχι βέβαια. Απλά αυτό απαιτεί ορισμένες γνώσεις περί δικτύων. Οι αγωγοί σε έναν σχεδιασμό μεταφοράς ενέργειας είναι μεγάλης στρατηγικής σημασίας, αλλά έχουν ένα μεγάλο μειονέκτημα ...Είναι σταθεροί, δεν αλλάζουν εύκολα "διαδρομές" και "προορισμούς" και "εκφράζουν" μονίμως την κατάσταση που τους δημιούργησε. Ανήκουν σε αυτούς που τους δημιούργησαν και άρα σ' αυτούς τους οποίους "συνδέουν" μεταξύ τους. Ο αγωγός για παράδειγμα του Βορρά, θα ανήκει για πάντα στη Γερμανία και τη Ρωσία και επίσης για πάντα θα μεταφέρει αέριο από τη Ρωσία στη Γερμανία. Δεν μπορεί να αλλάξει ούτε προορισμό ούτε χρήση. Δεν μπορεί κανένας από τους ιδιοκτήτες του να αλλάξει τα "άκρα" του και να παρακάμψει τον "συνέταιρό" του. Δεν μπορεί, για παράδειγμα, η Ρωσία να παρακάμψει τη Γερμανία για κάποιον πλουσιότερο και καλύτερο πελάτη. Δεν μπορεί επίσης η Γερμανία, αν βρει φτηνότερο αέριο από άλλον προμηθευτή, να το μεταφέρει στην επικράτειά της μέσω αυτού του αγωγού. Οι αγωγοί ακολουθούν την τύχη των συμφωνιών που τους κατασκεύασαν. Όποιος από τα μέλη, που συμμετείχαν στην κατασκευή τους, θελήσει να αλλάξει "συνεταίρο", θα πρέπει να εγκαταλείψει τη χρήση του αγωγού ...Θα πρέπει να φτιάξει άλλον αγωγό, γιατί, όπως είναι φυσικό, δεν θα δεχθούν οι συνιδιοκτήτες να επιτρέψουν την εις βάρος τους χρήση του. Προμηθευτές δηλαδή και πελάτες, όταν συνδέονται με αγωγό, δεν μπορούν να αλλάξουν ιδιότητες ή συμφωνίες. Ο προμηθευτής θα παραμείνει για πάντα προμηθευτής και ο πελάτης θα παραμείνει για πάντα πελάτης. Όταν χαλάει η συμφωνία, ακυρώνεται ο αγωγός και πέφτει σε αχρησία μέχρι να καταστραφεί από την έλλειψη συντήρησης μέσα σε ένα εχθρικό για τις κατασκευές φυσικό περιβάλλον. Τέτοιου είδους μειονεκτήματα έχουν πάντα οι αγωγοί, οι οποίοι συνδέουν απευθείας έναν παραγωγό με τον καταναλωτή-πελάτη του. Όμως, αυτό το μειονέκτημα δεν το έχει ένας χώρος, ο οποίος λειτουργεί σαν "ντεπόζιτο" ενέργειας ...Ένα "ντεπόζιτο", το οποίο βρίσκεται σε ένα "ουδέτερο" μέρος και στο οποίο έχουν ελεύθερη πρόσβαση τόσο οι προμηθευτές όσο και οι καταναλωτές ...Ένα "ντεπόζιτο", το οποίο μπορεί να συνδέεται με περισσότερους παραγωγούς  - οι οποίοι θα αναλάβουν μόνοι τους τα έξοδα να συνδεθούν με αυτό - και με περισσότερους καταναλωτές  - οι οποίοι θα αναλάβουν επίσης μόνοι τους τα έξοδα να συνδεθούν με αυτό - ...Ένα "ντεπόζιτο", το οποίο θα λειτουργεί τόσο ως χώρος αποθήκευσης όσο και ως χώρος σύνδεσης διαφορετικών παραγωγών και καταναλωτών, ανάλογα με τις επιμέρους συμφωνίες. Τέτοιος χώρος για το φυσικό αέριο, που εξυπηρετεί την κεντρική και βόρεια Ευρώπη, είναι η Ουκρανία. Η Γερμανία κατέστησε την Ουκρανία το ένα και μοναδικό κεντρικό διαμετακομιστικό κέντρο του ρωσικού αερίου στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη. Η Ουκρανία είναι το "ντεπόζιτο" του αερίου που χρειάζεται η Ευρώπη  - και ειδικά η Γερμανία -  για να καλύψει τις ανάγκες της. Ό,τι φτάνει, απ' όπου κι αν φτάνει στην Ουκρανία, μοιράζεται με συνοπτικές διαδικασίες και ελάχιστο κόστος σε όλη την ευρωπαϊκή αγορά. Το γιγαντιαίο "ντιστριμπιτέρ" αερίου της ευρωπαϊκής "μηχανής". Τον ρόλο αυτόν στην Ουκρανία τον έδωσε η Γερμανία, αλλά δεν της τον "χάρισε" ...Οι Γερμανοί δεν χαρίζουν ούτε την "αρρώστια" τους. Η Γερμανία "πούλησε" πανάκριβα αυτόν τον ρόλο στην Ουκρανία και φιλοδοξεί να τον "αγοράσει" κοψοχρονιά, όταν οι συνθήκες της το επιτρέψουν. Απλά πράγματα. Όλα αυτά τα χρόνια της διαφθοράς στην Ουκρανία η Γερμανία λειτουργούσε με τον γνωστό κουτοπόνηρο τρόπο. Με διαφθορές έβαζε το ουκρανικό κράτος να δημιουργεί έργα υποδομών, τα οποία συνέφεραν την μακροπρόθεσμη στρατηγική της Γερμανίας. Με διαφθορές έβαζε τον ουκρανικό λαό να κατασκευάζει έργα, τα οποία συνέφεραν τη Γερμανία και μάλιστα έργα, που, για λόγους διαφθοράς, τα ακριβοπλήρωνε σε γερμανικές εταιρείες. Η Γερμανία δηλαδή "μαχαίρωνε" οικονομικά την Ουκρανία και την έβαζε να πληρώνει και το πανάκριβο γερμανικό "μαχαίρι" ...Τα γνωστά, που είδαμε και στην Ελλάδα με τους Χριστοφοράκους και τηνSiemens. Η Γερμανία, επαναλαμβάνοντας μονότονα τον γνωστό θλιβερό εαυτό της, έβαλε πρώτα την Ουκρανία με δάνεια και γερμανικό πανάκριβο εξοπλισμό να δημιουργήσει με το αίμα του λαού της την υποδομή και μετά θα την λεηλατούσε. Αυτό ήταν το σχέδιο. Όταν θα ολοκλήρωνε τα έργα υποδομής της, θα την έβαζε στην Ευρώπη. Θα την έβαζε "γυμνή" στο "κλουβί", όπου η Γερμανία με όρους αθέμιτου συναγωνισμού είναι "οπλισμένη". Γιατί; ...Για τους λόγους που εμείς οι Έλληνες γνωρίζουμε καλύτερα από τον καθένα ...Για να την λεηλατήσει ...Για να τη βάλει σε Μνημόνια και να της αρπάξει τα πάντα ...Για να τη βάλει στο ΔΝΤ και να την οδηγήσει στις "μεταρρυθμίσεις" ...Για να τη βάλει σε Μνημόνια και να την εκπαιδεύσει στην "ανταγωνιστικότητα" ...Για να της επιβάλει την Τρόικα και να την βάλει να ψάχνει "επενδυτές". Η λεηλασία των ουκρανικών υποδομών αποθήκευσης, συμπίεσης και διανομής του φυσικού αερίου ήταν ο τελικός στόχος των Γερμανών. Αυτόν τον στόχο μπορούσαν να τον κατακτήσουν εύκολα με τη βοήθεια του τοκογλυφικού κατεστημένου της Φρανκφούρτης. ...Οι Γερμανοί θα έβαζαν μέσα στην Ουκρανία τους τοκογλύφους "δανειστές" της ΕΚΤ και της Ντόιτσε Μπανκ και μετά θα τα "σάρωναν" όλα. Τα πάντα τα είχαν σχεδιάσει με κάθε λεπτομέρεια και όλα έδειχναν ότι βάδιζαν με τον επιθυμητό τρόπο. Μπορεί σε πρώτη φάση οι Γερμανοί να έχασαν την "αγαπημένη" τους Τιμοσένκο, αλλά, όπως φαίνεται, η διαφθορά κάνει και τους επόμενους εξίσου "αγαπημένους". Μέσα σε λίγα χρόνια και ο Γιανουκόβιτς έγινε εξίσου "αγαπημένος". Η πονηριά των Γερμανών εξαντλήθηκε στην "υπόγεια" πολιτική τους ...Στην πολιτική που δεν θα τους έκανε ορατούς ως απειλή για τους Ρώσους. "Ανέπτυξαν" δηλαδή τις υποδομές της Ουκρανίας, αλλά υποτίθεται τις άφησαν στον διακριτικό έλεγχο των παρόχων τους, που ήταν οι Ρώσοι. Η Ουκρανία γινόταν με γερμανικό σχεδιασμό και γερμανική τεχνογνωσία το μεγάλο "ντεπόζιτο" της Ευρώπης και οι Ρώσοι δεν φοβούνταν την "ανάπτυξή" της, βλέποντας ότι μόνον οι δικοί τους "σωλήνες" έφταναν σ' αυτήν. Η Ουκρανία γινόταν το μεγάλο "ντεπόζιτο" της Ευρώπης, αλλά δεν αναζητούσε  - όπως ήταν στις δυνατότητές της -  επιπλέον παρόχους πέραν των Ρώσων ...Των εφησυχασμένων Ρώσων. Κάπου εδώ φαίνεται ότι αποκαλύπτεται το αίτιο της σημερινής ουκρανικής κρίσης. Προφανώς έφτασε το πλήρωμα του χρόνου και η Γερμανία θέλει να αρπάξει αυτό, το οποίο θεωρεί δικό της ...Θέλει να αρπάξει για λογαριασμό της το "ντεπόζιτο" ...Αυτό, το οποίο μέχρι τώρα  - και για λόγους στρατηγικής -  επέτρεπε στους Ρώσους να ελέγχουν ή να νομίζουν ότι ελέγχουν, θέλει η Γερμανία να τους το αρπάξει. Γιατί; ...Για να κάνει αυτό, το οποίο μέχρι τώρα δεν επέτρεπε στην Ουκρανία να κάνει μόνη της. Γιατί, όποιος έχει το "ντεπόζιτο", καλεί τους προμηθευτές της γειτονιάς να το ενώσουν με τους δικούς τους "σωλήνες". Αν ελέγχει η Γερμανία το ουκρανικό "ντεπόζιτο", μπορεί να παρακάμψει τους Ρώσους ...Μπορεί να φέρει τους ανταγωνιστές τους και να σπάσει το μονοπώλιό τους. Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Ποιο είναι το πρόβλημα με τη σημερινή Ουκρανία; Το μικρό θεωρητικά πρόβλημα; ...Ότι με το "ντεπόζιτό" της έχουν συνδεθεί όλοι όσοι θα μπορούσαν να συνδεθούν ως καταναλωτές, αλλά δεν έχουν συνδεθεί όλοι όσοι θα μπορούσαν να συνδεθούν ως προμηθευτές. Το "ντεπόζιτό", δηλαδή, έχει "εκροές" προς όλες τις κατευθύνσεις