Ήμουν από εκείνους που πίστευαν ότι η Εθνική θα έπρεπε να παραμείνει σε ελληνικά χέρια και ότι για να επιτευχθεί αυτό χρειαζότανε η άρχουσα τάξη να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη. Όπως και έγινε. Όσοι, λοιπόν, έβαλαν λεφτά στην Alpha και στην Πειραιώς έβγαλαν χρήματα. Στην Alpha περισσότερα (μέχρι και 400%) και στην Πειραιώς λιγότερα (60%). Στην Εθνική έχασαν. Ωστόσο, θα επιμείνουμε. Δεν μπορεί η Εθνική Τράπεζα να ελέγχεται από κάποιο ξένο fund.
Το γιατί η τιμή της μετοχής βρίσκεται χαμηλότερα από την τιμή της προηγούμενης αύξησης, αυτό είναι ένα άλλο θέμα συζήτησης. Η Εθνική Τράπεζα δεν πέτυχε αντικειμενικά τους στόχους της. Αυτό δεν σημαίνει ότι όσοι συμμετείχαν στην προηγούμενη αύξηση κεφαλαίου έχουν χάσει τα χρήματά τους. Σημαίνει όμως ότι χρειάζεται απ΄ όλους μεγαλύτερη προσπάθεια για να καταφέρει η ελληνική ιστορική τράπεζα να καταφέρει να ξεπεράσει τα εμπόδια που έχει συναντήσει στον δρόμο της.
Η άρχουσα τάξη της Ελλάδας συμμετείχε στην αύξηση κεφαλαίου της Εθνικής κι αυτή ήταν η μοναδική "πατριωτική πράξη" στην οποία προχώρησε. Θα μπορούσε να έχει κάνει πολλά περισσότερα πράγματα. Όπως, να επιστρέψει λεφτά από την Ελβετία και να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας με επενδύσεις. Τι λέμε τώρα! Εδώ δεν φρόντισαν να ενισχύσουν με ρευστότητα τις επιχειρήσεις που ήδη διαθέτουν στην Ελλάδα. Που να δημιουργούν και νέες δραστηριότητες και να μπαίνουν και σε έξοδα...
Για να επιστρέψουμε στην συζήτησή μας, οι Γερμανοί δεν θα συζητούσαν το ενδεχόμενο να περάσει η Deutsche Bank στα χέρια Αμερικανών. Κι ίσως να είχε περάσει σε άλλα χέρια, αν αληθεύουν τα όσα έχουν ακουστεί για την περίοδο των ενυπόθηκων δανείων. Οι ίδιοι πάντως έχουν θέσει αρκετές φορές μέσω τρόικας τις αντιρρήσεις τους για το αν θα έπρεπε να συνεχίσει η Εθνική τον αυτόνομο δρόμο της. Γι΄ αυτό άλλωστε και έγιναν δεκάδες έρευνες για το αν οι επιχειρηματίες που συμμετείχαν στην αύξηση κεφαλαίου της Εθνικής είχαν κάποια άλλη ωφέλεια από την τράπεζα. Ασφαλώς και δεν βρήκαν κάτι επιλήψιμο. Έκανε πάντως αίσθηση η επιμονή με την οποία πολέμησαν στην πράξη την ιδέα του να μείνει η Εθνική σε ελληνικά χέρια.
Μόνο και μόνο γι΄ αυτό τον λόγο αξίζει τον κόπο να εξαντληθούν όλα τα περιθώρια για να παραμείνει η τράπεζα ελληνική. Καταλαβαίνουμε ότι δεν θα συμφωνήσουμε όλοι σε αυτή την λογική. Σίγουρα όχι σήμερα. Κι ελπίζουμε να μην χρειαστεί να περάσει η Εθνική σε ξένα χέρια για να καταλάβουμε ποιές μπορεί να είναι οι επιπτώσεις σε μία τέτοια περίπτωση.
Ξέρουμε επίσης ότι στην Ελλάδα η άρχουσα τάξη δεν μας έχει συνηθίσει σε δράσεις που σχετίζονται με το κοινό συμφέρον. Πως μπορούμε, λοιπόν, να ζητάμε από εκείνους που δεν έχουν την οικονομική δύναμη να υποστηρίξουν τον εθνικό χαρακτήρα μιας τράπεζας, όταν δεν το κάνουν όσοι αντικειμενικά μπορούν; Στην συνέχεια, βέβαια, δεν θα πρέπει να παραπονιούνται κάποιοι για την εχθρότητα που εκφράζουν αρκετά στρώματα της κοινωνίας για την επιχειρηματική τάξη και κυρίως για τους μεγαλοαστούς. Είναι απόλυτα φυσιολογικό, καθώς η εμπιστοσύνη κερδίζεται.
Η περίπτωση της Εθνικής ήταν μια μόνο πρόκληση. Υπάρχουν δεκάδες ακόμη. Όπως το να επιστρέψουν τις καταθέσεις τους στις ελληνικές τράπεζες, έτσι ώστε να αυξηθεί η ρευστότητα στην αγορά. Ή ακόμη και να αρχίσουν να πληρώνουν τα δάνεια που οφείλουν στο τραπεζικό σύστημα, για να μπορέσουν οι τράπεζες να δώσουν νέα δάνεια. Ας μην παραπονιούνται, λοιπόν, για το θέμα της Εθνικής, επειδή μια φορά τους ζητήθηκε να βάλουν πλάτη.
Σε ό,τι αφορά τους μικρομετόχους, είναι φυσικό να υπάρχει γκρίνια. Ποιός από τους επενδυτές θέλει να γράφει ζημιές; Ωστόσο, η Εθνική Τράπεζα είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο για την ελληνική Οικονομία και έχει χαρίσει αρκετές συγκινήσεις στο παρελθόν στο επενδυτικό κοινό. Αυτά όμως πρέπει να τα συνειδητοποιήσει και η διοίκηση της τράπεζας και να φανεί αντάξια των προσδοκιών.
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.