Μία “βόμβα” στα “θεμέλια” της Νέας Τάξης…Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

12 Οκτωβρίου 2014

 

…Οι λαοί πρέπει να απαιτήσουν εδώ και τώρα από τη Ρώμη ν” αποκαλύψει το μεγαλύτερο μυστικό όλων των αιώνων…
…τον Τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

• 11
• 1

Ο νέος «λαμπερός» κόσμος πρέπει να χτιστεί πάνω στο πιο λαμπερό του «πετράδι».

Ζούμε στην εποχή της υπερπληροφόρησης και αυτό —όπως καθημερινά αποδεικνύεται— δεν μπορούμε να το εκμεταλλευτούμε. Καθημερινά διαχειριζόμαστε περισσότερες πληροφορίες απ” όσες μπορούμε πραγματικά να επεξεργαστούμε και το αποτέλεσμα είναι απογοητευτικό …»Καταπίνουμε» τα πάντα και δεν «θρεφόμαστε» με τίποτε …Μαθαίνουμε τα πάντα και δεν γνωρίζουμε τίποτε. Δεν υπάρχει κάτι σημαντικό ή ασήμαντο, που να μην το μαθαίνει σήμερα ο άνθρωπος και όμως βρισκόμαστε στο απόλυτο «μηδέν». Η ανθρωπότητα στην εποχή της υπερπληροφόρησης κινδυνεύει να μπει εκ νέου στον Μεσαίωνα …Να επιστρέψει στον εφιάλτη της.

Θρησκείες και ιδεολογίες, οι οποίες μέσα στους αιώνες «υποσχέθηκαν» στον άνθρωπο τους «παραδείσους» τους, καταρρέουν σήμερα η μία μετά την άλλη, για να πάμε κατ’ ευθείαν στον Μεσαίωνα …στον Μεσαίωνα, όπου οι έμποροι και οι τοκογλύφοι θα αποφασίζουν ποιος λαός και ποιος άνθρωπος θα επιβιώσει και ποιος όχι …στον Μεσαίωνα, όπου το σύνολο του Πλανήτη και των πόρων του θα ανήκουν στην κυριολεξία σε μια χούφτα ανθρώπων. Αυτήν την αδυναμία του ανθρώπου να εκμεταλλευτεί την πληροφορία και να αντιδράσει την έχουν αντιληφθεί οι πονηροί και την εκμεταλλεύονται. Έχουν αντιστρέψει απόλυτα την τακτική τους και έχουν καταφέρει το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα.

Έχουν αντιληφθεί την αδυναμία του ανθρώπου να επεξεργαστεί τους τόνους των πληροφοριών και τον πλημμυρίζουν από τέτοιες. Κάποτε στερούσαν την πληροφορία από τον κόσμο, ενώ σήμερα κάνουν το ακριβώς αντίθετο, γιατί δεν έχουν τέτοια ανάγκη. Κάποτε ο κόσμος «διψούσε» για πληροφορία και σήμερα «πνίγεται» από αυτήν. Κάποτε η πληροφορία ήταν σπάνια —και άρα πολύτιμη—, ενώ σήμερα είναι τζάμπα …και σχεδόν άχρηστη. Γιατί; Γιατί η υπερπροσφορά της αλλάζει τον τρόπο σκέψης του ανθρώπου. Κάποτε η σπανιότητα της πληροφορίας έκανε τον άνθρωπο να καλλιεργεί τη σκέψη του, προκειμένου ν” ανακαλύψει αυτά, τα οποία του έκρυβαν …Αυτά, τα οποία ήταν σίγουρος ότι του έκρυβαν και θα έπρεπε να τα υποκαταστήσει με γνώση και έξυπνα συμπεράσματα. Σήμερα, επειδή δεν του κρύβουν τίποτε, δεν σκέφτεται, αλλά ψάχνει.

…Αυτή είναι η παγίδα. Κάποτε έψαχνε πρώτη ύλη, για να φτιάξει με τη σκέψη του το «σπίτι» της αλήθειας όπου και θα κατοικούσε. Σήμερα ψάχνει το ίδιο το σπίτι έτοιμο. Δεν σκέφτεται να βρει τη λύση των προβλημάτων του, χρησιμοποιώντας τη γνώση του, την ευφυΐα του και τις όποιες πληροφορίες τού διατίθενται. Αντιλαμβάνεται την ίδια τη λύση σαν μια μορφή πληροφορίας. Δεν σκέφτεται ως άνθρωπος, αλλά ψάχνει σαν σκύλος. Δεν είναι στατικός και ήρεμος, αλλά βιαστικός και ταραγμένος. Ψάχνει απεγνωσμένα να βρει έτοιμη τη λύση ανάμεσα στις πληροφορίες. Ψάχνει, αλλά με ένα μυαλό το οποίο πλέον δεν το έχει «εκπαιδευμένο» να επεξεργάζεται πληροφορίες.

Αυτό το γνωρίζει το σύστημα και επενδύει σ” αυτό. Από τις «κοτσάνες» του κάθε απίθανου τύπου μέχρι τις διαρροές τύπου WikiLeaks τα πάντα μπαίνουν μέσα σε μια «κατσαρόλα», η οποία δεν δίνει «τροφή» σε κανέναν. Η ποιότητα των άπειρων πληροφοριών, οι οποίες προσφέρονται πλέον στον άνθρωπο, είναι τόσο ασαφής, που κανένας δεν είναι σίγουρος για τίποτε. Αν αυτό συνδυαστεί και με την άπειρη ποσότητα που παρέχεται, τότε τα πράγματα είναι τραγικά. Αλήθειες και ψέματα ανακατεύονται σε τόσο μεγάλες ποσότητες, που δεν είναι δυνατόν να διασταυρωθούν από κανέναν. Ξεκινάει ο άνθρωπος να διασταυρώσει αυτά, τα οποία υποτίθεται ότι έμαθε και πέφτει επάνω σε τόσο αντικρουόμενες πληροφορίες, που στο τέλος ξεχνάει τι έψαχνε.

…Ακούει και διαβάζει τα πάντα και στο τέλος δεν του μένει τίποτε. Ανοίγει το ίντερνετ και «βουτάει» μέσα στον ωκεανό της πληροφορίας και όταν το κλείσει είναι «στεγνός» …Απόλυτα «στεγνός». Είναι σε χειρότερη κατάσταση απ” ό,τι πριν «ανακαλύψει» τόσα πολλά πράγματα …Σε χειρότερη κατάσταση, γιατί, εκτός όλων των άλλων, είναι και μπερδεμένος. Αυτή είναι η επιτυχία του συστήματος. Κάποτε το σύστημα, για να προστατεύει τη γνώση του, έπρεπε να κλειδώνει βιβλιοθήκες ή να δηλητηριάζει σελίδες βιβλίων, όπως πολύ περιγραφικά μας έδωσε να καταλάβουμε ο Ουμπέρτο Έκο στο «Όνομα του Ρόδου».

Σήμερα δεν έχει ανάγκη από κάτι ανάλογο. Τα προσφέρει όλα άπλετα, γιατί γνωρίζει πως, ακόμα κι αν βρουν οι άνθρωποι κάτι πολύτιμο, δεν θα έχουν τη γνώση να το αξιολογήσουν και βέβαια να το αξιοποιήσουν. Αυτό, το οποίο είναι το πιο πιθανό ότι θα κάνουν, είναι να συνεχίσουν να ψάχνουν, γιατί έχουν εθιστεί στην αναζήτηση. Έχουν μάθει να «λουφάρουν» και δεν σκέφτονται. Αναζητούν το «τζάμπα», που το σκέφτηκε κάποιος άλλος και οι ίδιοι απλά θέλουν να είναι οι έξυπνοι που θα το κάνουν «download».

Το αποτέλεσμα είναι αυτό, το οποίο βλέπουμε καθημερινά. Νέοι και μορφωμένοι άνθρωποι, οι οποίοι υποτίθεται ενημερώνονται όλη την ημέρα μπροστά στους υπολογιστές τους, έχουν κατώτερης ποιότητας άποψη για το κοινωνικό «γίγνεσθαι» από τους αμόρφωτους ανθρώπους του μόχθου και της πραγματικής ζωής, οι οποίοι ανταλλάσσουν μεταξύ τους ασήμαντες πληροφορίες στα εργοστάσια ή στα καφενεία …Ενημερωμένοι για τα πάντα και άσχετοι με τα πάντα.

Υπερπληροφορημένοι άνθρωποι ανοίγουν το στόμα τους και το μόνο που αποκαλύπτουν είναι μια «εκκωφαντική» άγνοια. Νομίζεις ότι βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου. Νομίζεις ότι δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Τεράστια κινούμενα «αρχεία» ασύνδετων μεταξύ τους πληροφοριών, που δεν «παράγουν» τίποτε απολύτως. Μιλάμε για πραγματική «πάθηση». Ο σύγχρονος άνθρωπος «καταπίνει» τις πληροφορίες, αλλά δεν τις «χωνεύει». Δεν ισχυροποιείται με τις πληροφορίες, παρά γίνεται ένας απλός κι ασήμαντος φορέας τους …Στιγμιαία. Έχει γίνει ένας απλός «σωλήνας», όπου η πληροφορία «μπαίνει» και «βγαίνει» από αυτόν, χωρίς να τον αλλάζει καθόλου.

Από το άπειρο you tube καταλήγει ο ίδιος να γίνει ένα human tube …Καλός μόνον για να παίζει trivial pursuit. Φτάνει στο σημείο να αγνοεί αυτόν, ο οποίος έχει πραγματικές γνώσεις και να θαυμάζει εκείνον, που η μόνη γνώση που έχει είναι να κατεβάζει τζάμπα υλικό από το δίκτυο …Άσχετο και τις περισσότερες φορές άχρηστο υλικό, που μπορεί να είναι από πληροφορίες για κουτσομπολιά μέχρι παιχνίδια και πορνοταινίες. Το αποτέλεσμα; Τραγικό. Μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπος με τη σημαντικότερη πληροφορία στον κόσμο και, μη μπορώντας να την αξιολογήσει, να την προσπεράσει. Θα περάσει από μπροστά του η συνταγή του φαρμάκου που καταπολεμά τον καρκίνο και αυτός θα συνεχίσει να ψάχνει για το φάρμακο. Πρέπει να γράφει πάνω στην πληροφορία …»φάρμακο για τον Καρκίνο», για να «σταματήσει» το ψάξιμο. Αν δεν το γράφει αυτό, θα συνεχίσει να το ψάχνει …Μυαλό Google.

Καθημερινά το βλέπουμε να συμβαίνει αυτό. Για παράδειγμα, ολόκληρος ο Πλανήτης έμαθε τι συνέβη στις 26-2-2012 ή στις 24-10-2011 και το οποίο ήταν απολύτως όμοιο με αυτό που είχε γίνει στις 4-5-1945. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις οι άνθρωποι έμαθαν τι έγινε. Είχαν ανοικτούς τους υπολογιστές τους ή τις εφημερίδες τους και έμαθαν τι έγινε. Οι πιο πολλοί εντυπωσιάστηκαν από αυτό το οποίο έμαθαν την ημέρα εκείνη, αλλά δεν κατάλαβαν αυτό, το οποίο έπρεπε να καταλάβουν. Σήμερα δεν θυμούνται καν τι έμαθαν τις ημέρες εκείνες. Γιατί να το θυμούνται, εφόσον δεν κατάλαβαν τι αξία είχε εκείνο το οποίο έμαθαν;

Τι να καταλάβουν; Να καταλάβουν —από την ομοιότητα αυτών που έμαθαν— ό,τι συνέβη, αλλά πλέον δεν θυμούνται —καθώς οι πληροφορίες τρέχουν καθημερινά— ότι το σύστημα κάνει πάντα τα ίδια πράγματα, όταν πρέπει ν” αντιμετωπίσει τις ίδιες καταστάσεις …Σημαντικές καταστάσεις, οι οποίες επηρεάζουν τα συμφέροντά του. Όμως, αυτό απαιτεί κρίση και οι σύγχρονοι «εξερευνητές» έχουν μόνον ένα μάους στα χέρια τους. Έφαγαν την «πληροφορία» την ημέρα που τους την έδωσε το σύστημα, αλλά δεν την κατανόησαν. Την έμαθαν και την «ξέχασαν» την επόμενη στιγμή. Την ξέχασαν μέσα σε δευτερόλεπτα, αν η επόμενη πληροφορία, που είχαν να μάθουν, ήταν οι υποψηφιότητες για τα Όσκαρ ή κάποια άλλη «γαργαλιστική» πληροφορία.

Δεν κατόρθωσαν να συνδυάσουν τίποτε από εκείνα, τα οποία προκύπτουν από την πληροφόρηση αυτήν. Γιατί; Γιατί η πληροφορία για τη σωστή της επεξεργασία —και άρα για να έχει αξία— απαιτεί αυτό, το οποίο δεν έχει ο άνθρωπος σήμερα …Απαιτεί χρόνο, ηρεμία και γνώσεις …Αρκετές γνώσεις. Για να καταλάβουν λοιπόν αυτό, το οποίο θα τους συνέφερε να μάθουν, θα έπρεπε να το «φτιάξουν» μόνοι τους με το μυαλό τους, εκμεταλλευόμενοι την πληροφορία, η οποία τους παρέχεται από το ίντερνετ. Αυτοί όμως δεν έχουν μάθει να «φτιάχνουν» τίποτε με το μυαλό τους. «Τρέχουν» και νομίζουν ότι αυτό, το οποίο τους ενδιαφέρει, θα το βρουν ως νέα πληροφορία στο επόμενο «κλικ». Το σύστημα αυτό το έχει αντιληφθεί και το δουλεύει τέλεια. Πάντα εξασφαλίζει μια νέα πληροφορία για ένα νέο «κλικ». Σε παρασέρνει πίσω από τις πληροφορίες όπως έναν σκύλο, που του πετάνε κόκαλα δεξιά κι αριστερά και στο τέλος δεν γνωρίζει πού να πάει και τι να δαγκώσει.

Σε αυτό το σημείο φαίνεται η διαφορά στη στρατηγική του συστήματος. Το σύστημα δίνει σε αφθονία στους ανθρώπους ό,τι δεν μπορεί και δεν θέλει πλέον να κρύψει. Στην κυριολεξία το συμφέρει πιο πολύ να δίνει, παρά να κρύβει πληροφορίες από τους ανθρώπους. Τους δίνει άφθονες πρώτες «ύλες», γιατί γνωρίζει πως έχουν χάσει την ικανότητα «δόμησης» καινοτόμου αποτελέσματος και άρα νέας γνώσης. Γι” αυτό βέβαια δεν ευθύνονται μόνον οι άνθρωποι. Γι” αυτό φρόντισε και το ίδιο το σύστημα, εφόσον αυτό είναι που ελέγχει τα συστήματα παιδείας …Συστήματα, τα οποία εκ του πονηρού ωθούν τους μαθητές στην «απομνημόνευση» εις βάρος της κρίσης …Συστήματα, τα οποία στα τελευταία χρόνια έχουν ως στόχο να «υποβαθμίσουν» τον άνθρωπο …Συστήματα, τα οποία εκπαιδεύουν τον άνθρωπο να «σκέφτεται» σαν κομπιούτερ.

…Μιλάμε για διαβολική «επιλογή». Αντί να φτιάξουν έξυπνα κομπιούτερ, τα οποία σκέφτονται σαν άνθρωποι, «φτιάχνουν» ανθρώπους, οι οποίοι σκέφτονται σαν κουτά κομπιούτερ …Ανθρώπους, οι οποίοι μαθαίνουν να «φορτώνονται» γνώσεις, είτε αυτές τους ενδιαφέρουν είτε όχι …Γνώσεις άσχετες κι ασύνδετες μεταξύ τους, είτε αυτές τους χρειάζονται είτε όχι …Γνώσεις τεράστιες, οι οποίες βάζουν το μυαλό να λειτουργεί εις βάρος της κρίσης. Αρκεί να είναι φορτωμένος ο «σκληρός» και ο ιδιοκτήτης του να αγωνιά για την «πληρότητά» του …Ένας τεχνητός εθισμός στο «φόρτωμα», το οποίο εκ του πονηρού το μπερδεύουν με τη μόρφωση.

Αυτό κατόρθωσε το σύστημα και αυτό το πέτυχε με το συγκεκριμένο υπερεθνικό μοντέλο εκπαίδευσης, που έχει επιβάλει σήμερα παγκοσμίως …Ένα μοντέλο, που, στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης «ανταγωνιστικότητας», αποχαυνώνει τον άνθρωπο. Γιατί τον αποχαυνώνει; Γιατί έχει ως στόχο να του φάει» τον χρόνο που σε κανονικές συνθήκες θα είχε για να σκεφτεί, να φανταστεί ή να ονειρευτεί. Γι” αυτόν τον λόγο έχουν εντατικοποιήσει σε απάνθρωπο βαθμό την πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Δεν υπάρχει κανένας άλλος λόγος γι” αυτήν την αλλαγή. Δεν βοηθάνε την ανταγωνιστικότητα κανενός με αυτήν την πρακτική.

Όταν μια πρακτική εφαρμόζεται στο γενικό επίπεδο και αφορά τους πάντες, δεν διαφοροποιείται από το πρόσημό της. Είτε επιταχύνονται όλοι οι μαθητές μαζί είτε επιβραδύνονται όλοι μαζί, είναι το ίδιο και το αυτό. Το θέμα είναι τι χάνουν ή τι κερδίζουν όλοι αυτοί, είτε από τη μια επιλογή είτε από την άλλη. Το σημερινό μοντέλο εκπαίδευσης παράγει τελείως διαφορετικά αποτελέσματα από αυτά, τα οποία παρήγαγαν τα παλαιότερα εθνικά εκπαιδευτικά μοντέλα …Τα μοντέλα εκείνα, τα οποία όντως ήθελαν να δημιουργήσουν πραγματικά ισχυρό ανθρώπινο δυναμικό για τα έθνη …Τα παλαιότερα μοντέλα, τα οποία με ένα ταπεινό βιβλίο «παρήγαγαν» πανίσχυρους μορφωμένους ανθρώπους σε αντίθεση με το σημερινό μοντέλο, το οποίο με άπειρα βιβλία «παράγει» αδύνατα και αμόρφωτα ανθρωπάκια.

Λογικό είναι αυτό. Μέχρι να διαβάσει ο σύγχρονος μαθητής ό,τι του βάζουν μπροστά του, «ξεχνάει» πώς είναι να σκέφτεται κάποιος. Μέχρι να «δει» τις έτοιμες εικόνες που του βάζουν μπροστά του, «ξεχνάει» πώς είναι να φαντάζεται κάποιος. Μέχρι ν” απαριθμήσει τις επιλογές που του προσφέρουν, «ξεχνάει» πώς είναι να ονειρεύεται κάποιος. Βλέπεις σύγχρονους μαθητές δημοτικών σχολείων να έχουν κατασταλαγμένες και δογματικές απόψεις, σαν να επρόκειτο για απόμαχους της ζωής. Το αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής είναι αυτό το οποίο «πληρώνουμε» σήμερα. Με το ένα και μοναδικό βιβλίο των Επών οι αρχαίοι Έλληνες κατέκτησαν τον κόσμο και οι σύγχρονοι Έλληνες με όλα τα βιβλία του Πλανήτη κινδυνεύουν να χάσουν την ίδια την πατρίδα τους.

Γι” αυτόν τον λόγο δεν ανησυχεί το σύστημα για τη διάχυση των πληροφοριών. Γνωρίζει —καθώς το ίδιο φρόντισε γι” αυτό προηγουμένως— πως δεν υπάρχουν άνθρωποι ικανοί να εκμεταλλευτούν τις πληροφορίες εις βάρος του. Το αποτέλεσμα; Ο κόσμος «σερφάρει» άνευ λόγου και αιτίας σε «νερά», τα οποία δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί. Παραμένει «άστεγος», ενώ καθημερινά προσπερνά «βουνά από πλίνθους και κεράμους ατάκτως ερριμένους», γιατί απλά δεν γνωρίζει να «χτίζει». Ψάχνει τη λύση με τον βλακώδη τρόπο που ψάχνει μια «μηχανή» αναζήτησης. Ψάχνει με τον βλακώδη εκείνον τρόπο, που θα ξεκινούσε κάποιος να βρει ένα συγκεκριμένο «χαλίκι», προσπαθώντας να «κοσκινίσει» τον ωκεανό, επειδή έμαθε πως μέσα σε αυτόν υπάρχει σίγουρα ένα «μαγικό» χαλίκι.

Αυτό είναι το πιο τραγικό που θα μπορούσε να συμβεί στον άνθρωπο και αυτό είναι προϊόν άγνοιας …Μεγάλης άγνοιας, που ξεκινάει από την υποτίμηση της έννοιας της γνώσης. Ο σύγχρονος άνθρωπος υποτιμά τη γνώση …Την πραγματική γνώση. Νομίζει πως θα την αντικαταστήσει με την πληροφορία. Φορτώνεται σαν «χαμάλης» με την πληροφορία και δεν γυμνάζεται σαν «αθλητής» μ” αυτήν.

Αυτό είναι λάθος και είναι κάτι, το οποίο αποδεικνύεται καθημερινά. Βυθιζόμαστε στον Μεσαίωνα και καμία πληροφορία δεν μας βοηθά να σωθούμε. Θα μάθουμε πρώτοι απ” όλους πότε θα μας «σκοτώσουν» και αντί να το αποτρέψουμε, θα «τρέξουμε» να πάμε στο ραντεβού μας εγκαίρως …Να γράψουμε στην προσωπική μας σελίδα στο Facebook …»ήμουν κι εγώ εκεί». Μιλάμε για τραγικά πράγματα. Έχουμε πληροφόρηση για τα πάντα και δεν μπορούμε να επηρεάσουμε καμία εξέλιξη.

Μαθαίνουμε εγκαίρως πως μας έχουν στήσει στον «τοίχο» και δεν μπορούμε να φύγουμε από αυτόν. Μαθαίνουμε εγκαίρως όχι μόνον ό,τι άσχημο μας επιβάλουν σήμερα, αλλά και τι σκέφτονται να μας επιβάλουν στο μέλλον. Στο τέλος θα μάθουμε με ακρίβεια δευτερολέπτου πότε θα μας «πυροβολήσουν» και δεν θα κουνιόμαστε, για να επιβεβαιώσουμε την ορθότητα της πληροφορίας που είχαμε …Να μην καταστήσουμε την πληροφορία μας ψευδή …Να μην εκθέσουμε τα πολλά like, που κάποιοι μας έδωσαν. Έχουμε τόσο ακριβείς πληροφορίες, που στο τέλος το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να γίνουμε αυτόπτες μάρτυρες του θανάτου μας.

Εθισμένοι στην πληροφόρηση μέχρι θανάτου. Junkie’s της πληροφορίας, την οποία δεν γνωρίζουμε τι να την κάνουμε. Εγκλωβισμένοι στα σπίτια μας να ζούμε μια virtual ζωή στην οποία «πρωταγωνιστούμε», χωρίς να υπάρχουμε. Υποδομές virtual αυτοκράτορα και ζωή homeless. Γιατί; Γιατί με λίγα ευρώ ιντερνετική συνδρομή και έναν υπολογιστή ο καθένας από εμάς μπορεί να νιώσει λίγο «αυτοκράτορας», εφόσον έχει «μάτια» και «αυτιά» σε ολόκληρο τον Πλανήτη. Ξέρει αυτά, τα οποία επί αιώνες τα γνώριζε μόνον το σύστημα και δεν επέτρεπε να διαχέονται μέσα στην κοινωνία ως πληροφόρηση. Αυτό κατόρθωσε ο σύγχρονος άνθρωπος. Μπορεί να μην γνωρίζει τι πραγματικά συμβαίνει, αλλά μπορεί και μαθαίνει online τι γίνεται.

Αυτή είναι κύρια διαφορά μας με το παρελθόν. Μαθαίνουμε τα πάντα, αλλά, όπως και στο παρελθόν, εξακολουθούμε να γνωρίζουμε τα ελάχιστα. Σε σχέση με το παρελθόν είμαστε πολύ καλύτερα σε πολλά πράγματα, αλλά και πολύ χειρότερα σε κάποια άλλα. Καλύτερα σ” ό,τι αφορά τον πραγματικό χρόνο που φτάνει η πληροφορία στην αντίληψή μας, αλλά τραγικά χειρότερα σ” ό,τι αφορά τη διαχείρισή της. Στο παρελθόν η πληροφόρηση δεν ήταν ακριβής και η διάχυσή της δεν γινόταν με μεγάλες ταχύτητες. Η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας μπορεί να ήταν ήδη ένα μποστάνι όταν θα μάθαινε κάποιος στη Δύση ότι αυτή κάηκε. Όχι απλά δεν είχε την ευκαιρία να καθίσει και να σκεφτεί ποιος μπορεί να είχε συμφέρον να την κάψει, αλλά ούτε καν μάθαινε ότι αυτή κάηκε. Ακόμα δηλαδή κι αν είχε τη γνώση ή την ευφυΐα ν” αντιληφθεί τι μπορεί να συμβαίνει εξαιτίας ενός συμβάντος, του έλλειπε η βασική πληροφόρηση, που αφορούσε το ίδιο το συμβάν …Του έλλειπαν δομικά «υλικά», για να χτίσει ένα συμπέρασμα, το οποίο θα αποτελούσε γνώση γι” αυτόν.

Σήμερα —και στην εποχή της πληροφόρησης— έχουν αντιστραφεί όλα αυτά, αλλά το αποτέλεσμα είναι ακριβώς το ίδιο. Βλέπουμε online τη «Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας» να «καίγεται», αλλά δεν μπορούμε να αξιολογήσουμε αυτό το οποίο βλέπουμε. Το κάνουμε «share» και νομίζουμε ότι κάναμε το καθήκον μας. Η ανθρωπότητα μαθαίνει σε πραγματικό χρόνο τι γίνεται, αλλά εξακολουθεί να μην γνωρίζει τι πραγματικά συμβαίνει. Κέρδισε κάτι που της έλλειπε και έχασε κάτι που είχε. Κέρδισε την αξιόπιστη πληροφορία και έχασε τη δυνατότητα να σκέφτεται καθαρά πάνω στην πληροφορία. Μαθαίνει πάντα εγκαίρως και αξιόπιστα τι κάνει —και άρα πώς ενεργεί— το σύστημα και ενώ θεωρητικά έχει τη δυνατότητα να αυτοπροστατευτεί από τις ενέργειές του, δεν το κάνει. Δεν το κάνει, γιατί δεν μπορεί πλέον να σκεφτεί.

Επανερχόμαστε λοιπόν στο ερώτημα, το οποίο θέσαμε στην αρχή του κειμένου. Τι έγινε στις ημερομηνίες που αναφερόμαστε και όλοι τις ξέχασαν; Στις 26-2-2012 γκρεμίστηκε το σπίτι του Μπιν Λάντεν στο Πακιστάν …Του Μπιν Λάντεν, που, λίγο καιρό πριν, υποτίθεται ότι είχαν πετάξει το πτώμα του σε άγνωστο σημείο στη θάλασσα. Γιατί ασχολήθηκαν με το σπίτι όπου τον βρήκε ο θάνατος; Για να μην μετατραπεί σε τόπο λατρείας κάποιων «νοσταλγών» του «αγώνα» του. Αυτό δεν το λέμε εμείς. Αυτό το είπαν αυτοί, οι οποίοι το κατεδάφισαν.

Κάτι ανάλογο έγινε και στις 24-10-2011 μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα πιο μακριά. Εκείνη την ημέρα ενταφιάστηκε στη «λήθη» ο Μουαμάρ Καντάφι …Ετάφη σε άγνωστο μέρος της ερήμου. Γιατί; Για να μην μετατραπεί ο τάφος του σε τόπο λατρείας κάποιων νοσταλγών του καθεστώτος του. Αυτό δεν το λέμε εμείς. Αυτό το είπαν αυτοί, οι οποίοι τον παράχωσαν στην έρημο. Αυτά δεν είναι μυστικά. Τα έδωσαν οι ίδιοι σχεδόν σαν πληροφορίες. Πληροφόρησαν το παγκόσμιο κοινό για τα «ελατήρια» των ενεργειών τους.

Αυτές οι ενέργειες του συστήματος δεν είναι πρωτοφανείς. Απλά σήμερα τις ομολογεί, γιατί δεν φοβάται να τις ομολογήσει. Πάντα αυτά κάνει, όταν πρέπει να «εξαφανίσει» αυτά που το απειλούν. Τα ίδια έκανε και σχεδόν μισό αιώνα πριν σε μια ανάλογη περίπτωση. Εξαφάνισε σε μυστικά εργαστήρια της «δημοκρατικής» Σοβιετικής Ένωσης το πτώμα του Χίτλερ, για να μην το βρουν οι «νοσταλγοί» του. Στις 4-5-1945 πήγε και βομβάρδισε το περίφημο Berghof, για να μην το μετατρέψουν σε τόπο λατρείας και προσκυνήματος οι αμετανόητοι οπαδοί του. Το ίδιο κάνουν όλα τα συστήματα, ανεξαρτήτου ιδεολογίας. Οι μπολσεβίκοι, με το που πήραν την εξουσία, σκότωσαν και εξαφάνισαν τα πτώματα της τσαρικής οικογένειας για τους ίδιους λόγους. Για να μην γνωρίζουν οι οπαδοί τους πού βρίσκονται και προκαλούν προβλήματα.

Όμως, τα απολύτως ανάλογα κάνει το σύστημα κι όταν επιδιώκει τα αντίθετα αποτελέσματα. Ενώ ό,τι το απειλεί προσπαθεί να το «εξαφανίσει» από προσώπου Γης, προκειμένου αυτό να «ξεχαστεί», ό,τι το συμφέρει το υπερπροβάλει, γιατί θέλει να διαιωνίσει την «ανάμνησή» του. Χτίζει μαυσωλεία για όσους το βολεύουν να παραμένουν «αξέχαστοι». Γνωρίζει πού είναι θαμμένος ο Άγιος Πέτρος. Γνωρίζει πού είναι θαμμένος ο Ναπολέων. Γνωρίζει πού είναι θαμμένος ο Νέλσων. Γνωρίζει πού είναι θαμμένος ο Δαρβίνος. Γνωρίζει πού είναι θαμμένος ο Λένιν ή ο Μάο. Όχι μόνον γνωρίζει το ίδιο πού βρίσκονται αυτοί, αλλά φτιάχνει και επιβλητικά μαυσωλεία, προκειμένου να το μάθει και ο όλος ο κόσμος. Φτιάχνει τόσο επιβλητικά μαυσωλεία, ώστε και «τυφλός» να είναι κάποιος να τα «βλέπει» και να τα γνωρίζει μόνο και μόνο εξαιτίας της περιέργειάς του.

Γνωρίζει λοιπόν το σύστημα ανά πάσα στιγμή τι το ευνοεί αλλά και τι το απειλεί. Το πρώτο το αναδεικνύει χτίζοντας λαμπρά «σήματα», ενώ το δεύτερο το εξαφανίζει, κρατώντας μόνον για τον εαυτό του την άκρως απόρρητη πληροφορία. Καί στις δύο περιπτώσεις όμως είναι δεδομένο ότι γνωρίζει τι γίνεται και ενεργεί ανάλογα. Ποτέ δεν «ξεχνάει» οτιδήποτε το αφορά. «Θυμόταν» πού βρίσκονταν τα οστά του Τσάρου και όταν έπεσε το σύστημα που τον εχθρευόταν, πήγαν και τα «ξέθαψαν. «Θυμόταν» πού βρίσκονταν τα οστά του Χίτλερ και όταν πλέον ο Χίτλερ δεν αφορούσε κανέναν, τα παρέδωσε στους ερευνητές.

Τι αποδεικνύουν όλα αυτά; Ότι το σύστημα, είτε το ομολογεί είτε όχι, πάντα ενεργεί με πρωταρχικό στόχο να προστατεύσει τα συμφέροντά του. Εφόσον αυτά τα συμφέροντα παραμένουν πάντα ίδια, θα παραμένουν ίδιες και οι επιτυχημένες εφαρμογές εξυπηρέτησής τους. Αυτό το συμπέρασμα προκύπτει από τη γνώση των παραπάνω ημερομηνιών. Το ίδιο σύστημα, για ν” αντιμετωπίσει το ίδιο πρόβλημα, καταφεύγει πάντα στις ίδιες λύσεις. Ένα συμπέρασμα, το οποίο μας δίνει μια βάση λογικής, όταν θέλουμε να ερμηνεύσουμε αντίστοιχες κινήσεις του συστήματος στο παρελθόν ή να προβλέψουμε τις μελλοντικές του ενέργειες σε ανάλογες περιπτώσεις.

Αυτό είναι και το νόημα της γνώσης. Συμφέροντα δεν έχει μόνον το σύστημα. Συμφέροντα έχει και ο άνθρωπος, με τα οποία συχνά-πυκνά απειλεί το σύστημα. Με την κρίση και τη γνώση του ο άνθρωπος μπορεί να προστατεύει τα συμφέροντά του, όταν το σύστημα τα απειλεί. Εύκολο είναι αυτό, όταν γνωρίζεις τα συμφέροντα του συστήματος. Σε μια τέτοια περίπτωση μπορείς να ερμηνεύεις με ασφάλεια ή ακόμα και να προβλέπεις τις ενέργειές του. Να τις προβλέπεις, για να μπορείς να προστατεύσεις τον εαυτό σου ή τα παιδιά σου από τις αυθαιρεσίες του. Κάθε φορά που αντιμετωπίζεις το ίδιο πρόβλημα, γνωρίζεις τι είναι αυτό που πρέπει να κάνεις εναντίον του …και αυτό κάνεις.

Με βάση αυτήν τη γνώση, θα ήταν παράλογος, για παράδειγμα, κάποιος «ταλιμπάν» ισλαμιστής, αν στο μέλλον ζητούσε από το σύστημα εξουσίας να του αποκαλύψει τον τάφο του Μπιν Λάντεν; Θα ήταν παράλογος ένας κανταφικός Λίβυος, αν ζητούσε από το σύστημα εξουσίας να του αποκαλύψει πού βρίσκεται ο τάφος του Καντάφι; Όχι βέβαια. Γιατί; Γιατί αυτοί οι ίδιοι μπορεί να μην γνωρίζουν πού βρίσκονται αυτοί οι τάφοι, αλλά είναι σίγουροι για την ταυτότητα αυτών που γνωρίζουν. Αντί λοιπόν να πάρεις ένα φτυάρι και να ψάχνεις μέσα στις έρημους, πηγαίνεις έξω από το σπίτι αυτού που τον έθαψε και τον πιέζεις μέχρι να τον αναγκάσεις ν” αποκαλύψει το μυστικό.

Αυτή η γνώση, για κάποιον που ψάχνει κάτι συγκεκριμένο, είναι η δεύτερη σε αξία γνώση που μπορεί να έχει. Απλά πράγματα. Όταν είσαι ασθενής και δεν έχεις τη γνώση να σώσεις τον εαυτό σου, η δεύτερη καλύτερη γνώση που μπορεί να έχεις είναι να γνωρίζεις την ταυτότητα αυτού που την έχει. Ο μελλοντικός ερευνητής αυτών των «μυστηρίων» δεν χρειάζεται να πάρει «φτυάρι» ή «αναπνευστήρα», για να βρει τα λείψανα των Καντάφι ή του Μπιν Λάντεν. Γιατί; Γιατί είναι σίγουρος για τη δεύτερη σε αξία γνώση, την οποία μπορεί να έχει κάποιος που ψάχνει. Είναι απόλυτα σίγουρος για την ταυτότητα εκείνου που γνωρίζει το πού βρίσκονται αυτοί οι τάφοι …και είναι το σύστημα.

Εφόσον ένας ταλιμπάν ή ένας κανταφικός του μέλλοντος δεν θα ήταν παράλογος αν απαιτούσε από το σύστημα να του αποκαλύψει αυτό, που είναι βέβαιον ότι γνωρίζει, γιατί να ήταν παράλογος ένας Έλληνας, αν απαιτούσε από το σύστημα να του αποκαλύψει τον τάφο του Αλεξάνδρου; Ίδια περίπτωση δεν είναι; Σε ιστορικούς και όχι σε μυθικούς χρόνους «χάθηκε» ο τάφος και βέβαια το λείψανο του αυτοκράτορα των Ελλήνων …Σε χρόνους που το σύστημα διατηρούσε ακριβή και απολύτως ενημερωμένα αρχεία των αποφάσεων του, που ακόμα και σήμερα επηρεάζουν τη ζωή μας.

…Την επηρεάζουν πραγματικά και όχι θεωρητικά. Οι Οικουμενικές Σύνοδοι, που ακόμα και σήμερα αποτελούν τους «άξονες» των χριστιανικών δογμάτων, πραγματοποιήθηκαν από εκείνους τους ανθρώπους σε εκείνους τους χρόνους. Αυτά, τα οποία εμείς σήμερα χρησιμοποιούμε ως θρησκευτικά μας «πιστεύω», τότε κωδικοποιήθηκαν και έφτασαν στις ημέρες μας. Αυτοκρατορικά διατάγματα, τύπου «Διάταγμα του Μεδιολάνου», τότε εκδόθηκαν. Το συγκεκριμένο Διάταγμα άλλαξε τον ρου της ιστορίας της Ευρώπης, εφόσον επέτρεπε την ανεξιθρησκία μέσα στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία και άρα «νομιμοποιούσε» τον χριστιανισμό.

Ρωτάμε εμείς λοιπόν τον σύγχρονο άνθρωπο της πληροφορίας. Αποτελεί υπαρκτό ιστορικό στοιχείο το Διάταγμα του Μεδιολάνου; Υπάρχουν τα στοιχεία που το αποδεικνύουν με βάση τις προδιαγραφές που δέχεται η ιστορική επιστήμη; Ποιος το υπέγραψε, πού το έκανε, ποιον αφορούσε; …Ό,τι δευτερεύον στοιχείο αφορά ένα πραγματικό ιστορικό ντοκουμέντο …Ό,τι διαφοροποιεί ένα τέτοιο ντοκουμέντο από ένα μυθικό «κατασκεύασμα», όπως είναι για παράδειγμα «οι οδηγίες της Κίρκης προς τον Οδυσσέα».

Ποιος υπέγραψε το Διάταγμα εκείνο; Ο αυτοκράτορας της Ρώμης Κωνσταντίνος. Πότε το υπέγραψε; Το 313 μ.Χ.. Γιατί το υπέγραψε; Για να σταματήσουν οι διωγμοί εναντίον των χριστιανών. Γιατί γίνονταν οι διωγμοί; Γιατί η κυρίαρχη θρησκεία της αυτοκρατορίας του ήταν η ελληνική του δωδεκάθεου. Ποιος ήταν ο ρόλος τού αυτοκράτορα σε σχέση με αυτήν τη θρησκεία; Ήταν αρχιερέας της θρησκείας και «ζων θεός», εφόσον θεωρούνταν Υιός του ενανθρωπισμένου Θεού. Ποιος ήταν ο ενανθρωπισμένος Θεός για την αυτοκρατορία; Ο Αλέξανδρος. Ο δέκατος τρίτος Θεός της Ρώμης. Όλα αυτά είναι πληροφορίες …Αξιόπιστες πληροφορίες, τις οποίες μπορεί ο καθένας να τις βρει στις βιβλιοθήκες και στο ίντερνετ.

Τι μπορούμε να «κατασκευάσουμε» με αυτές τις πληροφορίες ως «δομικά» υλικά; Εφόσον ήταν τόσο σημαντικός ο Αλέξανδρος για την αυτοκρατορία της Ρώμης και τον αυτοκράτορά της, λογικό θα ήταν το σύστημα να είχε μια συγκεκριμένη συμπεριφορά απέναντί του. Όπως η Μόσχα έκανε μαυσωλείο για τον Λένιν, ώστε να συνδέεται ο «ιδρυτής» τής αυτοκρατορίας με τον εκάστοτε διάδοχό του, έτσι θα έκανε και η Ρώμη. Είχε συμφέρον ο αυτοκράτοράς της να «επιδεικνύει» τη σχέση του με τον «θεό» της Ρώμης. Είχε συμφέρον να υποβοηθά με υλικά μέσα την κοινοποίηση αυτής της μεγαλειώδους «θεϊκής» σχέσης. Άρα, είναι βέβαιον ότι στον ιστορικό χρόνο του 313 μ.Χ. υπήρχε μαυσωλείο του Αλεξάνδρου στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία.

Πού βρισκόταν αυτό το μαυσωλείο; Οπουδήποτε και να βρισκόταν, θα ήταν γνωστό και καταγεγραμμένο από το σύστημα …Γνωστό από όλους τους υπηκόους της αυτοκρατορίας, είτε το είχαν δει είτε όχι …Γνωστό, όσο γνωστό ήταν το μαυσωλείο του Λένιν για τους απανταχού κομμουνιστές του Πλανήτη, είτε είχαν επισκεφτεί τη Μόσχα είτε όχι. Το πιθανότερο να βρισκόταν στο κέντρο της Ρώμης. Εκεί όπου βρισκόταν ο αυτοκράτοράς της. Εκεί όπου βρισκόταν ο ζωντανός «Υιός» του Αλεξάνδρου. Εκεί όπου βρισκόταν ο αρχιερέας Του. Με βάση λοιπόν τις πληροφορίες μας και τη γνώση μας για τη συμπεριφορά της εξουσίας —όταν πρόκειται να «διαφημίσει» κάτι που την συμφέρει—, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το 313 μ.Χ. —και άρα σε απόλυτα ιστορικό χρόνο— ο Τάφος του Αλεξάνδρου είναι γνωστός στο σύστημα και στον λαό.

Πότε μπορεί να άλλαξε αυτό; Όταν άλλαξαν τα συμφέροντα της εξουσίας. Όταν ο Αλέξανδρος και ο Τάφος του έγιναν για τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία ό,τι έγιναν οι Τσάροι για τη Σοβιετική Ένωση ή ο Μπιν Λάντεν για το σημερινό δυτικό σύστημα ή ο Καντάφι για τη Λιβύη της νέας εποχής. Άρα τι αναζητούμε; Πληροφορία για το πότε το σύστημα άλλαξε συμφέροντα και άρα συμπεριφορά. Αναζητούμε εκείνη την ημερομηνία, που είναι όμοια με αυτές που καταγράψαμε πολύ πρόσφατα. Και πάλι αρκεί ένα «κλικ» στον υπολογιστή μας, για να έχουμε σε δευτερόλεπτα αυτήν την πληροφορία …Την τόσο σημαντική πληροφορία, για να «χτίσει» κάποιος μια λογική σκέψη και την τόσο ασήμαντη πληροφορία, αν δεν υπάρχει τέτοιος στόχος.

Βάζουμε στο Google το όνομα του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Α’ και μαθαίνουμε τα εξής ακριβή ιστορικά περιστατικά. Στις 27 Φεβρουαρίου του 380 αναγνώρισε τον Χριστιανισμό ως την επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας, δηλώνοντας …»επιθυμούμε όλα τα διάφορα υπήκοα έθνη [...] να ακολουθούν τη Θρησκεία που παραδόθηκε στους Ρωμαίους από τον άγιο απόστολο Πέτρο» και στις 8 Νοεμβρίου του 392 έθεσε εκτός νόμου τις αρχαίες θρησκείες[2] [3]. Στις 2 Μαΐου του 381 εξέδωσε το λεγόμενο «έδικτο κατά των αποστατών»[4] με το οποίο τιμωρούσε με πλήρη στέρηση δικαιωμάτων δικαιοπραξίας όλους τους πρώην χριστιανούς, που επέστρεφαν στην Εθνική Θρησκεία. Στις 21 Δεκεμβρίου του 382 απαγόρευσε με ποινή θανάτου και δήμευση της περιουσίας των ενόχων Εθνικών (που χαρακτηρίζονται «παράφρονες» και «ιερόσυλοι»), κάθε μορφή θυσίας, μαντικής, ψαλμωδιών προς τιμή των Θεών ή τις απλές επισκέψεις σε αρχαίους Ναούς[5].

Το 384 διέταξε την κατεδάφιση ή το σφράγισμα Εθνικών Ιερών[6] [7] και υπέγραψε νέα απαγόρευση των θυσιών, ενώ στις 24 Φεβρουαρίου του 391 ανανέωσε την πλήρη απαγόρευση των θυσιών, των επισκέψεων σε Εθνικούς Ναούς: «Κανείς δεν θα μολυνθεί με θυσίες και σφάγια, κανείς δεν θα πλησιάσει ή θα εισέλθει σε Ναούς, ούτε θα σηκώσει τα μάτια σε εικόνες φτιαγμένες από ανθρώπινο χέρι, διαφορετικά θα είναι ένοχος μπροστά στους ανθρώπινους και τους θεϊκούς νόμους»[8]. Ως συνέπεια της διογκούμενης έλλειψης ανεκτικότητας, το 392 καταστράφηκε ο μεγάλος ναός του Σέραπι στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Σταμάτησαν να δίνονται επιχορηγήσεις προς τα παγανιστικά ιερατεία, ενώ αυξήθηκε η οχλοκρατική βία εναντίον των παγανιστικών ναών και ομοιωμάτων με την υποκίνηση των μοναχών[9].

Τι συμπέρασμα βγάζουμε από όλα αυτά; Ότι από τις 27 Φεβρουαρίου του 380 τα συμφέροντα της Ρώμης άλλαξαν και ο Τάφος του Αλεξάνδρου ήταν ανεπιθύμητος …Απόλυτα ανεπιθύμητος. Από αυτήν την ημερομηνία και μετά ο Αλέξανδρος έγινε για τη Ρώμη ό,τι ο Μπιν Λάντεν για την Ουάσιγκτον ή ο Καντάφι για την Τρίπολη …Επικίνδυνος. Όπως λοιπόν το σύστημα πήγε κρυφά και μέσα στη νύκτα εξαφάνισε το σπίτι όπου σκοτώθηκε ο Μπιν Λάντεν, έτσι θα πήγε και θα εξαφάνισε τον Τάφο του Αλεξάνδρου και βέβαια το Λείψανό του. Όπως πήγε με άκρα μυστικότητα και έθαψε σε «άγνωστο» μέρος το πτώμα του Καντάφι, έτσι πήγε και τοποθέτησε σε «άγνωστο» μέρος το λείψανο του Αλεξάνδρου. Άρα; Άρα γνωρίζει αυτός ο οποίος το έκανε, πού τοποθέτησε αυτό το Λείψανο.
…Αποδεδειγμένα με αδιάσειστα στοιχεία. Γνωρίζουμε ημερομηνίες εκδόσεως νόμων και αυτοκρατορικών αποφάσεων. Γνωρίζουμε τα ίδια τα κείμενα των αποφάσεων. Όταν λοιπόν γνωρίζουμε από εκείνη την εποχή —καθώς το ίδιο το σύστημα τα έχει καταγράψει— ότι «κόβονται επιχορηγήσεις» σε παγανιστικά ιδρύματα ή ότι εκδόθηκαν εντολές δήμευσης περιουσιών «ανυπάκουων» ιδιωτών, είναι δυνατόν να πιστέψουμε ότι το σύστημα δεν έχει καταγράψει την ακριβή θέση όπου βρίσκει το Λείψανο του Αλεξάνδρου; …Το Λείψανο του πρώην Θεού του; …Το Λείψανο του δέκατου τρίτου Θεού της Ρώμης; …Το Λείψανο του μέχρι λίγες ώρες πριν Θεανθρώπου της αυτοκρατορίας; Για τη δική του ασφάλεια και μόνον θα έπρεπε το σύστημα να το γνωρίζει …για να μην το βρουν τυχαία οι εχθροί του …για να μην εμφανίσουν ψεύτικο Λείψανο οι «νοσταλγοί» του …για να μην πλουτίσουν θεομπαίχτες και κομπογιαννίτες, πουλώντας «ιερά» λείψανα.

Αν σκεφτεί κάποιος ότι εκείνη η χριστιανική Ρώμη δεν έχει χάσει από τότε μέχρι σήμερα τη «συνέχειά» της, είναι δυνατόν να πιστέψει κάποιος ότι δεν γνωρίζει πού βρίσκεται ο Τάφος του Αλεξάνδρου; Η ίδια χριστιανική εξουσία των ίδιων χριστιανών με την ίδια γνώση και τα ίδια συμφέροντα είναι αυτή, η οποία έδρασε σε όλες αυτές τις ομοειδείς περιπτώσεις. Είναι δυνατόν σε μερικά χρόνια από τώρα να «ξεχάσει» η χριστιανική Ουάσιγκτον πού «παράχωσε» τον Μπιν Λάντεν; Είναι δυνατόν σε μερικά χρόνια από τώρα να «ξεχάσει» η Τρίπολη ποιοι και πού παράχωσαν τον Καντάφι;

«Μερικά» χρόνια είναι για τους αθάνατους μηχανισμούς του συστήματος, είτε μιλάμε για δέκα χρόνια είτε για πεντακόσια. Από τη στιγμή που υπάρχει καταγραφή των ενεργειών του, είναι το ίδιο πράγμα. Η καταγραφή «παγώνει» τον χρόνο. Όταν πηγαίνεις στα μυστικά αρχεία του Βατικανού και βλέπεις μια γραπτή αναφορά του 800 μ.Χ., αυτή δεν διαφέρει —σ” ό,τι αφορά την αξιοπιστία της— από ένα χθεσινό έγγραφο.

Σε κάποιο τέτοιο αξιόπιστο χριστιανικό και άκρως άκρως άκρως απόρρητο έγγραφο θα υπάρχει πλήρης αναφορά για τον Τάφο του Αλεξάνδρου …Ποιοι ανέλαβαν τη μεταφορά του …Τι αντικείμενα περιλάμβανε η μεταφορά …Πού τα πήγαν …Πού τα τοποθέτησαν …Τι δεσμεύσεις ανέλαβαν αυτοί, οι οποίοι το έκαναν …Τι μεταβολές επήλθαν σ” ό,τι αφορά τη «φιλοξενία» του και τους λόγους που αυτές οι μεταβολές επήλθαν. Ό,τι ακριβώς έγινε προσφάτως στο Πακιστάν ή στη Λιβύη με τους ανθρώπους, οι οποίοι μερικές ημέρες πριν ανέλαβαν να «διεκπεραιώσουν» υποθέσεις ανάλογου τύπου. Όταν το σύστημα, οι ανάγκες του, οι γνώσεις του, η επιμέλειά του και οι φόβοι του παραμένουν απόλυτα ίδια, το ίδιο συμβαίνει και με όλα τα υπόλοιπα.

Όπως λοιπόν δεν θεωρούνταν παράλογοι οι Ρώσοι, οι οποίοι το 1960 ζητούσαν από το Κρεμλίνο να τους αποκαλύψει το πού βρίσκονται τα λείψανα της τσαρικής οικογένειας, έτσι δεν μπορεί να θεωρηθεί παράλογος και κάποιος, ο οποίος ζητάει σήμερα από τη Ρώμη να του αποκαλύψει τον Τάφο του Αλεξάνδρου …Απλά πράγματα. Η ίδια Ρώμη, που κάποτε έκανε «κουμάντο» σε θέματα λειτουργίας του συστήματος, είναι εκείνη που κάνει κουμάντο και σήμερα. Εφόσον λοιπόν το σύστημα, το οποίο κάποτε αποφάσισε να είναι «χριστιανικό», παραμένει τέτοιο και σήμερα —και άρα δεν άλλαξε συμφέροντα και συνήθειες, όπως αποκαλύπτουν οι πρόσφατες ημερομηνίες—, τότε τα πράγματα είναι πολύ απλά. Αυτό το σύστημα, που για λόγους συμφέροντος απέκρυψε τον Τάφο του Αλεξάνδρου, είναι εκείνο, που, αν πιεστεί από τους πολίτες του, μπορεί να το αποκαλύψει. Γνωρίζει πού βρίσκεται και μπορεί να το αποκαλύψει.

Εδώ εύλογα θ” αναρωτηθεί ο αναγνώστης τι πρακτική αξία θα είχε κάτι τέτοιο. Έστω ότι —με όλα αυτά που αναφέρουμε— υπάρχει κάποια βάση λογικής σ” ό,τι αφορά μια απαίτηση των ανθρώπων ν” αποκαλυφθεί ο Τάφος του Αλεξάνδρου. Και τι έγινε που υπάρχει μια τέτοια βάση; Γιατί θα μπορούσε να ενδιαφέρει την ανθρωπότητα ν” αποκαλυφθεί ένας τέτοιος Τάφος και μάλιστα αυτήν τη συγκεκριμένη εποχή; Εδώ ο κόσμος «καίγεται», εξαιτίας τεραστίων προβλημάτων και εμείς ασχολούμαστε με παλιά ξινά «σταφύλια», όπως θα έλεγαν και οι παλαιότεροι; Οι Έλληνες καθημερινά βυθίζονται στη φτώχεια και τη μελαγχολία και εμείς θα «ψάχνουμε» τα Λείψανα, για να τα «γιορτάσουμε»; Κι όμως, αυτά τα «Λείψανα» μπορεί να έχουν πολύ μεγάλη σημασία για την καθημερινότητα όχι μόνον των Ελλήνων, αλλά του συνόλου της ανθρωπότητας.

Πώς συνδέεται αυτή η αποκάλυψη με την καθημερινότητά μας; Ποιος απειλεί αυτήν την καθημερινότητα; Ποιος κόβει μισθούς και συντάξεις από τους Έλληνες; Ποιος καταστρέφει το κοινωνικό κράτος; Ποιος επιχειρεί να λεηλατήσει τον δημόσιο πλούτο της Ελλάδας; …Η Νέα Τάξη Πραγμάτων …Οι τοκογλύφοι και οι κλέφτες της Νέας Τάξης συγκεκριμένα. Αυτός ο Τάφος, λοιπόν, μπορεί να γίνει «βόμβα» στα θεμέλια της Νέας Τάξης. Μπορεί με την αποκάλυψή του να την τινάξει στον «αέρα». Απλά και μόνον να το σκεφτεί κάποιος, μπορεί να υποψιαστεί την επικινδυνότητά του. Αν αυτό το σύστημα, που σήμερα ονομάζεται Νέα Τάξη, θεώρησε «απειλή» τον Μπίν Λάντεν ή τον Καντάφι και τους «εξαφάνισε», ούτε που φανταζόμαστε το είδος της «απειλής» που αντιπροσωπεύει η «επανεμφάνιση» του Αλεξάνδρου. Γιατί είναι τόσο σημαντική; Γιατί η Νέα Τάξη προετοιμάζει την Παγκόσμια Διακυβέρνηση.

Παγκόσμια διακυβέρνηση σημαίνει ομογενοποίηση των πληθυσμών σε βαθμό «πολτοποίησης». Οτιδήποτε λοιπόν πηγαίνει προς τα «πίσω» την κατάσταση και «θυμίζει» στους ανθρώπους το παρελθόν τους, την απειλεί. Οτιδήποτε τους «θωρακίζει» πίσω από παλιές «γραμμές» άμυνας, την απειλεί. Είτε βρεθεί ο Τάφος του Χριστού είτε ο Τάφος του Αλεξάνδρου, η απειλή είναι ίδια για ένα διεθνιστικό και άθεο σύστημα, όπως αυτό της Νέας Τάξης. Όταν ένα σύστημα προσπαθεί να προχωρήσει ένα «βήμα» μπροστά στον σχεδιασμό του, οτιδήποτε τον απειλεί με ένα «βήμα» ή ακόμα και με δύο «βήματα» πίσω, είναι εξίσου απειλητικό. Όταν δηλαδή επιθυμείς τέτοιου είδους και μεγέθους μεταβολή, είναι το ίδιο απειλητικός είτε ένας Τάφος του Χριστού του προηγούμενου «βήματος» είτε ένας Τάφος του Αλεξάνδρου του προπροηγούμενου «βήματος».

Αυτήν τη «μνήμη» προσπαθούν να διαγράψουν από τα μυαλά των ανθρώπων, προκειμένου να τους έχουν μπροστά τους «εύπλαστους», για να τους διαμορφώσουν όπως θέλουν. Πρώτος και κυριότερος εχθρός τους είναι ο Δυτικός Ελληνοχριστιανικός Πολιτισμός …Ο πιο πλούσιος και ισχυρός πολιτισμός που γνώρισε ποτέ ο κόσμος …Αυτός, που κατάντησε σήμερα να λέγεται η πιο πλούσια αγορά του κόσμου. Αυτόν επιθυμούν να αλώσουν και για να έχει μονιμότητα η επιτυχία τους, θα πρέπει να τον «ισοπεδώσουν» πλήρως. Γι” αυτόν τον λόγο θέλουν να χτυπήσουν όλα τα «θεμέλιά» του …Ό,τι «θεμέλια» μπορεί να έχει αυτός ο πολιτισμός …»Θεμέλια» θρησκευτικά και εθνικά.
Εξαιτίας αυτής της επιδίωξης άλλωστε έχουν εφεύρει και έχουν επιβάλει μέσα στον Δυτικό Κόσμο όλους τους δήθεν κανόνες του politically correct. Με αυτούς τους τεχνητούς όρους προσπαθούν να εξαφανίσουν όλες τις μέχρι τώρα συμβατικές ανθρώπινες συμπεριφορές …Συμπεριφορές, οι οποίες, άσχετα αν ήταν σωστές ή λάθος, δεν έπαυαν να μεταφέρουν «φορτία» μέσα στον χρόνο …Οτιδήποτε είδους φορτία …Θρησκευτικά, εθνικά, ιστορικά, γεωγραφικά ή παραδοσιακά …Οτιδήποτε διαφοροποιεί τους ανθρώπους μεταξύ τους και τους «υπενθυμίζει» από πού «έρχονται» και πού «πηγαίνουν».

Υποτίθεται πως αυτό το κάνουν από «ευαισθησία» και με στόχο να «αμβλύνουν» συμπεριφορές, οι οποίες προκαλούν εχθρότητες μεταξύ των ανθρώπων, ενώ στην πραγματικότητα το κάνουν, για να μπορούν να «κρύβονται» οι ίδιοι πίσω από μεγάλες ανθρώπινες μάζες. Η ανάμιξη των πληθυσμών γι” αυτούς είναι υποχρεωτική, γιατί σε διαφορετική περίπτωση δεν θα μπορούσαν να κυριαρχήσουν. Όταν μετακινούνται, είτε οι ίδιοι είτε τα συμφέροντά τους, από χώρα σε χώρα, χωρίς να «καλύπτονται» από μιλιούνια πεινασμένων λαθροπληθυσμών, κινδυνεύουν. Έχοντας λοιπόν αυτήν την κυριαρχία ως στόχο και προκειμένου να μην φαίνονται ως οι «διαφορετικοί» που κυριαρχούν «παντού», κάνουν αυτό που τους συμφέρει. Διασκορπίζουν «παντού» τους «πάντες», ώστε ανάμεσα στους άπειρους «διαφορετικούς» να περνούν και οι ίδιοι απαρατήρητοι.
Εξαιτίας του στόχου της απροβλημάτιστης συμβίωσης μεταξύ διαφορετικών ανθρώπων προσπαθούν να «ομογενοποιήσουν» και τις συμπεριφορές τους. Μόνοι τους —και για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους— αποφάσισαν ν” «ανακατέψουν» τους λαούς και μόνοι τους —και πάλι για τα ίδια συμφέροντα— αποφάσισαν να διευκολύνουν τη συνύπαρξή τους. Γι” αυτόν τον λόγο προσπαθούν να αλλάξουν συνήθειες και συμπεριφορές αιώνων …Συμπεριφορές, οι οποίες πράγματι σε άλλες εποχές προκαλούσαν προβλήματα και τριβές μεταξύ των ανθρώπων …Προβλήματα όμως μικρής κλίμακας, γιατί τότε δεν παρατηρούνταν οι σημερινές μετακινήσεις των πληθυσμών, που προκαλούνται από τη σημερινή οικονομία της Νέας Τάξης.

Λανθασμένα και προκλητικά στερεότυπα μεταξύ των ανθρώπων και των λαών υπήρχαν πάντα, αλλά αυτά δεν επηρέαζαν τις καθημερινές συμπεριφορές, γιατί οι λαοί δεν ήταν ο ένας «πάνω» στον άλλο. Δεν έμεναν στην ίδια πολυκατοικία όλες οι φυλές, οι θρησκείες και τα δόγματα αυτού του κόσμου. Τους χώριζαν σύνορα, βουνά και ποτάμια. Δεν υπήρχαν οι σημερινές ανάγκες συνύπαρξης, ώστε να υπάρξει μια οργανωμένη προβολή νέων κοινά αποδεκτών προτύπων συμπεριφοράς.

Λίγες δεκαετίες πριν και υπήρχαν Έλληνες, οι οποίοι δεν είχαν δει ποτέ στη ζωή τους έναν μαύρο άνθρωπο ή έναν Κινέζο …Ανθρώπους, που οι σημερινοί Έλληνες σήμερα συναντάνε καθημερινά στις γειτονιές τους …Ανθρώπους, με τους οποίους πρέπει να συνυπάρξουν και άρα πρέπει να «κωδικοποιήσουν» τη συμπεριφορά τους πάνω σε νέα δεδομένα. Κάποτε οι μαύροι ήταν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά και δεν ήταν στο διπλανό το διαμέρισμα, ώστε να τους θίγει η απειλή του κακού «μαύρου», ο οποίος θα αρπάξει το «παιδάκι». Ο δυστυχής «Οθέλος» είναι πλέον πολύ «κοντά» μας και δεν μπορούμε να ρισκάρουμε τη ζωή του, χρησιμοποιώντας ως δήθεν αποδεικτικό της «ποιότητάς» του το χρώμα του δέρματός του.

Τώρα αυτό το «παραμύθι», που εδώ και αιώνες περιγράφει ο Σαίξπηρ, είναι προφανώς όχι μόνον ρατσιστικό, αλλά και επικίνδυνο. Πρέπει να αλλάξει, γιατί το άλλοτε μακρινό «φόβητρο» για το παιδί δεν είναι πλέον τόσο μακρινό …Είναι ο γείτονας και ένα παιδί δεν πρέπει να φοβάται τον γείτονα. Είναι πλέον τόσο μεγάλη η ανάγκη της απροβλημάτιστης συνύπαρξης, που δικαιολογεί συμβιβασμούς, οι οποίοι λίγες δεκαετίες πριν θα ξεσήκωναν θύελλα αντιδράσεων και θρησκευτική βία. Φτάσαμε, εξαιτίας της Νέας Τάξης, να συζητάμε για πράγματα, τα οποία μέχρι τώρα ήταν ταμπού. Διαπραγματευόμαστε για πράγματα, για τα οποία κάποτε σηκώναμε σπαθιά στο αέρα.

Ποιος θα φανταζόταν ότι κάποιοι θα ζητούσαν να μην χτυπάνε οι καμπάνες των Εκκλησιών μέσα στον χριστιανικό κόσμο, για να μην «ενοχλούνται» οι αλλόθρησκοι; Ποιος θα φανταζόταν ότι κάποιοι θα ζητούσαν να μην γιορτάζονται τα Χριστούγεννα μέσα στα σχολεία των χριστιανικών χωρών, για να μην «ενοχλούνται» τα παιδιά των άλλων θρησκειών; Αυτό ζητάνε κάποιοι εντός του χριστιανισμού και υπέρ του Ισλάμ ή των Εβραίων, για παράδειγμα …Υπέρ του Ισλάμ, που, αν απαιτήσει κάποιος από αυτό να μην γιορτάζει το Ραμαζάνι στην επικράτειά του, θα βρεθεί με θανατηφόρο «φετφά» να τον κυνηγάει …Υπέρ των Εβραίων, που, αν μέσα στο Ισραήλ ζητήσεις να εργάζονται το Σάββατο, θα μπεις σε «λίστα» ναζιστών και αντισιωνιστών.

Όμως, όλα αυτά τολμάνε και τα ζητάνε κάποιοι εντός του χριστιανισμού. Τολμάνε, γιατί είναι οι σημερινοί ισχυροί του. Γιατί τα ζητάνε; Γιατί αυτός ο ελληνοχριστιανικός κόσμος είναι ο βασικός τους στόχος. Γιατί θέλουν να διαγράψουν τις «μνήμες» των λαών του. Γιατί δεν θέλουν να θυμούνται οι χριστιανοί ότι είναι τέτοιοι. Δεν θέλουν οι καθολικοί να θυμούνται ότι είναι τέτοιοι. Δεν θέλουν να θυμούνται οι ορθόδοξοι ότι είναι τέτοιοι. Δεν θέλουν να θυμούνται τίποτε. Θέλουν να θυμούνται μόνον ότι δήθεν είναι «άνθρωποι». Άνθρωποι στο ζωϊκό επίπεδο και όχι όπως τους έχουν μάθει οι θρησκείες τους ν” αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους και άρα με τον τρόπο που και πάλι τους διαφοροποιεί μεταξύ τους …Απλά άνθρωποι. Ένα απλό ζωικό είδος ανάμεσα σε πολλά άλλα …Άνθρωποι, που δήθεν εξελίχθηκαν ως «είδος» μέσα στον χρόνο.

…Άνθρωποι, οι οποίοι αργά αλλά σταθερά εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να εξελίσσονται …Από τους μονοκύτταρους οργανισμούς, που «βαρέθηκαν» μέσα στο νερό και μετά βγήκαν στη στεριά …Τους οργανισμούς, οι οποίοι σύρθηκαν στη γη, αλλά μετά, επειδή πείνασαν, άρχισαν να βγάζουν και φτερά για να επιβιώσουν …Τους οργανισμούς, που, με βάση τη δαρβινική λογική, αν στο μέλλον ξαναβρούν πρόβλημα επιβίωσης στην ξηρά, θα βγάλουν και προπέλες και θα επιστρέψουν στη θάλασσα. Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται ότι η «υιοθεσία» της θεωρίας της εξέλιξης είναι συμφέρουσα για τους πονηρούς. Έχοντας η Παγκόσμια Διακυβέρνηση την ανάγκη να επεκταθεί σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη, έχει συμφέρον να παρουσιάζει τον άνθρωπο όπως την βολεύει. Έχει συμφέρον να εντάξει τον άνθρωπο σε ένα κοινό «είδος» …Ένα «είδος», που, για να είναι ήσυχο και πειθήνιο στις εντολές τους, θα πρέπει να υιοθετήσει την politically correct συμπεριφορά που θα του επιβάλουν οι ίδιοι.

Εχθρός αυτού του στόχου της Νέας Τάξης είναι ό,τι διαφοροποιεί τους ανθρώπους μεταξύ τους …Ό,τι τους «εξειδικεύει» και τους δίνει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και συμπεριφορές …Οι θρησκείες, οι εθνικές ταυτότητες, οι ιδεολογικές διαφορές κλπ.. …Όποιοι έχουν τη δική τους «εκδοχή» για το τι «είδους» άνθρωποι είναι. Σε αυτά επιτίθεται η Νέα Τάξη με όλα της τα όπλα. Δεν θέλει η Νέα Τάξη να πιστεύουν οι άνθρωποι πως έχουν σχέση με τον Θεό, γιατί αυτό ισχυροποιεί τις θρησκείες. Δεν θέλει η Νέα Τάξη να έχουν οι άνθρωποι πατρίδες, γιατί αυτό ισχυροποιεί τα έθνη. Δεν θέλει η Νέα Τάξη να έχουν οι άνθρωποι ιδανικά ή ιδεολογίες, γιατί αυτό ισχυροποιεί τις κοινωνίες. Γιατί δεν τα θέλει όλα αυτά; Γιατί οι άνθρωποι θυσιάζονται για την πίστη τους ή τις πατρίδες τους και τα ιδανικά τους. Πολεμάνε με πάθος όποιους απειλούν, είτε τον Θεό τους είτε τις πατρίδες τους είτε τα κοινωνικά τους κεκτημένα.

Αυτά όμως είναι οι «λείες» και οι στόχοι των τοκογλύφων. Οι περιουσίες των Εκκλησιών είναι στο στόχαστρό τους, όπως και τα «ποίμνιά» τους. Η φιλοπατρία και το κοινωνικό κράτος ενοχλεί τους τοκογλύφους —και άρα τους «εκλεκτούς» της Νέας Τάξης—, εφόσον θέλουν να λεηλατήσουν τα κράτη εις βάρος των λαών τους. Γι” αυτόν τον λόγο μισούν τα έθνη και κυρίως τα έθνη με τις πιο ισχυρές «μνήμες». Ένα από τα έθνη, που έχουν βαθιές «ρίζες» και μεγάλη «μνήμη» —και άρα ενοχλεί την Νέα Τάξη— είναι και το ελληνικό …Πολύ επικίνδυνο έθνος, γιατί ακόμα και σήμερα δεν εννοεί να «ξεχάσει» την καταγωγή του …Πολύ ενοχλητικό, γιατί, όπως δήλωσε και η Μέρκελ, είναι πολύ «προσκολλημένο» στην πατρίδα του.

Σε αυτή την απάνθρωπη και αντεθνική πολιτική επικεφαλής έχουν τεθεί άνθρωποι σαν τη Μέρκελ και όλο το «σινάφι» της που ελέγχει σήμερα την Ευρώπη — και όχι μόνον …Μια «συμμορία» από άθεους προτεστάντες και πρώην σταλινικούς χαφιέδες, οι οποίοι παριστάνουν τους δαρβινιστές …Ανθρώπους με ζωώδη συμπεριφορά, που η σημερινή τους «επιτυχία» αποδεικνύει ότι μάλλον είναι το πιο εξελιγμένο ανθρώπινο είδος και άρα οι «ανώτεροι» …Πολύ «ανώτεροι», αν συγκρίνει κανείς τη Μέρκελ, τον Σόιμπλε, τον Ρέσλερ ή τον Ρεν με τους «κατώτερους» Ιρλανδούς, Έλληνες ή Ιταλούς. Τόσο «ανώτεροι» όσο ο Τόμσεν, που θεωρεί ότι ο ίδιος ανήκει σε ένα «είδος», που, για να ζήσει όπως «δικαιούται», θα πρέπει η εργασία του να πληρωθεί με δεκάδες χιλιάδες ευρώ μηνιαίως, ενώ ο ίδιος κρίνει πως ένας «κατώτερος» Έλληνας εργαζόμενος μπορεί άνετα να ζει με 550 ευρώ τον μήνα.

…Χρηματοδότες του όλου εγχειρήματος —και αφεντικά των παραπάνω δούλων— είναι οι Εβραίοι …Οι Εβραίοι τραπεζίτες και τοκογλύφοι, που, αναζητώντας τα παγκόσμια κέρδη, χρηματοδοτούν παγκόσμιες «καμπάνιες» προπαγάνδας …Οι «πιστοί» του ιουδαϊσμού Εβραίοι, οι οποίοι βλέπουν σαν αναχρονιστικούς incorrect παράγοντες μόνον τις θρησκείες των άλλων …Οι υπερεθνικιστές Εβραίοι, οι οποίοι βλέπουν σαν «επικίνδυνο» μόνον τον εθνικισμό των άλλων και κυρίως των Ελλήνων…Η πιο οργανωμένη «συμμορία» που γνώρισε ποτέ ο κόσμος …Οι Εβραίοι ιδιοκτήτες και διαχειριστές των παγκόσμιων ΜΜΕ …Οι Εβραίοι ιδιοκτήτες και διαχειριστές της παγκόσμιας «βιομηχανίας» προτύπων του Χόλυγουντ …Οι Εβραίοι χρηματοδότες όλων των «ανθρωπιστικών» οργανώσεων, που στόχο τους έχουν τις μετακινήσεις και την ανάμιξη των πληθυσμών …Οι Εβραίοι χρηματοδότες όλων των «ελεγκτικών» μηχανισμών της πανανθρώπινης «ηθικής» …Της δικής τους correct «ηθικής».
…Οι Εβραίοι, που, εκτός από τους χριστιανούς, μισούν και τους Έλληνες. Τους μισούν ιδιαιτέρως, γιατί έχουν προηγούμενα μεταξύ τους από την εποχή των Μακκαβαίων, αλλά πρωτίστως τους μισούν για ό,τι αντιπροσωπεύουν. Τους μισούν τόσο, που θέλουν να τους «θάψουν» ζωντανούς. Τους μισούν τόσο, που θέλουν να τους «ακρωτηριάσουν», ξεκινώντας από τον ίδιο τον Αλέξανδρο. Δεν είναι τυχαίο που όλοι, όσοι δημιούργησαν και στη συνέχεια διαχειρίστηκαν το λεγόμενο μακεδονικό «ζήτημα» εις βάρος του ελληνισμού και της αλήθειας, είναι Εβραίοι. Από τον Τίτο και τον Χόλμπρουκ μέχρι την Ολμπράιτ, την Μιλοβάνοβιτς …και τον Νίμιτς, οι πάντες είναι Εβραίοι. Πληρώνουν όσο-όσο, για να «θάψουν» τον ελληνισμό με πρώτο και καλύτερο τον διασημότερο των Ελλήνων. Οτιδήποτε είναι ελληνικό θεωρούν ότι τους απειλεί και αγωνίζονται μέρα-νύχτα για να το αφανίσουν.

Αυτή είναι η Νέα Τάξη …Η Νέα Τάξη των άθεων Προτεσταντών, των σταλινικών χαφιέδων και των θεομπαιχτών Εβραίων …Η Τάξη των «ανώτερων» δουλικών και των εθνικιστών «αφεντικών». Μιλάμε για μια τεράστια «φάμπρικα», η οποία παράγει τεράστια κέρδη στους ιδιοκτήτες της. Ο Τάφος του Αλεξάνδρου, αν αποκαλυφθεί, όλους αυτούς τους «θίγει» θανάσιμα. Γιατί; Γιατί αλλάζει την «ατζέντα» του παγκόσμιου ενδιαφέροντος. Γιατί τραβάει πάνω του την «προσοχή» του κόσμου και του «θυμίζει» αυτά, τα οποία θέλουν οι νεοταξίτες να «ξεχάσει». Θυμίζει στους χριστιανούς ποιοι είναι και από πού προέρχονται. Θυμίζει ποια ήταν η βάση του Πολιτισμού τους και ποιοι ήταν οι «Πατέρες» αυτού του Πολιτισμού. Άρα θυμίζει τις «εντολές» εκείνων των Πατέρων και μαζί με αυτές και τους εχθρούς τους.

Οι ιδρυτές του χριστιανισμού ή των δογμάτων του είχαν φίλους και εχθρούς και η υπενθύμισή τους είναι προφανές ότι δεν συμφέρει αυτούς, οι οποίοι σήμερα πλουτίζουν εις βάρος των πάντων, ποντάροντας στην «αμνησία» τους. Δεν ήταν μόνον ο Ιησούς, που είχε για τις «κλωτσιές» τους τοκογλύφους και τα παράσιτα …Και ο Αλέξανδρος ήταν της ίδιας άποψης. Είχε την ίδια κακή άποψη για τους σημερινούς πολυδιαφημισμένους «εκλεκτούς» της Νέας Τάξης.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο που είναι σημαντικός ο Τάφος του Αλεξάνδρου; Η αποκάλυψή του θα «στρέψει» το «κεφάλι» της ανθρωπότητας προς την πλευρά που δεν συμφέρει τους σημερινούς τοκογλύφους και δουλεμπόρους. Θα «υπενθυμίσει» στην ανθρωπότητα αυτά τα οποία «ξέχασε». Θα υπενθυμίσει τα «σημαντικά» και θα την αναγκάσει να τα συγκρίνει με τα «ασήμαντα». Σε μια τέτοια περίπτωση η ανθρωπότητα θα θυμηθεί και πάλι τους «γίγαντες» της ιστορίας να κάνουν τα «ανώτερα», δηλώνοντας ταπεινοί άνθρωποι και θα τους συγκρίνει με τους σημερινούς καραγκιόζηδες τοκογλύφους, που κάνουν τα ελεεινότερα, δηλώνοντας «ανώτεροι».
Είναι ντροπή για το ανθρώπινο είδος, που γέννησε τεράστιους ανθρώπους, να βρίσκεται στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα. Να αποδέχεται στην «αυγή» της τρίτης χιλιετίας να πεινάει και να έχει ως «επιφανείς» της τους κλέφτες και τους τοκογλύφους. Να είναι παγκόσμιες «φίρμες» άχρηστοι τοκογλύφοι όπως ο Σόρος, ο Μπενράνκε ή ο Ρουμπινί. Να είναι celebrities όλα τα δουλικά τους τύπου Μέρκελ, Σόιμπλε, Ντε Γιαγκερ ή Ρεν. Είναι ντροπή να πεινάει η ανθρωπότητα και ένα σκουπίδι σαν τον Στρος Καν να βιάζει κατά βούληση και ατιμώρητα λαούς και εργαζομένους.

Το ακόμα χειρότερο είναι ότι η επανεμφάνιση του Τάφου του Αλεξάνδρου θα κάνει ακόμα «χειρότερους» τους σημερινούς Έλληνες. Θα τους «υπενθυμίσει» ότι το σύστημα με άπειρη πλύση εγκεφάλου προσπαθεί να τους κάνει να «ξεχάσουν». Θα τους κάνει ακόμα πιο φανατικούς Έλληνες, πράγμα που ενοχλεί τους Εβραίους. Θα τους «δέσει» ακόμα περισσότερο με τη γη τους, πράγμα που ενοχλεί τη Μέρκελ. Θα επιδεινωθούν όλοι οι «δείκτες» που τους αφορούν. Θα τους «μεθύσει» αυτή η παγκόσμια προσοχή και όταν οι Έλληνες «μεθούν» είναι επικίνδυνοι. Στρέφονται εναντίον εχθρών γιγαντιαίων …Εχθρών, που, από την εποχή του Αλεξάνδρου και του Αντιόχου, έχουν δείξει ότι μπορούν να τους ταλαιπωρούν μέχρι θανάτου.

Μια τέτοια αποκάλυψη θα έχει άπειρες παρενέργειες σε όλη την πολιτική που ασκεί η Νέα Τάξη. Μια τέτοια παρενέργεια θα υπάρξει και στο λεγόμενο Μακεδονικό «ζήτημα» …Ένα ζήτημα ζωτικής σημασίας για την Νέα Τάξη, εφόσον μέσω αυτού προσπαθεί να εξουδετερώσει την ελληνική απειλή. Η αποκάλυψη του Τάφου του Αλεξάνδρου μπορεί να λύσει άπαξ αυτό το ψευδοζήτημα. Γιατί; Γιατί, αν αποκαλυφθεί ο Τάφος, θα αποκαλυφθεί όλη η αλήθεια τόσο για τον Αλέξανδρο όσο και για την ίδια τη Μακεδονία. Σε αυτόν τον Τάφο ο Μέγας Αλέξανδρος θα έχει «μαζί» του ό,τι «κουβαλούσε» και στη ζωή του …Το ελληνικό «φορτίο» του.

Αν αποκαλυφθεί ο Τάφος του, θα πρέπει οι Σκοπιανοί —οι οποίοι σήμερα ντύνονται σαν τα «καρναβάλια», για να παραστήσουν τους αρχαίους Μακεδόνες— να «ερμηνεύσουν» τις «εντολές» του Μεγάλου Μακεδόνα. Θα πρέπει να πείσουν όλο τον κόσμο ότι μπορούν να διαβάσουν τα «μηνύματα» που «στέλνει» στις μελλοντικές γενιές. Πώς όμως θα γίνει κάτι τέτοιο, εφόσον, ό,τι και να υπάρχει ως «μήνυμα» στον Τάφο του, θα είναι «κινέζικα» για τους Σκοπιανούς. Τι θα κάνουν σε μια τέτοια περίπτωση οι βουλγαρόφωνοι γείτονές μας; Πόσο πολύ θα εξευτελιστούν στο παγκόσμιο κοινό; Είναι σαν να ζεις με «πλαστή» ταυτότητα, λέγοντας στον κόσμο ότι είσαι το αγαπημένο παιδί κάποιου και στην κρίσιμη στιγμή της «συνάντησης» να μην σε αναγνωρίζει καν. Τολμάνε οι Σκοπιανοί να «απαιτήσουν» την αποκάλυψη του Τάφου του Αλεξάνδρου;

Μιλάμε για πραγματικό «κατακλυσμό» εξελίξεων σε περίπτωση που αποκαλυφθεί ο Τάφος του πιο σημαντικού Έλληνα και ενός από τους πλέον σημαντικούς ανθρώπους της ανθρώπινης ιστορίας. Επιπλέον, το ίδιο το παιχνίδι της αναζήτησης αυτού του Τάφου αλλάζει το σύνολο του «παιχνιδιού» της ισχύος. Φέρνει στο προσκήνιο εντελώς αναπάντεχα τους δύο παλιούς πρωταγωνιστές, που το σημερινό κατεστημένο της Νέας Τάξης όχι απλά τους θεωρεί απόλυτα ανεπιθύμητους αλλά τους μισεί θανάσιμα. Δύο πρωταγωνιστές, που το σύστημα προσπαθεί να «θάψει», για να μην φαίνονται καθόλου και τους «θυμάται» ο κόσμος.

Φέρνει στο προσκήνιο εκτός από τους Έλληνες και την ίδια τη Ρώμη. Διπλό το κακό, εφόσον αυτή η αρνητική εξέλιξη αφορά εξίσου καί τους δύο κυρίαρχους της Νέας Τάξης. Φέρνει στο προσκήνιο τους Έλληνες, που όπως είπαμε τους μισούν οι Εβραίοι, αλλά φέρνει και τη Ρώμη, την οποία μισεί θανάσιμα ο προτεσταντικός κόσμος. Σε περίπτωση που ο Τάφος του Αλεξάνδρου αποκτήσει παγκόσμιο ενδιαφέρον, αυτοί οι δύο μισητοί παράγοντες για την Νέα Τάξη θα παίξουν ένα παιχνίδι, που απειλεί την ισχύ της. Θα τους δοθεί η ευκαιρία να παίξουν παιχνίδι εναντίον των θανάσιμων εχθρών τους.

Για την τύχη δηλαδή της παγκόσμιας άθεης και υπερεθνικής Νέας Τάξης θα «αποφασίσει» η Ρώμη και οι Έλληνες. Αυτό είναι το «παιχνίδι» και είναι εις βάρος της Νέας Τάξης. Να ζητάνε οι Έλληνες από τη Ρώμη ν” αποκαλύψει αυτό που ευνοεί την ίδια και θίγει την άθεη Νέα Τάξη. Να ζητάνε οι Έλληνες από τη Ρώμη ν” αποκαλύψει αυτό που ευνοεί καί τους δύο εις βάρος των νεοταξιτών. Να κληθεί ν” αποφασίσει το θρησκευτικό Κέντρο μιας θρησκείας που απειλείται, αν θα αποκαλύψει πού είναι η «βόμβα» στα θεμέλια της άθεης Νέας Τάξης, εξαιτίας της «πίεσης» αυτών, που για εθνικούς λόγους ενδιαφέρονται να μάθουν. Αυτός είναι ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ της Νέας Τάξης …Να κρατά η Ρώμη και οι Έλληνες το «κλειδί» της επιβίωσής της.

Μιλάμε για μια παγίδα «θανάτου». Εύκολη παγίδα, εφόσον μπορεί να κινήσει πολύ εύκολα το ενδιαφέρον όλου του κόσμου. Γιατί; Γιατί ο Τάφος του Αλεξάνδρου είναι κάτι το μυθικό για ολόκληρη την ανθρωπότητα …Πιο μυθικό ακόμα και από το «Άγιο Δισκοπότηρο» των δεισιδαιμονιών και των μυθιστορημάτων …Πιο εντυπωσιακό και πιο ακραίο. Είναι ένα πραγματικό «θαύμα», που πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει άνθρωπος αυτήν την στιγμή στον κόσμο, που να μην έχει την περιέργεια να το δει με τα μάτια του. Να δει ένα από τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά της ανθρωπότητας. Ακόμα και η σκέψη ότι ο Τάφος αυτού του προσώπου υπάρχει κάπου κρυμμένος και περιμένει να τον ανακαλύψει η γενιά μας, ασκεί μια απίστευτη γοητεία.

Αυτή η γοητεία όμως στρέφει την προσοχή του κόσμου στον ελληνισμό …Στον ελληνισμό, ο οποίος σήμερα λοιδορείται και εξευτελίζεται από τα γνωστά κέντρα προπαγάνδας της Νέας Τάξης….Στρέφει την προσοχή του κόσμου σε ό,τι μισεί το σύστημα της Νέας Τάξης και εδώ και δεκαετίες προσπαθεί να «κλείσει» με όλα τα μέσα. Θα «θυμηθεί» η ανθρωπότητα έναν μεγάλο άνθρωπο, ο οποίος πίστευε στον Θεό και μάλιστα πίστευε —όπως και ο Χριστός— ότι αυτός ο Θεός έχει θνητούς ανθρώπους για παιδιά Του. Έναν λατρεμένο άνθρωπο, ο οποίος πίστευε ότι ακριβώς απειλεί και ενοχλεί τους δαρβινιστές. Έναν άνθρωπο, που, αναγκαστικά με την «εμφάνισή» του, θα λειτουργήσει ως «μέτρο», για να συγκριθούν μαζί του όλοι οι σημαντικοί άνθρωποι που υπάρχουν σήμερα στον κόσμο …Από τον Ομπάμα και την Μέρκελ μέχρι τους επιφανείς τοκογλύφους …Αναγκαστικά.

Επιπλέον η ανθρωπότητα θα «θυμηθεί» ό,τι είναι δυνατόν αυτός ο άνθρωπος να της «υπενθυμίσει», εξαιτίας της σχέσης του με τον ελληνισμό. Θα «θυμηθεί» τη Δημοκρατία, τον ανθρωπισμό, την ευεργεσία, τη φιλοσοφία, την αυτοθυσία, την φιλοπατρία, την φιλαλήθεια, την αλληλεγγύη και ό,τι άλλο έδωσε ένας τέτοιος πραγματικός πολιτισμός στην ανθρωπότητα. Θα «θυμηθεί» ό,τι απεχθάνεται το σύστημα των «ανώτερων» και των τοκογλύφων, οι οποίοι παριστάνουν τους ψευδοπολιτισμένους και τους «ευεργέτες» με τον τόκο …Το σύστημα των «εξελιγμένων» θηρίων, που θέλουν να λεηλατήσουν τους πάντες, σαν να επρόκειτο να ζήσουν για πάντα.
Θέμα χρόνου είναι να «πεθάνουν» αυτοί οι άχρηστοι άνθρωποι, αν απροσδόκητα «αναστηθεί» ένας Αλέξανδρος …Οι άχρηστοι άνθρωποι, οι οποίοι δεν έκαναν ποτέ τίποτε και διεκδικούν τα πάντα …Τα παράσιτα της ανθρώπινης ιστορίας, που γίνονται δισεκατομμυριούχοι απλά ξεπουλώντας τα ιερά και όσιά της, παριστάνοντας τους «πετυχημένους» εμπόρους …Τα «όρνια», που έχουν πέσει πάνω από κράτη και λαούς και τους κατασπαράζουν …Αυτοί, οι οποίοι αρνήθηκαν να είναι παιδιά τού Θεού και άρα άνθρωποι και επέλεξαν για λόγους συμφέροντος να είναι οι πιο «εξελιγμένοι» απόγονοι των αμοιβάδων και των σκουληκιών.

Πρέπει ο άνθρωπος να «ξυπνήσει» επιτέλους. Να ξεφύγει από τον «εφιάλτη» της virtual πραγματικότητας όπου τον έχουν εγκλωβίσει οι τοκογλύφοι. Να σηκώσει το «κεφάλι» του και να δει στον Ουρανό τον Θεό και τον εαυτό του. Να δει ότι ο σκοπός της ύπαρξής του είναι η αιώνια θέωση και όχι ο εφήμερος πλουτισμός. Να δει ότι η «επιτυχία» αυτής της ύπαρξης είναι το μεγάλο έργο δωρεά υπέρ των ανθρώπων και όχι η συγκομιδή τόκων και αποδόσεων εις βάρος των ανθρώπων. Να «θυμηθεί» και πάλι ότι αυτό που κάνει «μεγάλους» τους ανθρώπους είναι το πόσα δίνουν στους υπόλοιπους ανθρώπους και όχι το πόσα τους παίρνουν. Πρέπει ο άνθρωπος να πάψει να κοιτάει τις «αντανακλάσεις» στον κοινωνικό «βόθρο» και να νομίζει ότι βλέπει τον ουρανό.

Αντανάκλαση στον «βόθρο» είναι οι Ρότσιλντ και οι Ροκφέλερ, οι οποίοι σήμερα παριστάνουν τους φωτεινούς «αστέρες» της ανθρώπινης επιτυχίας. Πάντα υπήρχαν τέτοια «σκουπίδια» στην κοινωνία και απλά σήμερα «λάμπουν» εξαιτίας της Νέας Τάξης …»Σκουπίδια» της δεκάρας, που οι πραγματικά μεγάλοι άνθρωποι δεν καταδέχονται ούτε καν να τους πατήσουν. Αυτά θα αποκαλυφθούν αν «επανεμφανιστεί» το προσκήνιο ένας από τους πραγματικά μεγάλους ανθρώπους της ιστορίας. Ένας γίγαντας, που με το νέο «πέρασμά» του θα «πατήσει» σαν «σκουλήκια» αυτούς, οι οποίοι πιστεύουν ότι προέρχονται από τα σκουλήκια. Θέμα χρόνου είναι να βρει η ανθρωπότητα το «βήμα» της. Θέμα χρόνου είναι να τιμωρηθούν όλοι αυτοί, οι οποίοι έφτασαν αυτήν την ανθρωπότητα στο χείλος τής καταστροφής.

Τώρα, που όλοι οι λαοί αρχίζουν και «θυμούνται» ότι είναι Έλληνες, καλό είναι να ζητήσουν από τη Ρώμη αυτό που τους ενδιαφέρει ως Έλληνες. Θα ήμασταν ευτυχείς, αν αυτό το κείμενο ξεφύγει από το επίπεδο της απλής πληροφορίας και αποτελέσει «τροφή» για σκέψη πολλών ανθρώπων …Μια πληροφορία, που αξίζει κανείς να τη «μεταφέρει» και να τη «μοιραστεί» με άλλους ανθρώπους, για να την επεξεργαστούν από κοινού, μέχρι να γίνει κοινό αίτημα. Πρέπει κάποτε ο άνθρωπος να μάθει αυτά, τα οποία του κρύβουν οι εξουσίες. Πρέπει ν” ανοίξει τις «πόρτες», που εδώ και αιώνες μένουν ερμητικά «κλειστές». Πρέπει να γίνει κύριος της μοίρας του και αυτό δεν μπορεί να γίνει όταν τον περιβάλλουν τα «μυστήρια» και οι απαγορεύσεις των πονηρών εξουσιών.

Η χειραφέτηση της ανθρωπότητας είναι πλέον μια αναγκαιότητα, η οποία έχει αρχίσει να γίνεται αντιληπτή σε όλους …Ίσως το μεγαλύτερο κέρδος στην εποχή της ανεξέλεγκτης διάχυσης της πληροφορίας. Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι «ξημερώνει» μια νέα «ημέρα» …Μια λαμπερή «ημέρα» για όλους τους ανθρώπους. Η ανθρωπότητα πλησιάζει στην «ενηλικίωσή» της και για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να σπάσουν τα στεγανά, τα οποία περιορίζουν τη γνώση της σε θέματα που την αφορούν. Θα πρέπει να επιλέγει η ίδια τι έχει αξία να γνωρίζει και τι όχι. Αυτό θα πρέπει να το καταλάβουν τα ιερατεία όλου του κόσμου, ώστε να πάψουν να απαιτούν μόνον τυφλή πίστη από τους πιστούς τους.

Δείγμα υγείας και ωρίμανσης είναι αυτό. Δεν θα γίνει φτωχότερος ο κόσμος μας, αν ερμηνευτούν τα μυστήρια. Δεν θα χαθούν τα ιερά και τα όσιά μας, αν τα «χαϊδέψουμε» με τη σκέψη μας, αλλά και με τη λογική μας. Διαφορετική διαχείριση των ίδιων δεδομένων θα γίνει. Απλά αυτή είναι η εξέλιξη των πραγμάτων. Όπως έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή του ανθρώπου, που μαθαίνει ότι τα παιδιά δεν τα φέρνει ο πελαργός, έτσι και στη ζωή της ανθρωπότητας θα πρέπει να υπάρξει αλλαγή στη γνώση αυτών που υποτίθεται ότι γνωρίζει «παραβολικά». Θα πρέπει να μάθει την αληθινή της ιστορία χωρίς τα ταμπού και τα «φτιασιδώματα» των ανασφαλών ιερατείων.

Θα πρέπει όλοι μας να μάθουμε πώς φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση. Να μάθουμε πώς ξεκινήσαμε την «πορεία» μας, τον λόγο που την ξεκινήσαμε και πού είχαμε ως στόχο να φτάσουμε. Να μάθουμε ποιοι ήταν αυτοί που πραγματικά μας ξεσήκωσαν και πού μας οδήγησαν. Ο Τάφος του Αλεξάνδρου γι” αυτόν τον λόγο είναι πολύτιμος. Είναι ο Τάφος ενός μεγάλου οδηγού της ανθρωπότητας. Η αποκάλυψη του Τάφου του είναι ευκαιρία να μάθουμε αλήθειες και όχι απλά να δούμε ένα ακόμα αξιοθέατο. Μπορεί αυτός ο Τάφος να γίνει το «θεμέλιο» της καθαρής αλήθειας σε έναν νέο κόσμο, που χρέος μας είναι να τον κάνουμε εξ αρχής φωτεινό.

Μέχρι να γίνουν όλα όπως πρέπει να γίνουν και όπως προβλέπεται να γίνουν, εμείς ένα μήνυμα έχουμε να στείλουμε προς όλους τους ανθρώπους. Το πρώτο, που πρέπει να κάνουν, για να μπορούν να ελπίζουν σε ένα καλύτερο μέλλον, είναι να νικήσουν τον φόβο. Ο φόβος είναι αυτός, ο οποίος σήμερα τους καθηλώνει στην αδυναμία. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάνε ότι είναι άνθρωποι και οι άνθρωποι δεν πρέπει να φοβούνται τα ζώα …Ακόμα και τα πιο εξελιγμένα ζώα …Ακόμα και τα πιο πλούσια ζώα. Έρχεται η ώρα που ο καθένας θα πάρει αυτό που δικαιούται και του αξίζει. Έρχεται η ώρα που ο καθένας από εμάς θα πληρωθεί γι” αυτά που …δούλεψε.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Δημιουργός της θεωρίας του ΥΔΡΟΧΟΟΥ

http://eamb-ydrohoos.blogspot.com