Με αφορμή την 25η επέτειο από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, ιδού 10 εκπληκτικά γεγονότα σχετικά με το σύμβολο του Ψυχρού Πολέμου.
 
Επί 30 σχεδόν χρόνια, το Τείχος του Βερολίνου δέσποζε ως τσιμεντένια εκδοχή του Σιδηρού Παραπετάσματος, εμποδίζοντας τους πολίτες στην κομμουνιστική Ανατολική Γερμανία να διαφύγουν προς το δημοκρατικό, καπιταλιστικό Δυτικό Βερολίνο. Τη νύχτα της 9ης Νοεμβρίου 1989, ωστόσο, οι Ανατολικογερμανικές αρχές άνοιξαν ξαφνικά τη διέλευση των συνόρων και χιλιάδες περιχαρείς Γερμανοί γιόρτασαν το γεγονός, χορεύοντας πάνω από το τείχος και γκρεμίζοντάς τον με σφυριά και καλέμια. Με αφορμή την 25η επέτειο από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, ιδού 10 εκπληκτικά γεγονότα σχετικά με το σύμβολο του Ψυχρού Πολέμου.

1. Η πτώση του Τείχους του Βερολίνου συνέβη κατά λάθος:
Σε συνέντευξη Τύπου το βράδυ της 9 Νοεμβρίου 1989, ο εκπρόσωπος του Πολιτικού Γραφείου της Ανατολικής Γερμανίας Günter Schabowski ανακοίνωσε πρόωρα ότι θα αρθούν οι περιορισμοί στη βίζα. Όταν ρωτήθηκε πότε θα ξεκινήσει η νέα πολιτική, είπε: «αμέσως, χωρίς καθυστέρηση». Στην πραγματικότητα, η πολιτική θα ανακοινώνονταν την επόμενη ημέρα και θα εξακολουθούσε να απαιτεί από τους Ανατολικογερμανούς μια χρονοβόρα διαδικασία αίτησης για βίζα. Ο Schabowski έδινε συγκεχυμένες απαντήσεις και οι λανθασμένες αναφορές των μέσων ενημέρωσης ότι η διέλευση των συνόρων είχε ανοίξει, ώθησε χιλιάδες Ανατολικοβερολινέζους στο Τείχος του Βερολίνου. Στο σημείο ελέγχου Bornholmer Strasse, ο επικεφαλής αξιωματικός υπηρεσίας Harald Jäger αντιμετώπισε έναν όχλο που αυξανόταν ολοένα και περισσότερο σε μέγεθος και απογοήτευση. Εν μέσω προσβολών –αντί οδηγιών- από τους ανωτέρους του και όντας νευρικός καθώς περίμενε τα αποτελέσματα μιας βιοψίας την επόμενη μέρα, ο συγκλονισμένος Jäger άνοιξε τη διέλευση των συνόρων μόνος τους και σύντομα ακολούθησαν και οι άλλες πύλες.

2. Το Τείχος του Βερολίνου χτίστηκε 15 χρόνια αφού είχε αρχίσει ο Ψυχρός Πόλεμος.
Περισσότεροι από 2 εκατομμύρια Ανατολικογερμανοί, οι περισσότεροι από αυτούς ειδικευμένοι εργάτες και επαγγελματίες, έφυγαν για τη Δύση μεταξύ του 1949 και 1961. Η Σοβιετική Ένωση είχε απορρίψει την αρχική αίτηση της Ανατολικής Γερμανίας για την κατασκευή του τείχους το 1953, αλλά με τις αποστασίες από το Δυτικό Βερολίνο να φθάνουν τα 1.000 άτομα την ημέρα από το καλοκαίρι του 1961, ο Σοβιετικός ηγέτης Νικίτα Χρουστσόφ τελικά λύγισε. Οι κάτοικοι του Βερολίνου ξύπνησαν το πρωί της 13 Αυγούστου 1961 αντικρίζοντας ένα συρματόπλεγμα στα σύνορα ανάμεσα στην ανατολική και τη δυτική πλευρά της πόλης. Ημέρες αργότερα, η Ανατολική Γερμανία άρχισε να οχυρώνει το τείχος και με σκυρόδεμα

3. Το Τείχος του Βερολίνου ήταν στην πραγματικότητα δύο τείχη.
Το τμήμα 27 μιλίων από το φράγμα που χώριζε το Βερολίνο σε ανατολικό και δυτικό αποτελούνταν από δύο τσιμεντένιους τοίχους μεταξύ των οποίων ήταν μια «λωρίδα θανάτου» έως και 160 μέτρα πλάτος που περιείχε εκατοντάδες παρατηρητήρια, χιλιόμετρα τάφρους, σκυλιά-φύλακες, προβολείς και πολυβόλα.

4. Περισσότεροι από 100 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να διασχίσουν το Τείχος του Βερολίνου.
Το Κέντρο Έρευνας για τον Σύγχρονης Ιστορίας του Πότσνταμ και το Κέντρο Τεκμηρίωσης για το Τείχος του Βερολίνου αναφέρουν ότι τουλάχιστον 138 άνθρωποι σκοτώθηκαν, υπέστησαν θανατηφόρα ατυχήματα ή αυτοκτόνησαν μετά από αποτυχημένες προσπάθειες διαφυγής στο Τείχος του Βερολίνου. Άλλοι ερευνητές τοποθετούν τον αριθμό των νεκρών ακόμη υψηλότερα. Το πρώτο θύμα ήταν η Ida Siekmann, η οποία πέθανε στις 22 Αυγούστου 1961, μετά την απόπειρα να πηδήξει σε ένα δρόμο στο Δυτικό Βερολίνο από το παράθυρο στον τέταρτο όροφο του διαμερίσματός της στο Ανατολικό Βερολίνο. Ο τελευταίος θάνατος σημειώθηκε το Μάρτιο του 1989, όταν ένας νεαρός Ανατολικογερμανός που προσπάθησε να πετάξει πάνω από το τείχος με ένα αερόστατο, συνετρίβη.

5. Περισσότεροι από 5.000 διέφυγαν περνώντας το Τείχος του Βερολίνου.
Ο πρώτος αποστάτης που πέρασε το Τείχος του Βερολίνου ήταν ο 19χρονος Ανατολικογερμανός συνοριοφύλακας δεκανέα Conrad Schumann, ο οποίος απαθανατίστηκε σε ταινία να πηδά πάνω από ένα συρματοπλέγματα ενός μέτρου, μόλις δύο ημέρες αφού η Ανατολική Γερμανία έκλεισε τα σύνορα. Καθώς το Τείχος του Βερολίνου γινόταν πιο πολύπλοκο, το ίδιο συνέβη και με τα σχέδια απόδρασης. Οι φυγάδες κρύβονταν σε αυτοκίνητα που οδηγούσαν επισκέπτες από το Δυτικό Βερολίνο, έσκαβαν μυστικές σήραγγες και σέρνονταν σε υπονόμους. Οι τρεις αδελφοί Bethke έκαναν τις πιο θεαματικές αποδράσεις. Ο μεγαλύτερος αδελφός Ingo δραπέτευσε με ένα φουσκωτό στρώμα από τον ποταμό Έλβα το 1975, οκτώ χρόνια αργότερα ο αδελφός του Holger εκτοξεύθηκε πάνω από το τείχος με ένα συρματόσχοινο που πυροδότησε με ένα τόξο και προσγειώθηκε σε μια ταράτσα στο Δυτικό Βερολίνο. Το 1989, οι δυο τους πέταξαν με ένα πολύ ελαφρύ αεροπλάνο πάνω από το τείχος και επέστρεψαν να πάρουν και τον νεώτερο αδελφό τους Egbert.

6. Ο Τζον Φ. Κένεντι εξέφρασε ανακούφιση όταν ανεγέρθηκε το Τείχος του Βερολίνου.
Τον Ιούνιο του 1961, ο Χρουστσόφ προειδοποίησε τον πρόεδρο Τζ. Φ. Κένεντι ότι θα αποκλείσει το Δυτικό Βερολίνο, αν φύγουν οι δυτικές δυνάμεις, μια εμπόλεμη πράξη που θα μπορούσε να οδηγήσει σε πόλεμο. Όταν ο Κένεντι άκουσε την είδηση ότι οι κομμουνιστές είχαν απομονώσει το Ανατολικό Βερολίνο αντί να αποκόψουν το Δυτικό Βερολίνο, εκμυστηρεύτηκε σε έναν βοηθό του: «Δεν είναι μια πολύ ωραία λύση, αλλά ένα τείχος είναι σίγουρα πολύ καλύτερο από έναν πόλεμο. Αυτό είναι το τέλος της κρίσης του Βερολίνου. Η άλλη πλευρά πανικοβλήθηκε, εμείς όχι. Δεν θα κάνουμε τίποτα τώρα, γιατί δεν υπάρχει εναλλακτική λύση εκτός από τον πόλεμο».

7. Ο Κένεντι δεν είπε στους Βερολινέζους ότι ήταν «ντόνατ».
Στις 26 Ιουνίου 1963, ο Κένεντι είπε την περίφημη φράση μπροστά σε ένα πλήθος στο Τείχος του Βερολίνου, «Ich bin ein Berliner» (Είμαι Βερολινέζος). Ο πρόεδρος ήθελε να εκφράσει την αλληλεγγύη του προς τους πολίτες του Βερολίνου, λέγοντας ότι ήταν ένας από αυτούς, αλλά ορισμένοι επικριτές υποστήριξαν ότι με την προσθήκη του αόριστου άρθρου «ein», στην πραγματικότητα αποκαλούσε τον εαυτό του «ντόνατ», γνωστό σε μεγάλο μέρος της Γερμανίας ως «Berliner». Οι γλωσσολόγοι λένε, όμως, ότι ο πρόεδρος δεν υπέπεσε σε γραμματικό ατόπημα, διότι το «ein» χρησιμοποιείται όταν ο ομιλητής μιλά μεταφορικά, και όχι κυριολεκτικά, για την ύπαρξη μιας συγκεκριμένης εθνικότητας, όπως ήταν προφανώς η περίπτωση του Κένενετι. Επιπλέον, η μαρμελάδα που είναι γνωστή ως «Berliner» στην υπόλοιπη Γερμανία, ονομάζεται «pfannkuchen» στο Βερολίνο, έτσι ώστε δεν θα υπήρχε καμία σύγχυση μεταξύ των ακροατών.

8. Η Ανατολική Γερμανία αποκαλούσε το τείχος «Αντιφασιστικό Προμαχώνα».
Αντί να κρατά τους πολίτες της στο εσωτερικό, η κυβέρνηση της Ανατολικής Γερμανίας ισχυρίστηκε ότι ανεγέρθηκε το Τείχος του Βερολίνου για να κρατήσει τους Δυτικούς φασίστες, κατασκόπους και ιδέες απ’ έξω. Δύο εβδομάδες αφότου διατάχθηκε η κατασκευή του «Antifaschistischer Schutzwall», ο ηγέτης της Ανατολικής Γερμανίας Βάλτερ Ούλμπριχτ δήλωσε: «Έχουμε σφραγίσει τις ρωγμές στο σπίτι μας και κλείσαμε τις τρύπες μέσω των οποίων οι χειρότεροι εχθροί του γερμανικού λαού θα μπορούσαν να παρεισφρήσουν».

9. Η Πύλη του Βραδεμβούργου ήταν κάποτε μέρος ενός τείχους του 18ου αιώνα.
Ο Πρώσος βασιλιάς Φρειδερίκος Γουλιέλμος Β’ ανέθεσε την δημιουργία της θριαμβικής αψίδας που χρησίμευσε ως συμβολικό σκηνικό σε περίφημες προεδρικές ομιλίες, από τον Κένεντι ως τον Ρόναλντ Ρέιγκαν. Όταν ολοκληρώθηκε το 1791, η Πύλη του Βρανδεμβούργου ενσωματώθηκε στο αρχικό Τελωνειακό Τείχος της πόλης, που περικύκλωνε την πόλη από το 1730.

10. Ένα κομμάτι του τείχους βρίσκεται στο μπάνιο ενός καζίνο του Λας Βέγκας.
Η επίσημη κατεδάφιση του Τείχους του Βερολίνου ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1990. Περισσότερα από 40.000 τμήματα τους τείχους ανακυκλώθηκαν σε οικοδομικά υλικά που χρησιμοποιήθηκαν σε γερμανικά σχέδια ανασυγκρότησης, αλλά μερικές εκατοντάδες τμήματα δημοπρατήθηκαν και βρίσκονται σήμερα διάσπαρτα σε όλο τον κόσμο, από τους κήπους του Βατικανού ως κάποιες ανδρικές τουαλέτες του καζίνο Main Street Station στο Λας Βέγκας.