Αυτά που δεν μας λέει ο Πούτιν

 

Ο Ομπάμα φθάνει με ένα παιχνίδι ντάμας (checkers) εξωτερικής πολιτικής κάτω από το βραχίονα του σε ένα τραπέζι, όπου ο Πούτιν βρίσκεται μπροστά από ένα παιχνίδι σκάκι

Pepe Escobar   (μτφ. Κριστιάν)

Στην ετήσια συνέντευξη Τύπου του και στο μαραθώνιο ερωτήσεων και απαντήσεων που ακολούθησε, παλεύοντας με, από όλες τις απόψεις, μια τέλεια καταιγίδα, ο Πρόεδρος Πούτιν υιοθέτησε μια πολύ μετρημένη στάση.

Αυτή η τέλεια καταιγίδα κινείται σε δύο μέτωπα: ένας ανοιχτός οικονομικός πόλεμος (σαν μια πολιορκία με κτυπήματα τις κυρώσεις) και μια συντονισμένη και μυστική επίθεση στη σκιά, στην καρδιά της ρωσικής οικονομίας. Για την Ουάσιγκτον, ο απώτερος στόχος είναι σαφής: να  εξαθλιώσει και να αφοπλίσει τον αντίπαλο, αναγκάζοντάς τον να υποκύψει υποτακτικά στις ιδιοτροπίες της Αυτοκρατορίας του χάους [1]. Και να καυχιέται συνεχώς μέχρι την τελική νίκη. [2]

Το πρόβλημα είναι ότι έτυχε η Μόσχα να έχει καταλάβει άψογα το παιχνίδι, και αυτό πριν ακόμη ο Πούτιν, κατά τη συνεδρίαση της λέσχης Valdai τον περασμένο Οκτώβριο, να είχε περιγράψει με οξυδέρκεια το δόγμα Ομπάμα, λέγοντας ότι οι δυτικοί εταίροι μας είναι οπαδοί της θεωρίας του ελεγχομένου χάους.

Ο Πούτιν κατάλαβε σε τι ακριβώς συνίσταται η τερατώδης επίθεση τύπου ελεγχόμενου χάους αυτής της εβδομάδας. 
Η αυτοκρατορία διαθέτει μια τεράστια νομισματική δύναμη, με τεράστια επιρροή στο παγκόσμιο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, της τάξης των 85.000 δισ. δολάρια και την τραπεζική εξουσία που βρίσκεται πίσω από όλα αυτά. 
Τίποτα δεν της είναι πιο εύκολο λοιπόν, από το να βάλει να ενεργοποιηθεί αυτή η εξουσία, μέσω των ιδιωτικών τραπεζικών συστημάτων που ελέγχουν στην πραγματικότητα τις κεντρικές τράπεζες, να ξεκινήσουν μια επίθεση κατά του ρουβλιού. 

Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι το όνειρο της Αυτοκρατορία του Χάους είναι να μειωθεί το ρούβλι κατά περίπου 99% (καταστρέφοντας ταυτόχρονα τη ρωσική οικονομία). 

Δεν είναι ο καλύτερος τρόπος για να επιβάλει στην Ρωσία την αυτοκρατορική πειθαρχία της;

Η επιλογή της πυρηνικής ενέργειας

Η Ρωσία πουλάει το πετρέλαιο της προς τη Δύση σε δολάρια. 

Η Lukoil, για παράδειγμα, κατέχει μια κατάθεση σε δολάρια σε μια τράπεζα των ΗΠΑ για τις πωλήσεις του πετρελαίου της. Για να πληρώσει τους μισθούς σε ρούβλια στη Ρωσία, η Lukoil θα πρέπει να πουλήσει τις καταθέσεις της σε  δολάρια για να αγοράσει ρωσικά ρούβλια για να τροφοδοτήσει τη κατάθεση της σε τραπεζικό λογαριασμό σε ρούβλια, γεγονός το οποίο θα έχει ως αποτέλεσμα να υποστηρίξει την τιμή του ρουβλίου. Το ερώτημα δεν είναι αν συσσωρεύουν κεφάλαια στο εξωτερικό, αυτό είναι δεδομένο. Το μόνο ερώτημα είναι αν το κάνουν και δεν τα επιστρέφουν στη Ρωσία. Η απάντηση είναι όχι. Και ισχύει το ίδιο για άλλες ρωσικές εταιρείες.

Η Ρωσία δεν χάνει τις αποταμιεύσεις της, όπως περιχαρή αναφέρουν τα μεγάλα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Μπορεί πάντα να απαιτήσει από τις ξένες επιχειρήσεις να εγκατασταθούν στη Ρωσία. Η Apple θα μπορούσε για παράδειγμα να ανοίξει εκεί ένα εργοστάσιο παραγωγής. 

Οι πρόσφατες σινο-ρωσικές εμπορικές συμφωνίες περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, τη κατασκευή εργοστασίων στη Ρωσία από τους Κινέζους. Λαμβάνοντας υπόψη την υποτίμηση του ρουβλίου, η Ρωσία είναι σε θέση να απαιτήσει από τις εταιρείες παραγωγής εγκατεστημένες στην ΕΕ να μεταφερθούν στην επικράτειά της ή αλλιώς θα κινδυνεύουν να χάσουν την πρόσβαση στην αγορά. 

Ο Πούτιν, κατά κάποιο τρόπο, παραδέχθηκε ότι η Ρωσία άργησε πολύ καιρό να επιβάλει ένα τέτοιο αίτημα. Το πράγμα (στην ουσία θετικό)  είναι πλέον αναπόφευκτο.

Έπειτα υπάρχει η πυρηνική επιλογή (επιλογή που ο Πούτιν δεν χρειάστηκε καν να αναφέρει). 

Αν η Ρωσία επρόκειτο να αποφασίσει να επιβάλει τον έλεγχο των μετακινήσεων των κεφαλαίων ή τη μη πληρωμή μεγάλων τμημάτων του χρέους της που λήγουν στις αρχές του 2015, αυτό θα ισοδυναμούσε με το βομβαρδισμό του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος (στο στυλ σοκ και δέος). Στο κάτω κάτω, ένα μεγάλο μέρος της χρηματοδότησης των τραπεζών και των μεγάλων ρωσικών εταιρειών έχει εγκριθεί από/ στην Ευρώπη.

Όσο για την ίδια τη Ρωσία, η έκθεση σε κίνδυνο, δεν είναι το διακύβευμα. Αυτό που έχει σημασία είναι οι σχέσεις με τις ευρωπαϊκές τράπεζες. Ένας επενδυτής τραπεζίτης μου ανέφερε το παράδειγμα της Lehman Brothers, η οποία προκάλεσε τόσο τη κατάρρευση της ευρωπαϊκής οικονομίας, όσο και εκείνη της πόλης της Νέας Υόρκης (μέσω των συνδέσμων διασύνδεσης). Και αυτό παρότι η Lehman είχε την έδρα της στη Νέα Υόρκη. Αυτό που έχει σημασία είναι το φαινόμενο του ντόμινο.

Αν η Ρωσία επρόκειτο να αναπτύξει αυτή την οικονομική πυρηνική επιλογή, το Δυτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν θα είναι σε θέση να απορροφήσει το σοκ που θα προκαλέσει η διακοπή της εξυπηρέτησης του χρέους. Και θα αποδειχθεί (μια για πάντα) ότι οι κερδοσκόποι της Wall Street έχουν ανεγείρει ένα κάστρο από τραπουλόχαρτα τόσο εύθραυστο και διεφθαρμένο, που η πρώτη πραγματική καταιγίδα θα είναι αρκετή για να το μετατρέψει σε σκόνη.

Ένα κτύπημα και μονό θα αρκέσει.

Και αν η Ρωσία έπαυε να εξυπηρετήσει το χρέος της, δημιουργώντας έτσι ένα ιερό χάος, δεδομένου ότι αντιπροσωπεύει 600 δισεκατομμύρια δολάρια; 

Αυτό το σενάριο διαφαίνεται από το γεγονός ότι οι Κυρίαρχοι του κόσμου ζητούν από τη Janet Yellen και τον Mario Draghi να δημιουργήσουν πιστώσεις στα τραπεζικά συστήματα, προκειμένου να αποφευχθούν οι ανάλογες ζημιές (όπως αυτές που υπέστησαν το 2008).

Αλλά ας φανταστούμε ότι έπειτα η Ρωσία αποφασίσει να μειώσει τη ροή του πετρελαίου και του φυσικού αερίου προς τη Δύση (διατηρώντας τους αγωγούς ανοικτούς προς την Ανατολή). 

Οι ρωσικές υπηρεσίες πληροφοριών θα μπορούσαν να προκαλέσουν σοβαρές και μόνιμες ζημιές σε αντλιοστάσια, από το Μαγκρέμπ μέχρι τη Μέση Ανατολή. Η Ρωσία θα μπορούσε να μπλοκάρει το σύνολο του φυσικού αερίου και του πετρελαίου από τη Κεντρική Ασία. [3] 

Το αποτέλεσμα; Η πιο γιγάντια οικονομική κατάρρευση στην ιστορία. Και το τέλος των αξιώσεων «ιδιαιτερότητας» της Αυτοκρατορίας του Χάους.

Πρόκειται φυσικά για σενάριο Αποκάλυψης. 

Αλλά δεν πρέπει να προκαλείς την αρκούδα, γιατί αυτό το σενάριο, θα μπορούσε να το πραγματοποιήσει σε μια λάμψη.

Στη διάρκεια της συνέντευξης τύπου του, ο Πούτιν [4] έδειξε μια πραγματικά γαλήνια στάση, ήσυχη, συγκρατημένη (και προθυμία να σκαλίζει τις λεπτομέρειες), διότι γνωρίζει ότι η Μόσχα έχει τους πόρους για πλήρη αυτάρκεια. 

Είναι αυτονόητο ότι πρόκειται για ασύμμετρο πόλεμο εναντίον μιας επικίνδυνης αυτοκρατορίας που καταρρέει. 

Και τι πιστεύουν οι πνευματικοί νάνοι που πολλαπλασιάζονται εντός της διοίκησης της κουτσής πάπιας Ομπάμα; Ότι θα μπορούν να πωλήσουν στο αμερικανικό κοινό (και παγκόσμιο) την ιδέα ότι σύμφωνα με την οποία η Ουάσινγκτον (στην πραγματικότητα, οι Ευρωπαίοι κανίς τους) θα αντιμετωπίσει έναν πυρηνικό πόλεμο στο ευρωπαϊκό θέατρο στο όνομα του ουκρανικού αποτυχημένου Κράτους σε πανωλεθρία;

Είναι μια παρτίδα σκακιού. Η επιδρομή στο ρούβλι ήταν μια κίνηση για ματ. Δεν πέτυχε. 

Και αυτό επειδή η κίνηση έγινε από απλούς ερασιτέχνες του Σκραλμπ ( Scrabble). 

Και μην ξεχάσετε τη σινο-ρωσική στρατηγική εταιρική σχέση.

Η καταιγίδα μπορεί ίσως να υποχωρήσει, αλλά η παρτίδα συνεχίζεται.

[1] Empire of Chaos : The Roving Eye Collection [amazon.fr, Kindle Edition]

[2] White House Brags Sanctions Put Russia On ‘Brink of Collapse’ : Crippling Russian Economy Could ‘Force’ Putin to Obey US (antiwar.com, anglais, 16-12-2014)

[3] Les stans sont les pays dont le nom comporte ce suffixe : Afghanistan, Kazakhstan, Kirghizistan, Ouzbékistan, Pakistan, Tadjikistan, Turkménistan

[4] Putin : Russian economy will inevitably bounce back, 2 years in worst case scenario (rt.com, 18-12-2014)

Pepe Escobar

Μεταφράστηκε από τα αγγλικά σε γαλλικά από τον Jacques για vineyardsaker.fr

http://www.vineyardsaker.fr/2014/12/21/loeil-itinerant-ce-que-poutine-...

Πηγή: What Putin is not telling us (rt.com, Αγγλικά, 18-12-2014)

Pepe Escobar είναι ο συγγραφέας του Globalistan : How the Globalized World is Dissolving into Liquid War (Nimble Books, 2007), Red Zone Blues : a snapshot of Baghdad during the surge (Nimble Books, 2007), Obama does Globalistan (Nimble Books, 2009) et το μικρό τελευταίο, Empire of Chaos (Nimble Books).