Analyst Team
Η προβλεπόμενη υιοθέτηση του κανόνα του χρυσού από τη Ρωσία, θα είχε τεράστιες επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία – επειδή θα δημιουργούταν το πρώτο σχίσμα στη σύγχρονη νομισματική τάξη πραγμάτων, ενώ θα βύθιζε τη Δύση στον πληθωρισμό
.
Στην πρόσφατη συνάντηση κορυφής της Ρωσίας με τη Γερμανία και τη Γαλλία, στην οποία συμμετείχε η Ουκρανία, συμφωνήθηκε η «κατάπαυση του πυρός» στην περιοχή – με την καγκελάριο να δηλώνει απόλυτα ικανοποιημένη από τα αποτελέσματα.
Εν τούτοις, οι Η.Π.Α. δεν πρόκειται να επιτρέψουν την ειρήνη, αφού ο στόχος τους είναι η πλήρης υποταγή και ο διαμελισμός της Ρωσίας – έτσι ώστε αφενός μεν να μην κινδυνεύσει η παγκόσμια ηγεμονία τους από την Κίνα, αφετέρου να παραμείνει η Ευρώπη προτεκτοράτο τους.
Η υπερδύναμη, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι η Κίνα παρακολουθεί με πολύ προσοχή την αντιπαράθεση της με τη Ρωσία, καθώς επίσης πως η Γερμανία, ως ηγέτιδα δύναμη της ΕΕ, προσπαθεί να ανεξαρτητοποιηθεί, ενδεχομένως συνεργαζόμενη με τη Ρωσία (άρθρο), θα κάνει τα πάντα για να το αποφύγει – χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα που έχει στη διάθεση της, συμπεριλαμβανομένων των δυνάμεων του ΝΑΤΟ.
Περαιτέρω, το 2014 οι κεντρικές τράπεζες του πλανήτη αγόρασαν 477,2 τόνους χρυσού – τη δεύτερη υψηλότερη ποσότητα εντός των τελευταίων πενήντα ετών (γράφημα). Το 34% όλων αυτών των αγορών, 173 τόνοι συνολικά, οφείλεται στη Ρωσία - ενώ η Ουκρανία είναι η μοναδική χώρα που μείωσε τα αποθέματα της (κατά 44% στους 24 τόνους). Παρά τις μαζικές αγορές της βέβαια, η Ρωσία ευρίσκεται ακόμη στην έκτη θέση, από την πλευρά των αποθεμάτων – με πρώτες τις Η.Π.Α. (8.133 τόνοι), ακολουθούμενες από τη Γερμανία (3.384 τόνοι), το ΔΝΤ (2.814 τόνοι) και την Ιταλία (2.451 τόνοι).
.
.
Εν τούτοις, με δεδομένη την «τέλεια καταιγίδα», από την οποία πλήγηκε η Ρωσία το προηγούμενο έτος, από έναν συνδυασμό δηλαδή γεωπολιτικής αστάθειας, διπλωματικής απομόνωσης, κυρώσεων εκ μέρους της Δύσης, κατάρρευσης των τιμών της ενέργειας, σοβαρής υποτίμησης του νομίσματος της και μεγάλης οικονομικής ύφεσης, με αποτέλεσμα να μειωθεί το παγκόσμιο κύρος της, η επιμονή της στην αγορά χρυσού ήταν αξιοσημείωτη.
Βέβαια, αυτές ακριβώς είναι οι κατάλληλες συνθήκες, οι οποίες μπορούν να ωθήσουν μία χώρα στη λήψη ριζοσπαστικών μέτρων – όπως θα ήταν η υιοθέτηση του κανόνα του χρυσού, έτσι ώστε να διαφοροποιηθεί από τους αντιπάλους της, εξασφαλίζοντας το καθεστώς του παγκόσμιου παίκτη. Πόσο μάλλον όταν, αφού υπέπεσε στη μητέρα όλων των αμαρτιών (ανάλυση), θέλει να ξεφύγει πλέον από τη νομισματική κυριαρχία των Η.Π.Α. και την ηγεμονία του δολαρίου.
Στα πλαίσια αυτά, παρά τις διεθνείς πιέσεις, η Ρωσία ήταν πολύ προσεκτική όσον αφορά το χρυσό – αποφεύγοντας να πουλήσει όπως η Γαλλία, η Μ. Βρετανία, η Ισπανία και η Ιταλία στο παρελθόν. Αντίθετα, αύξησε σημαντικά τις αγορές της, προγραμματίζοντας ακόμη περισσότερες, παρά τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει – τα οποία όμως είναι ουσιαστικά τεχνητά, αφού έχει ένα εξαιρετικά χαμηλό δημόσιο χρέος, το μεγαλύτερο μέρος του εξωτερικού χρέους της είναι ιδιωτικό, ενώ ο χρυσός αποτελεί το 10% των συναλλαγματικών της αποθεμάτων.
Εκτός αυτού, το προβλεπόμενο δημοσιονομικό της έλλειμμα δεν πρόκειται να ξεπεράσει το 1%, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της παραμένει πλεονασματικό (γράφημα), το ποσοστό φτώχειας μειώθηκε από 35% το 2001 στο 10% το 2010, ενώ η μεσαία τάξη της υπολογίζεται πως θα φτάσει στο 86% μέχρι το 2020.
.
.
Το μεγάλο πρόβλημα παραμένει φυσικά η εξάρτηση της από τις εξαγωγές ενέργειας, οι οποίες φτάνουν στο 45% του ΑΕΠ της – ενώ η υποτίμηση του ρουβλίου έχει εκτοξεύσει τον πληθωρισμό στο 10%, δημιουργώντας μεγάλα προβλήματα στην οικονομία της. Αυτός όμως είναι ένας ακόμη λόγος για την υιοθέτηση του κανόνα του χρυσού – αφού με τον τρόπο αυτό το νόμισμα της, έχοντας ως μοναδικό στον πλανήτη αντίκρισμα σε χρυσό, θα ανακτούσε τη διεθνή αξιοπιστία του.
Συνεχίζοντας, οι επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία από μία τέτοια ενέργεια της Ρωσίας θα ήταν τεράστιες – κυρίως επειδή θα δημιουργούταν το πρώτο «σχίσμα» στη σύγχρονη νομισματική τάξη πραγμάτων (ανάλυση). Εάν δε ακολουθούσε και η Κίνα, κάτι πάρα πολύ πιθανόν, αφού ο κίτρινος γίγαντας αυξάνει επίσης τα αποθέματα χρυσού, τότε το πλήγμα για τα χάρτινα χρήματα (Fiat money), για τη Δύση και ειδικά για τις Η.Π.Α. θα ήταν τεράστιο – ειδικά εάν συνέβαινε σύντομα, σε μία εποχή δηλαδή που ολόκληρη η Δύση αυξάνει συνεχώς τις ποσότητες χρημάτων, διατηρώντας μηδενικά επιτόκια (άρθρο).
Σε μία τέτοια περίπτωση, η δυτική τριάδα (Η.Π.Α., Ευρώπη, Ιαπωνία) θα βυθιζόταν στον πληθωρισμό,τεράστιες ποσότητες δολαρίων θα επέστρεφαν στην «πατρίδα» τους (ο απόλυτος εφιάλτης τηςFed), ενώ το ρούβλι θα γινόταν αυτόματα ένα εξαιρετικά ελκυστικό νόμισμα – οπότε θα αντιστρεφόταν οι ροές κεφαλαίων, τα οποία σήμερα εγκαταλείπουν τη Ρωσία. Εκτός αυτού, η κεντρική τράπεζα της Ρωσίας θα μπορούσε να εκδώσει ομόλογα με αποδόσεις που συνδέονται με το χρυσό, το ρούβλι θα σταθεροποιούταν, το κόστος ζωής θα μειωνόταν σημαντικά και η ρωσική οικονομία θα έπαυε να υποφέρει.
Ολοκληρώνοντας, υπενθυμίζουμε πως η σκέψη της υιοθέτησης του κανόνα του χρυσού από τη Ρωσία, έγινε για πρώτη φορά το 1998, όταν χρεοκόπησε δηλαδή, από τον οικονομολόγο J. Wanninski – ενώ ο πρόεδρος Putin, λίγο μετά την ανάληψη της κυβέρνησης, το 2000, ξεκίνησε μία μαζική εκστρατεία αγοράς χρυσού.
Η προβλεπόμενη υιοθέτηση του κανόνα του χρυσού από τη Ρωσία, θα είχε τεράστιες επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία – επειδή θα δημιουργούταν το πρώτο σχίσμα στη σύγχρονη νομισματική τάξη πραγμάτων, ενώ θα βύθιζε τη Δύση στον πληθωρισμό
.
Στην πρόσφατη συνάντηση κορυφής της Ρωσίας με τη Γερμανία και τη Γαλλία, στην οποία συμμετείχε η Ουκρανία, συμφωνήθηκε η «κατάπαυση του πυρός» στην περιοχή – με την καγκελάριο να δηλώνει απόλυτα ικανοποιημένη από τα αποτελέσματα.
Εν τούτοις, οι Η.Π.Α. δεν πρόκειται να επιτρέψουν την ειρήνη, αφού ο στόχος τους είναι η πλήρης υποταγή και ο διαμελισμός της Ρωσίας – έτσι ώστε αφενός μεν να μην κινδυνεύσει η παγκόσμια ηγεμονία τους από την Κίνα, αφετέρου να παραμείνει η Ευρώπη προτεκτοράτο τους.
Η υπερδύναμη, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι η Κίνα παρακολουθεί με πολύ προσοχή την αντιπαράθεση της με τη Ρωσία, καθώς επίσης πως η Γερμανία, ως ηγέτιδα δύναμη της ΕΕ, προσπαθεί να ανεξαρτητοποιηθεί, ενδεχομένως συνεργαζόμενη με τη Ρωσία (άρθρο), θα κάνει τα πάντα για να το αποφύγει – χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα που έχει στη διάθεση της, συμπεριλαμβανομένων των δυνάμεων του ΝΑΤΟ.
Περαιτέρω, το 2014 οι κεντρικές τράπεζες του πλανήτη αγόρασαν 477,2 τόνους χρυσού – τη δεύτερη υψηλότερη ποσότητα εντός των τελευταίων πενήντα ετών (γράφημα). Το 34% όλων αυτών των αγορών, 173 τόνοι συνολικά, οφείλεται στη Ρωσία - ενώ η Ουκρανία είναι η μοναδική χώρα που μείωσε τα αποθέματα της (κατά 44% στους 24 τόνους). Παρά τις μαζικές αγορές της βέβαια, η Ρωσία ευρίσκεται ακόμη στην έκτη θέση, από την πλευρά των αποθεμάτων – με πρώτες τις Η.Π.Α. (8.133 τόνοι), ακολουθούμενες από τη Γερμανία (3.384 τόνοι), το ΔΝΤ (2.814 τόνοι) και την Ιταλία (2.451 τόνοι).
.
.
Εν τούτοις, με δεδομένη την «τέλεια καταιγίδα», από την οποία πλήγηκε η Ρωσία το προηγούμενο έτος, από έναν συνδυασμό δηλαδή γεωπολιτικής αστάθειας, διπλωματικής απομόνωσης, κυρώσεων εκ μέρους της Δύσης, κατάρρευσης των τιμών της ενέργειας, σοβαρής υποτίμησης του νομίσματος της και μεγάλης οικονομικής ύφεσης, με αποτέλεσμα να μειωθεί το παγκόσμιο κύρος της, η επιμονή της στην αγορά χρυσού ήταν αξιοσημείωτη.
Βέβαια, αυτές ακριβώς είναι οι κατάλληλες συνθήκες, οι οποίες μπορούν να ωθήσουν μία χώρα στη λήψη ριζοσπαστικών μέτρων – όπως θα ήταν η υιοθέτηση του κανόνα του χρυσού, έτσι ώστε να διαφοροποιηθεί από τους αντιπάλους της, εξασφαλίζοντας το καθεστώς του παγκόσμιου παίκτη. Πόσο μάλλον όταν, αφού υπέπεσε στη μητέρα όλων των αμαρτιών (ανάλυση), θέλει να ξεφύγει πλέον από τη νομισματική κυριαρχία των Η.Π.Α. και την ηγεμονία του δολαρίου.
Στα πλαίσια αυτά, παρά τις διεθνείς πιέσεις, η Ρωσία ήταν πολύ προσεκτική όσον αφορά το χρυσό – αποφεύγοντας να πουλήσει όπως η Γαλλία, η Μ. Βρετανία, η Ισπανία και η Ιταλία στο παρελθόν. Αντίθετα, αύξησε σημαντικά τις αγορές της, προγραμματίζοντας ακόμη περισσότερες, παρά τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει – τα οποία όμως είναι ουσιαστικά τεχνητά, αφού έχει ένα εξαιρετικά χαμηλό δημόσιο χρέος, το μεγαλύτερο μέρος του εξωτερικού χρέους της είναι ιδιωτικό, ενώ ο χρυσός αποτελεί το 10% των συναλλαγματικών της αποθεμάτων.
Εκτός αυτού, το προβλεπόμενο δημοσιονομικό της έλλειμμα δεν πρόκειται να ξεπεράσει το 1%, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της παραμένει πλεονασματικό (γράφημα), το ποσοστό φτώχειας μειώθηκε από 35% το 2001 στο 10% το 2010, ενώ η μεσαία τάξη της υπολογίζεται πως θα φτάσει στο 86% μέχρι το 2020.
.
.
Το μεγάλο πρόβλημα παραμένει φυσικά η εξάρτηση της από τις εξαγωγές ενέργειας, οι οποίες φτάνουν στο 45% του ΑΕΠ της – ενώ η υποτίμηση του ρουβλίου έχει εκτοξεύσει τον πληθωρισμό στο 10%, δημιουργώντας μεγάλα προβλήματα στην οικονομία της. Αυτός όμως είναι ένας ακόμη λόγος για την υιοθέτηση του κανόνα του χρυσού – αφού με τον τρόπο αυτό το νόμισμα της, έχοντας ως μοναδικό στον πλανήτη αντίκρισμα σε χρυσό, θα ανακτούσε τη διεθνή αξιοπιστία του.
Συνεχίζοντας, οι επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία από μία τέτοια ενέργεια της Ρωσίας θα ήταν τεράστιες – κυρίως επειδή θα δημιουργούταν το πρώτο «σχίσμα» στη σύγχρονη νομισματική τάξη πραγμάτων (ανάλυση). Εάν δε ακολουθούσε και η Κίνα, κάτι πάρα πολύ πιθανόν, αφού ο κίτρινος γίγαντας αυξάνει επίσης τα αποθέματα χρυσού, τότε το πλήγμα για τα χάρτινα χρήματα (Fiat money), για τη Δύση και ειδικά για τις Η.Π.Α. θα ήταν τεράστιο – ειδικά εάν συνέβαινε σύντομα, σε μία εποχή δηλαδή που ολόκληρη η Δύση αυξάνει συνεχώς τις ποσότητες χρημάτων, διατηρώντας μηδενικά επιτόκια (άρθρο).
Σε μία τέτοια περίπτωση, η δυτική τριάδα (Η.Π.Α., Ευρώπη, Ιαπωνία) θα βυθιζόταν στον πληθωρισμό,τεράστιες ποσότητες δολαρίων θα επέστρεφαν στην «πατρίδα» τους (ο απόλυτος εφιάλτης τηςFed), ενώ το ρούβλι θα γινόταν αυτόματα ένα εξαιρετικά ελκυστικό νόμισμα – οπότε θα αντιστρεφόταν οι ροές κεφαλαίων, τα οποία σήμερα εγκαταλείπουν τη Ρωσία. Εκτός αυτού, η κεντρική τράπεζα της Ρωσίας θα μπορούσε να εκδώσει ομόλογα με αποδόσεις που συνδέονται με το χρυσό, το ρούβλι θα σταθεροποιούταν, το κόστος ζωής θα μειωνόταν σημαντικά και η ρωσική οικονομία θα έπαυε να υποφέρει.
Ολοκληρώνοντας, υπενθυμίζουμε πως η σκέψη της υιοθέτησης του κανόνα του χρυσού από τη Ρωσία, έγινε για πρώτη φορά το 1998, όταν χρεοκόπησε δηλαδή, από τον οικονομολόγο J. Wanninski – ενώ ο πρόεδρος Putin, λίγο μετά την ανάληψη της κυβέρνησης, το 2000, ξεκίνησε μία μαζική εκστρατεία αγοράς χρυσού.
Επίσης πως τόσο η Κίνα, όσο και η Ρωσία, δεν έχουν επηρεαστεί από το μυστικό πόλεμο που έχουν εξαπολύσει οι Η.Π.Α. εναντίον του χρυσού, χειραγωγώντας την τιμή του (άρθρο), για να διατηρήσουν την ηγεμονία του δολαρίου – ενώ και οι δύο χώρες δεν είναι διατεθειμένες πλέον να δανείζουν τις Η.Π.Α., καθώς επίσης να συναλλάσσονται με δολάρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.