Πραγματική τραγωδία η ανικανότητα του Αλ. Τσίπρα να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων
Ο κ. Βαρουφάκης και οι συνεργάτες του στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ διατυμπάνιζαν ότι η αλλαγή που διεκδικούν δεν θα ευνοήσει μόνο τους Έλληνες, αλλά όλους τους Ευρωπαίους, ακολούθησαν μια διαπραγματευτική στρατηγική στενόμυαλη, αντιπαραγωγική και αφελής, σημειώνει ο Economist.
Ίσως αυτό οφείλεται εν μέρει στην απειρία τους, αναφέρει το βρετανικό περιοδικό, ωστόσο λίγοι Ευρωπαίοι αμφισβητούσαν το γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα έκανε αυτό που οι Έλληνες ονομάζουν «κωλοτούμπα».
Ωστόσο, τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει τις άκαιρες αναφορές στην κατοχή της Ελλάδας από τους Ναζί, τα παιχνίδια με τους εταίρους στο Eurogroup ή τις διαρροές των non-paper από τους κύκλους της κυβέρνησης, υπογραμμίζει ο Economist.
Το λάθος ξεκίνησε από την προηγούμενη κυβέρνηση, η οποία συμφώνησε παράταση του προγράμματος μόνο για δύο μήνες, αναφέρει το δημοσίευμα.
Και αντί ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης να αποδεχθούν την παράταση του μνημονίου, προτίμησαν να χρονοτριβήσουν επιμένοντας σε «συμφωνία-γέφυρα» που θα ανοίξει τις στρόφιγγες της ΕΚΤ και θα δώσει χρόνο στην κυβέρνηση να επιβραδύνει ή να ακυρώσει τις μεταρρυθμίσεις.
Όπως ήταν αναμενόμενο, οι πιστωτές της Ελλάδας δεν εντυπωσιάστηκαν από την τακτική αυτή, με αποτέλεσμα στις 19 Φεβρουαρίου η κυβέρνηση θα καταθέσει μια πιο συμβιβαστική πρόταση, η οποία όμως σχεδόν ακαριαία απορρίφθηκε από τη Γερμανία.
Ήταν προφανές ότι η εμπιστοσύνη της Γερμανίας προς την Ελλάδα έχει κλονιστεί σε υπερβολικό βαθμό, σημειώνει ο αρθρογράφος.
Η παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ εξαρτάται από δύο εξωγενείς, κατά βάση, παράγοντες: τη βούληση της ΕΚΤ να συνεχίσει τη χρηματοδότηση προς τις ελληνικές τράπεζες και από τη βούληση του Eurogroup να κλείσει μακροπρόθεσμη συμφωνία χρηματοδότησης προκειμένου η χώρα να μην χρεοκοπήσει.
Παρ’ όλα αυτά, υπογραμμίζει το περιοδικό, υπάρχει ένας κανόνας που παραμένει αμετάβλητος: καμία πλευρά δεν θέλει να δει την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης.
Η πραγματική ελληνική τραγωδία είναι ότι ο Τσίπρας, εάν είχε λίγο περισσότερη πολιτική δεινότητα, θα είχε ωθήσει την Ευρώπη σε ένα ορθότερο μονοπάτι: η Ευρωζώνη χρειάζεται απεγνωσμένα ένα αντίπαλο δέος στην αποτυχημένη πολιτική λιτότητας της Γερμανίας, επισημαίνει το δημοσίευμα.
Ο κ. Τσίπρας, ως ο ηγέτης της οικονομίας που έχει πληγεί περισσότερο στην Ευρωζώνη και οπλισμένος με μια ισχυρή λαϊκή εντολή, είχε όλα τα εφόδια για να προσφέρει αυτόν το αντίπαλο δέος.
Θα μπορούσε να έχει αναζητήσει συμμάχους ενάντια στη λιτότητα και υπέρ μιας πιο χαλαρής δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής σε χώρες όπως η Γαλλία και η Ιταλία, ακόμη και μέσα στην ΕΚΤ.
Αντ’ αυτού, όμως, επέλεξε να γκρινιάζει για την παράταση του μνημονίου και εναντιώνεται στις εύλογες μεταρρυθμίσεις με αποτέλεσμα να απωθήσει όλους τους εταίρους από δίπλα του, καταλήγει το βρετανικό περιοδικό.
www.bankingnews.gr
Ίσως αυτό οφείλεται εν μέρει στην απειρία τους, αναφέρει το βρετανικό περιοδικό, ωστόσο λίγοι Ευρωπαίοι αμφισβητούσαν το γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα έκανε αυτό που οι Έλληνες ονομάζουν «κωλοτούμπα».
Ωστόσο, τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει τις άκαιρες αναφορές στην κατοχή της Ελλάδας από τους Ναζί, τα παιχνίδια με τους εταίρους στο Eurogroup ή τις διαρροές των non-paper από τους κύκλους της κυβέρνησης, υπογραμμίζει ο Economist.
Το λάθος ξεκίνησε από την προηγούμενη κυβέρνηση, η οποία συμφώνησε παράταση του προγράμματος μόνο για δύο μήνες, αναφέρει το δημοσίευμα.
Και αντί ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης να αποδεχθούν την παράταση του μνημονίου, προτίμησαν να χρονοτριβήσουν επιμένοντας σε «συμφωνία-γέφυρα» που θα ανοίξει τις στρόφιγγες της ΕΚΤ και θα δώσει χρόνο στην κυβέρνηση να επιβραδύνει ή να ακυρώσει τις μεταρρυθμίσεις.
Όπως ήταν αναμενόμενο, οι πιστωτές της Ελλάδας δεν εντυπωσιάστηκαν από την τακτική αυτή, με αποτέλεσμα στις 19 Φεβρουαρίου η κυβέρνηση θα καταθέσει μια πιο συμβιβαστική πρόταση, η οποία όμως σχεδόν ακαριαία απορρίφθηκε από τη Γερμανία.
Ήταν προφανές ότι η εμπιστοσύνη της Γερμανίας προς την Ελλάδα έχει κλονιστεί σε υπερβολικό βαθμό, σημειώνει ο αρθρογράφος.
Η παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ εξαρτάται από δύο εξωγενείς, κατά βάση, παράγοντες: τη βούληση της ΕΚΤ να συνεχίσει τη χρηματοδότηση προς τις ελληνικές τράπεζες και από τη βούληση του Eurogroup να κλείσει μακροπρόθεσμη συμφωνία χρηματοδότησης προκειμένου η χώρα να μην χρεοκοπήσει.
Παρ’ όλα αυτά, υπογραμμίζει το περιοδικό, υπάρχει ένας κανόνας που παραμένει αμετάβλητος: καμία πλευρά δεν θέλει να δει την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης.
Η πραγματική ελληνική τραγωδία είναι ότι ο Τσίπρας, εάν είχε λίγο περισσότερη πολιτική δεινότητα, θα είχε ωθήσει την Ευρώπη σε ένα ορθότερο μονοπάτι: η Ευρωζώνη χρειάζεται απεγνωσμένα ένα αντίπαλο δέος στην αποτυχημένη πολιτική λιτότητας της Γερμανίας, επισημαίνει το δημοσίευμα.
Ο κ. Τσίπρας, ως ο ηγέτης της οικονομίας που έχει πληγεί περισσότερο στην Ευρωζώνη και οπλισμένος με μια ισχυρή λαϊκή εντολή, είχε όλα τα εφόδια για να προσφέρει αυτόν το αντίπαλο δέος.
Θα μπορούσε να έχει αναζητήσει συμμάχους ενάντια στη λιτότητα και υπέρ μιας πιο χαλαρής δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής σε χώρες όπως η Γαλλία και η Ιταλία, ακόμη και μέσα στην ΕΚΤ.
Αντ’ αυτού, όμως, επέλεξε να γκρινιάζει για την παράταση του μνημονίου και εναντιώνεται στις εύλογες μεταρρυθμίσεις με αποτέλεσμα να απωθήσει όλους τους εταίρους από δίπλα του, καταλήγει το βρετανικό περιοδικό.
www.bankingnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.