Ο Νίκος Γιαννόπουλος συμβουλεύει τον Αντρέα Στραματσόνι για τη συνέχεια, δεν του επιρρίπτει ευθύνες και αναφέρεται στο ψυχολογικό πρόβλημα και στον Εσιέν.
Θα ήταν πραγματικά πολύ άδικο να φορτωθεί μεγάλη ευθύνη για την ήττα του Παναθηναϊκού στο "Καυτανζόγλειο" ο Αντρέα Στραματσόνι. Δουλεύοντας μόλις τρεις εβδομάδες με τους παίκτες και χωρίς καμία άλλη επίσημη αγωνιστική υποχρέωση, ο Ιταλός δεν μπορεί να κριθεί σοβαρά.
Όμως, μερικά πράγματα δεν χρειάζεται να έχει τελειώσει κανείς σχολή προπονητικής για να τα κατανοήσει. Αν ο Στραματσόνι χρησιμοποίησε στα προπονητικά διπλά του Κορωπίου στο ίδιο σχήμα Εσιέν, Αμπέντ και Ατζαγκούν και του βγήκε, τότε πάσο. Αλλά δεν το νομίζουμε. Γιατί πολύ απλά δεν είναι δυνατόν να συνυπάρξουν οι συγκεκριμένοι τρεις στην 11άδα σε παράταξη 4-4-2 και τον Ζέκα να τρέχει να καλύπτει τους πάντες.
Έμπειρος ων, ο Ιταλός προπονητής το κατανόησε σχετικά γρήγορα (είχε χαθεί πάντως ένα ημίχρονο) και επιχείρησε επιτυχημένες διορθωτικές κινήσεις, με τον Νίνη και τον Μαρινάκη κατά κύριο λόγο. Ο τελευταίος χρειάστηκε να παίξει διότι, ειρήσθω εν παρόδω, ο Τριανταφυλλόπουλος δεν είναι δεξί μπακ και ούτε πρόκειται να γίνει στο άμεσο μέλλον.
Υπάρχουν στόχοι ακόμη
Η μάχη όμως χάθηκε και αν θελήσει κανείς να δει τη μικρή εικόνα, θα βγάλει από μέσα του τη γνωστή παναθηναϊκή μιζέρια. Ξέρετε, ότι το ρόστερ είναι πολύ κακό, ότι οι παίκτες δεν σέβονται τη φανέλα που φορούν, ότι πρέπει να γίνουν 10-12 μεταγραφές τον Ιανουάριο κτλ. Κοντολογίς, ένα ρεσιτάλ λαϊκισμού.
Η πραγματικότητα ή, τέλος πάντων, μία πιο ψύχραιμη ανάλυσή της, μαρτυρά ότι ο Παναθηναϊκός, με μία στοιχειωδώς εμπνευσμένη τεχνική καθοδήγηση, μπορεί να παίξει σαφώς καλύτερα. Το πόσο καλύτερα θα το δείξει, αν το δείξει, ο χρόνος. Πάντως, η ομάδα που έπαιξε στο δεύτερο ημίχρονο στο "Καυτανζόγλειο" παρουσίασε ποδόσφαιρο, είχε ένα πλάνο, πίεσε, έκανε ευκαιρίες.
Προφανώς, ο Παναθηναϊκός δεν θα διεκδικήσει το πρωτάθλημα, αν και θα επιμείνουμε στην άποψη ότι ακόμα και με το παρόν ρόστερ θα μπορούσε να το κάνει, εφόσον υπήρχε πιο αποτελεσματική προπονητική φροντίδα από την αρχή της προετοιμασίας. Όμως η σεζόν έχει ακόμα πολύ δρόμο, στόχοι για να διεκδικηθούν υπάρχουν (κύπελλο, πλέι οφ), άρα η ομάδα οφείλει να δουλέψει. Κυρίως για να διορθώσει τις αδυναμίες της.
Στα (ψυχολογικά) όριά τους οι παίκτες
Για να γίνει όμως αυτό, όμως, τα νεύρα και η ηττοπάθεια πρέπει να μείνουν χιλιόμετρα μακριά από τα αποδυτήρια του Απήλιον. Δεν χρειάζεται δα και κανένα τρομερά παρατηρητικό μάτι για να προσέξει κανείς ότι οι ποδοσφαιριστές αγωνίζονται με τα νεύρα τους... κρόσια, ιδίως όταν χάνουν. Ο Μπεργκ χαρακτηρίζεται από αυτή τη συμπεριφορά σχεδόν σε όλα τα ματς, από τον αποκλεισμό από την Καμπάλα και μετά. Ο Σάντσεθ και ο Ταυλαρίδης είναι μονίμως με το... ζωνάρι λυμένο, έτοιμοι για καυγά. Το Σάββατο, ο Νίνης κλότσησε εν ψυχρώ αντίπαλο και γλίτωσε την κόκκινη κάρτα λόγω της αβελτηρίας του Καμίνη.
Ολα τα παραπάνω μαρτυρούν έλλειψη ηρεμίας και ψυχραιμίας. Ο πανικός δεν ήταν ποτέ καλός σύμβουλος για κανέναν, πόσω μάλλον για μία ποδοσφαιρική ομάδα που παλεύει να βρει το δρόμο της μέσα σε μεγάλες αντιξοότητες και χωρίς μεγάλη οικονομική και διοικητική υποστήριξη. Η ενότητα στα αποδυτήρια ίσως, λέμε ίσως, μπορεί να θεραπεύσει κάποιες από τις εξωγηπεδικές αρρυθμίες αυτού του ταλαιπωρημένου ποδοσφαιρικού τμήματος.
Αυτό που σίγουρα δεν μπορεί να γίνει είναι να έρθει η βοήθεια με το "έχει ο Θεός" ή το "μεγάλη ομάδα ο Παναθηναϊκός, θα βρει το δρόμο του". Δουλειά και πίστη χρειάζεται. Μόνο με τα προγονικά μεγαλεία δεν πρόκοψε κανείς. Πλέον, η ευθύνη περνά και στην πλευρά του Στραματσόνι. Νεοφερμένος είναι, κάποια πίστωση χρόνου θα την έχει, ας εργαστεί με συνέπεια και αυταπάρνηση για να αλλάξει την εικόνα της ομάδας του. Το υλικό του, πάντως, δεν είναι τόσο κακό όσο οι... Ζοζέ Μουρίνιο του Τύπου το παρουσιάζουν.
ΥΓ: Στο ντεμπούτο του ο Εσιέν έκανε τα πολύ βασικά. Του λείπουν τα τρεξίματα και ο ρυθμός, φυσιολογικό αυτό. Με την μπάλα, όμως, έδειξε ότι μπορεί να κάνει πράγματα, ακόμα και έτσι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.