Του Γ. Αγγέλη
Συγκλίνουσες πληροφορίες από τις αρμόδιες αρχές υποδηλώνουν περίπου ως βέβαιο ότι η πρώτη θετική αντίδραση στην ενδεχόμενη συμφωνία της 24ης Μαΐου είναι το περιβόητο "waiver”. Δηλαδή η επιστροφή της κατ' εξαίρεση αποδοχής των ελληνικών ομολόγων ως εγγυητικά στοιχεία για την "φθηνή” χρηματοδοτηση των ελληνικών τραπεζών από την ΕΚΤ.
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες θα ακολουθήσουν και άλλες "τεχνικές διευκολύνσεις” από την ΕΚΤ οι οποίες θα εντάσσουν και σταδιακά τις ελληνικές τράπεζες – παρά την διατήρηση των capital controls – σε ενα πλαίσιο "σχεδόν” ομαλής χρηματοδότησης από την ΕΚΤ και την διατραπεζική αγορά. 
Το μείζον όμως ζήτημα – πέραν των capital controls – θα παραμένει το πως και πότε της επιστροφής του ελληνικού στην χρηματοδότηση από τις αγορές που σαφώς καθορίζει και το χρηματοδοτικό περιβάλλον των τραπεζών. 
Και εδώ η επίσημη πληροφόρηση συνδέει την ημερομηνία αυτή με το δεύτερο εξάμηνο του 2017...
Μπορεί αυτό να αλλάξει; Η απάντηση που δίνουν εμπλεκόμενοι παράγοντες της αγοράς αλλά και αρμόδια στελέχη της ΤτΕ στα οποία απευθύνθηκε το Capital.gr, είναι οτι με την προϋπόθεση της "διατήρησης της πολιτικής σταθερότητας” αλλά και ενός "ευνοϊκού κλίματος στο διεθνές περιβάλλον”, θα μπορούσε να επισπευσθεί η ανίχνευση των προθέσεων των αγορών με κάποιες μικρές εκδόσεις που θα μετρήσουν αυτές τις δυνατότητες. 
Αλλά όπως επισημαίνεται από όλες τις πλευρές αυτό θα προϋπέθετε ενα μαραθώνιο συναντήσεων και προώθησης αυτού του σχεδιασμού από την επόμενη ημέρα υπογραφής της συμφωνίας. 
Στην καλύτερη περίπτωση μία τέτοια έκδοση θα μπορούσε να δρομολογηθεί ακόμα και για την άνοιξη του 2017 ή ακόμα και λίγο πριν, ανάλογα με τις συνθήκες της αγοράς "οι οποίες βέβαια δεν εξαρτώνται μόνο από το τι συμβαίνει στην Ελλάδα...”. 
Το ενδεχόμενο οι εξελίξεις να ακολουθήσουν μία τέτοια διαδρομή, σύμφωνα με τους ίδιους κύκλους, θα ευνοούσε πέρα από την χρηματοδότηση της οικονομίας στον ιδιωτικό κυρίως, αλλά και τον δημόσιο τομέα, την διαδικασία διευθέτησης του χρέους σε ενα νέο ορίζοντα. 
Κάτι που κατά πως φαίνεται δεν πρόκειται να αρχίσει να περπατάει πριν από το φθινόπωρο στο "καλό σενάριο”.        
Η "πρωτοβουλία” Στουρνάρα  
Αξιοσημείωτο ενδιαφέρον πάντως έχει προκληθεί από το γεγονός οτι στην συζήτηση αυτή η ΤτΕ επέλεξε να μπει με μία εκτίμηση αμφισβήτησης τόσο των ευρωπαϊκών Θεσμών όσο του ΔΝΤ, όσο αφορά το ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων που είναι αναγκαία για την βιωσιμότητα του χρέους. 
Στην τελευταία παρέμβαση του κ. Στουρνάρα με σαφήνεια δηλώθηκε οτι το πρωτογενές πλεόνασμα που θα ήταν ευνοϊκό και ρεαλιστικό να τεθεί ως στόχος για μετά το 2018 είναι το 2% του ΑΕΠ και όχι το 3,5%, προτείνοντας μάλιστα και ενα σχεδιάγραμμα για την επίτευξη της βιωσιμότητας του χρέους. 
Δεδομένης της θεσμικής σχέσης της ΤτΕ με την ΕΚΤ αλλά και τον προσεκτικό τρόπο που ο διοικητής της ΤτΕ χειρίζεται την προσωπική του σχέση με τον πρόεδρο της ΕΚΤ, δημιουργούνται ερωτηματικά για το τι "υπονοεί” η επιλογή Στουρνάρα στην συγκεκριμένη συγκυρία να διατυπώσει την συγκεκριμένη διαφοροποίηση. 
Πολύ περισσότερο που μέχρι τώρα είχε επιλέξει την διακριτική "απουσία” από την διαπραγμάτευση ακόμα και όταν η κυβέρνηση είχε ανατρέψει εκ βάθρων το πλαίσιο ρυθμίσεων που είχε προτείνει για το θέμα των κόκκινων δανείων...