Ντρέπομαι να ζητήσω από τους γονείς μου λεφτά για το εισιτήριο του λεωφορείου

 

Κοινοποίηση στο Facebook

 

Κάντε Tweet στο Twitter

  

Εχετε αναρωτηθεί πώς νιώθει ένας 19χρονος που έχει στοιχειωδώς τσίπα, στην Ελλάδα του σήμερα;

Είμαι 19 χρονών και τους τελευταίους μήνες κάθε πρωί που ξυπνάω αισθάνομαι σαν ξοφλημένος που το μόνο που μπορώ να ελπίζω είναι να μου δώσουν μία… σύνταξη για να ζήσω!…

Οχι γιατί είμαι τεμπέλης, κάθε άλλο….

Ειχα τόση όρεξη να σπουδάσω, να προσπαθήσω και να διεκδικήσω τα όνειρά μου… Αλλά όλα αυτά last year!

Εδωσα πανελλαδικές εξετάσεις φέτος και πέρασα στο Μαθηματικό του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Μα δεν μπορώ να χαρώ την επιτυχία μου, γιατί ο πατέρας μου πριν από έναν μήνα έχασε τη δουλειά του μετά από 16 ολόκληρα χρόνια!

Η μάνα μου δεν δουλεύει για να μεγαλώσει εμένα και τη μικρότερη αδελφή μου.

Ντρέπομαι να τους ζητήσω ακόμη και τα λεφτά για το εισιτήριο του λεωφορείου μου γι αυτό και τον τελευταίο καιρό αν ποτέ βγω από το σπίτι, πάω παντού με τα πόδια!!!

Πώς λοιπόν να πάω εγώ στα Ιωάννινα να σπουδάσω, 19 χρονών μαντράχαλος όταν οι δικοί μου ζουν με το ζόρι και με δανεικά;