"Νέα δεδομένα, νέα σύνορα"

 Πρώτη καταχώρηση: Κυριακή, 2 Οκτωβρίου 2016, 22:27

21

Στον απόηχο των απερίγραπτων δηλώσεων Ερντογάν με την αμφισβήτηση της σημασίας της συνθήκης της Λοζάννης για τη δημιουργία του τουρκικού κράτους, έρχεται στο νου ότι από το 1916, τρεις διαφορετικές (απανωτές) διεθνείς συνθήκες βελτίωναν τα σύνορα του τουρκικού κράτους. Η συμφωνία της Λοζάννης, υπήρξε εκείνη που καθόρισε τα σημερινά σύνορα της Τουρκίας, τα οποία ο Ερντογάν θέλει να αλλάξει με επεκτάσεις προς Συρία, Ιράκ και …αλλού.

Η αγγλο-γαλλική συμφωνία για το μοίρασμα των εδαφών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στη Μέση Ανατολή από τους Sykes και Picot (1916):



Η συνθήκη των Σεβρών -Και διηγώντας τα να κλαις...



Aλλά ας δούμε πως περιγράφει η Encyclopedia Britannica την Treaty of Lausanne, (1923), την τελική συμφωνία τερματισμού του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου (Terminal treaty concluding World War I). Υπογράφηκε από αντιπροσώπους της Τουρκίας (ως διαδόχου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) από τη μια μεριά και της Βρετανίας, Γαλλίας, Ιταλίας, Ιαπωνίας, Ελλάδας, Ρουμανίας και του βασιλείου της Σερβίας, Κροατίας και Σλοβενίας (Γιουγκοσλαβία) από την άλλη.

Η συμφωνία υπεγράφη στις 24 Ιουλίου 1923, στη Λοζάννη της Ελβετίας μετά από διαβουλεύσεις εφτά μηνών. H συμφωνία αναγνώρισε τα σύνορα του σύγχρονου τουρκικού κράτους. 

Tα τουρκικά σύνορα βάσει της συμφωνίας της Λοζάννης



Η Τουρκία δεν ήγειρε αξιώσεις στις πρώην αραβικές της περιοχές και αναγνώρισε τη βρετανική κυριαρχία στην Κύπρο και την ιταλική στα Δωδεκάνησα. Τα τουρκικά στενά ανάμεσα στο Αιγαίο και τη Μαύρη Θάλασσα ανακηρύχτηκαν ανοικτά σε όλη τη ναυσιπλοΐα. 

Foreign Report: Καιρός να επαναδιαπραγματευθεί η συμφωνία του 1916

To αμερικανικό περιοδικό «Foreign Report», που απηχεί απόψεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, με άρθρο του Peter Van Buren (*) στις 8/3/2016, υποστήριζε πως «ήρθε η ώρα να επαναδιαπραγματευθεί η συμφωνία του 1916 Sykes-Picot Agreement» που μοίρασε τα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στα αραβικά κράτη της Μέσης Ανατολής.

​Θέλοντας να θυμίσουμε ότι ανάλογο άρθρο του περασμένου Απριλίου, είχε «προβλέψει» ότι «επίκειται στρατιωτικό πραξικόπημα στην Τουρκία», αναρωτιόμαστε μήπως υπάρχουν «υπόγεια σχέδια» ανασχεδιασμού του χάρτη στην εύφλεκτη περιοχή, κάτι που έχει ξεκινήσει με την αμερικανο-βρετανική εισβολή στο Ιράκ
Θέλοντας να θυμίσουμε ότι ανάλογο άρθρο του περασμένου Απριλίου, είχε «προβλέψει» ότι «επίκειται στρατιωτικό πραξικόπημα στην Τουρκία», αναρωτιόμαστε μήπως υπάρχουν «υπόγεια σχέδια» ανασχεδιασμού του χάρτη στην εύφλεκτη περιοχή, κάτι που έχει ξεκινήσει με την αμερικανο-βρετανική εισβολή στο Ιράκ. Μήπως δηλαδή το άρθρο αυτό, έρχεται να προετοιμάσει για τα μελλούμενα.

Υπενθυμίζεται πως το Νοέμβριο του 2014 ανάλογο άρθρο στο ίδιο περιοδικό, υποστήριζε πως «η μόνη βιώσιμη λύση ήταν η χρήση αμερικανικής ειρηνευτικής δύναμης για να δημιουργηθεί ένα σταθερό τριπλό κράτος στο διαιρεμένο από της διαμάχη των Σιιτών-Σουνιτών και Κούρδων Ιράκ».

Η πρόσφατη ανακοίνωση της αποστολής επιπλέον 600 και πλέον Αμερικανών στρατιωτών (να συμπληρώσουν τη δύναμη των περίπου 4.500 που ήδη υπάρχουν ως εκπαιδευτές και σύμβουλοι σε στρατιωτικά και επιχειρησιακά ζητήματα).

Ωστόσο, στο χρονικό διάστημα από την ανακοινωθείσα «αποχώρηση των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων από το Ιράκ» (το 2011) μεσολάβησε η τουρκική και ρωσική παρουσία στην ευρύτερη εμπόλεμη περιοχή, καθώς και τηw Σαουδικής Αραβίας. Έτσι οι Αμερικανοί διατήρησαν την παρουσία τους στην περιοχή όπου υπήρχε αύξηση των δυνάμεων του Ιράν και του Ισλαμικού Χαλιφάτου.

 Έτσι το περιοδικό υποστηρίζει ότι μόνον μια «έντονη διπλωματική προσπάθεια θα πρέπει να παρέμβει προκειμένου να επιλυθεί η αιτία που προκαλεί την αιματοχυσία. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να διαιρεθεί και πάλι η περιοχή με βάση τα σημερινά εθνοτικά, θρησκευτικά και πολιτικά δεδομένα. Μια νέα συμφωνία Sykes-Picot –αν θέλετε».

Το δημοσίευμα θυμίζει επίσης, ότι αναφορά στη δημιουργία Κουρδιστάν γινόταν στη συνθήκη των Σεβρών του 1920, που ουδέποτε εφαρμόστηκε.

Από γεωπολιτική προοπτική αυτή την εικόνα βλέπουμε: Η εισβολή του 2003 στο Ιράκ, φούντωσε τον πόλεμο ανάμεσα στους Σιίτες. τους Σουνίτες και τους Κούρδους. Προκάλεσε την ανάπτυξη του ριζοσπαστικού Ισλάμ και τη δημιουργία του Ισλαμικού Χαλιφάτου. Κατόπιν ήρθε το αμερικανικής έμπνευσης αιματηρό αντάρτικο για την ανατροπή του «αυταρχικού καθεστώτος Άσαντ», με τα δραματικά αποτελέσματα στην ευρύτερη περιοχή. Την αναταραχή εκμεταλλεύτηκαν για να επεκτείνουν την εδαφική κατοχή τους τόσο οι Κούρδοι, όσο και οι τζιχαντιστές, σε Συρία και Ιράκ.

​Η τουρκική επέμβαση, «για λόγους αποτρεπτικούς» κρύβει και στο πίσω μέρος του μυαλού της τουρκικής ηγεσίας την επανάκτηση εδαφών της πάλαι ποτέ κραταιής Οθωμανικής ΑυτοκρατορίαςΗ τουρκική επέμβαση, «για λόγους αποτρεπτικούς» κρύβει και στο πίσω μέρος του μυαλού της τουρκικής ηγεσίας την επανάκτηση εδαφών της πάλαι ποτέ κραταιής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Το νέο που προτείνει το δημοσίευμα στο “Foreign Report”, είναι να δοθεί μια θέση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων στους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Χαλιφάτου «όπως υποχρεώθηκαν οι Βρετανοί να κάνουν με τον Ιρλανδικό Δημοκρατικό Στρατό στη Βόρειο Ιρλανδία στα 1990. Διότι εξ ορισμού η διαπραγμάτευση της ειρήνης γίνεται με τους εχθρούς. Έτσι η παρούσα ειρηνευτική προσπάθεια στη Συρία με τον αποκλεισμό του Ισλαμικού Χαλιφάτου έχει ελάχιστες ελπίδες να επιτύχει μακροχρόνιο αποτέλεσμα».

Tουρκικά επεκτατικά σχέδια

Αυτή τη στιγμή, τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις επιχειρούν σε συριακό έδαφος, με απώτερο στόχο να μην επιτραπεί να δημιουργηθεί κουρδική οντότητα στην περιοχή των τουρκο-συριακών συνόρων. Οι τουρκικές βλέψεις στην πετρελαιοφόρο περιοχή της Μοσούλης, επιβεβαιώνονται και με την παρουσία τουρκικών δυνάμεων σε ιρακινό έδαφος , που δεν αποχωρούν παρά τα επίσημα διαβήματα της κυβέρνησης της Βαγδάτης.

Ποια λοιπόν «εσωτερική κατανάλωση», δικαιολογεί την αμφισβήτηση της συνθήκης της Λοζάννης από τον Τούρκο πρόεδρο που ονειρεύεται να γίνει νέος σουλτάνος την, ώρα που ο τουρκικός στρατός έχει περάσει τα σύνορα τόσο μέσα στη Συρία, όσο και το Ιράκ…

Απόσπασμα από πρόσφατη συνέντευξη του προέδρου του Ιράκ Φουάντ Μασούμ στο euronews:

euronews: Στο βόρειο Ιράκ βρίσκονται τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις, οι οποίες παραμένουν εκεί ενάντια στις επιθυμίες της ιρακινής κυβέρνησης. Πιστεύετε ότι αυτό θα επηρεάσει τις σχέσεις σας με την Άγκυρα; 

Μοχάμεντ Φουάντ Μασούμ: «Η άφιξη αυτών των δυνάμεων χωρίς εξουσιοδότηση από την πλευρά του Ιράκ είναι καταδικαστέα. Έχουμε εργαστεί σκληρά και έχουμε έρθει πολλές φορές σε επαφή με την Τουρκία, προκειμένου τα στρατεύματά της να αποσυρθούν, πριν υπάρξει τουρκική διπλωματική αποστολή στο Ιράκ. 

»Συστήσαμε μια κοινή επιτροπή για να εποπτεύσουμε την απόσυρση των στρατευμάτων, όμως οι αξιωματούχοι στην Άγκυρα αρνήθηκαν να αποσυρθούν οι δυνάμεις τους»...

(*) Ο Peter Van Buren υπηρέτησε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ επί 24 χρόνια (ένα χρόνο στο Ιράκ). Συγγραφέας του βιβλίου: «Πως βοήθησα να χάσουν τη μάχη της καρδιάς και του μυαλού οι Ιρακινοί». (Μια ματιά στην χαμένη ευκαιρία και κακοδιαχείριση της ανασυγκρότησης του Ιράκ).