Πώς η λιποταξία ΑΚΕΛ επέβαλε τη διζωνική

 

ΚΥΠΡΙΑΚΟ: Ο ρόλος του ΑΚΕΛ (διαχρονικά...)
"Πώς η λιποταξία ΑΚΕΛ επέβαλε τη διζωνική"
Του Κωστάκη Αντωνίου
ΜΕ ΔΙΑΒΗΜΑ ΚΛΗΡΙΔΗ ΕΣΤΑΛΗΣΑΝ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ ΕΖΕΚΙΑΣ-ΦΑΝΤΗΣ ΝΑ ΠΙΕΣΟΥΝ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΟ
Μέσα από το σύγγραμμα της Φανούλας Αργυρού, βασισμένο σε απόρρητα βρετανικά έγγραφα, καταγράφεται η μεγάλη συνωμοσία Άγγλων-Κληρίδη-ΑΚΕΛ να πιέσουν τον Μακάριο να αποδεχθεί τη διζωνική ομοσπονδία
Δεξιά και ΑΚΕΛ πορεύονταν μαζί από το 1974 στη χάλκευση δεσμών για τον...
κυπριακό Ελληνισμό
Ο Γλαύκος Κληρίδης ήταν ο πολιτικός ηγέτης ο οποίος πρώτος αποδέχθηκε τη διζωνική ομοσπονδία, με την ομιλία του στην «Αργώ» το 1975, αχρηστεύοντας την πολιτική Μακαρίου υπέρ της πολυπεριφερειακής ομοσπονδίας. Αλλά ήταν το ΑΚΕΛ το οποίο ουσιαστικά έγειρε την πλάστιγγα και επέβαλε τη διζωνική, λιποτακτώντας από το στρατόπεδο του Μακαρίου και αφήνοντας μόνο τον Αρχιεπίσκοπο με τον Λυσσαρίδη, στην υποστήριξη της πολυπεριφερειακής.
Μέσα από το σύγγραμμα της ερευνήτριας Φανούλας Αργυρού «Διζωνική Εκτέλεση της Κυπριακής Δημοκρατίας (1955-2011)», το οποίο βασίζεται σε απόρρητα έγγραφα του Φόρεϊν Όφις αλλά και άλλα ευρήματα της ερευνήτριας, ξετυλίγεται όλη η συνωμοσία της εποχής προς επιβολή της διζωνικής ομοσπονδίας, και αποκαλύπτεται ότι η σημερινή συνεργασία του ΑΚΕΛ με τον Δημοκρατικό Συναγερμό και τον ιστορικό ηγέτη του αριθμεί πολλά χρόνια και είναι θεμελιωμένη πάνω σε ισχυρούς άξονες.
Σύμφωνα με έγγραφα, ο Βρετανός Ύπατος Αρμοστής στη Λευκωσία σερ Όλβερ, σε επιστολή του στο Φόρεϊν Όφις τον Αύγουστο του 1975, κατέγραφε ως δεύτερο στοιχείο της αποδοχής της διζωνικής από τον Μακάριο τη στροφή του ΑΚΕΛ από την πολυπεριφερειακή ομοσπονδία, στη διζωνική. Γράφει σχετικά ο Βρετανός διπλωμάτης: «...Δεύτερο, η στάση που πήρε το ΑΚΕΛ, το οποίο βγήκε δυνατά εναντίον του Λυσσαρίδη και υπέρ μίας ρεαλιστικής διαπραγμάτευσης στη Νέα Υόρκη.
Αν το ΑΚΕΛ και ο Λυσσαρίδης συνέχιζαν να υποστηρίζουν τον μακροχρόνιο αγώνα, ο Αρχιεπίσκοπος ίσως να μην υποχωρούσε καθόλου. Όμως η σημερινή δημόσια λιποταξία του ΑΚΕΛ προς τον Κληρίδη άφησε μόνο τον Λυσσαρίδη και απομονωμένο τον Αρχιεπίσκοπο. Αυτή είναι μία ενδιαφέρουσα κατάσταση, καθώς τώρα ο Αρχιεπίσκοπος βασίζεται πάνω στο ΑΚΕΛ και όχι αντίθετα, όπως πιστεύαμε ήσαν τα πράγματα».
Κληρίδης: Το ΑΚΕΛ συμπεριφέρεται λογικά...
Και οι αποκαλύψεις συνεχίζονται:
Λίγες μέρες μετά τη συμφωνία της Γ' Βιέννης, ο σερ Όλβερ έστειλε στο Λονδίνο αναφορά (7 Αυγούστου 1975) και ανέφερε τα εξής: «... Ο Κληρίδης μου είπε ότι μίλησε προσωπικά στο ΑΚΕΛ, το οποίο συμπεριφέρεται λογικά και έχει ταχθεί υπέρ της διζωνικής ομοσπονδίας, που μάλλον σημαίνει ότι και οι Ρώσοι την υποστηρίζουν, οποιαδήποτε και αν είναι η δημόσια στάση τους. Ο κύριος αντίπαλος είναι ο Λυσσαρίδης».
Αποστολή στο Λονδίνο
Όμως, η συμμαχία Κληρίδη-ΑΚΕΛ, για επιβολή της διζωνικής ομοσπονδίας, είχε αρχίσει παλαιότερα. Σε σχετικό έγγραφο αναφέρονται τα εξής: «Στις 15 Νοεμβρίου 1974, προσωπικά ο Γλαύκος Κληρίδης ζήτησε από τον σερ Όλβερ να διευθετήσει την αεροπορική μετάβαση στις 16 και 17 Νοεμβρίου, στο Λονδίνο, του Ε. Παπαϊωάννου και Α. Φάντη, γενικού γραμματέα και βοηθού γενικού γραμματέα του ΑΚΕΛ, αντίστοιχα, για να συζητήσουν το Κυπριακό με τον Μακάριο.
Όταν ο Όλβερ είπε στον Κληρίδη ότι αυτό ήταν κάπως ανορθόδοξο και θα έπρεπε να πάρει άδεια από το Λονδίνο, ο Κληρίδης πρόσθεσε ότι έδιδε μεγάλη σημασία στις επισκέψεις αυτές, γιατί ήταν πεπεισμένος πως θα βοηθούσαν. Είχε μακρά συζήτηση με τους δύο άνδρες, οι οποίοι υποστήριζαν τις απόψεις του στη διευθέτηση του Κυπριακού και ήσαν διατεθειμένοι να τις συζητήσουν με τον Αρχιεπίσκοπο.
Ο Όλβερ υποστήριξε την πρόταση στο Λονδίνο και το τελευταίο έδωσε την έγκρισή του, με αποτέλεσμα ο Ε. Παπαϊωάννου και Α. Φάντης να πετάξουν στο Λονδίνο μέσω της βρετανικής βάσεως Ακρωτηρίου, στις 17 Νοεμβρίου. Είδαν τον Μακάριο την επόμενη μέρα. Του παρέδωσαν ένα υπόμνημα εννέα σελίδων, εγκεκριμένο από την Κεντρική Επιτροπή του ΑΚΕΛ, με τον εξής τίτλο: 'Οι απόψεις του ΑΚΕΛ για το Κυπριακό, κάτω από τη σημερινή φάση'. Στο υπόμνημα εκείνο, το ΑΚΕΛ καλούσε τον Μακάριο να προβεί σε μία δήλωση προς την τουρκική πλευρά, που να έλεγε ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά αποδεχόταν να συζητήσει τη γεωγραφική ομοσπονδία ως μία από τις πιθανές λύσεις του Κυπριακού».
Διαχρονική συνεργασία
Μέσα από τα ελάχιστα, από την πληθώρα σημαντικών, εγκύρων και αποκαλυπτικών εγγράφων που περιλαμβάνει το σύγγραμμα της Φανούλας Αργυρού, τα οποία κατέθεσα, καταφαίνονται ευδιάκριτα τα εξής:
1. Οι μυστικές και φανερές επαφές και διαβουλεύσεις των Βρετανών με τον Γλαύκο Κληρίδη, σε μία προσπάθεια να υπονομευθεί η πολιτική Μακαρίου και να υποχρεωθεί σε παραχωρήσεις προς τους Τούρκους.
2. Οι μυστικές επαφές Κληρίδη-ηγεσίας ΑΚΕΛ, με στόχο να προσεταιρισθεί το ΑΚΕΛ στις προσεγγίσεις του αγγλο-αμερικανικού άξονα και να απομονωθεί ο Μακάριος από κάθε υποστήριξη.
3. Προεκτεινομένων τούτων καταδεικνύεται και η διαχρονική επαφή και κοινή φιλοσοφία ΑΚΕΛ-ΔΗΣΥ στην αντιμετώπιση του Κυπριακού. Ο Κληρίδης χρησιμοποιούσε το ΑΚΕΛ, και το ΑΚΕΛ προθύμως αποτελούσε σύμμαχο και συνεργάτη του.
4. Δεν μπορεί να αποτελεί έκπληξη η σημερινή συνοδοιπορία ΑΚΕΛ-ΔΗΣΥ και η κοινή φιλοσοφία τους στην αντιμετώπιση του Κυπριακού. Χρονολογείται από το 1974, και αποτελεί τον κύριο άξονα συμμαχίας πάνω στον οποίο οι αγγλοαμερικανοί προωθούν τις πολιτικές και τα σχέδιά τους. Aυτή η συμμαχία ήταν ευδιάκριτη από τότε: Με την πρόσδεση του ΑΚΕΛ στο άρμα Κληρίδη-αγγλοαμερικανών, με τη λιποταξία από την πολυπεριφερειακή στη διζωνική, από τον «καλό καραβοκύρη», από τη συμμαχία Κληρίδη-ΑΚΕΛ το 1986 με στόχο την πτώση του Σπύρου Κυπριανού, με τη σημερινή συμπόρευση με την πολιτική Αναστασιάδη- ΔΗΣΥ.
ΑΚΕΛ: Δούρειος Ίππος της αντιπολίτευσης
Το ΑΚΕΛ υπήρξε διαχρονικά ο Δούρειος Ίππος της αντιπολίτευσης. Ακόμη και στην περίπτωση του αγγλο-αμερικανο-καναδικού σχεδίου λύσης, μόνο η παρέμβαση της Σοβιετικής Ένωσης απέτρεψε την ηγεσία του ΑΚΕΛ να το αποδεχθεί. Η ηγεσία της Αριστεράς στάθηκε πάντοτε απέναντι σε κάθε προσπάθεια της αντιπολίτευσης να αποτρέψει αποδοχή αγγλο-αμερικανικής έμπνευσης σχέδια για λύση, σχέδια τα οποία κατέληγαν πάντοτε σε διχοτομικές εφαρμογές.
Χέρι χέρι με τον Γλαύκο Κληρίδη, το Ενιαίο και τον Δημοκρατικό Συναγερμό, πορεύθηκαν όλες οι ηγεσίες του ΑΚΕΛ, από τον Εζεκία Παπαϊωάννου ώς τον Δημήτρη Χριστόφια, μέχρι τον Άντρο Κυπριανού. Η όλη ψευδο-αντιπαλότητα που αναπτύχθηκε μεταξύ των δύο κομμάτων σε διάφορες φάσεις της πολιτικής ιστορίας δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά μία τεχνητή προσπάθεια και των δύο να πολώσουν καταστάσεις και να αντλήσουν ψήφους από τις δεξαμενές άλλων πολιτικών σχηματισμών. Στην πραγματικότητα, Δεξιά και Αριστερά πορεύονταν πάντοτε ενωμένες στη χάλκευση δεσμών για τον κυπριακό λαό και την Κυπριακή Δημοκρατία...
"Σημερινή" 28.11.16
via Γιώργος Παπαγιαννόπουλος