Του Αντώνη Πανούτσου
Το 1856 οι στρατιώτες της Εταιρίας των Ανατολικών Ινδιών παρέλαβαν τις νέες τύπου γεμίσεις για τουφέκια τους. Το γέμισμα των εμπροσθογεμών των μέσων του 19ου αιώνα ξεκίναγε με τον στρατιώτη να δαγκώνει και να κόβει το χάρτινο χωνάκι με το μπαρούτι, που λεγόταν paper cartridge. Ακολούθως το έβαζε στην κάνη που για να σπρωχτεί πιο εύκολα το χαρτί ήταν λιπασμένο. Στο στρατόπεδο του Ντουμ Ντουμ ένας εργάτης περιέπαιξε έναν στρατιώτη λέγοντας του ότι έχει κατέβει και τώρα ανήκουν στην ίδια κοινωνική τάξη επειδή ότι το λίπος που χρησιμοποιείτο ήταν μισό βοδινό και μισό από γουρούνι. Έτσι δαγκώνοντας το οι Ινδουιστές λόγω της πίστης τους στην ιερότητα της αγελάδας αλλά και οι Ισλαμιστές λόγω της απαγόρευσης βρώσης χοιρινού είχαν αμαρτήσει και «χάσει» τάξη. Η φήμη διαδόθηκε στο στρατόπεδο και σύντομα στα υπόλοιπα στρατόπεδα της Εταιρίας.
Βλέποντας την αναταραχή η ηγεσία της Εταιρίας πήρε μέτρα. Έδωσε στους στρατιώτες νέα χωνάκια που δεν ήταν λιπασμένα, αφήνοντας τους να διαλέξουν την λίπανση που προτιμούν. Το αποτέλεσμα ήταν το αντίθετο. Οι στρατιώτες πίστεψαν ότι για να τους δίνουν τα νέα χωνάκια πράγματι τα παλιά είχαν ζωικό λίπος. Υπήρχαν και άλλοι λόγοι αλλά το υποτιθέμενο ζωικό λίπος στα χαρτούτσα ήταν η αφορμή της sepoy mutiny. Της ανταρσίας των στρατιωτών της Εταιρίας των Ανατολικών Ινδιων. Η οποία κατεστάλη δύο χρόνια αργότερα αφού όμως είχε προκαλέσει 2.932 απώλειες σε στρατιώτες και πολίτες για τους Άγγλους, περίπου 100.000 χιλιάδες για τους Ινδούς και το τέλος της Εταιρίας λίγο αργότερα.
Όποιος ενδιαφέρεται να διαβάσει περισσότερα για το θέμα όπως και για την ιστορία της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, υπάρχει η αριστουργηματική τριλογία του James (Jan) Morris. Όποιος αμφιβάλει ότι κάτι τέτοιο μπορούσε να συμβεί δεν έχει παρά να διαβάσει τα χθεσινά ρεπορτάζ από την Βρετανία. Τα οποία αναφέρουν ότι επειδή στο νέο πεντόλιρο έχει χρησιμοποιηθεί ζωικό λίπος αντίστοιχο με αυτό που χρησιμοποιείται στα κεριά και το σαπούνι μια ετερόκλητη συμμαχία από 120.000 ινδουιστές, Σιχ, βεγκις και αγωνιστές για τα δικαιώματα των ζώων έχει υπογράψει αίτημα ζητώντας την απόσυρση του τάλιρου.
Κανένας δεν πρόκειται να φάει πεντόλιρα. Ελάχιστοι θα έχουν την επιθυμία να γλύψουν την εικόνα του Τσόρτσιλ ή της Βασίλισσας που εικονίζονται στο χαρτονόμισμα. Χωρίς να υπάρχει λοιπόν πραγματικό θέμα έχουμε μια πράξη ακόμα τρομοκρατικής κορεκτίλας. Με την οποία κάποιες οργανωμένες υπερευαίσθητες ομάδες προβάλλονται ανακαλύπτοντας λόγους για τους οποίους νοιώθουν προσβεβλημένες ή καταπιεσμένες.
Οι sepoy του χτες, είναι οι βέγκι του σήμερα. Τότε η συμπεριφορά λεγόταν φανατισμός. Σήμερα ευαισθησία. Σε μια κοινωνία, όπως η δυτική, που έχοντας χάσει τα πιστεύω της, δέχεται το κάθε απίθανο αίτημα τρομοκρατημένη από την πιθανότητα να χαρακτηριστεί αντιδραστική.
Το 1856 οι στρατιώτες της Εταιρίας των Ανατολικών Ινδιών παρέλαβαν τις νέες τύπου γεμίσεις για τουφέκια τους. Το γέμισμα των εμπροσθογεμών των μέσων του 19ου αιώνα ξεκίναγε με τον στρατιώτη να δαγκώνει και να κόβει το χάρτινο χωνάκι με το μπαρούτι, που λεγόταν paper cartridge. Ακολούθως το έβαζε στην κάνη που για να σπρωχτεί πιο εύκολα το χαρτί ήταν λιπασμένο. Στο στρατόπεδο του Ντουμ Ντουμ ένας εργάτης περιέπαιξε έναν στρατιώτη λέγοντας του ότι έχει κατέβει και τώρα ανήκουν στην ίδια κοινωνική τάξη επειδή ότι το λίπος που χρησιμοποιείτο ήταν μισό βοδινό και μισό από γουρούνι. Έτσι δαγκώνοντας το οι Ινδουιστές λόγω της πίστης τους στην ιερότητα της αγελάδας αλλά και οι Ισλαμιστές λόγω της απαγόρευσης βρώσης χοιρινού είχαν αμαρτήσει και «χάσει» τάξη. Η φήμη διαδόθηκε στο στρατόπεδο και σύντομα στα υπόλοιπα στρατόπεδα της Εταιρίας.
Βλέποντας την αναταραχή η ηγεσία της Εταιρίας πήρε μέτρα. Έδωσε στους στρατιώτες νέα χωνάκια που δεν ήταν λιπασμένα, αφήνοντας τους να διαλέξουν την λίπανση που προτιμούν. Το αποτέλεσμα ήταν το αντίθετο. Οι στρατιώτες πίστεψαν ότι για να τους δίνουν τα νέα χωνάκια πράγματι τα παλιά είχαν ζωικό λίπος. Υπήρχαν και άλλοι λόγοι αλλά το υποτιθέμενο ζωικό λίπος στα χαρτούτσα ήταν η αφορμή της sepoy mutiny. Της ανταρσίας των στρατιωτών της Εταιρίας των Ανατολικών Ινδιων. Η οποία κατεστάλη δύο χρόνια αργότερα αφού όμως είχε προκαλέσει 2.932 απώλειες σε στρατιώτες και πολίτες για τους Άγγλους, περίπου 100.000 χιλιάδες για τους Ινδούς και το τέλος της Εταιρίας λίγο αργότερα.
Όποιος ενδιαφέρεται να διαβάσει περισσότερα για το θέμα όπως και για την ιστορία της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, υπάρχει η αριστουργηματική τριλογία του James (Jan) Morris. Όποιος αμφιβάλει ότι κάτι τέτοιο μπορούσε να συμβεί δεν έχει παρά να διαβάσει τα χθεσινά ρεπορτάζ από την Βρετανία. Τα οποία αναφέρουν ότι επειδή στο νέο πεντόλιρο έχει χρησιμοποιηθεί ζωικό λίπος αντίστοιχο με αυτό που χρησιμοποιείται στα κεριά και το σαπούνι μια ετερόκλητη συμμαχία από 120.000 ινδουιστές, Σιχ, βεγκις και αγωνιστές για τα δικαιώματα των ζώων έχει υπογράψει αίτημα ζητώντας την απόσυρση του τάλιρου.
Κανένας δεν πρόκειται να φάει πεντόλιρα. Ελάχιστοι θα έχουν την επιθυμία να γλύψουν την εικόνα του Τσόρτσιλ ή της Βασίλισσας που εικονίζονται στο χαρτονόμισμα. Χωρίς να υπάρχει λοιπόν πραγματικό θέμα έχουμε μια πράξη ακόμα τρομοκρατικής κορεκτίλας. Με την οποία κάποιες οργανωμένες υπερευαίσθητες ομάδες προβάλλονται ανακαλύπτοντας λόγους για τους οποίους νοιώθουν προσβεβλημένες ή καταπιεσμένες.Οι sepoy του χτες, είναι οι βέγκι του σήμερα. Τότε η συμπεριφορά λεγόταν φανατισμός. Σήμερα ευαισθησία. Σε μια κοινωνία, όπως η δυτική, που έχοντας χάσει τα πιστεύω της, δέχεται το κάθε απίθανο αίτημα τρομοκρατημένη από την πιθανότητα να χαρακτηριστεί αντιδραστική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.