Του Κώστα Στούπα 
1) Φορολογικός θάλαμος αερίων η Ελλάδα...(Ανοιχτή επιστολή σε Τσίπρα και Σόιμπλε...)
Καλημέρα
Σας στέλνω αυτό το μήνυμα ξεκινώντας από εσάς μία προσπάθεια για να καταδείξω το θέμα της υπερφορολόγησης, σε συνδυασμό με την επιβάρυνση των επιτηδευματιών με τις κατ’ όνομα ασφαλιστικές εισφορές, στην πραγματικότητα επαναφορολόγηση των εισοδημάτων.
Είμαι λογιστής και σας γράφω για πελάτη μου ιδιοκτήτη ενός μικρού ξενοδοχείου στην επαρχία, 32 δωματίων.
Τα έσοδα από το ξενοδοχείο προέρχονται 99% από το εξωτερικό. Η λειτουργία του είναι εποχιακή (6 μήνες το χρόνο περίπου).
Από το 2017 εκτιμά λόγω της μέχρι τώρα καλής συγκυρίας, ότι τα ακαθάριστα έσοδα θα είναι 100.000 περίπου και τα καθαρά κέρδη 40.000 περίπου (πιο κάτω είναι με αποσβέσεις, αλλά τα βάζω έτσι για να καταδείξω το πρόβλημα).
Στα 40.000 κέρδη θα υπολογίσω με βάση τους συντελεστές φορολογίας του 2015, από το 2016 θα αυξηθούν - 26% για ΦΕ δηλαδή θα πληρώσει 10.400.
Συν  26% για τις ασφαλιστικές εισφορές δηλαδή θα πληρώσει άλλα 10.400 και από τεκμαρτό εισόδημα λόγω ιδιόχρησης 10.000 Χ 11%  θα πληρώσει άλλα 1.100 και τέλος επιτηδεύματος θα πληρώσει άλλα 650 ευρώ. 
Εισφορά αλληλεγγύης θα πληρώσει άλλα 700 ευρώ. 
Δηλαδή για εισόδημα 40.000 θα πληρώσει 10.400+10400+1100+650+700 = 23.250. 
Υπάρχει βεβαίως και ο ΕΝΦΙΑ που για την αξία αυτού του επαγγελματικού ακινήτου είναι 11.000 (έντεκα χιλιάδες).
Δηλαδή σύνολο φόρων, τελών και εισφορών που πληρώνει κάποιος για εκμετάλλευση ιδιόκτητου μικρού επαρχιακού (σε χωριό) ξενοδοχείου (θα) είναι 34.250 σε εισόδημα 40.000.
Δηλαδή, με υπολογισμούς φορολογικού έτους 2015 από το εισόδημα των 40.000 θα του μείνουν να ζήσει 5.750 !!!!!!!
Αυτή είναι η πραγματικότητα και όλα αυτά σε περίοδο που πάνε όλα καλά για τον τουρισμό. Φοβάμαι να σκεφθώ τι θα γίνει αν κάποια χρονιά κάτι δεν πάει καλά.
Να σημειώσω επίσης ότι επειδή τα έσοδα προέρχονται όλα από γραφεία του εξωτερικού, τα οποία καταθέτουν τα ποσά στην τράπεζα, δεν υπάρχει περίπτωση απόκρυψής τους.
Σας ευχαριστώ, είμαι βέβαιος ότι γνωρίζατε το θέμα αυτό, απλά ήθελα να δώσω μία χειροπιαστή περίπτωση. 
Με εκτίμηση
Θεόκλητος Μουζακίτης
Απάντηση: Φοβάμαι πως οι δανειστές αντιλαμβάνονται πως η χώρα είναι καταδικασμένη και αδιαφορούν για το αδιέξοδο των φορομπηχτικών μνημονίων. Αυτό μάλλον ευνοεί το σχέδιο Σόιμπλε για Grexit το οποίο και επαναφέρει σιγά-σιγά...
H κυβέρνηση του 15μελούς των καταληψιών περισσότερο από κάθε προηγούμενη δεν καταλαβαίνει τι της γίνεται και "μεθυσμένη" από τη "θαλπωρή" που προσφέρει στις αισθήσεις η νομή της εξουσίας, συνεχίζει να ασελγεί στο κουφάρι της έρημης χώρας...
2) Δεν πουλάνε μόνο οι "μπάτσοι" ηρωίνη...
"Όταν η αγορά και η πώληση ρυθμίζονται από νομοθεσία, το πρώτο πράγμα που πωλείται και αγοράζεται είναι οι νομοθέτες".
- P.J. O'Rourke
Τα τελευταία στοιχεία δείχνουν πως το 2016 παρά την αύξηση των τουριστικών αφίξεων κατά 6% οι εισπράξεις έχουν μειωθεί κατά 3%. Τούτο σημαίνει πως είτε οι τιμές έπεσαν είτε η "μαύρη" οικονομία αυξήθηκε. Το βέβαιο είναι πως συνέβη το δεύτερο. Λογιστής μου έλεγε τις προάλλες για μικρή επιχείρηση ενοικίασης δωματίων που αναζητούσε διέξοδο σύστασης εταιρείας στη Βουλγαρία όπου θα καταθέτουν οι ξένοι πελάτες ένα μέρος του κόστους των διακοπών τους για να μην φορολογείται στην Ελλάδα.
Αν το κάνει αυτό κάποιος που νοικιάζει 10 δωμάτια φανταστείτε τι μπορεί να κάνει κάποιος που νοικιάζει 1.000 και προσφέρει και διατροφή και ψυχαγωγία.
Καθώς το 2016 η αύξηση των φόρων και των εισφορών έχει πιάσει τους περισσότερους απροετοίμαστους, το μεγάλο "πάρτι" αναμένεται να γίνει φέτος.
Η ιστορία της φοροδιαφυγής έχει πολλές ομοιότητες με τη δίωξη ναρκωτικών. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις το κράτος διαφημίζει πως επιδίωξή του είναι η προστασία του κοινού συμφέροντος. Στην πραγματικότητα τους νοιάζει μόνο η προστασία συγκεκριμένων καρτέλ εντός και εκτός κρατικού μηχανισμού.
Το 1971 ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον ξεκίνησε τον πόλεμο εναντίον των ναρκωτικών. Παρά ταύτα μεταξύ 1971 και σήμερα, τα ποσοστά χρήσης ναρκωτικών ουσιών έχουν αυξηθεί θεαματικά υποστηρίζει ο Tom Wainwright συγγραφέας του βιβλίου  Narconomics*.
Τα χρήματα που ξοδεύονται σήμερα για ναρκωτικές ουσίες ξεπερνούν κάθε προηγούμενο. Οι πολιτικές δίωξης των ναρκωτικών εστίαζαν να πλήξουν έναν κρίκο στην αλυσίδα του φαινομένου: τον τομέα της προσφοράς.  Έφτασαν μέχρι να στέλνουν αεροπλάνα που ράντιζαν με παράσιτα φυτείες στη Νότια Αμερική για να σπάσουν τον αρχικό κρίκο.
Δυστυχώς όμως απέτυχαν. Αυτό που συνέβη ονομάστηκε θεώρημα του "συμπιεζόμενου μπαλονιού". Ένα μπαλόνι με αέρα όταν πιεστεί ο αέρας μετακινείται και αλλάζει σχήμα στο μπαλόνι. Η ποσότητα του αέρα δεν μεταβάλλεται. Έτσι λοιπόν ενώ κάποιες φυτείες καταστρέφονταν, νέες δημιουργούνταν σε διπλανές περιοχές ή γειτονικά κράτη ακόμη. Το κέρδος ήταν πολύ μεγάλο για να αφήσει αγρότες παραγωγούς και καρτέλ διακίνησης να μείνουν με σταυρωμένα χέρια. 
Όταν μια κυβέρνηση εντόπιζε και κατέστρεφε μια φυτεία, το καρτέλ άλλαζε περιοχή ή χώρα. Ο ζημιωμένος ήταν η χώρα που καταπολεμούσε την παραγωγή ναρκωτικών ουσιών καθώς οι μόνοι που έμεναν χωρίς εισόδημα είναι οι αγρότες της περιοχής που έφυγε το καρτέλ. Τα καρτέλ ναρκωτικών σε σχέση με τους αγρότες συνιστούν αυτό που στα οικονομικά ονομάζεται μονοψώνιο. Δηλαδή, την κατάσταση που ενώ οι παραγωγοί είναι πολλοί ο πελάτης είναι ένας. Στις περιπτώσεις αυτές είναι ο πελάτης που ρυθμίζει την τιμή.
Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα οι διωκτικές αρχές και τα καρτέλ λειτουργούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία. Οι διωκτικές αρχές αρκούνται να εμφανίζουν πού και πού την εξάρθρωση κάποιων δικτύων για να δικαιολογούν το κόστος στους φορολογούμενους. Στην πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει είναι να προστατεύουν κάποια καρτέλ από την εμφάνιση ανταγωνιστών.
Ισχύει αυτό που έχει γράψει ο P.J. O’Rourke "Όταν η αγορά και η πώληση ρυθμίζονται από νομοθεσία, το πρώτο πράγμα που πωλείται και αγοράζεται είναι οι νομοθέτες".
Αντιθέτως, θεαματικά αποτελέσματα εμφανίζει τα τελευταία χρόνια το πείραμα της νομιμοποίησης της παραγωγής και χρήσης ναρκωτικών, όπως αυτό στην πολιτεία του Κολοράντο.
Η περίπτωση του Κολοράντο...
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τα καρτέλ των ναρκωτικών δεν είναι η δίωξη αλλά η νομιμοποίηση της χρήσης.
Η εμπειρία των τελευταίων ετών είναι σαφής:
Η αγορά μαριχουάνας των ΗΠΑ υπολογίζεται στα 40 δισ. δολάρια το χρόνο. Από την κατανάλωση αυτή ένα ποσό περί τα 7 δισ.  δολάρια αφορά τη νόμιμη χρήση στις πολιτείες που αυτή επιτρέπεται. 
Η δυνατότητα παραγωγής και κατανάλωσης μαριχουάνας με νόμιμο τρόπο αδυνατίζει την ισχύ των καρτέλ καθώς μειώνει τον τζίρο τους. Αυτό σημαίνει πως τόσο τα καρτέλ όσο και η δίωξη ναρκωτικών κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους ή έστω ένα σημαντικό μέρος αυτής από τη νομιμοποίηση της παραγωγής ναρκωτικών ουσιών.
Από την άλλη πλευρά η νόμιμη χρήση φέρνει φορολογικά έσοδα στο κράτος.
Όταν η παραγωγή μαριχουάνας είναι νόμιμη μπορεί να επιλεγούν για καλλιέργεια περισσότερο γόνιμες εκτάσεις που θα παράγουν και μεγαλύτερες ποσότητες και καλύτερη ποιότητα προϊόντος.
Το καλύτερο προϊόν θα πιέσει τις τιμές του χειρότερου προϊόντος δημιουργώντας οικονομικό πλήγμα στο δίκτυο που το προωθεί.
Για παράδειγμα στην πολιτεία του Κολοράντο που η μαριχουάνα είναι νόμιμη από το 2014, ένα χρόνο αργότερα οι ετήσιες πωλήσεις έφτασαν τα 996 εκατ. δολ. και οι φόροι που πληρώθηκαν ξεπέρασαν τα 135 εκατ. δολάρια.
Επίσης κατά τους εμπειρογνώμονες η  νόμιμη μαριχουάνα προφυλάσσει τους χρήστες από ανεπιθύμητες παρενέργειες που έχουν επιπτώσεις στην υγεία μειώνοντας τις σχετικές δαπάνες υγείας.
Η περίπτωση του αυστηρού πλαισίου καταπολέμησης των ναρκωτικών θυμίζει τα απανταχού πλαίσια καταπολέμησης της φοροδιαφυγής.
Όταν οι φόροι και οι εισφορές φτάνουν το 60-80% της αξίας ενός τιμολογίου τα κίνητρα φοροδιαφυγής είναι τεράστια. Αν κάποιος που εισπράττει 100 ευρώ θα πρέπει μετά από φόρους και εισφορές να μείνει με 20-40% ευρώ στο χέρι να προτιμήσει να κερδίσει τον πελάτη με μια έκπτωση ακόμη και 50%.
Η κυβέρνηση όταν πιστεύει πως με ελέγχους θα καταφέρει να περιορίσει τη φοροδιαφυγή αν δεν κοροϊδεύει τον εαυτό της κοροϊδεύει την κοινωνία. Αυτό που κάνουν οι εφοριακοί εκτός κάποιων εξαιρέσεων είναι αυτό που μου περιέγραφε πριν λίγες εβδομάδες στέλεχος εισαγωγικής εταιρείας και έχω ακούσει δεκάδες παρόμοιες περιπτώσεις.
Στην εταιρεία λόγω της αντιφατικότητας των πολλών και ασαφών και αλληλοσυγκρουόμενων νόμων οι ελεγκτές βρήκαν προβλήματα για τα οποία αναλογούν πρόστιμα 3 εκατ. ευρώ. "Μας ζήτησαν 450 χιλ. για να κλείσει η υπόθεση. Το παζαρεύουμε για να καταλήξουμε στις 300 χιλ. ευρώ".
Η λύση της μείωσης της φοροδιαφυγής είναι απλή. Λίγοι και χαμηλοί συντελεστές φορολογίας και μικρή και σαφής νομοθεσία. Αν κάποιος που εισπράττει 100 ευρώ δεν θα καταβάλει σε φόρους και εισφορές πάνω από 20-30% θα το σκεφτεί πολύ να παρανομήσει και να υποστεί οποιαδήποτε τιμωρία... Αν θέλει επιπλέον σύνταξη και υπηρεσίες υγείας ας τις πληρώσει ο ίδιος για να έχει και τον έλεγχο της ποιότητάς τους.
Τα έσοδα του κράτους θα αυξηθούν και η οικονομία θα ανασάνει.  Αλλά όπως και στην ναρκο-οικονομία υπάρχουν οργανωμένα συμφέροντα που κερδίζουν από τους υψηλούς συντελεστές φορολογίας και τους αυστηρούς ελέγχους.
Πηγή πληροφοριών για το εμπόριο ναρκωτικών: Tom Wainwright: Narconomics: How to Run a Drug Cartel