Του 
Η βρετανική κυβέρνηση έχει βάλει δύο στοιχήματα. Το ένα αφορά τον χρηματοπιστωτικό τομέα, το δεύτερο το Brexit. Πρώτον, οι υπουργοί φαίνεται να πιστεύουν ότι οι χρηματοπιστωτικές εταιρείες του Λονδίνου γκρινιάζουν χωρίς λόγο όταν προειδοποιούν για το πιθανό εγχώριο κόστος του λεγόμενου σκληρού Brexit. Δεύτερον, οι Βρετανοί αξιωματούχοι δείχνουν πεπεισμένοι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι τόσο εξαρτημένη από το Σίτι που μπλοφάρει όταν απειλεί ότι θα "σηκώσει τις γέφυρες". Και τα δύο θα μπορούσαν να γυρίσουν μπούμερανγκ. 
Ο Gavin Finch του Bloomberg News ανέφερε την Πέμπτη ότι το TheCityUK, ένα λόμπι του χρηματοπιστωτικού κλάδου, έχει εγκαταλείψει τις προσπάθειες για να εξασφαλίσει στις εταιρείες-μέλη του απερίσπαστη πρόσβαση στην ΕΕ όταν θα συμβεί το Brexit. Προφανώς η εταιρεία δεν πιστεύει πλέον ότι η κυβέρνηση Ηνωμένου Βασιλείου θα ενεργήσει για να υπερασπιστεί το passporting, το σύστημα που επιτρέπει στις επιχειρήσεις ενός κράτους μέλους της ΕΕ, να διαθέτει τις χρηματοοικονομικές της υπηρεσίες σε όλο το μπλοκ.
Για να είμαστε δίκαιοι, η θέση της κυβέρνησης υπήρξε σταθερή από όταν η Theresa May ανέλαβε την πρωθυπουργία: οι τράπεζες δεν θα τύχαιναν ειδικής μεταχείρισης. Η May τείνει να πιστεύει ότι οι τραπεζίτες βρίσκονται πολύ κοντά στις "ελίτ" που δυσαρέστησαν τους ψηφοφόρους του Brexit. Αλλά η σκληρή γραμμή της κυβέρνησής της κινδυνεύει να βλάψει μια βιομηχανία που συνεισφέρει περίπου 45 δισεκατομμύρια λίρες (55 δισ δολάρια) στο εθνικό εισόδημα του Ηνωμένου Βασιλείου και απασχολεί περισσότερους από 400.000 εργαζόμενους.
Η κυβέρνηση φαίνεται να ασπάζεται την άποψη πως ό,τι βλάπτει το Ηνωμένο Βασίλειο, βλάπτει περισσότερο την Ευρώπη. Στοιχεία που δημοσιεύθηκαν το Σεπτέμβριο από την Αρχή Χρηματοοικονομικών Υπηρεσιών του Ηνωμένου Βασιλείου έδειξαν ότι σχεδόν 5.500 επιχειρήσεις στη χώρα χρησιμοποιούν τις άδειες της ΕΕ για να πωλούν τις υπηρεσίες τους στο μπλοκ. Αλλά περισσότερες από 8.000 επιχειρήσεις διακινούν τα αγαθά τους αντίστροφα, έχουν δηλαδή την έδρα τους σε άλλα κράτη της ΕΕ αλλά δραστηριοποιούνται στο Ηνωμένο Βασίλειο υπό το καθεστώς του passporting.
Αυτή η ανισορροπία φαίνεται να διαμορφώνει τη βρετανική στάση απέναντι στο πώς η ΕΕ θα αντιμετωπίζει τη χρηματοπιστωτική βιομηχανία όταν θα εξελίσσονται κανονικά οι διαπραγματεύσεις για το Brexit, αλλά αυτό είναι μόνο ένα μέρος της ιστορίας. Ιδού τι είπε ο Διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας Mark Carney στους βουλευτές την Τετάρτη:
"Υπάρχουν επί του παρόντος πολύ βαθιές και εκτεταμένες αγορές hedging που λειτουργούν κατά κύριο λόγο έξω από τα βρετανικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και οργανισμοί που στηρίζονται στη συνεχή παρουσία αυτών των αγορών. Αν στηρίζεσαι σε μια συγκεκριμένη δικαιοδοσία για τα ¾ της δραστηριότητάς αντιστάθμισης, τα ¾ του ξένου συναλλάγματος και το ½ του δανεισμού, θα πρέπει να σκεφτείς πολύ σοβαρά τη μετάβαση από το σημείο που είσαι σήμερα προς το νέο σημείο ισορροπίας".
Υπάρχει πολλή αλήθεια σε αυτό που λέει ο Carney. Η διαχείριση για περίπου το 40% των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων της Ευρώπης γίνεται στο Λονδίνο, ενώ το 60% των επιχειρήσεων της δραστηριότητας της κεφαλαιαγοράς λαμβάνει χώρα στο Σίτι. Οι τράπεζες που εδρεύουν στο Ηνωμένο Βασίλειο παρέχουν δάνεια άνω του 1,3 τρισ. δολαρίων σε άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ.
Σε ένα προσχέδιο ανάλυσης του περασμένου μήνα σχετικά με το πώς μπορεί να διαμορφωθούν οι χρηματοοικονομικοί κανόνες μετά το Brexit, οι αξιωματούχοι του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, είπαν πως η αλληλεξάρτηση στο χρηματοοικονομικό κλάδο εγείρει κινδύνους και για τις δύο πλευρές της διαπραγμάτευσης. "Μία κακοσχεδιασμένη τελική συμφωνία θα βλάψει τόσο το Ηνωμένο Βασίλειο όσο και τα άλλα 27 κράτη μέλη της ΕΕ", αναφέρεται στο προσχέδιο.
Παρ 'όλα αυτά, το επιχείρημα για τη σημασία του Σίτι έχει κι άλλη πλευρά. Το Λονδίνο τροφοδοτεί την Ευρώπη με το μεγαλύτερο μέρος της χρηματοοικονομικής της ρευστότητας επειδή οι συναλλαγές και η διαχείριση περιουσιακών στοιχείων επικεντρώνονται στη βρετανική πρωτεύουσα. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα που θα εμπόδιζε το Παρίσι να αναλάβει τον ίδιο ρόλο εάν οι τράπεζες μετακινούσαν περισσότερες δραστηριότητές τους στη Γαλλία.
Αξίζει να θυμηθούμε ότι η αγορά ευρωομολόγων πήρε τυχαία ζωή πριν από περισσότερο από μισό αιώνα. Μια φορολογική αλλαγή στις ΗΠΑ οδήγησε το χρήμα offshore, δημιουργώντας μια πληθώρα δολαρίων στην Ευρώπη που αναζητούσαν ένα σπίτι. Ήταν καθαρή σύμπτωση που λόγω μιας φορολογικής ανωμαλίας του Ηνωμένου Βασιλείου που χρονολογούνταν από τον 19ο αιώνα, οι χρηματοοικονομικές αλλαγές βρετανικής προέλευσης μεταξύ αλλοδαπών αντισυμβαλλομένων δεν έφεραν την υποχρέωση καταβολής εισφοράς. Από το 1967, η αγορά είχε αυξηθεί σε σχεδόν 5 δισ. δολάρια. Το περασμένο έτος πουλήθηκαν διεθνή ομόλογα αξίας 4 τρισ. δολαρίων. Που σημαίνει ότι οι περιστάσεις -και όχι κάποιο θεϊκό δίκαιο- έκαναν το Λονδίνο, αντί για το Παρίσι, το Λουξεμβούργο, τη Ζυρίχη ή τη Φρανκφούρτη, το σπίτι της αγοράς εταιρικών ομολόγων.
Ο CEO της εταιρείας διαχείρισης του χρηματιστηρίου του Λονδίνου, Xavier Rolet δήλωσε στην Εξεταστική Επιτροπή του υπουργείου Οικονομικών την Τρίτη ότι καθώς το Brexit θα οδηγεί την εκκαθάριση συναλλαγών μακριά από το Λονδίνο, μια άτακτη μετάβαση θα μπορούσε να κοστίσει στο Η.Β. 232.000 θέσεις εργασίας και να απειλήσει ακόμη και την ευρύτερη σταθερότητα της χώρας. Ο ίδιος βρίσκεται στη διαδικασία συγχώνευσης του London Stock Exchange με το γερμανικό χρηματιστήριο, Deutsche Boerse. Τα ερωτήματα σχετικά με το πού θα βρίσκεται η έδρα του νέου σχήματος ή σε ποιες ρυθμίσεις θα υπόκειται, θα μπορούσαν ακόμη και να "τορπιλίσουν" αυτή τη συμφωνία.
Δεν είναι μόνο το Brexit που απειλεί το ρόλο του Λονδίνου ως οικονομικής πρωτεύουσας. Το χρήμα ρέει προς εκεί που είναι ευπρόσδεκτο και μένει εκεί που του φέρονται καλά. Η όποια αντίληψη ότι η κυβέρνηση του ΗΒ έχει γίνει εχθρική προς τον χρηματοπιστωτικό τομέα είναι βέβαιο ότι θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη λήψη αποφάσεων σχετικά με το πού θα βάζουν οι τράπεζες προσωπικό και τους πόρους όσο προχωράμε στο μέλλον.
Αυτό έχει ήδη αρχίσει να συμβαίνει. Το Λονδίνο αποδέχεται με απάθεια το ενδεχόμενο να χάσει την αγορά των 570 δισ. δολαρίων για την εκκαθάριση συναλλαγών παραγώγων σε ευρώ, κατά πάσα πιθανότητα από το Παρίσι. Η Europlace, ένα λόμπι της γαλλικής πρωτεύουσας, ανέφερε νωρίτερα αυτό το μήνα ότι ελπίζει να "δελεάσει" έως και 20.000 θέσεις εργασίας με χρηματοπιστωτικό αντικείμενο από το Λονδίνο, αρχής γενομένης σύντομα. "Οι οργανισμοί επιταχύνουν τη διαδικασία σκέψης", είπε ο managing director Arnaud de Bresson.
"Το ίδιο δεν συμβαίνει κάθε φορά; Να μην ξέρεις τι έχεις έως ότου το χάσεις;, τραγουδούσε η Joni Mitchell στο Big Yellow Taxi. Η πόλη του Λονδίνου θεωρούνταν χρηματοοικονομικός παράδεισος προτού εκδηλωθεί η πιστωτική κρίση και η επακόλουθη οικονομική κρίση. Θα ήταν κρίμα, εάν μια εκδικητική βρετανική κυβέρνηση, με μια καθυστερημένη τιμωρία των σπάταλων τραπεζιτών που έφεραν ευθύνη για αυτό το χάος, κατέληγε να αποδυναμώσει ένα σημαντικό στήριγμα της οικονομίας.