ΑΠΟΨΗ› Θ. Μαυρίδης
Δευτέρα 06 Φεβρουαρίου 2017, 00:01
Το γεγονός ότι κάποιοι στην Ελλάδα πιστεύουν ότι μπορούμε να βγούμε κερδισμένοι από την Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων του Σόιμπλε, είναι κάτι που ξεπερνά κάθε άλλο ευφάνταστο σενάριο. Σε ποια ταχύτητα, άραγε, χωράει η Ελλάδα; Κατά πάσα πιθανότητα θα χρειαστεί να επινοήσουν μία ταχύτητα μόνο για μας: Την ταχύτητα της δραχμής. Ή αλλιώς, όταν οι εφιάλτες μας γίνονται πραγματικότητα.
Οι κορυφαίοι διανοητές που χαράσσουν την στρατηγική της κυβέρνησης είχαν καλλιεργήσει το τελευταίο χρονικό διάστημα την «ελπίδα» ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε μία ακόμη ευκαιρία να παραμείνει στην εξουσία μέσα από την «διάλυση του ευρώ». Ακόμη κι αν φανταστούμε την Ευρώπη να φλέγεται, εκείνο που σίγουρα δεν πρόκειται να «καεί» είναι το τεφτέρι με τις υποχρεώσεις της χώρας.
Τι σημαίνει αυτή η Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων; Ακόμη δεν έχουμε μια σαφή εικόνα. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι στην πρώτη ταχύτητα θα είναι η Γερμανία και οι βόρειοι σύμμαχοί της και στις υπόλοιπες όλοι οι άλλοι. Αυτό δεν σημαίνει «διάλυση του ευρώ». Σημαίνει ισχυροποίηση από την μία και από την άλλη απελευθέρωση εκείνων των χωρών που έχουν ισχυρή παραγωγική βάση, αλλά δεν μπορούν να ακολουθήσουν τους Γερμανούς.
Η Ελλάδα δεν είναι σε κάποια από αυτές τις δύο κατηγορίες. Δεν έχει σχέση με την Γερμανία, αλλά ούτε και με χώρες όπως η Ισπανία ή η Ιταλία. Αν είχε ισχυρή παραγωγική βάση θα μιλάγαμε σε ένα τελείως διαφορετικό κλίμα. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι η δραχμή θα μας βοηθήσει να δημιουργήσουμε αυτή την παραγωγική βάση που μας λείπει. Εννοούν, δηλαδή, ότι θα έρθουν στην χρεοκοπημένη Ελλάδα να επενδύσουν όλοι οι ισχυροί του κόσμου, έτσι ώστε να αποκτήσουμε ρυθμούς ανάπτυξης Κίνας. Μάλιστα! Στην Ελλάδα της αβεβαιότητας και μάλιστα με ένα νόμισμα που δεν θα βρίσκεται στα χαρτοφυλάκια κανενός άλλου πέραν των ελλήνων συνταξιούχων. Κι αυτοί αναγκαστικά…
Το ευρώ είναι ένα κοινό νόμισμα σε μία απέραντη «αυτοκρατορία», όπου στην κάθε επαρχία της υπάρχουν διαφορετικά επιτόκια και διαφορετικές πολιτικές για την φορολογία και την επιχειρηματικότητα. Αυτή είναι μία προβληματική κατάσταση.
Η Ελλάδα, όμως, δεν μπορεί να συμμετέχει σε αυτή την συζήτηση. Το ευρώ είναι μονόδρομος για την χώρα, επειδή ακριβώς δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Αν υπήρχε, αν η Ελλάδα είχε άλλες δυνατότητες από αυτές που έχει σήμερα, θα κάναμε μία διαφορετική συζήτηση. Δυστυχώς τα τελευταία έξι χρόνια χάσαμε πολύτιμο χρόνο. Ήρθαμε αντιμέτωποι με τις παθογένειές μας, αλλά δεν μπορέσαμε να τις αντιμετωπίσουμε. Και πολύ φοβόμαστε ότι ο χρόνος που μας έχει απομείνει στην κλεψύδρα είναι πλέον λίγος.
Η Ελλάδα χρειάζεται ένα νέο αφήγημα και σίγουρα αυτό δεν είναι το αφήγημα της δραχμής. Όποιος το πιστεύει θα πρέπει ταυτόχρονα να απαντήσει στο γιατί η Ελλάδα δεν έγινε μέχρι το 2000 μία υπερδύναμη στην Ευρώπη. Δραχμή είχε και τότε…
Μέσα στο ευρώ ή έξω από το ευρώ; Αυτό είναι νωρίς ακόμη για να το πούμε. Δεν εξαρτάται πλέον από εμάς. Κι αυτό από μόνο του αποτελεί μία μεγάλη ήττα. Εμείς δεν χάσαμε τα κεκτημένα. Τα πετάξαμε μόνοι μας στην θάλασσα. Είναι η χειρότερη υπόθεση εθνικής αυτοκτονίας που θα καταγράψει ποτέ η Ιστορία.
Ποιο είναι το μέλλον; Άγνωστο! Έτσι απλά. Το μόνο γνωστό είναι ότι η χώρα χρειάζεται επειγόντως μία άλλη ηγεσία. Χρειάζεται νέες πολιτικές. Χρειάζεται νέες ιδέες. Η Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων δεν κρύβει κάτι καλό για μας. Ας ξεκινήσουμε από εκεί κι ας αρχίσουμε, επιτέλους, να σκεφτόμαστε τι χρειάζεται να κάνουμε για το μέλλον μας.
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@liberal.gr
Οι κορυφαίοι διανοητές που χαράσσουν την στρατηγική της κυβέρνησης είχαν καλλιεργήσει το τελευταίο χρονικό διάστημα την «ελπίδα» ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε μία ακόμη ευκαιρία να παραμείνει στην εξουσία μέσα από την «διάλυση του ευρώ». Ακόμη κι αν φανταστούμε την Ευρώπη να φλέγεται, εκείνο που σίγουρα δεν πρόκειται να «καεί» είναι το τεφτέρι με τις υποχρεώσεις της χώρας.
Τι σημαίνει αυτή η Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων; Ακόμη δεν έχουμε μια σαφή εικόνα. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι στην πρώτη ταχύτητα θα είναι η Γερμανία και οι βόρειοι σύμμαχοί της και στις υπόλοιπες όλοι οι άλλοι. Αυτό δεν σημαίνει «διάλυση του ευρώ». Σημαίνει ισχυροποίηση από την μία και από την άλλη απελευθέρωση εκείνων των χωρών που έχουν ισχυρή παραγωγική βάση, αλλά δεν μπορούν να ακολουθήσουν τους Γερμανούς.
Η Ελλάδα δεν είναι σε κάποια από αυτές τις δύο κατηγορίες. Δεν έχει σχέση με την Γερμανία, αλλά ούτε και με χώρες όπως η Ισπανία ή η Ιταλία. Αν είχε ισχυρή παραγωγική βάση θα μιλάγαμε σε ένα τελείως διαφορετικό κλίμα. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι η δραχμή θα μας βοηθήσει να δημιουργήσουμε αυτή την παραγωγική βάση που μας λείπει. Εννοούν, δηλαδή, ότι θα έρθουν στην χρεοκοπημένη Ελλάδα να επενδύσουν όλοι οι ισχυροί του κόσμου, έτσι ώστε να αποκτήσουμε ρυθμούς ανάπτυξης Κίνας. Μάλιστα! Στην Ελλάδα της αβεβαιότητας και μάλιστα με ένα νόμισμα που δεν θα βρίσκεται στα χαρτοφυλάκια κανενός άλλου πέραν των ελλήνων συνταξιούχων. Κι αυτοί αναγκαστικά…
Το ευρώ είναι ένα κοινό νόμισμα σε μία απέραντη «αυτοκρατορία», όπου στην κάθε επαρχία της υπάρχουν διαφορετικά επιτόκια και διαφορετικές πολιτικές για την φορολογία και την επιχειρηματικότητα. Αυτή είναι μία προβληματική κατάσταση.
Η Ελλάδα, όμως, δεν μπορεί να συμμετέχει σε αυτή την συζήτηση. Το ευρώ είναι μονόδρομος για την χώρα, επειδή ακριβώς δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Αν υπήρχε, αν η Ελλάδα είχε άλλες δυνατότητες από αυτές που έχει σήμερα, θα κάναμε μία διαφορετική συζήτηση. Δυστυχώς τα τελευταία έξι χρόνια χάσαμε πολύτιμο χρόνο. Ήρθαμε αντιμέτωποι με τις παθογένειές μας, αλλά δεν μπορέσαμε να τις αντιμετωπίσουμε. Και πολύ φοβόμαστε ότι ο χρόνος που μας έχει απομείνει στην κλεψύδρα είναι πλέον λίγος.
Η Ελλάδα χρειάζεται ένα νέο αφήγημα και σίγουρα αυτό δεν είναι το αφήγημα της δραχμής. Όποιος το πιστεύει θα πρέπει ταυτόχρονα να απαντήσει στο γιατί η Ελλάδα δεν έγινε μέχρι το 2000 μία υπερδύναμη στην Ευρώπη. Δραχμή είχε και τότε…
Μέσα στο ευρώ ή έξω από το ευρώ; Αυτό είναι νωρίς ακόμη για να το πούμε. Δεν εξαρτάται πλέον από εμάς. Κι αυτό από μόνο του αποτελεί μία μεγάλη ήττα. Εμείς δεν χάσαμε τα κεκτημένα. Τα πετάξαμε μόνοι μας στην θάλασσα. Είναι η χειρότερη υπόθεση εθνικής αυτοκτονίας που θα καταγράψει ποτέ η Ιστορία.
Ποιο είναι το μέλλον; Άγνωστο! Έτσι απλά. Το μόνο γνωστό είναι ότι η χώρα χρειάζεται επειγόντως μία άλλη ηγεσία. Χρειάζεται νέες πολιτικές. Χρειάζεται νέες ιδέες. Η Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων δεν κρύβει κάτι καλό για μας. Ας ξεκινήσουμε από εκεί κι ας αρχίσουμε, επιτέλους, να σκεφτόμαστε τι χρειάζεται να κάνουμε για το μέλλον μας.
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.