Η "αποκόλληση" είναι μια πνευματική αρχή και συχνά παρεξηγημένη, ειδικά στο συναισθηματικό επίπεδο.

 

Η κοινωνία μας, συνήθως βλέπει εκείνους που μπορούν να παραμένουν συναισθηματικά ήρεμοι ή ακόμη ηθικοί και σταθεροί, αποκομμένους από τα συναισθήματά τους.
Πολλοί άνθρωποι με μια τέτοια ήρεμη παρουσία και συμπεριφορά στην πραγματικότητα έχουν την ικανότητα να μουδιάζουν τον εαυτό τους σε κάθε έντονο συναίσθημα. 
Οι εξαιρετικά ευαίσθητοι άνθρωποι, αναπτύσσουν αυτού του είδους τον αναισθητικό μηχανισμό σαν ένα τρόπο αντιμετώπισης των έντονων και μερικές φορές δυσάρεστων αισθήσεων που μπορεί να συνοδεύεται συχνά από έντονα συναισθήματα.
Η αποκόλληση στην πράξη συχνά γίνεται μια κατάσταση που μας αποξενώνει απο τα πραγματικά αισθήματα της καρδιάς και την αυθόρμητη αντίδραση. Πολλοί θεωρούν ότι μπορούν να ελέγχουν το μυαλό, αλλά τα συναισθήματα κάποιες φορές προδίδουν και γίνονται τόσο απρόβλεπτοι που είναι καλύτερο να φεύγεις απλά μακριά τους. 
Αυτή η "συναισθηματική αποκόλληση" ή απάθεια και σοβαροφάνεια είναι ένας επικίδυνα ανθυγιεινός τρόπος καταστολής των συναισθημάτων. Συχνά αυτά τα θαμμένα συναισθήματα γίνονται έκδηλα στο σώμα ως ασθένεια. Ο καρκίνος, για παράδειγμα, έχει συνδεθεί με την καταπιεσμένη οργή.
Αυτού του είδους η συναισθηματική αποστασιοποίηση, δεν έχει να κάνει με την πνευματική πειθαρχία. Αντίθετα, η πνευματική πρακτική της απόσπασης απαιτεί να είναι κάποιος ανοικτός στην έκδηλη εμπειρία των συναισθημάτων. Αυτό μας επιτρέπει να παρατηρούμε τα συναισθήματα, όπως η ενέργεια κινείται μέσα στο σώμα μας.
Οι παρακάτω συμβουλές είναι κάποιες πρακτικές ασκήσεις που εξασφαλίζουν την ηρεμία όποτε βιώνετε μια έντονη συγκίνηση.
1. Παρατηρήστε τις κινήσεις του συναισθήματος στο σώμα σας χωρίς επίκριση. 
Τα συναισθήματα είτε είναι καλά ή άσχημα, είναι απλά αγγελιοφόροι, και καλό είναι να μεταφράζουμε το μήνυμά τους μέσα από το σώμα μας.
Ο θυμός μας επιτρέπει να δούμε ότι τα όρια μας έχουν ποδοπατηθεί. 
Η θλίψη μας επιτρέπει να αναγνωρίζουμε και να αντιλαμβανόμαστε ένα χωρισμό ή μια απώλεια. 
Ο φόβος μας επιτρέπει να αναγνωρίζουμε και να αντιλαμβάνόμαστε μια απειλή, είτε πρόκειται για πραγματική ή φανταστική. 
Ο συντονισμός σε αυτά τα συναισθήματα, μας μαθαίνει πράγματα του χαρακτήρα μας, και αναπτύσσει σωστό τρόπο προσέγγισης της αντίδρασης και ελέγχου του εαυτού μας, παρόλο που μπορεί κάποιες φορές να αισθάνεστε άβολα.
2. Αφήστε το συναίσθημα να σας κατακλύσει και να δώσει μια λογική δικαιολογία στο μυαλό σας. Μην αποφεύγετε τα έντονα συναισθήματα. Η σκέψη μας αποκόπτει από την αίσθηση του σώματος μας, και οι ιστορίες που λέμε χωρίς την ανάλογη εμπειρία προσθέτουν μόνο περισσότερο λάδι στη φωτιά. 
Όταν δεν βιώνουμε πραγματικά ένα συναίσθημα, όπως προκύπτει δεν μπορούμε να έχουμε την εμπειρία της υπερβολής, ή της ενόχλησης. 
3. Επιτρέψτε στον εαυτό σας να αισθανθεί τις φυσιολογικές αισθήσεις του συναισθήματος Μην κατακρίνετε τον εαυτό σας θεωρώντας λάθος μια κατάσταση που σας πιέζει, αλλά δώστε διέξοδο και τον κατάλληλο χώρο εκτόνωσης . Η βίωση μιας θλίψης ή μιας αποτυχίας είναι συναισθήματα που χρειάζονται χρόνο για να αποβληθούν από το σώμα σας και πρέπει να αφήσετε τον εαυτό σας ελεύθερο να χειριστεί την κατάσταση.
Παρατηρούμε τα συναισθήματά μας με περιέργεια, και εναρμονίζουμε την ανάγκη της σκέψης ή πράξης, ανοίγοντας την καρδιά μας εκείνη τη στιγμή, χωρίς καθυστερήσεις. Η συναισθηματική εκδήλωση μιας εμπειρίας στο παρόν έχει τη δύναμη να επουλώνει δυσάρεστες καταστάσεις και πληγές. 
Απλά πρέπει να εξασκηθείτε στην συναισθηματική και πνευματική, "αποκόλληση".